เว็บบอร์ดสนทนาภาษาปืน

เหนือความผิดคือยอมรับ

Written by Administrator


ในวันที่ผมหัดขับรถคนเดียว...ถอยหลังออกจากลานจอดรถหน้าบ้าน
หักพวงมาลัยทันทีที่ใส่เกียร์ถอยหลัง...ความมั่นใจว่าเราเก่งพอที่จะขับมันอย่างปลอดภัย

กันชนหน้าของรถ...กระแทกเข้าที่ตัวถังด้านหลังรถใหม่ของพี่สาว
เสียงขูดระหว่างโลหะไม่ได้ไพเราะเหมือนที่คิด...ผมใส่เกียร์เดินหน้าและถอยหลังใหม่จนพ้น

ผมมองลอดแว่นสายตาออกมา...ปรากฏรอยถลอกขนาดหัวแม่มือ
ใจพยายามโกหกตัวเอง...ว่าไม่ใช่ฝีมือเรา...รีบขับรถออกมา
เพราะไม่อยากเห็นมัน...ไม่อยากยอมรับว่าเราทำให้รถคันสวยของพี่่สาว
มีตำหนิ

ระหว่างขับรถ...ความคิดของผมสั่งให้ผมตัดสินใจว่า
ไม่จำเป็นต้องไปบอกใครหรอก...เเม้กระทั่งพี่สาวก็อย่าบอก
รอยยิ้มที่ชั่วร้ายปรากฏขึ้นบนใบหน้าของผมแล้ว...ผมไม่จำเป็นต้องบอกใคร
ใช่...ผมไม่จำเป็นต้องรับผิดชอบ

ขับไปและขับกลับ...ความรู้สึกผิดยังวนเวียนในใจไม่เลิก
กลับเข้าบ้านด้วยใจห่อเหี่ยว...เจอพ่อนั่งอยู่กับแม่
หัวใจผมส่งเสียงเรียกว่าหลับหูหลับตาเข้าบ้านไปซะ
ผมเดินผ่านพ่อพร้อมกับบอกพ่อว่า
"พ่อครับ ผมขับรถพ่อเฉี่ยวรถพี่สาว"
โอ้...ผมกำลังทำอะไรที่ไม่ตรงกับความคิดเสียแล้ว

พ่อผมโกรธมาก...ไม่ได้โกรธที่ผมทำกันชนรถพ่อเป็นรอย
แต่โกรธที่ไม่รู้จะไปตอบกับพี่สาวผมอย่างไร
ที่ผมขับรถพ่อไปชนรถพี่
ผมบอกพ่อว่าผมขอโทษและผมควรจะไปขอโทษกับเจ้าของรถ
พ่อผมเงียบ...ไม่แสดงความคิดเห็น

เดินเข้าบ้านมาหยุดลงที่ห้องพี่สาว
ก็อกๆๆ...เสียงมะเหงกกระแทกประตูไม้
ประตูแง้มออกมาช้าๆ...พี่สาวชะโงกหน้าออกมาดู
เมื่อรู้ว่าเป็นคน...จึงยิ้มให้
ปรกติพี่สาวผมเป็นคนใจดี...แต่บทจะดุก็น่ากลัวมาก
ผมรวบรวมความกล้า...เล่าเรื่องราวทั้งหมดให้พี่สาวฟัง

สีหน้าของพี่สาวแสดงถึงความคิดได้อย่างชัดเจน
ผมสัมผัสได้ว่าพี่สาวโกรธ
ผมเตรียมตัวเตรียมใจที่จะถูกตำหนิ
แต่สิ่งที่พี่สาวผมบอกมาก็คือ..."ช่างมันเถอะ"
ไม่โกรธผมเหรอ...ไม่ด่าผมเหรอ
"ไม่เป็นไร...น้องสำคัญกว่ารถ"

........................................................



ผมขอบคุณพี่สาวที่ให้อภัยผม
และผมก็ขอบคุณตัวเองที่มีความกล้า
กล้าที่จะยอมรับผิด...กล้าที่จะซื่อสัตย์กับความจริง
ไม่นานนักผมก็นึกขึ้นได้
คนเรามีความภาคภูมิใจ...ที่สามารถบิดเรื่องราวต่างๆ
ให้คนรอบข้างเข้าใจไขว้เขว...หมายมั่นว่าตัวเองฉลาดที่เอาตัวรอดไปได้วันๆ
แต่ผมรู้สึกก็วันนี้...ว่าเรานี่แหละ...ฉลาด

ฉลาดมากพอที่จะไม่เปลี่ยนผิดไม่ถูก
ฉลาดมากพอที่จะยอมรับว่าผมผิด
ฉลาดที่ตัดสินใจไปสู่การได้รับการอภัย

จงจำไว้...คนประเภทเดียวในโลกที่ไม่ควรไปรับการอภัย
คือคนที่ไม่เคยยอมรับว่าตัวเองผิดอะไรเลย





ที่มา www.healingoftarot.com ขอบคุณครับ

+1ครับ เมื่อไม่กี่วันนี้ เรียกลูกน้องมาตักเตือน เเละก็ไหลไปกับความคิดว่าถ้าเราเป็นเขาเราจะรู้สึกอย่าวไร เราอาจจะผิดที่เกิดเป็นลูกพี่เขาก็ใด้ ::014::

+ 1416 ครับน้าอรรถ

โดยเฉพาะประโยคด้านล่าง (ขออนุญาตนำมาเฉพาะบางส่วนครับ) ขอนำไปเตือนใจหลายๆ คนและตัวเองครับ  ::014::

ที่เห็นบ่อยๆคือพยายามโยนหรือเบี่ยงเบนความผิดพลาดนั้นไปให้คนอื่น    ::009::

 ::002:: ::002::

+1 ครับ เห็นด้วยเลย

+1  ครับ  คงหาไม่ได้ในปัจจุบัน ทีคนส่วนมากมักบอกว่าตนไม่ผิด
มันถึงวุ่นวายไม่จบ

ที่เจอบ่อยคือ ความผิดคนอื่นเท่าภูเขา ความผิดของเราเท่าเส้นผม

ขอบคุณครับ  ::014:: แต่ที่เห็นทุกวันนี้ ในแวดวงการบ้านการเมืองเห็นเขาโยนกันไปมาจนชาวบ้านงงไปหมด ใครผิดใครถูก

ช่างไม่มีความละอายใจเลยเนาะ  :DD

+1 ครับ  ::014::

เห็นด้วยครับ...

ผมก็สอนลูกๆเสมอ...

ผิดก็ยอมรับผิด แสดงความรับผิดชอบออกมาเรื่องจะได้จบ...

ถ้าหากผิดไม่ยอมรับผิด รับรองเรื่องยาว... :D

ที่ทำงานผม มีคนหนึ่ง ขับรถชนท้ายรถที่จอดอยู่(จอดรถในที่ให้จอด) เจ้าของรถที่ถูกชนผิด ขับรถชนหมาแฟนเจ้าของรถมาด่า แฟนเจ้าของรถผิด ตีพี่ตัวเองที่คลานตามกันมาจนเข้าห้องไอซียูหลายวันตัวเองไม่ผิด แต่คนไปห้ามผิด(โยนความผิดให้คนห้าม) และอีกหลายคดีที่เค้าไม่เคยผิด ไม่เชื่อแต่ก็ต้องเชื่อครับในโลกนี้ยังมีคนแบบนี้

ทำไงได้ครับ เจ้านายให้ท้ายพร้อมทั้งเป็นที่ปรึกษาเวลามีปัญหา(แบบข้างต้น) ตอนนี้น้องเค้ายังไม่กล้าข้ามเส้นมาที่ผมเพราะนายที่ใหญ่สุดเค้ายังไว้วางใจผม(น้องเค้าอายุ19 ส่วนผม33)ส่วนคนอื่นๆในที่ทำงาน ตั้งแต่คนแก่-แก่กว่าน้องเค้าไม่กี่ปี ถูกปีนเกลียวหมดแล้วครับ ได้ข่าวว่าเจ้านายจะปั้นให้ดูแลกิจการแทน ถึงเวลานั้นผมก็คงไปหางานใหม่นานแล้วครับ อยู่ไม่ได้ นรกชัดๆ

ตอนนี้ผมรอเวรกรรมตามเขาให้ทันในเร็ววันครับ ::014::

ขอบคุณครับ

ไม่มีใครไม่เคยทำผิดครับ/-

คนที่ไม่เคยทำอะไรผิด คือคนที่ไม่เคยทำอะไรเลย ผมจะบอกกับลูกๆ หลานๆเสมอ ทำผิดต้องกล้ารับ เมื่อลูกหลานผิดแล้วกล้ารับสารภาพ เราก็กล้าที่จะให้อภัย

+1 ครับพี่ ขอบคุณสำหรับสิ่งเตือนใจครับ

+1,1426