เว็บบอร์ดสนทนาภาษาปืน

ผมเห็นหลายครั้งแล้วครับ  คนเล่นปืนส่วนใหญ่มักจะไม่ให้กระสุนกันฟรีๆ ที่ทำงานผมหลายคนที่เล่นปืน
เวลากระสุนเขาเหลือน้อยๆเขาก็จะมาขอกันบ้างในจำนวนไม่เยอะ 5 นัด 10 นัด  แล้วก็ให้เงินมาบ้าง 10 บาท 20 บาท
เขาถือเคล็ดอะไรเหรอครับถึงให้ฟรีๆกันไม่ได้...สงสัยอะครับ  ??? ???
ถ้าคนกันเองมาขอผมนะผมก็ให้นะ( แต่อย่าบ่อยครั้ง..อิอิ ;D ;D) มูลค่าก็ไม่ได้มากมายอะไร  กินเหล้าทียังหมดเยอะกว่าเลยครับ

       กันกระสุนนั้นเข้าตัวมั๊งครับ บางทีจ่ายแค่บาทเดียว

 พี่เขยผมแกก็ถือเคล็ดเวลาเอาลูกปืนมาให้ผมครับ......ถ้าเป็น .22 ก็กล่องละ 250 บาท  ถ้า 9 วินหัวบอล ก็กล่องละ 2200 บาท  ::005::

 ไม่รู้เคล็ดแกทำไมถึงแพงจังก็ไม่รู้.......ฮา   ::005::

 

ให้แล้วเข้าตัว ต้องเอาตังค์.

 ;D ;D ;D

รวมทั้งของมีคมด้วย เช่นมีดจะให้ก็ต้องขาย 1 บาท

  มันเป็นเรื่องเล่าขานกันมาตั้งแต่สมัยโบราณนานนม  จะมาเล่่าให้คนรุ่นใหม่เข้าใจเห็นจะเป็นเรื่องยากยิ่งนัก
เอาเป็นว่าเข้าใจกันง่ายๆคือ  ของที่ให้มีทั้งคุณและโทษ  เขาจึงไม่นิยมให้กันฟรีๆ  บาทสองบาทให้แก้เคล็ดในฐานะคนรักใคร่ชอบพอกัน

ขนาดรักกันปานกลืนกิน ของลูกซองแค่กล่องเคียว ถือเคล็ดตั้งพัน ::007::

บ้างก็เอาว่าป้องกันตัวจากคดีความต่างๆ เกิดผู้รับเอากระสุนที่ว่าไปก่อเหตุ
คนให้กระสุนอาจโดนข้อหาสมรู้ร่วมคิดไปด้วย เลยต้องขายครับ 

   คราวนั้นฝากซื้อให้คนอื่นมิใช่รึ ::013::

น้องเพื่อนเดือนก่อนมาเอาซิก230ไปราคา20ปีก่อน25000บาท  ค่ากระสุนกล่องละ20บาท มันว่าแบ่งให้น้องนุ่งใช้ขอบคุณครับ  ผมพูดไม่ออก

ผมไม่ถือครับ...

ล้อเล่นน๊า ::005::

เพื่อนเป็นก้ปตันไปเมืองนอกบ่อย มันซื้อมีดZTมาฝาก เเต่ดันมาเก็บตังส์ผม5บาท ::011::

  เพื่อนเล่นเหรอ   วันที่ ๒๖  ต้องไปคิดบัญชีให้ได้ว๊อยยย ::007::

                                    (http://upic.me/i/16/f54802676.gif) (http://upic.me/show/39417)

   ลุงปูคร้าบบ   น้าจอยใส่ร้ายนู๋ ::004:: ::004:: ::004::

หากการณ์เป็นอย่างนั้นก็โดนข้อหาจำหน่ายกระสุนโดยไม่ได้รับอนุญาต แทนข้อหาสมรู้ร่วมคิดหรือเปล่าครับ น้าซับฯ...

โดนทั้งขึ้นทั้งล่อง... ;D ;D ;D

โทษน่าจะเบากว่าครับ  ;D ;D ;D

ผมก็ไม่ใส่ใจเรื่องพวกนี้เหมือนกันครับ  ผมถือว่าเราให้กันด้วยเจตนาดีด้วยไมตรีที่ดีต่อกัน

ใช่ครับ สมัยก่อนตอนจีบคุณ...ใหม่ๆ ว่าที่แม่ยายบอกอยากให้ลูกเรียนเสริมสวยอยากให้ผมอุปการะ  ผมก็ยินดี(อยากได้เขานี่)

ในบรรดาอุปกรณ์การเรียน  มีมีดโกน กรรไก ประมาณเนี้ย..ว่าที่แม่ยายท่านยังบอกลูกสาวว่า ของมีคมให้กันฟรีๆไม่ได้นะ ต้องมีสิ่งตอบแทน

เช่น เป็นเงินบาทสองบาท  หรืออะไรก็ได้ ที่ไม่ใช่ได้มาฟรีๆ เดี๋ยวของมีคมจะย้อนกลับมาเล่นงานคนให้  ::008:: ผมได้มา ๑ บาท โห ช่าง

เค็มจริง  ::001::

  ตอนนี้ได้ลูกสาวแม่ยายแล้วใช่มั้ยครับ  ขอแสดงความยินดีด้วยครับ  การส่งเสริมอุปถัมภ์ค้ำชูคนรักนับเป็นกุศลยิ่ง

แม่ยายมีหลานแล้ว ๓ คน ครับ ;D

มีเหตุผลดีครับ

 แถวบ้านผมความเชื่อแบบนี้หมดไปนานแล้วครับ...จ้องขอฟรีท่าเดียว...   :P

 ;D ;D ;D ;D  แบบนี้ก็ไม่ไหวนะครับเล่นขอกันอย่างเดียว...อิอิ

    แสดงว่าเรื่องที่ท่าน konklong  นำมาเล่าอายุความ  น่าจะเกิน ๒o ปี ::005::

จริงครับ ผมได้ทั้งมีดได้ทั้งแหนม  :D~

  ให้ฟรีๆเฉพาะหัวกระสุน  ขอปลอกคืนเอามั้ยฟีน ::008::

เอ่อ...   ขอบคุณเป็นอันขาดครับลุง  ::010:: ::010::

๒๘ ปีแล้วครับ  ;D ตอนนี้คุณแม่ยายท่านจากพวกเราไปแล้ว  ::004::

   ขอแสดงความเสียใจด้วยครับ  ท่านแต่งงานมา ๒๘ ปีเท่ากันกับผมที่ได้สูญเสียแม่อันเป็นที่รักยิ่งไปเมื่อปี ๒๕๒๗

ถ้าท่านแขกผ่านมาทางภูเขียว... ผมจะจ้องขอกระสุนฟรีเหมือนกันครับ... ::008:: ::008:: ::008::

::014::

ช่วงก่อนสงกรานต์... พี่สาวแฟนโดนกระชากกระเป๋า... แถมโจรมันทำท่าจะยืดเยื้อ... ดีว่าคนผ่านมาก่อน... กลับบ้านสงกรานต์... ผมเลยสละมีดแมงมุมให้แกเล่มนึง... ผมได้แต่กระซิบเบาๆ ว่า... "เจ้อย่าทำหายเด้อ... เล่มนี้ผมซื้อมาสองพันเจ็ด... แล้วก็ที่สำคัญ... อย่าบอกราคามีดกับเมียผมล่ะ.. " ::005:: ::005:: ::005::

ปล.บังคร๊าบ... อันนั้นเขาเรียกหม่ำ... ไม่ใช่แหนม... ::013::

::004:: ขอแสดงความเสียใจเช่นกันครับที่เสียคุณแม่ไป ท่านไปสบายแล้ว พวกเราที่ยังอยู่ต่างหากที่ลำบากกันอยู่  ::014::

 ::014:: ขออนุญาตนะครับ คือลายเซ็นต์ตรงใต้รูป ได้ใจผมมากครับ  หากทุกคน ทุกฝ่ายร่วมมือร่วมใจกันพิทักษ์รักษาป่า ผมว่าทุกวันนี้เหตุเภทภัยทางธรรมชาติต่างๆ คงไม่รุนแรงอย่างที่เราประสพมา  ที่ผ่านมาผมเห็นมีแต่พวกที่มีอำนาจวาสนา บารมี และบางคนมีหน้าที่(เน้นว่าบางคน)รักษาป่า แต่กลับเป็นผู้บุกรุกทำลายซะงั้น เพียงเพื่อความร่ำรวย ความโก้หรูของตนเอง  บัดนี้ถึงเวลาที่ต้องปรับสมดุลธรรมชาติจึงมาเอาคืนอย่างที่เราเห็น เป็นเรื่องน่าเศร้านะครับ

ขอแสดงความเสียใจเช่นกันครับที่เสียคุณแม่ไป ท่านไปสบายแล้ว พวกเราที่ยังอยู่ต่างหากที่ลำบากกันอยู่

ขออนุญาตนะครับ คือลายเซ็นต์ตรงใต้รูป ได้ใจผมมากครับ  หากทุกคน ทุกฝ่ายร่วมมือร่วมใจกันพิทักษ์รักษาป่า ผมว่าทุกวันนี้เหตุเภทภัยทางธรรมชาติต่างๆ คงไม่รุนแรงอย่างที่เราประสพมา  ที่ผ่านมาผมเห็นมีแต่พวกที่มีอำนาจวาสนา บารมี และบางคนมีหน้าที่(เน้นว่าบางคน)รักษาป่า แต่กลับเป็นผู้บุกรุกทำลายซะงั้น เพียงเพื่อความร่ำรวย ความโก้หรูของตนเอง  บัดนี้ถึงเวลาที่ต้องปรับสมดุลธรรมชาติจึงมาเอาคืนอย่างที่เราเห็น เป็นเรื่องน่าเศร้านะครับ

  พี่สาวแฟนครูต้นมีแฟนหรือยังครับ  แป๋งอาสาจะไปช่วยปิดราคามีด ::008::



   ปี ๑๙  ผมเคยอยู่ในป่ามาก่อนครับ  ปัจจุบันป่าที่อยู่กลายเป็นไร่มันสำปะหลังไร่อ้อยไปหมดแล้ว
ไม้ใหญ่ที่เคยมีถูกตัดแปรสภาพเพื่อคนไม่กี่ได้ร่ำได้รวย  ทิ้งให้เกิดภัยพิบัติแก่คนหมู่มาก
เมื่อต้นเดือนผมมีโอกาสได้ขึ้นฮ.สำรวจแถวชายแดนเขมร  บอกตรงว่าอิจฉาประเทศมันมาก
ป่ายังคงเป็นป่าผิดกับบ้านเรา  ตามแนวตะเข็บชายแดนบ้านเรามีป่าเป็นหย่อมๆ ::004:: ::004:: ::004::

ในกลุ่มทีสุมหัวกันบ่อยๆขอยืมกันเป็นประจำแต่ไม่เคยคืนเลยแม้กระทั่งปลอก

  เพื่อมิตรภาพที่ยั่งยืนครับ ::002::

   ปี ๑๙  ผมเคยอยู่ในป่ามาก่อนครับ  ปัจจุบันป่าที่อยู่กลายเป็นไร่มันสำปะหลังไร่อ้อยไปหมดแล้ว
ไม้ใหญ่ที่เคยมีถูกตัดแปรสภาพเพื่อคนไม่กี่ได้ร่ำได้รวย  ทิ้งให้เกิดภัยพิบัติแก่คนหมู่มาก
เมื่อต้นเดือนผมมีโอกาสได้ขึ้นฮ.สำรวจแถวชายแดนเขมร  บอกตรงว่าอิจฉาประเทศมันมาก
ป่ายังคงเป็นป่าผิดกับบ้านเรา  ตามแนวตะเข็บชายแดนบ้านเรามีป่าเป็นหย่อมๆ ::004:: ::004:: ::004::

[/quote] ครับพี่พรานแป๋ง (ขออนุญาตเรียกพี่) ผมเกิดที่ อ.พนัสนิคม จ.ชลบุรี ตอนเด็กๆเคยตามพ่อเพื่อนเข้าไปแถบหนองใหญ่ บ่อทองด้านในๆ ยังเป็นป่าดงดิบอยู่เลย  แต่มีผู้ยิ่งใหญ่อยู่ ๒-๓ ตระกูล บุกรุกเข้าไป เริ่มจากการตัดไม้เข้าโรงเลื่อย พอไม้ใหญ่ๆ หมด ก็เปิดขายที่ดิน ทั้งที่เป็นป่าสงวน มาบัดนี้พื้นที่ดังกล่าวก็กลายเป็นไร่อ้อย ไร่มันสำปะหลัง สวนยางพารา ไม่เหลือต้นไม้ธรรมชาติให้เห็นเลย น่าเสียดายมากครับ

 เราอาจจะรุ่นราวคราวเดียวกันก็ได้ครับ  ต่างฝ่ายต่างเรียกกัน"พี่"ก็แล้วกันครับพี่konklong  แถวอ.พนัสนิคม-บ่อทอง  ผมเคยไปครั้งเดียวครับถ้าจำไม่ผิดคิดว่าปี ๒๘
ไปที่รร.คลองมือไทร หรืออะไรนี่แหละครับ  สมัยนั้นนั่งรถโดยสารไปกับเพื่อนหัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะเลยครับ  ทางก็เปลี่ยวผู้โดยสารมีไม่กี่คน  หารถสวนสักคันก็ยาก

ผมเกิด๐๔ ครับ ถ้าตอนปี๒๘ ผมว่าแถวคลองมือไทรเริ่มเจริญแล้ว ถนนน่าจะลาดยางแล้ว แต่เปลี่ยวหน่อย มืดค่ำมาไม่มีใครกล้าเดินทางหากไม่จำเป็นจริงๆ เพราะกลัวถูกปล้น  ที่ผมเล่ามาตั้งแต่ประมาณปี ๑๗ เคยตลุยไปกันเรื่อยๆ เขาชะอางค์ เขาพริก อ่างกะพง เตลิดไปทะลุ สถานที่ๆเป็น อ.เขาตะเกียบ ในปัจจุบัน ตอนนั้นนั่งไปกับจี๊ปวิลลี่ครับ ความรู้สึกตอนนั้นแสนสนุกครับ(เพราะยังเด็กอยู่) ค่ำไหน นอนนั่น เตรียมอาหารแห้งไปกันสิบกว่าคน คือพ่อของเพื่อนทำงานให้กับหลงจู๊ ที่มีกิจการโรงเลื่อยครับ ไปสำรวจว่าตรงไหนมีต้นไม้ใหญ่ และเส้นทางขนส่งเป็นอย่างไร น่ะครับ ตลอดทางเป็นทางเกวียน หรือไม่ก็ต้องบุกเบิกเอง เป็นช่วงๆ ผมไปกับเขา ๒ ครั้ง ได้มาลาเรีย เป็นที่ระลึกครับ