เว็บบอร์ดสนทนาภาษาปืน

 มีเรื่องมาเล่าให้ฟังครับ เมื่อซักพักที่ผ่านมาผมเกือบได้นอนห้องขังแล้วล่ะครับ เรื่องมีอยู่ว่าเมื่อซักพักที่ผ่านมาคนงานพม่าที่ไร่โทรมาบอกว่ามีคนเมามาหาเรื่อง ผมเลยไปกันสี่คนมีพ่อ น้องชาย แม่ผมแล้วก็ผม มีปืนไปสามกระบอกเป็นลูกซองสอง เก้ามอมอหนึ่ง พอไปถึงคนที่มาหาเรื่องไม่อยู่แล้วครับ ก็เลยเรียกคนงานมาสอบถามได้ความว่ามีพม่าที่ทำงานอยู่อีกที่นึงเมาแล้วก็มาหาเรื่องถึงห้องแถวที่คนงานผมพักอยู่ ระหว่างที่กำลังสอบถามคนงานผมอยู่คู่กรณีก็ย้อนกลับมาอีกครั้งพร้อมกับพวกอีกหนึ่งคน เดชบุญที่พ่อผมสังเกตุเห็นว่าหมอนั่นพกมีดมาด้วย พ่อผมเลยร้องบอกให้ทุกคนระวังมันพกมีดอยู่ พร้อมกันนั้นผมกับน้องชายก็ยกปืนเล็งไปทางมันพร้อมทั้งสั่งให้มันทิ้งมีด ทีแรกเจ้าตัวมันไม่ยอมทิ้งพร้อมทั้งท้าให้ยิง ผมเลยยิงขึ้นฟ้าไปหนึ่งนัด มันยังไม่ยอมทิ้งมีด พอดีเพื่อนมันเข้าไปดึงมีดออกจากเอวมันทิ้งไปสถานะการณ์เลยคลี่คลายขึ้นมาครับ จากเหตุการณ์นี้ถ้าหากว่ามันไม่ยอมทิ้งมีดแต่กลับชักขึ้นมาแล้วชาร์จเข้าหาพวกผมคนใดคนหนึ่ง แล้วผมยิงมันตายจะเป็นการทำเกินกว่าเหตุไหมครับ แล้วอีกอย่างตอนนั้นพวกผมล้อมมันไว้ระยะไม่เกินสามเมตรี่ถือว่าใกล้เกินไปไหมครับ

อ้อลืมบอกไปผมใช้ปืนลูกซองห้านัดใส่ลูกเก้าพร้อมครับ ระยะแค่นั้นหยุดคู่กรณีได้ก่อนโดนประชิดตัวไหมครับ

อืม......ใกล้เกินไป ปืนเสียเปรียบมีดนะ

ขอบคุณครับต่อไปผมจะระวังครับ ตอนนั้นมันวุ่นวายจริงๆครับ

     เจอเรื่องไม่ค่อยดีส่งท้ายปีเก่า  ปีใหม่ขอให้เจอแต่เรื่องดีๆครับ  :) :) :)

ล้อมใกล้ขนาดนั้น น่ากลัวครับ เพราะระยะสาม สี่เมตรนี่ สองก้าวก็ถึงตัว
ระวังแนวปืนด้วยครับ ไม่อยากให้ยิงโดนกันเอง

ดีแล้วครับที่คลี่คลายได้

ขอบคุณครับ

เช้าตื่นมาเจอเจ้าปุยฝ้าย กระต่ายที่เลี้ยงไว้นอนตายอยู่ในกรงอีก เริ่มปีใหม่ได้ดีจริงๆครับผม :~)

ไปดูกรงนกคุ้มที่เลี้ยงไว้ตายไปหนึ่งกำลังร่อแร่อีกหนึ่ง เซ็งเลยครับ :~)

ผมว่าอำนาจ 9 เม็ด ของลูกซอง ยิ่งระยะประชิด9เม็ดยังไม่บานคงเหมือนช้างถีบ..
แต่ดีแล้วครับที่ไม่ได้ใช้

 ::014::ขอให้ผ่านพ้นเรื่องเซ็งๆเร็วๆนะครับ ::014::   ระยะ3-4เมตรอันตรายเกินไปครับ 5เมตรกำลังดีเเต่อย่าโอบล้อมจนอยู่ในเเนวยิงของเรา มันยอมทิ้งมีดเเล้วน่าจะโทรเร๊ยกตำรวจมารับไปนอนห้องVIPซะหน่อย ระวังมันกลับมาเอาคืนด้วย ไว้ใจไม่ใด้นะครับพวกนี้ ::011::

เห็นด้วยเรื่องแอบมาเอาคืน ระวังตัวให้มากขึ้นไว้ด้วยก็ดีครับ

คนโง่ไม่กลัวปืน จะบีบให้เราต้องยิงมันตายครับ... นายสมชายก็เคยเห็นกับตาเลย ตามข้างล่างครับ...

Post ข้างบนผ่านมาหลายปีแล้วครับ แต่นายสมชายยังจำแม่นเพราะเสียวไส้มาก คือนายสมชายรถติดจ่อข้างหลังตาลุงคนนั้นห่างไม่เกิน 2 เมตรครับ(กันชนแทบจ่อท้ายเลย)... เห็นแท็กซี่วิ่งเข้ามาเปิดประตูรถตาลุงฯ แต่เปิดไม่ออกเพราะติดล็อก แล้วก็วิ่งกลับไปเอาอะไรก็ไม่รู้จะเข้ามาทุบกระจกฯ แล้วก็เป็นอย่างที่เล่าใน Post ข้างบน...

ในโลกนี้นายสมชายเกลียดมากที่สุดคือคนโง่ขี้โมโหครับ... คนโง่เจ้าอารมณ์ มันจะโง่ได้ทุกเรื่อง ตามท้องเรื่องในกระทู้นี้คนเมาแล้วโง่ กลัวคนหาว่ากลัวเลยไม่ทิ้งมีด!!!, จะบีบให้คนอื่นต้องยิง...

ต่อไปก็คงต้องระวังตัวล่ะครับ ทีแรกก็ว่าจะเรียกตำรวจมาเอาไปนั่นแหละครับแต่พ่อผมท่านห้ามเอาไว้ครับ

อย่าให้ต้องระวังมันนานนักเลยครับ ไม่ดี ต้นไม้ต้นไร่ใส่แต่ปุ๋ยเม็ดอย่างเดียวก็ไม่ดี

ถ้ารู้ที่อยู่หมอนั่นน่าตามไปเช๊คประสาทดูว่าหายข้องใจหรือยัง

เดี๋ยวนี้ทำรุนแรงไม่ได้ครับพวกองค์ต่างๆเยอะครับ

ของผมไม่ "เกือบ" ครับ... เรียบร้อยไปแล้วแต่มี "ปาฏิหาริย์" เกิดขึ้น... ::014::

วันที่ 28 ธ.ค. 2555 เวลา 14.30 น. ระหว่าง วนหาที่จอดรถบริเวณที่จอดรถของห้างแห่งหนึ่ง ได้มีเด็กหญิงอายุ 3 ขวบกว่าวิ่งออกมาจาก "ซอก" ของรถที่จอดอยู่ในที่จอดรถ...

จังหวะจะโคนพอดีกันเป๊ะ คือถ้ารถผมเข้ามาช้ากว่านี้ซัก 5 วินาที ก็คงไม่เกิดเหตุสลด... ผมเห็นเด็กตอนที่ศรีษะเด็กอยู่ตรงมุมหน้าขวาของรถ คือชนพอดีและล้อหน้าขวาได้เหยียบทับบนตัวเด็ก...

ผมกัดฟันให้ล้อรถข้ามตัวเด็กไปก่อนแล้วค่อยเบรค เพราะถ้าตกใจรีบเบรคตอนล้อรถอยู่บนตัวเด็ก เด็กจะต้องสาหัสกว่าเดิม...

พอรถหยุดผมรีบเปิดประตูรถ เด็กอยู่ตรงเท้าผมพอดี... ผมรีบลงไปอุ้ม พ่อแม่เด็กกรี๊ดสนั่น..!! ผมรีบอุ้มเด็กขึ้นรถ พ่อแม่เด็กกระโดดขึ้นรถผมเสร็จแล้วรีบบึ่งรถไป ร.พ. ที่ใกล้สุดทันที...

สำรวจตัวเด็กคร่าวๆด้วยสายตาเริ่มมีความหวัง ศรีษะ ลำตัว ไม่มีบาดแผล แต่มีรอยเลอะและกางเกงฉีกขาดบริเวณเหนือหัวเข่าทั้งสองข้าง... ที่เหลือไปวัดดวงที่โรงพยาบาล...

ไปถึง ร.พ. เข้าแผนกฉุกเฉิน แพทย์เอ็กซเรย์ทั้งตัวไม่พบอาการผิดปกติอะไรทั้งสิ้น กระดูกขาไม่แตก ไม่หัก ไม่มีรอยร้าว มีแต่รอยถลอกบริเวณที่ถูกรถทับ..... แต่ด้วยความกังวลของทั้ง 2 ฝ่ายทางแพทย์เลยให้พักดูอาการอีก 2 คืนเพื่อจะดูอาการแทรกซ้อน...

อีกวันแพทย์ได้เอ็กซเรย์แบบ CG อีกรอบ ตรวจทุกอย่างก็ไม่มีอะไรผิดปกติ ดูอาการจนถึงวันที่ 30 ธ.ค. แพทย์มีความเห็นว่าให้กลับบ้านได้...

ทะเบียนรถผม กับ พระที่เด็กใส่อยู่ ถูกถามตลอดเวลาจากญาติและคนที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องราวนี้...

และตอนนี้ยังอยู่ในช่วงเทศกาลพักผ่อน แต่ก็อยากเตือนเป็นอุธาหรณ์ว่าถ้าเกิดเด็กเสียชีวิต นอกจากผู้ขับขี่จะโดนคดีความแล้ว.. ผู้ปกครองก็จะโดนดำเนินคดีด้วยเช่นกัน เพราะไม่ดูแลบุตรให้อยู่ในความปลอดภัย(ข้อนี้รบกวนพี่นักกฏหมายช่วยขยายความอีกทีครับ...)

เหตุการณ์นี้ "ปาฏิหาริย์มีจริง" และคงจะไม่มีโอกาสเกิดขึ้นอีกแล้ว...

ดูแลบุตรหลานของทุกท่านให้ดีๆครับ เพราะเค้าเหล่าคือ "กำลังใจ" ให้เราอยู่รอดได้.. และขับรถให้ "ระวัง" ให้มากกว่าเดิมครับ... ::014::

เมื่อวันที่ 31 /12/55 เวลาประมาณ 16.30 น บริเวณ วันสามขา ผม ก็เกือบ ชนเด็กเบรกหยุด ห่างเด็ก ประมาณ 30 เซนได้ คือเขาออกมาจากซอยพอดี เป็นมุมอัปมีพุ้มไม้บังทางเข้าซอย

โชคดีนะครับที่เด็กไม่เป็นอะไรมากครับ แต่มันก็น่าแปลกนะครับรถเหยียบไปแล้วไม่เป็นไรผมก็ยังสงสัยเหมือนกันครับเพราะผมก็เคยเหยียบหมาที่เลี้ยงไว้เหมือนกันครับก็นึกว่าไม่รอดแต่มันก็ไม่เป็นไรครับ หรืออาจจะเป็นเพราะว่าพื้นมันเรียบ ล้อรถที่เหลืออีกสามล้อเลยช่วยรับนํ้าหนักรถไว้ก็เป็นได้ครับ

เสียว........

วินาทีแรกคิดถึง "คุก" อย่างเดียวครับ...

ที่ผมประมาทก็คือสมาธิและสายตาที่มัวมองหาแต่ที่จอดรถ... แต่เพราะเป็นลานจอดรถ ความเร็วรถเลยต่ำมากๆ แต่ก็ยังเร็วพอที่ทำให้เกิดอุบัติเหตุได้..

และที่เห็นนรกรำไรคือตอนญาติของเด็กมากัน 10 กว่าคน วัยรุ่นล้วนๆ ต้องประคองสถานะการณ์ให้ราบรื่นที่สุดที่จะเป็นได้... พอเด็กพ้นอันตรายค่อยพาพ่อแม่เด็กไปแจ้งความที่สถานีตำรวจ ชี้ผมประมาทเพื่อแสดงความรับผิดชอบทุกอย่าง เลยได้ความรู้จากตำรวจเกี่ยวกับเรื่องความผิดร่วมของผู้ปกครอง... และที่สำคัญที่สุดผมไม่เรียกเจ้าหน้าที่ประกันภัยมา เพราะกลัวว่าจะกลายเป็นตัวแปรเพิ่มความขัดแย้งของคู่กรณีเพราะคำพูดเพื่อรักษาผลประโยชน์ของบริษัทประกันภัย อาจสร้างความร้าวฉานและเหตุการณ์พลิกได้...

แจ้งเอาเลขเคลม สำรองจ่ายค่ารักษาพยาบาลไปก่อนค่อยไปเบิกทีหลัง... และที่สำคัญ พ่อแม่เด็กเป็นคนดีมาก เรียกค่าทำขวัญเพียง 5 พัน ผมยัดเยียดให้มากกว่านั้นยังไงก็ไม่ยอมรับเงิน และบอกว่าจะเอาเงินจำนวนนั้นกลับมาเลี้ยงอาหารผมช่วงหลังปีใหม่.. ถือว่าเป็นโชคชะตาที่ทำให้รู้จักกันครับ.... ::014:: ::014:: ::014::

อาจจะเป็นด้วยระบบช่วงล่างรถยนต์ที่ยืดหยุ่นได้นะครับ...แต่จำได้สมัยเรียนเื่พื่อนโดนรถกระบะเหยียบเท้า มันร้องแทบตาย
สรุปกระดูกเท้าร้าวหรือแตกนิดนึงใส่เฝือกไปเดือนกว่า ::012::
...พอขับรถเองบ้างทุกวันนี้ผมกลับคอนโดฯที่กรุงเทพต้องระวังไม่ว่าจะมืดไม่มืดเพราะมีเด็กๆวิ่งเล่นกันเยอะ พ่อแม่มองกันเฉย ไม่ค่อยช่งยดูแลกัน ::011::
เสียวๆอยู่เพราะบางที มันมืดบางมุมก็บังตา ไอ้เด็กก็ซนเหลือกำลังจริงๆ ::013::