พิมพ์หน้านี้ - โลกเอียงหรือใจเอียง

โลกเอียงหรือใจเอียง

หน้าต่างศาสนา

พระมหาขวัญชัย กิตติเมธี สำนักงานส่งเสริมคุณธรรม จริยธรรมฯ วัดสระเกศ

มีปัญหามากมายในชีวิตที่นำพาให้ใครหลายคนจมลงสู่ความท้อแท้สิ้นหวัง แต่ปัญหาเหล่านี้อีกเช่นกันที่ช่วยฉุดดึงให้เรายืนขึ้นได้อย่างองอาจ เพราะยิ่งเราผ่านปัญหามามากเท่าไร

นั่นแสดงว่าเราได้พัฒนาเปลี่ยนแปลงตัวเองให้ดีมากขึ้นเท่านั้น

ยิ่งเราโตขึ้นมาพร้อมปัญหาก็ยิ่งพิสูจน์ความจริงอีกอย่างหนึ่งว่าเราทำใจยอมรับความจริงได้มากน้อยแค่ไหน? เพราะบางคนเมื่อประสบปัญหาก็ไปโทษว่าโลกหรือคนอื่นนั่นละที่ทำให้เราแย่ลง ทำให้ชีวิตของเราไม่มีความสุข มองว่าโลกนั่นแหละที่ลำเอียงให้ที่หนึ่งฝนตกน้ำท่าอุดมสมบูรณ์

ส่วนอีกที่ก็ตกเสียจนน้ำท่วมหรือให้ที่หนึ่งอากาศร้อนเสียจนแห้งแล้งส่วนอีกที่ก็ให้อากาศพอดีๆ ให้ความอบอุ่นป้องกันความหนาว โดยเราอาจลืมความจริงอีกอย่างว่า โลกนั่นลำเอียงหรือเรากันแน่ที่คิดลำเอียงเข้าข้างตัวเอง เพราะถ้าอะไรที่เราชอบ มีประโยชน์กับเราก็กลายเป็นเรื่องดีไป ถ้าเราไม่ชอบหรือสร้างความเสียหายให้เรา ทุกอย่างก็ดูจะไม่มีอะไรดีเลยสักนิด

...ความคิดของเราจึงเอียงเข้าข้างตนเองเสมอ และนั่นเองคือปัญหาใหญ่ที่คอยทำร้ายตัวเรา เพราะไม่ใช่คนอื่นหรอกที่ทำให้เราแย่ลง เป็นแต่เราที่ตามใจตนเองจนชินพอไม่ได้ทุกอย่างดังใจก็เริ่มเห็นทุกอย่างเป็นศัตรู

กลายเป็นว่า ไม่มีใครอื่นที่ทำร้ายตัวเรา นอกจากความลำเอียงเห็นแก่ตัวนั่นแหละที่ทำร้ายใจเราเอง...

มีเรื่องระหว่างครูกับเด็กนักเรียนคนหนึ่งเกี่ยวกับปัญหาเรื่องการให้คะแนน "ทำไมครูให้ผมตกละครับ ทั้งที่ผมตั้งใจมาเรียน ครูมีงานอะไรผมก็ช่วยตลอด แต่ทำไมคนที่ไม่มาเรียน ไม่เคยช่วยงานครูเลยถึงสอบได้ อย่างนี้ลำเอียงชัดๆ เลยนี่ครับ" เด็กนักเรียนขอเหตุผลจากครู

ครูที่เจอคำถามนี้บ่อยๆ จึงให้เหตุผล "ก็เขาทำรายงานที่มอบหมายได้ดีมากและสอบก็ทำได้ดี แต่เธองานก็ไม่ส่งครู แถมสอบก็ทำไม่ได้สักข้อ แล้วจะว่าครูลำเอียงได้อย่างไร" เด็กก้มหน้าเหมือนจะร้องไห้น้ำเสียงเริ่มอ่อยลง

"แต่อย่างไรครูก็น่าจะเมตตาในฐานะที่ผมมาเรียนและช่วยงานครูบ้างนะครับ" ครูจึงให้กำลังใจ "เธอก็อย่าคิดถึงแต่เรื่องคะแนนสิ เธอลองคิดดูนะว่า ถ้าเธอรักใครสักคนแล้วเธออยากจะอยู่กับเขานานๆ ไหม"

"ก็อยากสิครับ" เด็กตอบ "ก็นั่นละเธอถึงได้สอบตก เธอจะได้อยู่กับครูนานๆ ไง และครูก็รักเธอเหมือนลูกอยากจะฝึกให้เธอเก่งเพื่อจะได้ออกไปแล้วประสบความสำเร็จ อีกอย่างคนที่เขาสอบผ่าน ครูก็ไม่อยากสอนอะไรเขาอีกแล้ว ดังนั้น เธอจงภูมิใจเถอะว่าถึงแม้เธอจะสอบตก แต่ก็ยังเป็นคนดีที่โลกต้องการผิดกับบางคนที่ฉลาดแต่ไม่มีใครอยากอยู่หรืออยากสอนเขาอีก" ครูพูดจบ

"แต่ครูอย่ารักผมนานนะครับ" เด็กพูดอย่างจำยอม

แม้เด็กน้อยจะไม่เข้าใจที่ครูสอนตอนนี้ แต่พอเขาเติบโตขึ้นไป จะเริ่มเข้าใจเองว่า การมีคนรัก อยากช่วยเหลือและอยากสอน อยากแนะนำ นั่นแหละคือข้อพิสูจน์ว่าชีวิตของคนเรามีคุณค่า

ไม่ใช่วัดกันที่เกรดหรือสอบได้ว่าใครฉลาดกว่ากันเท่านั้น

เว็บบอร์ดสนทนาภาษาปืน

สนทนาภาษาปืน => หลังแนวยิง => ข้อความที่เริ่มโดย: pasta ที่ กรกฎาคม 24, 2012, 01:30:14 PM