|
หัวข้อ: นิทาน.... เริ่มหัวข้อโดย: submachine -รักในหลวง- ที่ ตุลาคม 14, 2015, 12:08:56 PM ไม่มีอะไร แค่อยากเล่านิทาน ที่อ.ของผมคนหนึ่ง เคยเล่าให้ฟัง
แมลงตัวหนึ่ง หากินโดยอิสระในสวนสวย มันหากินไปทั่วสวนโดยดีดตัวไปต้นไม้ต้นโน้น แม้แต่ต้นที่ห่างกัน2-3เมตร ก็ยังทำได้ เจ้าของสวนเห็นแมลงสีสวย กระโดดเก่ง เลยจับไปเลี้ยงในกล่อง มีฝาปิดกันกระโดดหนี ให้อาหารและเฝ้าดู แมลงตัวสวยในกล่อง ยังอยากกระโดดไปไหนมาไหน พอดีดตัวขึ้นมาก็ชนฝากล่อง ไปไหนไม่ได้ พยายามโดดอีกก็กระแทกฝากล่องอีกหลายครั้ง ก็เจ็บ.... เวลาผ่านไป แทนที่จะกระโดดได้ไกลเหมือนเดิมก็ได้แต่คลานต้วมเตี้ยม กระโดดสั้นๆอยู่ในกล่อง โดยไม่ให้หลังกระแทกฝา เจ้าของสวนหมดสนุกกับการเลี้ยงแมลงตัวน้อย เพราะมันไม่มีชีวิตชีวาเหมือนเดิม น่าเบื่อหน่าย เลยเปิดฝาปล่อย.. (http://pic.6188.com/upload_6188s/Small_paper/dongwu/1685/s800/1920Insects_008.jpg) แมลงตัวน้อยกลับเข้าสวน หากินด้วยตัวเองอีกครั้ง ด้วยการคลานต้วมเตี้ยมและกระโดดสั้นๆ หลายๆครั้ง กว่าจะถึงต้นไม้แต่ละต้น เพื่อดำรงชีพ ทั้งยังต้องระวังภัย กบเขียด ที่จะมากินมัน.... ในขณะที่ศักยภาพ เหลือเท่านี้.... เครดิต นิทาน : อาจารย์กัญญา ภาพประกอบ : www.picsant.com หัวข้อ: Re: นิทาน.... เริ่มหัวข้อโดย: ค..ควาย...ใส่ชฎา ที่ ตุลาคม 14, 2015, 06:27:26 PM ไม่มีอะไร แค่อยากเล่านิทาน ที่อ.ของผมคนหนึ่ง เคยเล่าให้ฟัง แมลงตัวหนึ่ง หากินโดยอิสระในสวนสวย มันหากินไปทั่วสวนโดยดีดตัวไปต้นไม้ต้นโน้น แม้แต่ต้นที่ห่างกัน2-3เมตร ก็ยังทำได้ เจ้าของสวนเห็นแมลงสีสวย กระโดดเก่ง เลยจับไปเลี้ยงในกล่อง มีฝาปิดกันกระโดดหนี ให้อาหารและเฝ้าดู แมลงตัวสวยในกล่อง ยังอยากกระโดดไปไหนมาไหน พอดีดตัวขึ้นมาก็ชนฝากล่อง ไปไหนไม่ได้ พยายามโดดอีกก็กระแทกฝากล่องอีกหลายครั้ง ก็เจ็บ.... เวลาผ่านไป แทนที่จะกระโดดได้ไกลเหมือนเดิมก็ได้แต่คลานต้วมเตี้ยม กระโดดสั้นๆอยู่ในกล่อง โดยไม่ให้หลังกระแทกฝา เจ้าของสวนหมดสนุกกับการเลี้ยงแมลงตัวน้อย เพราะมันไม่มีชีวิตชีวาเหมือนเดิม น่าเบื่อหน่าย เลยเปิดฝาปล่อย.. แมลงตัวน้อยกลับเข้าสวน หากินด้วยตัวเองอีกครั้ง ด้วยการคลานต้วมเตี้ยมและกระโดดสั้นๆ หลายๆครั้ง กว่าจะถึงต้นไม้แต่ละต้น เพื่อดำรงชีพ ทั้งยังต้องระวังภัย กบเขียด ที่จะมากินมัน.... ในขณะที่ศักยภาพ เหลือเท่านี้.... เครดิต นิทาน : อาจารย์กัญญา ภาพประกอบ : www.picsant.com (http://s23.postimg.org/odeunlmgr/image_7017_4_FC232_B2.gif)(http://s23.postimg.org/odeunlmgr/image_7017_4_FC232_B2.gif)(http://s23.postimg.org/odeunlmgr/image_7017_4_FC232_B2.gif)(http://s23.postimg.org/odeunlmgr/image_7017_4_FC232_B2.gif) หัวข้อ: Re: นิทาน.... เริ่มหัวข้อโดย: carrera ที่ ตุลาคม 15, 2015, 03:14:16 PM นิทานสอนว่าไร
หัวข้อ: Re: นิทาน.... เริ่มหัวข้อโดย: ค..ควาย...ใส่ชฎา ที่ ตุลาคม 15, 2015, 03:18:22 PM นิทานสอนว่าไร 5555 " ยังไม่ได้สอน " อ่ะ ฮา 555555 ::007:: ::007:: ::007:: ::007:: หัวข้อ: Re: นิทาน.... เริ่มหัวข้อโดย: Yut64 ที่ ตุลาคม 15, 2015, 10:02:26 PM ถ้าเป็นการสอนเด็กแบบไทยๆก็จะจบว่า นิทานเรื่องนี้สอนว่า
แต่ถ้าเป็นที่อื่นครูจะถามว่าได้ข้อคิดอะไรบ้าง ::002:: หัวข้อ: Re: นิทาน.... เริ่มหัวข้อโดย: submachine -รักในหลวง- ที่ ตุลาคม 16, 2015, 10:03:37 AM 5555 " ยังไม่ได้สอน " อ่ะ ฮา 555555 ::007:: ::007:: ::007:: ::007:: นิทานอีกเรื่อง ผมเก็บมาจากแถวๆนี้ ไม่รู้ของใคร ยายบ๊าบคิดว่า นิทานเรื่องนี้ สอนหรือยังไม่ได้สอน ..... ผมเคยแต่งนิทานดัดแปลไว้เรื่องหนึ่ง นานแล้ว ความว่า.- ....ในป่าใหญ่ริมทะเลสาบ ตอนใกล้จะถึงหน้าหนาว มีเม่นฝูงหนึ่ง อาศัยอยู่ในโพรงถ้ำ... เมื่อฤดูหนาวมาเยือน การออกไปหาอาหารทำไม่ได้ เม่นก็ต้องขดตัวอยู่แต่ในถ้ำ หากแต่..เม่นมีขนแหลม แต่ละตัวก็มีขนแหลมของตัวเอง การเข้ามาเบียดชิด เพื่อหาไออุ่นซึ่งกันและกัน ทำให้หนามตัวเองทิ่มแทงเพื่อน และหนามของเพื่อนทิ่มแทงตัวเอง เม่นจึงถอยห่างออกจากกัน ... แต่เมื่อถอยห่างกัน ความหนาวเหน็บของอากาศ ก็ทำให้เม่นแต่ละตัว เผลอเข้ามาชิดกันอีกครั้ง และก็โดนขนเมนของอีกตัว แทง ได้รับความเจ็บปวด จึงต้องถอยห่างไปอีกครั้ง ....และอีกครั้ง .....และอีกครั้ง ....และอีกหลายครั้ง..... ในที่สุด เม่นผู้มีปัญญาตัวหนึ่ง ก็หาข้อยุติปัญหานี้ โดยการกำหนดระยะห่างขึ้นมา ..ระยะที่ ไม่ทำให้ขน ทิ่มแทงกัน ..ระยะที่ ไออุ่นของกันและกัน ยังโชยมาถึงกันได้ ..ระยะที่เหมาะสมนี้....เหล่าเม่นพากันเรียกว่า "มารยาท" ...... หัวข้อ: Re: นิทาน.... เริ่มหัวข้อโดย: submachine -รักในหลวง- ที่ ตุลาคม 16, 2015, 11:31:28 AM อีกเรื่อง
เรื่องลับขวาน ชายหนุ่มในชนบทออกเดินทางจากบ้านไปหางานทำ งานถนัดของเขาคือตัดไม้ เขาสมัครงานกับร้านขายไม้แห่งหนึ่ง ชายชราเจ้าของร้าน ให้เขาลองตัดไม้ดูก่อน วันนั้นเขาตัดได้15ต้น ชายชรารับเขาไว้ทำงาน วันรุ่งขึ้น เขาออกไปตัดไม้อีกครั้ง แต่วันนี้ได้12ต้น เขาผิดหวัง แต่เจ้าของร้านไม่ว่าอะไร วันต่อๆมา เขาตัดได้น้อยลงกว่าเดิมเรื่อยๆ จนรู้สึกอายที่ทำงานได้น้อยลง จึงไปแสดงความจำนงลาออก... เจ้าของร้านเลยถาม "เธอลับขวานครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่กัน" "ตั้งแต่มาอยู่ที่นี่ ผมตัดไม้ จนไม่มีเวลาลับขวานเลยครับ" ชายหนุ่มตอบอย่างผิดหวัง "เธอลองหยุดงาน ลับขวานดูบ้าง บางทีอาจทำงานได้มากกว่าเดิม...." ................................................ คุณได้อะไรจากเรื่องนี้ ? หัวข้อ: Re: นิทาน.... เริ่มหัวข้อโดย: Yut64 ที่ ตุลาคม 16, 2015, 11:40:14 AM ได้ว่า มัวแต่ทำงานเพลินไปหน่อยต้องไปลับขวานซะแล้ว
ตัวใครตัวมันเบอร์ใครเบอร์มัน หัวข้อ: Re: นิทาน.... เริ่มหัวข้อโดย: 2..U ที่ ตุลาคม 17, 2015, 07:03:57 PM เอ..ของที่มีไว้ใช้..แต่ไม่ได้ใช้..มันก็จะด้อยศักยภาพได้เหมือนกันนาท่านซับใน... ::005::
หัวข้อ: Re: นิทาน.... เริ่มหัวข้อโดย: จอยฮันเตอร์ ที่ ตุลาคม 17, 2015, 07:28:31 PM เอ..ของที่มีไว้ใช้..แต่ไม่ได้ใช้..มันก็จะด้อยศักยภาพได้เหมือนกันนาท่านซับใน... ::005:: ยังอยู่เหรอ ::005::หัวข้อ: Re: นิทาน.... เริ่มหัวข้อโดย: ค..ควาย...ใส่ชฎา ที่ ตุลาคม 18, 2015, 07:03:03 AM 5555 " ยังไม่ได้สอน " อ่ะ ฮา 555555 ::007:: ::007:: ::007:: ::007:: นิทานอีกเรื่อง ผมเก็บมาจากแถวๆนี้ ไม่รู้ของใคร ยายบ๊าบคิดว่า นิทานเรื่องนี้ สอนหรือยังไม่ได้สอน ..... ผมเคยแต่งนิทานดัดแปลไว้เรื่องหนึ่ง นานแล้ว ความว่า.- ....ในป่าใหญ่ริมทะเลสาบ ตอนใกล้จะถึงหน้าหนาว มีเม่นฝูงหนึ่ง อาศัยอยู่ในโพรงถ้ำ... เมื่อฤดูหนาวมาเยือน การออกไปหาอาหารทำไม่ได้ เม่นก็ต้องขดตัวอยู่แต่ในถ้ำ หากแต่..เม่นมีขนแหลม แต่ละตัวก็มีขนแหลมของตัวเอง การเข้ามาเบียดชิด เพื่อหาไออุ่นซึ่งกันและกัน ทำให้หนามตัวเองทิ่มแทงเพื่อน และหนามของเพื่อนทิ่มแทงตัวเอง เม่นจึงถอยห่างออกจากกัน ... แต่เมื่อถอยห่างกัน ความหนาวเหน็บของอากาศ ก็ทำให้เม่นแต่ละตัว เผลอเข้ามาชิดกันอีกครั้ง และก็โดนขนเมนของอีกตัว แทง ได้รับความเจ็บปวด จึงต้องถอยห่างไปอีกครั้ง ....และอีกครั้ง .....และอีกครั้ง ....และอีกหลายครั้ง..... ในที่สุด เม่นผู้มีปัญญาตัวหนึ่ง ก็หาข้อยุติปัญหานี้ โดยการกำหนดระยะห่างขึ้นมา ..ระยะที่ ไม่ทำให้ขน ทิ่มแทงกัน ..ระยะที่ ไออุ่นของกันและกัน ยังโชยมาถึงกันได้ ..ระยะที่เหมาะสมนี้....เหล่าเม่นพากันเรียกว่า "มารยาท" ...... 55555 นานแล้วนี่ " ลืมไปแล้ว " อ่ะ ฮา 55555 ::007:: ::007:: ::007:: |