เว็บบอร์ดสนทนาภาษาปืน

เมื่อวันที่ 22 ตุลาคม ผู้สื่อข่าวได้รับแจ้งจากนางละเอียด พันธ์จั่น อายุ 60 ปี อยู่หมู่ที่ 7 บ้านวัดหลวง ต.ท่าบัว อ.โพทะเล จ.พิจิตร ว่าให้ช่วยตามหาลูกชายที่หายตัวไป นานกว่า 15 ปี เนื่องจากตัวเองป่วยด้วยโรคสมอง และอายุมากแล้วอยากให้ลูกชายกลับมารับมรดกที่มีอยู่ทั้งหมดประมาณ 2 ล้านบาท และได้เห็นหน้าลูกก่อนตาย

นางละเอียด กล่าวว่า ตนเป็นชาวบ้านตำบลท่าบัว ได้แต่งงานกับสามี จนมีบุตรด้วยกัน 1 คน คือ นายอนุชา พันธ์จั่น ต่อมา ตนและสามี แยกทางเนื่องจากทางญาติๆกีดกัน ตั้งแต่ลูกชายเพิ่งมีอายุได้ 3 เดือน ทำให้ตนต้องเลี้ยงลูกคนเดียว จนกระทั่งลูกชายโตเป็นหนุ่มขึ้นและเดินทางไปทำงานที่กรุงเทพฯ จนอายุ 21 ปี ลูกชาย กลับมาบ้านและขอเงิน ตนจำนวน 5,000 บาท เพื่อจะไปแต่งงาน ซึ่งขอเงินขณะนั้นเงินจำนวน 5,000 บาท ถือว่าเป็นเงินจำนวนมากอยู่

ทั้งนี้ ตนและญาติยังมีความจำเป็น ต้องใช้เงินดังกล่าวในการลงทุน จึงยังไม่ได้ให้ ประกอบกับเงินที่หาได้ในครอบครัว ถือเป็นเงินกงสี ยังไม่สามารถแบ่งให้ลูกหลานได้ จากนั้นบุตรชายเกิดการน้อยใจ และโกรธหนีหายไป จนขณะนี้เป็นเวลา 15 ปี ซึ่งปัจจุบันนายอนุชา ลูกชายน่าจะมีอายุ 36 ปี แล้ว และยังไม่กลับบ้านมาสักครั้งเดียว

นางละเอียด กล่าวอีกว่า ตนและญาติพยายามตามหาแต่ไม่รู้อยู่ไหน ตนคิดถึงลูกมาก ในขณะนี้สุขภาพร่างกายไม่ดี มีโรครุมเร้าต้องเข้าออกโรงพยาบาลเป็นว่าเล่น ซึ่งทางแพทย์บอกว่ามีอาการทางประสาทกำเริบ ตนอยากพบลูกสักครั้งก่อนตาย ซึ่งตนมีมรดก ไม่ว่าจะเป็นไร่นา ทองรูปพรรณ เงินสด รวมมูลค่ากว่า 2 ล้านบาท จะมอบให้ลูกก่อนตาย

"เงินหรือทองดิฉันฝากไว้ที่ธนาคารทั้งหมด อยากให้ลูกกลับบ้านมารับ อย่าโกรธแม่เลย แม่คิดถึงลูกมากอยากกอดลูก อยู่ที่ไหนขอ ให้ติดต่อแม่ ถึงแม้แม่จะตายแต่ก็อยากเห็นหน้าลูก"นางละเอียด กล่าว

ทางด้านนายเสนาะ ทองสัมฤทธิ์ ซึ่งเป็นญาติของนางละเอียด กล่าวว่า สงสารนางละเอียดมาก หลังจากที่ลูกชายหนีหายไปไม่ติดต่อกับมาร่วม 15 ปีแล้ว สาเหตุก็ไม่มีอะไรมาก นายอนุชา หลานชาย ขณะนั้นยังเป็นวัยรุ่นอายุน้อยขอเงินแม่เพื่อจะไปแต่งงาน ปรากฏว่าแม่ไม่สามารถให้ได้เพราะคนสมัยก่อนนั้นทำงานจะต้องมีคนเก็บเงินเหมือนกงสี หลานชายคงน้อยใจ ซึ่งอยากให้หลานกลับมาบ้านมาดูแลแม่ ขณะนี้มีอาการป่วยทางสมองต้องเข้ารักษาตัวตัวโรงพยาบาลเป็นประจำ เพราะเกิดอาการเครียดคิดถึงแต่ลูก เห็นใครก็วิ่งไปกอดน่าสงสารอย่างมาก


ที่มา เนชั่น

น่าสงสารยายละเอียดนะครับ...ด้วยความขี้น้อยใจของลุกชายแท้ๆ...

ผมเข้าใจทั้งคุณยายและลูกชาย. ผมเองก็เพิ่งไปหาแม่เมื่อเดือนพฤษภาที่ผ่านมาเอง.  37 ปี. ไปสามครั้ง

ขอให้แม่ใด้พบกับลูกชายในเร็ววันครับ ::014::ทิ้งแม่ไปใด้คิดยังงัยแม่ต้องมาก่อนและมีความหมายกว่าเมีย. ::001::

ขอให้เจอกันไวๆนะครับ

เอาใจช่วยขอให้แม่ใด้พบกับลูกชายในเร็ววันด้วยครับ   ::014::

เอาใจช่วนนะครับ ขอให้ได้เจอลูกก่อนตายนะครับ

เป็นเพื่อนกับลูกชายของยาย รับมรดกแทนได้ไหมครับ  ;D ;D

เป็นกำลังใจให้ครับ

15  ปี   ::004::

ผมไม่เจอหน้าลูกแค่ไปโรงเรียนก็คิดถึงแย่  แล้วครับ   ::012::

ขอไม่กล่าวดีกว่า
เรื่องในครอบครัวเป็นเรื่องละเอียดอ่อน เชื่อมั่นว่าการหายไปนานขนาดนี้ คงเลิกน้อยใจไปนานแล้ว
แต่มีภาระกิจอื่นๆอยู่ บางคนที่ทำงานยุ่งกันจริงๆ ไม่มีเวลาแม้แต่กลับภูมิลำเนามีเยอะนะครับ
ข้อเสียตรงนี้ มีอย่างเดียวคือ พอไม่ได้กลับนา่น จะรู้สึกชินชากับตรงนั้น เฉยๆไปกับตรงนั้น
ไม่กลับก็ได้ ไม่เห็นเป็นไร แต่พอได้กลับจะขัดเขิน วางตัวไม่ถูก

ถึงว่าน้าซับไม่กลับไปรับมรดกที่ท่าชนะ สวนยาง สวนปาล์ม รวมๆเกือบสามร้อยล้าน คงขัดๆเขินๆ นี่เอง

พ่อแม่เป็นพระของลูกต้องดูแลท่านให้ดีเหมือนที่ท่านดูแลเรามา

ผมเชื่อว่าทุกครอบครัวต้องเคยมีเคยผ่านความขัดแย้งในครอบครัว

สุดท้ายอยู่ที่จิตสำนึกของแต่ละคนว่าจะจัดการความขัดแย้งนั้นยังไง

ขอให้แม่ท่านนี้ได้ลูกชายกลับมาเร็วๆ

ตอนนั้นดูรายการตี ๑๐ คุณวิทวัส สัมภาษน์ นายบอย  /- ไม่รู้ตามหาพ่อ แม่ เจอหรือยัง
แพทย์หญิงคุณหญิงพรทิพย์ มาช่วยตรวจ DNA ให้พ่อแม่ในรายการ ๔-๖ คู่ก็ยังไม่ใช่