เว็บบอร์ดสนทนาภาษาปืน

ที่มา นสพ.ข่าวสด

จำนวนคนอ่านล่าสุด 540 คน Share 
  วันที่ 16 สิงหาคม พ.ศ. 2553 ปีที่ 20 ฉบับที่ 7200 ข่าวสดรายวัน

"ที่อโคจร"

โลกนี้ไม่สิ้นกลิ่นธรรม
ศิษย์อาจารย์เสฐียรพงษ์ วรรณป -พิสุทธิ์ เกรียงบูรพา


มื่อปลายเดือนกรกฎาคม ๒๕๕๓ ที่เพิ่งผ่านไป มีโศกนาฏกรรม (Tragedy) เกิดขึ้นที่ประเทศเยอรมัน เรื่องไม่เป็นเรื่องแท้ๆ เป็นเพราะคณะจัดงานคอนเสิร์ตรายใหญ่รายหนึ่งอุตริไปจัดงานในอุโมงค์ซึ่งมีทางเข้าออกเพียงทางเดียว ซึ่งแม้พื้นที่จัดงานจะรองรับคนได้เป็นแสนกว่าคน แต่เอาเข้าจริง กลับมีคนไปมากกว่า ๓ แสน จึงเกิดเหยียบกันตายหลายสิบคน บาดเจ็บอีกโขยง ตรงบริเวณรอบนอก และที่น่าตลก (ตลกร้าย) ก็คือในขณะที่เกิดเหตุคนเหยียบกันตายอยู่นั้น ฝูงชนด้านในยังดิ้นกันอย่างสนุกสนาน หลายคนเมายาเมาเหล้ากันไปตามระเบียบ นักดนตรีก็ยังคงบรรเลงอย่างสุดมันส์ โดยไม่มีใครรู้เรื่องเลย!

นั่นแหละครับ...เราเรียก...สถานที่อโคจร

พระพุทธเจ้าตรัสสอนไว้ เตือนไว้อยู่เนืองนิจ นอกจากจะไม่คบคนพาล, คบบัณฑิตเป็นมิตรแล้ว สถานที่อโคจร ท่านก็ให้หลีกเลี่ยง ละเว้นเสีย ถ้าไม่จำเป็นจริงๆ ก็อย่าได้เข้าไป หากมีเหตุจำเป็นจริงๆ ก็ให้รีบไปรีบกลับ อย่าได้ประมาท ชะล่าใจ

นักธรรมบางคน พระอาจารย์บางรูป อาจคิดเอาเองว่า ตนนั้นได้ "ฝึกจิต" มาถึงระดับหนึ่ง ซึ่งแก่กล้าสามารถมาก แล้วเข้าใจไปเองว่าเป็นระดับที่ปลอดภัย เอาตัวรอดได้ ไม่หวั่นไหวในทุกสถานที่ แม้จะเป็นที่ที่ไม่เหมาะแก่สมณะ เป็นที่ล่อแหลม ไม่เป็นที่สัปปายะ หรือเป็นที่อโคจรก็ตาม, พวกท่านเหล่านั้นจึงย่ามใจเดินเหินไปได้ทุกหนแห่ง เอกเขนกไปในทุกแหล่งแม้เป็นที่อโคจร โดยไม่สนใจแม้กระทั่งว่า เวลานั้นๆ เหมาะควรหรือไม่ กระทั่งไม่เคร่งครัดแม้จะมีบัญญัติไว้ในพระธรรมวินัยก็ตาม ระวังอาจเกิดโศกนาฏกรรมทาง "จิต" ได้ ดังนิทานจีนที่เล่าว่า ...

ครั้งหนึ่ง ยังมีแม่ทัพผู้เสาะหาได้พระอาจารย์มีอภิญญาญาณรูปหนึ่งคอยเป็นกุนซือให้ทุกครั้งที่มีการทำศึกสงคราม เมื่อสอบถามพระอาจารย์ท่านนี้ ก็ตอบเหตุการณ์อนาคตล่วงหน้าให้ถูกทั้งหมด และตัวท่านเองยังมีวิชาคงกระพัน ฟันแทงไม่เข้าอีกต่างหาก ทำให้ทั้งตัวแม่ทัพเอง ทั้งไพร่พลทหารทั้งหมดในกรมกองต่างพากันนับถือ เลื่อมใส จนกระทั่งวันหนึ่งแม่ทัพเกิดความระแวงขึ้นมา สังขารปรุงแต่งฟุ้งซ่าน คิดไปเองว่า ถ้าพระอาจารย์เกิดคิดกบฏ ทรยศหักหลัง ผลักดันตัวท่านขึ้นมาเป็นใหญ่ซะเอง จะทำยังไง ตนก็คงไม่สามารถทำอะไรได้ เพราะท่านมีวิชาคงกระพัน นั่นเอง แต่คิดหาวิธีกำจัดอย่างไรก็คิดไม่ออก

กระทั่งไปพบจอมมารผู้ชั่วช้า ในประดาเรื่องชั่วๆ ทั้งหลายทั้งปวงไม่มีอะไรที่มันทำไม่ได้ ต่อให้คนๆ นั้นดีขนาดไหนก็ตาม หากจอมมารคิดจะกำจัด ย่อมสำเร็จได้โดยไม่ยาก (จอมมารพรรค์นี้อาจมีให้เห็นประปรายในสยามประเทศของเรา) แม่ทัพมั่นใจ จึงว่าจ้างจอมมารด้วยกำลังทรัพย์มหาศาล

จอมมารเริ่มภารกิจอันชั่วร้ายที่เกือบจะเป็นไปไม่ได้ เข้าทำนอง Mission impossible ทันที โดยออกปากชวนพระอาจารย์ไปในสถานอโคจรที่หนึ่ง

"ว่ากันว่า ท่านผู้บรรลุ เปี่ยมด้วยอภิญญาแล้ว ข้าจะขอพาท่านไปในสถานที่ลามก เต็มไปด้วยอบายมุข สาวงามเริงระบำ นุ่งน้อยห่มน้อย ท่านจะกล้าไปไหม?"

พระอาจารย์ตอบสวนทันใด

"ทำไมจะไม่กล้า?"

"งั้นเราไปกันเลย"

พระอาจารย์ยังยืนยัน Confirm

"ไปสิ กลัวอะไร"

เมื่อไปถึงสถานที่แห่งนั้น สาวงามมากมายรายล้อมพระท่าน แต่จิตท่านหาได้หวั่นไหวไม่ ยังคงนั่งนิ่งในท่าเดิม เฝ้าดูการเริงระบำยั่วสวาทนั้นต่อไปได้อีกนาน จนกระทั่งดึกมากแล้วพระท่านคงใช้พลังวัตรไปเยอะ แม้จะไม่เกิดอารมณ์กำหนัดแต่อย่างใด แต่ท่านก็เพลียมาก จึงง่วงหลับไปทั้งๆ ท่ากำลังนั่งอยู่ จอมมารสบโอกาสที่เฝ้ารอมาทั้งคืน เงื้อดาบอันคมกริบฟันลงเพียงครั้งเดียว คอท่านก็ขาดสะบั้น แยกออกจากร่างในทันที!

เป็นอันว่า วิชาคงกระพันของท่านก็เสื่อมได้ในสถานที่อโคจรนั้นเช่นกัน

นั่น ก็เป็นเรื่องเล่า อันสนับสนุนได้ว่า แม้พระผู้มีอภิญญาญาณ อันได้ชื่อว่ามีอินทรีย์อันแก่กล้าขนาดนั้นแล้วก็ตาม แต่หาได้พ้นวิบัติภัยไม่ ในที่อโคจรนั้นๆ แม้เพียงการประมาทชั่วแว้บเดียว แล้วนับประสาอะไรกับปุถุชนคนธรรมดาอย่างพวกเราล่ะ หากยังจะกล้าเสี่ยงไปในที่อโคจรอีก...สักวันก็อาจหลีกไม่พ้นโศกนาฏกรรมทาง "ชีวิต" หรือไม่ก็ทาง "จิต" ...อย่างใดอย่างหนึ่งล่ะ

ระวังให้ดี!

หน้า 30
 
 
 

ขอบคุณครับ ที่นำข้อคิดดีๆมาให้ได้อ่านกัน

แป๊ะยอมตาย 555555 ไปคายในที่อโคจร  สถานที่บางที่ไม่ควรเข้า เราก็ยังอยากจะเข้า  ;D

+1059ครับ