เว็บบอร์ดสนทนาภาษาปืน

มองปัญหาอย่างเข้าใจ ทุกข์ใดใดก็คลายเอง

หน้าต่างศาสนา
พระมหาเจษฎา โชติวังโส จากโครงการพระนักเขียนฯ สำนักงานส่งเสริมคุณธรรม จริยธรรมฯ วัดสระเกศ


เมื่อเราต้องเผชิญหน้ากับปัญหาต่างๆ ที่ถาโถมเข้ามาในชีวิต ทุกคนต่างมีวิธีการแก้ปัญหาที่แตกต่างกันออกไป บางคนก็อดทนแก้ไขได้จนสำเร็จ บางคนก็หลีกหนีไปตั้งหลักหรือหาผู้แนะนำช่วยเหลือ



แต่สิ่งที่สำคัญสำหรับการแก้ไขปัญหาทุกอย่างอยู่ที่มุมมองต่อปัญหานั้นว่าแท้จริงมาจากคนอื่นหรือจากตัวเราเองกันแน่ เมื่อเข้าใจถูกต้องจะได้แก้ไขได้ถูกเช่นกัน



ดังเรื่องราวที่เกิดขึ้น ณ หมู่บ้านแห่งหนึ่ง มีตากับหลานนั่งอยู่ที่ร้านค้าริมถนนเฝ้าคอยดูรถม้าและคนสัญจรไปมา ไม่นานก็มีรถม้าคันหนึ่งขนสัมภาระเดินทางผ่านมา ชายขี่ม้าเอ่ยปากถามตา "ตาครับ ที่หมู่บ้านแห่งนี้พอจะมีที่ให้ปลูกบ้านเพื่อพักอาศัยหรือเปล่าครับ"



ตาจึงย้อนถามกลับไปว่า "พ่อหนุ่ม แล้วหมู่บ้านที่เจ้าจากมาเป็นยังไงถึงคิดย้ายมาอยู่นี่ล่ะ"



ชายคนนั้นตอบด้วยทีท่าไม่ค่อยพอใจ "ผมไม่อยากพูดถึงหมู่บ้านนั้นเลย ผู้คนที่นั่นมีแต่แก่งแย่งชิงดีกัน พูดจากันก็ไม่เพราะ ใส่ร้ายกัน มีแต่ความไม่สงบ นี่ล่ะผมถึงย้ายมา"



ตาเลยพูดขึ้น "หมู่บ้านนี่ก็เหมือนกัน เชิญพ่อหนุ่มหาที่ว่างๆ สร้างบ้านอยู่เอาเลยนะ" ชายหนุ่มได้ฟังก็ส่ายหน้าแล้วก็ควบม้าจากไปหมู่บ้านอื่น



อีกสักครู่ต่อมา ก็มีขบวนรถม้าผ่านมาอีก ชายหนุ่มคนหนึ่งเอ่ยปากถามคุณตาว่า "คุณตาครับ ที่หมู่บ้านในเมืองแห่งนี้พอจะมีที่มีทางให้ผมลงหลักปักฐานสร้างบ้าน เพื่อพักอยู่อาศัยบ้างไหมครับ"



ตาก็เอ่ยปากถามแบบเดิม "พ่อหนุ่ม แล้วหมู่บ้านที่เจ้าจากมาเป็นยังไงถึงคิดย้ายมาอยู่นี่ล่ะ"



ชายหนุ่มคนนั้นตอบพร้อมรอยยิ้ม "คุณตาครับ หมู่บ้านที่ผมเคยอยู่เป็นหมู่บ้านที่ร่มรื่น ผู้คนมีความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ซึ่งกันและกัน พูดกันด้วยวาจาที่ไพเราะอ่อนหวาน แต่เหตุที่ผมต้องย้ายมายังหมู่บ้านนี้ก็เพราะกระผมต้องมารับหน้าที่ในหมู่บ้านแห่งนี้ครับ"



ตายิ้มแล้วพูดต่อ "หมู่บ้านนี้ก็ไม่ต่างจากที่เจ้าจากมาหรอก เชิญพ่อหนุ่มหาที่ว่างๆ สร้างบ้านอยู่เอาเลยนะ" ชายหนุ่มยกมือขึ้นไหว้คุณตาแล้วกล่าวขอบคุณก่อนจะเดินทางไปหาที่ว่างสร้างบ้านอยู่



หลานเห็นการกระทำของตาจึงถามขึ้น"ตาๆ ทำไมตาพูดกับคนสองคนไม่เหมือนกันเลยล่ะ" ตายิ้มแล้วตอบด้วยความเอ็นดู "ก็ตาให้คำตอบตามความคิดของแต่ละคนไงล่ะ เพราะทุกหมู่บ้านก็มีทั้งความสงบและวุ่นวายพอกัน คนแรกมองแต่ความวุ่นวายไม่ว่าอยู่ที่ไหนก็วุ่นวายทั้งนั้นแหละ ส่วนคนที่สองมองเห็นความสุขสงบ ไม่ว่าเขาอยู่ที่ไหนก็สุขสงบทุกที่เช่นกัน จำไว้นะหลาน"



ปัญหาที่ตาพยายามชี้ให้หลานเห็นนั้นล้วนมาจากใจของแต่ละคนที่แตกต่างกันไป บางคนไม่มีธรรมประจำใจ ไม่ได้เรียนรู้คำว่าพอและปล่อยวาง แล้วมุ่งจะแสวงหาที่สงบและมีความสุข ไม่ว่าเขาจะพยายามค้นหาสักเท่าไรก็ไม่มีวันพบเจอ เพราะคงไม่มีที่นั้นอยู่จริง



ผิดกับบางคนที่มีธรรมประจำใจ ยึดความดีเป็นที่ตั้ง เข้าใจชีวิตและปล่อยวางเป็น เขาจะไม่เห็นปัญหาอยู่เลยในที่ไหนๆ ทุกที่ล้วนเป็นที่ที่มีแต่ความสุขสงบ



เพราะปัญหาที่แท้อยู่ที่ใจนั่นเอง ถ้าแก้ที่ใจได้ ทุกปัญหาภายนอกก็แก้ไขได้เช่นกัน

+1ครับน้าอรรถ ::014:: ::014:: ::014:: ::014:: ::014:: ::014:: ::014:: ::014:: ::014::

1632 ;D ;D ;D