พิมพ์หน้านี้ - เขียนง่าย แต่ลบยาก

เขียนง่าย แต่ลบยาก

หน้าต่างศาสนา

พระอาจารย์อิทธิเทพ โชติปัญโญ สำนักงานส่งเสริมคุณธรรม จริยธรรมฯ วัดสระเกศ

เมื่อสัปดาห์ก่อนผู้เขียนมีธุระต้องไปสัมมนาที่ต่างจังหวัด ระหว่างนั่งฟังและจดบันทึกอยู่นั้น พลันสายตาก็หยุดมองดูมือที่กำด้ามดินสออยู่แล้วเริ่มทบทวนว่า "เรากลับมาใช้ดินสอตั้งแต่เมื่อไหร่?"

และเท่าที่จำได้ดินสอแท่งนี้น่าจะซื้อมาพร้อมกับปากกาอีกหลายด้าม ซึ่งหากช่วงเป็นเด็ก การใช้ดินสอคงไม่ใช่เรื่องแปลกแต่ตอนนี้กลับมาใช้อีกก็ให้อดสงสัยไม่ได้

ผู้เขียนยังจำได้ว่าในช่วงประถมศึกษาตอนขึ้นชั้นประถมปีที่ห้า วันแรกคุณครูก็ให้แต่ละคนไปซื้อปากกามาคนละด้าม เพื่อมาเขียนการบ้านในสมุดแทนดินสอ จำได้ว่าช่วงนั้นการเขียนหนังสือไม่เหมือนเดิมอีกเลย เพราะต้องกังวลกลัวจะผิด ตัวหนังสือแต่ละตัวเขียนกดลงไปจนเมื่อพลิกหน้าถัดไปกระดาษเป็นรอยนูนขึ้นมา เขียนได้ไม่เท่าไหร่ก็รู้สึกล้าที่ข้อแขนมาก

ต่อมาจึงได้รู้ว่า ปากกาไม่ต้องลงน้ำหนักมือมากเหมือนดินสอ แค่หมึกติดกระดาษก็ชัดแล้ว

การใช้ปากกาช่วงนั้นผ่านไปอย่างเชื่องช้า ยังจำครั้งแรกที่เขียนด้วยปากกาผิดได้อย่างดี ตอนนั้นรู้สึกอึดอัดและกังวลมากเพราะยางลบทั่วไปก็ลบไม่ออก แม้ยางลบปากกาเองก็ลบจนแทบกระดาษจะขาดก็มี

หลังจากมือเริ่มคุ้นกับปากกาผู้เขียนก็แทบไม่มีโอกาสได้สัมผัสกับดินสออีกเลย

จนกระทั่งได้เข้ามาใช้ชีวิตในมหาวิทยาลัยก็ได้มีโอกาสมาช่วยงานคุณครูท่านหนึ่ง เราเรียกท่านด้วยความรักและเป็นกันเองว่า "ป้าหมู"

ป้าหมูเป็นคุณครูสอนประวัติศาสตร์เป็นที่รักของศิษย์ เป็นต้นแบบความคิดในหลายๆ อย่าง ครั้งแรกที่ผู้เขียนได้ไปช่วยท่านทำเอกสารการเรียนเห็นป้าหมูกำลังจดบันทึกร่างการสอนลงในกระดาษแผ่นเล็กๆ อย่างคล่องแคล่วด้วยดินสอไม้

ป้าหมูเล่าให้ฟังว่า "ป้าหมูใช้ดินสอไม้เหลาแหลมเขียนร่างการสอนมานาน เพราะติดนิสัยมาตั้งแต่สมัยเป็นนักศึกษา"

ป้าหมูเล่าประวัติชีวิตตอนเรียนว่ามีโอกาสได้เรียนกับอาจารย์อังคาร กัลยาณพงศ์ ท่านสอนตั้งแต่การเหลาดินสอ นักเรียนทุกคนต้องหัดเหลาดินสอให้ได้ก่อน เหลาอย่างไรให้ปลายแหลมคม ดูสวยงามและไม่หัก เป็นทั้งทักษะและศิลปะที่นักศึกษาทุกคนต้องผ่านการฝึกฝนจนชำนาญก่อน จึงจะสามารถเรียนรู้ทักษะที่สูงขึ้นไปได้

สิ่งเล็กๆ นี้ช่วยฝึกให้นักศึกษาเป็นคนละเอียดขึ้น อดทนและตั้งใจกับทุกๆ สิ่งที่ทำ จนกลายเป็นนิสัยติดไปตลอด และเมื่อเราชำนาญแล้วไม่ว่าจะใช้อะไรเขียน ทุกอย่างก็จะดีขึ้นได้

เมื่อมองชีวิตผ่านการใช้ดินสอและปากกาช่วยบอกเล่าเรื่องอะไรต่างๆ ในชีวิตได้มากมาย และเชื่อว่าหลายคนก็อาจมีเรื่องเล่านี้ตกค้างไว้ในความรู้สึกไม่มากก็น้อย ยิ่งพอคิดก็เริ่มเข้าใจได้ว่าชีวิตของเราตอนเด็กต้องผ่านการฝึกฝนเหมือนการเหลาดินสอให้พอดี สวยงามและไม่หัก

แต่พอโตขึ้นที่เริ่มใช้ปากกาก็ต้องพัฒนาชีวิตให้ประณีตยิ่งขึ้นในการจะคิด จะพูดหรือทำอะไร เพราะเวลาที่ผิดแล้วการลบนั้น ยากมาก

และถึงแม้จะลบไปแล้วก็ยังมีร่องรอยเหลือทิ้งไว้เสมอ

เว็บบอร์ดสนทนาภาษาปืน

สนทนาภาษาปืน => หลังแนวยิง => ข้อความที่เริ่มโดย: pasta ที่ กรกฎาคม 13, 2013, 05:45:29 PM