เว็บบอร์ดสนทนาภาษาปืน

อ่านแล้วดีครับ

มีต่อครับ

ช่วย up ครับ

อ่านแล้ว อดนึกถึงตนเองไม่ได้
ผมนั่งทำงานถึงตี 1 ตี 2 ทุกวัน
ก่อนหน้านี้สัก 3-4 ปี จะทานข้าวมื้อแรกประมาณ บ่าย 3 โมง (ตื่น 7.30 น.) กาแฟวันนึงสัก 10 แ้ก้ว
ทานอาหารมากสัก 3 ทุ่ม - เที่ยงคืน

ใช้ชีวิตอย่างนี้มาตลอด  ผมจะเป็นไงบ้างเนี่ย  เฮ้อ

อ่านแล้วก็เข้าใจค่ะ...
แล้วย้อนดูตัวเอง...
ตอนนี้ถ้าไม่มีงานทำ..ให้นั่ง..นอนอยู่กับบ้านเฉยๆ ตายดีกว่าค่ะ..

อย่ามองแต่ตนเอง จงมองคนที่รายลอบเราด้วย

                 อ่านแล้วทำให้สะท้อนชีวิตตัวเองดีครับ... ทุกวันนี้ผมกลายเป็นคนไม่กระตือรือล้นอยากจะทำอะไรเกินตัว พักผ่อนเร็ว เลิกกินกาแฟ(เด็ดขาด) พยายามทำอะไรที่มันส่งผลร้ายต่อสุขภาพให้น้อยที่ที่สุด

                 คิดอยู่เสมอคนที่เดือดร้อนต้องมารับภาระอันหนักอึ้งต่อจากเรา.. ก็คือครอบครัวเรานั่นเอง

คนวัยทำงานมักลืมตัวลืมตายกันเป็นส่วนใหญ่แหละครับ  การใช้สอยร่างกายจึงเป็นไปอย่างหักโหมจนเกินไป  ไม่เฉพาะในเรื่องของการทำงาน แม้แต่การทำลายตัวเองในทุกรูปแบบก็ทำเหมือนกัน

ไม่นับสารพิษตกค้างทั้งหลายที่เราทานเข้าไปพร้อมกับอาหารในแต่ละมื้อด้วยนา

มัฌชิมา ปฏิปทา ครับ

อยู่บ้านนานๆเบื่อตัวเองมากครับ แต่ยังไม่อยากตาย

ปทานายจ้าง กับปทาลูกจ้างมักจะไม่เหมือนกันละมังครับ..... :<><> :<><> :<><>