เว็บบอร์ดสนทนาภาษาปืน

ผมอยากรู้ว่าความสำเร็จในชีวิตนั้นอะไรคือ เครื่องตัดสินมันจะใช้เงินทองที่เราหามาได้เหรอครับ หรือว่าจะเป็นความสุขในชีวิต

คำถามเข้าท่า ครับ รอฟังคำตอบเช่นกันครับ  ::014::

มีพอให้ดูแลตัวเองและครอบครัว ดูแลผู้มีพระคุณบุพการรีย์ได้ ไม่ให้ตกระกรำลำบาก ผมก็ถือว่าสำเร็จแล้วครับ

ส่วนเงินสำคัญมั้ย "สำคัญครับ"แต่ควรเป็นเงินที่มาจากการประกอบสัมมาอาชีพ ไม่ผิดกฎหมาย ไม่ทำร้ายสังคม ทำงาน เสียภาษี แค่นี้ก็เป็นคนดีแล้วครับ   ;D


แต่เงินไม่ใช่เครื่องตัดสินว่า จะมี"ความสุขในชีวิต"ได้ เงินซื้อทุกอย่างไม่ได้หรอกครับ แค่ซื้อความเป็นอยู่ในที่ดีได้ ก็แค่นั้น

ความสุขคนเราไม่เท่ากัน ใครสุขง่าย กิเลสน้อย ก็พ้นทุกข์ไว ใครยังกิเลสหนา ก็ทุกข์ไปเรื่อยๆ ตราบสิ้นลมหายใจ ทุกอย่างล้วนว่างปล่าว  :D

มีเงินพอกินพอใช้จ่ายในครัวเรือนได้ตลอดชีวิต มีเงินพอใช้แก้ปัญหาฉุกเฉินได้ตลอดชีวิต(เช่นเจ็บป่วย) มีเงินพอส่งลูกเรียนหนังสือได้จนลูกไม่อยากเรียน มีพอให้สอนวิธีทำมาหากินให้ลูกรู้จักทำมาหากิน(ตามพ่อ หรือตามความสนใจของตนเอง)... นายสมชายเคยนั่งคำนวณแล้ว และพบว่าน่าแปลกใจมากครับ ว่าจำนวนเงินจะไล่เรี่ยกับเงินเดือนข้าราชการในแต่ละเดือน+ค่าบ้านที่ดิน(ตามอัตภาพ)+ค่ารถยนต์ตลาดๆ(เช่นอัลติส ซีวิค)ใช้งานจนเก่าเบื่อซ่อมแล้วซื้อใหม่+เงินทุนการศึกษาตามมาตรฐาน ก.พ.(ทั้งในและต่างประเทศ)...

จำนวนเงินที่ว่าตามข้างบนนั้นไม่มากมายอะไรเลยครับ, ส่วนใหญ่น้อยกว่าที่คิดกันไว้, ส่วนที่เกินกว่านี้ไป นั่นคือเพื่อตอบสนองความต้องการ(Desire)ไม่ใช่เพื่อตอบสนองความจำเป็นครับ(Need)... สำหรับเนื้อหาในตำราที่สามารถเอามาเป็นกรอบวิธีคิดเรื่องนี้ก็ได้แก่ทฤษฎี Heirachy Need ของ Maslow ครับ, รายละเอียดอยู่ที่นี่... http://en.wikipedia.org/wiki/Maslow's_hierarchy_of_needs (http://en.wikipedia.org/wiki/Maslow's_hierarchy_of_needs)

มันมีประเด็นให้คิดก็คือ เมื่อขึ้นหลังเสือแล้วลงได้หรือไม่... แล้วจะแปลกใจมากขึ้นเมื่อพบว่าตัวเองนั่นแหละไม่ยอมลงจากหลังเสือ กลับรู้สึกสนุกที่จะขี่หลังเสือไปเรื่อยๆ ทั้งที่รู้ว่ายิ่งขี่นานจะยิ่งลงยากส์... ฮา...

+พี่สมชายครับ  ;D

ดูแลตัวเองได้ ดูแลเบื้องสูง-เบื้องต่ำในครอบครัวและคนในอุปการะได้ดี ดูแลคนรอบตัวได้บ้าง

ทำบรรทัดแรกได้อย่างสบายใจ เป็นรรมชาติ...........




ทุกวันนี้ผมทำงานเป็นแค่คนส่งของไม่น่าจะนับประสพความสำเร็จได้ แต่ผมมีความสุข พ่อ แม่ ลูก เมีย น้องๆ พี่เมีย น้องเมีย แม่ยาย พ่อตา ทุกคนที่อยู่ในรัศมีของชีวิตผมเค้ามีความสุขกันหมดเลย  :D

ช่ายยยย

5ปีก่อนผมทำงานมีลูกน้อง30-40คน อยากใช้ตังค์เท่าไหร่ก็ใช้ ATMพร่องเมื่อไหร่มีคนคอยเติมให้ทันที แต่ไม่มีเวลา หลับไม่สบาย เล่นกับลูกก็ไม่สนุก

ทุกวันนี้เป็นเด็กส่งของ ทำงานจริงแค่ปีละ4-5เดือน ที่เหลือทำแค่วันละ2-3ชั่วโมง มีเวลาเล่นกันลูกเหลือเฟือ วิ่งเล่นกับลูกที่โรงเรียนได้วันละ2ชั่วโมง กลับมาเจี๊ยวจ๊าวตึงตังกันต่อที่บ้านแล้วยังเหลือไปป่วนเมียได้อีก

ปัญหาใหญ่ที่สุดที่เจอคือ"จะกินอะไรอ่า?"  ::005::



อยู่ที่การตัดสินใจ   ;)

เป็นคําถามที่ดีครับ.....

แต่คําตอบนั้น....จะแตกต่างไปตามปูมหลัง ที่มาที่ไปของแต่ละคน......

สําหรับผม.....มองที่ความสุขครับเป็นหลัก เมื่อหมดห่วงหน้าห่วงหลัง.....ใช้ชีวิตแต่ละวันแบบมีความสุข มีคุณค่า...นั่นแหละ พอแล้ว....

บางคน.....อาจตั้งเกณท์ใช้เงินเป็นที่ตั้ง......แต่ผมก็เห็นคนรอบตัวบางคน ที่มีเงินขนาดทั้งใช้ ทั้งถลุง หลายๆชาติก็ไม่หมด...ก็ไม่เห็นชีวิตจะมีความสุข..กลับเหงา ทุกข์ มากกว่าคนที่มีเงินน้อยกว่าเยอะ...

บางคน...มีเงินไม่มาก กินเงินเดือนประจํา.....แต่รู้จักวางแผนการใช้จ่ายดีๆ.....มีเงินเก็บ เลี้ยงดูครอบครัวได้....พอใจที่เป็นอยู่......ชีวิตก็เห็นมีความสุขดี

ความต้องการพื้นฐานของคน.....ปัจจัย4ใช้เงินไม่มากหรอกครับ.....ที่อยู่อาศัยอาจจะต้องเขย่งหน่อย...แต่ก็ไม่เกินกว่ากําลังถ้าวางแผนดี......

เรามักจะหมดเปลืองไปกับสิ่งเร้าในโลกทุนนิยม.......ที่ล้วนแล้วแต่ไร้สาระฟุ่มเฟือย.....แต่เรามักจะหาเหตุผลดีๆมาอ้างเพื่อซื้อมัน.....

ใช้ชีวิตแบบพอเพียง ไม่มักมาก ใช้ชีวิตให้มีคุณค่า...........และมีความสุขกับสิ่งที่เรามี เราเป็น.....ประสบความสําเร็จแล้วครับ.....

ทุกอย่างอยู่ข้างในเราเองนั่นแหละ.........ใจเราเอง

::002::

เป้าหมายในชีวิตแต่ละคนไม่เหมือนกัน แต่ถ้าคนไหนเดินทางมาถึงจุดนั้น เขาก็คงเรียกว่าประสบความสำเร็จในชีวิต

ตอนผมเป็นเด็ก ฐานะทางบ้านไม่ดีเท่าไหร่ จึงเอาเงินเป็นตัวตั้งว่า ถ้ามีเงินเท่ากับหวยรางวัลที่ ๑ ทำงานก็ต้องสำเร็จมีชื่อเสียงตำแหน่งใหญ่โต ก็ถือว่าประสบความสำเร็จในชีวิตแล้ว อันนี้ทีวีสมัยนั้นเขาชี้นำมาแบบนี้ ผมก็เลยมีเป้าแบบนั้น

ตอนนี้ก็อายุพอสมควร ความคิดเปลี่ยนไป ตอนนี้ขอเพียงดูแลครอบครัว ดูแลตัวเอง มีเงินสำรองประมาณ ๑ปี  ซึ่งอาจจะพอหรือไม่ก็แล้วแต่เวรกรรม  ทำตัวให้สำรวมและเรียบร้อยกว่าเดิมที่ผ่านมา เมื่อความรู้สึกในใจเกิดความนับถือตัวเอง ภูมิใจตัวเองเมื่อไหร่ ผมก็ว่าตัวเองเดินมาถึงเป้าแล้ว ซึ่งคงเก็บคะแนนไปเรื่อยๆจนกว่าจะถึงวาระสุดท้ายของชีวิต  ถึงจะตอบได้ว่า ตัวเองประสบผลสำเร็จในชีวิตแล้วรึยัง (ถ้าตัวเองยังให้ความสนใจอยู่)

ของผมคงประมาณนี้

 รับผิดชอบชีวิตที่เกิดมาพาเขาไปยังจุดที่จะเริ่มต้นเดินไปสู่ความสำเร็จได้ด้วยตัวเองได้ก็พอใจแล้ว




คือให้ข้อคิดแนวทางแก่ลูกๆในการศึกษา การดำรงชีวิตได้ในวัยที่ต้องเริ้มต้นเรียนรู้และทำมาหากิน
ตอนนี้ก็อยู่ในขั้นตอนของการศึกษาครับ ยังต้องเดินอีกยาวไกล

ความสุข และ ความพอใจ ของเราในปัจจุบัน  ::014::

เงินนี่แหละเป็นหลัก ในการวัด ความสำเร็จในชีวิต เพราะไม่มีเงินก็ แสวงหาความสุขไม่ได้
แต่ความสำเร็จในชีวิตบางอย่าง อาจไม่ต้องพึ่งเงินก็มี เช่น ความสุขในครอบครัว
แค่อยู่บ้านพร้อมหน้าพร้อมตา ไม่ออกไปนอกบ้าน ก็มีความสุขแล้ว ไม่เสียเงินด้วย......

ตามนี้ครับ   ผมก็ถือว่าไม่ได้ร่ำรวยอะไร   แต่ก็มีความสุขกะครอบครับ   :VOV:

แต่มีสิ่งหนึ่งที่กวนใจผมตลอดเวลา  คือเรื่องปืนครับ   อยากได้กระบอกที่ 4 5 6 7

แต่เมียไม่ให้ซื้อครับ   :~)

ความสำเร็จ ของแต่ล่ะคนก็ไม่เหมือนกัน....

คำตอบอยู่ที่ตัวเราเอง...ว่าเป้าหมายอยู่ที่ไหน

แต่ถ้า   "รู้จักพอ" ผมว่าน่าจะประสบความสำเร็จระดับหนึ่ง ;D

อยู่ที่ "ความรู้จักพอ" ของแต่ละคนค่ะ :D

เลิกซื้อของกินทีละกะบุงซะที่ดิ หรือนั่นยังไม่ประสบความสำเร็จมากพอจ๊ะน้องโอ   ::005:: 5 5 5 

พอเพียง เพียงพอ ที่ทำให้ครอบครัวดำเนินไปได้แบบ ไม่สดุด ไม่หวังเกิน ไม่อยากมีเครื่องบินส่วนตัว แต่มีรถขับพาครอบครัวไปเที่ยวใหนบ้าง ยามเจ็บป่วยมีเงินรักษา พอแล้ว

อยากรู้เรื่องมาก เกี่ยวกับคนสะสมเงินทองเยอะๆ ลองไปถามลุงๆ ป้า ที่อายุเกิน 70-80 ปี ซิ เป็นคำตอบและัคำสอนที่ดีมาก

5555555555 :DD :DD :DD :DD :DD

ครอบครัวอยู่กันพร้อมหน้า ลูกหลานประสบความสำเร็จ เกษียณแล้วเวลาเยอะออกกำลังกายเช้าเย็นอยากสุขภาพดีไม่อยากเป็นภาระลูกหลาน
(แบบบทจะไปก็ขอหลับแล้วยาวไปเลยน่ะครับ) ไม่เป็นหนี้ให้ลูกหลานมาตามล้างตามเช็ด

ได้เจอเพื่อนฝูงมานั่งรำลึกวีร(เวร)กรรมสมัยคึกคะนอง แค่นี้พอแล้วครับ ไม่ได้หวังว่าต้องมีทรัพย์สมบัติมากมาย

+ พี่ Daimyo ครับ  ::002::
 

ทำหัวเราะไปเต๊อะ เคยเห็นรถเจ๊โอรึเปล่า?

ใต้เบาะซ้ายรื้อดีๆอาจเจอเป็ดย่างได้2ตัว พักแขนเบาะหลังเปิดออกมาอาจมีน้ำจิ้มข้าวมันไก่เด้งออกมานะเออ  ::005::

 :OO :OO รู้อาวุธลับเราได้ไงเนี่ย ::005:: ::005::

พออ้วนก็บ่นให้พี่ฟังไงคะ...อิอิ ::005::

= ='  กระโปรงหลังจะมีเตาบาบีคิวไหมเนี้ยครับ
วันนั้นเจ้บอกสูตรไดเอ็ดข้าวเหนียวหมูปิ้ง .....ตอนเที่ยงคืน โอ้ว....


ความสำเร็จผมขอแค่ดูแลคนที่รักได้ดูแลตัวเองได้ไม่ต้องพึ่งพาใครยืนบนขาของตัวเองอย่างมั่นคงผมพอใจแล้วครับ 

หวังอะไรล่ะครับ   แล้วก็พอรึยังสำหรับที่ทำมา  ถ้าพอก็แปลว่าถึงจุดหมายแล้ว   :)

พอใจ พอดี พอเพียง ;D ;D ;D รู้จักพอ

แต่กว่าจะพอก็ต้องออกแรงกันบ้าง

สามารถพูดกับตัวเองได้ว่ามีความสุขกับชีวิตทุกๆวัน ไม่เบียนตัวเองและคนอื่น........ก็น่าพอใจแล้วครับสำหรับผม

แต่ทำให้เพื่อนคิดถึง มันก็บาป หึๆๆ

เพราะเราไม่กล้าไปเยี่ยมทางนั้น 55+

          ขออำภัยขอรับพี่ท่าน.........ช่วงที่ผ่านมาตัวเป็นเกลียวหัวเป็นน๊อต........

จังหวะฮามๆจะขึ้นคาราวะท่านๆพี่ๆทั้งหลายนะขอรับ..... ::014:: ::014:: ::014:: ::014::

ผมถามใจตัวเองว่าวันนี้เราประสบความสำเร็จหรือยัง (อายุสามสิบต้น)
เริ่มมองไปที่เพื่อนรุ่นเดียวกัน
- บางคนผ่าน IBM Certified System Administration Professional/Advance ทำงานเมืองนอก เงินเดือนปีนึงถอยเบนซ์เป็นของขวัญแม่ยายสบายๆ
- บางคนทำงานไต่ไปจนเป็น Senior/Old Engineer เงินเดือน สี่ห้าหมื่น
- บางคนเป็นคนเล่นหุ้นนอนตีพุงที่บ้าน วันไหนเฮงก็กระเป๋าตุง วันไหนแห้วก็กระเป๋าแฟ๊บ

มองย้อนมาที่ตัวเองพึ่งเริ่มต้นชีวิตหลังจากการจบการศึกษามาได้สามปี
คงต้องไต่เต้าไปหาตำแหน่งทางวิชาการกันต่อไปอีก ห้าปี สิบปี หรือทั้งชีวิต

แต่ทุกวันนี้ตื่นเช้า เดินยิ้มออกจากบ้าน ไปทำงาน ไปสอนนักศึกษา
ผมรู้สึกว่าผมเดินเลยจุดที่เรียกว่าประสบความสำเร็จในชีวิตแล้ว
ส่วนที่เหลือที่จะได้หลังจากนี้ ผมถือว่าคือของขวัญ

ถึงแม้เงินเดือนผมเมื่อเทียบกับเพื่อนรุ่นราวคราวเดียวกันแล้ว น้อยกว่า สอง/สามเท่า
แต่มันก็มากพอจะทำให้ผมใช้ชีวิตแบบสบายๆ ได้เล่นของเล่นที่ผู้ชายเล่นกัน (ปืน แว่นตา เครื่องเสียง แบบพอเพียง) มีเงินเก็บสำหรับยามฉุกเฉิน
ที่สำคัญไม่ต้องระหกระเหเร่ร่อนเข้าเมืองใหญ่/ไปเมืองนอก แต่ได้อยู่บ้านนอกดูแลบุพการี
ได้อยู่ให้ท่านบ่นทุกวัน แค่นี้ก็พอแล้วสำหรับผม  

 ::002::

    สำหรับผม...ความสำเร็จในชีวิต...คือการได้เห็นลูกหลานเติบโตมีหน้าที่การงานที่มั่นคงมีครอบครัวที่อบอุ่น
เป็นคนดีของสังคม-ประเทศชาติ รู้จักการใช้ชีวิตที่พอเพียง มีทรัพย์สินพอประมาณสำหรับเลี้ยงชีวิตตนเองและ
ครอบครัวให้มีความสุข ที่สำคัญต้องทำหน้าที่ของพลเมืองปกป้องทนุบำรุงชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์ เท่านี้
ก็ถือว่าประสบความสำเร็จในชีวิตที่ได้เกิดมาภายใต้พระบารมีของราชวงศ์จักรีแล้วละครับ ::014::

ตัววัดมีสองแบบ

แบบแรก ใจเราวัด
แบบที่สอง ใจคนอื่นวัด

พอได้อยู่ได้กิน  อยากอะไรก็พอได้ตามฐานะครับ

+ 1 ครับ ที่ชี้ทางให้คนหลายๆคน รวมทั้งผม

ผู้ที่ประสบความสำเร็จในชีวิตคือผู้ที่มีความกตัญญู

และ

เงินไม่ไช่สิ่งสำคัญ แต่เงินเป็นแค่สิ่งจำเป็นเท่านั้น

ใครหาเงินมาได้มากมายมากโดยใช้วิธีสกปรก เรียกได้ว่าเงินสกปรก แต่เป็นที่น่านับหน้าถือตาอยู่ในสังคม หาไช่ผู้ประสบความสำเร็จในชีวิตไม่

อย่างหลังนี่แหละครับ.....ที่ทําให้ใจเขว......และหลุดเข้าไปในวังวนวัตถุนิยม....

อย่างหลังนี่ผม ไม่สนใจเลย หุหุหุ จะยังไงก็ไม่ได้ขอใครกิน ไม่สน 5555
แต่เมืองไทยคงลำบากหน่อย เพราะสังคมเป็นแบบนั้น ไปเมืองไทยทีไร โดนทุกที อิอิอิ เพราะไม่ใส่เครื่องประดับ เสื้อผ้าโหลๆ คนขายของตามห้างใหญ่ๆแต่งตัวดีกว่าผมอีก อิอิอิ

พี่เคยโดนถามว่า"มาจากจังหวัดอะไร"ป่ะหล่ะ  ::012::

 ::014::การเข้าใจในการใช้ชีวิตครับ  ไม่สูง-ไม่ต่ำจนเกินไป ;D

...สำหรับผมคือการอยู่ในสังคมได้อย่างปรกติสุข ได้เฝ้าดูลูกเติบโตเป็นคนดีมีคุณค่าของสังคม
มีกินมีใช้อย่างไม่ลำบากสมฐานานุรูปของตน...และไม่ทำให้บุพการีผิดหวังในตัวเราครับ  ::014::

มีความสุข ความพอใจในชีวิตและังาน โดยที่ไม่ฝืดเคืองกับการอยู่ในสังคม

เด็กรุ่นนี้......ต้องใช้ I phone 4....ถือ LV ......นาฬิกา Rolex หรือ Panerai.....แต่ยังขอเงินพ่อแม่ใช้....

พอมีก็จมไม่ลง..คิดว่าของพวกนี้เป็นเครื่องมือแสดงความมีตัวตนของตัวเอง.....

เด็กที่บ้านไม่มีเงิน......ก็ดิ้นรนให้มี.....ถึงขั้นขายตัวแลกไอโฟน ก็มีเห็นด้บ่อยๆ.....

เด็กที่บ้านมีเงิน.....ก็จมไม่ลง.....จบมาทํางานเงินเดือนหมืน2หมื่นไม่ได้...เพราะค่ากระเป๋า เสื้อผ้ารองเท้า เดือนๆหนึ่งก็หลายหมื่นแล้ว........


นายๆผมเป็นอเมริกันเยอะ.....นาฬิกาที่ใส่ๆกัน ไม่ซื้อริมถนนสุขุมวิท ก็ ซื้อเมืองจีน.....ของปลอมทั้งนั้น

นายคนทยผมไปฮ่องกง เดินเข้าร้านIWC.....นายฝรั่งถามหน้าซีเรียส...Are you stupid?

ความสุขทุกวันของผม คือ  แต่งตัวสบายๆ เสื้อยืดกางเกงยีนส์ ขาดๆ รองเท้าอีหนีบ
อยากกินอะไรก็กิน ตามใจและกำลังทรัยพ์ ไม่เที่ยวห้าง เพราะวุ่นวาย ไม่ยุ่งเกียวกันใครเพราะคุยคนละภาษา  คนละทัศนะคติ
ทำงานมากเครียดก็พัก เซ็งๆก็ปิดร้าน 
เร็วๆนี้อาจจะเปิดสมองด้วยการไปเที่ยว ซัก 2-3 วัน เพราะ หลังจากนี้ 4 เดือน ทุกอย่างคงจะดีกว่าที่เป็นอยู่  แต่ภาระต้องหนักและมากขึ้นอย่างแน่นอน

  จุดสูงสุดของชีวิต คือ  การที่เราได้ ตายในสภาวะแวดล้อมที่ตัวเองรัก และปราถณา  :D

ฝังใจจริงๆกับคำนี้.....  ::007:: ::007:: ::007:: ::007:: ::007::

ผมเชื่อพี่อ้วนครับ เพราะพี่อ้วนเป็นกูรูเรื่องแจก ไอโฟน  ::005::
ลาละคร๊าบบบบบ จะพากระทู้เขาออกทะเลอีกแล้ววว ป๋ม :~)

อยู่ที่คำว่า "พอ" ครับ... ::014::

สนเอาสักเครื่องมั๊ยครับ..........มาม๊ะ จุ๊บๆ

มีบ้านหลัง รถคัน ลูกคน ครอบครัวอบอุ่น ที่สำคัญเหนืออื่นใดสุขภาพต้องดีครับ

พี่ครับ ผมอยากได้ไอโฟนครับ  :<><>

 :<< :<< :<< :<<

 ::007:: ::007::

เอา "ความสุข" และ "ความพอใจ" เป็นตัววัดครับ  ;D

                       
                       ผมเป็นคนตั้งเป้าหมายค่อนข้างต่ำครับ..........เลยดูเหมือนขาดความทะเยอทะยาน

              ทุกวันนี้ผมคิดแต่เพียงว่า มีตังเติมน้ำมันรถไปทำงาน ตกเย็นมีตังซื้อเบียร์นั่งกินที่บ้าน.........

  ที่สำคัญคือผมไม่เป็นโรคร้าย หรือพิการ ผมยังได้ยินเสียง ผมยังมองเห็น ยังเดินได้ วิ่งได้..............แค่นี้ผมก็ถือว่าสำเร็จแล้วหละครับ.......  ::002::

อยู่กะป๋า2คืน.....เดี๋ยวให้ I Pad......จุ๊บๆ

กุ๊กๆๆๆๆๆๆ......

ความสำเจ็จของผมคือได้ไปถึงจุดหมายที่อยากไป

มีทรัพสินแบบพอเพียงไม่เดือดร้อน และเหลือพอไว้ช่วยเหลือผู้ที่ด้อยกว่า

เคยแต่มีคนบอกว่า สงสัยเด็กบ้านนอกเห็นตัวใหญ่และดำ ( หุ่นกรรมกร)  และไปเดิน ห้างใหญ่ๆ โดน รปภ เดินตาม 5555  ถามคนขายของพวกไม่ตอบ ต้องให้น้องชายที่เครื่องประดับเต็มตัวถามให้ อีเวร... อิอิ
ขนาดไปซื้อของที่ จักรตุจัตร  ยังโดนเลย อิอิ

สำหรับผม
ความสำเร็จในชีวิตคือ มีภรรยา3-4คนอยู่บ้านเดียวกันได้อย่างมีความสุข
แต่ผมยังหาความสำเร็จในชีวิตไม่เจอ

::005:: ::005:: ::005:: ::005::

เอาอย่างนั้นเลยนะ



 ::014::ขอให้สมหวังไวไวครับพี่ ::005:: ::005:: ::005::

สมมุติครับ
สมมุติว่าพี่บุญชอบกิน  แกงเขียวหวานไก่ /ผัดเผ็ดนก/ ข้าวเหนียวทุเรียน/ และ ข้าวเหนียว ไก่ทอด

ถ้ามื้อเช้า กิน ข้าวแกงเขียวหวานไก่  (เมียที่ 1) ตบท้ายด้วย ข้าวเหนียวทุเรียน (เมียที่2) ก็คงดีครับ  :D~
   มื้อเที่ยง   กินข้าวกับผัดเผ็ดนก   :D~ (เมียที่3)
   มื้อเย็น   ข้าวเหนียวไก่ทอด       :D~ (เมียที่4)
แต่การเอา ทั้ง 4 คนมาอยู่บ้านเดียวกัน นั้นหมายถึง พี่บุญ กินแกงเขียวหวานไก่ /ผัดเผ็ดนก/ ข้าวเหนียวทุเรียน/ และ ข้าวเหนียว ไก่ทอด ไปพร้อมๆกัน  :~) :~)
 ท้องคงปั่นป่วนน่าดูครับ   ::005:: ::005:: ::005::  :~) :~) :~)

    ::014::

เรียงลำดับการกินดิ!!!

เค้าเปรียบ  ให้ฟัง  :~) :~)  เอาเมีย 4คน มาอยู่บ้านเดียวกันได้ หมายความว่าต้อง  โครตขุนแผน ครับ  :~) :~) :~)
แต่ผมเห็นมาแล้วนะ  ::005:: ::005:: ::005::

เมีย7ลูก21เค้ายังทำกันมาแล้วเลย.............

ถ้าทำสำเร็จ พี่บุญมีหวังได้รับเชิญเป็นประธาน "คณะกรรมการสมานฉันท์แห่งชาติ"  แน่นอน
คิวรับเชิญ ไป บรรยาย  ตลอดปี ไม่มีว่าง    ::005::

สู้กับท่านเจ้าสัวเต๊กกอ... ได้มั๊ยล่ะครับ... ::008:: ::008:: ::008::

นายสมชายนึกถึงเจ้าสัวเช็งฯ ในหนังเรื่องมงกุฎดอกส้มเลยครับ... สยด สยิว สยอง แสยง สยึ๋ม กสึ๋ยส์... สจ๊ากซ๊...

ลองได้อ่านทุกความเห็นแล้ว เลยสรุปของตัวเองออกมาได้อย่างนี้ครับ

ยังไม่รวย  อยู่อย่างคนรวย จะไม่มีวันรวย
ยังไม่จน   อยู่อย่างคนจน  จะไม่ม่วันจน.... ครับ

บทสรุปสุดท้าย ขอไม่มีหนี้ดีที่สุดครับ คงอยู่ในสภาพสังคมปัจจุบัน กับครอบครัว ได้อย่างอบอุ่นและมีความสุขก็เพียงพอครับ

ด้วยความเคารพ

เพื่อนผมคนหนึ่งเป็นสถาปนิกออกแบบบ้าน
ได้รับการจ้างวานงานพิลึกๆ ให้ออกแบบบ้านสองชั้น ที่มีห้องถึง6ห้องนอน
และต้องแยกเป็นสองส่วนในบ้านอย่างชัดเจน มีสองครัว มีสองห้องรับแขกในบ้านหลังเดียว
เพราะเจ้าของบ้านมีเมียสองคน อยากให้อยู่หลังเดียวกัน พร้อมลูกของทั้งสองเมีย

มันบอก ออกแบบบ้านมา10กว่าปี เพิ่งเคยเจอ

     เมื่อประมาณ 15 ปีที่ผ่านมา  รองอธิบดีฯ พูดกับลูกน้องที่ท่านมาตรวจราชการระดับหัวหน้าส่วนระดับอำเภอ ว่า.......
คนเรายากจะประสพความสำเร็จในชีวิตกันทุกคน   แต่คงเป็นไปไม่ได้ทุกเรื่องที่ตนต้องการถ้าถามผม ( รองอธิบดี)ว่าอะไรคือความสำเร็จของชีวิต   ท่านจะบอกว่าให้ดู 3 อย่าง......
1.  เรื่องหน้าที่การงาน ......จะต้องไปไกลระดับไหนนั้น ขึ้นอยู่กับความต้องการของแต่ละคน
2.  เรื่องฐานะ  .....จะต้องมี / ร่ำรวยแค่ไหนแล้วแต่ความต้องการของแต่ละคน
3.  เรื่องลูก  ....จะได้ดิบได้ดีแค่ไหนก็แล้วแต่ความต้องการของแต่ละครอบครัว

        ท่านพูดอีกมาก... ประมาณว่าถ้าใครมีครบทั้งสามสิ่งจะดีมาก   ถ้าทำไม่ได้ครบก็ขอให้มีอย่างใดอย่างหนึ่งก็ยังดี  เพราะคนเราเกิดมามีโอกาสไม่เท่ากัน/ ไม่เหมือนกัน
(ผมชอบคำพูดของท่านมาก และจำได้เพราะวันรุ่งขึ้นท่านก็จะไปอยู่อีกกรมหนึ่งแล้วยังมาเยี่ยมลูกน้องอีก)

 เพื่อนคนที่ว่ายังติดต่อกันอยู่ไม๊ตอนนี้ ::008::

จะให้ออกแบบบ้านให้ซักหลังหรือครับ   ::008::

 ไม่ต้องออกแบบใหม่หรอก แปลนเดิมอันนั้นแหละใช้ได้ ::008::

 หรือจะมีไม๊นะ ที่อยู่บ้านหลังเดียวกัน แต่ไม่พบกัน ไม่เจอกัน ไม่รู้จักกัน แบบเดินวนๆในเขาวงกตน่ะ ::005:: ;D ;D