เว็บบอร์ดสนทนาภาษาปืน

คือ ผมกำลังงานเข้าครับ โดนคดีอาญา (ขออนุญาตไม่อธิบายมาก) อยากทราบขั้นตอนการเตรียมตัวเพื่อขึ้นศาลครับ ต้องเตรียมอะไร ยังไงบ้าง และที่ศาลมันมีขั้นอย่างไรบ้างครับ

ปรึกษาทนายของท่านครับ...

คือ ตอนนี้อยู่ในขั้นตอนการสอบสวนของ ตร. ครับ โดนแจ้งความไว้ ยังไม่รู้ว่า ตร. จะเอายังไงเลยคิดว่ายังไม่ต้องถึงทนายดีกว่า รอให้ตำรวจส่งฟ้องก็คงหาทนายทัน อีกอย่างพี่ๆ หลายท่านในนี้น่าจะให้คำปรึกษาได้ ผมก็ไม่รู้จะไปเข้า Web ไหน

เคยแต่ไปเป็นพยานครับ ก่อนขึ้นทนายก็แนะนำบางอย่างแรกๆก็สั่นหลายๆครั้งก็ชิน ;D

หาทนายตั้งแต่โดนตั้งข้อหาเลยครับ... หากโทษถึงขั้นจำคุก เสียเงินหลายแสนก็ยังคุ้มค่าประวัติเสียครับ...

ทนายที่เก่งๆ จะมีวิธีรับมือกับตำรวจและอัยการได้ตั้งแต่"เริ่มทำสำนวน"... หากรอให้สำนวนแล้วเสร็จแล้วค่อยหาทนาย ระวังสำนวนจะแน่นหนาจนไม่มีรูเรี้ยวให้มุดหนีครับ... ไม่ฮา...

ขอส่งความปรารถนาดีให้ จขกท. เพราะประโยคประจำตัวประโยคนี้ของ จขกท. ครับ... "เทิดทูนสถาบัน ใครคิดล้มล้างต้องสาปแช่งมัน"...

เชื่อคําแนะนําของนายสมชาย(ฮา)- รักในหลวง เถอะครับท่านจขกท.

รีบหาทนายเก่ง ๆ เลยครับ  หัวเดียวกระเทียมลีบมีโอกาสเจอสำนวนแน่นจนหายใจไม่ออกแน่

ยิ่งถ้ามีคู่กรณีแล้วโดนอีกฝ่ายวิ่งเข้าหาพนักงานสืบสวนตั้งแต่ต้นยิ่งเหนื่อย  หากไม่ทันชั้นสืบสวนแล้ว

ต้องวิ่งไปหาอัยการแล้วล่ะครับ   ::012::

เชื่อตามที่ นายสมชาย (ฮา) แนะนำ เถอะครับ.

ให้ทนายความ จัดการ ให้จบในชั้น พนักงานสอบสวน นี่ละ
ถ้าพ้นไปจนถึง ขึ้นศาลแล้ว นั้่นเป็นอีกชั้นหนึ่งแล้วครับ

และถ้ามี ทนายความให้คำแนะนำ แต่เริ่มแรกเมื่อถูกดำเนินคดี
ก็เท่ากับท่าน ได้มีการตระเตรียม มาแต่ต้น ย่อมเกิดผลดีกับคดีในอนาคต ด้วย นะครับ

Ha Ha Ha  ฮา "ฮั่นแน่" อ่ะ ฮา

ยายแนะนำว่า  "หาโฉนด หรือ เงินสด" เตรียมประกันตัว 
ตั้งแต่ชั้น พนักงานสอบสวน อ่ะ ฮา
555 จะได้ไม่ต้อง "นอนคอก" อ่ะ ฮา

มีกรณีนึงเกิดขึ้นเร็วๆนี้  ยิงปืนขึ้นฟ้าข่มขู่ในที่สาธารณะเจ้าทุกข์แจ้งความ  จำเลยฝากไปบอกเจ้าทุกข์สั้นๆ "กูติดคุกมึงตาย"   ผมก็รู้จักทั้ง2ฝ่ายขำๆครับ  คิดในใจมันพูดสั้นดี  คือผมบอกให้จำเลยไปคุยกับเจ้าทุกข์  มันกลับบอกมายังงั้น ;D

อย่ารอไว้จนขึ้นศาลเลยครับ ปรึกษาทนายฝีมือดีๆ ให้มันง่ายเข้าไว้ตั้งแต่อยู่ที่โรงพักเลยครับ ::014::

 ::007::

สงสัยจะบอกสั้นไปหน่อยครับ

ขอบคุณครับพี่ ตามสำนวนการสอบสวนของตำรวจก็คงจะเล่นเต็มที่อ่ะคับ เพราะได้ข่าวว่าฝ่ายนู้นวิ่งอยู่ ทางผมก็ส่งเอกสารพยานต่างๆ (60%) ไปหักล้าง รวมทั้งคำให้การในชั้นสอบสวน ที่เรามั่นใจคือ เรามีพยานแวดล้อมที่อยู่ในที่เกิดเหตุพร้อมให้การฝ่ายเรา(ยังไม่ให้การในชั้นสอบสวน) เรามีพยานเอกสารสำหรับทำลายน้ำหนักฝ่ายนู้น(ยังเหลืออีก 20%) ตอนนี้ผมไม่ได้ทำอะไรเงียบอย่างเดียว ไม่วิ่งเต้นอะไรทั้งนั้น เพราะเราไม่ผิด กลัวเข้าทางตำรวจด้วย ส่วนผู้ที่ให้คำปรึกษาในเรื่องคดีก็พอมีอยู่บ้าง ในเบื้องต้นในชั้นสอบสวนคงทำอะไรไม่ได้มาก ผู้ใหญ่ให้รอส่งฟ้องอัยการแล้วจะได้ส่งสอบพยานเพิ่มเติมต่อไปครับ..ส่วนเรื่องทนายก็พอจะคุยๆ อยุ่บ้าง ยังไงสมาชิกท่านใดที่รู้จักทนายที่เชี่ยวชาญคดีอาญาที่อยู่ จ.เชียงใหม่ช่วยชี้แนะด้วยก็จะเป็นการดีครับ

ในกระทู้นี้มีทนายผู้ใหญ่ อดีตอัยการอยู่ท่านนึงนะครับ... แต่ในเมื่อ Post คุยกับนายสมชาย ก็ขอให้ความเห็นของตัวเองไปก่อนครับ, เดี๋ยวท่านอื่นจะเข้ามาเสริมฯ...

ในเรื่องการทำสำนวนการสอบสวนนั้นมีประเด็นลึก+ซับซ้อน มากกว่าคนทั่วไปที่ไม่ได้เป็นทนายจะนึกถึงนะครับ, คือคนทั่วไปจะนึกแต่เพียงว่าเขากล่าวหาตรงไหน ก็แก้ไปตรงนั้น แก้ทุกเม็ด ปิดรูรั่วกันทุกจุด... แต่ทนายที่เก่งๆ จะบอกว่าไม่ใช่แค่นั้นครับ...

คือการดำเนินคดีในศาล โดยเฉพาะคดีอาญาที่อาศัยการสืบพยานเป็นตัวเดินเรื่อง(ไม่ใช่คดีแพ่งที่อาศัยเอกสารเป็นตัวเดินเรื่อง) จะให้น้ำหนักกับพยานมาก และต้อง"เล่น"กับพยานฯ ทั้งพยานหลักฐานและพยานบุคคล โดยเฉพาะพยานหลักฐานที่ต้องอาศัยผู้เชี่ยวชาญที่ศาลเชื่อฯ มานำสืบให้เข้าประเด็นที่กำลังดำเนินอยู่ในเวลานั้น(ตรงนี้ก็เล่นได้)...

การ"เล่น"กับพยานฯ นั้นเหมือนเล่นหมากรุกครับ, เช่นต้องมีการเปิดรูรั่วให้อีกฝ่ายถลำเข้ามากินเม็ดกินเบี้ย แล้วตำแหน่งขุนกับเรือจะโดนรุกฆาตเป็นต้น... การวางรูปคดีจะมีความสำคัญมาก เพราะเกี่ยวเนื่องไปถึงกรรมวิธีในการซักพยานทั้งฝ่ายเราและฝ่ายตรงข้าม(อาจต้องขุดบ่อล่อเอาไว้ตั้งแต่ชั้นสอบสวน เพื่อบังประเด็นอื่น), คือมันมีลูกเล่นแผนหนึ่งแผนสอง หากแก้ตัวตรงนี้แล้วไม่รอดก็จะหลุดองค์ประกอบไปลงอีกมาตราหนึ่ง หรือล่อให้พยานคนที่หนึ่งถลำตามน้ำตรงนี้แล้วตามไปซักค้านพยานอีกคนหนึ่งให้หักล้างกันเอง...

นี่ยังไม่นับวิธีรับมือกับตำรวจ/พยาน ข้างนอกศาลด้วยครับ, ทนายในท้องที่ ที่เก่งๆ จะรู้ข้อมูล+ได้รับการเกรงใจจากบุคคลในแวดวงยุติธรรมในท้องที่นั้นครับ... และต้องตระหนักด้วยว่าความยุติธรรมนั้นขึ้นอยู่กับว่าเอาไม้บรรทัดไหนไปวัด, กับเรื่องราวที่เกี่ยวข้องคดีความนั้น ต้องอาศัยประสบการณ์เป็นอย่างสูง เพราะ"ผู้ใหญ่"ที่ว่านั้นอาจใหญ่จริง มีอำนาจจริง แต่ชั้นเชิงการดำเนินกระบวนการทางคดีอาจสู้ทนายที่ชำนาญไม่ได้(ตัวอย่างเช่นความกะล่อนทอง - ไม่ฮา)...

ขออนุญาตเพิ่มเติมข้อมูลครับ ในชั้นสอบสวน ผมได้ส่งพยานเอกสารที่มีน้ำหนัก 60% ไป และให้พนักงานสอบสวนสอบพยานบุคคลเพิ่ม แต่พนักงานสอบสวนยังเงียบ...เราก็ทำอะไรไม่ได้แต่ให้การเพิ่มเติมไปแล้ว ผมว่าจริงๆ พนักงานสอบสวนก้รู้ว่าอะไรเป็นอะไร...แต่เพราะอะไรไม่ทราบ ทำให้เรื่องมันเลยเถิดมาถึงขนาดนี้ ตามความเห็นผม "ถ้ากระบวนการยุติธรรมในชั้นต้นมันล้มเหลวขนาดนี้ คนดีๆ คงต้องติดคุกอีกไม่น้อยครับ"

เรื่องให้พยานเอกสารไปไม่หมด นั่นเข้าใจว่าคงเหมือนกับเก็บไพ่ใบสำคัญเอาไว้หงายในห้องพิจารณาคดีกระมังครับ... ถ้าเป็นเช่นนี้ ก็แสดงว่าท่านที่ดูแลเรื่องรูปคดีอยู่ คงมีชั้นเชิงอะไรที่กำลังดำเนินอยู่น่ะครับ(เช่นขุดบ่อล่อเอาไว้ฯ)...

เรื่องความล้มเหลวของกระบวนการยุติธรรมในชั้นต้นนั้น เป็นเรื่องที่มีมานานแล้ว และไม่คิดว่าจะมีการแก้ไขได้ในช่วงชีวิตของพวกเราครับ ดังจะเห็นว่า"ทุภาษิต"กฎหมายว่า หนึ่งคนไร้ทรัพย์ หนึ่งคนไร้พวก จะติดคุกครับ... พนักงานสอบสวนก็มีเหตุผลของตนเองในการดำเนินคดี ซึ่งบุคคลภายนอกเข้าใจยาก, แต่ถ้าคนในแวดวงจะทราบ(โดยเฉพาะทนายในท้องถิ่น)จะทราบข้อมูลเบื้องลึก รู้แม้กระทั่งเมียน้อยของใครอยู่ที่ไหน มีนิสัยอย่างไรบ้าง(ขอให้คดีนี้เจอกับ พสส. ส่วนใหญ่ของประเทศที่เป็นข้าราชการดีฯ)...

ประเทศไทยมีรากเหง้าแห่งปัญหาและความชั่วร้ายทั้งปวงไม่ว่าเรื่องเล็ก(ระดับบุคล) หรือเรื่องใหญ่(ระดับเรื่องการเมือง) ล้วนแล้วแต่เกิดจากการบังคับใช้กฎหมายไม่ได้ผล... แต่ในเมื่อเราแก้ไขไม่ได้ด้วยตัวคนเดียว, เราเลยต้องเรียนรู้ที่จะอยู่กับมันครับ...

แนะนำนิดหนึ่ง เมื่อมีทนายแล้ว เวลาไปศาล ควรมีญาติหรือเพื่อนสนิทไปด้วยอีกสักคน
ไม่ต้องเอาไปเยอะ วุ่นวาย 
คนที่เอาไปเลือกแล้วนะครับ ว่าสามารถเข้าอกเข้าใจเรื่องราวต่างๆในศาลได้ดี
หรือพร้อมจะเรียนรู้สิ่งใหม่ๆได้ดี (เป็นขรก.หรือเป็นคนทำงานออฟฟิศจะมีทักษะด้านนี้ดีพอควร)
อย่าพาเพื่อนหรือญาติที่ไปได้ แต่ไม่เข้าใจระบบศาลหรือไม่พร้อมเรียนรู้่ระบบศาล
แบบนั้นยิ่งพากันวุ่นครับ

ขอให้โชคดี

ใช่ครับ...ถามว่า ทางสู้มีเยอะไม๊ ช่องโหว่มีเยอะไม๊ เท่าที่ประมาณอาจจะเข้าข้างตัวเองบ้าง ผมว่ามีพอสมควร เพียงแต่ไม่เข้าใจว่า ทำไมพนักงานสอบสวนที่เรียนเนฯ มีความรู้ก็เยอะ แต่พิจารณาคดีเพียงแค่คำกล่าวหาของผู้กล่าวหา เหมือนบีบให้เราต้องทำอะไรบางอย่าง เช่น วิ่งเต้นเงินทอง ฯลฯ เพื่อให้ทุกอย่างจบ ผมคิดว่า "ผมจะสู้ เพื่อตัวเอง เพื่อคนที่รัก เพื่อความยุติธรรม" อยากรู้เหมือนกันครับว่า "การโกหกคำโตในศาลของผู้กล่าวหา จะสู้ข้อเท็จจริงได้" ถ้าความเลวมันชนะความดี ผมก็คิดว่า มันเป็นความซวยของแท้แน่จริงเลยละครับ....