เว็บบอร์ดสนทนาภาษาปืน

 เรื่องราวของ 'รถเมล์ไทย' ขำดี อ่านแล้วโดนใจหลายสาย

ปอ. 10 (พระประแดง-รังสิต)
รถเมล์ สายที่ 'หยิ่ง' ที่สุดในประเทศไทย คาดว่าคนขับทั้งหลายคงเป็นคนรวยแอบมาขับรถเล่นแก้เซ็งไปวันๆ

ไม่ง้อผู้ โดยสาร ยิ่งรถตัวเองโล่งเท่าไรยิ่งชอบ ไม่จอดรับผู้โดยสาร ต่อให้โบกจนมือหัก และมีวิธีป้องกันผู้โดยสารจะขึ้น โดยการไปจอดป้ายไกลๆ เพื่อให้ผู้โดยสารลง แล้วซิ่งทันที ต่อให้คนที่จะขึ้นวิ่งไปถึงประตูก็แล้วเหอะ แถมเป็นรถหายาก นานๆ มาสักคันนึง ถ้าพลาดแล้วละก็

ไปสั่งก๋วยเตี๋ยวกินรอคันต่อไปได้เลย

สาย 8 (แยกคลองตลาด-แฮปปี้แลนด์)
รถเมล์สายที่ซิ่งเร็วที่สุดในประเทศไทย คาดว่าคนขับส่วนใหญ่จะเป็นพวกนักแข่งรถมือสมัครเล่นที่ตกงาน
หรือสอบตกจากการเทิร์นโพร เลยหันเหชีวิตมาขับรถเมล์แทน แต่มองหน้าแล้วนึกว่าเพิ่งหนีออกมาจากคุก
ขอแนะนำสำหรับผู้โดยสารหน้าใหม่ว่าอย่านั่งเบาะหน้า (ยาวๆ) เด็ดขาด หัวคุณอาจโขกหรือพุ่งชนกระจกหน้ารถได้ พึงจับราวให้มั่น

ก้าวขึ้น-ลงให้ไว เวลาคนโบกให้จอด มันไม่ค่อยจอดตรงที่คนยืนคอย มันจะวิ่งเลยไปให้คนวิ่งตาม พอคนที่วิ่งเร็วที่สุดตามไปถึงแล้วก้าวขาจะขึ้นไป มันจะกระตุกรถทีนึง บังเอิญว่าคนโดยสารกระโดดขึ้นไปได้ มันจะกระชากรถอีกทีให้หน้าคะมำไปข้าง
หน้า คนขับมันจะหันมามองอย่างสะใจ แล้วกระตุกรถไปเรื่อยๆ ให้คนโดยสารคนต่อไปรู้รสชาดอย่างทั่วถีง.....
ทีนี้อีตอนขาลง ผู้โดยสารกดกริ่งครั้งแรก มันยังวิ่งตะบึงอย่างเมามัน ผู้โดยสารกดกริ่งอีก มันจะตะคอกว่า "กดครั้งเดียว...รู้แล้ว..เดี๋ยว (เซ็นเซอร์) ไม่จอดซะนี่!" แล้วก็เบรคอย่างแรง ผู้โดยสารทั้งคันต่างพากันหาหลักจับยึดบ้าง
ที่จับไม่ทันก็หน้าคะมำ คว่ำ เค้เก้ รถยังไม่จอดสนิทดี กระเป๋า (ซึ่งหน้า*****มพอกัน) มันจะบอก "ลงเร็วๆ .. ลงเร็วๆ" ผู้โดยสารคนต่อไปเพิ่งก้าวขาซ้ายลงไป คนขับมันจะกระชากรถไปเรื่อยๆ ใครลงทันก็โชคดีไป ใครไม่ทันก็หน้าจ๋อย ยอมรับสภาพไปลงป้ายหน้าเอา

ปอ. 6 (พระประแดง-ปากเกร็ด)
รถเมล์สายที่วิ่งยาวที่สุด เริ่มต้นสายจากจังหวัดสมุทรปราการ พาเที่ยวชมรอบเมืองกรุงเทพฯ อาทิ พระปรางค์วัดอรุณฯ

สะพานพุทธฯ วัดโพธิ์ ท่าเตียน ท่าช้าง ท่าพระจันทร์ สนามหลวง วัดพระแก้ว ฯลฯ ไปจนสุดสายที่จังหวัดนนทบุรี ด้วยแพ็คเก็จ

ราคาสุดประหยัด (สมุทรปราการ-กรุงเทพฯ-นนทบุรี) เพียง 23 บาท ตลอดการเดินทาง (กรุณานำอาหารมาเอง)
เหมาะกับการพาคนแก่และเด็กเดินทางเล่น เพราะจำกัดความเร็วเพียง 40 กิโลเมตร/ชั่วโมง ปลอดภัยแน่ๆ สนใจติดต่อ ขสมก.
เริ่มทัวร์ได้ 5.30 ถึง 21.00 น. ปล. เนื่องจากใช้แอร์ระบบ Hottest First ป้องกันผู้โดยสารหนาวจนแข็งตาย
ไม่จำเป็นต้องเตรียมเสื้อหนาวมาแต่ประการใด

ปอ. 4 (เป็นรถที่แน่นสุดในประเทศไทยแล้วมั้ง)
ทุกวันเราต้องพบนักห้อยโหนกายกรรมออกมาจากตัวรถ จนหวาดเสียวว่าจะเกิดอันตรายกับเขาเหล่านั้นหรือเปล่า
กระเป๋ารถเมล์ทุกคนได้รับการอบรมให้พูดเหมือนกันคือ "ขึ้นบนมาหน่อยสิคะ" "เดินหน้าชิดในหน่อย" "คนหน้าคนหลังช่วยเดินหน่อยสิคะ"
บางทีก็ไม่เคยดูเลยว่าสภาพในรถเป็นไง ประมาณว่าโดนตั้งโพแกรมให้พูดยังไงก็พูดตาม หากโดนกระเป่ารถถามว่า "ชิดในหน่อย..ที่ข้างๆ จะเอาไว้เตะตะกร้อเหรอ?" ก็ตอบไปเลยว่า "เอาลูก (ตะกร้อ) มาให้เด่ะ! จะเตะให้ดู" หรือบ้างก็ตะโดนกลับมาว่า "คุณผู้หญิงด้านหลัง ท้องไม่มีพ่อแล้ว!" บางคนเกาะไปด้วยมือเดียวเท้าเดียวเท่านั้นเก่งจริงๆ วันไหนโชคดีขึ้นได้ จะไปถีงออฟฟิศในสภาพหัวเหอเสื้อผ้ายับเยิน
จนเพื่อนมันเคยทักว่าไปโดนข่มขื่นมาเหรอ!?

สาย 113 (มีนบุรี-หัวลำโพง)
รถสภาพโทรมชะมัด ประตูปิดไม่ได้ซักกะคัน ในชั่วโมงเร่งด่วนคนอัดแน่นยังกะปลากระป๋อง

แถมไม่ชอบจอดรับคนขึ้นด้วย ขากลับจากหัวลำโพงแทนที่จะวิ่งเข้าพญาไท มันดันมุดเข้าซอยบ้าอะไรไม่รูไปโผล่เอาบรรทัดทอง
คนที่รอขึ้นตรงสามย่านก็คอยไปเถอะ ชาตินึงกว่าจะโผล่มาทางพญาไทซักคัน





ปอ.1 (ปากคลองตลาด-มีนบุรี)
วิ่งจากมีนบุรี ผ่านหน้ารามฯ ผ่านพระโขนง ผ่านสุขุมวิท ผ่านสยาม แล้วก็ไปปากคลองตลาด ด้วยความที่จากหน้ารามฯ

วิ่งไปสุขุมวิทมีสายเดียว (แต่ก่อนมีสาย 40 ด้วย แต่เดี๋ยวนี้มันไม่ผ่านรามฯแล้ว) ทำให้คนแน่นมากถึงมากกว่าแน่นที่สุด

แน่นจนเวลาขึ้นนี่กอดคนข้างๆ ได้สบาย มาก ยิ่งวันเสาร์หรือวันธรรมดาตอนชั่วโมงเร่งด่วนนะ...ฮึ่ม.....อย่าฝันเลยจะ ได้นั่ง แต่พอถึงสุขุมวิท 24 (เอ็มโพเรียม-สวนเบญจสิริ) คนลงเกือบหมดรถเลย

สาย 33 (ปทุมธานี-สนามหลวง)
ที่จริงน่าจะเปลี่ยนเป็น นรก-อเวจี ดีกว่าครับ เร็วสุดๆ เคยนั่งช่วง 6 โมง จากปากเกร็ดถีงสนามหลวง 25 นาที ตื่นไปเรียนไม่เคยนั่งหลับบนรถสายนี้เลย ครับ เพราะเคยมีคนนั่งหลับแล้วรถเข้าโค้งหน้าวัดสร้อยทอง ไม่รู้เจ้าที่แรงหรือเหตุอันใด
ชายผู้นั้นได้กระเด็นตกจากเบาะมาอยู่ที่พื้นรถโดยไม่รู้ตัว แต่สามารถกลับขึ้นไปนั่งหลับต่อเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
เคยขึ้นสะพานแล้วลอยตัวอยู่ประมาณ 3 วินาที พอจกลงมากระจำข้างๆ เราร้าวหมดทั้งแผ่นนึกว่ามอเตอร์ครอส เด็กและสตรีมีครรภ์ไม่ขอแนะนำครับ คนในรถนั่งมองหน้ากันแบบ ... สงสัยว่าตูจะมีชีวิตรอดมั้ยนี่?!

ปอ. 356 (ปากเกร็ด-รังสิต)
ถ้าคิดจะทำหนังย้อนยุคสัก 30 ปีแนะนำให้ใช้ประกอบฉากได้ ความเร็วไม่เกิน 40
กม. ขับไม่เกินเกียร์ 3 วิ่งจากปากเกร็ด-หลักสี่ ใช้เวลาเกือบชั่วโมง แม้ไม่ใช่ชั่วโมงเร่งด่วน
เวลาเย็นรับสาวโรงงานกลับบ้าน จะจอดรอกันหน้าโรง งาน เหมือนประหนึ่งเป็นอู่รถ แถมซ้อมนกัน 3 คันอีกต่างหาก
จากสภาพรถไม่น่าเชื่อว่าจะไปถึง ม.ธรรมศาสตร์รังสิตได้ เคยเสียกลางทางคนขับบอกให้ช่วยเข็นหน่อย

สาย 57 (ตลิ่งชัน - คลองสาน)
เนื่องจากสายนี้ต้องผ่านสถานที่หลายแห่ง ซึ่งเป็นที่เก่ามีประวัติและเคยมีอุบัติเหตุเกิดขึ้น เช่น
เมื่อผ่านโพธิ์สามต้นคนขับจะถูกผีมอเตอร์วินเข้าสิง ซอกเล็กซอกน้อยพี่แกจะ มุด เบียด ปาด แซงซ้ายขวาเป็นที่หวาดเสียว

ครั้นออกถนนปิ่นเกล้า-นครชัยศรี จะถูกผีรถบรรทุกเมายาบ้าเข้าสิง แข่งกันไล่บี้ชนิดไม่กลัวอุบัติเหตุ
จะจอดก็ตอนชนท้ายกับรถเก๋งหรือรถพัง และเคยไหมขึ้นไปนั่งบนรถแล้วมองเห็นล้อวิ่งอยู่เพราะใต้ท้องรถมันทะลุ!

ปอ. 126

สายนี้สนับสนุนโดย The Mall เพราะวิ่งผ่าน The Mall ถึง 3 แห่ง คือ ตั้งแต่งามวงศ์วาน บางกะปิ แล้วก็รามคำแหง
ส่วนสปอนเซอร์อีกรายคาดว่าจะเป็นเมเจอร์ซีนีเพล็กซ์ ตอนนี้ผ่าน 2 เมเจอร์ คือ เมเจอร์รามฯ กะรัชโยธิน

แล้วก็อีกนิดนึงจะผ่านเมเจอร์เอกมัย โชคดีที่มาทะลุตรงพระโขนง

ปอ. 157 (ปอ.32 เดิม บางประกอก-หมอชิต)
เราคิดว่าเป็นรถเมล์สายที่ผ่านหน้าโรงพยาบาลมากที่สุดเลยก็ว่าได้ ทั้งศิริ ราช รามาฯ พระมงกุฎ ราชวิถี โรงพยาบาลเด็ก
ศูนย์วิจัยมะเร็งโรคปอด เปาโล และอีกมากมายที่จำไม่ค่อยจะได้


คืนวันหนึ่งกลางดึกได้มีคู่รักหนุ่มสาวได้ขับรถมอไซค์กินลมเล่น ผู้ชายเป็นคนขับส่วน
ผู้หญิงเป็นคนซ้อน ขับชมวิวท่ามกลางเงาจันทร์อย่างมีความสุข แต่แล้วความเร็วเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
หญิง - ตัวเอง ขับช้าๆหน่อย เค้า "กลัว" พูดด้วยน้ำเสียงสั่น
ชาย - ไม่เอาหรอก ยังสนุกอยู่เลย
หญิง - แต่เค้า "กลัว" จริงๆนะ
ชาย - ก็ได้ แต่ คุณต้องบอก"รัก"ผมก่อน
หญิง - ได้ค่ะ "ฉันรักคุณ" ขับช้าๆได้แล้วนะ
ชาย - อืม.. งั้นคุณ กอดผมก่อนซิ
หญิง - ได้จ๊ะ เธอสวมกอดผู้ชายด้วยความรักและอบอุ่น ขับช้าๆนะ ค่ะ
ชาย - อืม.. ตกลง แต่ คุณช่วยถอดหมวกกันน๊อคออกให้ผมหน่อย แล้วคุณก็ใส่มันไว้
ผมขับไม่ถนัด
หญิง - เธอค่อยๆถอดแล้วใส่อย่างบรรจง ตามคำสั่งของแฟนเธอ

รุ่งเช้ามีข่าวหน้าหนึ่งของหนังสือพิมพ์ฉบับหนึ่ง สรุปได้ว่า กลางดึกได้มีรถมอไซค์ประสบอุบัติเหตุ
มีผู้เสียชีวิตหนึ่ง ผู้รอดชีวิตหนึ่ง เกิดเหตุเนื่องจากรถมอไซค์เบรคแตก
ผู้ชายขณะขับรถนั้นได้รู้ตลอดว่ารถตัวเองเบรคแตก เค้าไม่ได้ตั้งใจให้รถเพิ่มความเร็วเรื่อยๆ
เค้าไม่คิดที่จะบอกผู้หญิงที่เค้ารักเลยว่า รถที่เค้าขี่นั้นตอนนี้ได้เบรคแตก เพราะกลัว กลัวที่เธอจะตกใจและ
กลัวที่เธอจะได้รับอันตรายจึงให้เธอใส่หมวกกันน๊อค แล้วให้เธอ "บอกรักและกอดเค้า" เป็นครั้งสุดท้ายในชีวิต
ปล..แด่ความรักอันบริสุทธิ์ จากวันที่มีชีวิตอยู่จนสุดลมหายใจ
(ขอให้ทุกดวงวิญญาณที่ทำเพื่อรักจงได้รับผลดีที่เค้าทำตลอดไป)

ชอบครับ กลับไปจะได้นั่งรถเมล์ถุกสาย :VOV:

อ่านแล้วหลากหลายอารมณ์........อยากหัวเราะและปล่อยโฮในเวลาเดียวกัน

แต่สิ่งที่อยากพบเห็นที่สุดคือความมีน้ำใจและ....ฮือๆๆๆ....สงบสงบสุขของสังคมที่หาได้น้อยเต็มที


                                        (http://img299.imageshack.us/img299/1549/t5p2brthyv8.gif)

 

ชอบครับ แต่ตลกไม่ออก เพราะเคยรู้รสมาแล้ว กี่ปี ก็ยังเหมือนเดิม   ห่วย........

เค้าเรียกว่าเรื่องจริง ที่ไม่อยากเจอ
คน กทม. ที่ไม่มีรถเป็นของตนเอง
ก็คงต้องทำใช้บริการของ รถร่วมฯ หรือแม้แต่รถของขสมก.
ที่บริการไม่ประทับใจกันต่อไป
แถมค่าโดยสารก็จะขึ้นอีก
เฮ้อ..........กลุ้มแทน