พิมพ์หน้านี้ - ความทุกข์'นั้นไซร้ ไม่ใช่มีแค่เรา

'ความทุกข์'นั้นไซร้ ไม่ใช่มีแค่เรา

หน้าต่างศาสนา
พระมหาไพฑูรย์ ชาตเมโธ สำนักงานส่งเสริมคุณธรรมจริยธรรมฯ วัดสระเกศ

มีหลายครั้งที่เราอาจมักจะคิดว่าทำไมความทุกข์อย่างนี้ต้องเกิดขึ้นกับเราคนเดียว ทำไมไม่เกิดกับคนอื่นบ้าง ทั้งที่จริงความทุกข์ของคนเรามีเหมือนกันทุกคน แต่มันจะมาในรูปแบบไหนเท่านั้นเอง และเรามีวิธีตั้งรับอย่างไร จะมีสติทันปัญหาเท่ากันกับความทุกข์ที่เกิดขึ้นหรือไม่

ดังเรื่องที่เกิดขึ้นกับพระภิกษุกลุ่มหนึ่งและหนึ่งในกลุ่มภิกษุนั้น รูปหนึ่งกลายเป็นฮีโร่ของใครอีกหลายคน

ในช่วงเวลาบ่าย หลังจากเสร็จภาระหน้าที่ที่ผู้เขียนและกัลยาณ มิตรอีก 3 รูป ได้รับในวัดแห่งหนึ่งในตัวเมืองหาดใหญ่ ก็จำเป็นต้องเดินทางไกลไปจังหวัดภูเก็ตต่อ ด้วยความรีบเร่งจึงยังไม่ทันได้เข้าห้องน้ำ

พอรถวิ่งมาได้ระยะหนึ่ง ก็มีเพื่อนในกลุ่มมีอาการกระวนกระวายใจอย่างเห็นได้ชัด ถามไปถามมาจึงได้รู้ว่าท่านอยากเข้าห้องน้ำ แต่ด้วยความเกรงใจว่ารถเพิ่งออกมา ทั้งหมดจึงได้แต่บอกให้ท่านอดทนไว้ก่อน

"เดี๋ยวเขาคงจอดพัก" ผู้เขียนพูดให้ความหวังให้กับท่าน

แต่รถวิ่งผ่านโค้งหลายโค้ง ก็ไม่มีทีท่าที่จะจอดให้กับผู้โดยสารได้พักอิริยาบถ และยิ่งหันไปมองเหล่าผู้คนที่นั่งอยู่เบาะข้างหน้าด้วยความชมเชยว่า ทำไมคนเหล่านั้นจึงสบายกันจัง ไม่ต้องมาทุกข์ทรมานเหมือนกับท่าน

ยิ่งผ่านไปอาการกระวนกระวายใจยิ่งเพิ่มมากขึ้น เพราะทุกข์นั้นหากไม่ได้รับการแก้ไขก็จะยิ่งเพิ่มปริมาณความทุกข์มากขึ้น บางครั้งความอดทนอย่างเดียวอาจทำให้ความทุกข์นั้นเบาลง แต่ไม่ใช่ทางแก้ให้ทุกข์นั้นดับไป ต้องหาปัญญามาช่วยแก้ทุกข์นั้น

ผู้เขียนเลยลุกเดินไปบอกคนขับรถโดยสารว่า "โยมๆ พระอยากเข้าห้องน้ำ" คนขับรถหันหน้ามามองต้นเสียง เมื่อเห็นว่าเป็นพระภิกษุ

คนขับพูดขึ้น "ครับท่าน เดี๋ยวจะจอดให้" พอรถวิ่งผ่านไปสักเกือบครึ่งชั่วโมงก็เจอปั๊ม

ทันทีที่รถจอดหน้าห้องน้ำภายในปั๊ม แทนที่คนที่จะรีบลุก เข้าห้องน้ำจะเป็นพระหนุ่ม กลับกลายเป็นผู้โดยสารอีกหลายคนที่ นั่งภายในรถรีบเดินลงไปก่อน ตกลงผู้คนในรถทุกคนล้วนแต่อยาก จะปลดทุกข์ แต่ไม่มีใครกล้าที่จะบอกความทุกข์ของตัวเองให้กับคนอื่นฟัง

หลังจากผู้เขียนและเพื่อนได้พากันเข้าห้องน้ำเสร็จแล้วจึงได้มานั่งสนทนากันว่า "ผมรู้สึกสบายใจมากเลยท่าน ผมนึกว่าผมจะช่วยให้ท่านพ้นทุกข์เพียงคนเดียว แต่นี้กลายเป็นว่าผมได้ช่วยอีกหลายคนที่ไม่กล้าบอกความทุกข์ของตนให้ผู้อื่นฟัง"

ในชีวิตจริงของคนเรา บางคนอาจจะเป็นเหมือนภิกษุหนุ่มที่คิดว่า ทำไมทุกข์มันเกิดขึ้นกับเราเพียงคนเดียว คนอื่นทำไมเขาไม่ทุกข์เหมือนเรา จึงไม่กล้าเล่าความทุกข์ของตนให้คนอื่นฟัง เพราะแทนที่จะให้ผู้อื่นช่วยแก้ทุกข์ให้กับตน กลับมานั่งทุกข์คนเดียวและก็แก้คนเดียว วิธีการย่อมน้อยเป็นธรรมดา

แต่ถ้าเราบอกความทุกข์ของเราให้กับคนอื่นที่เขาไม่ทุกข์เหมือนกับเรา เขาอาจจะมีวิธีแก้ไขที่ดีกว่าเราก็เป็นไปได้ หรือแม้แต่ภิกษุผู้เป็นเพื่อนที่คิดจะช่วยแก้ปัญหาให้กับภิกษุหนุ่มเพียงคนเดียว

แต่กลายเป็นว่าการแก้ปัญหาให้กับคนคนหนึ่ง กลับช่วยแก้ปัญหาให้กับคนอื่นที่เขาประสบปัญหาประเภทเดียวกันอีก หลายคน

เว็บบอร์ดสนทนาภาษาปืน

สนทนาภาษาปืน => หลังแนวยิง => ข้อความที่เริ่มโดย: pasta ที่ ตุลาคม 06, 2012, 12:01:52 PM