เว็บบอร์ดสนทนาภาษาปืน

ผลงานวิจัยล่าสุดของทีมศึกษาวิจัยจากคอลเลจ ออฟ เวเทอรินารี เมดิซีน แห่งมหาวิทยาลัยมิสซูรี สหรัฐอเมริกา อาจช่วยอธิบายได้ว่า เพราะเหตุใด คนบางคนถึงมีความกระตือรือร้นในทุกสิ่งทุกอย่าง ตรงกันข้ามกับอีกบางคนที่เฉื่อย เนือย ขี้เกียจไปเสียทุกอย่างตลอดเวลา

นักวิทยาศาสตร์ทีมนี้ ศึกษาวิจัยโดยใช้วิธีการทดลองและจดบันทึกจากหนูทดลอง ด้วยการนำหนูจำนวนหนึ่งมาปล่อยไว้ในกรงที่มีกงล้อหรือจักรไว้ให้มันวิ่งออกกำลังอยู่ด้วย จากนั้นก็บันทึกระยะเวลาที่หนูแต่ละตัวใช้ในการวิ่งกับกงล้อในช่วงระยะเวลา 6 วัน แล้วนำเอาหนูที่ "ขยัน" ที่สุด คือที่ใช้เวลาวิ่งบนกงล้อนานที่สุด 26 ตัว มาจับคู่ผสมพันธุ์กัน ในเวลาเดียวกันก็นำหนูที่ใช้เวลาน้อยที่สุดในการวิ่งกงล้อ 26 ตัวมาจับคู่ผสมพันธุ์กันเอง ทำซ้ำเช่นนี้เพื่อการคัดสายพันธุ์ต่อเนื่องตลอด 10 เจเนอเรชั่นของหนู แล้วนำเอาหนูที่ได้มาทดลองวิ่งกงล้ออีกครั้ง ทีมวิจัยพบว่า หนูในสายพันธุ์ "ขยัน" วิ่งกงล้อมากกว่าหนูในสายพันธุ์ "ขี้เกียจ" มากถึง 10 เท่า

ทีมวิจัยพยายามหาเหตุผลที่อยู่เบื้องหลังความแตกต่างดังกล่าว โดยการเปรียบเทียบ "ไมโตคอนเดรีย" หรือ โครงสร้างสำหรับสร้างพลังงานของเซลล์ในเซลล์กล้ามเนื้อของหนูทั้งสองสายพันธุ์ โดยใช้การเปรียบเทียบคุณลักษณะทั้งในเชิงกายภาพและในทางพันธุกรรม

ไมเคิล โรเบิร์ตส์ หนึ่งในทีมวิจัย พบว่ามีความแตกต่างกันน้อยมากในแง่ขององค์ประกอบทางร่างกายของหนูสองสายพันธุ์ดังกล่าว เช่นเดียวกันกับความแตกต่างของไมโตคอนเดรีย แต่ที่แตกต่างกันอย่างชัดเจนระหว่างหนูทั้งสองสายพันธุ์ก็คือ ความแตกต่างของยีนซึ่งเป็นคุณลักษณะทางพันธุกรรม เมื่อตรวจสอบรหัสพันธุกรรมในส่วนของสมอง พบว่าในบรรดากว่า 17,000 ยีนของสมองส่วนหนึ่ง มียีนมากถึง 36 ตัว ที่เชื่อว่าเป็นตัวกำหนดแรงกระจูงใจในการทำกิจกรรมของร่างกายไว้ล่วงหน้า

ผลการวิจัยดังกล่าวนี้สอดคล้องกับงานวิจัยเมื่อปี 2554 ที่ผ่านมา ของ ดร.เกรกอรี สไตน์เบิร์ก ของมหาวิทยาลัยแม็คมาสเตอร์ ซึ่งค้นพบยีน 2 ตัวของหนูทดลองที่เมื่อปิดการทำงานของมันไป หนูที่กระตือรือร้นจะกลายเป็นหนูขี้เกียจไปในทันที

ทีมวิจัยของไมเคิล โรเบิร์ต เตรียมศึกษาวิจัยต่อเพื่อจำแนกให้ได้ว่า ยีนตัวใดที่เป็นตัวกำหนดแรงจูงใจให้หนูออกกำลัง (ด้วยการวิ่งวงล้อ) หลังจากนั้นจะนำผลการศึกษาในหนูไปเทียบเคียงกับผลการศึกษาในมนุษย์ต่อไป ภายใต้สมมติฐานที่ว่า มีความเป็นไปได้สูงที่มนุษย์เราเองก็มียีนที่เป็นตัวกำหนดความขี้เกียจไว้ล่วงหน้าเช่นเดียวกัน และหากเป็นเช่นนั้นจริงและทีมวิจัยสามารถจำแนกยีนขยัน ยีนขี้เกียจในมนุษย์ได้ ก็จะสามารถนำมาประยุกต์เพื่อแก้ปัญหาสุขภาพหลายๆ อย่างของคนเราได้ อย่างเช่น ภาวะโรคอ้วน จากการไม่ออกกำลังกาย, โรคที่ก่อให้เกิดปัญหากับการเจริญเติบโตโดยเฉพาะในเด็กๆ เป็นต้น

http://www.prachachat.net/news_detail.php?newsid=1365652203&grpid=03&catid=12



ผมก็เชื่อว่าน่าจะมีเหตุผลนะ บางครอบครัว บางชนชาติ มันขยันมาก แต่ก็ไม่แน่ใจ ว่ามาจากการอบรมเลี้ยงดูรึเปล่า

แต่เห็นคนขี้เกียจมันก็ขี้เกียจจริงๆ  บางคนอายุมากละ  ยังไม่กะตือรือร้นจะทำไรเลย บางคนยังนั่งๆนอนๆ อยู่บ้านก็มี  ::003::

ส่วนตัวชอบนะคนขยัน เพราะเราไม่ใช่คนเกียจคร้าน หนักเอาเบาสู้ กลัวเหมือนกัน ถ้าได้เมียขี้เกียจจะทำไงหว๋า....เวงกำเลยล่ะนั่น  ::005::

ของผมเป็นพักๆ นึกอยากขยันก็ขยัน วันที่อยากขี้เกียจนี่มัน ไม่อยากทำอะไรจริงๆ

สงสัยใช่ครับ... คือเห็นเป็นปรกติที่บ้านไหนอ้วน ก็จะอ้วนกันทั้งบ้านครับ, เข้าใจว่านอกจากความกระตือรือล้นเคลื่อนไหวร่างกายแล้ว ยังเกี่ยวข้องกับนิสัยการรับประทานอาหารด้วยครับ...

ขยันแต่งาน แล้วไม่หาเมียมันก็อีกนานครับกว่าจะได้เมีย   อยากได้เมียต้องหาเมียครับ

อีกหน่อยบริษัทต่างๆ คงใช้เป็นข้อมูลในการรับคนเข้าทำงาน ว่าแต่ว่าเรื่องนิสัยการโกงนี่จะเกี่ยวกับยีนส์หรือพันธุกรรมมั๊ยครับ เห็นบางครอบครัวเป็นกันทั้งโครต

บอกน้าเบิ้มแล้ว... ให้ไปหาเมียแถวสถานที่ออกกำลังกาย เพราะคนออกกำลังกายรับรองไม่ขี้เกียจแหงๆ(เพราะมันเหนื่อย) แล้วก็สงสัยไม่อ้วนด้วย เพราะเหนื่อยออกขนาดนั้น...

ว่าแต่น้าเบิ้มดูด้วยนะ บางคนมาออกกำลังกายก็เพราะตัวเองอ้วนกลัวหาแฟนไม่ได้ เลยลดน้ำหนักพอดิบพอดีเป๊ะ แล้วบังเอิญเจอะน้าเบิ้มพอดี๊... เจอน้าเบิ้มปุ๊บ มีแฟนแล้วนี่นา เลยปล่อยเผละทันที... ฮา...

คนอ้วนมีแนวโน้มว่าขี้เกียจก็จริงตามกระทู้แหละครับ... แต่คนอ้วนแล้วขยันก็มี เพียงแต่ขยันทำงานที่ไม่ค่อยได้ขยับร่างกาย+นิสัยการกินชอบของที่กินแล้วอ้วนง่าย เช่นแป้ง น้ำตาล ไขมัน ฯลฯ...

อืมคงต้องเลิกใส่ยีนแล้ว มิน่าขี้เกียจจังเดี๋ยวนี้

+3155 ครับ  ::014::
ตอนนี้ยีนขี้เกียจของผมทำงานได้อย่างมีประสิทธิภาพมากครับ  ;D