เว็บบอร์ดสนทนาภาษาปืน

ต้นตอมาจากกระทู้นี้  http://www.pantip.com/cafe/social/topic/U11245194/U11245194.html

เนื้อหาทั่วไปคือมาโชว์ว่าเป็นอาสา ถ่ายรูปมาให้ดูกันเล่นๆ





แล้วก็มีคนมาแฉที่กระทู้นี้
 
เรื่องเล่าอีกมุมหนึ่งจากอาสาสมัคร... ถึง พี่เปา,, ฝ่ายประสานงาน,, อาจารย์,,.

http://www.pantip.com/cafe/news/topic/NE11351864/NE11351864.html

มาแฉว่าคนในกระทู้แรก ไม่เห็นทำอะไร เอาแต่เดินเลือกของบริจาคใส่ลังกลับบ้าน....กลางๆเรื่องเริ่มมีพวกอาสาฯมาแถ ว่าการเอาของบริจาคกลับบ้านเป็นเรื่องปกติ





แล้วเค้าก็มาโต้ตอบกลับในกระทู้นี้

จากพี่เปา ถึง ฝ่ายคลัง มธ. ประเด็น "ทำไมอาสาสมัคร มธ. ต้องแยกเสื้อผ้าแบรนด์เนมเก็บใว้ต่างหาก?"
http://www.pantip.com/cafe/news/topic/NE11357295/NE11357295.html

แฉกลับกันนัว ว่าใครๆก็เอา ผมเอาไปใช้ประโยชน์ บลาๆๆๆๆ



อ่านแบบมันส์ๆได้ที่นี่ http://networkedblogs.com/qi20E?a=share&ref=nf



ป.ล.ญาติผู้ใหญ่ของผม , พี่ผม , น้องผม , พี่เมีย , น้องๆของเมีย , ญาติเมีย คนในครอบครัวผมจบจากธรรมศาสตร์กันเกินครึ่งโคตรครับ  ::004::

ที่รู้สึกผิดหวัง คือได้เห็นน้องๆอาสาฯหลายท่าน ออกมาเลี่ยงประเด็นการ"เลือก"เสื้อผ้า/ของบริจาคยี่ห้อดีๆกลับบ้านกันเป็นลังๆ

ว่าเพราะเค้าจำเป็นต้องใช้เพื่อจะอยู่ช่วยในพื้นที่ต่อ.......ทั้งที่มีคนอธิบายไปเป็นสิบๆครั้ง ว่าการหยิบของบริจาคมาใช้เพื่อให้อยู่ลุยงานต่อได้ กับการขนของบริจาคที่ชอบกลับบ้านมันคนละเรื่องกัน

แล้วก็มีอีกพวกออกมาพูดเอาหน้าตาเฉย ว่าเป็นเรื่องสมควร ใครๆก็ทำกัน อย่ามาทำเป็นพวกมองโลกสวยจนเกินเหตุ ฯลฯ

อายุแค่นี้ กับของมูลค่าแค่นี้ยังอดใจไม่ได้ อีก10ปีข้างหน้าถ้าคนพวกนี้ได้คุมโครงการสร้างหมู่บ้านซักแห่ง หรือขุดบ่อซัก25หมู่บ้าน เค้าจะทนกลิ่นเงินกันไหวหรือ?

 ::004::

นิสัยนี้ ขอแค่สิ้นปีนะครับ พูดอะไรไม่ได้มากเลย

                      ผมเชื่อว่ามีมันทุกแห่งและทุกครั้งครับ  เพียงแต่จะเอิกเริกมากหรือน้อยแค่ไหน   :-\

มีมาจนเค้าบัญญัติศัพทืขึ้นมาใช้เรียกพฤติกรรมทำนองนี้ของตัวเองกันเลยนะพี่

เค้าใช้คำว่า"ดอย"ในการเรียกพฤติกรรมไปเลือกฉกของบริจาคกลับบ้าน/หอพัก ดอยไม่ใช่ขโมย ก็แค่ไปเลือกหยิบของที่ชอบมาจากกองของบริจาคที่กองเป็นภูเขา  ไหนๆเจ้าของเค้าก็ยกให้แล้ว ไม่เอากันแล้ว

ดอย=เลือกของบริจาคกลับมาใช้ที่บ้าน/หอ ไม่ใช่ขโมย

กิ๊ก=หาความหวานชื่นจากสามี/ภรรยาคนอื่น กินข้าวกันบ้าง ดูหนังกันบ้าง แอบโทรคุยกันบ้าง นัดอึ๊บกันเป็นครั้งคราว ... ไม่ใช่ชู้




อุ๊ยตะเอง เค้าเห็นของบริจาคกองซุกอยู่ที่มุมโรงยิม เดี๋ยวบ่ายๆเราแว๊บไป"ดอย"มันหน่อยมั๊ย ?

น่ารักเนาะ  ::009::

นั้นแค่ ดอย แต่ เจ้านายแฟนผม บ้านติดเจ้าหน้าที่ ..... เล่นขนกลับบ้านกันตอนกลางคืน

ทุกอย่างไม่เว้นแม้กระทั้งเรือ

ช่างเขาเถิด   เขายังเด็กอยู่..อาจจะยังมีความโลภ   โตขึ้นอาจจะกลายเป็นผู้บริจาครายใหญ่ก็ได้ 
หรือ อาจจะยิ่งขี้โกง..ก็เรื่องของเขา   แต่ทุกอย่างต้องชดใช้

คนเราอยู่ดี ๆ ทำของหาย   ซื้อสินค้าบางครั้งได้ของไม่มีคุณภาพ  ขโมยขึ้นบ้าน  รถโดนขโมย 
บ้านไฟไหม้  ทุกสิ่งย่อมมีเหตุ   เราร่วมบริจาคแล้วก้จบหน้าที่  พวกที่แอบหยิบ
 หรือ แอบอ้างว่าเป็นของตัวเพื่อไปให้ฐานเสียงของตัวเอง...หาเรื่องลงนรกชัด ๆ 

คนเราเดี๋ยวนี้หน้าด้านมากขึ้น

วันนี้ตัวเล็ก ดอย แค่นี้ไปก่อน

วันหน้าตัวใหญ่ก็อาจจะ ดอย มากขึ้น เห็นชัดๆง่ายๆ ใกล้ตัววันนี้เลยก็ปลัดพันล้านคนนั้นไง

พลังดอย มากมายมหาศาลแค่ไหนก็รู้ๆกันอยู่

อ่านแล้วนึกห่วงอนาคตจัง หรือว่าเขาเป็นคนรุ่นใหม่เลยมีความคิดอ่านไม่เหมือนเรา  ขโมยของแล้วยังหน้าด้านพูดว่า ใครๆก็ทำ คนที่มีความคิดผิดเห็นผิดเช่นนี้ คงแก้ยาก เพราะมันเป็นเรื่องสามัญสำนึกที่ต้องปลูกฝังกันตั้งแต่เด็ก  เรื่องสามัญสำนึกนี่ก็เหมือนวัฒนธรรมองค์กร ถ้าคนรอบตัวทำ/ไม่ทำ เราก็จะทำ/ไม่ทำ อย่างนั้นเหมือนกัน แล้วคนพวกนี้คงเป็นตัวอย่างให้คนรุ่นน้องต่อไป อีกหน่อยเรื่องดอยของบริจาคคงเป็นเรื่องธรรมดา

โอ้โห้  จบจากมหาวิทยลัยชื่อดังซะด้วย อีก๑๐ปี  พวกนี้คงใหญ่โตน่าดู เพราะพฤติกรรมชอบพรีเซ็นต์ตัวเอง และไม่อายที่จะทำอะไร  หากตัวเองได้ประโยชน์ น่าเป็นห่วงนะประเทศไทย

ไม่มีจิตสำนึกแล้วยังพูดเข้าข้างตัวเองอีก   :P

ต่ำ


ทำตัวสถุลแล้วมาพูดให้ดูดี

ไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์แต่พอนึกภาพออก
สำคัญที่คนแรก   ถ้าคนแรกเอาไปได้ คนอื่นก็เอาไปได้
แน่ล่ะ การเอาเสื้อผ้าบริจาคมาใช้ ผมไม่ว่า แต่การเลือปแบรนด์ ก็ไม่ไหว...
ไม่อยากโทษใคร

แต่ถือว่าการทำเช่นนี้ ครั้งนี้ก็ได้บทเรียนกันบ้าง
คาดว่าอนาคต "ผู้นำ"กลุ่มคงจะมีมาตรการทำอะไรที่ดีกว่านี้...

จิตสำนึกของคนมาจากการปลูกฝังจริยธรรม สอนสิ่งที่ดีการเรียนรู้ในธรรมมะของศาสนา
การเข้าวัดฟังธรรมจะช่วยให้เด็กๆพวกนี้มองเห็นและคิดได้มากขึ้นครับ ::014::

แต่สมัยนี้ส่วนใหญ่เน้นแต่วัตถุ เน้นแต่การแข่งขัน เลยลืมเรื่องพวกนี้กันไป :~)
เห็นได้จากมุมความคิดที่เข้าข้างตัวเองและมองไม่ออกว่าเรื่องไหนควรไม่ควร

คำว่า ดอย ที่ใช้ก็เพื่อเลี่ยงจากคำว่า เลว

รู้จักพอ

ธรรมะวันหยุด
พระเทพคุณาภรณ์ (โสภณ โสภณจิตฺโต ป.ธ.๙) เจ้าอาวาสวัดเทวราชกุญชรวรวิหาร


มนุษย์ทุกคนที่เกิดมามีชีวิตอยู่ได้ในโลกนี้ ล้วนแต่มีปัญหาด้วยกันทั้งนั้น ซึ่งเป็นสิ่งที่เราต้องเผชิญ และจะต้องหาวิธีแก้อยู่ตลอดเวลา ไม่ว่าเรื่องกิน การทำงาน การครองชีวิต ชีวิตที่ดีที่สุด คือชีวิตที่สามารถแก้ปัญหาได้

การมีชีวิตอยู่อย่างสงบเรียบง่าย ควบคุมตัวเองไม่ให้ตกเป็นทาสความอยากมากจนเกินไป นั่นคือ ความรู้จักพอ เพราะเห็นว่ามนุษย์เรานั้นส่วนมากเป็นพวกวัตถุนิยม คือนิยมเรื่องวัตถุฟุ่มเฟือยและนิยมความมีเกียรติ ชื่อเสียง ถ้าใครมีวัตถุนิยมนี้มากจะรู้สึกว่ามีความสุข ส่วนคนที่ไม่มีจะรู้สึกว่าไม่เป็นสุข หรือรู้สึกเบื่อหน่ายชีวิต ชีวิตจึงมีแต่ความวุ่นวาย กระเสือกกระสนดิ้นรนเพื่อแสวงหาปัจจัยมาสนองความต้องการ โดยไม่มีขอบเขตสิ้นสุด ขาดความพอดีในชีวิต หาหลักชีวิตไม่ได้ บทประพันธ์ที่ว่า

ความไม่พอใจจนเป็นคนเข็ญ พอแล้วเป็นเศรษฐีมหาศาล

จนทั้งนอกจนทั้งในไม่ได้การ จงรีบหมั่นฝึกตนเป็นคนพอ

คนเช่นนี้ เมื่อพบอะไรก็ไขว่คว้าเรื่อยไป โดยไม่นึกว่าเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับชีวิตที่แท้จริงขอให้ได้ไว้ก่อน จึงขาดการควบคุมใจตน ก่อเวรให้แก่ตนและคนอื่น ก่อปัญหาต่างๆ ขึ้นในสังคมอยู่ร่ำไป ทำให้เกิดความเดือดร้อนวุ่นวายไม่สิ้นสุด

ในการแสวงหาปัจจัย 4 และสิ่งอำนวยความสุขอื่นๆ ซึ่งเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับชีวิตนั้น จะต้องใช้กำลัง ใช้ความรู้ความสามารถที่มีอยู่เพื่อให้ได้สิ่งเหล่านั้นมา

ผู้ที่มีกำลังหรือมีความรู้ความสามารถน้อย ย่อมหาได้น้อย แต่ความต้องการในสิ่งอำนวยความสุขอื่นๆ ของคนเรามีปริมาณเท่ากัน เมื่อสิ่งเหล่านั้นมีจำกัด จึงเกิดปัญหาว่า เมื่อฝ่ายหนึ่งสามารถหาได้มาก เก็บไว้ได้มาก อีกฝ่ายหนึ่งหาได้น้อย หรือไม่สามารถหาได้เลย ความขาดแคลนของฝ่ายหลังนี้จึงเกิดขึ้น

เมื่อมีความต้องการปัจจัยที่จำเป็น จะต้องดิ้นรนแสวงหาเพิ่มขึ้น ครั้นหาได้ไม่พอเท่าที่ต้องการ จึงหันมาแสวงหาในทางที่ได้ง่ายๆ ซึ่งไม่ต้องใช้ความรู้ความสามารถ อาศัยเพียงความกล้าและโอกาสอำนวยเท่านั้น นั่นก็คือ การแสวงหาในทางทุจริต ซึ่งวิธีการเหล่านี้เป็นการแสวงหาที่ผิด

ส่วนผู้ที่มีความสามารถ แม้จะได้ปัจจัยมามากพอที่จะเลี้ยงตัวแล้ว ก็ยังนำมาเก็บสะสมไว้ หรือใช้อย่างฟุ่มเฟือยสุรุ่ยสุร่ายจนเกินจำเป็น และใช้ความสามารถนั้นแสวงหาอยู่ร่ำไป ไม่รู้จักคำว่าพอ ทำให้อยากได้อยู่เรื่อยไป จนไม่สามารถจะควบคุมใจไว้ได้ ยิ่งหามาได้มากเท่าไรยิ่งอยากได้เพิ่มขึ้นเป็นทวีคูณ การแสวงหา มีวิธีหลากหลายมากขึ้น ถ้าควบคุมไว้ไม่ได‰อาจแสวงหาใน ทางทุจริต ฉ้อโกง ซึ่งเท่ากับว่าตกเป็นทาสของความอยากตลอดเวลา

พระพุทธศาสนาสอนเรื่องการดำเนินชีวิตเป็นอยู่อย่างเรียบง่าย ที่เหมาะกับคนในสังคมปัจจุบัน ได้แก่ ความรู้จักพอ พอเหมาะ พอควรในขอบเขตที่เหมาะสมแก่ภาวะและฐานะของตน

Ha Ha Ha  ฮา  "ฮั่นแน่"  ยายก็คิดเหมือนกันอ่ะ  ฮา

ในชนบทน๊ะคร๊า  เมื่อถึงคราว  "ทอดกฐิน" หรือ ทอดผ้าป่า  ตักบาตรเทโว  อ่ะ
จะมีคณะจิต "ศรัทธา"  ที่เป็น ชาวบ้าน  ในท้องถิ่น
เขาไปช่วย ออกแรง  ทำอาหาร  เสริฟน้ำ หรือ กวาดพื้น ทำความสะอาด อ่ะ
คนพวกนี้  ไปทำงาน โดยความ "สมัครใจ"  อ่ะ
ไม่ได้มี "สินจ้าง"  ให้ไปทำอ่ะ  ฮา

พอพวก   ทีพา "กฐิน หรือ ผ้าป่า"  กลับไปแล้ว    วัดก็ได้เงิน  อ่ะ
จะมากบ้าง  จะน้อยบ้าง   อาหาร  ที่เตรียมไว้ต้อนรับ   พวกเขา  ก็ยังเหลือ
อยู่ใน หม้อ  หรือ กะลามัง  คนพวกนี้  ก็ ตักใส่ถุง  แบ่งปัน  เอากลับบ้าน เป็น อาหาร มื้อเย็น อ่ะ

ยาย  ไม่ได้คิดว่า เป็นเรื่องแปลก  อ่ะ

แต่ถ้าพวกมึง  มาตัก  มาโกย  เอาเป็นส่วนตัว  ก่อนที่จะ "ถวาย"  ให้พระท่าน ฉัน
ยายว่า  ไอ้พวกนี้  ตายไป  "ปากจู๋ หัวโต  ตัวยาว"  เหมือน "เปรต" อ่ะ  ฮา

ยายคิดว่า   ถ้าจะทำ "บุญ"  ก็ ไม่ต้องเลือกอ่ะ
ทำกับ  "วัดไหน"  ให้เจ้าอาวาส "องค์ใด" อ่ะ  ฮา

แล้วถ้าได้ลืม  หรือมองผ่าน  ไอ้เรื่อง "เล็ก"  ไปบ้าง
ชีวิต  ก็จะมีแต่ควาสุข อ่ะ

เพราะ  "การให้"  คือทาน  ที่ยิ่งใหญ่ ที่สุด อ่ะ  ฮา

  วัดแถวบ้านผมหลวงพ่อรูปใหม่ ให้แยกขนม แยกแกงใส่ถุง ถุงล่ะ 5 บาท สมทบทุนค่าไฟครับยาย
                ไม่ให้ฟรีเหมือนก่อน เลยลำบากพระเล็ก เณรน้อย ต้องล้างถ้วยชาม ถูศาลาเอง ::003:: ::004::

+1ครับยาย ::014::

บรรทัดแรก ไม่ใช้กิจของฆงค์
บรรทัดที่ 2 เป็นกิจของฆงค์ ครับ อย่าไปมองว่าลำบากครับ

การขโมยไม่ใช่เรื่องเล็กครับ

ตอนหยิบของบริจาคใส่ถุงจะหิ้วกลับบ้าน ก็คงไม่ได้ไปขอกับผู้บริจาค,ผู้ประสบภัยว่ายอมให้ผม/หนูขนเสื้อผ้าถุงนี้กลับบ้านได้ไหม ?

ตักอาหารเหลือถวายพระใส่ปิ่นโตกลับบ้าน ไม่มีใครว่าอะไร ที่บ้านผมเตรียมถุงไปให้ด้วยซ้ำ แต่การเลือกขนของบริจาคที่ผู้อื่นตั้งใจให้ไปเพื่อช่วยเหลือผู้คนที่กำลังทนทุกข์ไม่ควรเอามาวิจารณ์ร่วมกัน มันคนละพฤติกรรม คนละจุดประสงค์ของการให้ ผู้รับก็อยู่คนละสภาวะ

กิน , ใช้เท่าที่จำเป็นก็ยิ่งไม่มีใครไปว่าอะไร แต่นี่คือการเลือกของบริจาคกลับบ้านกันเป็นถุงๆ เป็นลังๆ



ยังอยู่ในวัยรุ่น/วัยหนุ่มสาว ยังทำเรื่องแบบนี้กันได้อย่างไม่สะทกสะท้าน

โตขึ้นมาเกิดได้รับผิดชอบอะไรที่ใหญ่ขึ้นมาหน่อย คอนกรีต3,000คิวมีคนมาเสนอให้คิวละ50บาทจะทนกันได้ไหม? เหล็กเส้น5คันรถ ร้านค้าเสนอ5%จะทนกันได้หรือ? เหล็ก-ปูนไม่เอา ถังน้ำ+ถังบำบัดเค้าให้ถังเล็กใบละ500 ถังใหญ่ให้1แสนจะยังกัดฟันส่ายหัวไหวหรือเปล่า ?

ประเทศไทยมีผู้ใหญ่ที่คิดสวะๆแบบนั้นมากพอแล้ว ไม่ต้องไปปกป้องเด็กรุ่นใหม่ให้มันจัญไรตามรอยเพิ่มมาอีก

ที่ควรทำคือต้องช่วยกันตักเตือน ต้องช่วยกันให้บทเรียน ไม่ใช่มาบอกว่าแค่ขโมยของที่ควรจะตกแก่คนที่กำลังเดือดร้อนมันเรื่องเล็ก

กลุ่ม20-30คนที่ทั้งสารภาพทั้งแฉกันเองชุดนี้ ขาดไปไม่ได้ทำให้เด็กกลุ่มอื่นๆน้อยลงไปหรอก คนที่มือสะอาดยังมีอีกเยอะ แล้วเค้าจะมาเติมกำลังให้เอง...

จิตใจยังไม่เป็นสาธารณะพอ 

::002:: ::014::

 แฉยังไม่พอต้องแจ้งความ เอาเรื่องถึงที่สุด......

เป็นไปทั่ว รับทราบครับ

ยอมรับไหมคนมีนิสัยชอบขี้โกง

ความคิดข้างต่ำมีเหมือนกันเกือบทุกคนครับลุง ต่างกันที่ความยับยั้งชั่งใจ ความละอาย

บางคนที่อบรมมาดี ขัดเกลาตัวเองมาดี แค่คิดเค้าก็ไม่คิด เห็นเค้าก็ไม่ยอม....คนส่วนใหญ่ แต่ไม่ใช่ทั้งหมดครับ  :)

ไม่มีอะไรดี 100 เลว 100% ;D ;D ;D ใช่เลยครับ

อย่างเก่ง การุณ ที่ให้สัมภาษ รายการวู๊ดดี้ เขาก็มีเหตุผลของเขา

+1 พี่จ้าวครับ... ::002::

 ::014:: ::014:: ::014::

ทรัพย์ไม่ควรได้ ยังคิดจะเอาเป็นของตัวเอง... อ่อนแอลงไปเรื่อยๆ.... ความเป็น "คน"

ตัวอย่างดีๆเริ่มมีให้เห็นน้อยลงไปเรื่อยๆ จากสังคมนิยมวัตถุ และไม่มีศักดิ์ศรี...

หากไม่มีคุณธรรม สังคมจะเสื่อมลงไปเรื่อยๆครับ...