เว็บบอร์ดสนทนาภาษาปืน

ตอนที่แล้ว ผมได้แนะนำท่านผู้อ่านให้รู้จักกับ Kikkoman ซีอิ๊วยี่ห้อดังของญี่ปุ่น มีอายุอานามยาวนานถึง 300 ปี และสามารถข้ามน้ำข้ามทะเลไปโด่งดังได้ทั่วโลกจนถึงทุกวันนี้ ถือเป็นหนึ่งในกรณีศึกษาของการสร้างความสำเร็จอย่างยั่งยืนสำหรับธุรกิจที่เริ่มต้นจากระดับครอบครัว และยังคงผลิตสินค้าเดิมๆ ในขณะที่เจ้าของ ก็ยังอยู่ในครอบครัวเดิม

Kikkomon เปิดตัวบุกตลาดต่างประเทศในงาน Expo ที่มลรัฐชิคาโก ประเทศสหรัฐอเมริกา เมื่อ 50 ปีที่แล้ว โดยมีไฮไลต์คือ การให้ "เชฟชาวญี่ปุ่น" มาสาธิตการทำอาหารให้คนอเมริกันชม โดยชูให้เห็นถึงเคล็ดลับในการหมักเนื้อด้วยซอส Kikkoman ก่อนจะนำไปย่าง เป็นผลจากการเรียนรู้พฤติกรรมของคนในท้องถิ่นว่า มีวิธีการกินอาหารแบบไหน แล้วเอาซีอิ๊วมาประยุกต์เข้าด้วยกัน

ในที่สุดวิธีการของเขาก็สำเร็จ โดยการใช้เชฟที่มีชื่อเสียง และออกแบบอาหาร โดยใช้ซีอิ๊วเป็นวัตถุดิบในการหมัก ทำเป็นอาหารฝรั่งหลักหลายแบบจนกลายเป็นเมนูอาหารหลากชนิด

จนทุกวันนี้แม่บ้านทั่วอเมริกา ต่างก็ต้องการซอส Kikkoman เพื่อทำตาม จนสุดท้ายก็กลายเป็นหนึ่งในวัตถุดิบในการทำอาหารของแม่บ้านสมัยใหม่ และซีอิ๊ว Kikkoman ก็แพร่หลายกลายเป็นซีอิ๊วของนานาชาติทั่วโลก

คนญี่ปุ่นคิดว่า การตลาดที่ดี ต้องไม่ใช่แค่การเติบโตในตลาดญี่ปุ่นเท่านั้น แต่ต้องเติบโตนอกประเทศได้ด้วย ในที่สุดในปี ค.ศ. 1973 Kikkoman ก็เป็นบริษัทญี่ปุ่นประเทศแรกๆ ที่ไปสร้างโรงงานในสหรัฐ จวบจนถึงวันนี้ Kikkoman ก็เป็นบริษัทอาหารในระดับ International Brand ที่ใครๆ ก็รู้จัก มีความสามารถที่จะบุกตลาดสหรัฐได้ และเป็นที่รู้จักสำหรับซอสที่จำเป็นในทุกครอบครัว เป็นซอสมาตรฐานของโลก

ในวันนี้ Kikkoman เป็นบริษัทที่ใหญ่ที่สุดของโลกในการหมักซีอิ๊ว ด้วยยอดขายสูงถึง 4,000 ล้านดอลลาร์ หรือคิดเป็นเงินไทยก็ 140,000 ล้านบาท โดยมีซีอิ๊ว เป็นรายได้เพียง 1 ใน 3 เท่านั้น ส่วนที่เหลือคือมูลค่าเพิ่มที่เกิดจากการปรุงแต่งอาหารโดยอาศัยซีอิ๊ว Kikkoman มาผลิตอาหารที่มีรสชาติซีอิ๊วขึ้นมามากมาย เป็นอีก 2 ใน 3 ของรายได้ เช่น ขนมญี่ปุ่นที่เราเรียกกันว่า เซมเบ้

Kikkoman ไม่หยุดยั้งในการพัฒนาตนเอง ใน 300 ปีที่ต่อเนื่องเป็นประวัติศาสตร์ เขาไม่เคยพอใจในที่สิ่งที่ตัวเองทำ เพราะนอกจากจะสำเร็จในตลาดญี่ปุ่นแล้ว ก็ยังขยายไปที่อเมริกา และยุโรป

โดยล่าสุดชาวตะวันตกเพิ่งเรียนรู้วัฒนธรรมในการกินข้าว Kikkoman ก็ทำซีอิ๊วสำหรับราดข้าวขึ้นมา หรือเขารู้ว่าชาวยุโรป และออสเตรเลีย ต่อต้านพืช-ผักที่เป็นการใช้ GMO เขาก็ประชาสัมพันธ์ว่า Kikkoman ใช้วัตถุดิบที่เป็นธรรมชาติ ทำให้ซีอิ๊วของเขาเป็นสินค้าที่รู้จักมากยิ่งขึ้น

Kikkoman สำเร็จได้ถึงวันนี้ก็เพราะความรู้ซึ้งถึงพฤติกรรมการบริโภคอาหาร รสชาติ วัฒนธรรม และกระบวนการการทำอาหารของแต่ละประเทศ แล้วปรับให้สินค้าของตัวเองเป็นหนึ่งในชีวิตประจำวันของพวกเขา นี่คือ ที่มาของความสำเร็จของ Kikkoman ในวันนี้ที่เกิดจากการเรียนรู้ และกล้าที่จะคิดนอกกรอบจากสิ่งที่เป็นอยู่ แล้วปรับตัวให้เป็นความต้องการของตลาด เพื่อความสำเร็จทางธุรกิจ

 

Tags : Kikkoman   
http://www.bangkokbiznews.com/home/detail/it/global/20090526/45354/%E0%B8%8B%E0%B8%B5%E0%B8%AD%E0%B8%B4%E0%B9%8A%E0%B8%A7-300-%E0%B8%9B%E0%B8%B5-%28%E0%B8%95%E0%B8%AD%E0%B8%99%E0%B8%88%E0%B8%9A%29.html




น่าทึ่งครับ แพงด้วย ขวดเล็กๆร้อยกว่าบาท แต่ก็อร่อยดี  ;D

สะท้อนนิสัยคนญี่ปุ่น ทำอะไรจะทำจริงจัง ทำให้ดีที่สุด  ::002::

Ha Ha Ha  ฮา  "  Oh yes "  น้าเบิ้ม อ่ะ ฮา

ยายซื้อมาติดตู้เย็น ประจำ อ่ะ ฮา
ตอนแรกซื้อ  ไอ้ขวด  ทรง "ดอกเห็ด"  มีรูเทสองข้างอ่ะ ฮา
พอกินหมด ก็ซื้อ  " Refill "  ขวดกลมๆ มาเติม อ่ะ ฮา

555 เอามาจิ้ม  " ปลาอัด แต่งกลิ่น"  พรานทะเล อ่ะ ฮา

ลูกสาวยายเพิ่งกลับจาก "ญี่ปุ่น " อ่ะ ฮา
ยายสั่งให้เธอซื้อ  "วาซาบิ" เป็นหลอด มาฝาก อ่ะ ฮา
แต่รสชาด  มันไม่เหมือนกับที่เคยกินเลยอ่ะ ฮา
มันจืดๆ  ชืดๆ  เหมือน แป้ง เลยอ่ะ ฮา
เธอบอกว่า  "Original"  มันเป็นอย่างนี้ อ่ะ ฮา
555 ท่าทางต้องจิ้ม  กินกะ  "Kobe beef" แล้วอ่ะ ฮา  ::007:: ::007:: ::007::

ส่วนไอ้  " Tokyo banana "  ฮา
ยายว่า  ขนม "บ้าบิ่น"  เมืองไทย อร่อยกว่า อ่ะ ฮา

555 แต่  "ช๊อกโกแลต"  อร่อยดีอ่ะ  ฮา   ::007:: ::007:: ::007::

วาซาบิสดรสชาติคนละเรื่องกับแบบหลอดเลยครับ

สมัยอยู่หาดใหญ่มีคนญี่ปุ่นเอาหัววาซาบิสดมาฝาก เขาให้ขูดและตะล่อมด้วยถ้วยก้นหยาบที่ให้มาพร้อมกัน รสจะฉุนปรี๊ดดดขึ้นเร็วแบบใสๆ

เปรียบเทียบให้นึกภาพออกก็เหมือนทำต้มย้ำน้ำใสแล้วใส่กรดมะนาวขวด กับบีบมะนาวใส่สดๆ



จากประสบการณ์หางอึ่งเรียงลำดับได้ดังนี้ วาซาบิหลอด<--วาซาบิผง<--วาซาบิสดบดสำเร็จในถุงสุญญากาศ<---หัววาซาบิในถุงสุญญากาศมาตะล่อมเอาเอง

เห็นด้วยเรื่องTokyo bananaครับ กินแล้วก็งง ว่ารสชาติแบบนี้มันดังได้ไง(วะ)?

Kikkoman จะให้อร่อยให้เททั้งขวดลงไปตั้งไฟอ่อนๆพอระอุเป็นไอแบบเลี้ยงไฟอย่าให้เดือด เติมน้ำสะอาด1/4 เติมน้ำตาลทราย1ช้อนชา พอน้ำตาลละลายคนเบาๆนิดนึงแล้วเติมสาเกถูกๆลงไป2ฝา คนชุ่ยๆไม่กี่ทีก็ยกลงมาพักได้

แค่นี้ซีอิ้วถูกๆจะอัพเกรดขึ้นมาอีกเป็นขวดละหลายร้อยบาท ลองดูครับ ถ้าไม่ชอบอย่างมากก็เสียแค่ซีอิ๊วไม่กี่สิบบาท

ผมก็เพิ่งรู้ว่าพม่าไม่มีน้ำปลากิน จนเพื่อนผมมาระยองสั่งน้ำปลา 2 แสนขวดขายให้ยี่ปั๊วชายแดนคิดกำไรขวดละ 2 บาท เที่ยวเดียวได้กำไร 4 แสน...

เกี่ยวกับซีอิ๊วมั๊ยเนี่ย.. ;)

Ha Ha Ha  ฮา  " Oh yes "  พี่ มอม  อ่ะ ฮา
มีหลาย  ตำรา อ่ะ ฮา
บางที่ มันก็บอก  เอา "หัวปลา" ลงไปต้มด้วย อ่ะ ฮา
ยายเคยถาม  มึงไปจ่ายตลาด  ซื้อของดิบ ที่ไหน ฮา
มันบอก  ช๊อบ "ตลาด บางรัก"   อ่ะ  ฮา   ::007:: ::007:: ::007::





Ha Ha Ha  ฮา  " Oh yes "  อ่ะ พี่มอม ฮา

พม่า หรือ myanmar  มันกิน  "น้ำปลา" ที่ไหนอ่ะ ฮา
แต่ถ้าเป็น  " เกลือเม็ด เกลือผง" มันชอบกันอ่ะ ฮา
เวลากินมันเอา  "น้ำมันพืช" โรยบนข้าวสวย ข้าวสุกก่อนอ่ะ ฮา
แล้วเทผงชูรส  ลงไป  โรยด้วยพริกป่น ทับหน้า อ่ะ ฮา
เอามือขยำ  กวนให้เละ  คุ้ยเข้าปากอ่ะ ฮา

ไอ้น้ำปลา  ส่งไปขายพม่า  เจ๊งประการเดียวอ่ะ ฮา  ::007:: ::007::

ผมบ่ได้เปิดตำราครับคนญี่ปุ่นเขามาทำให้ดู บอกว่าKikkomanมันรสจัดไป กลิ่นแรงไป

Ha Ha Ha  ฮา  " Oh yes "  อ่ะ ฮา

อ้าว  ฮา   หนีไม่พ้นเรื่อง  "เกลือ" อ่ะ ฮา
ยายหลงประเด็น  เหมือน ปลาข้ามน้ำ มาเรยอ่ะ ฮา
พี่  dig ni teng เอง เหรอ  ฮา

เท้ง เอ้ง  เท่งทึง  "พม่า" ไม่แดก  น้ำปลาหรอกอ่ะ  ฮา   ::007:: ::007:: ::007::

แล้วก็คอยดูนะ ไอ้เท่งทึง  มีคนโง่อย่างมึงเยอะ ชาติเลยไม่พัฒนา อ่ะ ฮา... ::007:: ::007:: ::007::

เอ่าๆๆ...กลับเข้าประเด็นด่วนครับ ร้านอั๊วพังหมดแล้ว เอาซีอิ๊วน้ำปลาเขวี้ยงกันแล้ว  จ๊ากกสส์

เพื่อนผมมาจากเชียงรายด้วยนะคุณเบิ้ม.. ฮา.. ::007::

Ha Ha Ha  ฮา  " Oh yes "  พี่ เท่งทึง อ่ะ ฮา
พม่า หรือ  เมียนม่าร์ ที่ไหน  มันแดก น้ำปลา อ่ะ ฮา
วํฒนธรรมของเขา  " สูงกว่า " พี่เท่งทึง เยอะอ่ะ ฮา

การบริโภค  " iodine " ของเขาเนี่ยะ ฮา
ทำง่ายๆ  แค่ เอา "น้ำเกลือทะเล"  มาตากแดด ฮา
รอให้มัน  ระเหยแห้ง  " osmosis " ไปตามธรรมชาติ แค่นั้นเองอ่ะ ฮา

แต่วิธีของพี่  เท่ง  เที่ยง ถึง ฮา
เอาปลาสด  มาใส่เกลือ  ฮา  ::007:: ::007:: ::007::
หมักใส่โอ่ง  ใส่ตุ่ม ฮา
รอให้มัน  "เน่า"  สุดๆ ฮา
แล้วเอามากรองผ้า  ใส่ขวดขาย ฮา

5555 ส่งไป  "เมียนม่าร์"  กำไรขวดละสองบาท ฮา 55555555555

ให้ข้อมูลเฉยๆได้บ่?

พม่าที่บ้านผมกินน้ำปลากันนะ กินเปลืองด้วย ต้องทิพรสเท่านั้นด้วย....พวกนี้มาจากโซนทวาย

รุ่นแรกๆที่เป็นมอญก็กินน้ำปลากันนะ ทำกับข้าวชอบใส่กระเจี๊ยบ 8ใน10อย่างอร่อยมาก แต่ใส่ผงชูรสกันหนักอิ๊บ  ::012::

ฮา พี่มอม อ่ะ ฮา
ยาย "ตึง" แล้วอ่ะ ฮา

วัฒนธรรมการบริโภค มันเปลี่ยนได้ เปลี่ยนตามความจำเป็นอ่ะ ฮา
เหมือนกับคนอยู่ "เล"  เขาไม่กินปลาน้ำจืด หรอกอ่ะ ฮา

พม่า พวกที่กิน หรือ บริโภค "น้ำปลา" ฮา
ไอ้พวกนี้มันเป็น  "อิสาน พลัดถิ่น" หรอกอ่ะ ฮา

พม่าจริงๆ  เขาบริโภคเกลือ มากกว่า น้ำปลาอ่ะ ฮา
ส่วนกระเจี๊ยบ  ที่พวกเขานำมาทำหรือใส่อาหาร ฮา
กระเจี๊ยบมีคุณสมบัติ  ทำให้ออกรสเปรี้ยว อ่ะ ฮา
เปรี้ยวแบบ  เนิ๊บๆ   เปรี้ยวไม่แหลมเหมือนมะนาว มะขามอ่ะ ฮา

ใช้ทดแทน มะนาว ได้ อ่ะ ฮา

จริงแฮะ ผมก็กินปลาน้ำจืดไม่เป็น เลือกเองไม่เคยสั่ง เลือกได้ก็ไม่กิน  ::012::

เคยไปเกาะสนของพม่า แถวระนอง ขึ้นท่าเรือเกาะ ผมตกใจ โหยย....ปลาว่ายน้ำเต็มท่าเรือเลย เล่นน้ำกันแบบน้ำตื้นๆเลย เยอะมาก

ทำไมปลาเค้าเยอะขนาดนั้น แต่สงสัยรัฐบาลทหารสมัยก่อนไม่ให้่ทำประมงล้างผลาญแบบประเทศข้างๆรึเปล่าครับ ปลาเลยเยอะจัด จนเพื่อนบ้านต้องซื้อตั๋วไปจับปลาพม่า

ดูกบนอกกะลา ปูเค็มที่คนไทยทำส้มตำ นำเข้าจากพม่าทั้งนั้น วันนึงกินกันหลายสิบล้านตัว  :OO

ถ้ารัฐบาลให้จับ ให้ทำโรงงานต่างๆแบบบ้านเรา คนพม่าคงมีน้ำปลากินนานแล้ว  ::005::

+ทุกท่านครับ  ::005::

รู้เปล่า? ... "ซอสศรีราชา"กำลังดังระดับโลก ขายดิบขายดี แต่ไม่ได้ผลิตโดยคนไทย !!

http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=vinitsiri&month=03-2013&date=12&group=244&gblog=173

พูดถึงปลา พม่าที่บ้านผมเป็นพวกบ้านติดทะเล กับเรื่องอาหารทะเลจะปากสูงมากกกก ปลาที่เราๆกินพวกเธอแทบไม่ยอมแตะ เต็มที่ก็กินกุ้ง

เวลาใครมาเยี่ยมหรือไปเยี่ยมญาติที่ทับละมุจะชอบขนปลามาฝาก ปลาดีๆตัวเกินศอกทั้งนั้น ซื้อกับข้าวมาฝากเป็นร้อยถุงได้ปลาของฝากทีเดียวหลุด  :D~



แถมพวกนี้จะเลือกผักเก่งมาก อยากกินผักอะไรฝากพวกคุณเธอไปซื้อตลาดนัด ยังได้ดีกว่าไปซื้อของราคาแพงลิบที่วิลล่ามาร์เก็ตอีก

แล้วเวลาทำอาหาร ถ้าไม่ได้รีบจัดแบบกินกันตายเขาจะใส่ใจกับอาหารมาก วัตถุดิบถูกๆก็ปรุงได้จนอร่อย ชอบกินอะไรไปสอนให้ทำทเดียว ครั้งที่2เค้าทำมาให้กินได้อร่อยกว่าคนไทยทำ....พวกเจ้านายคนไทยถ้าใจดีด้วยหน่อยจะเจอพวกนี้ปรนเปรอกับข้าวมาให้ ตอนพวกคุณเธอขอลากลับบ้านแต่ละชุด เจ้านายแทบกอดกันร้องไห้

ผมยอมครับพี่จ้าว อาหารทะเลที่ระนอง ถูก สด อร่อย จ่ายแบงค์พันรวมเบียร์กิน3คน มีทอน กินจนเปรม   :D~ :D~ :D~

พี่จ้าวนี่ผู้เชียวชาญด้านอาหารคนหนึ่งครับ ว่างๆจัดมิตติ้ง เหมารีสอร์ท ชวนชาวเวปมาลุยกันซักที จัดให้สะใจ

เชิญยายบ๊าบมาด้วย  ::005::

แกคงไปหาเสธฯไรซักคน แล้วบอกขอบอดี้การ์ดให้ตรูซักโหล ตรูจะไปออกงาน  ::007:: ::007:: ::007::

ว่าแล้วก็น่าเสียดาย เวปแต่ก่อนคึกคัก กลุ่มก้อนใหญ่โตแต่ละภาค ไปมาหาสู่บ้าง หลังๆโรยรา เนื่องด้วยภาระกิจต่างๆนาๆ  ::004::

 :D~บ้านผมขาดไม่ได้ครับยี่ห้อนี้ ::011::

เคยเปิดร้านอาหารน่ะ สั่งแซลมอนบินตรงจากนอรเวย์แบบห้ามโดนน้ำแข็งเลย

ปัจจุบันก็ยังเดินเข้าๆออกๆครัวโรงแรมอยู่วันละยี่สิบแห่ง

 น้ำปลา ก็เป็นเครื่องปรุงรสที่โด่งดังคู่ครัวไทยไม่แพ้กัน ผมเคยไปญี่ปุ่น ดูทีวีบ้านเขา มีหนังสารคดีน้ำปลาเมืองไทย ที่ถ่ายทำโดย
บริษัทสูดิโอของญี่ปุ่น เขายกกองถ่ายทำมาถ่ายโรงน้ำปลาเมืองไทยด้วย คุ้นๆ วิว ว่าน่าจะเป็นแถวๆระยอง
 และเขาก็ออกเสียงทับศัพย์ไปด้วยเลยว่า น้ำปลา (ออกเสียงเพี้ยนๆหน่อยว่า หน้ำพลา)

ผมกินน้ำปลามาแต่เล็กจนโต แต่พอแต่งงานมีครอบครัว ก็เลิกกินตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา เพราะภรรยา ไม่กิน ไม่ซื้อ น้ำปลา มาติดบ้านเลย
เพราะเธอเป็นคนบ้านอยู่บนที่สูงเชิงเขาใกลจากทะเลเลยชินกับการกิน ซีอิ๋วขาว มากกว่าเลยใช้ ซีอิ๋วขาว ในการปรุงรสเค็มเป็นหลัก
 ถ้าซื้อน้ำปลามาซักขวดกว่าจะหมดก็ข้นดำเลย ถึงเดี๋ยวนี้จะพอมีน้ำปลาติดครัวแล้วก็ตาม แต่เธอก็ไม่ค่อยใช้ทำอาหารอยู่ดี
ส่วนผม คนขี้เกียจและทำอาหารไม่เป็น เขาทำมาอย่างไร ก็กินอย่างนั้น นานๆเข้าจนพอกินน้ำปลาสักครั้งก็ได้กลิ่นคาวเข้าจมูกจนไม่ชินไปด้วย

ปกติผมก็ไม่ค่อยกินน้ำปลานะ จะชอบเหยาะแม็กกี้

แต่อาหารหลายอย่างไม่ใส่น้ำปลาแล้วไม่อร่อยเอาซะเลยจริงๆ

อิ อิ พม่าไม่กินน้ำปลา ผมเพิ่งทราบนะ
พม่ากรีดยางแถวบ้านผม ถูกเจ้านายชวนมางานบุญที่วัด
มีขนมจีนน้ำยากะแกงไตปลา แต่มันดันจับขนมจีนราดน้ำปลากินกับผักซะงั้น...
กินขนมจีนเก่งมาก

 ;D +++

อ่านกระทู้นี้แล้วนึกถึงสมัยก่อน  เล่นเพลิน กลับบ้านมาเปิดตู้กับข้าวแล้วไม่มีอะไร  ก็ข้าวเปล่าราดน้ำมันหมู เหยาะน้ำปลา  ;D

สมัยเรียนผมติดน้ำปลาพริก  เวลากินข้าวก็ต้องเหยาะๆ สาดๆจนทั่วจาน  ;D

แต่พอทำงานกว่าจะได้กินข้าวเที่ยงก็ตลาดวาย ข้าวเย็นชืดหมด  เหยาะน้ำปลาลงไปเหม็นจมูกทุกที  ก็เลยเลิกติดน้ำปลา  ยิ่งสมัยนี้กระแสลดหวาน ลดเค็ม กินอะไรเลยไม่ค่อยปรุงเพิ่ม  :)

มีเมนูสมัยเด็กๆ ที่ผมชอบ ค่ือทอดปลาอินทรีเค็ม แล้วน้ำมันอย่าทิ้ง เอามาราดข้าวสวยร้อนๆสักหน่อย
แล้วคลุกๆ อร่อยกว่าน้ำปลาอีก หอม, มัน, เค็ม เวลาตักต้องเอาช้อนกวนๆให้ผงตะกอนปลาเค็ม
ที่นอนก้นมาเข้ากับน้ำมันให้ทั่วเสียก่อน อร่อยมาก

 (http://image.ohozaa.com/i/662/rrs9jb.jpg) (http://image.ohozaa.com/view2/wUrxesDHuwdvkVyd)


Ha Ha Ha  ฮา  " Oh yes "  อ่ะ ฮา

อ้าว  "แผลหาย"  แล้วเหรอ  ฮา   ::007:: ::007:: ::007::

เกาะจำก็ไม่เห็นมา  มาลีฮวนน่า มาเล่นให้ฟังด้วยครับ

Ha Ha Ha  ฮา  " Oh yes "  น้าเบิ้ม อ่ะ ฮา

ซอส "ศรีราชา"  เนี่ยะ ฮา
เคยมีคดีฟ้องร้อง  เรื่อง ละเมิด เครื่องหมายการค้า ตรา ศรีราชา อ่ะ ฮา
แต่ศาลพิพากษาว่า  "เครื่องหมายชื่อ ศรีราชา"  เป็นชือสถานที่ เป็นสาธารณะ อ่ะ ฮา
ใครจะใช้ก็ได้  ก็เลยเป็นคำจำกัดความ  ซ๊อสพริกศรีราชา อ่ะ ฮา

ถ้าจำไม่ผิด  เจ้าดั้งเดิมเขาชื่อ "ศรีราชาพานิช"  อ่ะ ฮา

ส่วนของคนเวียด  ที่ผลิตขายในอเมริกา ฮา
ยายว่าเขาเก่ง  รู้จักหาช่องว่างตลาด  พอมองออกก็ได้เงิน อ่ะ ฮา

พูดถึงเรื่องพริก  ซอสพริก ฮา
เวลาซื้อไส้กรอก รมควัน ของบางกอกแฮม 
มาใส่ไมโครเวฟ กินกับเบียร์ ฮา
ยาย  หยอด Tabasco ฝาแดง
แล้วตามด้วย   Lee & Perrins  worcester sauce 
โรยพริกไทย ง่วนสูนอ่ะ ฮา

ไอ้เรื่อง  เครื่องเทศ  เครื่องปรุงแต่งรส ฮา
มูลค่าของตลาดเป็น  "หมื่นล้าน"  ต่อปี อ่ะ ฮา

ดูอย่างตลาด น้ำปลา  ตัวเดียวกก็พอ  มูลค่ารวม เยอะแยะ 
แต่การบริโภค  กินจริงๆ กลับน้อย  ทิ้งมากกว่ากิน อ่ะ ฮา

ตลาดแจ่วบองก็น่าจะดีนะครับ

พูดถึงซีอิ๊วของไทย ยอดขายอันดับหนึ่ง ยี่ห้ออะไรครับ  ส่วนตัวผมใช้แต่ตราเด็กสมบูรณ์ ถ้าเป็นซอสก็ภูเขาทอง  :D

ผมว่ามันก็หอมดีนะ ;D ;D ;D  นิ่มดีด้วย

ผมกินซี่อิ๊วมากกว่าน้ำปลา ;D ;D ;D น้ำปลาแทบไม่ใช้ปรุงอาหาร ซี่ิอิ๊วขาวล้วนๆ

kikoman อาหารญี่ปุ่นจิ้มทั่ว แพร่หลาย  ;D ;D ;D ยิ่ง sushi มีที่ไหน ซี่อิ้วญี่ปุ่นก็ต้องมีที่นั่น ถึงขายทั่วโลกเหมือนกัน