เว็บบอร์ดสนทนาภาษาปืน

              คืออยากทราบความรู้สึกในการจับปืนครั้งแรก และ การยิงปืนนัดแรก ว่าแต่ละท่านมีความเหมือน หรือ ต่างกันอย่างไร  ::014::
   

รู้สึกปืนมันดิ้นจังครับ...

นายสมชายเรียน ป.6 ยิงโคลท์ค็อบร้าขนาด .32 ลำกล้อง 3 นิ้วเป็นปืนติดตัวของพ่อ... ด้ามโรงงานหลวมง่ามมือ ต้องกำโหย่งๆ พอลั่นตูมปืนมันดิ้นจัง, ตั้งแต่นั้นมาก็สนุกกับปืนมาตลอด เดินในสวนหลังบ้านพร้อมปืนลมเดียน่าหักคอ 1 กระบอก ยิงมันทุกอย่างเท่าที่เป็นสิ่งไม่มีชีวิต และปลอดภัยในแนวกระสุน...

นายสมชายไม่มีอุบัติเหตุปืนลั่นให้หวาดเสียวเลยครับ... และจะไม่มีตลอดไป...

ตอนเด็กเคยแต่ได้จับไม่เคยยิงครับ เคยยิงครั้งแรกตอนเรียน รด.

กระบอกแรกที่ยิงคือ Jager .22LR ตอนยิงนัดแรกรู้สึกว่าทำไมเสียงมันเบาจัง แถมไม่รู้สึกว่ามันถีบเลย :D

 อีแก๊ป พร้อมดินดำตำเอง... อานุภาพมันรุนแรงตามความคิดของเด็กบ้านนอก........

ตอนอายุ 7 ขวบครับ Colt 1911 S70 .45 ของปู่ครับ
ตอนนั้นเห็นพ่อกับพวกลุงๆน้าๆเอามาลองกันเลยขอพ่อลองบ้าง
ปืนถีบแรงมากๆ แต่ชอบครับ  ติดใจ  ชอบมากมาย
แต่ทุกวันนี้ยังไม่ได้เป็นเจ้าของ  แต่กำลังพยายามอยู่  ::007:: ::007::

ตอนนั้นอายุสัก13 -14 ปีมั้งยิงครั้งแรกก็ปืนเถื่อนครับ   ปืนลูกซองสั้นเบอร์ 12 ตูมแรกเสียงดังสนั่นหูพร้อมทั้งมือตึงๆชาๆ  แต่ชอบครับเลยยิงเรื่อยมา  จนกระทั่งทำงานมีเงินเดือนจึงซื้อปืนนอกมีทะเบียนถูกต้องตามกฎหมายมาใช้  ส่วนปืนเถื่อนที่เคยมีเคยใช้ก็โยนทิ้งแม่น้ำไปหมด (หลังจากที่ได้อ่านข้อกฎหมายเกี่ยวกับอาวุธปืนและโทษของการมีปืนเถื่อนในครอบครองว่ามันหนักหนาสาหัสเอาการ  และถ้าถูกต้องโทษแล้วอาจทำให้ไม่สามารถที่จะมีปืนที่ถูกต้องตามกฎหมายได้)เป็นความโชคดีของผมที่ตอนนั้นเปลี่ยนใจไม่ยุ่งกะปืนเถื่อนอีก   หลังจากเอาปืนเถื่อนไปทิ้งแม่น้ำไม่ถึง 3 วันก็มีเจ้าหน้าที่ตำรวจมาขอตรวจค้นที่บ้าน  ไม่อย่างนั้นผมคงไม่ได้มาพูดคุยกับพี่...ๆ เพื่อน...ๆ หรือเป็นสมาชิกในเว็ปฯนี้ก็ได้ครับ.

   ได้ยินเรื่องเล่าจากปากของหลายๆคน 11 มม.ถีบแรงมาก ยิงโดนต้นแขน มือหลุดแยกออกจากร่าง มือปืนรับจ้างต้อง
ใช้ เพราะยิงโดนต้องตายชัวร์
    .357 ก็เหมือนกัน ลูกยาวและใหญ่กว่า .38 มาก คนยืนซ้อนกัน 3 คนก็ยิงทะลุ ยิงรางรถไฟขาดได้ อย่าได้ลองเชียว
เจ้า 11 มม.กับ .357 เนี่ย แรงมากๆ
     พอมีโอกาสได้จับและลองเหนี่ยวไกนัดแรก(ในชีวิต) ไอ้ที่ได้ยินได้ฟังมา มันโม้ทั้งเพ

คิดถึงความหลัง และถามตัวเองว่า รอด มาได้อย่างไร
1. สักประมาณ ป4 เล่นปืนยัดกัน ทำเองจากก้านร่ม อุดตูดด้วยการตอกกับต้นไม้ให้เปลือกไม้อุดหลังเอาไว้ แล้วกรอกดินปืน ยิงกันเล่น เคยมี มันดันออกหลัง รอดมาได้
2. พอโตมาอีกนิดไม่น่าเกิน ป6 ยิงลูกซอง ประทับจริง แรงอัดจนบ่าสั่น จากนั้นเอาไปล่านกกัน ยุคเมื่อก่อน หากระสุนลำบากมาก ยังจำได้งานแต่งงานมักเอาลูกซองมายิง ตอนเจ้าบ่าวไปหาเจ้าสาว สิ่งแรกที่เราจ้องคือ ปลูกลูกซอง
3. เล่นกันเรื่อยจนผสมดินปืนเอง จำได้คร่าวว่า ทำกันเอง อัตรา 70   20  10 ประมาณนี้ ตัวที่หาลำบากคือ ผงถ่าน ผงถ่านที่ดี ตามที่ว่ามาคือ ถ่านจากต้นพลิก คราวนี้เริ่มหาต้นพลิกแก่ๆ กัน สวนใหนมีเราก็ขโมยถอนทั้งต้น ตากแดด จากนั้นแหย่ลงกองไฟแกลบที่โรงสีข้างบ้าน
4.ได้ดินปืนเองแล้ว เริ่มการอัดเองจาก ปลฮกเก่า ด้วยการตอกตูดออกก่อน งัดออกแล้วตอกกลับให้เรียบ ใส่แก็ปที่เล่นกันแทน อัดกลับเข้าที่ กรอกดินปืน กระแทกเบาๆ อัดทุ่น กรอกตะกั่ว ยิงนก
5.การทำตะกั่ว เล่นพิเลนมากเด็กๆ รอดได้ไง หาตะกั่วที่แหเก่า มาหลอมเองในกะทะ เอากระป๋องนมเจาะรูเล็กที่ก้น เอาถังน้ำมา ตักตะกั่วที่เหลว ใส่ในกระป๋องที่เจาะรู ลงถังน้ำ จะได้ตะกั่ว ไม่กลม แต่พอไหว... รอดได้ได้ไง สารตะกั่ว ไม่เตยคิดเลย
6. อ้าว พวกเราไปยิงนกกัน ส่วนมากเป็นนกที่มากินลูกไม้ โพธิ์ ไทร เพราะมันมากดี ยิงสาดข้าไป ร่วง 1-2 ตัวทุกที จากนั้นกลับมาเตรียมกระสุนอีก ส่วนมากอัได้แค่ 2-3 ครั้งเพราะสมัยก่อนของ elay ปลอกจะทำด้วยกระดาษ ใช้นานจะอืด สลัดไม่ออก ต้องให้เพื่อนช่วยเอาไม้แหย่จากปากปืน กระแทก
7.โตมาพอหาปืนที่เสียงน้อยได้ แต่เรายังเป็นเด็ก ซื้อเองไม่ได้ ก็ผ่านพี่ชายเขาเป็นตำรวจ ได้ cz คราวนี้ ยิงนกกันมัน เช้าออกเดินป่า ทุ่งนา ได้เป็นพวง  นิกถึงสมัยนั้น ปาบมาก อโหสิด้วยทุกชีวิตที่เราสิ้นเขา
8.สมัยก่อน เจ้าหน้าตำรวจ อาปืนประจำกายมาเก็บที่บ้านได้ hk33 และ m16 เอามาลองศูนย์กัน จอมปลวกข้างบ้าน เสียงมันแสบหูดี กลายเป็นว่าบ้านเราเป็นที่ลองปืนพวกเพื่อนๆพี่ที่เป็นตำรวจ
9.หนุ่มๆห้าว ยังโสดเดินป่า จากพิษณุโลก เข้าเขตลาว 3-5 คืน ล่าสัตว์ ไดเ เม่น  หมี นก ไก่ป่า  ยังนึกอยู่ทุกวันนี้ว่าเราทำได้ไง สมันหนุ่มไม่ได้คิดสักนิดว่า ทำไปทำไม พอแต่งงาน หยุดการล่าสัตว์ กลัวปาบลงมาที่ลูก
10. รู้ว่าปาบมีจริง เคยผ่าตัดหมอนรองกระดูกสันหลังเคลื่อน...คงเป็นเวรกรรมที่เราทำกับสัตว์ไว้มาก   ทุกวันนี้ข้างบ้านมีกล้วย อาหารนก ทิ้ง วางไว้ข้างบ้าน เพื่อให้มันมากิน ถือว่าไถ่บาป แม้ว่าไม่สามารถชดเชยได้ แต่ สำนึกว่าเราผิดไปแล้ว ที่สร้างเวรกรรมกับพวกเจ้า
11. ทุกวันนี้ เอาปืนมาลูปๆคลำๆ ยิงเป้าเท่านั้น
12. กลับบ้านเดิมเจอลูกซองที่พิงข้างฝาบ้าน จับมาล้าง ชโลมน้ำมันให้มัน คิดถึงสมัยเด็กเท่านั้น

เล่ากันฟัง น้องๆ วัยรุ่น ทั้งหลาย ว่าผมผ่านมาก่อนแล้ว เล่าให้ฟัง สิ่งที่ทำมา พอวัยเปลี่ยน คิดว่าเราทำได้ไง
ย้อนหลังได้ ถามว่าจะทำอีกไหม ตอบว่าไม่ทำ

อย่าถือสากันครับ เล่าให้ฟังตามประสาคนแก่

ลอกครับ ::005::

              ของผมตอนอยู่ ~ม1-2  เตียแม่ไปช่วยงาน ต่างจังหวัดกระผมรับอาสาเฝ้าบ้านให้ (มีแผน) หลังจากนั้น

พอสบโอกาสเหมาะก็ชวนลูกพี่ลูกน้องมาลองปืนกัน (คิดย้อนกลับไปนี่อันตรายฉิบ) ตอนนั้นสนใจปืนลูกซองยาวครับ

ลากเอาออกมาพร้อมกับลูก 1 ลูกเดินเข้าไปกลางสวนแบบนานมาก พอตอนจะยิงดันไม่กล้ายิงอีก ส่งให้พวกยิง

ก็ไม่กล้าเหมือนกัน สรุปว่าเดินแบกกลับมาบ้านอีกรอบ นั่งยิงปืนอัดลมตามเดิม สุดท้ายไปเอาปืน 11 ออกมาใหม่

พวกรีบบอกเลยว่าเอ้ออันเนี้ยไม่แรงมากลูกมันเล็กกว่าแยะ ว่าแล้วก็ใส่ลูกเข้าไปหนึ่งลูก แล้วยกขึ้นเล็งไปที่เป้า

ปืนลม ส่วนผมยืนอยู่ห่างๆ พอสิ้นเสียงปืนที่ดังแบบโลกแตก เพือนก็หันมาพร้อมกับรอยแตกบนหน้าผากและเลือด

ก็ใหลลงมาเป็นทาง บรรยกาศตอนนั้นมันเงียบสงบ และ มึนงงไปหมด ทำอะไรกันไม่ถูกเลยครับ !

  

   ยิงปืนลูกกรดของพ่อตอน 5 - 6 ขวบครับ เหนี่ยวไกอย่างเดียวพ่อเล็งให้ เสียงจำไม่ได้แล้วครับว่าดังหรือเปล่า

 จากนั้นก็มาซื้ออัดลมเดียนาเบอร์ 2 ยิงครั้งแรกรู้สึกได้เลยว่า ปืนลมมันถีบแรงเหมือนกันนี่หว่า  ::005::

ตอนนั้นประมาณ 6 ขวบ ยังไม่เข้า ป.1 (บ้านนอก ไม่มี รร.อนุบาล) จำได้ว่าเป็นลูกโม่ ไม่ทราบขนาด น้ากำมือด้วย ไม่รู้สึกแีรงรีคอย รู้แต่ว่า เสียงดังมาก

                จริงครับส่วนมากผมว่าเส้นทางสายนี้ไม่ต่างกันครับ + 4

ตื่นเต้นครับ ไม่ได้นอนทั้งคืน แถมโดนข่วนซะห้อเลือดเลย....เอ้ยม่ายช่าย  ;D




ก่อนเหนี่ยว มันคือสิ่งที่รอคอยมานานครับ เพราะโดนพ่อจับให้รื้อๆล้างๆปืนกระบอกนั้นอยู่เป็นปี

เหนี่ยวแป๊ะ ผิดหวังตัวเอง ยิงไปทั้งแม็กฯเป้ายังสะอาดวิ๊งอยู่เลย  :~)

            แทงหวยไม่ถูกต้องมีมาแน่แต่ไม่รู้จะเป็นใคร  ::008:: ::008::

ตั้งแต่ยังไม่ถึงสิบขวบครับ ผมเหนี่ยวลูกซองบราวนิ่ง A-5 จนโดนหลังคาบ้านทะลุ  :D :D :D

ตอนผมเด็กๆ ยังมีการปล้นสะดมของบรรดาโจรทั้งหลายอยู่พอสมควร..ก่อนนอนทุกคืนพ่อผมจะต้องโหลดกระสุนกับลูกซองบราวนิ่งและเอาไว้ข้างกายทุกคืน..ตอนเช้าของทุกๆวันจะต้องเอาลูกออกทั้งหมดแล้วก็จะต้องเหนี่ยวไกทิ้ง(1 ครั้ง)...ทีนี้มีอยู่เช้าวันหนึ่งผมยื่นนิ้วเข้าไปเหนี่ยวไกเร็วเกินไป..ตูม  :o :o เลยครับ....

สามสิบปีต่อมา...ผมได้ลูกซองบราวนิ่งกระบอกดังกล่าวมาครอบครอง..ตอนที่พ่อผมแก่มากแล้ว..ท่านบอกผมว่า "เห็นแกมีความหลังกับปืนกระบอกนี้"... ;) ;) ;) ;)

คู่กันแล้วมันไม่พลาดจากกัน ::005::

ลูกกรดของพ่อตอนราวๆ 3 ขวบครับ ตอนนี้กระบอกนั้นก็ยังอยู่

จำไม่ได้ครับ

               ลืมไปมันยังไม่ถึงตาผมยิงเลยนี่หว่า   สืบเนื่องมาจากตอนแรกเลยครับ หลังจากนั้นประมาณ 2 อาทิตย์

ท่านเตี่ยพบว่าทำไมปืนขึ้นสนิมหว่า ใครเอาไปเล่น!! ก็เลยถูกจับได้โดยละม่อม หลังจากนั้นแกก็เอามายิงลูกมะพร้าว

หลังบ้าน แล้วแกก็สอนยิงครับ แกบอกว่าจับให้แน่นทำแขนตรึงๆ เล็งไปที่เป้าหมายอะไรประมาณนี้แหละครับ แต่ท่า

มันผิดไปนิดคือไม่กล้าเล็งแบบปืนตรงกับหัว กลัวปืนมันจะฟาดกระบานเอา แล้วตัดสินใจเหนี่ยวตูมหูดับไปครึ่งวัน ::012:: ::012::

นานมาแล้วนะจนจำไม่ได้แต่รู้ว่าชอบ (แอบกระซิบว่าเป็น carbine ครับ ก็เด็กค่ายทหารนี่พวกลุงๆอาๆเขาเมตตา)

ลอกด้วยคนครับ... แก้ไขนิดหน่อย... ตรงที่ผมยิงแบบไม่ใส่ลูกปราย... จะเรียกว่ายิงปืนแก๊ปกระสุนแบล๊งค์ก็ได้... ::005:: ::005:: ::005::

นัดแรกของผม .22 LR ติดกล้อง ของอาครับ ตอนนั้นอยู่ ป.๗ เข้าไร่กัน สมัยนั้นยังมีไก่ป่า หมูป่า ให้ล่ากัน แต่นัดแรกของผมได้แค่มัน และเห็นเปลือกไม้ฉีกนิดหน่อย   ;D

ขอลอกครับ.....เล็ง+ลั่นไก ตั้งแต่ตัวเล็กๆ .... นั่งตักยิง  :D ปืนตำรวจ

                   นัดแรกของท่าน JUNGLE คงหาคนลอกเรียนแบบยากซะแล้ว......ปืนแก๊ปกระสุนแบล๊งค์

                   ยิงนัดแรกตัวเดียวกันเลยครับ ตอนนั้นเตี่ยบอกว่าซื้อมา 8 พันกว่าบาทตอนนี้ราคา
ไปโลดแล้วเลย   +2 สำหรับสิบเอ็ดมิลลิเมตรเช่นกันครับ ::002::

ตอนอายุ 16 ปีครับ ปืนทำเอง(ไทยประดิษฐ์)
ปรากฏว่า ลูกแตก ปืนก็แตก :o
ถึงกับหน้ามืด แต่ร่างกายปลอดภัย :~)