เว็บบอร์ดสนทนาภาษาปืน

           บางคนสรวมแว่นตา แต่มีช่วงจังหวะหนึ่ง ถลกขึ้นไปไว้บนหน้าผาก พอจะอ่านหนังสือ เดินหาแว่นตาซะรอบบ้าน ลูกหลานถามว่าหาอะไร ไม่ตอบ จนเวลาผ่านไปหลายนาที ลูกหลานถามอีก ว่าหาอะไร "ข้าหาแว่นตานะสิ ไม่รู้ไปไว้ที่ไหน หายังไงก็ไม่เจอ" ลูก "พ่อลองก้มหน้าลงสิเดี๋ยวก็เจอ"  พอก้มลงแว่นหล่นตุบ ไอ้หย่า  ;D
           อีกราย ต้มขาหมูไว้ พอดีมีแขกมาหา คุยกันเพลิน เดินออกนอกบ้านด้วย เวลาผ่านไปข้างบ้านร้อง "ใครต้มอะไรฟะ เหม็นไหม้ฉิบ.." จึงได้สติวิ่งไปดู สรุป วันนั้นไม่ได้กินแล้วขาหมู  ::008::
           รายนี้หนักหน่อย นอนอยู่กับภรรยา แต่ลืมไป  ผ่าไปเรียกชื่อผิด  เจอคดียาวเลย  ;D ใส่เรย์แบนดำไม่ยอมถอด ๒ อาทิตย์

   เห็นช่วงนี้มีแต่เรื่องเครียดๆ ไหนจะของแพง  ไหนจะจำกัดอาวุธปืน  ไหนจะมีกีฬาสีทำรถติด น่าเบื่อ เลยเอาเรื่องเบาๆมาคุยกันบ้าง  ::008::

อันนี้ หลงลืม หรือ กำลังคิดถึงสาวอื่นอยู่กันแน่หว่า   ::010:: ::010::
ของผมเคยพาสุนัขไปตรวจประจำปีที่ รพ.สัตว์ ม.มหิดล
ขากลับลืมสุนัขไว้ ผูกไว้กับเก้าอี้นั่ง ตอนไปจ่ายเงิน
 ::007:: ดีขับออกไปถึงแค่ หอนาฬิกา ตรงแยกรถไฟศาลายา 

ตอนแฟนผมมาอยู่ด้วยกันวันแรก ผมตื่นมากลางดึกงัวเงียลืมตาตื่นขึ้นมา มือผมไปจับหน้าใครวะ ร้องจ๊ากลั่นห้อง ลืมไปว่าแฟนมานอนด้วย ::013::

ต้องถามว่าใครไม่เคยบ้างครับ   :D

ตื่นเช้ามา หากุญแจบ้าน กุญแจรถ เจอ ออกบ้านได้ ก็มีความสุขแล้ว

พี่ชายผมแต่งงานไม่ถึงปี ไปช้อปปิ้งกับภรรยา แล้วลืมภรรยาไว้ที่ห้าง คือซื้อของเสร็จก็ขับรถกลับบ้านคนเดียวเลย ..... ซ้อโทรถามเฮียอยู่ไหนน่ะ พี่ชายผมบอกอยู่บ้าน ซ้อแกโกรธจัด กลับบ้านปุ๊บหอบเสื้อผ้ากลับบ้านเลย ผมขำแทบตาย  ::007::

ช่วงนี้เป็นบ่อยครับสงสัยใกล้เป็น สว.แล้ว ::004:: :~) ::012::

เป็นบ่อยครับ โดยเฉพาะกับคนเมืองที่เร่งรีบ มีวัตรมี่ไม่เหมือนคนต่างจังหวัด
ผมชงกาแฟวางไว้ มารับโทรฯแป๊บเดียว กลับมาที่ชงกาแฟ หาไม่เจอ
ใครเอาแก้วกาแฟตรูไปฟระ....
หันมา หันไป อ้อ..อยู่บนโต๊ะเราเอง ตอนไปรับโทร ถือไปด้วย แล้่วลืม
กลับมาหาที่เคาน์เตอร์ชงกาแฟ....



อ้อ... แถวนี้บางคนเคยลืมรถด้วยนะ เล่นเอา รปภ.ของสถานที่จอดรถวุ่นไปหมด...

เดี๋ยวคงมาเล่าให้ฟัง.....  ;D ;D ;D

ชอบกระทู้นี้ครับ  +1

ไม่อยากพูด ::001::

วันหนึ่งตื่นนอน ขึ้นมา เข้าห้องน้ำ  ด้วยความที่ เบลอ ผมเอา ยาสีฟัน มาล้างหน้า คิดว่าเป็นโฟม ล้างหน้า

หลายๆครั้งที่จะออกไปซื้อของ ที่ศูนย์การค้า  จดทุกอย่าง ที่จะซื้อเพราะกลัวลืม  เมื่อหยิบของใส่ตะกร้าเสร็จ แล้ว ก็นึกขึ้นได้  กูลืมกระเป๋า ตังค์นี้หว๋า  :~)

ที่บ่อยที่สุด คือ การจอดรถ  ไปโลตัส หรือบิ๊กซี  เมื่อจอดรถแล้ว  ก็เดินไปซื้อของ กลับมา จำไม่ได้ว่า รถตัวเองจอดอยู่ตรงไหน  ::012::  

.....พ่อเพื่อนผมเป็นครูสอนประถมอยู่ที่รร.วัดแถวบ้าน....มีอยู่วันหนึ่งตอนเที่ยงแกก็ปั่นจักรยานนักเรียนไปกินข้าวที่บ้าน พอกินเสร็จก็ให้แม่เพื่อนขับมอเตอร์ไซค์ไปส่งที่รร. พอตกเย็นมีนักเรียนมาฟ้องว่าจักรยานหาย ครูทั้งรร.ก็ช่วยกันหาพร้อมกับกักตัวนักเรียนทุกคนไม่ให้กลับบ้าน พ่อเพื่อนก็ขึ้นประกาศหน้าเสาธง ทั้งขู่ทั้งปลอบนักเรียนทั้งหมดว่าให้เอามาคืนเพื่อนซะไม่งั้นติดคุกแน่ๆ >:( >:( .......เกือบๆ 17.30 น.ครูๆก็ยังไม่ปล่อยนักเรียนกลับบ้าน พ่อ-แม่นักเรียนก็เริ่มมาที่รร.เพราะเป็นห่วงแล้วอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ??? ???  พอทุกคนรู้เรื่องต่างก็ด่าหัวขโมยซะจมดิน >:( >:( >:(  สุดท้ายแม่เพื่อนขับมอเตอร์ไซค์มาที่โรงเรียนเพราะเห็นว่าเย็นแล้วที่ไม่สามีไม่กลับบ้าน พอรู้เรื่องแกก็ตะโกนบอกเลย  ::003:: ::003:: "จักรยานอยู่ที่บ้านโน้น...ก็เมื่อกลางวันแกขับไปกินข้าวที่บ้านไง"......ฮาๆๆๆ  ::007:: ::007:: ::007::

เข้ามาว่าจะเล่าเรื่องของตัวเองมั่ง...

มัวอ่านของคนอื่น....  ลืมเลย

(http://image.ohozaa.com/i/05b/emu0X.gif) (http://image.ohozaa.com/view2/7Y1e)(http://image.ohozaa.com/i/05b/emu0X.gif) (http://image.ohozaa.com/view2/7Y1e)(http://image.ohozaa.com/i/05b/emu0X.gif) (http://image.ohozaa.com/view2/7Y1e)

Ha Ha Ha  ฮา   "ฮั่นแน่"  พี่ แพะ  อ่ะ  ฮา

ก่อนเข้าห้องน้ำ   ยายแนะนำ  ให้ส่อง "กระจก"  ก่อนอ่ะ  ฮา
ถ้า ไม่มีกระจก   ก็ค่อยๆเอามือ  "ลูบ"  ตรงหน้าผาก  ดูอ่ะ ฮา
มันมีอะไร  "งอก"  ออกมามั้ย  อ่ะ  ฮา   ::007:: ::007:: ::007:: ::007::

..........................เป็นของธรรมดาครับท่าน..................................................................... ::014::

สมัยเรียนอยู่หาดใหญ่ เคยไปมีแฟนไว้ที่ม.ทักษิณสงขลา ขี่รถเครื่องไปกลับ20+20กม.ทุกวัน

มีครั้งนึงประมาณ2ทุ่ม ขี่รถเครื่องเข้าไปกินข้าวกันที่ตลาดเย็นในตัวเมืองสงขลา กินเสร็จผมก็จ่ายตังค์ ลุกมาขึ้นรถ ขี่กลับหาดใหญ่เลย

มานึกได้ตอนขี่ผ่านม.ทักษิณ ว่าลืมอะไรเอาไว้ รีบวนรถบึ่งสุดชีวิตกลับไปรับ  ::003::

 ::006::   ก็คนมันเบลอ น่ะ ครับ  ::013::

        เคยลืมไหม ครับ
ทำการบ้านแล้ว  ทำซ้ำ
ลืมนึกว่ายังไม่ได้ทำ...... ::007::
        ผมเคยยืนหันรีหันขวาง
ไม่ลงจากบ้านสักที  เมียถามว่า"หาอะไร"
ผมบอกว่า"หาแว่น"ทั้ง ๆ ที่ผมสวมแว่นอยู่
เมียว่า น่าตบให้แว่นหลุด :<< :<<

(http://image.ohozaa.com/i/0b4/HaVK62.jpg) (http://image.ohozaa.com/view2/waqG1DRH14HTdWYs)

Ha Ha Ha ฮา  "ฮั่นแน่"  ครูหมู  อ่ะ  ฮา
การ  "ปอกะดั่น"  ปั่น  ทุกวัน  มันดีอย่างนี้  นี่เอง อ่ะ ฮา

"เบิ้ล"  สอง   แล้วยัง ไม่อิ่ม  อ่ะ ฮา
เลยต้องมา  หันรี หันขวาง  ยืนทำตาละห้อย  ตรงกะได อ่ะ ฮา

กะว่า  "ป้าเกียบ"   จะใจอ่อน   ฮา

(http://image.ohozaa.com/i/05b/emu0X.gif) (http://image.ohozaa.com/view2/7Y1e)(http://image.ohozaa.com/i/05b/emu0X.gif) (http://image.ohozaa.com/view2/7Y1e)(http://image.ohozaa.com/i/05b/emu0X.gif) (http://image.ohozaa.com/view2/7Y1e)

เคยอุ่นผัดผักทิ้งไว้บนเตา แล้วขับรถออกจากบ้าน วนทั่วเมืองหาดใหญ่ หาซื้อถุงซิปเอามาใส่อุปกรณ์ปืน นึกขึ้นได้ ว่าลืมผัดผักไว้บนเตา รีบแว้นกลับบ้านเร็วสุดชีวิต กลังหม้อใหม้ กลัวแม่ด่า กลัวไฟไหม้บ้าน

ลืมไปแล้ว  >:(

        แป่ววววว
ก๊อบฯมาก็ไม่หมด ::004:: ::004:: ::004::
        สำหรับผม                                                                                                                                                                                                                    ลุกเยี่ยว
คืนหนึ่ง ๔-๕ นู่น
จนเมียไม่เป็นอันนอน ::005:: ::005::
::007:: ::007:: ::007::

มีอยู่ครั้งหนึ่ง ผมไปทำงาน ลืมกระเป๋าตังค์ พักกลางวันไปกินข้าว สั่งพิเศษ แถมมีเบิ้ลอีกต่างหาก พอเรียกแม่ค้ามาเก็บเงิน ลมแทบใส่ ในตัวไม่มีสักบาท  ต้องอ้อนแม่ค้า พรุ่งนี้ค่อยมาจ่าย วันนั้นถ้าแม่ค้าเอาเรื่องคงได้ขึ้นโรงพัก ::008:: ดีที่แม่ค้าเข้าใจ เลยรอด ::012::

ผมจะห้าสิบแล้วยังไม่ลืมเลย

หมายถึงเรื่อง"ลืมว่าทำการบ้านแล้ว"หรือลืมของครับ  ::005::

 พ่อผมมาเยี่ยมผม ที่บ้านพักอยู่ 2 คืน พอได้เวลาจะกลับบ้านที่ต่างจังหวัด ผมถามพ่อลืมไรรึปล่าว แกบอกไม่ลืมเช็คแล้ว
 พอตกเย็นโทรมาว่า ถอดกางเกงลืมไว้ที่ห้อง มีเงินอยู่ในกระเป๋ากางเกง 8000 ผมบอกเดี๋ยวผมดูให้เจอแล้วจะโอนไปให้ แก
 บอกไม่ต้อง แกให้ผมแต่เก็บกางเกงไว้ให้ด้วย ไอ้เราก็ดีใจ ได้เงินใช้ 8000 ไปหากางเกงทั่วบ้านไม่เห็นมี เอาแล้วสิ ใครเจอ
 ได้เงินฟรีๆเลย โทรไปบอกแก ว่าไม่มี แกบอกเจอแล้วใส่ถุงพลาสติก อยู่หลังรถ ไอ้เราดีใจว่าได้เงิน อดเลย ::004:: ::005:: :D

ตอนนั้นกำลังจะไปต่างจังหวัดพอดี ก็เลยเก็บขยะพวกอาหารกับอื่นๆใส่ถุงดำมัดปากถุงอย่างดิบดี วางไว้ในบ้านใกล้ๆประตูคู่กับกระเป๋าเสื้อผ้า  กะว่าออกนอกบ้านเมื่อไหร่ก็ต้องเห็นแน่ๆ   ก็อาบน้ำแต่งตัวแล้วหิ้วกระเป๋าออกจากบ้านไปเลย หายไป ๕ วัน เปิดบ้านมาจ๊ะเอ๋กับถุงขยะพอดี  โชคดีที่มัดปากถุงไว้ ไม่งั้นนอนไม่ได้แน่  ;D

เมื่อซัก 20 ปีก่อน เลี้ยงอีกัวน่าแล้วคนขายบอกให้พาออกไปตากแดดตอนเช้าซักชั่วโมง ก็ทำบ้างตามความสะดวก...

มีวันนึงใส่ตู้กระจกแล้ววางไว้บนหลังคาบ้านแต่เช้า แล้วก็ทำนู่นทำนี่จนบ่ายสองเพิ่งนึกออก... :OO

อีกัวน่าสุกคาตู้.... ::014::

น่าสงสาร เหมือนนอนในไมโครเวฟ

แต่สิ่งที่ทุกคนห้ามลืม คือ"อย่าลืมรักบ้านเกิดเมืองนอน" นะครับ  ::008::

ระยองฝนตกมั้ยครับคุณตั้ว ตอนนี้ ปทุมบ้านผมกำลังตก ตกมานานแล้วด้วย อากาศเย็นสบาย ไม่ต้องเปิดแอร์

สมัยอยู่แฟลตไฟดับ น้ำบนห้องไม่ไหล....เซง เปิดก๊อกน้ำไว้แล้วลืมปิด

บิลค่าน้ำเดือนนั้นหนึ่งพันสองร้อยหกสิบบาทถ้วน ::013::

ตกตอนดึกของทุกวันครับ ช่วงนี้.. อากาศเย็นสบายเช่นกันครับ...

ตอนเรียนจบใหม่ๆ ผมมาทำงานที่ระยองตอนนั้นผมคบหาดูใจกะว่าที่ภรรยาอยู่แล้วตั้งแต่ตอนเรียนที่สถาบันเดียวกัน
โดยอยู่ในสายตาและการรับรู้ของว่าที่แม่ยายมาตลอด คิดว่าทำงานสักพักก็คงจะแต่งงาน ตอนผมมาทำงานระยอง
แฟนก็รับราชการอยู่ทางใต้ ที่ จ.ตรัง
  เวลาก็ผ่านไปผมก็ทำงานมาระยองได้สักระยะหนึ่งทางผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายก็ตกลงหาฤกษ์หายามแต่งที่เหมาะสมได้แล้ว
ก็นัดวันแต่งไว้เลย ส่วนทองหยองของหมั้นผมก็จัดหาจัดซื้อเตรียมไว้แล้วตั้งแต่ทำงานอยู่ที่ระยองเรียบร้อยหมด
รอแต่ถึงวันแต่งที่ต่างฝ่ายต่างจัดงานที่บ้านของตัวแล้วค่อยยกขันหมากไปเท่านั้น
 เมื่อใกล้ถึงวันแต่งผมก็ลางานไปก่อนวันสองวันเพื่อเตรียมตัวที่บ้านเกิดของผมโดยสมัยนั้นผมต้องเดินทางสองทอดโดยรถทัวร์จาก
ระยองไปสถานีขนส่งสายตะวันออกเอกมัย จากเอกมัยค่อยไปต่อรถทัวร์ที่สายใต้อีกที
 ไม่มีปัญหาผมก็เตรียมตัวและเก็บของเตรียมกลับบ้านรอวันนี้มานานอย่างใจจดใจจ่อขึ้นรถทัวร์ที่ระยองในตอนบ่ายวันหนึ่ง
อย่างสบายอกสบายใจมุ่งหน้าเข้ากรุงเทพมาตามถนนสาย๓๖ มีฝนตกปรอยปรายๆเป็นระยะผมเอนหลังนอนอย่างสะบายใจ
จนรถทัวร์วิ่งพ้นเขตระยองเข้าสายพายพาสชลบุรีน่าจะช่วงระหว่างแหลมฉบังถึง-เขาเขียวได้ ผมนั่งนึกอะไรเรื่อยเปื่อยไปอย่างสบายใจ

แต่แล้ว.....ขณะที่ผมนั่งคิดอะไรเพลินๆนั่นเอง....ผมนึกอะไรออกขึ้นมามันทำให้ผมเย็นวาบๆ ถึงไขสันหลังทีเดียว (แบบสำนวนนักเขียนนิยายชอบใช้นั่นแหละ)


เดี๋ยวต่อครับ

 นั่นคือ ผมลืมของสำคัญที่สุดสำหรับใช้ในพิธีแต่งงานทั้งที่ผมเตรียมตัวมานานเก็บกระเป๋ารอมาก่อนหลายวันแต่ผมดันลืม ทองของหมั้น หมดเลยครับ
มันยังนอนนิ่งอยู่ที่บ้านเช่าในระยองนั่นเอง นาทีนั้นผมตัวเย็นวาบเลยทีเดียวจะทำยังไงดี จะกลับไปเอาได้อย่างไร เย็นแล้วจะลงรถกลางทางแล้ว
โบกรถกลับระยองรึ...ก็ไม่น่าจะทันการแล้ว เผลอพาลตกรถที่สายใต้อีก จะทำอย่างไรดีๆ ทำไมผมมันถึงงี่เง่าขี้ลืมอย่างนี้ ทั้งที่ผมจะกลับบ้านไปเพื่อการนี้
แต่ผมดันลืมของสำคัญเพื่อการนี้ไปได้อย่างไร คิดไปคิดมาสับสนบนรถทัวร์อยู่ตลอด เลยคิดว่าเอาวะ ไหนๆก็ลืมแล้วกลับไปก็ยาก เอางี้นั่งไปให้ถึงเอกมัยดีกว่า
แล้วค่อยโทรหาเพื่อนให้เอาของมาให้ (สมัยนั้นโทรศัพท์มือถือเพิ่งมีใช้และเพิ่งเปลี่ยนจากยุคเครื่องใหญ่ที่ใช้มือหิ้ว มาเป็นเครื่องที่เอามือถือได้) ผมเอง
ยังไม่มีมือถือเพราะสมัยนั้นยังไม่แพร่หลายมากและยังแพงอยู่ แต่เพื่อนผมที่เรียนมาด้วยกันและมาทำงานระยองเหมือนกันมันมีแล้ว
 คิดได้ดังนั้นผมก็ทนนั่งกระสับกระส่ายมาถึงเอกมัย พอถึงแล้วผมรีบไปโทรจากตู้หยอดเหรียญหาเพื่อนทันที เพื่อนก็ดีใจหายเพราะเรียนจบมาด้วยกัน
ตอนเรียนก็เช่าบ้านอยู่ด้วยกัน ผมบอกที่เก็บของให้เพื่อนก็รีบไปเอามารีบจับรถทัวร์จากระยองเข้ากรุงเทพทันที ส่วนผมก็นั่งรออยู่ที่เอกมัยจนเพื่อนเอาของมาถึง
 ได้ของแล้วเหลือเวลาไม่มาก ไม่น่าจะนั่งแทกซี่จากเอกมัยไปสายใต้ได้ทัน ผมก็รีบขึ้นมอเตอรไซค์รับจ้างทันทีบอกไปด่วนเลยให้ทันรถทัวร์สายใต้
ในที่สุดผมก็มาขึ้นรถทันพิธีแต่งงานก็ผ่านไปอย่างเรียบร้อยดี และมีการกลับมาจัดงานเลี้ยงในโรงแรมที่ระยองด้วยสำหรับแขกเหรื่อและเพื่อนฝูงที่อยู่ระยอง

และเรื่องนี้ก็ไม่เคยเปิดเผยให้ภรรยาผมได้รับรู้เลยจนลูกๆสองคนโตๆ ขึ้น ม.ต้น ม.ปลายกันแล้วนั่นแหละครับ เล่าให้เธอฟังทีไรก็ฮาทุกที