เว็บบอร์ดสนทนาภาษาปืน

ทำงานมาทั้งปี สองขั้นไม่ได้ไม่ว่า  ได้ 0.5 มันน่าน้อยใจ คนได้สองขั้นงานมันมันไม่ทำ เหียกอะไร วันลาเกินอีกตะหาก คนตั้งใจทำงาน ไม่มีขวัญกำลังใจ   ::004:: ::004:: ::004::
คงต้องทำบุญอุทิศส่วนกุศลแล้วละ

ตอนนี้รู้สึกไม่ดีเลยครับ 

ทำราชการหรือครับ สองขั้น ;D ;D ;D

ระบบราชการมันเป็นเช่นนั้นครับ... เชื่อไหมว่ามันสมองของข้าราชการดีกว่าคนไทยรายเฉลี่ยในสายอาชีพที่เทียบกันได้นะครับ เพราะสอบเข้ารับราชการไม่ใช่ง่ายๆ, แต่ที่เห็นข้าราชการส่วนหนึ่ง(ไม่เหมาเข่ง) เช้าชามเย็นชามรอเวลากลับบ้านฯ ก็เป็นเพราะระบบบริหารงานบุคคลนี่แหละครับ...

จขกท. ทำงานหนักแต่รู้สึกว่าไม่ได้ความดีความชอบ, แต่บางคนเขารับราชการได้ดี"มีวันนี้เพราะพี่ให้"ต่างหากครับ... อันนี้ไม่ล้อเล่น เพราะเขาที่ว่านั้นทำป้ายตัวหนังสือใส่กรอบโชว์หลังโต๊ะทำงานครับ...

คนที่ได้สองขั้นมีอยู่สี่ประเภท... ๑.เลียแข้งเลียขานายแถมอาจจะเลียแข้งเลียขาคุณนายอีกต่างหากไอ้พวกนี้ไม่สมควรจะได้ด้วยประการทั้งปวง ... ๒.ทำงานจริงทำงานอย่างไม่หวังผลของการปฏิบัติทำมันไปสั่งๆๆๆๆทำๆๆๆๆคนพวกนี้ก็สมควรที่จะได้แต่น้อยนัก ได้ ๑ ปี หายไปเป็น ๔-๕ ปี แต่พวกประเภทแรกแมร่มสองเบิ้ล ...๓.พวกฆ่าน้องฟ้องนายขายเพื่อนคนพวกนนี้ชอบเหยียบหัวคนอื่นแล้วก็ได้ ๒ ขั้น ไอ้พวกนี้ก็ไม่สมควรได้ด้วยประการทั้งปวง ...๔.บางคนเอาตัวเข้าแรกเพื่อให้ได้สองขั้นก็มี(ไม่มาก-แต่ก็มีเป็นข่าวมาแล้ว)พวกนี้ก็ไม่สมควรได้ด้วยประการทั้งปวง ผมเคยเซ็งและท้อแบบท่านมาแล้วทุกวันนี้อยู่ไปทำงานไปโดยไม่คิดถึงสิ่งที่มาบั่นทอนชีวิตทำเท่าที่จะทำได้ ทำไม่ได้ก็ต้องทำ ศึกษาความรู้มาเพื่อทำในสิ่งที่เขาสั่งให้ทำ(ที่ไม่ผิดกฎหมาย) พอถึงช่วงพิจารณาก็ไม่สนเพราะผมทำทั้งปี บางคนมาทำมาโชว์แค่ช่วง ก.พ. ถึง มี.ค. แบบนี้น่าอาย(ผมมองถึงว่าทุเรศด้วยซ้ำ)แต่มันก็ได้จนได้ ส่วนผมทำทั้งปีไม่ได้ ก็ไม่หยุดทำ ทำมันแบบไม่สน ๒ ขั้น และสักวันวันนั้นมันก็จะเป็นของเรา ถึงไม่บ่อยแต่ผมก็ภูมิใจ ไม่เลีย ไม่เหยียบใคร ไม่สอพรอ ไม่ทำงานเอาหน้า แบบนี้น่าภูมิใจเสียกว่า กินข้าวกับเพื่อร่วมงานสบายใจกว่าเยอะ ไอ้พวก ๓ ข้อที่กล่าวมาจะหาแด๊กส์ข้าวกะใครก็ไม่ได้ ช้ำใจแต่ก็ยังยิ้มได้

เพิ่มเติมครับ :: คำพูดที่ฟังมาจากละครที่ฟังแล้วข้าราชการพึงปฏิบัติครับ "ข้าราชการ คือ ผู้รับใช้ประชาชน"

มาให้กำลังใจครับ
ที่ผมประสบอยู่ก็ไม่ต่างกัน เพียงแต่คิดว่ามีโอกาสได้ทำงานเพื่อให้คนหมู่มากได้ประโยชน์ เผื่อว่าในอนาคตสังคมเราจะดีกว่าที่เป็นอยู่
ประกอบกับเราก็ได้รับค่าตอบแทน (เงินเดือน) แล้วครับ

ปล. + ให้ทุกท่านครับ  ::014::

เพิ่มเติม: ผมไม่ได้คิดแบบโลกสวยนะครับ  ;D

น่าเห็นใจ  แบบนี้มีทุกวงการ หาอาชีพเสริมทำแก้เบื่อดีกว่าครับ  เปิดโลกทัศน์ให้กว้างๆเข้าไว้แล้ววันนึงจะเป็นวันของเรา ;)

เอกชน ก็เหมือนกันครับ  นอกจากเป็นเจ้านายตัวเอง  :)

.........................ต้องทำใจครับกับระบบราชการบ้านเรา......กลับบ้านเมียไม่ด่าก็โอเคครับท่าน........... ::007::.............................. ::014::

เมษาฯ ผมได้ก็ ๐.๕ ขั้นครับ... ไม่เห็นซีเรียส... มาตุลาฯ ก็ได้ /.๐ ขั้น... รวมทั้งปี ๑.๕ ขั้น... เคยได้ ๑.๐ ขั้นทั้งสองรอบ... ก็ไม่เห็นว่าจะแตกต่างกับปีอื่นๆ ตุลาฯ ท่านได้ ๐.๕ ขั้น แล้วเมษาฯ ท่านได้ ๑.๐ รึเปล่าครับ... อีกอย่าง... เม็ดเงินในหน่วยงาน.. มีมากน้อยเพียงใดครับ... มีคนเงินเดือนน้อยๆ หกเปอร์เซ็นต์ไม่พอเลี้ยงตัวมากคนรึเปล่า... อันนี้ต้องเห็นใจหน่วยงานครับ...

แต่ถ้าทั้งปี... รวมแล้วได้ ๐.๕ ขั้น... อันนี้ที่ประชุมพิจารณา... ต้องมีคำอธิบายครับ... เพราะระดับสูงขึ้นไป... ต้องถามมาแน่ๆ ::014::

ผมก้อเหมือนกันครับ...ชิวิตราชการชั้นผู้น้อย...ทำงานมาก...โดนด่ามาก....คนไม่ทำอะไรได้หน้าชิบ........

ลองไปปฏิบัติธรรมสักหน่อยนะครับ...แล้วจะมีความสุขกับชีวิตที่เป็นอยู่....

โชคดีครับ....

ว่าตามนี้แหละครับ   ผมว่าถ้าครึ่งแรกท่านได้1.0 ก็จงพอใจเถอะ ได้สองขั้นแล้วหายจ้อยไปจนลืม ผมขอ 1.5 ทุกปีดีกว่า
แต่ผมทำงานมา 15 ปี ไม่เคยได้เลยครับ ไอ้สองขั้นบันไดเนี่ย เพราะคิดแบบดาบอ้วนน่ะแหละ ตั้งใจทำงานไม่สนใจนายและคุณนาย  ::005:: คนไม่เห็น ผีก็ต้องเห็น สุดท้ายไม่เห็นทั้งคนทั้งผี    ::007::    :~) :~)

555 ;D ;D

 0.5  กะ 0.5 ครับ  คนอื่น1.5 กะสอง  ขั้น
สังสัยคงต้องขอย้ายเห็นทีอยู่ด้วยกันลำบาก  ไม่ เรา ก็เขาต้องมีคนไป
คงเป็นเรา......มากกว่า  

ยังมีการขอลดวันลาพวกตัวเองให้พอที่จะรับสองขั้นอีกตะหาก  ไอ้ผมทำงานไม่สาย ไม่ลาไม่ขาดไม่ให้
คนที่มีวันลาเกินกลับให้เขาซะงั้น มันไม่ยุติธรรม

ขอตัวไปทำใจละครับ

 ::005:: ::005:: ::005::

ผมทั้งขั้นทั้งตำแหน่งแป๊ก    ส่วนพวกลิ้นยาว  สาวเก่ง  เลียเป็น    ได้ทั้งเงินและกล่อง

แต่ผมไมโทษใคร   โทษตัวเราเอง  ที่ทำไม่ได้อย่างเค้า    

จะทำแบบนายไปใหนโผล่ไปนั่น  นายมาร้านใหน   ไปกินกะนายร้านนั้น    นายไปตรวจงาน

โผล่ไปก่อนที่หน้างาน    ยอมรับ  ว่าทำไม่ได้จริง     ทุกวันนี้ทำตามหน้าที่    ดูแลลูกเมีย

ให้เต็ม 100   เอาครอบครัวมาก่อน    พอใจแล้วครับ   :VOV:

ส่วนเรื่องเงิน   หาพิเศษเอาข้างนอก    ไม่ลำบาก   ::014::

เข้ามาให้กำลังใจ  สู้ต่อไปอย่าท้อแท้นะครับวันพระไม่ได้มีหนเดียว

ใช่ครับ... ตอนนี้ครอบครัวต้องมาก่อน... ::014::

 ::014::เป็นกำลังใจให้ครับ สู้ๆๆ ::002::

อันนี้ค้านพี่ดาบครับ  ข้าราชการคือ ข้าฯผู้สนองงานของพระราชาครับ  พระราชาต้องการให้ราษฎรอยู่ดีมีสุข ข้าราชการต้องสนองงานของพระองค์ครับ  มีหลายคนเข้าใจผิดและนึกเข้าข้างตัวเองว่า ข้าราชการคือข้ารับใช้หระชาชน และโวยวายถ้าข้าราชการไม่ทำตามใจตัวเอง  ประชาชนแบบนี้ไม่มีราคาในสายตาผมครับ  ::014::

แล้วอย่าง ผบช.น. ล่ะครับคุณกวาง...

อย่าลากเข้าการเมืองคร้าบ  ::007:: ::005:: ::005::

ถ้าน้อยใจนัก จำคำนี้ไว้ครับ เราคือ

ข้ารับใช้เบื้องพระยุคลบาทของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว  จะมีสักกี่คนในประเทศนี้ที่มีโอกาสได้เป็นเหมือนกันเราผู้ซึ่งได้สนองงานในพระราชดำรัสของพระองค์ท่าน

สู้ผมไม่ได้เถ้าแก่ส่งประกันสังคมให้ผมเงินเดือน 3500 บาท สิบปีแล้วก็ยังเท่าเดิมบาทเดียวก็ไม่เคยขึ้น แถมใช้สากเบือยันเรือรบ :~)
ผมยังไม่เคยบ่นเลยครับ ::005:: ::005::

อย่าเพิ่งท้อแท้ครับ...

แนะนำว่าอย่าไปซีเรียสเรื่องขั้นครึ่งสองขั้นครับ...

ทำวันนี้ให้ดีที่สุด วันหน้าก็เป็นเรื่องของอนาคตครับ...

จะได้หรือไม่ได้สิ่งตอบแทนไม่สำคัญเท่ากับได้ทำความดีครับ... ::014::

+17ครับ อยู่กับคนหมู่มากก็อย่างนี้เป็นธรรมดา ผมเป็นGMมา12ปี ส่วนมากจะลงไปขลุกกับผู้ปฏิบัติ ลูกน้องผมเดินเข้าห้องผมบ่อยๆผมไม่ชอบครับ มีอะไรไปคุยที่เเนวปฏิบัติงาน ยกเว้นฝ่ายธุระการเท่านั้น ใครจริงใจทำดีโบนัสปลายปีกับกลางปีรออยู่ :) ถ้าเราเป็นผู้ตามที่ผู้นำไม่เห็นความสำคัญเลย อันนี้เป็นเรื่องบั่นทอนความมุมานะอย่างมาก ถ้าท่านรับราชการอีกไม่นานหัวมันก็จะย้าย ขอให้ท่านพบหัวที่ดีๆ เเล้วหางก็จะพริ้วไหวไปตามจังหวะของมัน ::011::สู้ครับ ::002::

ทำงานมา 19 ปี ได้ 2 ขั้นอยู่ 2 หรือ 3 ครั้งมั๊งจนจำไม่ได้ ;D อย่าซีเรียสครับ คิดเรื่องได้ไม่ได้ขั้นเงินเดือนนี้ทำให้หมดกำลังใจในการทำงานไปเสียเปล่าๆ คิดซะว่าค่าของคนอยู่ที่คนของใคร ;D

สอบเข้า ระบบราชการได้ ผม ถือว่า เก่ง

ต่อไป ก็สุดแล้วแล้ว หน้าที่การงาน

แต่ ว่า เมื่อปีที่แล้ว เจอจะๆ ได้บรรจุโดยไม่ต้องทำอะไร

ปัญหาที่หมักหมมในสัมไทยครับ

เห็นด้วยกับคุณหมอครับเรื่องทำความดี.. ::014::

ไม่แน่ใจว่าข้าราชการจะเจ๊งได้เหมือนราษฎรหรือเปล่า แต่สิ่งที่หลงเหลืออยู่ในใจคนรอบข้างและสิ่งแวดล้อมคือ "การทำดี"

คนดีตกน้ำไม่ไหลตกไฟไม่ไหม้... จะยังคงมีคนเห็นและยื่นโอกาสให้ตลอดเวลาไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง... แต่ถ้า "ทำความเลว" ผมเห็นหลายคนแล้วที่พอล้ม นอกจากจะไม่มีใครยื่นโอกาสให้และแถมด้วยการ "กระทืบซ้ำ" ยิ่งถ้าไปสร้างความเดือดร้อนให้ใครด้วยแล้ว จะยิ่งมีแต่คนนินทา จะมีแต่ความทุกข์จนชีพวาย...

โจทย์คือ.. ไม่ว่าจะอยู่บทบาทไหนในสังคม จะต้อง "เงยหน้าไม่อายฟ้า ก้มหน้าไม่อายดิน"

มียศเส่ือมยศ มีลาภเสื่อมลาภ มีเงินแต่ไม่มีแผ่นดินอยู่.. ต้องสร้างละครตบตา โกหกไปวันๆ รู้ตัวอีกทีความสุขก็สลายไปหมด คิดทบทวนแต่ความชั่วที่กระทำจนบั่นปลายเหลือแต่ความทุกข์และมีมะเร็งไข่อยู่เป็นเพื่อนจนถึงวันตาย...

ไม่ได้ขั้นเพิ่ม แต่ก็ไม่ได้เจ๊งเหมือนราษฎรไม่ใช่หรือ... ชีวิตยังดำเนินต่อไปได้... เหมือนพระราชดำรัส "ถ้าไม่มีใครปิดทองหลังพระบ้าง พระรูปนั้นก็จะสมบูรณ์ทั้งองค์ไม่ได้.." ::014::

มุ่งทำดีต่อไปครับ นายไม่เห็น แต่ประชาชนจะเห็นเอง... และคราวนี้จะ "ตกน้ำไม่ไหล" ของจริงครับ...

เพื่อนผม เลื่อนยศไวมาก จากประทวนเป็นสัญญาบัตร  แต่ไม่มีโอกาสได้แต่งเครื่องแบบ 5555
ภูมิใจครับที่มีอยู่ ไม่มากมายแต่ก็พออยู่ได้

Ha Ha Ha  ฮา  "ฮั่นแน่"  พี่ดาบอ้วน  อ่ะ  ฮา

รำพึง  พรรณนา   เยอะจัง   ท่าทาง  "หดหู่"  กับอาชีพ แล้วอ่ะ  ฮา
ยายตอบ  เีรียงลำดับ  หนึ่งไปถึง  ห้าเลยอ่ะ  ฮา

1. 
ถ้าเลียได้  ดูดได้  เป็นยาย  "รักตายห่า"  ให้สองขั้น  สามปีซ้อน เลยอ่ะ ฮา

2. 
คำถามที่สอง  ยายแนะนำใ้ห้ไปหา  "กระจกเงา"  บานใหญ่ๆ  มาส่องตอนเช้า อ่ะ ฮา
คนไทย  ประเภท "ด้อยพัฒนา"   เนี่ยะ  เขาทำ พรีเซ้นต์  ไม่เก่ง  ไม่เป็น อ่ะ ฮา
ก้มหน้า  "งึดๆ"  ทำแต่งาน  ผลงานออกมา   ดี หรือ แย่   ก็ไม่รู้  แต่จะเอา "สองขั้น"  ฮา

วิธีนี้ยายจะแนะนำ  "เทคนิ๊ก"  ให้ อ่ะ  ฮา

อย่าทำตัว    "Low profile  High Profit"    ต้องลงทุนบ้าง  อ่ะ ฮา
พอกลับถึงบ้าน  บอกป้า   ให้ช่วยเขียนจดหมาย  "ชมเชย" การปฎิบัติงาน ปฎิบัติหน้าที่ 
แล้วส่งไปลงหนังสือพิมพ์ บ่อยๆ     หลายๆฉบับ  อ่ะ  ฮา

เพราะทุกเช้าจะมีฝ่ายธุรการ   ของกองบัญชาการ / กองกำกับ 
เขาคอยตัดข่าว เข้าแฟ้ม    พอนายเห็น   เขาก็จำได้   
Remark  สั่งการ  ไปถึงผู้การจังหวัด  ให้ตอบแทน "ความดี ความชอบ" อ่ะ

5555 ในจดหมาย  ให้กำชับป้า 
อย่าเผลอ  ใส่ ชื่อจริง "นามสกุล"  เดียวกัน  กับดาบอ้วน 
เดี๋ยวเขาจะหาว่าเรา "เต้า"  อ่ะ

ยายกลัวเผลออออออออออออออออ  ฮา

3.
พวก "ฆ่าน้อง  ฟ้องนาย ขายเพื่อน" เขาทำถูกแล้ว อ่ะ ฮา
55 "เพื่อประโยชน์  ต่อทางราชการ"   ฮา

4.
เรื่อง  "พลีชีพ  เพื่อชาติ"  เอ้ยยยย   เพื่อนาย  ฮา
ไอ้คนที่ทำ  รายสุดท้าย  เหตุเกิดที่ จอตาก อ่ะ ฮา
ทาง "จเร"  เขาบันทึกความผิด  กล่าวโทษเรื่อง  "อมของหลวง" ในเวลาราชการ อ่ะ ฮา

55555  เขาแอบพากันไป  "อม"  ในห้องน้ำ  ผู้การจังหวัด อ่ะ ฮา

เอ๊ะ  ดาบอ้วนรู้ได้งัย  สงสัย เป็นคนเอา  "คลิ๊ป"  มาปล่อย อ่ะ ฮา


ปอลอสุดท้าย  ดาบอ้วนมาถูกทางแล้วอ่ะ    "ข้าฯ ของประชาชน"   ฮา
ยายเตือนไว้เลย   นายมา  แล้วเขาก็ไป   ไม่ได้อยู่กับเราจนเกษียณ อ่ะ ฮา
เลือกทางเดินที่  ถูกต้อง  ยุติธรรม  ตามครรลอง  เป็นที่ตั้งอ่ะ ฮา  ::007:: ::007::

เห็นด้วยกับท่านปลัดครับ   ความภูมิใจและศักดิ์ศรีน่ะเต็มร้อยอยู่แล้ว แต่คนเราศักดิ์ศรีบางทีมันก็ต้องมาพร้อมเงินทองบ้างเหมือนกัน เพราะผมเคยเอาศักดิ์ศรีไปจ่ายงวดรถ เค้าไม่รับแถมมองหน้าแปลก ๆ      ::001::

... โดน  ครับ ... ทั้งสองความเห็น ...   ::002:: ::002:: ::002::

... ท่าน จขกท. ... เดี๋ยวก็ชินไปเองครับ ... รับราชการแรกๆผมก็ยังมองโลกสวยเหมือนกันกับท่าน ...

... ผมรับราชการมา 15 ปี ... เคยได้ 2 ขั้น แค่ 2 ครั้ง ... แต่ละครั้ง ต้องเกือบเอาชีวิตไปทิ้ง ... ครั้งแรกหลับในเกือบรถคว่ำ ... ครั้งที่สองพลาดตกจากที่สูง จาก กรณีเขาพระวิหารเกือบตาย เืกือบพิการ ... ทั้งสองครั้งที่ได้ 2 ขั้น ... มีผู้บังคับบัญชาระดับสูงส่วนกลาง เป็นผู้สั่งให้ ..................... นอกนั้น ไม่ต้องพูดถึงครับ  0.5 นี้ได้บ่อย ...  ;D ;D ;D

... แต่ตอนนี้ผมเองก็ชินและปล่อยวางกับระบบราชการแบบนี้ไปนานแล้ว ... และ เิลิกสนใจเรื่องขั้นไปแล้วด้วย ...  ทำตามหน้าที่ของตัวเองต่อไปให้ดีที่สุด ...พอ ...จบ ...  ;D ;D ;D

... แต่  ... ชีวิตมันต้องเดินต่อไปครับ ... รับราชการอย่างเดียวมันไปไม่รอดหรอก หากจะสู้ ก็แค่สู้ต่อไปได้ตามกำลัง ... ผมปล่อยวาง และ มองหาอาชีพอื่นทำเสริมไปเรื่อยๆ ให้เวลากับครอบครัว ดูแลครอบครัวไปตามอัตภาพ  ... ตอนนี้ ชีวิตก็มีความสุขดี ... ครับ ...  ::014::

สิบสามปีของผม สองขั้นไม่เคยเห็น ขั้นครึ่งสี่ครั้ง นอกนั้นขั้นเดียวหมด  ;D

สรุปแล้ว   มีวันนี้เพราะพี่ให้    เป็นวลีที่โดนใจที่สุดสำหรับข้าราชการไทย ที่มีความก้าวหน้า  ::004:: ::005::

หมายเหตุ :  ไม่เกี่ยวกับการเมืองนะครับ   ::005::

ค่าของคนอยู่ที่คนของใคร  ::004::

ไม่รู้จะผิดกาละเทศะหรือเปล่านะครับ ด้วยว่าผมเป็นเอกชน ทำงานในตำแหน่ง HR.MGR. นานพอดู ผมถูกปลูกฝังมาแบบนี้ครับ
1. หากงานกำหนดไว้มี 10 อย่าง ทำได้ 10 อย่าง แบบนี้เรียกว่าทำได้ตามที่จ้าง ไม่ถือว่าทำงานดีจะได้เกรด C ครับ = 0.5 - 1 ขั้น (ปรับกันสมองไหล)
2. หากงานกำหนดไว้มี 10 อย่าง ทำได้มากกว่า 10 อย่าง และเสร็จได้ทันตามกำหนด ผิดพลาดน้อย ลดค่าใช้จ่าย แบบนี้ดีขึ้นมานิดจะได้ C+ = 1- 1.5 ขั้น
3. หากงานกำหนดไว้มี 10 อย่าง ทำได้มากกว่า 10 อย่าง และเสร็จได้ก่อนกำหนด ผิดพลาดน้อย ลดค่าใช้จ่าย และยังมีเวลาไปทำงานนอกเหนือให้บริษัท ฯ ได้อีก
    เช่น งานกิจกรรมชุมชนสัมพันธ์ของบริษัท ฯ งานต่าง ๆ ที่บริษัท ฯ ขอความร่วมมือ แบบนี้ B = 1.5 - 2 ขั้น
4. หากงานกำหนดไว้มี 10 อย่าง ทำได้มากกว่า 10 อย่าง และเสร็จได้ก่อนกำหนด ผิดพลาดน้อย ลดค่าใช้จ่าย และยังมีเวลาไปทำงานนอกเหนือให้บริษัท ฯ ได้อีก
    เช่น งานกิจกรรมชุมชนสัมพันธ์ของบริษัท ฯ งานต่าง ๆ ที่บริษัท ฯ ขอความร่วมมือ พร้อมทั้งสามารถเสนอแนะแนวทางการทำงาน ปรับปรุงระบบการทำงานให้มี
    ประสิทธิภาพเพิ่มขึ้น และนำไปใช้ให้เกิดประโยชน์ได้ แบบนี้ B+ ขึ้นไปแน่ ๆ
5. ถ้าเก่งกว่าข้อ 4 ก็รอโปรโมทได้เลย........

 

... ที่ ท่านกล่าวมาทั้งหมด ... มันคือ ข้อตกลง หลักเกณฑ์ และ ตัวชี้วัด ... ในมุมมองของเอกชน ...  :D :D :D

... เรื่องของเรื่อง คือ ในส่วนของผู้บริหารในระบบราชการบางหน่วยงาน ที่ ไม่ยึดถือ ข้อตกลง หลักเกณฑ์ ตัวชี้วัด และ คุณธรรม  ก็คือประมาณว่า ......... คนทำ 10 อย่าง ได้ 0.5 ขั้น ... คนทำไม่ถึง 5 อย่างได้ 2 ขั้น ...  ;D ;D ;D

... เชื่อหรือปล่าวครับว่า ... หน่วยราชการหลายหน่วยงาน   ผู้ัใต้บังคับบัญชาต้องเซนต์รับทราบ  โดยที่ไม่ได้ทราบข้อตกลง หลักเกณฑ์ ตัวชี้วัด และ มีการเว้นว่างช่องคะแนนตัวชี้วัด(เซนต์แต่แบบฟอร์ม)ทิ้งไว้ให้ผู้บังคับบัญชาพิจารณา ...  ::007:: ::007:: ::007::  

... และ ต่อให้ท่านรับทราบถึงผลคะแนนของท่านเอง ... ท่านก็ไม่สามารถ ทราบถึงคะแนนตัวชี้วัดของคนอื่นได้ .............. ผบ. อาจจะให้ท่าน 90 ... แต่ให้คนอื่น มากกว่า 90 โดยที่ท่านไม่สามารถจะต่อล้อต่อเถียงได้ ...  ::005:: ::005:: ::005::

  อย่าไปคิดมากครับ  แป๋งรับใช้ราชการมาเกือบสามสิบปีไม่เคยเรียกร้องสิ่งใด  ลาออกตอนเกือบจะบั้นปลายชีวิต  แป๋งคิดหาอย่างเดียวคือ"ความสุข"
  ยึดมั่นในหลักคำสอนของพระพุทธเจ้าท่านไว้..............ทำดีย่อมไม่หวังสิ่งตอบแทน........................สาธุ ::014:: ::014:: ::014::

 :OO :OO :OO   พ่อปู่มาซะดึก   สงสัยพึ่งกลับจากนั่งกำถันที่ร่มโพ.....        :OO 

    ดีกว่าไม่มานะ...............ตานาย ::008::

อย่าไปคิดมากเลย เพราะคุณทำตัวอย่างเขาไม่ได้ คิดไปก็ทำร้ายความดีในตัวเองเปล่าๆ  ที่ทำงานผมก็มีคนแบบคุณ ก็กัดฟันทำไปโดยหวังว่าจะมีดอกผลที่สมกับแรงที่ลงไป  แต่หลายครั้งมันชัดเจนว่า คุณเป็นพวกใครมากกว่า ใครทำงานมากกว่ากัน

สุดท้าย บางคนก็กลายเป็นพวกเช้าชามฯ บางคนก็เป็นเจ้าสำนักนินทาคนที่ตัวเกลียด บางคนก็เป็นนินจารับจ๊อปนอก  แต่ที่ผมเห็นว่าแย่ที่สุดคือ ไปเลือกพวกที่คิดว่าจะช่วยตัวเองได้  หน้าที่ตัวเองไม่ทำ คอยแต่มอนิเตอร์รับใช้กลุ่มตัวเอง ก็เลยทำให้วัฒนธรรมที่น่ารังเกียจเข็มแข็งกว่าเดิม  สมัยผมทำงานใหม่ๆ(เกือบ ๒๐ ปีที่แล้ว)  วัฒนธรรมนี้มันมีเฉพาะงานบริหารระดับสูงๆเท่านั้น แต่เดี๋ยวนี้มันเป็นตัั้งแต่งานบริหารระดับต่ำสุด  ลามไปถึงพนักงานปฏิบัติการ  ผมเห็นว่าที่มันเป็นแบบนี้ก็เพราะ คนดีท้อแท้แล้วไปสมัครเป็นพรรคพวกเขานี่แหละครับ  ก็ไม่รู้อนาคตจะดังแล้วแยกวงรึเปล่า  แต่ที่แน่ๆผมไม่แนะนำใครมาทำงานที่ผมแน่นอน  ;D

เรื่องอารมณ์น้อยใจ ผิดหวังมันก็มีกันทุกคน  แต่หวังว่าเมื่อมันจางลงแล้ว ท่านมั่นคงจะไม่ไปร่วมกับเขาด้วย และหาทางออกวิธีอื่นที่ไม่ผิดคุณธรรมเหมือนเพื่อนร่วมงานผม

น้อยใจได้ แต่อย่าหมดกำลังใจครับ เรายังมีตัวเองและครอบครัวต้องดูแล  ::014:: ..... บางคนที่แซงเราไปนั้นเพราะเขามีบางสิ่งที่เราไม่มี เช่น การเอาอกเอาใจเจ้านาย การรู้ใจเจ้านายแทบทุกเรื่อง การรับใช้เจ้านายนอกเวลางาน ฯลฯ  ซึ่งผมเองก็ไม่มีเช่นกัน  ::010:: ..... ทำงานถูกต้องไม่สำคัญเท่าทำงานถูกใจเจ้านายครับ  ::002::

ขั้น ในระบบราชการไทย...มี ๒ อย่าง เป็นตัวกำหนด

นาย กับ ตัวเรา...

นาย อยู่นอกเหนือการควบคุม....ถ้าเจอนายดี มีความยุติธรรมก็ดีไป

ที่เราทำได้...คือตัวเรานี่แหล่ะครับ....อย่างแรกเลย ต้องทำใจ

อย่าทำงาน...เพื่อขั้น...แต่ให้ทำเพราะมันเป็นหน้าที่ความรับผิดชอบของเรา (ถ้าเจอลูกน้องประเภทเพื่อขั้นนี่ ผมไล่ไปไกลๆเลย)

นายจะเห็น ไม่เห็น ไม่เป็นไร อย่าไปใส่ใจ...แค่เพื่อนรวมงานเรารับรู้ ก็เพียงพอแล้ว...(เหมือนพี่ดาบว่าไว้ครับ)

ถ้านายดี มักจะมองเสียงสะท้อนจากเพื่อนร่วมงานเราด้วย

แล้วอีกอย่าง....คนเรามักมองแต่ตัวเอง ไม่มองคนอื่น...

มักมองตัวเองว่า....ทำงานหนัก ทำงานเหนื่อย แต่คนอื่นสบาย

ถ้าเราปรับมุมมองของเรา...คนนั้น ทำไมมันรับงานหนัก รับงานเหนื่อยกว่าเราอีก....เราจะสบายใจขึ้นครับ

แล้วอย่าไปคิด....คนนั้นได้ เพราะอย่างโน้น อย่างนี้ ไม่มีประโยชน์ครับ...บันทอนจิตใจตัวเองเปล่าๆ

ข้อคิดดีๆ...ของพี่ๆในนี้มีเยอะมาก ลองพิจารณาดู....ไม่ใช่เพื่อใคร แต่เพื่อตัวเราครับ


ปล. คนท้อ...ไม่แท้ คนแท้....ไม่ท้อ....ข้อคิดจากในนี้เช่นกันครับ

กลอนบทนี้ ผมได้มาจากข้อสอบตอนเรียน ม.๖ (นานมาก) ผมชอบเลยท่องจนขึ้นใจ และนำมาใช้ตลอด มีผลต่อสภาพจิตใจมาก

วันแรกที่รับราชการ แม่เป็นคนติดและประดับเครื่องหมายต่าง ๆ ให้กับเครื่องแบบ  พี่ชายรับราชการมาก่อน บอกว่า "ทำงานอย่าหวังความดีความชอบ" (ซึ่งตอนนั้นก็ไม่เข้าใจ)

ให้ทำหน้าที่ของเราให้ดีที่สุดเท่าที่ความสามารถจะทำได้  เดี๋ยวนี้เข้าใจแล้ว กับทำงานเอกชนมา ๖ ปี รับราชการมา ๑๓ ปี ไม่เคยได้อย่างท่าน จขกท. ว่า เคยมี ผู้บริหารเสนอให้

เพราะท่านจะให้ทิ้งทวนก่อนได้รับย้าย  แต่ผมไม่ยอมรับ เพราะเกรงว่าจะอยู่ทำงานด้วยกันลำบาก เพราะผมเพิ่งย้ายมารับตำแหน่งได้เพียงแค่ ปีเศษ

ย้อนไปนึกถึง ทั้งคำพูดของแม่ และพี่ชาย ผนวกกับบทกลอนที่ผมได้พบตอนม.๖ ทำให้ผมสบายใจมากเลยครับ

ปล.ท่าน จขกท. จะนำไปใช้ผมก็หวงห้ามนะครับ ยังไงผมก็เป็นกำลังใจให้ครับ

ด้วยความเคารพ

สะท้อนการคอรัปชั่นในบ้านเรานิดหนึ่งด้วยครับ ;D ;D ;D ว่ามี แต่คนไม่คอรัปชั่นก็มีเหมือนกัน

คืออย่างนี้ครับน้ากวาง คำว่า "ข้าราชการ คือ ผู้รับใช้ประชาชน" ผมดูจากใน ทีวี ในความรู้สึกส่วนตัว(ส่วนตัวจริงๆ) การที่รับได้รับใช้ประชาชน อย่างไม่คตงอ หรือรับใช้พี่น้องประชาชนอย่างเต็มภาคภูมิ มิได้หวังในสิ่งที่มิพึงได้ ผมถือว่าผมได้รับใช้พระราชาแล้วครับ และผมจะยินดีในทุกครั้งที่ได้ที่ได้ถวายสัตย์ปฏิญาณเพื่อเป็นข้าราชการที่ดีและพลังของแผ่นดิน

(http://images.temppic.com/26-09-2012/images_vertis/1348631073_0.16007600.jpg) (http://www.temppic.com/img.php?26-09-2012:1348631073_0.16007600.jpg)

เป็นข้าราชการมีข้อดีอย่างน้อยหนึ่งอย่าง คือ "เขาไม่สามารถเอาคุณออกจากงานได้โดยง่าย ยกเว้นมีความผิดร้ายแรงจริงๆ"
ถ้าเป็นเอกชน "เขานึกอยากให้คุณออกวันนี้ พรุ่งนี้คุณก็ตกงาน "อย่าคิดมากครับ อยู่กับครอบครัวให้มากๆ

วันนี้พี่จะให้ เอาไม๊

สู้ต่อไปนะจ๊ะ

 :<><> :<><> :<><>

ค่าของคนอยู่ที่คนของใครครับ อย่าถามหาความยุติธรรม

พระเอกมีแต่ในหนัง ในชีวิตจริงตายไปหมดแล้ว

ทุกวันนี้มีกำลังใจทำงาน เพราะรู้สึกว่ามีคนรัก มากกว่าคนชัง

แค่นี้หละครับ สำหรับชีวิตข้าราชการ ...ของผมนะ  ::014::

Ha Ha Ha   ฮา  "ฮั่นแน่" พี่ลิง ปากแดง  อ่ะ  ฮา

ถ้าใครไม่เชื่อ   ให้ดูข่าวนี้ก่อน  "ก้นกุฎี"  ทั้งนั้น อ่ะ   ฮา 55555555555555

http://www.matichon.co.th/news_detail.php?newsid=1348667843&grpid=00&catid=&subcatid=

ส่วนตัวน่ะครับ
ผมทำงานเอกชน ควบคุมเครื่องจักรที่รับผิดชอบได้ตาม KPI ไม่เคยสาย(ไม่มาแต่ลาพักร้อน)
ผลที่ได้ คือ เรื่องปกติ เกรด G (Good 70-79) สำหรับนักรบหน้างาน

ส่วนไอ้พวกเก่งแต่ปาก งานมีปัญหา โชว์ Action กลับได้ S (Strong 80-89) นักรบ Power Point  พวกนี้เซ็งกับมันมาก
เฮ้อ....ไอ้พวกนี้ :~) :~) :~) :~)

........................ปีละขั้นครับท่านเป็นปกติ........ถ้าเกินแสดงว่าผิดปกติแล้วครับท่าน....... ::007::............................................... ::014::

ทหารจะโผใหนก็ได้ยาย ผมรับได้หมด ขอให้มีสำนึกต่อชาติ

ยิ่งถล่มเขมร ฆ่าไอ้เขมรแถวๆชายแดนพระวิหารได้ ผมรักทหารทุกคนครับ..

Ha Ha Ha  ฮา  "ฮั่นแน่"  พี่ลิง ปากแดง  คนชอบ รุกราน  อ่ะ ฮา

ถล่มเขมร  แล้วประเทศไทย  ได้อะไร นอกจาก  "ผู้อพยพ"  อ่ะ ฮา
ตกลง  จะทวงคืน  "เขาพระวิเหียร์"  เมื่อไหร่กันดี อ่ะ ฮา

อย่าเพิ่งถล่มกันเลย  รอแป๊ะ  กู้ชาติ  พา "วีระ ราตรี" กลับบ้านก่อน  อ่ะ ฮา

555 ต่างประเทศ  เขา "ล้อเีลียน"  เมืองไทย อ่ะ ฮา
เข่นพม่า  ฆ่าเขมร  ด่าญวน  กวนตีนลาว  อ่ะ ฮา

ประเทศที่ติดไทย  เราทะเลาะกับพวกเขามา  เกือบหมด  แล้วอ่ะ ฮา

555  ประเทศไทย  จะเป็น มหาอำนาจ  แล้วอ่ะ  ฮา 5555

ทำงานตามหน้าที่ ไม่เคยหวังและไม่เคยขอ และไม่อยากได้ครับ
ได้สองขั้นสายตาเพื่อนมองไม่เป็นเป็นมิตร คนอิจฉา เลยไม่อยากได้ครับ

เว็บนี้คนเอาใจนายไม่เป็นเยอะเลยนะครับผมก็คนหนึ่งเอาใจไม่เป็นเหมือนกัน  ก็ทำงานไปตามปกติแต่จะให้ไปนั่งเอาอกเอาใจเช้าถึงเย็นถึงนี่ไม่ไหวครับอยู่บ้านกับลูกเมียมีความสุขกว่าเยอะเลย  จะเอาขั้นแล้วต้องฝืนใจตัวเองนี่ผมไม่เอาดีกว่า ::014::

เจ้านายเห็นผมทีไร ผวาทุกทีครับ เข้าหาเจ้านายเฉพาะตอนส่งงวดเบิกเงิน... ;D

Ha Ha Ha  ฮา  "ฮั่นแน่"  พี่ dignitua  อ่ะ  ฮา

ถ้าเป็นยาย  ก็  "สยอง"  เหมือนกัน  อ่ะ ฮา
เทคอนกรีต ตอนเช้า  ตอนเย็น   "เบิกงวด"  ใหม่ อ่ะ ฮา
ปูนยัง "หมาดๆ"  ไม่ทันแห้งเลย อ่ะ ฮา

เดือนหนึ่ง  "นายจ้าง" ให้เบิก สองงวด  สิบห้าวันครั้ง ฮา
แต่พี่ dignitua  เร่งงาน  " สิบวัน "  เบิกหน อ่ะ ฮา
ถ้าเป็นยาย    ก็ไม่จ่ายอ่ะ    ฮา

555 ทิ้งงาน  แหง ๆ  อ่ะ  ฮา   ::007:: ::007:: ::007::

(http://images.temppic.com/27-09-2012/images_vertis/1348754867_0.61290600.jpg) (http://www.temppic.com/img.php?27-09-2012:1348754867_0.61290600.jpg)

.....  สิ่งที่ต้องการมันคือกำลังใจในการทำงานครับ ....  และการทำงานมันต้องมีผลตอบแทน  มันไม่จำเป็นต้องเป็นสิ่งของมีค่า  เป็นเงิน แต่มันคือกำลังใจที่แสดงออกมา.... สิ่งที่มันเกิดขึ้น ทำให้ใครหลายคนเสียโอกาสก้าวหน้าในการทำงาน การก้าวไปสู่ความรุ่งเรืองมัน ช้าออกไปอีก
.....  ศรัทธา ในตัวเจ้านาย คือสิ่งสุดท้ายที่มีเหลือ และ ก็สูญเสียไปแล้ว .....

ขอบคุณพี่ๆ เพื่อนๆ และน้องๆ  ทุกท่านที่ให้กำลังใจ ครับ ไปทำใจกลับมาแล้ว ทำอะไรไม่ได้หรอกนอกทำใจ อีกไม่นานคงขอย้ายแล้วละ  

หวังอะไรได้กับเจ้านาย...เขามาแล้วเขาก็ไป...การพิจารณาขั้นบ้างครั้งทิ้งขรี้ๆๆๆไว้ให้ลูกน้องทะเลาะกันอีกต่างหาก...สมุตินายในหน่วยมี ๓ คน ลูกน้องก็แบ่งเป็น ๓ ฝ่าย...การพิจารณาก็จะเอาแต่เด็กตู...เด็กมึงเหรอตูไม่ยกมือให้...มันเป็นแบบนี้มาหลายปีดีดักแล้วครับ...ก็อย่างที่ท่านว่า..."ทำใจ"...

ผมทนอยู่ได้ 25 ปี หนีออกมาแล้ว 10 ปี

ไม่ต่างกัน ราชการไทย-เอกชนไทย  :<<

เดี๋ยวนี้เงินเดือนคิดเป็นเปอร์เซนต์เลยไม่รู้ว่าได้กี่ขั้นครับ

เงินเดือนก็เหมือนประจำเดือน...มาเดือนละครั้ง...๓-๔ วันก็หมด...ฮาๆๆๆๆๆๆๆ...

ได้กี่เปอร์เซนต์ ครับ ...  ;D ;D ;D

ถ้ามองมุมที่ให้เกิดความสุขก็จะเกิดความสุขครับ
มีคนอีกมากมาย ที่อยากจะเป็นเหมือนเรา แต่ไม่ได้เป็นเหมือนเรา  เราโชคดีกว่าคนพวกนั้นมาก

วันแรกที่ผมทำงาน ไม่เคยเรียกร้องอะไรมากเลย ขอแค่ได้แค่เข้าไปทำงานก็พอแล้ว

เทอมแรกได้ 2.9 เทอม2 ได้2.7 มันได้กี่ขั้นครับ
เขาว่าได้ดีเด่นระดับ2 ส่วนดีเด่นระดับ1ได้ 3.2

ปีนี้ได่1.5ขั้น อิอิ

ถ้าหากทำใจได้จริง ปล่อยวางได้จริง ก็น่าจะสามารถอยู่ที่เดิมได้โดยไม่ทุกข์  แต่ก็ไม่ว่ากัน เพราะเราก็คนธรรมดาคนนึง แต่ที่บอกก็อยากให้ทบทวนว่า เราทำใจได้จริงรึเปล่า เท่านั้นเอง เราจะไปแบบทำใจได้รึไม่ได้ก็ช่างเถอะ ขอแค่รู้ใจตัวเองจริงๆก็พอ  แต่ถ้าทำเพื่อประกาศว่า เราไม่พอใจตรงนี้ก็แล้วไป ขอแค่รู้จริงๆว่ากำลังทำอะไรอยู่ ทำแล้วต้องเจอกับอะไร และที่ใหม่เขาโอเคกับเราจริงๆ ไม่ใช่เขาคุยกับเราตามมารยาท บลาๆๆ

และหากย้ายไป แน่ใจรึเปล่าว่าเขาจะยุติธรรมกับเรา  ลักษณะงานที่ทำจะเหมาะกับเราไหม  เพราะบางทีเราเห็นไกลๆเราก็ว่าดี  แต่พอเข้าไปดูใกล้ไปเห็นรายละเอียด อาจจะแย่กว่าที่เดิมก็ได้

จากประสบการณ์ส่วนตัวสมัยเข้างานใหม่ๆ  เจอผู้ใหญ่สุภาพ นิ่มนวล ทักทายเรา เราก็คิดว่าเขาดี  แต่พออยู่ๆไป โห้...ไอ้นี่มันสั่งเด็กทำ แล้วตอบแทนเป็นขั้นพิเศษกับโอทีนี่หว่า ไร้ร่องรอยหมดจนจริงๆ  หรืออย่างเพื่อนร่วมงาน ไอ้ตัวที่มันคุยสนิทกับเรา มีอะไรรับฟังเห็นด้วยตลอด มีอะไรก็เหมือนจะบริการเราตลอด ผ่านไปหลายปีก็ เอ๊ะ! งานในหน้าที่ ขนาดง่ายกว่าเราแยอะ ก็ยังดองจนแห้งแล้วแห้งอีก เรื่องเทคนิควิชาการก็กลวงซะ แต่ขั้นพิเศษทุกปี พอเอาเรื่องนี้ไปคุยกับเพื่อนเขาแต่แป๊กเหมือนเรา ก็เลยถึงบางอ้อว่าเรามองคนไม่ออก  ::007:: ::007:: ::007:: :~)

เจ้านายผม....ประมาณนี้ครับ.... ::010:: ::010:: ::010::

ปีนี้ผมได้...1 ขั้น....ข้อหากบฏ...ไม่เคยชงเรื่องให้แ D ก.... :DD :DD :DD...กะช่าง...ไม่สน.. ::001:: ::001:: ::001::

นอกนั้น 1.5เพียบๆ...ไม่ต่างอะไรกะ.....

... +1 ...  ::002:: ::002:: ::002::

ขอบคุณครับ.....

+ 1 ( 2074 )

ชีวิตจริง..... ::010:: ::010:: ::010::

อยู่ที่นี่ ผมก็ไม่คุยกะใครนานแล้วครับ........ไว้ใจไม่ได้สักคน  คุยตามมารยาทผมก็ไม่ทำ หน้าไหว้หลังหลอกทั้งนั้น  ทำงานพลาดเมื่อไรเป็นโดนยำ   ใช้เราทำงาน เรารู้งานเราว่าต้องทำอย่างไร แต่เจ้านายไปฟังคำพูดคนอื่นที่ไม่ได้ทำ แต่ดันรู้ดี  แล้วทำไมไม่ใช้เขาทำซะเลย เวลามีปัญหา  งานยากๆ  ไม่มีใครทำต้องมาลงที่ผม ผมทำได้ ไม่ว่า หน้าที่หลักมีอยู่แล้ว  แต่งานจรมาบ่อย ๆผมก็ทำได้ .... แต่คนไม่ทำอะไรมันต้องมายุให้เสียเรื่องอยู่เรื่อย  พอผมทำเสร็จก็มี  พวกมายืนเอาหน้า  ...ผมก็บอกตัวเองว่า ไม่เป็นไร  เพราะเราทำเพื่อหน่วยงาน และก็หน่วยงานผ่านวิกฤตได้หลายๆครั้งก็เพราะฝีมือเรา(ไม่ได้โม้นะครับ)
ให้อภัยคน ให้โอกาสคนผมให้แก้ตัวสามครั้ง  ถ้ามีครั้งที่สี่ แสดงว่าเขาจงใจที่จะทำไม่ดีต่อกัน       เหตุการแรกที่ผมระวังตัวมากและ ที่ทำให้ผมหมดศรัทธาก็เพราะว่า จะมีการตรวจเยี่ยมประเมินหน่วยงานจากหน่วยงานระดับกรม  นายผมสั่งให้ทำงานยืนชี้สั่งเลย เอาแบบนี้ แบบนั้น  กะว่าจะโชว์ผลงานอวดเขาซักหน่อย  รุ่นพี่ ผม กะทีมงาน ก็ช่วยกันทำงานเอาแบบตามใจนายว่า....ได้หมด  พอวันมาตรวจ ประเมินหน่วยงาน  ทางกรม บอกว่ามันไม่ดี ไม่ผ่าน  เจ้านายผมก็เลยบอกว่าแกไม่อยู่ พวกผมทำกันเอง   แกไม่ได้สั่ง....  ผมนั่งอึ้งเลยครับ   ผมนึกในใจทำไมเจ้าตรูเอาตัวรอดคนเดียววะ      แลสายตาที่เต็มไปด้วยความสงสัยไปทางรุ่นพี่ เขาส่งสัญญาณบอกนิ่งไว้ไอ้น้อง   จากนั้นรุ่นพี่ขอลาออกจากราชการเลย  แต่ผมยังอยู่  ทนหน่อยว่างั้น   เหตุการณ์นี้ผมจำจนขึ้นใจเลยครับ    จากวันนั้นก็หลายปีละครับ เจ้านายก็ยังเอาตัวรอดเหมือนเดิม  
ความจริงผมไม่หวังสองขั้นหรอกครับ แต่หวังปกติ ทั่วไปนั่นแหละเพราะไม่ใช่คิวของผม  แต่ทั่วไปเขา 1.5  กัน  แต่ที่นี่ให้ 1.0    20คน  อีกสามคนให้ 2ขั้น มันไม่สมควร เพราะนโยบายของรัฐคือ ธรรมดา 1.5   ที่น่าเจ็บปวดใจ คือคนที่มีวันลาเกินตามที่กฏกระทรวงตั้งไว้ ได้เลื่อน สองขั้น   ไอ้คนที่ไม่ทำอะไรเลยมาทำงานก็เมา ขาดๆหายๆ ตามตัวไม่เจอ  หลบงาน งานในหน้าที่ของเขาไม่เสร็จต้องให้คนอื่นช่วยได้ 1.0 เท่ากับผม   อีกอย่าง ก็เคยมีเหตุการณ์แบบนี้เมื่อปีที่แล้ว  แต่คำพูดออกจากปากเจ้านายไม่ใช่แบบนี้ครับ  มันมีคนไม่พอใจการทำงานแบบผมมานานแล้วครับ ตรงไปตรงมา ไม่มีนอกใน อะไรที่ผิดกฏหมายไม่เอา ไม่พายเรือให้โจรนั่ง   ครับ   และถ้าผมยังอยู่จะไม่ยอมให้มันเกิดขึ้น

จากเหตุการณ์ทั้งหมด ผมก็เลยแสดงออกว่าผมไม่พอใจ ครับ อนาคตจะโดนอะไร ไม่ต้องเดาครับ ............เกิดยาก กัดฟันกลืนเลือดและ น้ำตาละครับ

สุดท้าย ขอบคุณพี่supremeมากๆที่ให้ข้อคิดครับ

อืม มันเป็นงั้นจริงๆ  :o

... พร็อตเรื่องคล้ายๆ กัน ครับ ... (อะไรจะคล้ายกันขนาดนั้น) ...  ;D ;D ;D

... เชื่อไหม ผลงานของผมเคยถูกคนอื่นนำไปเสนอผลงานขอเลื่อนระดับ เสียด้วยซ้ำ ... พอผมทักท้วง กลับ ถูกตำหนิจากหัวหน้าว่า "เห็นแก่ตัว" .................... พอถึงคราวผมทำผลงานเลื่อนระดับบ้าง กลับโดนนำเอาไปวิจารณ์ เป็นที่สนุกมีแต่คนเก่ง ๆ ... หัวหน้า ก็ไม่ให้ผ่าน ... จนตัวคณะกรรมการประเมินผลงาน เขาพากันงง ... เขาก็เลยส่งผลงานกลับมาให้หัวหน้าพิจารณาดูใหม่ ... จนครั้งที่ 3 หัวหน้าถึงให้ผ่าน ........................ แต่ พอถึงรอบของพวกที่วิจารณ์ผม พากันเสนอผลงานบ้าง .............. ไม่ผ่านสักราย ทั้งที่ หัวหน้าการันตีผลงานให้ .......... สุดท้ายทำอย่างไร รู้ไหมครับ ...... หัวหน้าผมมาขอผลงานของผมไปดู ทั้งที่เป็นเอกสาร และ ไฟล์คอมพิวเตอร์ .............. บร๊ะเจ้า ... ก็อบปี้กันไปทั้งดุ้น ... ถูกคณะกรรมการตีกลับมาอีก พร้อมทั้งจะเล่น ความผิดทางวินัย ... หัวหน้าต้องช่วยกันยกใหญ่ ... สุดท้าย เอาผลงานผมไปสลับหน้าสลับหลัง ส่ง ... พร้อมทั้งมีการล็อบบี้ ... จนผ่าน .................................. ที่เจ็บใจก็คือ ผลงานของผม ลอกของผม แล้ว ยังมาว่าผมเห็นแก่ตัว ... เวรกรรม ... จำจนตาย ........................ แล้วตอนนี้ผมทำยังไงเหรอครับ ... อยู่ออฟฟิศเดียวกัน กินเกล้าเมาเทียวด้วยกันได้ มีกิจกรรมส่วนรวมด้วยกัน  ผมโอเค  ... แต่เรื่องงาน อย่ามายุ่ง กับ ตรู ... ทางใครทางมัน ...  แต่เชื่อไหมครับ สิบกว่าปีที่ผ่านมาแล้ว ... พวกนั้น ยัังไม่มีใครตามขั้นเงินเดือนผมทันสักที ... เวลาที่จวนๆ จะ ทัน ... ก็มีนายที่ดี ๆจากส่วนกลาง ... ที่เขามองเห็นผลงานผม ... จับยัด 2 ขั้น มาให้ ผม 2 ที แล้ว ...   ::005:: ::005:: ::005::

ตั้งแต่ทำงานมาผมได้2ขั้นครั้งเดียวเมือ่ตอนที่มันไม่เป็นเปอร์เซนต์ นี่มัน20ปีแล้วนะเนี่ย ::010::

ตลอดระยะเวลา  32 ปี 4 เดือน ที่รับราชการได้นับขั้นรวมกัน  33 ขั้น   เพราะปีแรกเวลาไม่ครบไม่เลื่อนขั้น 2 ขั้น หน้าตาเป็นอย่างไรได้แค่เห็นเพื่อนได้ ที่เพิ่มมา 1 จาก 32 ปี เพราะสองปีที่ผ่านเขาให้ 1.5 ทุกคน   เหลือเวลาราชการอีก 10 ปี อยู่ไปก็ 0 ขั้น เพราะเพดานค้ำ  คศ. 3 ก็โดนยำตั้งแต่เรื่อง รูปแบบ ฯลฯ   อายเพื่อน  อายลูก  หมดแรงจูงใจจะอยู่ต่อ  น่าอับยศอดสูตลอดเวลารับราชการไม่มีความดีเป็นกรณีพิเศษเลย คงเป็นอย่างนั้นจริง ๆ  ขอลาออกจากราชการและได้รับอนุญาตแล้ว ตั้งแต่ 1 ตุลาคม 2555     ::007:: :~) :~) ::004::
ปล. ไม่ได้ชักชวน จขกท.ออกนะ  ทนไปเถอะถ้าทนได้ งานหายาก อยากก้าวหน้าในราชการ อย่าทำตัวเป็นไม้บรรทัด  อย่าแข็งเป็นต้นยาง  หูตาฝ้าฟางเสียบ้างในเรื่องเจ้านาย  ถ้าปากแดงแหลงกลางคอเสื้อกว้างกระโรงสั้นก็จะก้าวหน้าเร็ว

ที่แดงๆอ่ะน้า...หมายถึงผู้ชายป่ะครับน้า...กิ้วๆๆๆ...อ่ะฟิ๊วส์ๆๆๆๆ...ปล.ถ้าเป็นผู้หญิงมันจริงตามน้าว่ามาขอรับ(บางคนนะครับ)...

นักการเมือง..เหมือนผ้าอนามัย...

ยิ่งอยู่นาน...ยิ่งสกปรก....

แดกไม่เลือกจริง ๆ ...

คราวนี้เรื่องปรับฐานเงินเดือน ไม่มีสิทธิ์ได้ปรับ  ทำงานมา 11 ปี เงินเดือนเกิน 15000 ไม่ได้ปรับ สักกะบาท  ไม่เข้าเกณฑ์ว่างั้น   
 ปรับเฉพาะพวกบรรจุใหม่ ให้ถึงหมื่นห้า 
กว่าได้รับเงินเดือน15000 บาท  ทำงานมา 8ปี
คนที่ทำงานนาน ก็ควรจะได้ปรับ บนพื้นฐานอัตราเดียวกัน หรือเป็น เปอร์เซ็นที่เท่ากัน ไม่ใช่เลือกปฎิบัติ
ไอ้คนกำหนดนโยบายนี้มันคิดยังงัย 
ทำงานมา 11 ปี เงินเดือนเกิน 15000 มีเยอะคนเหล่านี้ เสียเปรียบมาก รุ่นบรรจุทีหลังรับเงินเดือนเท่าๆกันกะเรา
ทำไมมันซวยแบบนี้ 

                เรื่องนี้ในรั่วเอกชนก็มีปัญหาเช่นเดียวกันครับ ... แต่สุดท้ายก็มีทางออกให้กับเจ้าหน้าที่ทุกระดับพอใจ

   ลูกน้อง กรู สอนมากับมือเงินเดือนจะเยาะกว่าได้อย่างไรครับ  :~) :~)

....................................ต้องทำใจยอมรับครับถ้างั้นอยู่ไม่ได้ครับ......................................................................... ::014::

สวรรค์มีตาจริงๆ

ส่วนตัวแล้ว เหนือสิ่งอื่นใด คือการตระหนักต่อภาระหน้าที่และการทำดี สิ่งเหล่านี้คือผลตอบแทนทางใจ มากกว่าทรัพย์สินเงินทองและยศฐาบรรดาศักดิ์ จงอย่ายอมแพ้กับการทำความดี :D

ส่วคำร้องขอย้ายแล้วครับ ไปตามเรื่องที่หน่วยเหนือเขาแจ้งว่า เรื่องของคุณไม่ได้ส่งมา ไม่มีการพิจารณาย้าย
กว่าจะรู้ว่าคำร้องไปไม่ถึง ก็เมื่อคำสั่งย้ายออกแล้ว  ดูมันทำ

เพิ่งกลับมาอ่านใหม่ตั้งแต่หน้าแรกอีกรอบนึง... นายสมชายว่าข้าราชการรายเฉลี่ยสมองดีกว่าคนอาชีพอื่นในสายงานที่เทียบกันได้นะครับ, ดังนั้นหากทนไม่ไหวก็หาอาชีพสำรองเอาไว้เลย แล้วระหว่างนั้นก็ฝึกฝนตนเองรอเวลาปีกกล้าขาแข็งแล้วค่อยลาออก ช่วงระหว่างที่มีความหวังกับอาชีพอื่นจะทำให้สบายใจขึ้น เพราะมีหวังที่อื่นแล้ว ไม่ต้องง้อความเห็นใจ(หรือความเมตตา)จากเจ้านายอีกต่อไปครับ...

ข้าราชการนั้นสอบเข้ายากมาก กว่าจะสอบเข้าได้ต้องฝ่าด่านมากมาย, แต่ระหว่างที่รับราชการนั้นถูกกล่อมเกลาด้วยวัฒนธรรมในองค์กรเสียจนบดบังตรรกะเรื่องอื่น... ตรรกะเรื่องอื่นที่ว่านั่นก็คือคนเราต้องกินต้องใช้จ่ายครับ ถ้าสมองแบบข้าราชการมาตั้งหน้าตั้งตาขบปริศนา แก้โจทย์เรื่อง"ทำอย่างไรให้หาเงินได้ด้วยวิธีสุจริต", รับรองว่าแก้โจทย์ได้อย่างสบายๆครับ ตรงนี้มันมีอย่างอื่นมาบังเอาไว้ทำให้ไม่ได้คิดเรื่องเงินทอง(โดยสุจริต)...

เรื่องอื่นที่บังตาเอาไว้ได้แก่เรื่องความมั่นคง กับเรื่องความภูมิใจที่ได้เป็นข้าราชการ ครับ... นายสมชายเคยรับราชการมานานถึง 15 ปีก่อนที่จะตัดสินใจลาออกจากราชการเพราะเบื่อเต็มที่ ทั้งที่ความก้าวหน้าก็ไม่ได้น้อยหน้าใคร(เป็นนักเรียนทุนรัฐบาลฯ), แต่ที่ลาออกเพราะเบื่อมาก ประกอบกับเปลี่ยนตัว"นาย"คนใหม่(คนเดิมเกษียณ) ทีมปรึกษากระจัดกระจายฯ...

เมื่อลาออกมาแล้วช่วงแรกรู้สึกพิลึกครับ แต่ไม่นานก็มองเห็นมุมมองต่ออาชีพใหม่แปลกไปกว่าเดิม แล้วก็เลยเข้าใจว่าความคิดคนเรามันเปลี่ยนกันได้ บางเรื่องเราไม่เคยนึกมาก่อน ทำนองเดียวกับเราเดินทางพ้นโค้งข้างหน้าก็จะมองเห็นเส้นทางใหม่ที่แต่ก่อนมองไม่เห็นเพราะมันมีโค้งบังอยู่ครับ... ตัวอย่างเรื่องอื่นที่เห็นชัดเจนก็ลองดูก๊อกน้ำที่บ้านซิครับ เมื่อไม่นานมานี้ยังใช้มือหมุนกันอยู่เลย, แต่เมื่อประมาณ 5 - 6 ปีที่ผ่านมาไม่มีก๊อกน้ำมือหมุนวางขายในร้านขายอุปกรณ์ก่อสร้างแล้ว เพราะใช้ก็อกน้ำก้านโยกสะดวกกว่ามาก, แล้วทำไมเขาทนใช้กันมานานหลายสิบปี...

เรื่องวิธีทำมาหากินนี่ก็อีกเช่นกัน เมื่อสมัยรับราชการเงินจำนวนไม่เท่าไหร่เป็นเรื่องใหญ่ถึงกับต้องผ่อนฯ นั่นเพราะสมองเราไม่ได้แก้โจทย์เรื่องนี้... แต่ลาออกจากราชการแล้วถึงเพิ่งรู้ว่าโลกนี้ช่างกว้างใหญ่มาก เรื่องเดิมกลายเป็นเรื่องเล็กไปในทันที ถึงแม้จะยังมีผู้คนจำนวนหนึ่ง(ที่อยู่ฝั่งเอกชน)ยังแก้โจทย์นี้ไม่แตก แต่นั่นเพราะสมองของเขาเองได้แค่นั้นครับ(หรือไม่ก็มีอย่างอื่นบังตาเขาอยู่), ซึ่งไม่ใช่คนที่เป็น"อดีตข้าราชการ"...

เริ่มตั้งแต่วันนี้เลยครับ เริ่มจากคนใกล้ตัวในเว็บบอร์ดนี้เลย ศึกษาวิธีทำมาหากินจากในเว็บบอร์ดนี้ ค้นต่อเจาะลึกเอาจากกูเกิ้ล แล้วพัฒนาโมเดลของเรา... มั่นใจเมื่อไหร่ยื่นหนังสือลาออกครับ, อย่ายอมแพ้ เดี๋ยวจะเหลือเวลาน้อยจนไม่พอทำมาหากินครับ...

เรื่องการทำมาหากินนี่ต้องมีตัวช่วยนะครับ ปรกติตัวช่วยที่ดีที่สุดคือเมีย เพราะสามารถคุยได้ทุกเรื่อง เป็นเพื่อนคู่คิดที่ดีที่สุดในโลก แต่ถ้าใครพลาดไปแล้วเลือกเมียที่เป็นคู่คิดไม่ได้(ฮา) ก็ต้องหาอย่างอื่นแทนเอาครับ... อ่านหนังสือให้มาก(อ่านบนอินเตอร์เน็ตก็ได้), คุยกับคนที่ฉลาดกว่าให้มาก เพราะคนที่ฉลาดกว่ามักจะเคยคิดปัญหาที่เรากำลังเจออยู่มาแล้ว และเราจะได้ไม่ต้องนับหนึ่งใหม่ โดยเราสามารถเอาประโยชน์จากความคิดสรุปรวบยอดได้เลย...

วิธีประเมินคนว่าใครฉลาด ที่สมควร"ยอมเสียเวลาคุย"ด้วยขั้นแรกเลยคือให้สังเกตเรื่องการใช้ภาษาครับ ไม่ว่าภาษาไทยหรือภาษาอื่นใด เพราะคนที่ฉลาดจะไม่ได้ผุดจากพื้นดินเหมือนดอกเห็ดผุดขึ้นมาโดยไม่มีต้นสายปลายเหตุ... แต่ความฉลาดของมนุษย์นั้นเกิดจากองค์ความรู้ที่สะสมเอาไว้ในฐานข้อมูลในสมองครับ, แล้วการที่จะสะสมองค์ความรู้ใส่เอาไว้ในสมองจะต้องผ่านการสื่อสาร ซึ่งต้องมี"การใช้ภาษา"เป็นตัวกลางร้อยเรียงตรรกะเอาไว้ครับ ต่อให้เข้าใจเรื่องราวดีเท่าไหร่ หากไม่สามารถเล่าออกมาเป็นภาษามนุษย์ได้ นั่นคือตรรกะไม่ได้ร้อยเรียง ไม่ได้จัดระเบียบ เดี๋ยวเดียวก็ลืม...

เวลาของแต่ละคนนั้นมีน้อยนัก ยิ่งรู้เรื่องราวมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งรู้สึกว่าเวลามันเหลือน้อยลง และสิ่งที่รู้มันน้อยกว่าสิ่งที่อยากรู้, วิธีลัดที่สุดคือต้องเรียนรู้ผ่านบุคคลอื่นให้เขาสรุปให้เรา เราจะได้ไม่ต้องนับหนึ่งใหม่ครับ... ตัวอย่างที่สุดโต่งเช่น ไอแซกนิวตั้นเรียนรู้มาทั้งชีวิต แต่สรุปเรื่องให้เรา"เอามาใช้"ได้เลยคือกฎของนิวตั้น มีแค่ 3 ข้อเท่านั้นเองครับ จากทั้งชีวิตของนิวตั้น...

เริ่มตั้งแต่วันนี้เลยครับ... ค้นในเว็บบอร์ดนี่แหละครับ...