เว็บบอร์ดสนทนาภาษาปืน

ผมไม่ค่อยได้โพสเลย เป็นเสือซุ่มแอบอ่านอยู่นาน :-X จนวันนี้รู้สึกกังวลใจ ??? เลยขอ..ญาติ ซักกระทู้ วอนผู้รู้และเชี่ยวชาญปลอบใจ..ครับ

เรื่องมีอยู่ว่า.. ผมเป็นคนนอนกอดปืนแต่เด็ก (ตอนแม่เข้ากะ นอนคนเดียวกลัวผีมาก แต่ปืนช่วยได้น้อ) เป็นปืน .22 แม็กนั่ม 7 นัด ไทยประดิษฐ์ เมื่อ 30กว่าปีก่อน ตอนแม่ท้องแก่(ผมทะลึ่งเข้าไปอยู่ในท้องแก..อิอิ) เดินไปซื้อมาจากนักเลงแถวบ้าน 400 บาท เพราะเตี่ยผมขับแท็กซี่(เตี่ย = พ่อ แต่ กิ๊ก = ...?) แล้วโดนจิ๊กโก๋แถวบ้านไล่ฟันเพียงเพราะไฟรถส่องหน้าพี่จิ๊กโก๋เมา(นักเลง กับจิ๊กโก๋ ต่างกันไงคับ... ;D) เรากอดปืนเถื่อนจนถึงช่วงปี 18 (บอกหมดงี้ ตำรวจจับไหมเนี้ยะ) ที่เค้าให้เอาปืนเถื่อนไปขึ้นทะเบียนได้ พ่อผมจึงเอาไปขึ้นฯกับเค้าบ้าง มันจึงเป็นปืนราคาถูก ที่ถูกกฏหมาย และกลายเป็นความผูกพันธ์ แต่ไม่เคยยิงลูกแม็กนั่มเลย กลัวแตกใส่หน้า เพราะโม่บางมาก ถ้ายิงด้วย .22 LR ปลอกจะบวมติดกับโม่ ต้องเอาตะปูสวนออกมา ใส่ลูกเต็มก็ไม่ได้ เพราะไกไม่มีเซฟแบบสมิธ หากตกพื้นในตำแหน่งไกกระแทก จะสามารถลั่นได้ ที่เหลือก็ โม่คลอนจนถ้าจะยิง อาจต้องเอียงปืนไปทางขวา ให้โม่เข้าที่ แล้วค่อยเหนี่ยว ลำกล้องไม่มีเกลียว ยิงต้นมะพร้าวในระยะ 15ม. ก็ไม่โดน มีร่องรอยของสนิมเป็นวัสดุเคลือบผิว (ฟูลออฟชั่นแบบนี้ น่าเอาไปประกาศขายในบอร์ดให้ปาหัวผมเล่น ดีไหมครับ  :D~) ล่าสุดตอนเอามาหยอดน้ำมัน แล้วบริหารไก มีชิ้นส่วนเหล็กกระเด็นออกมาชิ้นนึง หัวเราะแทบกลิ้ง ปืนเลยยิงดับเบิ้ลไม่ได้ซะแล้ว เดือดร้อนร้านปืนต้องดูอาการ แต่ก็ทำส่ายหน้าเป็นพัดลมเบอร์ห้า  จึงได้แต่นั่งเศร้า ที่ปืนผู้เป็นเหมือนญาติมาเท่ากับชีวิตเรา กำลังป่วยใกล้ตายโดยไม่มีทางรักษา

เมื่อเดือนที่แล้ว ผมได้มีโอกาสได้ไปยลโฉมน้อง CZ ปืนที่กล่าวขาน และอยู่ในดวงใจมานาน สบตาหล่อนครั้งแรกก็ตกหลุมรักทันที ไม่รีรอสู่ขอในราว สี่สิบพัน และดำเนินการขอฯอย่างถูกต้อง จึงเป็นเหตุให้ได้ไปนั่งหน้าโต๊ะท่านนายอำเภอเป็นครั้งแรกในชีวิต บรรยากาศการสนทนา 1 ชม.ในวันนั้น สำหรับผมแล้ว มันเป็นดั่งเวทีที่ทรมานแบบครบอารมณ์จริงๆครับ ความจำเป็นในการครอบครองอาวุธอย่างถูกต้อง ระหว่างประโยชน์กับคุณค่าทางจิตใจและการกีฬา ผมเชื่อว่าอย่างหลังนี่น่าจะมาแรงกว่า จนท่านเมตตาและเห็นว่าคุณสมบัติไม่ขัดแย้ง จึงอบรมผมมากมายเรื่องอาวุธปืนกับสิ่งที่จะตามมาหลังจากมีไว้ในครอบครอง ท่านขอผมสองข้อ
    1. ต้องคืนปืนที่มี(พ่อแก่ .22 ของผมนั่นเอง) เพราะบ้านละ 1 สั้น 1 ยาว
    2. ต้องมีปืนไว้ช่วยคน ไม่ใช้ทำร้ายคน(ข้อนี้ ทำให้ผมเคารพคนมีปืนเป็นอย่างมาก)
ข้อแรกไม่มีปัญหา ข้อสองมันต้องดูกันนาน เลยดำเนินการทันที คืนปืนพร้อมใบป.4 ในบ่ายวันนั้นเลย หลังจากนั้นประมาณเกือบเดือน ใบ ป.3 ที่เป็นน้อง CZ ก็คลอดออกมาด้วยความปลาบปลื้มปิติยินดี พร้อมกับความกังวลใจอีกหลายข้อดังนี้
     * ปืนที่ผมคืนหลวงไปแล้ว โดยไม่ได้ทำอะไรเลยเนี้ยะ มันผิดกฏหมายไหมครับ
     * ปืนจะสามารถไปก่อคดี จนทำให้เตี่ยผมต้องเดือนร้อนตอนแก่ไหมเนี้ยะ
     * ทะเบียน ป.4 รุ่นเก่าที่ยังสามารถครอบปืนใหม่ใส่เนี้ยะ ถ้าหลุดออกมาอาวะวาดแล้วจะทำไงครับ
     * และข้อกังวลอื่นๆ ที่ต้องกังวลด้วย โดยที่ผมยังไม่รู้ ยังมีอีกไหม...

ขออภัยที่ร่ายยาว แต่ผมอ่านมานาน ยังไม่มีใครถามเกี่ยวกับการคืนปืนเลย
ขอขอบพระคุณด้วยความเคารพ..ครับ :~)

มียังงี้ด้วยเหรอครับ คืนปืน
มันชักยังไงอยู่นะครับ
ปืนของเราแล้วนายอำเภอเอาไปได้ยังไง
ซื้อก็ไม่ได้ซื้อจากเรา
ผมว่านายอำเภอน่าจะทำไม่ถูกนะครับ
ไม่รู้ท่านอื่นๆเห็นกันว่ายังไง

(http://www.gunsandgames.com/smf/index.php?action=dlattach;id=42294;type=avatar)

รูป โดน ใจ มาก ครับ


ปวดหัว ครับ   ปืน ถูกต้อง แต่ คืนไปโดยไม่มีอะไร   แต่ชื่อผู้ครอบครองยังเป็นชิ่อของคุณพ่ออยู่  ถ้ามีเหตุอะไรเกิด ก็จะผูกพันมาได้นะครับ ผมว่า

 คืนทำไมและทำไมต้องคืนปืนด้วย งงครับ
 ( หรือผมอ่านไม่เข้าใจ )

คืองี้... ตอนท่านฯถามว่าที่บ้านมีใครมีปืนไหม ผมก็ตอบไปว่ามีเตี่ย แต่ปืนมันพังแล้ว ผมเห็นว่าปืนพัง เอาไปใช้อะไรก็ไม่ได้ ไอ้จะเอาทะเบียนไปขายก็ใช่ที่ รึจะหาเอาปืนใหม่มาสวมแทน อย่างที่เค้าทำกัน ก็หวาดเสียว และวุ่นวายพอดู แถมเป็นจุดสองๆ ไม่ถนัดอยู่แล้ว เห็นว่าไม่มีประโยชน์ ตอนนั้นเลยหลุดไปว่า จะขอเอาไปทำลาย หรือคืน ถ้าได้อันใหม่.. ท่านเลยเอามาตั้งเป็นเกณฑ์ข้อแรกครับ.. เรื่องคืน เป็นความสมัครใจ คงไม่ต้องเสียดาย เตี่ยก็เห็นด้วย เพราะแกก็หกสิบก่าแล้ว ไม่ต้องใช้แล้ว แต่ผมกังวลเรื่องหลังจากคืนต่างหาก..อันนี้ไม่ได้คิดไว้ในตอนนั้น
ขอบคุณครับ ที่ตอบ... ตอบกันมาเยอะๆ ผมจะได้หายเอ๋อ..

ด้วยความเคารพครับ  นายอำเภอไม่มีสิทธิ์ใดๆ มายึดปืนคุณไปนะครับ  >:( อย่านี้เท่ากับว่าคุณให้ปืนนายอำเภอไปโดยเสน่ห์หานะครับ   :VOV: ถ้าคุณไม่คิดเสียดายอะไรก็ไม่เป็นไรมั้งครับ  :OO  ตอนนี้นายอำเภอคงเอาไปเปลี่ยนเป็นชื่อแกไปเรียบร้อยโรงเรียนนายอำเภอไปแล้วครับ  :D~

แฮะๆ ผมเกิดปีหมา..ครับ เลยชอบรูปหมาเป็นพิเศษ

ก็นั่นดิครับ.. ไอ้ตอนทำมันยังไม่ได้คิด มันคิดแต่ว่า ทำไงถึงจะได้ของใหม่มา พอเวลาผันผ่าน ถึงมานั่งนึกว่า.. ตูทำผิดหรือถูกฟ่ะ.. แล้วต่อไปจะทำไงดี ยังมีไรแก้ไขได้ไหมเนี้ยะ..
ขอบพระคุณคร้าบบ

แฮะๆ ให้โดยเสน่ห์หา คงไม่ไหวครับ ชายไทยด้วยกัน..555 จะเรียกงั้นก็ว่าได้ ท่านไม่ได้ยึดครับ แต่เป็นเพราะผมอยากได้ของใหม่จัดมั้ง มันเลยเลยตามเลย.. ไม่เสียดายครับ เพราะถ้าใครเอาไป ก็คงเอากลับมาปาหัวผมอยู่ดี (ถ้าไม่เอาไปก่อคดีซะก่อน) อีกอย่าง ผมไม่ได้ให้หลักฐานใดๆ เกี่ยวกับเตี่ยผม เหมือนการโอนปืนทั่วไป ไม่มีลายเซ็นต์ ไม่มีสำเนาบัตรหรือสำเนาใดๆ มีแต่ของผมเพื่อขอใหม่เท่านั้น ผมว่าปืนกระบอกนี้ โอนให้ใครฟรีๆ ก็หงุดหงิด (ถ้าไม่เอาไปสวมนะ)

ยังเน้นประเด็นหลังคืนครับ... ไอ้คืนไปแล้วคงเสียดายไม่ได้แล้วครับ
ขอบพระคุณครับ

ไม่ต้องคืนหลอกครับตอนขอก็ยากจะคืนไปง่ายๆได้ไงครับแขวนไว้โชว์ข้างฟาบ้านผมว่าดูดีกว่าครับ ;D

ถึงพัง มันก็มีค่าทางจิตใจ น่าจะเก็บไว้เป็นที่ระลึกถึงเตี่ยดีกว่า  เสียดาย   :D~ :-[

ไปขอคืนดีกว่าครับยังงัยก็ได้ปืนใหม่แล้ว สบายใจดีครับ

ไม่น่าให้ครับ ตามคืน :o

               เห็นด้วยครับ 

 :~) เสียดายแทนครับ :~)

เป็นผมไม่ให้ครับ เพราะถือเป็นปืนถูกต้องนะครับ แถมยังมีคุณค่าทางจิตใจอีก

ไปขอคืนเถาะครับ บอกจะขายให้คนอื่นไปสะสมก็ได้ ได้มาแล้วก็ค่อยเก็บใว้เองครับ ;)

นายอำเภอมีสิทธิดูแลได้ครับเช่นปืนมรดกแล้วยังตกลงไม่ได้เจ้าของตาย  แกคงไปทำเป็นชื่อคนอื่นแล้วครับ ถ้ามันไม่ดีแล้วอย่าเสียดายครับเก็บไว้ไม่ดีหายก็ลำบาก ต้องคอยดูแลบางที่นานๆไปหายเมื่อไหร่ไม่รู้เลย  ถ้าจะสวมก็ไม่คุ้มเสียงเพราะ.22ราคาไม่แพง

ถ้าไม่อยากจะเก็บไวแต่กลัวไปอยู่ที่คนอื่น  ก็ให้ท่านนายอำเภอทำหนังสือว่าคุณได้มอบปืนคืนหลวงเพื่อทำลายเป็นหลักฐานนายอำเภอเป็นคนเซ็นรับไว้  ที่นี้ก็เอาไปทำอะไรไม่ได้ถ้าได้นายอำเภอก็ซวยครับ

คืนหรือไม่คืนก็ได้นะครับ รู้สึกว่าหลังใบป4 จะมีบอกไว้นะ ว่าต้องส่งคืนนายทะเบียนท้องที่ กรณีอะไรสักอย่าง จำไม่ได้ ต้องไปพลิกหลัง ป4 ดู หรือไม่ก็ต้องเปลี่ยนประเภทว่ามันเป็นปืนที่ใช้ไม่ได้ มีเพื่อเก็บ ประมาณเนี้ยครับ รอผู้รู้จริงอีกทีดีกว่า
แต่ตอนที่คุณมอบคืนไปเนี่ย มันน่าจะมีเอกสารอะไรรับรองสักอย่างนะ ว่าเราได้คืนให้ไปแล้วน่ะ

ไหนๆก็ให้ นายอำเภอไปแล้ว ก็กลับไปเยี่ยมท่าน อีกที แล้วบอกท่านว่า ขอยืมใบ ป.4 ที่ผมให้ท่านไป มาเขียนว่า "โอนให้ท่าน......หลังจากที่ท่าน.....ได้รับอนุญาตแล้ว"  แล้วก็แฮ๊ปปี้ ทั้งสองฝ่ายครับ ;D ;D 

อ่านแล้วสนุกดีครับ  แถวบ้านผมก็มีครับปืน.22 ลูกโม่ก็เหมือนกันเลยของตาแถวบ้าน แต่แกตายไปหลายปีแล้ว แกเล่าให้ฟังว่าปืนกระบอกนั้นก็อยู่กับแกมาตั้งแต่หนุ่มจนมันใช่ยิงไม่ได้แล้ว แกก็เลยเอาปืนกระบอกนั้นไปฝังไว้หลังบ้านเพราะไม่อยากทิ้งปืนที่เป็นเหมือนเพื่อนสนิท แล้วก็ไปแจ้งอำเภอว่าปืนหายไปแล้ว ที่อำเภอก็ไม่ว่าอะไรครับ ปืนที่เป็นแบบนี้น่าจะเก็บไว้เองดีกว่าครับ

ผมอ่าน แล้วคิดว่า ประเด็น เรื่องการมีปัญหาตามหลัง น่าจะมากกว่า ความเสียดายน่ะครับ
ถ้าเป็น แบบที่ว่า ข้างต้น ผมว่าวิธี ของคุณ  num  น่าจะดีมากครับ เพราะโดยหลักการณ์
แล้ว อะไรก็ตามที่ได้ มาแบบถูกต้อง ก็ต้องกลับแบบ ถูกต้อง แบบมี ที่มาที่ไป ครับ 

 ;) ผมว่ากลับไปหานายอำเภออีกครั้ง ทำหนังสือรับรองหรือทำการโอนปืนให้ถูกต้องครับ ทีนี้คุณก็ไม่ต้องมากังวลใจอะไรอีกเพราะปืนก็จะไม่ใช่ชื่อของพ่อคุณแล้วหรือหากเกิดอะไรขึ้นหลังจากนี้ก็ไม่เกี่ยวอะไรกับทางคุณอีกครับ  ;)

เสียดายนะ น่าเก็บไว้จังเลย แต่ก็ว่าไป"""ไม่รู้สึกผูกพันธ์กับมันทั้งที่นอนกอดมานาน""""หรอกเหรอ?

 ;D อย่างอื่นไม่เท่าไหร่ครับ..แต่ควรตรวจสอบการตัดยอดของ ป.4 ว่าได้เปลี่ยนผู้ครอบครองไปแล้วเรียบร้อยหรือไม่ ครับ :OO

แฮ่ๆ .. เหมือนมีอะไรดลใจเจ้าหน้าที่อำเภอ ให้โทรมาหาผมเมื่อวาน.. เลยคุยเรื่องนี้ซะเลย.. ถามเรื่องปืนที่คืนเค้าบอกว่าตอนนี้ยังไม่ได้ทำอะไร กำลังจะทำ(แต่ไม่รู้ทำอะไรนะ) ผมเลยขอเบรคไว้ก่อน เผื่อจะขอคืน เค้าก็บอกว่า เราสามารถทำเรื่องเป็น มีไว้เพื่อเก็บได้.. ผมเลยอุ่นใจ เดี๋ยววันอังคารให้ไปพบนายอำเภอท่านอีกครั้ง แสดงว่าผมยังมีโอกาส :o

ขอบพระคุณเพื่อนสมาชิกทุกท่านครับที่ให้กำลังใจและแสงสว่างท่ามกลางความมืดในใจ.. คร้าบบบ

             สงสัยนายอำเภอ..จะเป็นสมาชิกในเวปนี้แหละ...คงอ่านเจอ เข้า. ;D ;D :D :D