เว็บบอร์ดสนทนาภาษาปืน

ในกรณีที่หากมีผู้บาดเจ้บจากอาวุธปืนนี้มีท่านใดทราบบางไหมคับว่าจะปฐมพยาบาลยังไงคับเพื่อที่จะยื้อชีวิตของผู้ป่วยให้ได้นานที่สุดเพื่อจะได้ถึงมือหมอทันนะคับเพราะผมคิดว่าเราทราบถึงอำนาจทำลายของอาวุธกันมาหลายกระทู้แล้วเลยอยากทราบวิธีที่จะช่วยผู้อื่นได้บ้างอะคับ  แล้วรบกวนช่วยบอกด้วยว่าการที่ผู้ถูกยิงเสียชีวิตนี้ส่วนใหญ่เพราะอะไรคับในกรณีที่ไม่ได้โดนยิงจุดสำคัญนะคับ แต่ผมเคยอ่านเจอนะขนาดมีดปักหัวยังรอดมาได้หรือ.357ยิงเข้าหัวรอดก็มีคับ

สงสัยต้องรอคุณหมอ rute ครับ

อันดับแรก ก็ต้องสำรวจทรัพย์สินของผู้บาดเจ็บก่อนครับ และก็รวบรวมเก็บใว้กับตัวเราให้เรียบร้อย แล้วค่อยสำรวจบาดแผล การเสียชีวิตโดยมากก็เพราะเสียเลือดมาก ขาดอากาศ  รออ่านคำตอบหมอดีกว่าครับ คิดว่าท่านคงมาตอบตอนดึกๆ ผมเข้ามาขัดเพื่อไม่ให้กระทู้มันตกลงไปข้างล่างเท่านั้นเอง มะมีความรู้อะไรเลยจริงๆ

อืมม์...อันนี้เป็นคำถามที่ดีนะครับ...ผมก็อยากทราบเหมือนกัน  ;)

 :o ถ้าเป็นหัวร้างข้างแตก แขนหักขาหัก ก็ยังพอตอบได้ครับ แต่ถ้าโดนอาวุธปืนนี่ต้องรอคุณหมอล่ะครับ อยากรู้ด้วยเหมือนกันครับ เผื่อปฐมพยาบาลตัวเอง :P ;D

เคยได้ยินมานะคับว่าผงชูรสนี้สามารถใช้ห้ามเลือดได้และอินซูลินที่ใช้ฉีดให้คนเป็นเบาหวานก็สามารถช่วยห้ามเลือดได้ใช่ไหมคับ อันนี้ไม่ได้ทะลึ่งนะคับ   ในสมัยก่อนผมเคยได้รับคำบอกเล่าจากผู้ใหญ่บางท่านว่าผ้าอนามัยที่ผู้หญิงใช้นี้ละตามชายแดนเค้าเอามาปิดแผลได้ด้วย  อันนี้รบกวนพี่ๆๆที่มีความรู้ช่วยบอกทีนะคับว่าในความเป็นจริงนี้มันเป็นไปได้จริงๆๆไหมคับ

 ;D เรื่องผ้าอนามัยเอาไปปิดแผลนี่ผมเชื่อว่าใช้กันเยอะครับ จำได้ว่าตอนรบร่มเกล้า ตอนนั้นเรียนอยู่ มีการร่วมบริจาคของเพื่อไปมอบให้ทหาร และส่วนหนึ่งก็เป็นผ้าอนามัย แถมหน่วยงานที่ทำเรื่องขอมาก็เน้นเรื่องผ้าอนามัยนี้ด้วยครับ ;D

เอาวิธีเถื่อนๆแบบในหนังมั้ยครับเอามีดรมไฟกรีดเอาหัวกระสุนออก
แล้วเอาดินปืนเทใส่แผลแล้วเอาไฟเผาสิ้นสุดการแสดงครับฮาฮาฮา
รับรองรอดถ้าไม่เสียเลือดมากจนตายก่อนหรือทนพิษบาดแผลไม่ไหว่
 ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D

ผมว่าน่าจะคิดว่าทำยังไงให้ไปถึงมือหมอเร็วที่สุด  และที่สำคัญต้องทำให้เขา "ห้ามหยุดหายใจ"  ก่อนถึงมือหมอครับ  คิดว่าบาดแผลถ้าอยู่ในจุดที่ห้ามเลือดได้ก็ให้ทำการห้ามเลือดในขณะส่งผู้ป่วยไปหาแพทย์  ถึงตอนนี้จิตใจของผู้ป่วยสำคัญมาก  ใครที่โดนยิงแล้วไม่ตกใจ คงมีน้อยคนครับ  เห็นเลือดเข้าไปแล้วอาจหมดสติ  ต้องพยายามชวนคุยให้กำลังใจ ไม่ให้เขากังวลกับบาดแผลที่ยิงมากเกินไป  อย่าพูดจาซ้ำเติม " โอโห แผลขนาดนี้ จะรอดมั๊ยวะเนี่ย" เป็นผมขอหยุดหายใจตรงนั้นละครับ  ;D ;D

 :) นานๆตอบคำถามเรื่องนี้ทีก็ดีคับ จะได้ไม่ลืมครั้งสุดท้ายรู้สึกจะเป็นท่าน 51 ถามไว้ตั้งแต่เวปบอร์ดเก่าซักปีที่แล้วมั้งคับ ว่ากันเลยนะคับ...

1.เรียกหาคนช่วยคับ คงไม่เหมือนที่คิดใช่ไหมคับ เพราะว่าเราไม่ใช่ซุปเปอร์แมนที่จะสามารถปฐมพยาบาลไปพร้อมๆกะพาผู้ป่วยไปรพ.คับ...

2. อันดับแรกที่ต้องดูแลคือทางเดินหายใจคับ เพราะว่าถ้าอุดตันแล้วจะอันตรายได้สูงคับ...
เราต้องให้แน่ใจว่าผู้บาดเจ็บสามารถหายใจได้โดยไม่มีสิ่งกีดขวาง หรือท่าที่ไม่เหมาะสมคับ...
เช่น ถ้ามีเศษอาหารหรือฟันปลอมก็เอาออกเสีย ถ้าคอหันไปท่าทีหายใจลำบากก็จัดให้เหมาะสมคับ...
พร้อมๆกันนั้นก็จัดให้นอนหงายศีรษะราบ ยกขาสูงได้ก็ดีคับ...

3.ดูการหายใจว่าหายใจเองได้หรือไม่ ถ้าหายใจเองไม่ได้ก็จะได้เตรียมเม้าท์ทูเม้าท์คับ...
โดยการเอามือหรือจะแก้มก็ไม่ว่ากัน ไปอังที่จมูกคับพร้อมกับดูว่าอกมีการเคลื่อนไหวหรือไม่...
ถ้าผู้ป่วยหายใจได้เราจะรู้สึกว่ามีลมออกมาสัมผัสถูก แต่ถ้ารอดูซักครึ่งนาทีแล้วก็ไม่ยอมหายใจก็เป่าปากซักสองทีคับ...

4.ระหว่างที่อังดูลมหายใจ มือเราที่ว่างๆอยู่ก็ควรลูบคลำไปด้วย อ๊ะๆไม่ใช่อย่างนั้นคับ...
คลำชีพจรที่คอคับ ตรงข้างๆลูกกระเดือกอ่ะคับ...
คลำดูว่ามีไหมเอ่ย...
ถ้ามีก็ดีไป ถ้าไม่มีทีนี้เราก้อได้ทำเหมือนในหนังคับ...
คือได้ปั๊มหัวใจคับ โดยการใช้สองแขนเหยียดตรง ใช้น้ำหนักตัวกดลงที่กระดูกสันอกให้ยุบลงไปประมาณสองนิ้วคับ...
ปั๊ม 15 ครั้งแล้วก็ไปเป่าปากสองครั้ง แล้วกลับมาปั๊มอีก 15 ครั้งแล้วก็เป่าปากสองครั้ง...
ทำไปเรื่อยๆจนผู้ป่วยเริ่มมีชีพจร หรือ มีคนมาช่วย ไม่งั้นก็เราหมดแรงไปเองคับ...

5.ส่วนบริเวณทีถูกยิงนั้น ถ้าผู้ป่วยผ่านข้อ 1 - 4 แบบไม่มีเงื่อนไข เราค่อยมาดูคับ...
การดูแลแผลที่จริงต้องแยกตามส่วนของอวัยวะคับ...
แต่เอาง่ายๆก็คือใช้ผ้าสะอาดกดไว้ก่อนเพื่อลดการเสียเลือดคับ...
ถ้าหากเป็นที่แขนขา การขันเชนาะบริเวณที่เหนือกว่าก็จะช่วยลดการเสียเลือดได้ดีคับ...

6.ควรนำส่งโรงบาลทุกรายคับ เพราะแผลถูกยิงต้องให้วัคซีนบาดทะยัก ยาปฏิชีวนะ และ การดูแลที่มากกว่าแผลปกติคับ... ;D

 ;) ผมก็ได้ยินเรื่องผงชูรสห้ามเลือดบ่อยๆนะคับ...

แต่โดยหลักการแล้วไม่ค่อยมีประโยชน์คับ...

ที่สำคัญสร้างความลำบากให้ผมต้องมานั่งล้างออกคับ... ;D

ส่วนอินซูลินห้ามเลือดนี่ไม่เคยได้ยินคับ...

และไม่คิดว่าจะน่าใช้ด้วย เพราะหายากคับ...

ส่วนผ้าอนามัยไม่มีปัญหาคับ...

เพราะชื่อก็บอกอยู่แล้วว่าสะอาด เพราะงั้นเปิดห่อใหม่ๆออกมาใช้ปิดแผลได้คับ...  ;D

 ;) คับที่กล่าวมาก็ถูกตามหลักการฆ่าเชื้อนะคับ...

แต่ถ้าทำอย่างในหนังผู้ทำอาจถูกฆ่าตามเชื้อโรคไปด้วยคับ... ;D ;D ;D

ในปัจจุบันเรามียาฆ่าเชื้อที่มีประสิทธิภาพดีให้ใช้หลายตัวคับ...

เก็บดินปืนไว้กะกระสุนดีกว่าคับ...  ;D

 ;D ว่ากันตามจริงนะคับ ผมแอบลองเปิดตำราดูเกี่ยวกะอินซูลินแล้ว...
 
และพบว่าในช่วงต้นของการเกิดการบาดเจ็บระดับของอินซูลินในเลือดจะเพิ่มขึ้น...

เนื่องจากระดับการตอบสนองของเนื้อเยื่อต่ออินซูลินจะเพิ่มขึ้น...

แปลง่ายๆคือร่างกายจะมีน้ำตาลในเลือดสูงขึ้นจากการกระตุ้นของฮอร์โมนตัวอื่น...

ซึ่งทำให้รีเซ็ปเตอร์ของอินซูลินมีแนวโน้มจะไม่ตอบสนองต่ออินซูลินในขนาดเท่าเดิม...

ทำให้ตับอ่อนสร้างอินซูลินเพิ่มขึ้น...

โดยการที่น้ำตาลในเลือดที่สูงขึ้นมีผลดีต่อการหายของร่างกายคับ...

ส่วนการที่เลือดจะหยุดไหลนั้นมีปัจจัยหลักอยู่สามอย่างได้แก่...

1.การหดตัวของหลอดเลือด...

2.การทำงานของเกล็ดเลือด...

3.กระบวนการการแข็งตัวของเลือด...

ซึ่งเท่าที่ค้นๆดูแล้วผมยังไม่พบว่าอินซูลินจะสามารถไปกระตุ้นในขั้นตอนใดที่ได้กล่าวมา...

แต่ทั้งนี้และทั้งนั้น ผมมิได้เป็นอายุรแพทย์นะคับ...

เพราะฉะนั้นความรู้ของผมเกี่ยวกะอินซูลิน จึงมีข้อจำกัดอยู่บ้างเท่าที่หมอผ่าตัดแก่ๆจะพอจำและค้นได้...

ถ้าหากมีข้อมูลที่สามารถนำมายืนยันเรื่องการห้ามเลือดโดยอินซูลิน หรือสารอื่นๆก็ตาม ผมยินดีที่จะรับฟังคับ...

ปล.เวลาผ่าตัดแล้วเลือดออกจากอวัยวะภายในไม่ยอมหยุด ผมก็ไม่เคยใช้อินซูลินห้ามเลือดคับ มีแต่ใช้อุปกรณ์อื่นๆ เช่น ผ้าห้ามเลือด การจี้ไฟฟ้า การใช้สารในตระกูลที่คล้ายๆกาวสำหรับเนื้อเยื่อ หรือ แผ่นสังเคราะห์ที่ทำมาเพื่อการห้ามเลือด(surgicel / gel foam) ซึ่งถ้าอินซูลินนำมาใช้แล้วห้ามเลือดได้ดีมากๆผมอาจจะได้ทำงานวิจัยลงตีพิมพ์...

 ;) ต่อเรื่องอินซูลินกะแผลนะคับ...

ลองดูที่นี่ก็แล้วกันคับhttp://www.emedicine.com/plastic/topic457.htm...

อ่านจบแล้วแปลฝากผมด้วยเน้อ แบบว่ามันยาวอ่ะคับ อ่านแล้วเมื่อยตา...  ;D

 :o ::)  เป็นบทความที่ทรงคุณค่ายิ่งครับ...
สำหรับการช่วยเหลือ....อิ อิ

mouth to mouth อิ อิ

ขอบคุณครับพี่หมอ..ที่ให้ความรู้เพิ่มขึ้นอีก ;D

ศัพท์บางคำแปลมะออกอ่าคับ :'(พยายามอ่านแย้วอ่า  ยังไงก็ขอขอบพระคุณคุณหมอมากคับที่ให้ความรู้ในปฐมพยาบาลเบื่องต้น  เพราะอย่างน้อยเงินทองหาใหม่ได้แต่ชีวิตหาใหม่ไม่ได้อ่าคับ  ว่าแต่ต้องมีการยกขายกหัวให้สูงกว่าด้านที่ถูกยิงด้วยใช่ไหมคับ(เคยเห็นจากหนังเรื่อง Savingอ่าคับ งงไอ้ซัลเฟอคืออะไรและเพื่ออะไรคับที่เค้าใช้โรยบนปากแผลอ่ะคับ) อืม ผมเคยอ่านหนังสือแต่จำไม่ได้นะคับจากเล่มไหนรู้สึกจาเป้น to be a valuer  ทุกวันนี้รู้สึกตั้งกะเหตุการณ์ตึกเวอเทรดมั้ง  มีการประเมินคุณค่าของบุคคลเป้นตัวเงินด้วยนะคับว่าหากคนๆนี้มีชีวิตต่อจะสามารถทำรายได้ขนาดไหน เพื่อที่จะเป้นการง่ายต่อการชดใช้(เงินชดใช้อ่ะคับ)แต่คนไทยตายทีได้5หมื่นหรือแสนก่าๆๆ แสดงว่าพวกเราคงแย่มากเลยนะคับสมมุติมีชีวิตเหลืออีก10ปีคือตายตอน60ปีโดยประมาณเราสามารถหาได้5หมื่นเองคิดแล้วเศร้าอ่า......เวลาตั้ง10ปีตูหาได้แค่5หมื่นจิงๆๆหรือเนี้ย       พี่51  mouth to mouth ระวังไปเป็นfirst kiss แด่น้องเพศที่สามไซด์ธิดาช้างนะจ๊ะ

ปกติเจลในผ้าอนามัยจะดูดซับของเหลวไม่ใช่หรือครับ ??? ถ้ามันสามารถดูดซับเลือดไปเรื่อยๆมันจะไม่ไปหยุดเลือดบริเวนปากแผลไม่ให้แข็งตัวเหรอครับ ???

;) คำไหนที่สงสัยก็ถามได้คับ ถ้าพอทราบคำแปลจะพยายามตอบคับ...

ส่วนผงซัลฟาฯที่ใช้ในเรื่อง เซฟวิ่งฯ ก็คือยาซัลฟาฯ นั่นแหละคับแบบเป็นผงใช้โรยฆ่าเชื้อคับ ปัจจุบันไม่ได้ใช้กันแล้ว....

ในเรื่องของการประเมินค่ารายหัวนั้น ฝรั่งมันบ้าเงินคับ อย่างว่าสังคมทุนนิยมคับ อะไรๆก็ตีค่าออกมาเป็นเงินไปหมด ในส่วนตัวผมเองไม่เคยตีค่าคนหรือสิ่งมีชีวิตอื่นเป็นเงินคับ เพราะว่าผมว่าเป็นสิ่งที่ประเมิณค่าไม่ได้ เพราะเราไสมารถสร้างขึ้นมาให้เหมือนเดิมได้คับ...  ;D

ขอบคุณครับ คุณหมอ รุท.........ที่ให้ความรู้เพิ่มขึ้นเยอะเลยครับ
แต่ถ้าจะให้เม้าท์ ทู เม้าท์ ผมขอทำให้สาวนะครับ...... ;D

 ;D  ใช่แล้วคับ ในชั้นของผ้าอนามัยจะมีสารในกลุ่มแอบซอรบเบอร์อยู่คับ...

ทำให้เรารใช้ปิดแผลที่มีเลือดออกได้ดีไงคับ แต่เราไม่ได้ใช้มันห้ามเลือดนะคับ...  ;D

 ;D เชิญตามสะดวกคับท่านเหล้าขาว...

จะไปเม้าท์ ทู เม้าท์ กะสาวๆหรือ กะท่านปืน ก็เชิญคับ...

แต่อย่ามาทูเม้าท์กะผมเลยคับ เดี๋ยวฟ้าผ่าเอาคับ...  ;D ;D ;D

 :o :o :o  I see... I see...

 :Dฝากคำถามถึงพี่ หมอ rute และพี่ ที่ทราบครับ การทำ cpr (ใช่เปล่าหว่า ;D เอาเป็นว่าการผายปอด การปั๊ม หัวใจ  ) มีหลักวิธีอย่างไรครับ เคยเรียนสุขศึกษานานแล้ว  จำได้ว่ามีตำแหน่งที่ต้องกะระยะก่อนกด ความเร็ว ? ในการกด เอาแบบละเอียดนิดนะครับ :D
       ผมว่าน่าจะเป็นประโยชน์ ไม่เฉพาะ ผู้ที่ถูกยิง ครับ ผู้ประสบเหตุทั่วไปก็ใช้ได้ครับ
     รบกวนหน่อยครับ :D

...ผมลองหาข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับการปฐมพยาบาลครับ

...http://kanchanapisek.or.th/kp6/BOOK8/chapter7/t8-7-m.htm

 ;D การทำ CPR ( CardioPulmonary Resuscitation) แปลเป็นไทยว่าการช่วยฟื้นคืนชีพคับ...

หลักการก็อย่างที่บอกคับ...

ส่วนรายละเอียดนั้น...

 การช่วยหายใจใช้อัตราสองครั้งต่อการปั๊มหัวใจ 15 ครั้งหรือ หนึ่งครั้งต่อการปั๊มหัวใจ 5 ครั้งก็ได้คับ...

ปกติเราอยากให้ปั๊มหัวใจในอัตรา 80 - 100 ครั้งต่อนาที(ในผู้ใหญ่)...

การช่วยหายใจนั้นอาจใช้การเป่าปากหรือใช้หน้ากากควบคู่กะลูกบัลลูนที่บีบ(ไม่แน่ใจว่าภาษาไทยใช้คำว่าอะไรคับ แต่ภาษาปะกิตคือ ambu. bag )คับ...  ;D

CPR: cardiopulmonary resuscitation
จากเอนไซโคลปิเดียบริทานิกา               

emergency procedure designed to restore normal breathing and circulation after such traumas as cardiac arrest and drowning. CPR involves clearing the air passages to the lungs and carrying out external heart massage by the exertion of pressure on the chest.

CPR procedures should be performed only on unconscious individuals who are not breathing and only by those who have training in CPR methods. The first step in CPR is to open the airway by placing the individual on his back on a rigid surface, clearing foreign matter from the mouth or airway, and tilting the head back so that the chin is elevated. The second step involves mouth-to-mouth resuscitation—clamping the victim's nostrils, making an airtight seal over his mouth and breathing into it about 12 times per minute, allowing for natural exhalation. The third step is to check one of the carotid arteries (large blood vessels located on either side of the voice box) for a pulse. Absence of a pulse requires artificial circulation of the blood by means of external chest compressions (at the rate of about 80 per minute for adults). The recommended ratio of chest compressions to breaths administered is 15:2. CPR should continue uninterrupted until normal breathing and circulation are restored or until advanced professional medical assistance can be obtained. The procedure is modified somewhat for infants and children and under special circumstances (such as additional injury).

Open wounds.

When the skin (or, in the case of injuries of the base of the skull or the sinuses, the mucous membrane) is broken, a wound is exposed to additional hazards, since the tissues may be invaded by foreign material such as bacteria, dirt, and fragments of clothing, which may give rise to serious local or general complications from infection. Furthermore, if the break in the skin is large, the resulting exposure of the wounded tissues to the drying and cooling effects of the air may increase the damage caused by the wounding agent itself.

A needle, a sharp knife, or a rifle bullet that p. through the tissues with ease, dividing them cleanly or separating them, will produce relatively little damage except to those tissues directly in its course; and, indeed, unless an important structure is injured, the wounds caused are seldom serious. On the other hand, a bomb fragment, irregular and jagged, will, as it churns and rips through the soft tissues, produce extensive damage for a considerable distance in all directions. Likewise, the injury caused by crushing is frequently serious.

Skin, being sturdy and elastic and well supplied with blood, tolerates injury well and recovers quickly. The subcutaneous fatty tissues are more delicate and more easily deprived of their blood supply. Muscle, likewise, is sensitive to the damaging effect of missiles, being readily torn and unable to survive diminished blood supply for any appreciable time. Muscle, when damaged, is particularly prone to infection.

An injury to bone in an open wound is always serious, for any broken fragment detached from its blood supply will not survive if infection occurs, and it will remain as a foreign body in the wound to cause further complications. Even if the bone is cleanly broken and there are no loose fragments, infection may enter the raw surfaces of the fracture with disastrous results.

Clearly the seriousness of a wound is greatly increased if there is injury to a joint, a nerve, a major blood vessel, or an internal organ.

Contamination of a wound may occur at the moment of wounding or at any time thereafter until healing is complete. The effects of various nonbacterial contaminants vary considerably (e.g., organic substances tend to be more irritating than others); in general, the critical factor for nonbacterial contaminants is the extent of the contamination. In the case of bacterial contaminants the type of contaminant is of greater importance. Infection caused by virulent bacteria nourished by dead tissue and organic foreign material in the wound may take several forms, of which the three most important are gas gangrene, the most dreaded, arising almost exclusively in damaged muscle tissue and spreading with alarming rapidity to cause death if unchecked by surgical or medical treatment; infections caused by such organisms as Streptococcus and Staphylococcus and the coliform bacteria, in which the local production of pus is a prominent feature accompanying a general reaction that may be severe; and tetanus, a treacherous, often fatal infection that becomes evident some days after the wound has occurred, frequently without any marked local manifestations but characterized by generalized muscle spasms.

The final healing of a wound is the result of a series of complex biological events taking place over a long period. Viewed in the simplest way, in an untreated but uncomplicated wound, as from a clean knife cut, the process is as follows: When tissues are cut, the edges of the wound separate, apparently pulled apart by the elasticity of the skin. Blood from the severed blood vessel fills the cavity of the wound and overflows its edges. The blood clots and eventually the surface of the clot dries out and becomes hard, forming a scab. During the first 24 hours the scab shrinks, drawing the edges of the wound closer together. If the scab sloughs off or is removed after about a week, a layer of reddish granulation tissue will be seen to have covered the cut edges of the subcutaneous tissue. Gradually a pearly, grayish, thin membrane extends out from the skin edge; eventually it covers the whole surface. The actual area of the wound, meanwhile, is steadily reduced by a process of contraction; finally, there is no raw surface to be seen.

The thin linear scar that forms is at first red and raised above the level of the surrounding skin but gradually fades until it is considerably paler than the surrounding skin. For many weeks after the scar forms, this process of contracture continues as is shown by the gradual shortening of the wound. Wounds that cross normal “skin lines” tend, after several months, to widen and become depressed below the level of the surrounding skin. Scars do not tan in sunlight, and they produce neither hair nor sweat, all evidences of the failure of the skin to return to full function.

Microscopically one can observe in the clot the whole process of the development of fibrin that causes the clot to contract, the arrival of the white blood cells and the macrophages that digest the debris in the wound, and the growth of blood capillaries followed by the growth inward of fibrous tissue migrating from the cells on the margin of the wound. The fibres arising from these cells can be identified and seen to increase, eventually filling the wound cavity with a network of interlacing threads of the protein collagen that, influenced by lines of tension, finally range themselves in firm bands. Meanwhile, the surface of the wound is being covered by a process of enlargement and flattening and by multiplication of the preexisting skin cells at the edge of the wound. These covering, or epithelial, cells start very early to spread down into the wound, clearing a way for themselves beneath the scab, perhaps by the production of an enzyme that dissolves the deeper layers of the crust. Eventually the proliferating epithelial sheets from the two sides of the wound coalesce to heal the wound superficially.

ผ้าอนามัยที่ว่า คงใช้แทนสิ่งที่เรียกว่า FIRST AID น่ะครับในยามสงคราม ข้าวยากหมากแพง มีอะไรแทนใด้ก้อแทนไป  :)

สรุป
ผ้าอนามัยเป็นสิ่งใช้แทนผ้าก็อซปิดแผลแค่นั้น
เอ้อ...แล้วแถบกาวของมัน ช่วยได้แค่ไหนครับ ในการยึดเกาะ

เพราะป้าเมี้ยน ขายกล้วยแขกแถวซอยผม แกไม่เคยใช้ผ้าอนามัยแบบแถบกาว
แต่วันดีคืนดี ลองใช้ดู แล้วบอกไม่เอาแล้ว เข็ดแล้ว
ถามไถ่ดู ปรากฎว่าแกหันแถบกาวผิดด้านอ่ะครับ
ลำบากตอนเอาออก ;D ;D

 ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D

;D ;D ;D แล้วตอนนี้ป้าแกใช้อะไรครับ........ ;D ;D ;D

 ;D ;D ;D

การใช้ผ้าอนามัยในปัจจุบันถือว่าดีกว่าผ้าพันแผลนะคับเพราะเมื่อถึงเวลาพวกรุ่นมีปีกจะสามารถบินออกมาเองได้ ::)  เออพี่หมอคับแล้สที่ตายส่วนใหญ่ที่บอกว่าทนพิษบาดแผลไม่ไหวนี้คือยังไงคับ  มันปวดมากหรือเป้นยังไงคับไม่เข้าใจอ่าคับ

โอ้โฮ!!!! พี่แก้ว เล่นเอาจากเอนไซโคลปีเดียเลยหรือครับ อย่างนี้ผมต้องลอกตำรามาลงบ้างแล้ว ;D ;D ;D

คุณ เด็กหัวตลาด เป็นคนจังหวัดใหนครับ ชื่อนี้คุ้นๆ ถ้าใช่อย่างที่ผมคิด ผมเด็ก ถนนมะกรูดครับ ;D

คุณ Joyhunter เปิดกล่องข้อความส่วนตัวด้วยครับ

อาจารย์หมอมาเองเลยครับ  ;D

 ;D ขอบคุณมากคับพี่แก้วที่ได้กรุณาช่วยเพิ่มเติมและแก้ไขในกระทู้นี้คับ...  ;D

บุคลิกพี่แก้วได้ครับ พี่แก้วเคยเล่าว่า
ไป รพ. ลงจากรถ พยาบาลนึกว่าเป็นอาจารย์หมอมารับเวร   ;)

...555 เรื่องจริงครับ  ที่จริงวันนั้นไปเยี่ยมผู้ป่วยที่โรงพยาบาล  พอลงจากรถพยาบาลเข้ามาทักว่า "อาจารย์มาเข้าเวรหรือคะ?" อิอิ เรื่องนี้ 20 กว่าปีก่อนครับ

...วันก่อนไปธุระที่โคราช  ตอนเช้าไปวิ่งที่ "บุ่งตาหลัว" หลังค่ายสุรนารี  ผมวิ่งเสร็จแล้วกำลังเดินวอร์มดาวน์ ก็มีทหารที่ดูแลสถานที่มาตะเบ๊ะทำความเคารพผมครับ  สงสัยจะเหมือนนายทหารหรือไงไม่ทราบ  (วันนั้นใส่หมวกแก๊ปไปด้วย) ผมเกรงว่าแกจะเก้อเขิน  เลยตะเบ๊ะกลับไปครับ 555 ;D

...ข้อมูลจากเอนไซโคลปิเดีย  ผมก๊อปมาจาก http://www.britannica.com/ ครับ  พอดีสมัครเป็นสมาชิกไว้เพื่อค้นคว้าอะไรไปตามเรื่องครับ ;D  ช่วงนี้มีโปรโมชั่นนะครับ  ลองเข้าไปดู

พยาบาลคงจะสับสนระหว่างพี่แก้ว กับอาจารย์มัยธัช แต่ผมว่าพี่แก้วหล่อกว่าพี่ชายหลายช่วงตัวครับ  ;D ;D ;D
คุณนาจาครับ ผมเป็นแค่อดีตอาจารย์แพทย์ที่ถูกโลกลืมครับ  :'( :'( :'(
แล้ว คำขวัญของคุณนาจา ไม่ใช่ของกรมหลวงราชบุรีฯนะครับ แต่เป็นพระดำรัสของสมเด็จพระราชบิดา เจ้าฟ้ามหิตลาธิเบศ กรมหลวงสงขลานครินทร์ครับ

คุณ เด็กหัวตลาด ผมตอบกลับไปแล้วครับ แต่ไม่ทราบว่าส่งถูกหรือปล่าว ดีใจครับเจอคนบ้านเดียวกัน วันใหนมี มิตติ้ง นัดเจอกันครับ ;D

...เรื่องหล่อเนี่ย  ไม่ขอเถียง ได้แต่ยอมรับแหละครับ (ยิ่งแก่ตัวยิ่งเป็นหนัก ไม่รู้เป็นไง) ;D ;D

 :D ขอบคุณพี่ ๆทุกท่านสำหรับข้อมูลดีๆ ครับ เรื่องการปฐมพยาบาลเบื่องต้นกับการช่วยชีวิตผู้บาดเจ็บผมว่าควรศึกษาให้ดี ครับ ไม่งั้นอาจเป็นการทำให้แย่มากยิ่งขึ้นไปอีก เคยเห็นในรายการ
เรื่องจริง ผ่านจอ  คนเมายาโดดจากเสาไฟแรงสูง ลงมาหลังกระแทกพื้นดินจนดินยุบ (นึกภาพการ์ตูนเวลาตกจากหน้าผา)  ปรากฎว่าหน่วยกู้ภัย 4คนหิ้วแขนขา คนละข้างยกจากหลุมขึ้นมา
แล้วหิ้วไปขึ้นรถ ท้งอย่างนั้น ไม่ตาย ก็ คงพิการละครับ :-\

เห็นด้วยครับหิ้วกันแบบนั้นเป็นถึงหน่วยกู้ภัยน่าจะเตรียมอุปกรณ์ที่ดีกว่าหิ้วครับผม

ขออภัยคุณ axolot ด้วยคับที่ตอบช้า...

ผมผิดเองคับที่อ่านไม่ละเอียดเลยผ่านคำถามนี้ไป...

ทนพิษบาดแผลไม่ไหวนี่คือบาดแผลสาหัสเกินรักษา หรือ มารักษาช้าเกินไปคับ ไม่ใช่เจ็บแผลจนขาดใจคับ... ;D

มาโยงประเด็นเรื่องอาหารแห้งๆติดคอทำให้ถึงเสียชีวิตได้  เผื่อท่านผู้รู้ช่วยแนะวิธีครับ

http://www.gunsandgames.com/smf/index.php?topic=1364.0

ขอขอบคุณคุณหมอมากนะคับที่ตอบคำถาม   แต่ชอบจิงๆๆเยยตรงปั้มหัวใจงานนี้ได้รู้กันละฟองน้ำมะฟองน้ำหุๆๆๆๆ