หัวข้อ: เศร้า เริ่มหัวข้อโดย: USP40 ที่ พฤศจิกายน 13, 2004, 08:52:41 AM เพิ่งอ่านข่าวไทยรัฐจบเกี่ยวกับหญิงสาวกินขนมปังบนรถเมล์แล้วติดคอตาย น่าสงสารจริงๆซึ่งไม่น่าเลยมีโอกาศรอดมากถ้าผู้ที่อยู่ในเหตุการรู้วิธีช่วยเหลือ โดยวิธี Heimlich maneuver ทางกระทรวงศึกษาน่าจะออกเป็นหลักสูตรบังคับให้นักเรียนต้องเรียนพวกนี้และ CPR , First Aid เพราะช่วยชีวิตคนได้ หลักสูตรก็ไม่ต้องมีค่าใช้จ่ายมากมายอะไร แค่ใช้เวลานิดหน่อยเท่านั้นเอง เศร้าใจจริงๆ
ที่นี่เขาจะเน้นสอนคนมากในการช่วยชีวิตหรือปฐมพยาบาลขั้นต้น แม้แต่ตามที่ทำงานบริษัทเอกชนหรือภาครัฐจะผ่านการอบรมกัน ที่ทำงานผมพนักงานต้องจบหลักสูตรนี้ทุกคนและต้องสอบผ่านแล้วได้บัตรแสดงว่าผ่านการอบรมและทำเป็น ทีอะไรที่มีประโยชน์ใช้ได้จริงไม่มีค่าใช้จ่ายสูงรัฐบาลxไม่ทำกันหรอกทำxอะไรที่ไม่ได้เรื่อง เศร้าใจ ข้างล่างนี่คือวิธีปฐมพยาบาลขั้นต้นและการช่วยชีวิต ผมคงอธิบายได้ไม่ค่อยดี( xxxxแต่บางครั้งนึกศัพท์ภาษาไทยมาใช้ไม่ถูก) คงต้องรบกวนเชิญคุณหมอรุตช่วยอธิบายให้เป็นวิทยาทานเผื่อที่พวกเราจะได้นำไปใช้ช่วยเหลือครอบครัวและผู้อื่นจะได้ไม่เสียชีวิตโดยที่ไม่จำเป็น :-[ http://www.ou.edu/oupd/choke.htm (http://www.ou.edu/oupd/choke.htm) หัวข้อ: Re: เศร้า เริ่มหัวข้อโดย: carrera ที่ พฤศจิกายน 13, 2004, 10:11:21 AM เรื่องไม่น่าเชื่อเลย
หัวข้อ: Re: เศร้า เริ่มหัวข้อโดย: vuttichai ที่ พฤศจิกายน 13, 2004, 10:40:17 AM น่าสงสารเขาคงหมดเวรหมดกรรมแล้วไม่ต้องอยู่ในโลกที่มีปัญหาจากนำมันคนที่อยู่ก็ต้องรับกรรมไปจนกว่าถึงยุคพลังงานใฮโดรเยน.
หัวข้อ: Re: เศร้า เริ่มหัวข้อโดย: CAPTAINKID-รักในหลวงที่สุด ที่ พฤศจิกายน 13, 2004, 11:00:33 AM :-[ :-\ :'(
หัวข้อ: Re: เศร้า เริ่มหัวข้อโดย: ขุนช้าง-รักในหลวงและสมเด็จพระเทพ ที่ พฤศจิกายน 13, 2004, 11:22:38 AM ง่ะกินขนมปังติดคอตาย โอ้วแม่เจ้า.........ซวยคับบอกได้คำเดียวเลยแต่เอาเข้าจิงๆๆผมคิดว่าคนสมัยนี้ค่อนข้างแล้งน้ำใจนะผมว่าน่าจะเริ่มจากการปลุกจิตสำนึกก่อนนะคับเพราะถ้าคนเราอยากช่วยผู้อื่นย่อมขวนขวายหาวิธีช่วยได้คับแต่ต่อให้รู้วิธีแต่คิดว่ามะใช่เรื่องของตูเรียนไปก็ไร้ค่าอ่ะคับ
หัวข้อ: Re: เศร้า เริ่มหัวข้อโดย: submachine -รักในหลวง- ที่ พฤศจิกายน 13, 2004, 12:51:30 PM เท่าที่ทราบ หมูหยองในขนมปัง อุดหลอดคอครับ
เรื่องไม่น่าเชื่อ จริงๆเรื่องแบบนี้ ท่านยูเอสพี เปิดประเด็นได้ดีมากเลย ทำไมบ้านเราไม่ค่อยอบรมเรื่องแบบนี้กันในโรงเรียน ผมเอง ได้รับการอบรมแบบนี้อีตอนที่ เรียน รด.เรื่องของการบรรเทาสาธารณภัยเท่านั้นเอง หัวข้อ: Re: เศร้า เริ่มหัวข้อโดย: Zeus-รักในหลวง ที่ พฤศจิกายน 13, 2004, 02:37:01 PM เท่าที่จำได้นี่สมัยเรียนลูกเสือเขาก็มีหลักสูตร ปฐมพยาบาลสอนให้นะครับแต่เป็นเรืองที่เจอได้ประจำเช่น จมน้ำ หัวแตก การผายปอด กระดูกหัก เคลื้อย้ายคนเจ็บ งูกัด ห้ามเลือด ผึงต่อย อะไรประมาณนี้ครับ วิชาสุขศึกษาก็มีสอนนะครับ แต่ไม่ได้เรียนกันอย่างจริง ๆ จัง ๆ แล้วก็เวลาออกสอบก็ไม่มีออกด้วยเด็ก ๆ ก็เลยไม่ให้ความสนใจกันนะครับแล้วพอเวลามีเหตุจำเป็นก็อาจมีอาการตกใจทำอะไรไม่ถูกได้นนะครับ
หัวข้อ: Re: เศร้า เริ่มหัวข้อโดย: โทน73 -รักในหลวง- ที่ พฤศจิกายน 13, 2004, 03:02:22 PM เท่าที่จำได้นี่สมัยเรียนลูกเสือเขาก็มีหลักสูตร ปฐมพยาบาลสอนให้นะครับแต่เป็นเรืองที่เจอได้ประจำเช่น จมน้ำ หัวแตก การผายปอด กระดูกหัก เคลื้อย้ายคนเจ็บ งูกัด ห้ามเลือด ผึงต่อย อะไรประมาณนี้ครับ วิชาสุขศึกษาก็มีสอนนะครับ แต่ไม่ได้เรียนกันอย่างจริง ๆ จัง ๆ แล้วก็เวลาออกสอบก็ไม่มีออกด้วยเด็ก ๆ ก็เลยไม่ให้ความสนใจกันนะครับแล้วพอเวลามีเหตุจำเป็นก็อาจมีอาการตกใจทำอะไรไม่ถูกได้นนะครับ เท่าที่เจอ วิชาลูกเสือทุกวันนี้ หาคนสอนจริงยากครับ ที่สอนก็เน้นตรวจเครื่องแต่งกาย กะให้เขียนรายงานเรื่องประวัติลูกเสือเท่าันั้นเอง กิจกรรมที่เป็นสาธารณะประโยชน์ ไม่รู้จัก ทำไม่ได้ ทำไม่เป็น ต้นเหตุไม่ใช่ที่ตัวเด็ก แต่เป็นตั้งแต่คนสอนแล้วครับ เมื่อหลายเดือนก่อน ก็มี คนเอาเตาอั้งโล่ เข้าไปผิงไฟในเต็นท์ หายใจไม่ออกตายเกือบยกครอบครัว ถ้าในระดับประถม-มัธยม พวกเขาได้รับการอบรมการป้องกันภัย ซักนิดเรื่องแบบนี้คงไม่เกิดขึ้น หัวข้อ: Re: เศร้า เริ่มหัวข้อโดย: bembem ที่ พฤศจิกายน 13, 2004, 03:19:02 PM หิวจัดครับรีบกินทำให้ขนมปังอุดหลอดลมตายครับ
ได้ยินแล้วเศร้าจริงๆ หัวข้อ: Re: เศร้า เริ่มหัวข้อโดย: boon ที่ พฤศจิกายน 13, 2004, 03:37:25 PM ขนมปังมันแห้งครับ ถ้าไม่มีน้ำกินก็กลินไม่ลง อาหารติดคอทรมานมากครับ ผมเองเคยกินเนื้อก้อนโตๆแล้วติดคอ ตอนแรกก็นึกว่าตายเหมือนกัน วิ่งเข้าห้องน้ำเอามือกดตรงใต้สะดือแล้วกระแทกขึ้นแรงๆ ภรรยาเคยสอนเอาใว้ว่าถ้าอาหารติดคอให้ทำอย่างไร เนื้อหลุดออกมาได้ครับ ตอนนี้กลัวอาหารติดคอมากมากที่สุด ตอนติดคอยอมรับว่านรกมีจริงๆ
หัวข้อ: Re: เศร้า เริ่มหัวข้อโดย: JarengkaBOW ที่ พฤศจิกายน 13, 2004, 03:46:57 PM ข้าน้อยเคยเรียนสมัยมัธยม แต่กำลังคิดว่าถ้าอยู่ในเหตุการณ์จริงๆ จะทำได้เหมือนตอนเรียนที่ฝึกกับหุ่นยางหรือเปล่า :-\ เรื่องอย่างนี้ต้องฝึกเรื่องสติด้วยเจ้าคะ :(
หัวข้อ: Re: เศร้า เริ่มหัวข้อโดย: oil ที่ พฤศจิกายน 13, 2004, 05:21:43 PM ผมกลับไปพยายามมองประเด็นหาสาเหตุที่เธอต้องหิวโซ..ขึ้นรถเเมล์ก็ไม่มีเงินจ่าย..กระเป๋ารถเวทนาเลยให้นั่งฟรี..พอมีที่นั่งก็คงหิวทนไม่ไหว...(ใครที่เคยฝึกยังชีพในป่าคงจำได้ว่าอาหารที่หน่วยมือ้แรกอร่อยที่สุดในโลก)..รีบกินจึงเกิดเหตุน่าเศร้า..อีกสองถึงสามปีครับ..คนจนจะหมดไปจากประเทศไทย
หัวข้อ: Re: เศร้า เริ่มหัวข้อโดย: NaiMai>รักในหลวง ที่ พฤศจิกายน 13, 2004, 05:59:53 PM :-[ ไม่น่าเกิดขึ้น หากผู้ที่อยู่ในเหตุการณ์มีความรู้ในการปฐมพยาบาลบ้าง เคยมีสามครั้ง ที่ผมเป็นพลเมืองดีไปช่วยเหลือผู้บาดเจ็บจากอุบัติเหตุ แต่โดน "ผู้เหมือนรู้มากแต่ไม่ทำ" ด่า (เน้นว่าด่าครับ เพราะมีเรียกชื่อสัตว์บางชนิด และบุพการีด้วย) ขอเล่าครั้งหนึ่งที่ผมโดนด่าละกันครับ คือวันนั้นมีอุบัติเหตุรถชนกันหน้าร้านเน็ตผม (ทั้งสามครั้งที่โดนก็หน้าร้านผมทั้งนั้นแหละ เพราะเป็นจุดอันตรายเกิดอุบัติเหตุบ่อย) มีรถยนต์มิร่าชนกับมอเตอร์ไซค์ หญิงชราที่ซ้อมมอเตอร์ไซค์มาโดนรถมิร่าทับข้ามไปทั้งคัน ผมจึงเข้าไปช่วยเหลือ เห็นว่าคนเจ็บยังไม่หมดสติ จึงลองถามดูว่าจะพอตอบได้หรือไม่ โดยขณะนั้นผมยังไม่แตะต้องคนเจ็บ ด้วยจากที่ทราบมาคือ "ไม่ควรจับขยับหรือเคลื่อนย้ายคนเจ็บจนกว่าจะแน่ใจว่า คนเจ็บบาดเจ็บตรงไหนอย่างไร" ถามครั้งแรกว่า "ยาย ๆ ได้ยินผมมั๊ยครับ" คนเจ็บพยักหน้า เมื่อเห็นว่าคนเจ็บมีการตอบรับคำถามผมจึงถามต่อว่าเจ็บตรงไหนบ้าง ขณะนั้นเองมี "ชายไทยมุง" คนหนึ่ง ไม่ทราบว่าเป็นญาติของคนเจ็บหรือไม่ ตะโกนมาจากกลุ่มไทยมุงว่า "ไอ้เอี้ย มัวแต่ถามทำต้อมึงรึ ไม่รีบช่วยล่ะไอ้สารท คนจะตายถามอยู่ได้" ผมจึงได้หันไปตามเสียงนั้นด้วยภาวะอารมณ์ที่โมโหปื๊ด ๆ อย่างมาก แต่ดีว่ามีตำรวจนอกเครื่องแบบท่านหนึ่งผ่านมาและกำลังเข้ามาช่วยเหลือ ได้ยินคำด่านั้นเหมือนกันยืนชี้หน้าพร้อมพูดปรามชายไทยมุงผู้นั้นว่า "เมิงหุบปากเลย เค้าทำถูกแล้ว เมิงไม่ได้ช่วยทำไม่เป็นก็อย่ามาปากดี เมิงออกไปห่าง ๆ เลย อย่าให้ตูเห็นหน้า" เป็นไงล่ะ จ๋อยสิครับ ขายหน้าประชาชีด้วย ผมเห็นแล้วสะใจครับ ผมหันไปขอบคุณพี่ตำรวจ แล้วก็ช่วยกันช่วยเหลือคนเจ็บต่อไป แต่น่าเสียใจครับ เพราะวันรุ่งขึ้นก็มีคนมาบอกว่าหญิงชราคนเจ็บที่ผมช่วยเหลือนั้นได้เสียชีวิตแล้ว ด้วยอายุที่มาก (เกือบ 70 ปี) จึงไม่สามารถทนอาการบาดเจ็บได้ :'(
:-[ อีกสองครั้งก็ทำนองเดียวกันครับ แต่ยังไม่น่าโมโหและสะเทือนใจเท่าครั้งนี้ จากที่พบมาจึงทำให้เห็นว่า คนไทย ยังมีคนประเภทอย่างชายไทยมุงนี้อยู่เยอะ >:( หัวข้อ: Re: เศร้า เริ่มหัวข้อโดย: aniki ที่ พฤศจิกายน 13, 2004, 06:42:56 PM ขนมปัง ถ้ากินแบบรีบๆติดคอได้ครับ ผมเคยเจอมากับตัว นาฬิกาปลุกตาย ตื่นขึ้นมาสายกลัวหัวหน้าว่า คว้าขนมปังทั้งถุง8แผ่น กินไปขับรถไปเพราะความรีบลืมขวดน้ำ จุกที่คอหอยครับ
ไม่ใช่เรื่องตลกครับ หัวข้อ: Re: เศร้า เริ่มหัวข้อโดย: โทน73 -รักในหลวง- ที่ พฤศจิกายน 13, 2004, 07:34:14 PM ขนมเข่ง ก็น่ากลัว ครับ ช่วงเทศกาล เคยมีคนกินติดคอตายมาแล้ว มันเหนียว ก้อนโต คนแก่กินฟันก็ไม่มี
หัวข้อ: Re: เศร้า เริ่มหัวข้อโดย: ozero++รักในหลวงมากค่ะ++ ที่ พฤศจิกายน 13, 2004, 08:37:24 PM คงถึงคราวเค้าด้วยอ่ะค่ะ เหมือนกะที่เคยได้ยินว่าไม้จิ้มฟันแทงเหงือกดันเ_อกตาย...อะไรทำนองนี้
หัวข้อ: Re: เศร้า เริ่มหัวข้อโดย: coda ที่ พฤศจิกายน 13, 2004, 08:53:35 PM ...คำว่า "ถึงที่ตาย" ไม่อยากใช้พร่ำเพรื่อครับ 8) การตายทุกครั้งมีสาเหตุ สาเหตุที่ไม่เข้าท่า เช่น ความประมาท การปล่อยปละละเลยไม่ดูแลอุปกรณ์ พอมีเรื่องตายขึ้นมาแล้วอ้างว่า "ถึงที่ตาย" ผมว่าจะง่ายไปหน่อย
...ถ้าเป็นอย่างในหนัง Final Destination นั่นก็ว่าไปอย่าง ;D ;) หัวข้อ: Re: เศร้า เริ่มหัวข้อโดย: visith ที่ พฤศจิกายน 13, 2004, 11:00:04 PM :( ...การเสียชีวิตลักษณะนี้มีให้เห็นบ่อยๆ โดยเฉพาะเด็กเล็กที่กินน้อยหน่าแล้วเม็ดไหลลงไปติดคอ/หลอดลม หรือแม้นแต่ท๊อฟฟี่/ลูกอมก็ทำให้เด็กเสียชีวิตก็เคยมีข่าว เหตุการณ์เฉพาะหน้าลักษณะนี้ค่อนข้างฉุกเฉินมาก หากช่วยช้าไปอ๊อกซิเจนไม่สามารถไปเลี้ยงสมองเพียงพอถึงรอดก็พิการจนถึงเสียชีวิต... :(
หัวข้อ: Re: เศร้า เริ่มหัวข้อโดย: rute - รักในหลวง ที่ พฤศจิกายน 14, 2004, 01:52:57 AM :'( เศร้าคับที่ได้ทราบข่าวลักษณะนี้เกิดขึ้นในบ้านเรา...
อย่างที่พี่เจษบอกเอาไว้การช่วยผู้ป่วยที่สำลักอาหารต้องใช้ Heimlich maneuver คับ... โดยหลักการก็คือเพิ่มแรงดันในช่องท้องเพื่อให้อาหารหรือสิ่งแปลกปลอมที่ค้างอยู่ในทางเดินหายใจหลุดออกมา... แต่การทำขึ้นอยู่กับอายุของผู้โชคร้ายโดยแบ่งเป็น... ๑.ในผู้ใหญ่ให้ผู้ช่วยเหลือเข้าทางด้นหลัง เอาแขนทั้งสองข้างโอบไปในระดับใต้ชายโครง ใช้มือข้างใดข้างหนึ่งกำและเอาอีกมือกดทับมือที่กำเอาไว้โดยให้มือทั้งสองอยู่ใต้ลิ้นปี่พอดี ออกแรงกดอย่างแรงและเร็ว เพื่อเพิ่มแรงดันถ้าสำเร็จเศษอาหารหรือสิ่งแปลกปลอมจะกระเด็นออกมาทางปาก ถ้ายังไม่ออกให้ทำซ้ำจนกว่าจะออกคับ... ๒.ในเด็กให้นอนคว่ำพาดขาของผู้ใหญ่ให้ท้องอยู่ตรงกับหน้าขา แล้วตบบริเวณหลังของเด็กเพื่อให้เกิดแรงไปกดกับขาซึ่งผลที่ได้จะเหมือนกับในผู้ใหญ่คับ... ผมยังหาภาพประกอบไม่เจอ ถ้าพบแล้วจะนำมาแจ้งเพิ่มคับ... หวังว่าจะไม่เกิดเหตุอย่างนี้กับใครขึ้นมาอีกคับ... :'( หัวข้อ: Re: เศร้า เริ่มหัวข้อโดย: rute - รักในหลวง ที่ พฤศจิกายน 14, 2004, 01:57:16 AM เจอแล้วคับมีภาพประกอบด้วย...
การทำในเด็กอาจต่างจากที่ผมบอกอยู่บ้างเพราะคนละตำรากัน แต่ใช้ได้เหมือนกัน เพราะหลักการเดียวกันคับ... ที่นี่คับhttp://www.heimlichinstitute.org/howtodo.html... หัวข้อ: Re: เศร้า เริ่มหัวข้อโดย: USP40 ที่ พฤศจิกายน 14, 2004, 02:15:23 AM ขอบคุณมากครับคุณหมอ ;)
หัวข้อ: Re: เศร้า เริ่มหัวข้อโดย: นาจา™รักในหลวง ที่ พฤศจิกายน 14, 2004, 06:04:48 AM ...เป็นการตายที่ไม่ค่อยพบเห็นบ่อยนัก...แสดงความเสียใจกับครอบครัวผู้เสียชีวิตด้วย....พวกเราก็พึงสังวรณ์ไว้ด้วยครับ... ::)
หัวข้อ: Re: เศร้า เริ่มหัวข้อโดย: BuA~รักในหลวง~ ที่ พฤศจิกายน 14, 2004, 08:58:58 AM ตอนเรียนยุวกาชาดตอนประถมและเนตรนารีตอนมอต้น
ก็มีสอนการปฐมพยาบาลนิดหน่อยค่ะ :P หัวข้อ: Re: เศร้า เริ่มหัวข้อโดย: มะเอ็ม ที่ พฤศจิกายน 14, 2004, 09:35:32 AM ขอบคุณครับพี่หมอ....
เรื่องอย่างนี้ผู้จะช่วยเหลือคงต้อง ตั้งสติไม่ตกใจตาม....ไปด้วยน่ะครับ หัวข้อ: Re: เศร้า เริ่มหัวข้อโดย: ozero++รักในหลวงมากค่ะ++ ที่ พฤศจิกายน 14, 2004, 10:33:47 AM มีเรื่องนึงอยากเล่าให้ฟัง เรื่องนี้ได้ยินมาจากพี่คนนึงซึ่งอยู่หน่วยงานเดียวกันกับท่านที่กำลังจะกล่าวถึง
มีข้าราชการชั้นผู้ใหญ่คนนึงได้ไปประจำอยู่ที่ตปท. มีวันนึงท่านก็ไปสวนสาธารณะแล้วก็นั่งที่เก้าอี้แล้วก็โดนตะปูของเก้าอี้เกี่ยวแถวบั้นท้ายจนมีเลือดไหล ก็คิดว่าไม่มีไรมากกลับบ้านไปทำแผลก็คงจบ แต่สุดท้ายก็เสียชีวิตเพราะบาดทะยักจากตะปูตัวนั้น เรื่องนี้ถึงแม้จะเกิดนานมากแล้วก็ตาม แต่ก็ทำให้เรานึกถึงและเอามาเป็นบทเรียนไว้ตลอด :-[ หัวข้อ: Re: เศร้า เริ่มหัวข้อโดย: โทน73 -รักในหลวง- ที่ พฤศจิกายน 14, 2004, 07:25:28 PM เจอแล้วคับมีภาพประกอบด้วย... การทำในเด็กอาจต่างจากที่ผมบอกอยู่บ้างเพราะคนละตำรากัน แต่ใช้ได้เหมือนกัน เพราะหลักการเดียวกันคับ... ที่นี่คับhttp://www.heimlichinstitute.org/howtodo.html... เยี่ยมครับคุณหมอ ;) :D |