เว็บบอร์ดสนทนาภาษาปืน

สอบถามครับ พี่ๆเพื่อนๆเลิกเป็นมนุษย์เงินเดือน...ตอนอายุเท่าไหร่กันครับ? ::014::
แล้วหันไปประกอบอาชีพอะไร? มีแนวทางแนะนำบ้างไหมครับ เพราะปีหน้าฟ้าใหม่ผมจะลาออกจากงานประจำ...
ปล.ผมทำงานด้านก่อสร้างมากว่า 15 ปี 8)  จบวิศวโยธา กะไว้ว่าจะรับเหมาและรับงานออกแบบควบคู่กันครับ :)

ตอนเอายุ30งับ ;D ;D ;D

ต้ายยังหนุ่มแน่นอยู่เลยอ่า....ผมคงเป็นไปเรื่อยๆครับ  คงอีกนานถ้าไม่ถูกหวยแจ๊คพ๊อตคงไปไหนบ่ได้ครับ  มีเวลาอีก28ปีกว่าจะเกษียน

เท่าไรก็เท่านั้นครับ.....คือพร้อมเมื่อไรก็เมื่อนั้นครับ  ;D

เกิดมายังไม่เคยมีนายจ้างเลยครับ มีแค่ช่วงไหนทำให้ครอบครัว ช่วงชีวิตไหนทำให้ตัวเอง บางช่วงเหมือนจะทำให้ตัวเองแต่ก็กำลังจะยกให้ครอบครัวอีกแล้ว  ;D

;D :o ;D ตอบครอบคลุมดีครับพี่... ไม่แนะนำเลยเหรอครับว่ามีหลักการยังงัย ::014::

คิดว่าอีกไม่นานครับ ตอนนี้สั่งสมวัตถุดิบเพียงพอแล้ว ไม่ว่าจะเป็นความรู้หรือประสบการณ์จะขาดอยู่ก็แต่....ลูกค้า

ออกมาทำเองแล้วไม่แน่ใจว่าจะหาลูกค้าได้มากน้อยแค่ไหน ผมทำทางด้าน Industrial Automation ครับ

อายุราชการเหลืออีก 25 ปี แต่กะว่าทำอีก 20-21 ปี ก็จะลาออกครับ ........ :D)

คะแนนสวยทำลายซะ...ไม่ใช่เหลืออีกสิบปีเองเหรอ...

เห็นด้วยครับ ;D ;D ;D แต่ละสาขาอาชีพ แต่ละชีวิตไม่เหมือนกัน

บางคนทำได้ บางคนทำไม่ได้นะ ความเห็นผมเรื่องออกมาทำเองเป็นเรื่องไม่ง่าย

ยังเลิกไม่ได้ครับเพราะเป็นมนุษย์เงินเดือนมามากกว่า 26 ปีแล้วเคยคิดทำส่วนตัวแต่งานที่ผมถนัดถ้าออกมาทำเองต้อง
ใช้เงินทุนสูงมากจึงเป็นลูกจ้างเรื่อยมาจนจะเกษียณงานอีก 6 ปีข้างหน้าแล้วก็มีความสุขดีกับงานที่ทำและบริษัมผมยัง
มีนโยบายจ้างต่ออีกปีต่อปีไปอีก 5 ปีครับก็เก็บออมไว้กินและรักษาตัวยามแก่ชราถ้าไม่มีเรื่องอบายมุขก็น่าจะพอเพียงครับ

แฮะๆผมทำงานกินเงินเดือนอยู่แค่5เดือนครับไปช่วยบริบํทที่บ้านนะ ค้าขายมาตั้งกะอายุ18  ล้มๆลุกคลุกคลานเพิ่งมาตั้งตัวได้ตอน31ครับ

 กู้มันทุกรายการแล้ว ลาออก กลัวเขาจะว่าเอา
 อีก 23 ปี ทนๆเอาหน่อย   ;D ::003::

                      เลิกคิดเป็นไทแล้วครับ  ......  วัยผมมีแต่นับถอยหลังจะไปเริ่มต้นนับหนึ่ง เกิดผิดพลาดหมดโอกาสแก้ตัวเพราะเวลาเหลือน้อยเต็มที   ::004::

เอาใจช่วยนะครับลุงปู.... ::014:: ::014:: เฝื่อจะเป็นลุงปูโออิชิสองอิอิอิรวยตอนมีอายุนิดๆ

55555555 กู้สหกรณ์มาผ่อนเมีย ::005:: ::005:: ::005::

                     ::008::    ขอบคุณครับน้าอ้น    ::014::

 แบบถาวร    25ปี ครับ 

ยังไม่เลิกครับ เหตุผลเดียวกับลุงปูครับ   ;D
ปล. ขออนุญาตพาดพิงครับ ::005::

               งั้นต้องกอดคอกันไปดริ๊งแก้กลุุ้มหน่อยละครับน้าเจตถ์   :D~         ::007::

...ยังมองไม่เห็นลู่ทาง...ก็ยังต้องอาศัยเงินเดือนไปก่อน....

เลิกตอนเบญจเพศครับ  :D

เปิดปั๊มน้ำมันไงครับ...   ::005::  ::005::

                ฮัมวี่ที่สั่งนำเข้ามาถึงเมื่อไหร่ .. เปิดชัวร์    ::007::

จะได้แยกแยะคำว่า "รู้จักเส้นทาง" กับ "เดินบนเส้นทาง" ครับ... (ลายเซ็นต์ป้าบราอีกแล้ว.. :D )

ลองดูครับ... ::002::

 ::014::ส่งลูกเรียนจบ...ลูกมีหลักฐาน...จะกลับไปใช้ขีวิตอยู่ในป่าที่เคยอยู่...
 ::014::เคยคิดไว้ อยากออกไปทำธุรกิจ มีกิจการส่วนตัว...แต่เมื่อคิดดูอีกที พบว่าตัวเองเป็นเพียงคนทำงานในหน้าที่"เป็น"เท่านั้น ไม่ใช่นักบริหารหรือนักการบัญชีที่คิดค้า มีกำไร  ...เหมาะที่จะเป็นลูกจ้าง มากกว่าเจ้าของกิจการครับ

ปีไหนหละครับ..   ::010::

มันขึ้นอยู่กับจังหวะและโอกาสของชีวิตครับ เพราะคนเรามีโอกาสและจังหวะของชีวิตที่ไม่เหมือนกัน  ;D  ตอนนี้ผมก็เป็นลูกจ้าง แต่ก็ทำธุระกิจส่วนตัวอย่างอื่นร่วมด้วยอีก แต่ที่ไม่ลาออกจากงานประจำไปลุยธุระกิจแบบเต็มตัวเพราะ โอกาสและจังหวะยังไม่เหมาะครับ  ;D

ผมทำงานหนักเก็บเงินจนเปิดร้านเองได้ตอน35ครับ..............รากเลือดกว่าจะมาจุดนี้ได้

http://www.gunsandgames.com/smf/index.php?topic=65594.0

 ;D

::006:: จะมาอวยพรให้ถูกหวยแจ๊คพ๊อตตอน 45 หรือไงฟระ ::008::

::007:: ::007:: ::007:: ::007:: ::007::
        ผม ๓ ปี จะครบ ๒๕ ครับ ::005:: ::005:: ::005::
ถึงวันนั้นจะเออรี่ฯก็เกรงใจ สหกรณ์ออทรัพย์ฯครับ ::004::

ไม่กล้าแนะนำ เอาเป็นว่าเล่าสู่กันฟังละกันครับ ..... มีผู้ใหญ่ท่านหนึ่งเคยบอกผมว่า คนเราถ้าอายุถึง 35 แล้ว ยังไม่ได้เป็นเจ้าของกิจการ ชาตินี้อย่าหวังรวย ผมฟังแล้วก็ไม่อยากเชื่อทั้งหมด เพราะคนที่เป็นลูกจ้างและรวยกว่าเจ้าของกิจการก็มีเยอะแยะ ..... เอาเป็นว่าอย่างช้าอย่าให้เกินอายุ 40 ละกัน สำรวจตัวเองถ้าพร้อมทั้งด้านสถานที่/ทำเล กำลังคน และทุนทรัพย์ ก็ลุยเลยครับ ตามประสาคนไฟแรงที่ว่า "เริ่มช้าไปหนึ่งวันก็รวยช้าไปหนึ่งวัน"  ;D ..... เมคมันนี่ไปซัก 20 ปี ก็ผ่องถ่ายให้ลูกทำต่อ ถึงตอนนั้นอายุ 60 เราจะไม่อยากได้แล้วไอ้ความร่ำรวยน่ะ แต่เราจะอยากได้สุขภาพที่แข็งแรงแทน เราจะอยากอยู่กับลูกกับหลาน เราจะอยากอยู่บนโลกใบนี้นานๆแทนครับ  ;D โชคดีครับ  ::014::

ขออนุญาตคัดลอกครับ

เคยแต่เป็น ลูกจ้างรายวันครับ  :)

ทำงานที่บ้าน แม่จ่ายเงินให้ทุกวัน ;D

ในแวดวงธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ แวดวงตลาดหุ้นแล้ว น้อยคนไม่มีใครไม่รู้จัก ทองมา วิจิตรพงศ์พันธุ์ เจ้าของบริษัท พฤกษา เรียลเอสเตทฯ หรือที่รับรู้กันทั่วประเทศ เจ้าของโครงการบ้านจัดสรร ภายใต้แบรนด์ “บ้านพฤกษา” และเศรษฐีหุ้นอันดับ 2 ที่ยังคงรวยหุ้นติดต่อกันเป็นปีที่ 3 แม้ครั้งนี้ความรวยจากหุ้นจะหายไป 1,554.79 ล้านบาท แต่ก็ยังครองหุ้นมีมูลค่ารวมถึง 9,599.16 ล้านบาทนี้แค่ส่วนตัว หากนับรวมตระกูล "วิจิตรพงศ์พันธุ์" ก็ไม่น้อยเลย มูลค่า 11,409.66 ล้านบาท

....แต่ความมั่งคั่งนี้ มีที่มาที่ไป
....แม้ไม่ได้เกิดบนกองเงินกองทอง
....แล้วอะไร คือ แรงบันดาลใจ ที่ผลักดันให้ก้าวขึ้นมาอยู่แถวหน้าในวงการธุรกิจอสังหาฯ จนลูกค้าให้การยอมรับ

ทองมา วิจิตรพงศ์พันธุ์ กล่าวด้วยความภาคภูมิใจว่า “คุณพ่อเป็นต้นแบบในชีวิตและธุรกิจของผม”

โดยพื้นเพแล้ว ผมเป็นคนจังหวัดชลบุรี ครอบครัวมีฐานะระดับล่างของสังคม คุณพ่อมีอาชีพขายกระเพาะปลา ส่วนคุณแม่ทำสวนผัก ตั้งแต่เด็กผมก็เห็นคุณพ่อหาบถังรูปทรงกลม (สูง 60 เซนติเมตร) ที่ใส่กระเพาะปลาไปขาย ขายตั้งแต่เที่ยงวันไปจนถึงเที่ยงคืน คุณพ่ออดทนและซื่อสัตย์ในอาชีพ กำไรก็ไม่มากประมาณ 20 บาท แต่เป็นความภาคภูมิใจที่มีอาชีพสุจริต หาเลี้ยงครอบครัวและลูกๆ ทั้ง 7 คน

ซึ่งในบางครั้ง ตน (ในช่วงที่ยังเป็นเด็กอยู่) ก็ไม่เข้าใจสิ่งที่คุณพ่อทำ ทั้งๆ ที่น่าจะดีในเรื่องของรายได้ อย่างภาพที่เห็น ตามงานวัดในช่วงที่มีงาน ก็จะมีการขายกระเพาะปลาที่ธรรมดาทั่วไป แต่คุณพ่อต้องไปซื้อกระเพาะปลาที่ย่านเยาวราชมาทำ ทั้งที่จริงแล้วเอาหนังหมูมาแทนก็ได้ แต่ไม่ทำ เวลาขาย ก็ขายในราคาชาม 50 สตางค์ แต่คุณอาของผมขายชามละ 1 บาท

“สิ่งที่เราเห็นตั้งแต่เด็ก คุณพ่อกำลังสอนเรา สอนด้วยการกระทำ อย่าเอาเปรียบผู้ซื้อ ราคาขายก็ควรให้เหมาะกับคนซื้อ เพราะลูกค้าที่กินของเรา ก็อยู่ในซอย คนเหล่านี้มีรายได้ไม่มาก หรือแม้แต่เรื่องทำบุญ คุณพ่อมีเงินก็เข้าไปทำบุญที่โรงเจ ซึ่งตรงกันข้ามกับความคิดของเรา (ที่คิดแย้งอยู่ในใจเหมือนกัน) เพราะครอบครัวเราก็มีเงินน้อย แต่รู้หรือไม่ บุญเหล่านี้ เป็นการทำให้เรากลายเป็นเศรษฐีทางอ้อม” ทองมากล่าวถึงวิธีคิดที่ถูกสั่งสมมาตั้งแต่เด็กจนเติบใหญ่

ในด้านการศึกษาแล้ว แม้จะเรียนจบแค่ป.4 อันเนื่องมาจากฐานะทางครอบครัว แต่นั้น กลับไม่ใช่อุปสรรค ตรงกันข้าม เป็นประสบการณ์ “ชีวิต” นอกตำราเรียน

“หลังจากจบ ป.4 ก็เริ่มมองหางานทำ ซึ่งก็ทำอยู่หลายที่ เป็นลูกจ้างร้านขายยาแถวบางรัก ขายน้ำเก๊กฮวย น้ำจับเลี้ยง ต่อมาเปลี่ยนก็เริ่มมาทำร้านทองแถวประตูน้ำ ก็ทำอยู่ประมาณ 6 ปี ในช่วงนี้ ก็คิดว่าควรมองหาโอกาสที่ดีๆ ประกอบกับพี่สาวคนโต ก็อยากให้เรียนต่อ ก็ไปเรียนกวดวิชา จนสามารถสอบได้ ป.5-7 และในช่วงนี้ ก็เรียนไปด้วยทำงานไปด้วย ก่อน 6 โมงเย็นก็ทำงาน หลังจากนั้นก็ไปเรียนถึง 3 ทุ่ม เป็นอย่างนี้มาโดยตลอด ก่อนที่จะสอบเทียบชั้นเรื่อยๆ จนจบมัธยมศึกษาปีที่ 1-3 และเข้าโรงเรียนเตรียมอุดมศึกษา ศึกษาอยู่ 2 ปี แล้วสอบเอ็นทรานซ์ติดที่จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย สาขาการโยธา และสำเร็จการศึกษาระดับปริญญาตรี ในคณะวิศวกรรมศาสตร์ เมื่อปี 2524”

แต่เบื้องลึกจริงๆแล้ว ที่เลือกเรียนวิศวกรรม ก็ด้วย “ค่าใช้จ่าย” ทั้งนั้น สมัยที่เรียนอยู่โรงเรียนเตรียมอุดมฯ เพื่อนๆ ก็เลือกเรียนแพทย์ แต่เรามาคำนวณแล้ว ค่าใช้จ่ายแพงมากๆ เรียนแพทย์ 2 แสนบาท เรียนวิศวะ ช่วง 4 ปี ค่าใช้จ่าย 30,000 บาท ซึ่งระหว่างเรียนเราก็ได้ทุนการศึกษา บวกกับเงินเก็บบางส่วนและเงินจากทางบ้านมาช่วย สุดท้ายก็เรียนจบ 4 ปี สมกับความตั้งใจ

พอจบมาก็เริ่มต้นชีวิตอาชีพวิศวกรที่เรียนมาแห่งแรกคือ บริษัท พี.ซี.เอ็ม ทำธุรกิจผลิตแผ่นพื้นสำเร็จรูป ซึ่งเราก็ทำงานให้เต็ม หลังจากอยู่ได้ประมาณ 6 เดือน ก็ไปเริ่มงานบริษัทในเครือญาติของบริษัท นพวงศ์ ก่อสร้าง และ หจก.วิจิตรภัณฑ์ก่อสร้าง อยู่ประมาณ 2 ปี ซึ่งหน้าที่หลัก คือ เวลามีงาน เราก็ไปประมูลงานเข้ามา เรื่องนี้ต้องอาศัยความรับผิดชอบสูง เราต้องทำให้หัวหน้างานไว้วางใจ เพื่อจะได้ไม่เกิดความกังวลไม่พะวง

“ช่วงชีวิตทำงาน ก็สนุกดี เงินเดือนก็พอใช้ ตอนนั้น 6,000-10,000 บาท แต่ก็มีบางเดือนไม่พอใช้ หมดไปกับการดูแลเพื่อนฝูง บางวันถึงขั้นต้องไปหยิบยืมเพื่อนฝูง ทั้งๆ ที่เงินเดือนน้อยกว่าเราอีก ทุกวันนี้ ก็ไม่ได้พบเจอกันอีก” เสี้ยวหนึ่งของเศรษฐีหุ้น

หลังจากที่วนเวียนอยู่ในอาชีพมนุษย์เงินเดือนแล้ว ก็ตัดสินใจที่จะทำธุรกิจส่วนตัว โดยออกมาทำงานรับเหมาเอง ก็เริ่มประมาณปี 2527  งานแรกก็ก่อสร้างสะพาน โดยเป็นรับเหมาช่วง ทำอยู่ 1 ปีกว่าจะเสร็จ ก็เป็นอะไรที่ยากและลำบาก ซึ่งก็น่าจะเป็นเพราะเครดิตที่เราทำงานมาตั้งแต่อดีต แม้เราจะไม่มีทุนเราก็ได้งาน ซึ่งก็ต้องลงทุนเอง แต่สุดท้ายก็ทำจนเสร็จ ถึงจะไม่มีกำไรก็ตาม ต่อจากนั้น ก็ได้รับงานทำครัวการบินไทย ซึ่งทาง ช.การช่างโตคิว เห็นเรามีความตั้งใจและทำงานได้ดีจากผลงานที่ผ่านมา ก็ทำอยู่ 1 ปีจึงแล้วเสร็จ

“เรามองแล้วว่าการเป็นผู้รับเหมาช่วง โอกาสที่จะได้กำไรมากๆ คงต่ำ สู้ไปทำเองโดยตรงจะดีกว่า โดยงานที่เข้าไปจะมีหลากหลาย ทั้งโรงงานในนิคมอุตสาหกรรมนวนคร ทำไซโลโรงปูนของบริษัท ปูนซีเมนต์นครหลวง รวมถึงดิโอสยามพลาซ่า ของบริษัทสยามสินธร มูลค่า 250 ล้านบาท และเป็นงานสุดท้ายที่เข้าไปรับเหมาก่อสร้าง ”

ในส่วนของการเข้าสู่ธุรกิจบ้านจัดสรรนั้น เริ่มจากเพื่อนจากประเทศญี่ปุ่นชักชวนไปดูบ้าน ทำให้มีโอกาสได้เห็นโครงการจัดสรรต่างๆ และคิดว่า หากเราสามารถทำได้ราคาถูกลง 10-20% ก็จะเป็นเรื่องที่ดี จึงตัดสินใจทำโครงการบ้านจัดสรรขายในปี 2535 ภายใต้บริษัทสยามเอ็นจิเนียริ่ง โครงการแรกบ้านเดี่ยวในซอยอาภาภิรม ถนนรัชดาภิเษก ราคา 5 ล้านบาท และทำโครงการทาวน์เฮาส์ ในซอยสุขุมวิท 101 อีกจำนวน 13 หลัง ราคาขายตอนนั้น 1.3-1.5 ล้านบาท ซึ่งแรกๆ ก็มีปัญหาเหมือนกัน ขายไม่ค่อยได้ แต่สุดท้ายก็หมด

หลังจากนั้นในปี 2536 ก็เริ่มมาทำโครงการบ้านราคาถูก ซึ่งที่มาที่ไปเกิดได้แนวคิดมาจากการไปฟังปาฐกถาของอดีตนายกรัฐมนตรี นายชวน หลีกภัย ที่มองว่า บ้านราคาต่ำกว่า 6 แสนบาทขายได้ จึงเริ่มมาศึกษาและหาข้อมูล ไปดูว่าโครงการของคู่แข่งทาวน์เฮาส์ไหนขายดีไม่ดี ทำเลเป็นอย่างไร เราก็มานำมาเลียนแบบ โดยปรับปรุงเรื่องทำเล ราคา ให้สอดคล้องกับสินค้าที่จะทำ เราอาจจะโชคดีตรงที่มีพื้นทางด้านการก่อสร้าง ก็น่าจะพัฒนาบ้านให้มีต้นทุนต่ำได้ และในที่สุดจึงก่อตั้ง บริษัท พฤกษา เรียลเอสเตท จำกัด ขึ้นมา โดยเริ่มพัฒนาโครงการแรกภายใต้แบรนด์ “บ้านพฤกษา 1” ย่านรังสิต คลอง 8 ภายในเดือนเศษสามารถขายหมดเกลี้ยง

“ชื่อของบริษัทพฤกษาฯ เป็นชื่อที่หมายถึงต้นไม้ ร่มรื่น ฟังแล้วดูดี ไม่ต้องไปหาหลวงพ่อเพื่อตั้งชื่อ” ทองมากล่าวติดตลก

จากจุดเริ่มต้นของบ้านพฤกษา 1 จนถึงปัจจุบันแล้ว บริษัทพฤกษาฯ มีวิวัฒนาการและเติบโตมาอย่างต่อเนื่อง รวมแล้วอยู่ในวงการอสังหาฯ มากว่า 15 ปี (2536-2551) มีโครงการออกสู่ตลาดไม่ต่ำกว่า 124 โครงการ จำนวน 57,000 หน่วย (หรืออีกความหมาย คือ ทำให้คนมีความมั่นคงในชีวิตเพิ่มมากขึ้น) ต่างจากความคิดแรกๆ ที่ทำโครงการ “เราก็ไม่เคยคิดว่า “พฤกษา” จะเติบโตมาถึงปัจจุบันได้”

ความสำเร็จที่ทำให้องค์กรนี้ยิ่งใหญ่ขึ้นมา ก็เนื่องมาจากเวลาทำงาน เรา (ทองมา) ต้องมุ่งมั่นและคำนึงถึงประโยชน์ของลูกค้า รวมถึงผู้ที่เกี่ยวข้องทั้งหมด โดยต้องทำทุกอย่างให้สอดคล้อง อย่างเช่น บริหารเงินเดือนให้พนักงานทุกคน บริหารเงินให้คนงาน การจ่ายเงินให้ผู้ผลิต (ซัปพลายเออร์) ตรงเวลา ถ้าเรามุ่งมั่น ซื่อตรง และทำงานอย่างเชื่อมั่น “เครดิต” ติดตัวเราไปตลอด

“วิถีความคิดและความตั้งใจทำงานให้เต็มที่ และดีที่สุด คือ ตัวเราจะไปโกงเค้าคงไม่มี เพราะเราได้แนวคิดมาจากคุณพ่อ ทำไมต้องเอากระเพาะปลาจากเยาวราชมาทำขายให้ลูกค้า แทนที่จะเป็นหนังหมูก็ได้ ตอนนี้ ผมมาคิดได้ว่า สิ่งที่คุณพ่อทำมีเหตุผล ทั้งเรื่องขายของ หรือแม้แต่ทำบุญที่โรงเจ คุณพ่อคิดว่าบุญจะช่วยปกป้องลูกหลาน แต่ผมมองว่า บุญกุศลที่ผ่านมาได้ถูกถ่ายทอดมาถึงลูกหลาน เรื่องปรัชญาความคิดที่สอนให้เราไม่เอาเปรียบคนอื่น นี้คือพื้นฐานของการมีศีล ศีลที่คุณพ่อได้กระทำให้เห็น ตรงนี้เป็นโครงสร้างพื้นฐานโดยอัตโนมัติ”

ในเรื่องของการใฝ่หาความสงบ (จิตใจ) นั้น แรกเริ่มเดิมที หลังจากเรียนจบ เพื่อนๆ มีหนังสือธรรมะ เราก็อ่านบ้างไม่อ่านบ้าง แต่พอมาทำธุรกิจอย่างจริงจัง เรื่องเครียดก็มี ไม่รู้จะปรับตัวอย่างไร การเอาเรื่องธรรมะมาช่วย ทำให้ใจสงบ มีเหตุและต้องมีผล ศีล ทำให้เราคิดดี ทำดี มุ่งประโยชน์ส่วนรวม สมาธิ การมีสติชอบ เหมือนเวลาเราตีลูกเทนนิส สายตาดูบอลก็คือสมาธิ และการมีสติคือ การตีลูกเทนนิสให้ถูกทิศ

“หากคนเรามีศีล มีสติ มีปัญหา ก็จะช่วยแก้ไขปัญหาได้ ปัญหาที่ว่า คือ การดำริออกจากกาม กามที่หมายถึง เอาประโยชน์เข้าตัวเอง ตรงนี้ต้องถอดออกมา แต่ถ้าในหลักศาสนาแล้ว ดำริออกจากกามคือ การปล่อยวาง แต่ถ้าหากคนเราไม่มีศีลแล้ว ก็เปรียบกับเหมือน:)ป่า ฉกฉวยเอาของคนอื่น ดังนั้น เราต้องสลัดความเป็น:)ป่าออกจากกาย ใครที่คิดจะโกงก็โกงได้ แต่โกงได้ครั้งเดียว ต่างจากหลักคำสอนของพระพุทธเจ้า คนเรารวยได้ เป็นสุขได้ อยู่ที่เราคิด” บางแง่มุมที่สะท้อนถึงปัญหาทางสังคม!

สำหรับกิจกรรมในชีวิตที่ทำอยู่ ก็สบายๆ กับครอบครัว ช่วงเช้าก็ออกกำลังกายโดยตีเทนนิสกับภรรยา วิ่งออกกำลังกายรอบบ้านที่อยู่แถวซอยนวลฉวี เนื้อที่ 40 ไร่ หรือไม่ก็จะเดินดู:)เลี้ยง เช่น เป็ด, หงส์ ซึ่งก็มีทั้งหงส์ดำอยู่ 7 ตัว หงส์ขาว 23 ตัว รวมถึงไก่แจ้ ปลูกต้นไม้บ้าง ทั้งต้นกล้วย จัดสวน เพลินดี

เริ่มออกจากมนุษย์เงินเดือน ตอนอายุประมาณ 26-27  ::002::

เรียนจบ วศ.บ.มา ไม่เคยไปสมัครงานที่ใดๆ เพราะตอนฝึกงานทำให้ได้รู้ว่า ไม่ชอบเป็นมนุษย์เงินเดือน และสังคมแบบนั้น

ชอบอาวุธทุกชนิดตั้งแต่เด็ก ตั้งแต่ มีด ยันเรือรบ

เลยเริ่มขายไส้กรอก น้ำดื่มที่ตลาดนัด ตอนนี้อายุ 30 ในปีหน้า และเป็นเจ้าของกิจการด้านอาวุธ(จำลอง)ทั้งกองทัพบก เรือ อากาศ นาวิกโยธิน ครับ   ::014::

เชื่อว่าบางท่านในเว็บนี้คงเคยเป็นลูกค้าผม เพราะกลุ่มลูกค้าผมเล่นปืนและมีดกันเยอะมากๆ  :VOV:

ท่านจขกท.รศ.ดร. ช้างยิ้ม เป็นวิศวกรโยธา    ::002::
ใบ สย วย ก็น่าจะพอมีพอกินไปทั้งชีวิต   ;)

ชีวิตการทำงานของวิศวกรโยธาแต่ละคน มีความโลดโผนแตกต่างกัน
การเป็นมนุษย์เงินเดือนนั้นก็เสมือนทำเงินมาจ่ายให้ตัวเองเพียงอาศัยทรัพยากรขององค์กร ต้องทำเกินคืนประโยชน์ให้เขาด้วย
ความเป็นเพื่อนเป็นพี่เป็นน้องของวิศวกรโยธาด้วยกัน เป็นการซ่อนดาบในรอยยิ้ม ...... หากเป็นเส้นทางต้องสู้ช่วงชิง
ปลายทางของช่วงชีวิตมีความแตกต่างกันมาก ขึ้นกับว่าจะวัดด้วยสิ่งใด และเห็นว่าสิ่งใดเป็นสุขที่แท้

ถ้าพร้อมจะล้มแล้วลุกใหม่ ไม่รู้เจ็บรู้เหนื่อย ก็มาเป็นนายตัวเองได้เลย
ไม่มีความล้มเหลวถาวร และไม่มีความสำเร็จตลอดกาล

เพียงต้องหยุดได้ เมื่อใจอยากหยุด
และเมื่อหยุด ก็ต้องมีพอให้หยุดได้
ขาดก็ไม่ดี.....มีมากนัก...ก็เป็นทุกข์....อิ อิ  :~)

ผมเริ่มเตรียมการออกจากระบบตั้งแต่อายุ 23 ครับ เริ่มหาความรู้ด้านการตลาด การบริหารงานบุคคล การบัญชี การบริหารเงินสด
จนกระทั่งคิดว่ารู้มากพอแล้วเมื่อ 27 ช่วง 23-27 ก็ทำงานส่วนตัวควบคู่ไปกับงานประจำ พอมีทุนบ้าง คิดว่าพอมีลูกค้าในมือบ้าง ก็โดดออกมาทำเอง
อาศัยวิกฤติต้มยำกุ้งเป็นโอกาส เราทำงานหนัก กินน้อย ใช้น้อย ก็อยู่รอดมาได้ครับ ผมว่าทุกวันนี้การเริ่มต้นธุรกิจของตัวเอง ยากกว่าเมื่อก่อน
ถ้าตั้งใจว่าจะทำ อายุ 30+- เป็นโอกาสครับ ถ้าช้ากว่านี้ ต้นทุนก็จะสูงเกินไป ความอึดในการทำงานก็จะน้อยลงไป เพราะว่า 2-3 ปีแรกของการออกมา
เหนื่อยมากนะครับ ปีที่ 4-5 ก็จะเริ่มเบาลง ขอให้โชคดีครับ

ชัดเจน ;D ;D ;D  ใครอยากลอง ไม่มีใครว่า ตัดสินใจกันเอง แต่เชื่อ 99% ไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลายที่หอมหวาน สบายๆ

 ::014:: ::014:: ::014::

ใบ สย. กว่าจะได้มาเลืดดตาแทบกระเด็น.. :~)คงใช้ตรงนี้เป็นใบเบิกทางครับ :D

แบบ กว. หรือเปล่าครับหรือยากกว่า มีสามัญ มีภาคีอะไรแบบนั้น

ผมมี กว. แต่ปล่อยหมดอายุ ไม่ต่อนานแล้ว ไม่ใด้ใช้ประโยชน์อันใดเลยด้วย

น่าจะต่อทิ้งๆไว้บ้างก้อดีนะครับ เผื่อมีโอกาสได้ใช้  ผมเคยทำเรื่องไปที่สภาวิศวกรเพื่อจะขอซื้อปืนสวัสดิการแบบทนาย  เรื่องเงียบเป็นปีแล้วครับ

ด้วยความยินดีครับลุงปู  ;D  ::008::  ::014::

+1ครับพี่ทั้งสองโดนใจ....................

ผมลาออกจากบริษัทมา 10 ปีแล้วครับ ตอนนั้น 26 ดูเขารวยช่วยเขาทำยังงัยก็ได้แต่เงินเดือน หากเป็นของเราเองทำมากก็ได้มาก
คิดได้ดังนั้นก็มองดูตัวเองประสบการณ์ก็พอตัว เลยตัดสินใจว่าถ้าไม่ทำตอนนี้จะรอไปเริ่มตอนอายุ 40 เหรอ สิบปีผ่านมาก็มีล้มมีลุก
จากคนไม่เคยเป็นหนี้ก็เป็น มีทังกำไรทั้งขาดทุนทั้งโดนโกงผสมปนกันไปทุกวันนี้ก็อยู่ได้ไปเรื่อยๆ เงินที่ได้มากกว่ามนุษย์เงินเดือน
แต่ความรับผิดชอบก็มากเป็นเงาตามตัว ลองคิดดูนะครับ สมมุติทำงานเงินเดือนสามหมื่น ปีหนึ่งสามแสนหก แต่สำหรับการทำธุรกิจเอง
เงินสามแสนหกอาจได้ภายในสามเดือน แต่ความเสี่ยงและการลงทุนก็ต่างกัน ;D

แล้วทำไมตอนนี้พี่วุธเอาตรีน ก่ายหน้าผากอยู่ล่ะครับ   ::007:: ::007:: ::007::  




ผมด้วย  :~)   แงๆๆๆๆ  ขอเด็ก 20 คน ครับพี่  :'(

บักหล่าอ้ายเซาเอาตรีนก่ายหน้าผากโดนแล้ว..โต๋ฮั่นละกะลังมาแทนอ้าย..สม ::006::

 :<< :<< :<<   :~) :~) :~)   จริงครับ  :~) :~)

ถ้ากับองค์กรที่อยู่ในปัจจุบัน ขอเป็นไปเรื่อยๆ อยู่ด้วยกันไปเรื่อยๆครับ

มีความสุขในองค์กร มีความสุขที่ได้เห็นอะไรหลายๆอย่างที่เราสร้างขึ้นและวางรากฐานมันไว้

ผลตอบแทน ณ ขณะนี้ต่อเดือน อาจจะไม่มากเท่าไร แต่ก็มีความสุขดีแล้วครับ

เห็นด้วยกับความคิดเห็นนี้อย่างแรงค่ะ ..... 

 ::014:: ผม สฟก.  มีอะไร ให้รับใช้ ยินดีครับ

ว่าแต่เป็นเจ้าของกิจการแบบลงทุนในตลาดหลักทรัพย์นี่พอได้ไหมครับ แหะๆ

เฮียชูวิทย์สองเหรอครับ^ ^

น้องสาวผมครับ

วันที่กำไรได้สร้อยเส้นนึง วันไหนเจ็บเสียทองคำแท่ง  ::012::

แต่น้องเมียเด็ดกว่า มันบอกว่าวันไหนกำไรได้รถกระบะ วันไหนขาดทุนมันเสียเบนซ์  ::007::

มันแล้วแต่เล่นน่ะครับ แบบนั้นก็หวือหวาไปหน่อย เอาแบบทองบาทนึงวันละครึ่งเส้น หรือ 1/4 เส้น ผมก็โอเคละ :)

ยังไงก็ดีกว่าเล่นหวยครับ ;D ;D ;D

หวยก็เล่นครับพี่ - -" ทั้งของสลากกินแบ่ง และหวยออมสิน (สลากออมสิน)

โดนกินด้วย T_T

ลงทุนทุกทางเพื่อกระจายความเสี่ยง

  ::005:: ::005:: ::005::  ผมเคยถามบา่งคนนะครับ เล่นหวยเดือนนึงผ่อนเฟอร์สบายๆ ว่าทำไมไม่เอาไปเล่นหุ้นหรือซื้อหุ้นทิ้งไว้ เค้าบอกมันไม่เร้าใจ.......วันหวยออกนี้มันบีบหัวใจสุดๆเลยละ ::005:: ::005::

จริงๆน่าซื้อทองซื้อปืนเก็บไว้เหมือนกันนะครับปืนราคานับวันมีแต่ขึ้น (ข้ออ้างเวลาขออนุญาติแฟน อิอิ)

แสดงว่า พี่โจ๊กไม่รู้จัก อาจารย์ฟีน  ครับ คนนั้น  ทุ๊กกกกงวด ไม่เคยพลาด  ::011::

จำได้แน่นอนครับ มีคดีความกันอยู่ อิอิอิ

ตอนอายุ 30 ครับ

ผมอยู่จนกว่าเขาไล่นะครับ แต่ทำงานนอกไปด้วยครับ

๑. ใบอนุญาตประกอบวิชาชีพวิศวกรรม เป็นศักดิ์ศรีแห่งวิชาชีพ
๒. ใช้ประโยชน์เป็นหลักฐานแสดงคุณสมบัติตาม ม.๑๓ ของพ.ร.บ. อาวุธปืนฯ
๓. ใช้ประโยชน์เป็นหลักฐานในการเสียภาษีเงินได้บุคคลธรรมดา ตามแบบฟอร์ม ภ.ง.ด. ๙๐ เงินได้จากวิชาชีพวิศวกรรม หักค่าใช้จ่ายได้ ๓๐%

ตอนทำงานก็อยากลาออก พอลาออก ก็อยากทำงานเบื่องาน
เป็นเรื่องธรรมดาครับ.......

      ก็อยากจะเลิก  อยากจะมีธุรกิจเล็กๆ เป็นของตัวเองครับ
      แต่เกิดมาไม่มีอะไรเลย  ความรู้ก็แค่หางอึ่ง โชคยังดีที่
      ยังพอมีประสบการณ์ในสายงานที่ตัวเองทำอยู่  พอเลี้ยงครอบครัวได้ไปตามอัตภาพ   ;D    ::014::

รบกวนพี่ธำรงช่วยอธิบายข้อ2 ให้ด้วยครับ ::014::

พ.ร.บ. อาวุธปืนฯ .......

มาตรา 13  ห้ามมิให้ออกใบอนุญาตตามความในหมวดนี้แก่ .......
                            (7) บุคคลซึ่งไม่มีอาชีพและรายได้ ...............
 
เวลายื่นคำร้องอาวุธปืน ใช้สำเนาใบอนุญาตประกอบวิชาชีพวิศวกรรม เป็นหลักฐานแสดงการมีอาชีพได้ครับ      :)    

       

ขายต่อได้มั้ย ::005::อุตสาห์ไปเรียนป.ตรีอีกใบนึกว่าจะได้ กว.ชื่อหลักสูตรหรู(วิทยาศาสตร์เทคโนโลยีก่อสร้าง)แต่พวกให่แค่  วส.  ::012::

ผมก็ได้แต่ขั้นต้นไม่เคยขอเลื่อนขั้นเสียที เพราะทำงานด้านระบบออโตเมชั่น ไม่ใช่งานระบบควบคุมส่งจ่ายกำลังไฟฟ้า
ขาดอายุแล้ว ยังไม่ได้ไปต่อเสียที ถ้าออกมารับเหมาเองก็ไม่แน่ เดี๋ยวต้องไปต่อบ้าง ไม่แน่ใจว่าต้องสอบใหม่หรือไม่

ใบกว. มี 4 ประเภทครับ
• วุฒิวิศวกร
• สามัญวิศวกร
• ภาคีวิศวกร
• ภาคีวิศวกรพิเศษ

ตอนนี้ไม่ต้องสอบเสิบอะไร พวกจะให้ สว.สะนี่ ::007::

ท่านใดที่มีประสบการณ์ทางด้านวิชาชีพ สามารถขอใบประกอบวิชาชีพแบบ พิเศษ ได้ครับ ::014::
ลองดูตามนี้ http://www.coe.or.th/eservice/_coewb/coe_public/coe_show.php?wtype=1&wNo=51617&page=&pagesize=60
                            www.thaiengineer2009.com

ขอพระคุณมากครับ บวกคะแนนที่ 1111 ครับ ::014::

ไม่ต้องสอบใหม่ครับ แต่ต้องเสียเงินค่าปรับ 2 พัน บาท
http://www.coe.or.th/e_engineers/permit_before.php

+ ให้ ขอบคุณครับด็อกเตอร์ ::014::
 ;D

บ้างดิ ::005::

เอาดิ

รวมเป็น 2 แล้วนะ ตั้งแต่เช้ามาแล้วเนี่ย ;D

ทำไปเรื่อย ๆ  จนเกษียณ      แต่มีอาชีพเสริม

ผมเห็นด้วยอย่างแรงครับ เพราะคนไม่ซ่ือตรง เลยล้มลุกคลุกคลานตลอด..

เดือนๆหมุนเงินเป็นล้าน แต่เหลือถึงครอบครัวไม่ถึงหมื่น... แล้วผมเจอโครงการณ์นึง สุดยอดของความ "หน้ามึน" ครับ เผื่อใครอยากรวยลองทำดู...

เปิดโครงการณ์บ้านเดี่ยว แต่ให้ผู้รับเหมาลงทุนให้... งวดแรกจ่ายแป๊ะ ทำงวด 2,3 จ่ายอีกที และทำ 4,5,6 จ่ายอีกที...

สรุปคือให้ผู้รับเหมาทำงานจนเสร็จ โอนบ้านได้แล้วค่อยจ่ายผู้รับเหมา... จ่ายให้เบิกแค่ "กันตาย" 3 เดือนได้เงินที เลวจริงๆ...

รู้หน้าไม่รู้ใจ หลังจากปีใหม่ผมคงต้องเลิกทำงานให้คนเลวๆรวย... ขาดทุนประมาณ 6 หมื่น แต่ต้องตัดใจเพื่อไม่ให้เป็นตัวถ่วงความเจริญหลังจากเคลียร์กันเมื่อวาน.. ถ้ากำไรแบ่งกันคนละครึ่งค่อยว่ากัน แต่กำไรของเจ้าของโครงการณ์กับผู้รับเหมาต่างชั้นกันเยอะ...

นี่ถ้าไม่ได้รับความรู้และการสั่งสอนจากในเวป อวป. ผมได้ลง "ไทยรัฐ" ไปนานแล้ว...

ทำไมมุกชั่วๆ ของพวกขี้โกงถึงไม่นำไปบรรจุในหลักสูตรการศึกษานะ... มีมุกใหม่มาเรื่ิอยๆ ยังคงต้องเสียค่าหน่วยกิต วิชาชีวิตไปเรื่ิอยๆ จนกว่าจะขาดสติ ตัดสินด้วยศาลเตี้ย...

ปีที่แล้ว เหลือเงิน 24,000 ปีนี้เหลือ 3 แสนกว่าในบัญชี แต่ไม่กล้าใช้... กลัวโดน "กับดัก" ชีวิตอีกรอบครับ....

คุณสมบัติครบถ้าวครับน้าจอย 555

30  ครับ แต่วันนี้ก็ยังล้มลุกคลุกคลานอยู่ครับ    ::005:: ::014::

                     เห็นด้วยอย่างไม่มีเงื่อนไขครับ  (น่าจะเข้าข่ายคุณตา สว. ด้วยซ้ำไป)  (http://www.thailandoffroad.com/son/sonboard/icon/cheesy.gif)

รู้ตัวเองตั้งแต่เรียนอยู่ ปี2 มหาวิทยาลัย  อายุ 20   ว่าถ้าจบออกมา ต้องโดนชีนิ้วสั่งงาน เป็นมนุษย์เงินเดือนแน่ๆ แล้วผมเป็นคนไม่ชอบไม่เอา ไม่สบายใจไม่ทำด้วย
  จึงตัดสินใจ เลิกเรียน เริ่มแรกขอยืมทุนพ่อ ก้อนหนึ่งดาวรถยนต์ มาเป็นพ่อค้าคนกลาง ซื้อ - ขายไข่  ต่อมามีเงินเดินบันชี พอสมควร  จึงยื่นเรื่องกู้เงิน ธนาคาร มาทำฟาร์มเป็ดเอง ด้วยวัย 22 ปีครับ  ทุกวันนี้สบายใจครับ  มีที่ ปลูกผักกินเอง มีปลาในบ่อ มีไก่ชนไว้ขาย รอบๆฟาร์มปลูกกล้วยไข่ ตัดกล้วยไข่ส่ง ตลาดมอกล้วยไข่เป็นรายได้เสริม สบายใจจริงๆ  มีกระเหรี่ยงสองคนไว้เลี้ยงเป็ด และใช้ทำนู้นทำนี่   เหลือกินเหลือใช้ก็ส่งรถ ส่งธนาคาร  ชีวิตสุขสบายดีครับ  น่าสงสารแต่เพื่อนผม จะจบกันปีนี้แล้ว ยังหางานไม่ได้เลย

ความรู้และความสามารถเป็นเรื่องสำคัญ และสำคัญที่สุดคือทุนกับเครดิต...

ควรวางแผนล่วงหน้าเพื่อสิ่งนี้ด้วยครับ... ::014::

ช่วงทุนหมด ผมวางแผนเป็นปีเพื่อให้ได้เครดิต หาร้านค้าที่เจ้าใหญ่ๆมีของเยอะๆร้านเดียวเลยครับ ไม่ต้องกระจายร้าน ลวดกำเดียวก็เข้าไปซื้อ ให้เจ้าของเห็นหน้าทุกวันยิ่งดีครับ...

ผมวางแผนเป็นปีก่อนจะรับงานใหญ่ จนวันนี้ที่ผ่านมาได้ก็เพราะเครดิตครับ...

ถ้างานมีแอดวานซ์ เราแบ่งการจ่ายเป็น 2 ครั้ง สั่งของออนไซท์ปุ๊บ นำเงินไปจ่าร้านค้าก่อน พอปิดงวดได้ก็นำไปเคลียร์ร้านค้าในส่วนที่เราสั่งมาหลังจากนั้นครับ และสำคัญที่สุดห้ามนำเงินไปใช้อย่างอื่น ต้องนำมาลงในงานอย่างเดียว ไม่งั้นจะมีปัญหาในงวดหลังๆ...

ลูกน้อง พยายามจ่ายให้ตรงอย่างเดียว อย่าคิดว่าเค้าต่ำกว่าเรา ส่งงวดไม่ทันก็ต้องหาจากทางอื่นมาจ่ายก่อน เพราะการก่อสร้าง แรงงานสำคัญพอๆกับวัสดุครับ...

การเบิกเงิน.... อันนี้สำคัญอย่างยิ่ง แต่ไม่รู้จะอธิบายยังไงครับ...^^!

ถ้างั้นต้องเพิ่มชื่อกระทู้  ว่าเริ่มทำ 2^nd จ๊อบ ตอนอายุเท่าไหร่  ;D

ผมเริ่มงานสอนอายุสามสิบ,  เขียนหนังสือปืนอายุสี่สิบ,  ช่วยเมียทำธุรกิจครอบครัว 42,  งานที่ปรึกษา 48
พออายุ 59 จะถอยจากธุรกิจครอบครัว (ให้ลูกบริหารแทน), เกษียณราชการ 60,  ส่วนงานเขียนหนังสือปืน จะหยุดตอนเบื่อ

แก้ไขหัวข้อกะทู้แล้วครับ ::014::  ขอบพระคุณท่านสุพินท์ ที่ได้มาแชร์ประสบการณ์ครับ ::002::

  นอกจากงานที่ผมรับเป็นผู้ออกแบบ(โครงสร้าง)แล้ว  กะว่าจะรับเหมาก่อสร้างควบคู่ไปด้วยครับ 8)
ขอบคุณสำหรับการแชร์ประสบการณ์ครับ ::014::

 ::002:: :D ::002::

ตามการสู้ชิวิตของ พี่มานาน
ถ้ามีโอกาส ได้ขึ้นหอพัก อีกหลัง อาจให้พี่มาช่วยสร้าง  ;D

ของผมเริ่มทำ 2nd จ๊อบ ตอนอายุ 22 หลังจบ ม.หอการค้า
ที่ บ้านค้าขาย เช่าบ้านเค้าอยู่ แต่จะโดนไล่  ::004::
นายทุนที่จะมาซื้อ จ้องจะมาขายของแทนเลยต้องหาอาชีพสำรอง
โชคดี ไปจับที่ได้ราคาถูก เอามาสร้าง หอพัก เลยได้มีอาชีพที่ 2

โชคดี อีก ชั้นเจ้าของใหม่ที่ซื้อ อาคารไปได้ให้เช่าต่อ เลยยังได้อยู่มาจนทุกวันนี้ :~)
(นายทุนที่จ้องจะฮุบที่ ประมูลไม่ได้ )

ปัจจุบัน ยังทำทั้ง 2 อย่าง ที่ เสาร์รี ขายของ ที่ดินแดง บ้านเช่า ว่าจะหาทำอีกซักที่ เพราะเบื่อการค้า
สมัยนี้ แข่งกันสูงมาก กำไรน้อย  บ้านเช่าก็เป็น แต่เราบริการดี คุยง่ายลูกบ้านก็อยู่นาน เจ้าของน่ารัก แล้วไม่ หัวงู ::005::

ลุงปูกอดคอรับตำแหน่งกับน้าจอยโลดครับ อิอิ

ถ้าพร้อมก็ลุยเลยครับ.... ;D ::002::

หัวงู.... หมายความว่า ถ้า "สวย" ค่าเช่าฟรี... "หุ่นดี" ครึ่งราคา ใช่ป่าวครับ... ;D ;D ;D

 ::002::

ผมยังเป็นลูกจ้างองค์กรของรัฐอยู่...หางานอื่นทำเป็นงานอดิเรกมาตั้งแต่ปี 40 ครับ....เวลามีน้อยรายได้ก็ตกปีละไม่มาก

ถ้าเกษียณก็คงออกมาทำเต็มตัวครับ

อยากทำอยู่ แต่ไม่กล้าครับ

กลัว เล้าแตก (เด็กในหอ 70/เป็นผู้หญิง )

ทำดีมานาน จะกินของที่อยู่ในเล้าตัวเองก็ยังไงอยู่

เอาเป็นว่า น้องย้ายไปอยู่คอนโดพี่มั้ย ราคาพิเศษ ::005::
แถม ตำแหน่ง.... ด้วย

เล่นแบบ หาค่ากับข้าว.....ว่างั้น

มีคำถามครับ ภาคีวิศวกรพิเศษ เป็นอย่างไรครับ

จ๊ากซ์...  ::003:: (เพิ่งเห็นครับ..)

 คือไม่จำเป็นต้องเรียนจบวิศวกรครับแต่มีความรู้ ความชำนาญ ประสบการณ์ เฉพาะด้านครับสามารถยื่นขอได้ครับ เช่น ปวช. ปวส. ก็ยื่นได้
http://www.coe.or.th/_coe/_coenew/mainIndex.php?aMenu=64

http://www.coe.or.th/eservice/_coewb/coe_public/coe_show.php?wtype=1&wNo=51617