เว็บบอร์ดสนทนาภาษาปืน

**ภาพเนิน 1428 อดีตสมรภูมิรบอันดุเดือด (มุมมองภาพถ่ายจาก อุทยานแห่งชาติภูสอยดาว) เมื่อ 20 ปีที่แล้ว( พ.ศ.2530-พ.ศ.2531 )
สมรภูมิบ้านร่มเกล้า ศึกประวัติศาสตร์ ระหว่างประเทศไทยและประเทศลาว ณ บริเวณ ยุทธภูมิบ้านร่มเกล้า ในช่วง กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2531 จากการสู้รบอย่างหนักต่อเนื่องกันเป็นเวลานาน ทำให้เกิดการสูญเสียอย่างมากทั้งฝ่ายไทยและลาว และนับเป็นการสูญเสียชีวิตทหารมากที่สุดในการรบของไทยเท่าที่เคยมีมา จากคำบอกเล่าของทหารที่อยู่แนวหน้า ซึ่งทำการรบ ณ ยุทธภูมิบ้านร่มเกล้า ทำให้ทราบว่า ศึกครั้งนี้เราต้องรบกับข้าศึกที่มียุทธภูมิดีกว่า มีอำนาจการยิงสนับสนุนต่อเนื่องและรุนแรง ต้องฟันฝ่าอุปสรรคมากมาย โดยเฉพาะแนวกับระเบิด ทหารหลายนายซึ่งผ่านสมรภูมิมาอย่างโชกโชน กล่าวว่า เป็นการรบที่หนักที่สุดเท่าที่เคยพบเห็นมาในชีวิตการเป็นทหาร โดยเฉพาะบริเวณเนิน 1182 , 1370 , และ 1428 ซึ่งถือว่าเป็นเนินแห่งสมรภูมิเลือดอย่างแท้จริง

ยุทธการบ้านร่มเกล้า ได้เริ่มขึ้นเมื่อ 1 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2531 เมื่อ พลเอก ชวลิต ยงใจยุทธ ผบ.ทบ. (ในขณะนั้น) ประกาศจะผลักดันกองกำลังต่างชาติที่เข้ามายึดครองพื้นที่ในเขตไทยทุกรูปแบบด้วยการใช้กำลังทหาร จึงทำให้เกิดการสู้รบอย่างดุเดือดทหารไทยทั้ง ทหารราบ ทหารม้า ทหารปืนใหญ่ และทหารพราน ได้รุกตอบโต้ยึดที่มั่นต่างๆที่ลาวครองไว้กลับมาได้เ็้ป็นส่วนมาก รวมทั้งได้ทำการโอบล้อมบริเวณตีนเนิน 1428 ไว้ได้ แต่ไม่สามารถบุกขึ้นไปถึงยอดเนินซึ่งทหารลาวใช้เป็นฐานต่อต้านได้ ถึงแม้จะใช้กำลังทางอากาศบินโจมตีทิ้งระเบิดอย่างหนักก็ตาม จนทำให้ ทอ. ไทย ต้องสูญเสียเครื่องบิน เอฟ 5 อี และ โอวี 10 ไปอย่างละ 1 เครื่อง อันเป็นผลมาจากการยิงของฝ่ายลาว ทางภาคพื้นดิน ด้วย ปตอ. และจรวดแซม

หลังจากที่ทหารลาวสูญเสียที่มั่นต่างๆ ได้รวบรวมกำลังพลเข้ารักษาเนิน 1428 ไว้อย่างเหนียวแน่นโดยมีกำลังรบและกำลังสนับสนุนดังนี้คือ กองพลที่ 1 จำนวน 4 กองพัน พร้อมอาวุธหนักปืนใหญ่ 130 มม. 3 กระบอก ปืน 105 มม. 3 กระบอก รถถังอีก 4 คัน รวมกำลังพล 372 คน

กองพลที่ 2 ซึ่งตั้งอยู่ที่หลวงพระบาง จำนวน 4 กองพัน เช่นกัน มีกำลังพลกว่า 418 คน สนับสนุนด้วยปืนใหญ่ 130 มม. 3 กระบอก ปืนใหญ่ 105 มม. 3 กระบอก รถถัง 5 คัน ปืน ค. ขนาด 62 และ 82 มม. รวมทั้ง ปตอ. ด้วย นอกจากนี้กองกำลังหลักซึ่งมีที่ตั้งอยู่ที่ ไชยบุรี มีปืนใหญ่ 130 มม. 2 กระบอก ปืนใหญ่ขนาด 122 มม. อีก 3 กระบอกรวมทั้งหน่วยจรวดต่อสู้อากาศยานแบบ แซม 7 ซึ่งเป็นปืนที่ทหารอากาศมีความเชี่ยวชาญมาก

ในระยะแรกของการรบนั้น ทหารไทยใช้ทหารม้าและทหารพรานรุกคืบหน้าเข้าสู่บริเวณเนิน 1428 ซึ่งพบกับการต่อต้านอย่างหนักจากฝ่ายลาวอย่างคาดไม่ถึงโดยเฉพาะกับระเบิดและการยิงปืนใหญ่จากลาวอย่างหนาแน่นและต่อเนื่อง ทำให้การรุกคืบหน้าเป็นไปได้ช้าและสูญเสียอย่างมาก สาเหตุสำคัญที่เราไม่สามารถเผด็จศึกได้อย่างที่คาดหมาย เนื่องจากทหารลาวมีชัยภูมิที่ได้เปรียบ ที่มั่นบนเนิน 1428 มีความแข็งแรง สามารถส่งกำลังบำรุงสนับสนุนอย่างต่อเนื่องและรวดเร็ว การยิงอาวุธหนักของฝ่ายลาวมีความแม่นยำและได้ผลมาก การพิชิตเนิน 1428 ให้ได้นั้น ทางที่สะดวกและรวดเร็วที่สุดคือต้องโอบอ้อมบุกตะลุยขึ้นจากตีนเนินด้านเขตประเทศลาว และสยบฐานปืนใหญ่ที่อยู่ในฝั่งลาวให้เงียบเสียงเสียก่อน ซึ่งในขั้นแรกทหารไทยมีความคิดที่จะผลักดันทหารลาวออกจากดินแดนไทยเท่านั้น การรบจึงจำกัดเขตอยู่แต่ในประเทศไทย แต่หลังจากการรบในช่วงแรกฝ่ายเราไม่ประสบผลสำเร็จดังที่คาดหมายไว้ คณะนายทหารจึงได้ปรับยุทธการรบเสียใหม่ โดยใช้กำลังปืนใหญ่ระยะยิงไกลแบบ เอ็ม 198 และปืนใหญ่แบบต่างๆ ระดมยิงเข้าไปในดินแดนลาว ที่หมายคือการยิงฐานปืนใหญ่และที่ตั้งกำลังทหาร พร้อมทั้งส่งหน่วยรบพิเศษเข้าไปตัดการส่งกำลังสนับสนุนของฝ่ายลาว จนกระทั่งการสนับสนุนการรบของลาวได้ลดประสิทธิภาพลงไปอย่างมาก ซึ่งคาดว่า หลังจากวันที่ 20 กุมภาพันธ์ 2531 เนิน 1428 จะต้องกลับคืนมาเป็นของไทยอย่างแน่นอน แต่แล้ววันที่ 19 กุมภาพันธ์ ก็ได้มีการเจรจายุติศึกแยกกำลังของทั้ง 2 ฝ่ายออกจากกันฝ่ายละ 3 กม. อันเป็นการสิ้นสุดการรบที่ไม่สามารถชี้ชัดไปได้ว่า ใครคือผู้ชนะ

**ข้อสังเกตจากการรบ
การรบครั้งนี้ผิดกับการรบเท่าที่ทหารไทยได้เคยผ่านมา ทำให้ต้องระดมกำลังทหารหน่วยต่างๆ เข้าสู่ยุทธบริเวณจำนวนมาก ทั้งจากเหล่าม้า เหล่าราบ เหล่าปืนใหญ่ เหล่าทหารช่าง หน่วยรบพิเศษ รวมทั้งการรบนอกแบบที่ต้องใช้ทหารพรานเข้าเกาะฐานที่มั่นของฝ่ายลาวด้วย
การส่งกำลังบำรุงของทหารไทยเป็นไปด้วยความยากลำบาก เนื่องจากเส้นทาง สภาพถนนที่ค่อนข้างแคบและขรุขระ อีกทั้งเป็นทางสูงชันคดเคี้ยว ลัดเลาะไปตามไหล่เขาที่ค่อนข้างสูงไม่ต่ำกว่า 1000 เมตร เหนือระดับน้ำทะเล
สาเหตุที่ทหารลาวได้ยึดเนิน 1428 ชนิดหัวเด็ดตีนขาดก็ไม่ยอมถอย เท่าที่ดูจากภูมิประเทศแล้ว เนิน 1428 เป็นเนินบนยอดเขาที่สูงที่สุด สามารถมองเห็นชัยภูมิรอบๆ ได้เป็นอย่างดี และ ผตน. ของลาวจะคอยชี้เป้าให้ปืนใหญ่ยิงถล่มทหารไทยที่กำลังรุกคืบหน้าอยู่เบื้องล่างอย่างได้ผล และที่สำคัญคือ เนิน 1428 นั้นทหารลาวได้ทำบังเกอร์ถาวร (คอนกรีตเสริมเหล็ก) ขุดอุโมงเชื่อมต่อกับรอบฐาน ปรับพื้นที่ ขุดร่องเหลดไว้พร้อมสรรพ เป็นฐานที่มั่นแข็งแรง สามารถทนทานการโจมตีทางอากาศได้อย่างดี น่าสงสัยว่าการข่าวของเราดีแค่ไหน ทำไมปล่อยให้ทหารลาวมาตั้งฐานที่มั่นอยู่ได้ตั้งนาน แถมวางกับระเบิดนับหมื่นๆลูกไว้เต็มไปหมด การกระทำเช่นนี้คงไม่สามารถทำได้ในเวลาอันสั้น ต้องใช้เวลาเป็นแรมเดือน และที่สำคัญที่สุดคือ การประเมินค่า ขีดความสามารถในการรบของทหารลาว ซึ่งทหารลาวในครั้งนั้นได้รับการฝึกจากเวียตนาม มีรัสเซียสนับสนุนอยู่เบื้องหลัง โดยเฉพาะทหารปืนใหญ่ และหน่วยป้องกันภัยทางอากาศ ซึ่งต้องใช้ฝีมือและเทคโนโลยีเข้าช่วย จึงจะปฏิบัติการได้อย่างมีประสิทธิภาพ
การที่ทหารไทยไม่สามารถชนะได้อย่างเด็ดขาด เนื่องจากเราต้องต่อสู้กับกองกำลังทหารลาวและกำลังของประเทศที่ 3 พร้อมๆกันด้วยอาวุธหลายอย่างที่ทันสมัย ชัยภูมิในการรบทหารไทยเสียเปรียบอย่างเห็นได้ชัด อีกทั้งการรบก็ต้องฟังคำสั่งจากรัฐบาล รบในกฎเกณฑ์ ทำให้การรบทำอย่างไม่เต็มที่ แถมสูญเสียกำลังผลไปอย่างมากมาย
การใช้สุนัขสงคราม ตรวจหาทุ่นระเบิด นับว่าเป็นวิธีที่ประหยัดและได้ผลดีที่สุด แต่เมื่อถึงสนามรบจริง สุนัขบางตัวกลับเดินหนีสงสัยจะเวียนหัวกลิ่นกำมะถัน เพราะลาววางไว้เต็มไปหมด นักรบบางท่านจึงต้องเหลือช่วยตนเองเอาไม้ไผ่มาทำเครื่องค้นหากับระเบิดไปพรางๆก่อน เพราะเครื่องมือตรวจค้นทุ่นระเบิดของเรามีจำนวนจำกัด
ได้ยินจากทหารที่ลงมาจากเนิน 1428 ในแนวรบระหว่าง ไทย – ลาว ห่างกันแค่ 200 – 300 เมตรเท่านั้น เล่าให้ฟังว่า วันที่ทหารลาวสามารถสอย เอฟ 5 อี ร่วงลงได้ ทหารลาวยินดีปรีดากันทั่วหน้า แถมตะโกนบอกไทยว่ามือจรวดที่พิชิต บ. ตัวเก่งของไทย มีชื่อเสียงเรียงนามว่า "ไอ้ไฮ้" วีรบุรุษของชาวลาว
ศึกประวัติศาสตร์ ไทย – ลาว ถึงแม้จะยุติกันไปนานกว่า 10 ปีแล้ว ท่ามกลางกลิ่นคาวเลือดของนักรบไทยและลาว อันเป็นผลจากการเจรจาของผู้นำทางทหารของแต่ละประเทศ ที่มีถ้อยคำแถลงว่า ต่อไปนี้ไทยและลาวจะไม่ตีรันฟันแทงกันอีกแล้ว เลือดไทย – ลาว จะไม่มีให้เห็นกันอีกต่อไป สายสัมพันธ์ของทั้ง 2 ชาติจะยั่งยืนเสมือนสายน้ำโขงที่ไม่มีวันเหือดแห้ง แต่คำเหล่านี้ น่าจะได้ยินก่อนที่จะเปิดยุทธการบ้านร่มเกล้า เป็นที่น่าเสียดายที่พวกนักรบที่กล้าหาญได้สังเวยชีพไปแล้วไม่มีวันจะได้ยินคำเหล่านี้ เลือดและวิญญาณของพวกเขาที่ไหลนองและสิงสถิตย์อยู่บนเนินร้าง 1428 คงทำให้เนินนรกแห่งนี้ เป็นดินแดนอาถรรพ์ต่อไปอีกนาน


(http://i19.tinypic.com/5x8otiu.jpg)

โดย : thaiboy@mid.nt.uni. (Guest !)
อีเมล์ : thaiboy_boy@mid.nt.university.com
วันที่ : 2007-04-05 16:23:50

๑. มูลเหตุของการรบ

ยุทธการบ้านร่มเกล้า เกิดขึ้นในกรณีพิพาทระหว่าง ไทย-ลาว ณ บ้านร่มเกล้า อำเภอชาติตระการ จังหวัดพิษณุโลก อันเนื่องมาจากปัญหาเส้นเขตแดน ซึ่งไทยและลาวอ้างสนธิสัญญาคนละฉบับ โดยลาวได้ส่งกำลังทหารเข้ามายึดพื้นที่ส่วนที่เป็นปัญหา ไทยจึงได้ส่งกำลังทหารเข้าผลักดัน และเกิดการปะทะกันด้วยกำลังทหารของทั้งสองฝ่ายอย่างหนักหน่วง ในช่วงเดือนธันวาคม ๒๕๓๐ - กพ.๒๕๓๑ และมีการหยุดยิงของทั้งสองฝ่ายเมื่อ ๑๙ กพ. ๒๕๓๑

๒. ปัญหาเส้นเขตแดน จุดก่อของสงคราม

ตามสนธิสัญญาระหว่างไทยกับฝรั่งเศส ปี พ.ศ. ๒๔๕๐ กำหนดให้น้ำเหืองเป็นเขตแดนสยาม-ฝรั่งเศส แต่ปีถัดมาพนักงานสำรวจทำแผนที่พบว่ามีน้ำเหืองสองสาย ฝรั่งเศสตัดสินเอาเอง (เข้าใจว่าไม่ได้แจ้งให้กรุงเทพฯ ทราบ) ว่าเลือกสายน้ำที่ทำให้ฝรั่งเศสได้ดินแดนมากขึ้นหน่อย เขตแดนตรงนั้นไม่มีปัญหาอะไร จนกระทั่งปี ๒๕๓๐ ทางลาวอ้างว่าบริเวณบ้านร่มเกล้าเป็นของลาว เนื่องจากแผนที่คนละฉบับกับไทย ซึ่งอาจจะเกิดจากความผิดพลาดในการสำราจครั้งนั้น ภายหลังพบว่าลำน้ำเหืองมี ๒ สาย ซึ่งไม่ตรงกับแนวลำน้ำในปัจจุบัน ซึ่งปรากฏในแผนที่สหรัฐทำให้รัฐบาลไทยช่วงสงครามเวียดนาม อีกทั้งลำน้ำในปัจจุบันเรียกว่าเหืองป่าหมัน ซึ่งไม่ใช่ชื่อที่เคยปรากฏในเอกสารใด ๆ เมื่อปี พ.ศ. ๒๔๕๐-๒๔๕๑

๒.๑ จุดที่น่าสังเกตของเหตุการณ์ครั้งนี้

๒.๑.๒ ในช่วงระยะเวลาดังกล่าวคือปี ๒๕๒๘-๒๕๓๐ ทหารเวียดนาม-เฮงสัมริน ได้ส่งกองกำลังจำนวนมากเข้ากวาดล้างกองกำลังเขมรฝ่ายต่อต้าน ตามแนวชายแดนไทยที่จังหวัดอุบลราชธานี จนเกิดกรณีการรบกันอย่างหนักกับไทยที่ช่องบก ตั้งอยู่ในพื้นที่ อ.น้ำยืน จังหวัดอุบลราชธานี. เป็นพื้นที่ชายแดนซึ่งมีอาณาเขตติดต่อกัน ๓ ประเทศ คือ ไทย,ลาว และกัมพูชา มีทิวเขาพนมดงรัก กั้นเป็นแนวเขตแดน เนื่องจากพื้นที่ทางฝั่งเขมรเป็นที่ราบต่ำ ทหารเวียดนามจึงได้รุกล้ำเข้ามาตั้งฐานที่มั่นลึกเข้ามาในเขตไทยประมาณ 5 กม. มีการปรับปรุงดัดแปลงที่ตั้งเพื่อรับการโจมตีจากทางไทยเป็นอย่างดี ซึ่งจะเป็นการตัดการติดต่อระหว่างไทยกับกองกำลังกลุ่มต่อต้านในการสนับสนุนยุทธปัจจัยการรบที่ช่องบก ที่ช่องบกนั้นมีการปะทะกันอย่างหนักระหว่างไทยและเวียดนาม (ไทยใช้กำลังส่วนต่าง ๆ จากกองทัพภาคที่ ๒ ประกอบด้วย ๕ กองพันทหารราบ, ๑ ร้อยลาดตระเวนระยะไกล, ๒๗ กองร้อยทหารพราน, ๑ ร้อยรถถัง สนับสนุนด้วยปืนใหญ่ และกำลังทางอากาศ โดยเครื่องบิน A๓๗ และเอฟ ๕) การรบมีความรุนแรงไม่น้อยไปกว่าที่บ้านร่มเกล้า การปฏิบัติการกวาดล้างกองกำลังทหารเวียดนามที่ช่องบก ตั้งแต่ ม.ค.๒๕๒๘-ธ.ค.๒๕๓๐ ทหารไทยสูญเสีย กำลังพล ๑๐๙ นาย บาดเจ็บ ๖๔๔ นาย ยึดอาวุธจากฝ่ายเวียดนามได้จำนวนมาก (ตัวเลขที่เปิดเผยจากทางการไทย) ทหารเวียดนามเสียชีวิตประมาณ ๕๐,๐๐๐ คน จากการรบในเขมรและชายแดนไทยตั้งแต่บุกเข้ามาจนถอนออกไป บางส่วนถูกจับเป็นเชลยและหนีทัพมอบตัวกับไทยประมาณ ๕๐๐ คน

จุดที่น่าสังเกตเรื่องหนึ่งก็คือการรบครั้งนี้มีการเตรียมการอย่างดี ทหารเวียดนามมีอาวุธและระบบการติดต่อสื่อสารที่ทันสมัยมาก คาดว่าได้รับมาการสนับสนุนจากรัสเซีย ( ปี ๒๕๒๒ เวียดนามตีเขมรแดงแตกและถอยไปตั้งฐานที่ชายแดนไทย แถบเทือกเขาพนมมาลัย และเกิดการรบเรื่อยมาในเขมร โดยฝ่ายเขมรต่อต้านคือ เขมรแดง ได้จีนสนับสนุน กลุ่มซอนซาน และเจ้าสีหนุ (มีไทย สหรัฐ ฝรั่งเศสให้การสนับสนุน) กับทหารเวียดนาม ผสมกับเขมรกลุ่มเฮงสัมริน มีนายฮุนเซน เป็นผู้นำซึ่งแต่ก่อนเคยเป็นเขมรแดงมาก่อน แต่แตกคอกันและไปเข้ากับเวียดนาม นำทหารเวียดนามมาขับไล่เขมรแดงออกไป)

นอกจากนี้ยังมีรายงานจากบางหน่วยของกองทัพบกว่าทหารเวียดนามมีการใช้อาวุธเคมีในบริเวณดังกล่าวด้วย ซึ่งมีการยืนยันจากทหารเขมรในการปะทะหลายครั้งว่ามีการโปรยหรือทิ้งสารบางอย่างลงมา ซึ่งมีผลต่อผิวหนังและระบบหายใจ นอกจากนั้นแหล่งน้ำในบริเวณดังกล่าวยังเต็มไปด้วยสารพิษ จากการปะทะและกวาดล้างทหารเวียดนามในเนิน ๕๖๕ ,๔๐๘ ,๕๐๐, ๓๘๒ พบหน้ากากและชุดสำหรับป้องกันอาวุธเคมี ด้วย
๒.๑.๓ หลายฝ่ายตั้งข้อสังเกตว่ากรณีพิพาทระหว่างไทยกับลาวครั้งนี้เป็นแรงผลักดันที่ลาวได้รับจากเวียดนามและโซเวียต ซึ่งพยายามขัดขวางการกระชับความสัมพันธ์ระหว่างไทยกับลาวมาตั้งแต่ปี ๒๕๓๐ และเป็นหนึ่งในแผนตัดขาดและยึดภาคอิสานของไทยตามยุทธการตัว L (L Operation) และรวมภาคอิสานของไทย ลาว เขมร เวียดนาม เป็นสหพันธ์อินโดจีน โดยมีเวียดนามเป็นผู้นำ

ลักษณะภูมิประเทศรูปตัวแอลใหญ่

คือพื้นที่ป่าภูเขาบริเวณรอยต่อจังหวัดพิษณุโลก จังหวัดเพชรบูรณ์ จังหวัดเลย ทอดตัวยาวลงมาทางใต้ตามแนวเทือกเขาเพชรบูรณ์ มาบรรจบกันบริเวณเขาใหญ่ บริเวณรอยต่อ จังหวัดนครราชสีมา จังหวัดปราจีนบุรี จังหวัดนครนายก และจังหวัดสระบุรี ซึ่งทอดตัวยาวมาจากทิศตะวันตก ตั้งแต่จังหวัดอุบลราชธานี จังหวัดศรีสะเกษ จังหวัดสุริทร์ จังหวัดบุรีรัมย์ ตามแนวเทือกเขาพนมดงรัก เขาบรรทัด เขากำแพง และบรรจบกันที่ เขาใหญ่ อ.ปากช่อง จังหวัดนครราชสีมา

๒.๑.๔ ในช่วงดังกล่าวบางรายงานแจ้งว่ามีทหารเวียดนามในลาวประมาณ ๖๐,๐๐๐ คน และในเขมรประมาณ ๑๕๐,๐๐๐ คน ซึ่งอาจจะต้องการเปิดศึก ๒ ด้าน ให้ไทยพะว้าพะวงทั้งการรุกที่บ้านร่มเกล้าตีเจาะมาทางเหนือ และตีรุกเข้ามาที่ช่องบกทางใต้ เพื่อตัดและยึดภาคอิสาน เลยหากรณีมาอ้าง เพื่อทำการรบ

๒.๑.๕ จากการปะทะกันระหว่างทหารไทยและลาวนั้น มีรายงานจากบางหน่วยแจ้งว่ามีฝ่ายลาวมีทหารต่างชาติบัญชาการรบ อาจเป็นคนรัสเซีย และถูกทหารไทยยิงตายไปหลายคน (กองทัพไทยไม่ได้ให้ข้อมูลกับเรื่องนี้มากนัก) จากการปะทะหลายครั้งบางหน่วยรายงานว่า ทหารที่เข้าใจว่าเป็นทหารลาว บางคนพูดร้องสั่งการเป็นภาษาเวียดนาม คาดว่าเป็นกองกำลังผสมระหว่างเวียดนามและลาวที่รบกับไทย ในการรบที่บ้านร่มเกล้านี้จึงไม่ใช่กรณีพิพาทระหว่างไทยกับลาวธรรมดา

๒.๑.๖ ระบบอาวุธและการติดต่อสื่อสารในการรบที่ทางฝ่ายลาวใช้นั้น ทันสมัยมาก สามารถรู้พิกัดที่ตั้งปืนใหญ่ของไทย และยิงตอบกลับอย่างรวดเร็ว อีกทั้งมีการรบกวนระบบการสื่อสารของทหารไทย ซึ่งกองทัพประชาชนลาวคงไม่มีระบบที่ทันสมัยอย่างนี้

๒.๑.๗ ที่ตั้งบนเนิน ๑๔๒๘ มีการดัดแปลงการตั้งรับอย่างดี บังเกอร์เป็นคอนกรีต เสริมเหล็ก ลักษณะเป็นเนินเขาบีบแคบ ในการเข้าตีต้องเข้าตีจากด้านหน้าอย่างเดียว ทำให้ฝ่ายไทยเสียเปรียบในการรบ หากจะต้องทำการรบในกรอบปกติ

๒.๑.๘ ข้อกล่าวหาของลาวต่อไทยอีกอย่างหนึ่งคือ ลาวกล่าวหาว่ามีบริษัทคนไทยบุกรุกเข้าไปตัดไม้และชักลากไม้ของลาวเข้ามาในอาณาเขตไทย ทหารลาวต้องการเงินค่าไม้ เมื่อไม่ได้รับจึงดำเนินการในลักษณะรุกรานดังกล่าว แต่บางรายงานก็กล่าวว่ามีคนไทยบางคนสมคบกับทหารลาวในพื้นที่ทำธุรกิจไม้เถื่อนจากลาวเข้ามาในไทย มีการติดต่อค้าขายกันมานาน ก่อนเกิดเหตุมีการคดโกงกันขึ้น คือผู้ประกอบธุรกิจฝ่ายไทยไม่ยอมจ่ายค่าไม้เถื่อนให้กับทหารลาวในวงเงินประมาณ ๕ ล้านบาท ทหารลาวจึงทำการเผารถแทรกเตอร์ รถบรรทุก และรถจี๊บเป็นการตอบแทน ซึ่งมีหลายฝ่ายของไทยกล่าวว่า การตั้งข้อกล่าวหาดังกล่าว เพื่อเป็นการเสริมเรื่องไทยรุกล้ำแดนลาว และยังเข้าไปต้ดไม้ด้วย เพื่อหาเหตุผลในการรุกราน

ลำดับเหตุการณ์ที่สำคัญของสงครามบ้านร่มเกล้า

ช่วงปี พ.ศ. ๒๕๑๐-๒๕๒๐ พรรคคอมมิวนิสต์แห่งประเทศไทย(พคท.) เคลื่อนไหวรุนแรงที่จะยึดอำนาจรัฐ พื้นที่ติดต่อเขตลาวในเขตนี้ ซึ่งเป็นที่อยู่อาศัยของชาวเผ่าม้ง ใช้เป็นพื้นที่หลบซ่อนและปฏิบัติการ เพราะสามารถข้ามลำน้ำเหืองเข้ามาในเขตไทยได้ง่าย และบริเวณพื้นที่นี้กลายเป็นยุทธบริเวณอันสำคัญระหว่างทหารกับพคท. ชาวม้งซึ่งเป็นแนวร่วมกับพคท.ถูกปราบปรามอย่างหนัก หนีข้ามลำน้ำเหืองเข้าไปในเขตลาว

ช่วงปี พ.ศ. ๒๕๒๕ สถานการณ์ในอินโดจีนเปลี่ยนแปลง ประกอบกับนโยบาย ๖๖/๒๕๒๓ ของรัฐบาลไทยคือใช้ยุทธวิธี “กวนป่า ล้อมบ้าน” ใช้ยุทธศาสตร์ “การเมืองนำทหาร” ทำให้ชาวม้งตัดสินใจกลับเข้ามาตามโครงการเป็นผู้ร่วมพัฒนาชาติไทย กองทัพภาคที่ ๓ ได้ตัดถนนสายยุทธศาสตร์และแนวชายแดนจาก อ.นาแห้ว จ.เลย ขึ้นไปสิ้นสุดที่บ้านร่มเกล้า กลายเป็นเขตสัมปทานป่าไม้ มีการจัดตั้งชุดทหารพรานคุ้มครองที่ ๓๔๐๕ ขึ้น

๓๑ พฤษภาคม ๒๕๓๐ ทหารลาวยกกำลังเข้ามาในพื้นที่ ซึ่งไทยอ้างว่าอยู่ในเขต อ.ชาติตระการ จ.พิษณุโลก ทำลายรถแทรกเตอร์ของบริษัทป่าไม้เอกชนเสียหาย ๓ คัน มีผู้เสียชีวิต ๑ คน หายสาบสูญ ๑ คน ทหารพรานชุด ๓๔๐๕ เข้าปะทะกับทหารลาว

๑ มิถุนายน ๒๕๓๐ ทหารลาวเข้าโจมตีม้งที่บ้านร่มเกล้า โดยอ้างว่าเป็นการกวาดล้างม้งที่เคลื่อนไหวต่อต้านทางการลาว (กลุ่มกองกำลังต่อต้านลาว ซึ่งมีการจัดตั้งในสมัยสงครามเวียดนาม ผู้นำคือนายพลวังเปา เพื่อใช้ต่อต้านการรุกรานของคอมมิวนิสต์เวียดนามเหนือและลาวแดง ปัจจุบันมีการเคลื่อนไหวในภาคเหนือของลาว บางพื้นที่ทหารลาวยังไม่สามารถควบคุมได้ ปัจจุบันนี้ก็ยังมีการปะทะระหว่างทหารลาวและลาวฝ่ายต่อต้านหลายครั้ง เช่น ที่ด่านวังเต่าติดชายแดนไทยเมื่อไม่นานมานี้ และลาวกล่าวหาไทยว่าให้การสนับสนุน บางรายงานแจ้งว่าม้งกลุ่มนี้ได้รับการสนุบสนุนด้านการเงินจากม้งที่อพยพไปอยู่ต่างประเทศ ) และมีทหารลาวอีกชุดหนึ่งยกกำลังข้ามพรมแดนเข้ามาที่เขตบ้านนาผักก้าม และบ้านนากอก อ.นาแห้ว จ.เลย ยิงราษฎรไทยตาย ๑ คน จับกุมตัวไป ๖ คน หนีรอดมา ๑ คน โดยกล่าวหาว่าราษฎรเหล่านั้นลักลอบเข้าไปตัดไม้ในลาว

๗ สิงหาคม ๒๕๓๐ ทหารลาวประมาณ ๒๐๐ นาย เข้าโจมตีฐานปฏิบัติการของทหารพรานชุดคุ้มครองที่ ๓๔๐๕ ที่บ้านร่มเกล้า ( บางรายงานแจ้งว่าทหารลาวประมาณ ๑ กองพัน ซึ่งประมาณ ๘๐๐ คน เข้าโจมตี โดยการระดมยิงด้วยเครื่องยิงลูกระเบิด จรวดอาร์พีจี และปืนไร้แรงสะท้อนถอยหลังอย่างหนัก ก่อนจะโหมกำลังเข้าตี ตามกลยุทธ์ของคอมมิวนิสต์ ที่จะบุกเข้าตีข้าศึกด้วยกำลังมากกว่า ๑๐ เท่า และกองทัพภาคที่ ๓ ได้รายงานด่วนไปยังกองทัพบกถึงสถานการณ์ที่เกิดขึ้น)

๑๗ สิงหาคม ๒๕๓๐ สถานีวิทยุลาวเสนอบทสัมภาษณ์ประธานคณะปกครองเมืองบ่อแตนแขวงไทรบุรี กล่าวหาบริษัททำไม้เอกชนของไทยกับฝ่ายทหารไทยว่าได้ร่วมกันสร้างเส้นทางเข้าไปตัดไม้ในลาว และได้เรียกร้องให้ไทยยุติการกะทำดังกล่าว รวมทั้งกล่าวหาฝ่ายไทยว่าใช้กำลังทหารเข้ารุกรานเบียดบังเอาดินแดนของลาวไป

ช่วงเดือนกันยายน-ตุลาคม ๒๕๓๐ ทหารไทยเคลื่อนกำลังเข้าประจำการในพื้นที่ที่เกิดปัญหาทั้งจากทหารราบ ทหารม้า ทหารพราน และหน่วยปืนใหญ่ เช่นเดียวกับทางลาวก็มีการเคลื่อนย้ายทหารและอาวุธจำนวนมาก ทหารไทยเข้าตีและทำลายเนินต่าง ๆ ที่อยู่รอบ ๆ ที่ทหารลาวมาตั้งฐานอยู่ เพื่อยึดจุดยุทธศาสตร์

๓ พฤศจิกายน ๒๕๓๐ กองทัพภาคที่ ๓ เปิดยุทธการภูสอยดาว โหมการรบอย่างรุนแรงทั้งทางภาคพื้นดินและทางอากาศ โดยส่งเครื่องบินขับไล่เอฟ ๕ อี ไปทิ้งระบิดในยุทธภูมิอย่างหนัก การสู้รบยังคงต่อเนื่องและรุนแรงยังคงดำเนินอยู่ ตัวเลขของความเสียหายของทั้งสองฝ่ายไม่เป็นที่เด่นชัด บางรายงานแจ้งว่าทางลาวเสียหายอย่างหนักที่โรงพยาบาลเมืองไทรบุรีของลาวเต็มไปด้วยทหารที่บาดเจ็บ จนล้นโรงพยาบาล

๑๑ ธันวาคม ๒๕๓๐ กระทรวงการต่างประเทศแจ้งว่าลาวมีความประสงค์ที่จะให้มีการเจรจาเพื่อปรับปรุงความสัมพันธ์ระหว่างสองประเทศขึ้นเป็นครั้งที่ ๓ หลังจากการเจรจาสองครั้งที่ผ่านมาคือครั้งแรก ๑๘ สิงหาคม ๒๕๓๐ ครั้งที่สอง ๒๗ พฤศจิกายน ๒๕๓๐ ประสพความล้มเหลว (หลายฝ่ายตั้งข้อสังเกตว่าทุก ๆ ครั้งที่ฝ่ายลาวเกิดการสูญเสียในการรบอย่างหนัก จะยื่นเจรจา เพื่อให้ทางไทยชะลอการรุก และทำการเสริมกำลังของฝ่ายลาว และปรับปรุงการตั้งรับ)

๑๓ ธันวาคม ๒๕๓๐ กองทัพภาคที่ 3 ออกปฏิบัติการกวาดล้างเข้าโจมตีฐานทหารลาวเกิดการปะทะกันอย่างหนักของทั้งสองฝ่าย อย่างหนักหน่วง

๑๖ ธันวาคม ๒๕๓๐ กระทรวงการต่างประเทศลาวเชิญอุปทูตไทยเข้ารับบันทึกช่วยจำ มีเนื้อความว่า เครื่องบินไทยละเมิดน่านฟ้าลาว และทำการทิ้งระเบิดพื้นที่แขวงไทรบุรีของลาว รวมทั้งมีการยิงปืนใหญ่ใส่บริเวณต่างๆของลาวอีกด้วย

สำหรับในกรณีนี้นั้นจากการวิเคราะหของหลายฝ่ายกล่าวว่า เนื่องจากเนิน ๑๔๒๘ เป็นที่ตั้งที่ดี การเข้าตีต้องเข้าตีจากด้านหน้า ทางลาวตั้งฐานปืนใหญ่ด้านหลัง ซึ่งเป็นแนวเขาซับซ้อน ยากต่อการค้นหา และยิงตอบกลับ ในช่วงนั้นมีข่าวว่า กองทัพไทยประกาศว่าหากจะทำการบุกข้ามแม่น้ำโขงเข้าไปก็ต้องทำหากสถานการณ์ยังไม่คลี่คลาย ซึ่งมีผู้ใหญ่หลายฝ่ายออกมามาปรามในเรื่องนี้ เพราะไม่อยากให้สถานการณ์รุนแรงจนกลายเป็นสงครามเต็มขั้นระหว่างไทยกับลาว และจากการรบในช่วงแรกที่ทางไทยเข้าตีตามกรอบคือเข้าทางด้านหน้าได้รับการต้านทานอย่างหนัก และยากต่อการเคลื่อนกำลัง จึงมีการใช้เครื่องบินรบ เอฟ ๕ เข้าไปทิ้งระเบิดบนเนิน ๑๔๒๘ และที่ตั้งทางยุทธศาสตร์ในเขตลาว จนเสียหายยับเยิน เช่น สนามบินบ้านน้ำทาของลาว จากภาพถ่ายทางอากาศเนิน ๑๔๒๘ ราบเป็นหน้ากลองไม่มีต้นไม่เหลืออยู่เลย เพราะถูกระดมยิงจากปืนใหญ่ และการทิ้งระเบิดจากเอฟ ๕ แต่ทางลาวมีที่ตั้งแข็งแรง และเตรียมการตั้งรับอย่างดี บางรายงานกล่าวว่าเมื่อไม่สามารถเข้าไปตรง ๆ ได้ กองทัพไทย ได้ส่งหน่วยสงครามพิเศษ แทรกซึมเข้าไปในพื้นที่ของลาว เพื่อทำการโจมตีระบบส่งกำลังบำรุง และค้นหาที่ตั้งปืนใหญ่ ทำให้การปฏิบัติการของลาวถูกกดดันมากยิ่งขึ้น ( ซึ่งทางการไทยได้มีการปรับเปลี่ยนรูปแบบในการรบใหม่เนื่องจากมีการสูญเสียกำลังพล และไม่สามารถรุกคืบหน้าได้ )

๑๗ ธันวาคม ๒๕๓๐ กองทัพบกออกแถลงการณ์ว่าขณะนี้กองทัพปลดปล่อยประชาชนลาวได้เคลื่อนย้ายกำลังพลและอาวุธอย่างต่อเนื่องเข้ามาในพื้นที่เมืองบ่อแตน แขวงไทรบุรี และได้เข้ามาในพื้นที่ อ.ชาติตระการ จ.พิษณุโลก เพื่อลาดตระเวนวางกับระเบิดและทุ่นระเบิด พลเอกชวลิต ยงใจยุทธ บินด่วนเพื่อตรวจสถานการณ์ และหาหนทางคลี่คลายสถานการณ์

๑๗ ธันวาคม ๒๕๓๐ นายกิทอง วงสาย เอกอัครราชทูตลาวประจำองค์การสหประชาชาติ ยื่นหนังสือประท้วงไทยต่อเลขาธิการองค์การสหประชาชาติ โดยมีใจความว่า ไทยใช้เครื่องบินทิ้งระเบิดแขวงไทรบุรี และมีการระดมยิงปืนใหญ่เข้าไปในพื้นที่อย่างรุนแรง ในวันที่ ๕ ธันวาคม ๒๕๓๐ ที่ผ่านมา

๒๐ ธันวาคม ๒๕๓๐ สำนักข่าวเอพี รายงานว่าการรบระหว่างไทย-ลาวในวันที่ ๑๕ ธันวาคมที่ผ่านมา นับเป็นการต่อสู้ที่รุนแรงที่สุดของทั้งสองฝ่าย ( มีรายงานจากบางหน่วยที่เข้ายึดฐานทหารลาวได้แจ้งว่าพบชุดป้องกันอาวุธเคมี แบบเดียวกันกับที่ยึดได้จากทหารเวียดนามในช่องบก บางรายงานแจ้งว่าทางการลาวมีแผนจะใช้อาวุธเคมีด้วย และในช่วงนั้นหนึ่งกรมทหารราบของลาว จะมี 1 กองร้อยอาวุธเคมีประจำการอยู่)

๒๙ ธันวาคม ๒๕๓๐ พลอากาศเอกสิทธิ เศวตศิลา รัฐมนตรีว่าการกระทรวงการต่างประเทศ ประกาศยืนยันว่าพื้นที่บ้าร่มเกล้าเป็นของไทย โดยหลักฐานมีแน่ชัด และได้กล่าวถึงเรื่องการเจรจาปรับความสัมพันธ์นั้น ทางไทยตั้งเงื่อนไขให้ลาวเปลี่ยนตัวหัวหน้าผู้แทนการเจรจา เพราะผู้แทนลาวมักไม่มีความจริงใจในการเจรจา เอาการเจรจาเป็นเครื่องมือในการโฆษณาชวนเชื่อทำลายไทย

๓๐ ธันวาคม ๒๕๓๐ รายงานข่าวจากกระทรวงการต่างประเทศเปิดเผยว่า ไทยได้เสนอผ่านประเทศที่สาม ให้ลาวแต่งตั้งเอกอัครราชทูตประจำประเทศลาวคนใหม่แทนท้าวคำพัน สิมาลาวงศ์ ซึ่งมีพฤติกรรมชัดแจ้งหลายอย่างที่จะก่อให้เกิดความแตกแยกในหมู่ผู้นำไทย และไม่สร้างบรรยากาศการแก้ไขปัญหาพิพาทให้ดีขึ้น

๕ มกราคม ๒๕๓๑ นักศึกษาลาวและพระภิกษุจำนวนหลายร้อยคนเดินขบวนประท้วงไทย ผ่านหน้าสถานทูตไทยประจำเวียงจันทน์ เรียกร้องให้ไทยยุติการโจมตี และให้ไทยถอนกำลังออกจากบ้าร่มเกล้าโดยเร็ว

๒๐ มกราคม ๒๕๓๑ ใกล้บริเวณเนิน ๑๔๒๘ ทหารลาวซุ่มโจมตีรถบรรทุกทหารช่างและทหารพรานเกิดความเสียหายครั้งสำคัญยิ่งของไทย

๒๑ มกราคม ๒๕๓๑ มีการปรับยุทธวิธีการสู้รบครั้งใหญ่ต่อยุทธการภูสอยดาว เพราะไทยเริ่มมีการสูญเสียมากขึ้น และเพื่อลดความสูญเสียดังกล่าว จึงมีการปรับปรุงยุทธการรบให้เหมาะสมยิ่งขึ้นต่อยุทธภูมิที่เป็นอยู่ ( ทางไทยเริ่มมีการใช้การรบนอกแบบ และได้ผล สร้างความกดดันต่อการปฏิบัติการของฝ่ายลาวเป็นอย่างมาก)

๒๒ มกราคม ๒๕๓๑ พลเอกเปรม ติณสูรานนท์ นายกรัฐมนตรี พลอากาศเอกพะเนียง กานตรัตน์ รมว.กระทรวงกลาโหม พลเอกประจวบ สุนทรางกูร รมว.กระทรวงมหาดไทย พลอากาศเอกสิทธิ เศวตศิลา รมว.กระทรวงการต่างประเทศ และพลเอกชวลิต ยงใจยุทธ พร้อมทหารระดับสูงอีกหลายนาย เดินทางไปดูสถานการณ์การรบในพื้นที่ และเน้นให้ทหารผลักดันกองกำลังทหารลาวไปให้เร็วที่สุด แต่ก็ให้ทหารทำการรบในขอบเขตจำกัดที่สุด

๒๖ - ๒๗ มกราคม ๒๕๓๑ ได้มีการเคลื่อนไหวของประชาชนนับแสนคน ในประมาณ ๒๐ จังหวัดที่ประเทศ ทำการเคลื่อนไหวประท้วงลาวอย่างต่อเนื่อง เช่นที่เลย หนองคาย มุกดาหาร สงขลา ระนอง และลำปาง เป็นต้น

๒๗ มกราคม ๒๕๓๑ กระทรวงการต่างประเทศนำทูตประจำประเทศไทยจาก ๒๒ ะเทศพร้อมทั้งสื่อมวลชนจำนวนหนึ่ง ไปดูสถานการณ์ในพื้นที่บ้านร่มเกล้าท่ามกลางการต่อสู้อย่างหนักของกองกำลังทั้งสองฝ่าย

๒๙ -๓๐ มกราคม ๒๕๓๑ สถานการณ์ตึงเครียดรุนแรง โดยเฉพาะบริเวณเนินยุทธศาสตร์ 1428

นายชีวิน สุทธิสุวรรณ ผู้ว่าราชการจังหวัดเลย ได้มีคำสั่งปิดพรมแดนด้านอำเภอปากชม เชียงคาน ภูเรือ ด่านซ้าย และนาแห้ว เพื่อป้องกันมิให้ฝ่ายลาวลักลอบเข้ามาซื้อสินค้ายุทธปัจจัยอันจะเป็นประโยชน์ในการรบของลาวต่อไป (ฐานทหารลาวที่ถูกไทยตีแตกพบว่าอาหารมีการซื้อมาจากฝั่งไทย ด้านจังหวัดเลย)

๑ กุมภาพันธ์ ๒๕๓๑ การปฏิบัติการทางอากาศของเครื่องบิน เอฟ-๕ อี อย่างหนัก และรุนแรงในวันๆ หนึ่งมีเที่ยวบินไม่ต่ำกว่า ๓๐ เที่ยวบินรบ

๔ กุมภาพันธ์ ๒๕๓๑ เครื่องบินขับไล่ เอฟ-๕ อี ของไทยลำหนึ่งถูกยิงตกขณะบินปฏิบัติการเหนือยุทธภูมิร่มเกล้า โดยจรวดแซม 7 ทำจากโซเวียต แต่นักบินปลอดภัย นับเป็นความสูญเสียที่สำคัญอีกครั้งของฝ่ายไทย เครื่องบินถูกยิงที่บริเวณส่วนหางและเครื่องยนต์ด้านขวา ทำให้เครื่องยนต์ระเบิดกลางอากาศ ได้รับความเสียหายอย่างหนักไม่สามารถบังคับเครื่องบินต่อไปได้ จำเป็นต้องสละเครื่องบินเหนือพื้นที่ที่ฝ่ายตรงข้ามครอบครองอยู่และได้ถูกควบคุมตัวโดยกำลังฝ่ายตรงข้าม จนกระทั่งในวันที่ ๒๙ กุมภาพันธ์ ๒๕๓๑ ผู้บัญชาการทหารสูงสุด (พลเอก ชวลิต ยงใจยุทธ) ได้รับนักบินทั้งสองนายกลับประเทศไทย รายงานบางกระแสแจ้งว่าทหารเวียดนามเป็นคนยิง โดยยิงพร้อมกันทีละ ๗ กระบอก การรบครั้งนี้ไทยยังเสียเครื่อง โอวี๑๐ ไปอีก ๑ เครื่องด้วย และมีเครื่องเอฟ ๕ อีกเครื่องหนึ่งโดนจรวดแซมยิงเข้าที่เครื่องยนต์ท้าย ในการเข้าโจมตีของเครื่องเอฟ ๕ จำนวน ๔ เครื่อง ที่เป้าหมายในการเข้าโจมตีทิ้งระเบิดต่อเป้าหมายครั้งหนึ่ง แต่นักบินสามารถนำเครื่องกลับมาลงที่สนามบินได้อย่างปลอดภัย และกองทัพอากาศทำการแก้ไข ซ่อมแซมนำกลับมาบินได้อีกครั้ง

๕ กุมภาพันธ์ ๒๕๓๑ หลังการสูญเสียเครื่องบิน เอฟ - 5 อี พลเอกชวลิต ยงใจยุทธ ประกาศกร้าวที่จะปกป้องอธิปไตยของชาติ อีกทั้งย้ำว่าทุกครั้งที่ทหารไทยที่เสียชีวิต ๑ คน ทหารลาวต้องเสียชีวิตอย่างน้อย ๓ คน และกล่าวถึงว่าถ้าหากจำเป็นจะเปิดศึกข้ามโขงก็ต้องทำ นายฮาเวียร์ เปเรซ เดอ เ:-)า (Javier Perez de Cuella ) เลขาธิการองค์การสหประชาชาติ ได้มีสาสน์ถึง พลอากาศเอกสิทธิ เศวตศิลา ขอให้ฝ่ายไทยและลาวใช้ความอดกลั้นให้ถึงที่สุดเพื่อป้องกันมิให้สถานการณ์เลวร้ายลงไปอีก และขอให้หาทางยุติปัญหาโดยสันติโดยเร็วที่สุดและพร้อมที่จะช่วยเหลือในการเจรจายุติปัญหาดังกล่าว

๖ กุมภาพันธ์ ๒๕๓๑ มีการเปิดเผยโดยอ้างแหล่งข่าวระดับสูงของกองทัพบกว่า ลาวและกลุ่มประเทศอินโดจีน มีแผนตั้งสหพันธ์อินโดจีน และจะมีการส่งกำลังรบจากลาวบุก ๑๖ จังหวัดในภาคตะวันออกเฉียงเหนือของไทย แล้วตัดส่วนที่อยู่เหนือบริเวณ ๓ จังหวัด คือ เพชรบูรณ์ พิษณุโลก และเลย เป็นรูปตัว L เพื่อเป็นฐานที่มั่นของขบวนการดาวเขียวที่เวียดนามหนุนอยู่

๘ กุมภาพันธ์ ๒๕๓๑ มีการประชุม และปรับยุทธการการรบของฝ่ายไทยอย่างเต็มที่ หลังจากมีการสูญเสียมากขึ้นโดยเน้นการประสานงานระหว่างหน่วยต่างๆ ในพื้นที่การรบ และที่สำคัญคือกำลังจากไทยเสียเครื่องบินรบไปในวันที่ ๘ กุมภาพันธ์ ที่ผ่านมา

๙-๑๐ กุมภาพันธ์ ๒๕๓๑ คณะผู้แทนฝ่ายไทย นำโดย พลเอกเกรียงศักดิ์ ชมะนันท์ อดีตนายกรัฐมนตรี ได้เดินทางไปลาว ซึ่งหลายฝ่ายให้ความเห็นว่าเป็นการเดินทางไปทำงาน ให้รัฐบาลไทยในการหาทางหาข้อยุติในปัญหาพิพาทด้วยการเจรจา

๑๑ กุมภาพันธ์ ๒๕๓๑ นายไกรสอน พรมวิหาร นายกรัฐมนตรีลาวได้ส่งสาสน์ถึงพลเอกเปรม ติณสูลานนท์ นายกรัฐมนตรีของไทย เสนอให้ทหารทั้งสองฝ่ายพบแก้ไขปัญหาที่กำลังเกิดขึ้นในขณะนี้โดยเร็ว ลาวพร้อมที่จะส่งคณะผู้แทนทหารมากรุงเทพมหานคร และยินดีที่จะต้อนรับคณะผู้แทนทหารของประเทศไทย ที่จะเดินทางไปนครเวียงจันทน์เพื่อปรึกษาหารือ ดังนี้ :-

๑. ให้ทั้งสองฝ่าย หยุดยิงและแยกกำลังทหารออกไกลจากกันโดยทันทีแล้วตั้งคณะกรรมการทหารผสมของทั้ง ๒ ฝ่ายขึ้น เพื่อตรวจตราการหยุดยิง และแยกกำลังทหารทั้งสองฝ่ายออกไกลจากกันโดยเด็ดขาด

๒. ให้ทั้งสองฝ่ายแต่งตั้งคณะกรรมการวิชาการไปพิสูจน์ข้อเท็จจริงและหาวิธีการแก้ไขปัญหาชายแดนในบริเวณดังกล่าวนี้ เพื่อเสนอต่อรัฐบาลทั้งสองฝ่ายต่อไป

๓. ให้ทั้งสองฝ่ายเสนอข้อร้องเรียนไปยังเลขาธิการ องค์การสหประชาชาติ เพื่อขอความอุปถัมภ์ให้แก่การปฏิบัติตามข้อตกลงที่ทั้งสองฝ่ายเห็นพ้องต้องกัน ฯพณฯ นายกรัฐมนตรีของไทย ได้ตอบตกลงตามข้อเสนอของฝ่ายลาว และได้กำหนดวันพบปะหารือระหว่างทหารทั้งสองฝ่ายขึ้น ในวันที่ ๑๖ กุมภาพันธ์ ๒๕๓๑

๑๖-๑๗ กุมภาพันธ์ ๒๕๓๑ คณะผู้แทนลาวนำโดย พล.อ. สีสะหวาด แก้วบุญพัน พร้อมคณะเดินทางถึงไทยเพื่อเจรจาปัญหากับคณะผู้แทนฝ่ายไทย โดยมีพลเอกชวลิต ยงใจยุทธ เป็นหัวหน้าคณะ หลังการเจรจาตกลงได้มี แถลงการณ์ร่วมไทยลาวดังนี้

๑. ทั้งสองฝ่ายจะเริ่มหยุดยิงในวันที่ 19 กุมภาพันธ์ 2531

๒. ทั้งสองฝ่ายจะแยกทหารออกจากกันฝ่ายละ ๓ กิโลเมตร ภายใน ๔๘ ชั่วโมง นับตั้งแต่เวลาหยุดยิง

๓.ให้มีการจัดตั้งคณะกรรมการประสานงานทางทหารเพื่อพิสูจน์ตราและประสานการปฏิบัติตาม ข้อตกลง ข้อ ๑ และ ข้อ ๒ อย่างเคร่งครัด

๔. ให้ทั้งสองฝ่าย สั่งทหารของตนให้หลีกเลี่ยงการปะทะด้วยอย่างเคร่งครัด เน้นการประสานความเข้าใจ

๑๙ กุมภาพันธ์ ๒๕๓๑ เริ่มวันแรกของการหยุดยิง และแยกทหารออกจากกัน มีการประชุมฝ่ายปฏิบัติการหยุดยิงทั้งสองฝ่ายที่บ้านร่มเกล้า

๒๐ กุมภาพันธ์ ๒๕๓๑ การแยก และถอนทหารของทั้งสองฝ่ายออกจากพื้นที่การสู้รบ ๓ กิโลเมตร เริ่มขึ้น

๒๓-๒๔ กุมภาพันธ์ ๒๕๓๑ พลเอกชวลิต ยงใจยุทธ และคณะเดินทางไปลาว เพื่อเป็นการตอบแทนที่ผู้แทนลาวมาไทย และเป็นการไปปรึกษาหารือเพื่อหาหนทางแก้ไขให้เพิ่มระดับสันติภาพยิ่งขึ้นอีกด้วย นอกจากจะพบกับผู้บริหารประเทศแล้ว พลเอกชวลิต ยังได้เข้าพบเสด็จเจ้าสุภานุวงศ์ ประธานสมัชชาซึ่งมีสายสัมพันธ์กับตัวท่านเองในฐานะ อา-หลาน และตกลงที่จะเจรจาครั้งที่ ๒ ในวันที่ ๓-๔ มีนาคม ๒๕๓๑ ที่เวียงจันทน์

๓-๔ มีนาคม ๒๕๓๑ คณะผู้แทนไทยนำโดย มรว. เกษมสโมสร เกษมศรี ปลัดกระทรวงการต่างประเทศ เดินทางไปเจรจากับลาวที่เวียงจันทน์โดยฝ่ายลาวมี พลเอก ทองไหล กมมะสิด รองหัวหน้ากรมใหญ่การเมืองกองทัพประชาชนเป็นหัวหน้า แต่ยังตกลงกันไม่ได้ในประเด็นของแผนที่ที่จะนำเอามาอ้างชี้เขตแดน และประเด็นเรื่องการจัดตั้งคณะกรรมการปักปันพรม

๖-๑๒ มีนาคม ๒๕๓๑ มีการออกเผยแพร่ใบปลิวลงท้ายว่า “ทหารม้า” โจมตีการปฏิบัติการที่ล้มเหลว และการสร้างความสูญเสียของกองทัพอากาศต่อฝ่ายไทยด้วยกันเอง โดยแจ้งว่าครึ่งหนึ่งของความสูญเสียมาจากการโจมตีผิดเป้าหมายของกองทัพอากาศไทยเอง ( สำหรับการสูญเสียของทหารม้า จากตัวเลขที่เปิดเผยของกองพันทหารม้าที่ ๘ ที่จัดกำลัง กองพันทหารม้าผสม ปฏิบัติภารกิจป้องกันประเทศชายแดนไทย - ลาว กรณี บ้านร่มเกล้า อำเภอชาติตระการ จังหวัดพิษณุโลกนั้น กำลังพลของหน่วยได้สละชีวิตในการป้องกันอธิปไตยของชาติไทยไว้ จำนวนทั้งสิ้น ๒๔ นาย และมีผู้ได้รับพระราชทานเหรียญกล้าหาญ จำนวน ๓ นาย ซึ่งเป็นที่น่าสังเกตว่ายอดสูญเสียสูงมาก แค่หน่วยเดียวถึง ๒๕% ของยอดสูญเสียที่ช่องบก ถึงแม้จะมีรายงานว่าจำนวนทหารลาวที่เสียชีวิตจากการรบครั้งนี้มีจำนวนหลายเท่าของทหารไทย กระแสข่าวการสูญเสียดังกล่าวยังคงสร้างความสงสัยให้กับหลายคน)

ในกรณีการทิ้งระเบิดใส่ฝ่ายเดียวกันเองนี้ เป็นประเด็นที่มีการถกเถียงกันมาก มีรายงานหลายกระแส เช่น

๑. เกิดจากความผิดพลาดในการประสานงานระหว่างกองกำลังภาคพื้น และเครื่องบินที่จะเข้าทิ้งระเบิด เช่น ทางภาคพื้นมีการแจ้งยกเลิกการโจมตี แต่กองทัพอากาศไม่ได้รับแจ้ง เมื่อมีการแจ้งยืนยันการทิ้งระเบิดที่เป้าหมาย มีการแจ้งกลับว่าให้ทำการโจมตีได้

๒. เกิดการรบติดพันรุนแรง และประชิด ไม่สามารถระบุเป้าหมายที่แน่นอนได้ (ในสงครามเวียดนามหรือกรณีอิรักครั้งล่าสุดยอดทหารสหรัฐที่เสียชีวิตจาการยิงหรือทิ้งระเบิดฝ่ายเดียวกันมีจำนวนมาก)

๓. ทหารไทยยึดฐานทหารลาวได้ก่อนกำหนดการณ์ และมีการเคลื่อนกำลังปะทะติดพัน ไม่สามารถแยกแนวรบที่ชัดเจนได้ ตอนที่นักบินทิ้งระเบิดลงไปโจมตี

๔. ทางลาวทำการรบกวนระบบการสื่อสารของไทย มีการดักฟัง ทำการถอดรหัส และรวมทั้งมีการเลียนเสียงการสั่งการ ซึ่งได้รับอุปกรณ์ที่ทันสมัยจากรัสเซีย

๕. เกิดการขัดแย้งกันในกองทัพ และสายทางการเมือง ที่ต้องการแย่งอำนาจการเมืองจากทางทหาร เลยทำการสร้างความแตกแยกในกองทัพ และมีการให้ข้อมูลแก่ฝ่ายตรงข้ามเกี่ยวกับแผนการรบ ๆลๆ เนื่องจากในช่วงนั้น ส.ส. หลายคนอดีด เคยเป็นสมาชิกพรรคคอมมิวนิสต์แห่งประเทศไทยมาก่อนและมีความสัมพันธ์กับทหารบางกลุ่ม บางคนเคยเป็นสมาชิกของเขมรแดง หลังจากนโยบาย ๖๖/๒๓ จึงเข้ามาต่อสู้ทางการเมือง อีกทั้งฝ่ายทหารยังแตกแยกเรื่องการบังคับบัญชา

๖. การวางแผนการรบที่ผิดพลาด ขาดความยืดหยุ่นในการรบและการตั้งรับ และเรื่องยุทโธปกรณ์ที่ไม่พร้อม รวมทั้งการประเมินกำลังและขีดความสามารถของฝ่ายตรงข้ามต่ำไป

บทเรียนและการเปลี่ยนแปลงที่ได้จากสงครามครั้งนี้

๑. หลังจากที่พลเอกชาติชาย ชุณหะวัณ เป็นนายกรัฐมนตรี มีการประกาศนโยบาย เปลี่ยนสนามรบเป็นสนามการค้า มีการไปเยี่ยมเยี่ยนกันของผู้นำทางทหารของไทย ที่ลาว และเวียดนาม เพื่อกระชับความสัมพันธ์ รวมทั้งลดความตึงเครียดทางการทหารระหว่างกัน ปัจจุบันไทยกับลาวมีการร่วมมือกันมากขึ้นในด้านต่าง ๆ และลาวยึดไทยเป็นแบบอย่างในการพัฒนาเศรษฐกิจ แทนการเดินตามเวียดนาม แต่ลาวก็ดำเนินนโยบายกับไทยอย่างระมัดระวัง เพราะกลัวไทยครอบงำและเข้าแทรกแซงทางสังคม และวัฒนธรรม เนื่องจากขนบธรรมเนียมและประเพณีที่ใกล้เคียงกัน

๒. กองทัพบกได้ทำการปรับปรุงกำลังรบให้มีความคล่องตัวในการเคลื่อนที่เข้าหาพื้นที่ที่เกิดปัญหา ปรับลดกำลังคนลงตามภัยคุกคามที่เปลี่ยนไป และเพิ่มระบบอาวุธให้มีความทันสมัยและคล่องตัวมากขึ้น ตามนโยบาย "จิ๋วแต่แจ๋ว" รวมทั้งมีการจัดตั้งหน่วยเคลื่อนที่เร็ว

๓. แนวทางในการป้องกันประเทศเปลี่ยนไป มีการดำเนินการของฝ่ายทหารและการเมืองเป็นระบบมากขึ้น ประสานการทำงานกัน โดยฝ่ายทหารทำการรบและสร้างความได้เปรียบและอำนาจการต่อรอง ส่วนฝ่ายการเมืองคือกระทรวงการต่างประเทศจะทำการเจรจา เมื่อมีกรณีปัญหาตามแนวชายแดนกองทัพจะส่งทหารเข้าไปในพื้นที่อย่างรวดเร็ว ซึ่งเป็นหน่วยที่มีความคล่องแคล่ว และมีอำนาจในการยิงสูง ตรวจหาและตอบโต้กลับทันที เข้าตีและยึดพื้นที่ชิงความได้เปรียบในยุทธศาสตร์ก่อน อย่างในกรณีกระเหรี่ยงก็อดอาร์มีที่โดนทางการไทยโจมตีและกดดันจนต้องสลายกลุ่มและยอมมอบตัว หรือการปะทะกันระหว่างทหารไทยและทหารพม่าผสมว้า กรณีบ้านปางหนุน อ. แม่ฟ้าหลวง และพื้นที่ปัญหากู่เต็งนาโยง อ.แม่สาย จว.เชียงราย ที่มีการประสานงานระหว่างกองทัพบกและกองทัพอากาศเป็นอย่างดี จากเหตุการณ์นี้มีการใช้เครื่องบินรบแบบ เอฟ 16 เข้าปฏิบัติการด้วย ซึ่งไม่เคยมีมาก่อน

๔. การจัดหาอาวุธและระบบป้องกันประเทศ เช่น

๔.๑ RTAD เฟส ๑ เฟส ๒

๔.๒ ระบบตรวจจับการยิงปืนใหญ่ ระบบปืนใหญ่แบบอัตตาจร

๔.๓ การพัฒนาและผลิตอาวุธขึ้นมาใช้เอง การพัฒนาระบบสื่อสารระหว่างหน่วยใหม่ที่เป้นความลับมากขึ้น

๔.๔ การจัดตั้งคลังอาวุธร่วมไทย-สหรัฐ ที่สามารถนำอาวุธมาใช้ได้กรณีฉุกเฉิน

๔.๕ การจัดหาเครื่องบินรบเอฟ ๑๖ รถถังหลัก รถสายพานลำเลียงพลจากสหรัฐและจีน เข้าประจำการจำนวนมาก การจัดหาระบบต่อสู้อากาศยานและต่อสู้รถถังที่ทันสมัยเข้าประจำการ

๔.๖ การจัดตั้งหน่วยนาวิกโยธิน

๔.๗ การฝึกร่วมกับกองทัพสหรัฐและต่างประเทศ เพื่อเรียนรู้ระบบการรบและพัฒนากองทัพอย่างต่อเนื่อง ทั้งในด้านการรบและการรักษาสันติภาพ

๔.๘ การซ้อมรบของหน่วยกำลังรบผสมของกองทัพไทย เพื่อสร้างความคุ้นเคยและเพิ่มประสิทธิภาพในการรบ เพื่อเตรียมความพร้อมในการรับสถานการณ์รุนแรงที่อาจจะเกิดขึ้น (ครั้งล่าสุดมีรการเคลื่อนย้ายกำลังพลหลายหมื่นคนและยุทโธปกรณ์จำนวนมากไปฝึกในพื้นที่จริง จนประเทศเพื่อนบ้านขนลุกต้องปิดชายแดนไปก็มี
**ยอดการสูญเสียที่ทางการเปิดเผยมีดังนี้ ส่วนข้อเท็จจริงผมไม่รู้ ถ้าเป็นทางการลาวก็คงจะเปิดเผยว่าสังหารทหารไทยได้มากกว่า

นี้เป็นหลักฐานจากข้อมูลของไทยครับ

ฝ่ายไทย

-เสียชีวิต147นาย

-พิการ55นาย

-บาดเจ็บสาหัส167นาย

-บาดเจ็บเล็กน้อย550นาย

ฝ่าย สปปล.

-ทหาร สปปล.เสียชีวิต286นาย,บาดเจ็บ301นาย

-ทหารเวียดนาม เสียชีวิต157นาย,บาดเจ็บ112นาย

-ทหารโซเวียตเสียชีวิต2นาย,บาดเจ็บ2นาย

-ทหารคิวบา เสียชีวิต2นาย

**ตั้งแต่ ปี 1961-1962 และ ปี 1974-1991 โซเวียตส่งทหารเข้ามาในลาวทั้งหมด 1840 นาย เสียชีวิตในลาว 8 นาย ( อันนี้ได้จากการข่าวกรอง)

เชิญท่านผู้รู้ให้ความเห็นหรือเพิ่มเติมตามสบายเลยนะครับ :)

ผมก็เคยไปรบที่นี่และยังจำเรื่องที่น่ายกย่องในความกล้าหาญ เสียสละ และสุดจะทุเรศๆบางอย่างได้ไม่เคยลืม....

ขอบคุณครับ...ที่นำมาให้อ่านกัน..

ช่วงสงครามผมกำลังเข้าค่ายฝึกร.ด.ปี3อยู่ที่เชียงใหม่ครับ...เสียวมากครับ

พี่ชายเพื่อนผมเป็นนายทหารยศร้อยเอก(ขณะนั้น)...มาไซโคทุกครั้งที่เจอกัน

ว่าเขาจะเกณฑ์ร.ด.จากเขตทัพภาค3เข้าร่วมรบด้วย...ให้ฝึกให้หนักไม่งั๊น

เวลาไปรบจะไม่รอดกลับมา...ไอ้เราก็ผอมเหลืองซางกำลังแ-กแค่แบกปลย.88

ก็แทบตายแล้ว....แล้วเราจะรอดมั๊ยเนี่ย...ฝึกไปฝึกมาข่าวออกมาว่าเราชนะแล้ว

โทรศัพท์กลับบ้านไปบอกแม่...ขอเงินด่วน...แม่ผมด่าใหญ่เลยเพิ่งส่งให้ไปไม่ถึง

สิบวันขอเงินอีกแล้ว...ต้องสารภาพกับแม่เลยครับว่า..."จะเอาไปแก้บน" ;D ;D

ทหารม้าตายเกือบทั้งรุ่น  เพราะความผิดพลาดของฝ่ายไทย

ในนี้มีหลายท่านครับ... ที่เป็นทหารกล้าจากยุทธภูมิร่มเกล้า...

 :) :) :)...เพื่อนผม(ทหารจากโคราช)....บอกมีฐานปืนใหญ่ฝ่ายเราถูกยึดด้วย...เครื่องบินมาทิ้งบอมบ์ช้ากว่ากำหนด...แต่มันก็จบไปแล้วหล่ะ...รัฐบาลสมัยนั้นเชื่องช้ามาก... :) :) :)

การเมืองใน ทอ. จึงเกิดความผิดพลาดในการทิ้งระเบิด

ข้อเท็จจริง (ที่ถูกต้อง)คงไม่มีใครเอามาเล่าได้กระมังครับ
กระทบกระเทือนกันหลายฝ่ายมากจนเกินไป

แต่ดูตัวเลขการสูญเสียดีๆ สงครามตอนนั้น 147 นาย
ส่วนสงครามคราวนี้ ที่ทางใต้ สูญเสียไปแล้วเท่าไหร่
และยังไม่มีทีท่าจะจบลงได้เร็ววันนี้.............

ร่มเกล้า

สมัยนั้น ผมได้รับคำสั่งแค่ เตรียมพร้อม (นอนทั้งเครื่องแบบ ละครับ) เพื่อพร้อมที่จะเคลื่อนกำลัง ถ้ามีคำสั่งมา ผมอยู่ทัพภาค4 ผมได้แค่นั้นครับ

ปลายปี 49 มีโอกาส ได้ขับรถผ่านไปบริเวณนั้น สิ่งที่เห็นได้ คือความแห้งแล้ง กันดาร หดหู่ และครับ ส่วนอย่างอื่น ไม่ทราบ เพราะไม่ได้สัมผัสใกล้ชิดกัน

ผ่านมาแล้ว ไม่สามารถแก้ไข หรือเปลี่ยนแปลงได้ครับ วันนี้ หรือพรุ่งนี้ต่างหาก ที่ทำ และจะทำ

อย่ามัวไปคิดถึงที่ผ่านมาครับ ระลึกถึงได้ (ผมว่า) เพื่อเป็นบทเรียนเตือนใจ

คิดทำกับปัจจุบัน และคาดอนาคต กันดีกว่าครับ เรายังสามารถทำ หรือเปลี่ยนแปลงกันได้

ขอบคุณครับ

ผมว่าคราวนั้นนี่ฝ่ายไทยน่าจะเอาปืนใหญ่ไปวางบนยอดเขาแล้วยิงถล่มเวียงจันทร์ ไปเลยครับ ระยะก็ไม่ไกลมาก สงครามน่าจะยุติได้เร็วขึ้น

สนใจสงครามครั้งนี้เหมือนกันครับ อยากทราบรายละเอียดมากๆ ฟังมาหลายทางไม่ค่อยตรงกันซักเท่าไหร่ จำได้ว่าเอฟ 5 ตก นักบินเสียชีวิตนะครับ นักบินยศนาวาอากาศโท ตอนนั้นผมยังเป็นนักเรียนม.ต้นอยู่เลยครับ แต่เรื่องที่เอฟ 5 กับโอวี 10 โดนยิงตกก็เป็นแรงบันดาลใจให้อยากเป็นนักบินเครื่องบินขับไล่ ไปสอบเตรียมทหารส่วนของนายเรืออากาศ ผ่านการสอบข้อเขียนไปแล้วแต่สุดท้ายตกการตรวจโรคเพราะตาบอดสี  :D

ตอนนั้นไปขายเหล้าให้นักรบกินกัน ขายดีมาก ขนไปเป็นรถๆ6ล้อ หมดทุกเที่ยว ขากลับขนทหารที่ได้ลาพักกลับมาลงที่ อ.ด่านซ้าย  ทุกๆวัน ที่รู้มาก็บริษัทไทยไปตัดไม้เขาจริงๆโกงเขาด้วย ก้เลยเป็นศึกระหว่างประเทศ ตามจริงน่าจะสอบบริษัทฯน่ะ น่าเห็นใจทหารมากๆ ขนอาวุธมาก็ไม่ชินทางถนนแคบขอบทางเหวลึกคคโค้คตกภูเขาระเบิดตายก่อนสนามรบ ทหารบางคนเมามีความกกดันก็เล็ง เอ็ม 16 มาทางผมดีเพื่อนเขาห้ามไว้ นึกว่าไม่รอดแล้ว บางคนก็ห่อผ้าลงมาจากเขา(ศพ) ทหารพรานนี่วีระบุษตัวจริงมาจากโคราช อายุยังน้อยๆ 20 ปีต้นๆ มาแล้วก็ไม่ได้เห็นหน้ากันอีกเลย ผมตามหาอีกครั้ง(ถามกับร้านค้า)เขาบอกว่ากลุ่มนี้กลับบ้านแล้ว(ส่งศพกลับภูมิลำเนา)เหมือนในหนังสงครามเลยน่าเห็นใจเขาจริงๆมาด้วยใจรักชาติมาด้วยคำสั่ง นำนับถือคนกลุ่มนี้มาก(ทหารพรานค่ายปักธงชัย) อีกกลุ่มก็เห็นมาบล็อบเส้นทางให้มีลาวกู้ชาติ(สายวังเปา)นี่ก็หน้ากล้วนึกว่าโจรมาดักปล้นมาเดินเรียงแถวริมถนนตกใจหมดอาก้าทั้งนั้น ขอแสดงความนับถือทหารหารทุกๆท่านในศึกครั้งนี้ครับ :-[

ขอแสดงความนับถือทุกท่านที่ได้เคยเสี่ยงชีวิตเพื่อประเทศชาติครับ

ตอนนั้นผมยังเรียนอยู่ ม.1 แต่ก็ติดตามข่าวเรื่องนี้ทุกวัน...สมัยเรียน นศท.ก็พยายามคุยกับทหารที่ได้เข้าร่วมสมรภูมินี้จริงๆ เคยคุยกับจ่าคนนึง เค้าเล่าไปด้วยร้องไห้ไปด้วยเพราะคู่บัดดี๊เค้าตายต่อหน้าต่อตา โดยที่เค้าช่วยอะไรเพื่อนรักไม่ได้เลย....อีกคนบอกว่าตอนนั้นเค้าเป็นทหารเกณฑ์โชคดีที่ถูกส่งไปผลัด 2 แต่ผลัดแรกที่ถูกส่งไปก่อนหน้านี้ ตายยกกองพัน(ไม่รู้โม้ป่าว).....ผมชอบเรื่องราวของสงครามในอดีตและขอแสดงความเคารพนักรบของไทยทุกท่านด้วยใจจริงครับ

ขอเก็บไว้เป็นข้อมูลครับ

ขอสดุดี วีรกรรม ทหารกล้า

ด้วยความเคารพครับ

ขอบคุณสำหรับความรู้ครับผม
เป็นเครื่องย้ำเตือนว่าเราไม่ควรประมาทต่อข้าศึก ยิ่งข้าศึกในบ้านเราเองก็ไม่ควรไปด่าว่าโจรกระจอก

 ::014:: ::014:: ::014::

ที่ช่วยไทยรบ เป็นกลุ่มม้งเจ้าฟ้า หัวหน้าชื่อปะกอเฮอครับ คนละสายกับม้งวังเปาครับ ปะกอเฮอโดนยิงตายในไทยได้มาสัก 3-4 ปีแล้วครับ
(พี่มะขิ่นทราบ)

มีม้งไทยที่เห็นใจม้งลาวที่หนีมาอยู่ที่บ้านห้วยน้ำขาว ต. เข็กน้อย เคยอ้างว่าม้งช่วย เคยช่วยไทยรบ ไทยน่าจะให้ความช่วยเหลือ
ม้งเหล่านั้นด้วย

..ตอนนั้นเรียนอยู่ชั้น ม.1 หลังเหตุการณ์สงบ น้าที่เป็นทหารพรานที่ค่ายปักธงชัย ที่รอดตาย(แต่ก็เป็นบ้าและเสียชีวิตไปแล้ว)เล่าว่าเครื่องF-5เจ้ากรรมหย่อนระเบิดลงผิด โดนพวกเดียวกันเละดูไม่จืดเลย.. ::004::

ขอบคุณมากครับ ขอแสดงความเคารพผู้กล้าทุกท่าน..

ขอบคุณครับ...ที่นำมาให้อ่านกัน..

พี่ pimuk ก็คลุกวงในเหมือนกันนะครับ วันหลังคงต้องขอความรู้บ้างนะครับ  :D

    ใช่คนเดียวกับที่อพยพไปตั้งรกรากอยู่ที่อเมริกา แล้วช่วงนั้นกลับมาเยี่ยมบ้านแล้วแวะทำบุญที่วัดที่เมืองไทย
    แล้วโดนสายลับของทางการลาวยิงตายใช่มั้ยครับ.. :OO

..F-5ที่เข้าร่วมรบในรูปคือ F-5 B ของฝูงบิน ๒๓๑ กองบิน ๒๓ อุดร ในช่วงกรณีพิพาทบ้านร่มเกล้า ๑๓ กุมภาพันธ์ ๒๕๓๑ เป็นวันที่เรารบหนักมาก เครื่องบินรบจากทุกฝูงมุ่งหน้าถล่มสนามบินหลวงน้ำทา ของลาว มีปตอ.และ SAM แบบต่างๆกว่า ๑๐๐ หน่วยรวมกัน วันนั้นเราเสีย F-5 E ไปหนึ่งเครื่อง (บินโดยท่าน สุรศักดิ์ บุญเปรมปรี ยศครั้งสุดท้าย พล.อ.ต.) และ OV-10C (บินโดยท่าน สมนึก เยี่ยมสถาน ยศปัจจุบัน พลอากาศโท) เครื่องนี้บินโดย ท่าน ธีรพงษ์ วรรณสำเริง (ยศล่าสุด พล.อ.ต.) ถูกแซมยิงตูดพังแต่ท่านนำเครื่องบินจากลาวกลับมาลงอุดรฯได้ ไม่นาเชื่อเครื่องนี้ก็ซ่อมทำให้บินได้เป็นปกติครับ.. ::002::

ช่วงก่อนหน้านั้น  เกิดเหตุการณ์ที่ช่องโอบก ช่องอานม้า อำเภอน้ำยืน จังหวัดอุบลราชธานี  เมื่อทหารเวียดนามรุกล้ำเข้ามาเกิดการปะทะกันหนัก  F-5 E จากฝูงบิน ๔๐๓ กองบิน ๔ เข้าโจมตีเป้าหมาย  เครื่องของ น.ต.สุรศักดิ์  บุญเปรมปรี (ยศครั้งสุดท้าย พล.อ.ต.) ถูกทหารเวียดนามยิงด้วย SAM-7  ตูดพังไปข้างแต่นักบินสามารถนำเครื่องบินกลับไปลงที่กองบิน ๒๑ อุบลได้อย่างปลอดภัย เครื่องนี้กลับมารับราชการอีกครั้งในฝูงบิน ๒๑๑  กองบิน ๒๑ ครับ:: ::002::

เคสนั้น น่าจะเป็น ท้าวสมบก หลวงราช ที่อ้างว่าเป็นเชื้อสายเจ้าอนุวง พยายามจะรื้อฟื้นระบบอบเดิม เลยโดนสอยครับ
 

  เป็นสงครามที่ได้ยินชื่อมานาน   ได้รู้รายละเอียดก็คราวนี้แหละ  ตอนนั้นเป็นทหารเกณฑ์ สังกัด กรม นาวิกฯ ประจำอยู๋ อ. โป่งน้ำร้อน จ. จันทบุรี (กจต.) ไม่รู้เรื่อง สงครามนี้เลย หลังจากปลดประจำการ  ก็ได้ยินอยู่บ้าง  เรื่อง ทหารม้าถูกบอมบ์โดย เอฟ ๕ ของ ทัพฟ้า , บ. คนไทย ไปโกงคนลาว เรื่องตัดไม้   , เช...ลตรบแพ้ลาว      คิดว่าพอจะติดสินใจได้อยู่ว่าควรจะเชื่อเรื่องที่ได้ยินหรือไม่?  เสียดายที่ประวิติศาสตร์ ของเรามักจะคำนึงถึง ชื่อเสียงของบุคคลที่เกี่ยวข้อง มากกว่า ข้อเท็จจริงให้คนรุ่นหลังได้ศึกษาข้อผิดพลาด
    ขอยกย่อง และสดุดี นักรบ ทุกท่าน ทุกเหล่า ทั้งที่เสียชิวิต และ รอดชีวิต จากสงคราม ครั้งนี้ และ ทุกสมรภูมิ  ทั้งที่ผ่านมา และที่กำลังจะเกิดชึ้น  ที่ต้องปกป้อง ประเทศชาติของเรา ::014::

ทิ้งไม่ผิดครับ
ระเบิดลงตรงพิกัด  และตรงเวลา   เพียงแต่หน่วยพื้นดิน เคลื่อนที่ออกไปไม่ได้ตามเวลา  และขาด FAC (ผู้ควบคุมอากาศยานหน้าภาคพื้นดิน)

เรื่องไม้  เรื่องโกงเงิน   ไม่ใช่สาเหตุที่แท้จริง

แล้วสาเหตุที่แท้จริงคืออะไรครับ ป๋าครับ

ไม่บอก
หาเอาเอง   บอกใบ้ให้ว่า  ก่อนหน้านั้นสามสี่เดือน  มีผู้ใหญ่ท่านหนึ่ง ใหญ่ขนาดใช้อำนาจตัวเองจัดการให้มียุทธการนี้ได้   ออกมาพูดว่าจะสละตำแหน่ง  แล้วไม่ทำตามคำพูด   ถูกคนที่จะขึ้นมาแทน ออกมาทวงถามทุกวัน

สงครามนี้เกิดตอนผมเรียนร.ด.ปี 3 อยู่ครับ....ครูฝึกขู่ทุกวันว่าจะโดนส่งไปร่วมรบ

up ให้ครับ เผื่อลูกหลานสมาชิกร่นใหม่ๆเข้ามาอ่านจะได้รู้ถึงสงครามที่บรรพบุรุษต้องเสียสละ เลือเนื้อ ชีวิต เพื่อปกปัก รักษา อธิปไตยของชาติไทย
เวลาจะทะเลาะกันจะได้นึกถึงคนรุ่นเก่าที่ยอมพลีกายเพื่อแลกกับแผ่นดินให้เรามีอยู่จนถึงทุกวันนี้
 ::014:: ::014:: ::014::

สมัยนั้น เห็นฮอบินนำทหารที่บาดเจ็บ มาลงที่หน้าสนาม โรงเรียนบ้านหล่มเก่า เพื่อเข้า รพร. เกือบทุกวัน
คิดแล้วเศร้าใจครับ แต่ขอยกย่อง และสดุดี นักรบ ทุกท่าน ทุกเหล่า  ที่ต้องปกป้อง ประเทศชาติของเรา

ตอนผมฝึก รด.ครูฝึกเล่าให้ฟังว่าเราถูกล้อมอยู่ด้านบนอดข้าว อดน้ำจนต้องกินปัสวะของตนเองเลย

ด้วยความเคารพทหารกล้าของไทยทุกท่าน
ตอนนั้นยังติดตามข่าวตลอดเลยครับ

พอดีไปอ่านเจอบทสัมภาษณ์ของนายทหารที่อยู่แนวหน้า
ผมว่ามีประโยชน์มากครับ
http://www.iseehistory.com/index.php?lay=show&ac=article&Id=538623449&Ntype=12

อ่านข้อมูลหลายๆด้าน ได้ความรู้มากขึ้นครับ

ขอบคุณครับ

 ::014:: บาปกรรมมีจริงครับ ::014::

ด้วยความขอบพระคุณครับ ... สงสัยมานานแล้ว ... ในที่สุดก็พอจะมองเห็นอะไรที่ได้เกิดขึ้นราง ๆ แล้ว ...  ::014::

เมื่อก่อน ... ไม่มีข้อมูลอะไรที่ชัดเจน ... ได้แต่รับฟังจากคำบอกเล่าของเพื่อนที่เป็นทหารในขณะนั้น ... ก็เลยประเมินสถานการณ์ไปแนวทางที่ว่า ... เครื่องบินผิดพลาดด้วยเงื่อนไขเวลา ... ในขณะที่ทหารม้าเข้าตี ...  ต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยครับ ...  ::014::

   ขอบคุณครับ ::014::    เข้าใจเหตุการณ์ขึ้นเยอะเลยครับ  นึกถึงเรื่อง " สู้เสียดฟ้าข้าก็จะยึด" ที่เป็นหนัง กับ "เจ้าฟ้า" ที่เป็นหนังสือเลยครับ  มองภาพออกเลย ขอบคุณเช่นกันครับ ::014::

หนังสือดีๆ  ครับ เกี่ยวกับการรบที่บ้านร่มเกล้า เผื่อใครที่ ไม่มีเวลาเข้าร้านหนังสือ::002::
(http://img146.imageshack.us/img146/5326/save0003na3.jpg) (http://imageshack.us)

(http://img61.imageshack.us/img61/3060/save0004ds0.jpg) (http://imageshack.us)

หนังสือดีๆ  ครับ เกี่ยวกับการรบที่บ้านร่มเกล้า เผื่อใครที่ ไม่มีเวลาเข้าร้านหนังสือ

ขอบคุณครับ ... น่าสนใจจริง ๆ ...

อ้างอิงด้วยความคารวะ
" "ฉะนั้นผมจึงยืนยันว่าสงครามบ้านร่มเกล้า ไทยไม่ได้แพ้ข้าศึก

 พันเอกวัฒนชัยกล่าวอย่างหนักแน่น

 "ถึงแม้ว่าเราจะไม่สามารถทำลายล้างกำลังข้าศึกที่อยู่ในพื้นที่มีปัญหาให้ราบพนาสูญได้ทั้งหมดก็ตาม

 แต่เราก็ประสบความสำเร็จตามความมุ่งหมายที่เราตั้งไว้ นั่นคือการบีบบังคับให้ข้าศึกยอมเจรจา ซึ่งการเจรจาจะไม่เกิดขึ้นเลยหากฝ่ายตรงข้ามมิได้ตกอยู่ในฐานะที่เสียเปรียบเราในสนามรบอย่างที่ผมกล่าวมาข้างต้น"

 ในช่วงท้ายของการสนทนากันอย่างยาวนาน

 พันเอกวัฒนชัยซึ่งรับราชการอยู่ที่ศูนย์รักษาความปลอดภัยในปัจจุบันกล่าวย้ำกับผู้เขียนว่า

 "เรื่องราวจากเหตุการณ์จริงทั้งหมดที่ผมเล่ามา ก็เพื่อเทิดทูนและรำลึกนึกถึงวีรกรรมของเหล่าทหารหาญที่ได้พลีชีพเพื่อชาติในการรบครั้งนั้น รวมทั้งครั้งอื่น ๆ ที่ผมเคยประสบมา

 ผมไม่ประสงค์ที่จะต่อว่าหรือติเตียนฝ่ายหนึ่งฝ่ายใดที่เกี่ยวข้องกับปฏิบัติการ ณ สมรภูมิร่มเกล้า ผมรู้ว่าทุกคนต่างพยายามทำหน้าที่ของตนอย่างเต็มกำลังความสามารถจนกระทั่งสถานการณ์ยุติลงในท้ายที่สุด

 ผมก็เหมือนกับเพื่อนทหารทุกคนที่ยึดมั่นในคำปฏิญาณเดียวกันว่าเราคือทหารในพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว
 
 เราเป็นทหารที่พร้อมจะรบเพื่อปกป้องผืนปฐพีไทยเยี่ยงบรรพบุรุษในอดีตที่ได้เคยเสียสละเลือดเนื้อและชีวิตเพื่อรักษาบ้านเกิดเมืองนอนไว้ให้เรามาจนทุกวันนี้

 และในฐานะที่เป็นทหาร ผมถูกปลูกฝังให้รักษา "เกียรติยศ" และศักดิ์ศรีแห่งเครื่องแบบ ดำรงไว้ซึ่งความแกล้วกล้าอาจหาญ เพื่อให้เป็นไปตามคำกล่าวที่ว่า

 "หากสูญเสียเกียรติศักดิ์ หลายสิ่งจะสูญสิ้น

 แต่หากหมดสิ้นซึ่งความกล้าหาญ

 ทุกอย่างจะสูญสลายไปตลอดกาล"

 แม้ในวันนี้และแนวโน้มของความเป็นไปในวันข้างหน้าโอกาสที่ "สงครามเต็มรูปแบบ" ซึ่งเป็นการรบขนาดใหญ่ คงจะเกิดขึ้นได้ยาก"


สิ่งที่น่ากลัวที่สุดของสงคราม  คือตัวสงครามเอง
ผลที่ออกมาคือ  ความสูญเสียของทั้งสองฝ่ายที่หลีกเลี่ยงไม่ได้  ดังนั้นต้องไม่ให้มันเกิดจนถึงที่สุด เมื่อเกิดแล้วก้อต้องทำลายล้างศัตรูให้ถึงที่สุด

ในสมรภูมิบ้านร่มเกล้า ระหว่างปี พ.ศ. 2530-2531 ต่อจาก การรบที่ช่องบก 2528-2530 โดยการวางแผนของ เวียดนาม  ไทยได้บทเรียนในการรบมาอีกหลายบท.......ที่เราไม่เคยคาดคิดว่าประเทศ เล็กๆ  จะมีเทคโนโลยีทางทหารบางอย่างที่เหนือกว่าเรา ในความเห็นของผม

ทหารที่รบกับเราเป็นกองกำลังผสมระหว่างเวียดนามและลาว โดยมีโซเวียตและมิตรประเทศ เป็นที่ปรึกษา โดยเลือกชัยภูมิที่ได้เปรียบ คือ เนิน 1182, 1370, และ 1428 โดยวางแผนล่วงหน้ามานานแล้ว
ลาวมีระบบเรดาห์จับที่ตั้งฐานปืนใหญ่
ลาวใช้ยุทธวิธี โดยใช้ ฮ.ยกปืนใหญ่ ยิงแล้ว ย้ายฐานที่ตั้งไปเรื่อยๆ
ลาวมีกระสุนปืนใหญ่เหลือเฟือ ยิงทิ้งยิงขว้าง ไทยยิงจนกระสุนปืนใหญ่เกือบหมดสต็อก ต้องยืมมาก่อนอย่างเร่งด่วน ทั้งจากในประเทศอาเซียนและจากจีน   ในเวลาต่อมาจึงเกิดคลังอาวุธร่วมไทย-สหรัฐ  
ลาวมีอาวุธต่อต้านอากาศยานแบบประทับบ่า(แซม7) เหลือเฟื่อ ยิงที เป็นสิบๆ ลูก ลูกละ หลายล้าน(ทำยังกับยิงบ้องไฟ)  
ป.ร.ส. ปืนไร้แรงสะท้อนถอยหลัง เป็นอาวุธที่เหมาะสำหรับรบบนภูเขา ระหว่างเนินต่อเนิน
ลาวมีเทคโนโลยีเครื่องแจมมิ่งและดักฟังวิทยุที่มีความสามารถสูง ทางลาวทำการรบกวนระบบการสื่อสารของไทย มีการดักฟัง ถอดรหัส และมีการเลียนเสียงการสั่งการ ซึ่งได้รับอุปกรณ์ที่ทันสมัยจากโซเวียต
ทหารที่บาดเจ็บและเสียชีวิตส่วนมากมาจากกับระเบิด
เนิน 1428 ลาวได้ทำบังเกอร์ถาวร (คอนกรีตเสริมเหล็ก) ขุดอุโมงค์เชื่อมต่อกับรอบฐาน ปรับพื้นที่ ขุดร่องเหลด พอเรายึดบังเกอร์ฝ่ายลาวได้  ปรากฏ บังเกอร์เป็นคอนกรีต เสริมเหล็ก ที่มีความทนทานต่อการทิ้งระเบิดและปืนใหญ่ ถุงปูนซิเมนต์ยี่ห้อดังบ้านเรา เหล็กเส้น  ผงชูรส ยุทธปัจจัยเครื่องใช้ต่างๆ ผลิตจากบ้านเรา

กรณีพิพาทระหว่างไทยกับลาวเป็นแผนการที่ลาวได้รับจากเวียดนามและโซเวียตในการรวมภาคอีสานของไทย ลาว เขมร เวียดนาม เป็นสหพันธ์อินโดจีน โดยมีเวียดนามเป็นผู้นำ
ในกรณีการทิ้งระเบิดใส่ฝ่ายเดียวกัน เกิดจากความผิดพลาดในการประสานงานระหว่างกองกำลังภาคพื้นดิน และเครื่องบินที่จะเข้าทำการทิ้งระเบิด ทหารไทยยึดฐานทหารลาวได้ก่อนกำหนด มีการปะทะติดพัน ไม่สามารถแยกแนวรบที่ชัดเจน ตอนที่นักบินทิ้งระเบิดลงไปโจมตี

(http://img502.imageshack.us/img502/582/122909116us8.jpg) (http://imageshack.us)

ขอบคุณครับ ::014::

......จำได้แล้วครับ......

บอกด้วย..ก๊าบบ... ;D

ตัวเองบอกว่าจะลาออก....แต่สุดท้ายไม่ออก ก็เลยจุดชนวนเพื่อแก้เขินและเบียงเบนความสนใจ....บอกอย่างนี้แล้วจะมีใครมาอุ้มผมไหมเนี้ย..

หลับตานึงถึงภาพของสงคราม สงครามสมัยนี้รบกันด้วยปืนและระเบิด ชีวิตทหารหาญต้องสูญเสียไปจำนวนไม่น้อย แล้วถ้าเปรียบเทียบกับสงครามสมัยก่อนที่ทหารหาญต้องตะลุยรบกันด้วยมีดดาบ หอก หรือธนู ต้องผู้ที่มีจิตใจฮึกเหิมกล้าหาญ เท่านั้น ถึงจะกล้าฝ่าฟันออกไปรบกับศัตรูได้

ผมเป็นหนึ่งใน5คนที่ขึ้นไปชักธงชาติไทยบนเนิน1428ในเวลาประมาณ7โมงเช้าหลังจากมีมติหยุดยิงของทั้ง2ฝ่ายและตะโกนทักทายกับทหารลาวขอเข้าไปในฐานลาวเพื่อจับมือกันว่าได้ยุติการยิงกันจริงๆ

ผมเป็น1ใน5ที่เสี่ยงขึ้นไปชักธงชาติไทยบนเนิน1428ในเวลาประมาณ7โมงเช้าในวันที่18ก.พ31ซึ่งเป็นวันหยุดยิงวันแรกจุดที่ชักธงชาติห่างฐานลาวประมาณ50เมตรแล้วตะโกนทักทายกับทหารลาวที่หลบอยู่ในฐานตอนนั้นพวกเขายังไม่กล้าโผล่หัวออกมาให้เห็น เมื่อได้ยินเสียงพวกเราทักทายไป พวกเขาจึงค่อยๆโผล่ขึ้นมาที่ขอบฐาน พวกเราจึงขอเข้าไปจับมือกันที่ในฐานทหารลาว เพื่อยืนยันการหยุดยิงให้ทั้ง2ฝ่ายมีความเชื่อมั่นตามผลที่เจรจาตกลงกันไว้

พี่ช่วยเล่าเรื่องให้คนรุ่นหลังฟังบ้างสิครับ อยากทราบเรื่องราวมากๆเลย

18ก.พ31เป็นวันที่ตกลงหยุดยิงของทั้ง2ฝ่าย เวลาประมาณ7โมงเช้าผมกับพวก5คนได้รับคำสั่งให้เสี่ยงขึ้นไปชักธงชาติไทยขึ้นบนเนิน1428เพื่อยืนยันการหยุดยิงของทั้ง2ฝ่ายจุดชักธงอยู่ห่างฐานลาวประมาณ50เมตรพวกเราตะโกนทักทายทหารลาวตอนนั้นพวกเขายังไม่กล้าโผล่หัวออกมาเหมือนกันพอได้ยินเสียงพวกเราเขาจึงค่อยๆโผล่ขึ้นมาดูพวกเราจึงขอเข้าฐานเขาเพื่อจับมือกันยืนยันการหยุดยิงกับทั้ง2ฝ่าย ทหารลาวเชิญพวกเราเข้าฐานเขาบอกว่าให้เดินไต่ไม้ไปอย่าเหยียบดินหมากแตกเยอะเดี๋ยวขากุด เวลาว่างๆจะมาเล่าให้ฟังตั้งแต่ต้นจนจบ เครื่องบินที่มาทิ้งระเบิดลงเนิน1428     บอกล่วงหน้าแค่ครึ่งชั่วโมงพวกเราเกาะติดขอบฐานทหารลาวประมาณ70เมตรวิ่งหนีเกือบไม่ทันแค่วิ่งลงเขาและปีนเขาหนีถ้าเป็นระยะทางตรงก็คงวิ่งได้ไกลแต่มันเป็นทางวิ่งขึ้นลงเขาจึงเป็นระยะทางที่สั้นมากนอนหมอบหลบเห็นลูกระเบิดปล่อยจากเครื่องบินลอยเฉียดหัวมันเป็นอะไรที่เสียวมากจริงๆเครื่องบินที่โดนยิงหลังจากทิ้งระเบิดแล้วเห็นจรวดแซมวิ่งเข้าใส่ทอไอเสีย(จรวดแซมจะวิ่งเข้าหาความร้อน)ระเบิดกลางอากาศพวกเรายังร้องตามอยู่ว่าล่วงแล้วล่วงแล้วพอเครื่องบินทิ้งระเบิดผ่านไปพวกเราโดนถล่มด้วยปืนใหญ่ฝ่ายลาวอีกเป็นชั่วโมงพอมันหยุดยิงผลปรากฏพวกเราตายอีก2

หลังจากหยุดยิงผ่านไปแล้ว3วันพวกเรายังคงแอบเฝ้าดูการเคลื่อนไหวทหารลาวอย่างเงียบจนแน่ใจว่าลาวได้ถอนตัวออกจากพื้นที่จริงพวกเราจึงถอนตัว คืนสุดท้ายพวกเราตัดหัวเพื่อนที่ตายก่อนหน้านั้น แต่เอาศพออกมาไม่ได้เพราะทหารลาวได้วางระเบิดไว้ใต้ศพ ทหารลาวที่มาวางระเบิดใต้ศพ วางระเบิดพลาดพวกมันก็ตายเหมือนกัน1คนจึงเป็นศพแลกศพนอนตายอยู่ใกล้กัน ตอนนี้ศพเน่าเปื่อยเหลือแต่หนังแห้งหุ้มกระดูก หัวเพื่อนที่ตัดมาเอาใส่กระสอบทรายมัดปากถุงใช้ไม้ปักเสียบห้อยไว้ที่ต้นกล้วย คืนนี้ไม่มีการเข้าเวรต้องระวังตัวใครตัวมันทุกอย่างต้องเงียบ ตกดึกสงัดพวกเรานั่งครึ่งหลับครึ่งตื่นอยู่ในหลุมจะหลับสนิทไม่ได้เพราะน้ำที่หยดจากรากกล้วยและรากไผ่มันหยดใส่หัวตลอด มันเงียบจนได้ยินเสียงหายใจ ผมและเพื่อนที่อยู่ในหลุมเดียวกันได้ยินเสียงคล้ายคนเดินลื่นล้มเพราะพื้นที่ตีนเขาลาดชัน เสียงนั้นเดินลื่นล้มไปมาตลอด แต่พวกเราไม่มีใครออกมานอกหลุม ผมกับเพื่อนแค่โผล่หัวออกมามองปากหลุมเตรียมยิงถ้าเห็นผิดสังเกต เวลาผ่านไปเกือบชั่วโมงเสียงเงียบลง ถึงเช้าพวกเราออกมาถามกันว่าเมื่อคืนมีใครท้องเสียออกมาถ่ายทุกข์มั่ง ปรากฏว่าไม่มีใครออกมา แล้วพวกเราหันหน้ามองกันหัวเราะเบาๆ และชี้นิ้วไปมองที่กระสอบทรายเพื่อนเข้าเวรให้พวกเรา ก่อนออกเดินทางพวกเราไม่ลืมที่จะเรียกเพื่อนกลับบ้านด้วย กลับบ้านเพื่อน

+1ครับท่านprasrat   :'(   ::014::

บวก1ให้ท่าน prasrat ครับ ::014::

คุณ prasrat รู้จัก ร้อย. ทพ. จจ. 953 เจดีย์ชัยไหมครับ...

เข้ามาบวกหนึ่งด้วยครับ

เข้ามาอ่านครับสุดยอด  ::014:: ::014::

แวะเข้ามาบวกแต้มให้คุณ Prasrat ครับ...

..อ่านที่ไร ฮอร์โมนอะดรีนาลินของความรักชาติหลั่งทุกที ไม่มีท่าน ก็ไม่มีเราและไม่มีแผ่นดินไทยให้เราได้อยู่.. ::002:: ::014::

อยากทราบว่า ทำไมต้องตัดหัวเพื่อนด้วยครับ  ::014::

เหตุที่ตัดหัวเพื่อนกลับมาก่อนเพราะต้องการเอาบำเพ็ญกุศลและที่สำคัญคืนที่จะถอนตัวกลับผมจำไม่ได้ว่าใครบอกว่าเพื่อนที่ตายมาเข้าฝันให้พาเขากลับบ้านด้วยในเวลาเร่งด่วนที่สั่งให้ถอนตัวเราไม่มีเวลาพอที่จะทำการกู้ระเบิดแบบแสวงเครื่องจึงปล่อยให้เป็นหน้าที่ของทหารช่างที่จะขึ้นมาเก็บกู้ระเบิดน่าจะปลอดภัยกว่า สำหรับ953รู้จักครับเป็นกองร้อยที่ออกรบตลอดจนโรงนอนในค่ายพังเพราะไม่มีเวลาดูแลและเป็นกองร้อยที่สูญเสียกำลังพลมากด้วยจากการรบที่ผ่านมาในหลายๆพื้นที่ ปิดทองหลังพระยังมีคนเห็นแต่ปิดทองในลำไส้พระนี้สิยากที่จะมีคนเห็น และพวกเราจะทำต่อไป ในวันหนึ่งที่พวกเราขึ้นตีเนิน1428 เวลาตี3พวกเราออกจากหลุมที่เกาะติดข้างฐานพวกมันตลอด ระยะห่างประมาณ70เมตรตอนกลางคืนเวลาประมาณ2ทุ่มก่อนเข้าตีตอนเช้า พวกลาวคงมีลางสังหรณ์บางอย่างขณะที่พวกเรานั่งเงียบอยู่ในหลุม อยู่ดีๆมันยิงปืนกล93สาดลูกกระสุนลงมาจากฐานพวกมัน พวกเราตกใจนึกว่าพวกมันจะเล่นงานพวกเราก่อน พวกมันอยู่สูงกว่า เวลาที่มันโยนระเบิดลงมาจึงตกบริเวณที่พวกเราอยูพอดี ถ้าระเบิดมันกลิ้งตกเข้ามาในหลุมคงต้องฝังศพไปด้วย ลูกปืนกล93ที่ยิงเป็นลูกส่องแสงออกมามันวิ่งสานกันเป็นตาข่ายตัดต้นไผ่และต้นกล้วยขาดกระจุย พวกเรานิ่งเงียบ ไม่มีการโต้ตอบคอยฟังเสียงดูว่าพวกมันจะเข้าตีพวกเราหรือเปล่า แผ่นดินสะเทือนเหมือนจะถล่มเวลาที่มันยิงปืนกลออกมา ครึ่งชั่วโมงผ่านไปทุกอย่างเงียบ พวกเราคอยเวลาจนตี3จึงคลานออกนอกหลุม คืนนั้นเดือนมืดพวกเราจึงต้องคลานต่อตูดกันไม่ให้ขาดตอน พี่ก้องหล้าคลานนำหน้าผมตามที่2 พวกเราไปแบบช้าและเงียบมาก ไม้ไผ่ที่ล้มขวางและสานกันทำให้เคลื่อนตัวไปอย่างลำบาก และต้องระวังระเบิดทั้งแสวงเครื่องและที่ฝังดินไว้อีก มันมืดมากจริงขนาดห่างกันแค่ช่วงแขนยังมองหน้าไม่เห็น พี่ก้องหล้าคลานนำหน้าขึ้นไปเรื่อยๆจนได้กลิ่นเน่าอะไรบางอย่าง ตอนแรกคิดว่าไก่ตาย พี่ก้องหล้าหันหน้าบอกผมเบาๆว่า คนตาย มือพี่ก้องหล้าคลานคลำทางไปจับศพพอดีไม่ใช่ศพที่ไหนหรอก ศพทหารลาวที่ตายอยู่ใกล้ๆศพพวกเรานั้นแหละ พวกเราจึงเบี่ยงไปทางขวาและคลานไปเรื่อยๆจนขึ้นบนสันเขาได้ นับระยะทางที่คลานอ้อมขึ้นสันเขาประมาณ200เมตร ใช้เวลา2ชั่วโมงช้าแต่ชัวร์ พอขึ้นสันเขาได้ตะวันเริ่มส่องแสงจับขอบฟ้าพวกเรางงทาง พี่ก้องหล้าถามผมว่าฐานมันอยู่ทางวะ ผมก็งงทางเหมือนกันพี่ผมตอบไป ตอนนั้นผู้ที่ขึ้นอยู่บนสันเขาแล้วมี7คนที่เหลือคลานหลบหมอบต่อแถวรอขึ้น วันนั้นพวกเราขึ้นไปทั้งหมด20กว่าคน แสงตะวันยามเช้าอากาศที่หนาวเหน็บหมอกไหลผ่านรอบตัว มันน่าจะเป็นบรรยากาศอยู่กับสาวๆที่กำลังจีบกับใหม่ๆ มันไม่น่าจะเป็นบรรยากาศของสงครามที่จะพรากพวกเราบางคนต้องจากไป บนสันเขาตอนนี้มีต้นไม้ใหญ่ไม่กี่ต้นที่ยืนสู้กับปืนใหญ่ไม่ยอมล้ม นอกนั้นไม้ไผ่ล้มสานกันราบเรียบจนเดินไปยากมาก ระหว่างที่พวกเรางงทางคลานไปตามสันเขาไปเรื่อยๆ ชมแสงแดดยามเช้าไปด้วย แล้วพวกเราก็ตกใจพร้อมกัน ระยะห่างประมาณ30เมตรพวกเราคลานจนจะเข้าฐานทหารลาวแล้วโดยไม่รู้ตัว พอรู้ตัวอีกที มีทหารลาวหนึ่งคนโผล่ขึ้นมาจากไหนไม่รู้แต่ที่แน่ๆต้องเป็นขอบฐานมัน พอมันเห็นพวกเรามันหลบหายไปวับเดียวโผล่มาอีกที ไหล่มันแบกปืนปรส.82ขึ้นมาด้วย พี่เสริฐที่ตามหลังผมแบกอาร์พีจี2ขึ้นไหล่ประทับยิงทันที เรายิงลาวยิงสวนกัน ผลปรากกฏ (ขอตัวครับลูกเรียกให้ไปชงนม)

รอติดตามครับ+1

มารอติดตามตอนต่อไป +1

อ่านจากที่คุณprasrat เล่าให้ฟังผมว่าคุณ prasrat น่าจะเคยทำงานที่ค่ายปักธงชัยแน่ ๆ เพราะอ่านจากวิธีการเข้าเกาะฐานของลาว และรู้แม้กระทั่งโรงนอนของ 953 พังเพราะไม่มีเวลาดูแล...

ผลปรากฏลาวยิงพลาดไม่รู้ไปตกที่เขาไหน พี่เสริฐยิงเลยเป้าไม่โดนเหมือนกันมันไปกระแทกกับต้นไม้ในฐานของพวกลาวระเบิดสนั่น ไอ้หมานเพื่อนผมที่อยู่หลังพี่เสริฐ ไม่ทันระวังตัวเพราะจังหวะนั้นใครเร็วกว่าได้เปรียบ พี่เสริฐก็ไม่ได้มีเวลาดูหน้าหลัง สถานการณ์บังคับจึงรีบยิง ไอ้หมานบอกว่าเหมือนมีคนเอาไฟฉายส่องหน้ามีแสงไฟพุ่งมาเป็นลำ เข้าที่ตาพร้อมกับหงายหลังกระเดนออกไปเกือบตกเขา ดีที่พี่ทินอยู่ใกล้คว้าไว้ทัน สันเขาตรงนั้นกว้างประมาณ3วาเห็นจะได้ พวกเราต้องระวังพลาดตกเขาได้เหมือนกัน แรงระเบิดของอาร์พีจีที่พุ่งออกมาข้างหลังทำให้ไอ้หมาน จุกและตาบอดทันที่ พวกเราที่อยู่หลังถัดไปจะรีบนำตัวไอ้หมานลงไปข้างล่างก่อน เวลาตอนนี้ประมาณ7โมงเช้า พอสิ้นเสียงอาร์พีจีกับปรส.ยิงสวนกันผ่านไปวินาทีต่อไปเป็นฉากขว้างระเบิดมือ ปืนเล็กพวกเรายังไม่เปิดฉากเพราะยังถือว่าไกล ใช้ระเบิดนำทาง เสียงกระเดื่องระเบิดดีดออกจากกันดังปิ๊งพร้อมกับเสียงแก็ประเบิดฉนวนทำงานดังแป๊ะ อีกประมาณ5วินาทีเป็นเสียงระเบิดตูม!เราขว้างลาวขว้าง ใครใคร่ขว้างขว้าง เสียงแลกระเบิดกันเหมือนแจกไพ่ผมพกติดตัว4ลูกโยนให้เกลี้ยง หนักกระเป๋า พวกเราที่อยู่สันเขาขว้างระเบิดจนหมดทุกคนจึงพากันหมอบนิ่งอยู่เฉยๆ คอยมองแต่ว่าระเบิดจะตกมาถึงหรือเปล่า ส่วนพวกลาวตอนนี้มันขว้างแต่ระเบิดออกมาอย่างเดียว ผมมองไปที่ขอบฐานพวกมันเห็นแต่ ลูกระเบิดถูกขว้างออกมาไล่กันถี่ยิบ ระเบิดอยู่รอบๆฐานพวกมัน พวกเราพยามคลานเข้าใกล้ๆแอบบังต้นไม้ไว้ ตั้งใจจะเข้าชาร์ทให้ได้แต่พื้นที่ไม่อำนวยเพราะไม้ไผ่ล้มเป็นอุปสรรคในการวิ่งเข้าชาร์ทเป็นอย่างมาก แผนในตอนนั้นที่เตรียมไว้คนที่คิดแผนคือจ.ส.อ อัสรายุทธ วัลลา(ถ้าเขียนชื่อและนามสกุลไม่ถูกต้องขออภัยด้วย) แผนคือพวกเราต้องการเผาพวกมันให้ตายเหมือนหนู พวกเราเตรียมน้ำมันเบนซินขึ้นไปด้วยคนละถุงขนาด1ลิตร พกติดตัวไปด้วย พวกเราหมอบบังต้นไม้มองหาช่องทางเข้าอย่างใจเย็น ตอนนี้พวกมันเริ่มยิงป้องกันแนวทั้งปืนกล93 ลูกเท่าหัวแม่มือถ้าโดนใครขาด2ท่อนแน่ นอกจากปืนกลแล้วยังมีปืนคอขนาด60มม.อีก ปืนคอที่พวกมันยิงออกมาจะไม่ขึ้นสูงเพราะมันใส่ดินส่งน้อยมากเพื่อให้ตกเร็วๆส่งปืนคอหลายกระบอกที่ยิงออกมาจากฐานพวกมัน ระเบิดตูมๆๆๆๆๆๆมันยิงตกรอบฐาน เสียงระเบิดแต่ละครั้งมีเสียงร้องโอ๊ย ตามมาไม่ใช่ใคร พี่น้องนักรบกล้าราคาถูกของเรา ทหารพรานจู่โจมค่ายปักธงชัย ตอนนี้กำลังเรียงหน้ากระดาน บุกลุยขึ้นมาด้านข้างปีกซ้ายของผม ผมพยายามมองลงไปดูพวกเราเห็นแต่ปลายไผ่ไหวติ่งไปมา ในวันนั้นพวกเราหลายกองร้อย ต้องพิชิตเนิน1428ให้ได้ก่อนการยุติการยิง วันนั้นพวกเราใช้กำลังคนมากเกือบร้อย จึงทำให้เป็นเป้าหมายมากเวลาพวกลาวยิงปืนคอตกแต่ละครั้ง จึงโดนพวกเราเต็มๆ คนเจ็บคนตายลากลงไปคนรอดพยายามคืบคลานขึ้นไปเรื่อยๆ ตอนนี้พวกผมที่อยู่บนสันเขา รุกคืบหน้าต่อไม่ได้นอกจากไม้ไผ่เป็นอุปสรรคแล้ว การยิงต่อต้านจากพวกมันรุนแรงมาก จนยากต่อการจะเข้าตะลุมบอนมัน พวกเราที่พยายามตีเรียงหน้ากระดานขึ้นมา ก็ขึ้นลำบากทั้งพื้นที่ลาดชันและโดนถล่มหนัก พวกเรายังคงรักษาวินัยในการยิงอย่างดีเยี่ยม ไม่ใช่เพราะคุณแม่ขอร้องนะ แต่กระสุนเรามีไว้สังหารมากกว่าที่ยิงโดยไร้เป้าหมาย หนึ่งนัดต้องหนึ่งชีวิต ประมาณ2ชั่วโมงที่พวกมันเล่นงานพวกเราฝ่ายเดียว บาดเจ็บและตายหลายคนแล้ว การต่อต้านจากพวกมันยังคงหนาแน่นตลอด พวกมันอยู่ในหลุมพวกเราอยู่นอกหลุม อาศัยเครื่องลางของขลังเท่านั้น เป็นที่บังกาย ใครดีใครอยู่เสี่ยงเอาเอง และแล้วมีคำสั่งให้พวกเราถอนตัวลงมา เวลาถอนตัวพวกเราทำได้เร็วจริงๆ เหมือนสโลแกนที่ว่า รบเร็ว ชนะเร็ว ถอนตัวเร็ว พวกเราทิ้งน้ำมันเบนซินไว้ตรงนั้นแล้วรีบวิ่งหมอบต่ำออกมา ทางลาดชันอยู่แล้วจึงสามารถสไล้ตัวลงเขาได้อย่างรวดเร็ว พอพวกผมลงมาหลบที่หลุมที่เดิม พวกเราที่เรียงหน้ากระดานประจำแนวอยู่คอยจังหวะที่ปลอดภัย จากห่ากระสุนปืนคอและปืนกล ทยอยวิ่งลงมาไอ้น้อย(สมศรี ภูขีด)วิ่งหน้าตั้งลงมาบอกว่า พี่ๆพี่ม้า(ทศพล)ตายแล้ว โดนระเบิดที่พวกมันโยนลงมาเต็มหลังเลย ตอนนั้นในหลุมมีผมพี่พุฒไอ้เริญไอ้โตอยู่ด้วยกัน เตรียมจะขึ้นไปเอาศพไอ้ม้าลงมา ยังไม่ทันขาดคำ พี่สงค์เสี่ยงแบกร่างไอ้ม้าวิ่งฝ่าห่ากระสุนลงมา และวางไว้ต่อหน้าพวกผม พี่สงค์พูดสั้นๆว่าไอ้ม้าตายแล้ว พวกเราจึงรีบออกจากหลุมแบกร่างไอ้ม้าออกมาจากรัศมีถล่มกันอีกประมาณ20เมตร เพียงเสี่ยววินาทีที่พวกเราวิ่งออกมา ห่าลูกปืนคอลงใส่ตรงหลุมที่พวกผมหลบเมื่อสักครู่เล่ะเป็นจุล ผมจำไม่ได้ว่ามีใครบาดเจ็บอีกมั่ง จำได้ว่าไม่มีตายมีบาดเจ็บเล็กน้อยหลายคน   พวกเราถอนออกมาตั้งหลักอยู่ห่างประมาณ200เมตรเห็นห่อศพพี่น้องนักรบกล้าปักธงชัยของเรานอนหลับสบายอยู่ในเปลหลายคน และกำลังลำเรียงส่งต่อขึ้นหน้าผาที่มีพวกเราคอยรับอยู่  การรบที่ร่มเกล้ามีคนกล่าวขานเยอะไม่น่าจะเป็นสงครามที่ถูกลืม แต่สงครามที่ถูกลืมผมว่าน่าจะเป็น ช่องบก อ.น้ำยืน จ.อุบลปี30ต่างหาก ไม่ค่อยมีคนกล่าวถึงทั้งๆที่ตรงนี้พวกเราปักธงชัย ตายและพิการกันเยอะรบสนุกกว่าร่มเกล้าตั้งเยอะ ร่มเกล้าพอแค่นี้ก่อนนะเดี๋ยวจะเล่าเรื่องอดีตช่องบกเอาไว้เปรียบเทียบกัน แล้วถึงต่อด้วยร่มเกล้าต่อไป

...ด้วยความขอบพระคุณ...พี่ prasrat และเพื่อนทหารหาญของพี่ทุกนายครับ...ที่ช่วยกันปกป้องผืนแผ่นดินไทย... ::014::

...และขอสดุดี...วีรกรรมทหารหาญทุกนาย...ที่ได้สละชีพเพื่อชาติ ศาสน์ กษัตริย์...ของเราครับ

รบกับพวกเขมรที่ช่องบก เจ้าพวกนี้เร็วมาก....

+1 ให้ท่านนักรบครับ   ::002::

นับถือครับ... ::002:: "ขอ + 1 "
ขอขอบพระคุณในวีรกรรมอันหาญกล้า... และสดุดีดวงวิญญาณวีรชนผู้สละชีพเพื่อ ชาติ ศาสน์ กษัตริย์ และประชาชน ครับ... ::014::

ท่าน Middle ช่วยเล่าให้ฟังบ้างได้ไหมครับ จะได้เป็นความรู้แก่ชนรุ่นหลัง อยากฟังมากๆครับ ::014::

 ::014::ท่าน Miiddie ผ่านช่องบกมาหรือครับ...ผมเคยไปเที่ยวแถวนั้น ในปี 29...ผมอยู่ 162 บดินทรเดชาครับ ::014::

ท่านผู้มีประสบการณ์เริ่มมาถ่ายทอดให้ชนรุ่นหลังได้รู้แล้วครับ ขอบคุณครับ ::014:: ::014:: ::014::

นับถือในความกล้าหายของวีรชนไทย ::014:: ::014::

 ::014::ขอโทษพิมพ์ผิด ขอนับถือในความกล้าหาญของวีรชนไทย ::014:: ::014::

ผมหาประวัติ "การยุทธ์ที่ช่องบก" มาให้อ่านเรียกน้ำย่อยก่อนนะครับ เดี๋ยวจานหลักจะตามมาโดยท่านสมาชิกอื่นๆอีกที  ::014::


ช่องบก ตั้งอยู่ในพื้นที่ อ.น้ำยืน จังหวัดอุบลราชธานี. เป็นพื้นที่ชายแดนซึ่งมีอาณาเขตติดต่อกัน ๓ ประเทศ คือ ไทย,ลาว,กัมพูชา มีทิวเขาพนมดงรัก กั้นเป็นแนวเขตแดน มีเส้นทางติดต่อเดินข้ามไปมาหากันได้ ลักษณะภูมิประเทศเป็นทิวเขาสลับซับซ้อน มีป่าทึบยากแก่การตรวจการณ์ ทั้งทางพื้นดินและทางอากาศ ใช้เป็นแหล่งซ่อนพราง และกำบังเป็นอย่างดี

ปี พ.ศ.๒๕๒๙ กองกำลังสุรนารี ได้ใช้กำลังเข้าผลักดันและขับไล่กองกำลังต่างชาติ ตามแผนยุทธการ ดี-๘ เนื่องจากภูมิประเทศเป็นเขาสูงชันป่ารกทึบ มีทุ่นระเบิด กับระเบิดในพื้นที่เป็นจำนวนมาก ทำให้ฝ่ายไทยประสบความยากลำบากในการเคลื่อนที่ และการดำเนินกลยุทธ์ ฝ่ายไทยสามารถผลักดันฝ่ายเวียดนามให้ถอนตัวออกจากที่มั่นบนเนินดังกล่าว แต่ฝ่ายเวียดนามยังคงควบคุม และยึดพื้นที่บริเวณเนิน ๕๐๐,๔๐๘,๓๘๒ และ ๓๙๖ อยู่

เมื่อ ธ.ค.๒๕๒๙ กองกำลังสุรนารี ได้กำหนดแผนยุทธการ ดี-๙ ใช้กำลังเข้าตีเพื่อผลักดัน และทำลายฝ่ายตรงข้าม ที่ยังยึดพื้นที่อยู่ โดยใช้กำลังจาก กรมทหารราบที่ ๑๖ (กองพันทหารราบที่ ๑๖๒) ปฏิบัติการเข้าตีในห้วง ม.ค.-ก.พ.๒๕๓๐ ถึง ๓ ครั้ง สามารถยึดที่หมาย เนิน ๓๙๖ ได้ ต่อมาได้จัดกำลังเพิ่มเติมจาก กรมทหารราบที่ ๖ (กองพันทหารราบที่ ๖๐๓) วันที่ ๒๕ มี.ค.๒๕๓๐ ฝ่ายไทยได้ปฏิบัติการโดยใช้กำลัง กองพันทหารราบที่ ๑๖๒ กองพันทหารราบที่ ๖๐๓ และกองกำลังทหารพราน เข้าตีต่อที่หมาย เนิน ๔๐๘ และเนิน ๓๘๒ รวมทั้งใช้กำลังจาก ร้อยลาดตระเวณระยะไกล กองกำลังสุรนารี จัดกำลังเป็นชุดปฏิบัติการขนาดเล็ก ทำการโจมตีที่หมาย หลังเนิน ๔๐๘ ของฝ่ายเวียดนาม ฝ่ายไทยสามารถตีที่หมายได้สำเร็จ แต่ไม่สามารถรักษาที่หมายได้ เนื่องจากถูกระดมยิงด้วยปืนใหญ่ เครื่องยิงลูกระเบิด และปืนไร้แรงสะท้อนถอยหลัง อย่างหนาแน่น จึงต้องถอนตัวออกจากที่หมาย

วัน ที่ ๑ เม.ย.๒๕๓๐ กองทัพภาคที่ ๒ ได้จัดตั้งที่บัญชาการทางยุทธวิธีขึ้น เพื่อควบคุม และอำนวยการยุทธ ออกแผนยุทธการเผด็จศึก สั่งใช้กำลังส่วนต่าง ๆ จากกองทัพภาคที่ ๒ ประกอบด้วย ๕ กองพันทหารราบ, ๑ ร้อยลาดตระเวณระยะไกล, ๒๗ ร้อยทหารพราน., ๑ ร้อยรถถัง สนับสนุนด้วย ปืนใหญ่ และกำลังทางอากาศ กองพลทหารราบที่ ๖ ได้รับคำสั่งให้จัดกำลังเพิ่มเติม จากกรมทหารราบที่ ๖ และกรมทหารราบที่ ๒๓ วันที่ ๑๔ เม.ย.๒๕๓๐ กำลังฝ่ายไทยใช้กำลังทุกส่วนทำการเข้าตีที่หมาย เนิน ๕๖๕,๔๐๘,๕๐๐,๓๘๒ และ ๓๗๖ โดยพร้อมกัน ในขั้นต้นฝ่ายไทยสามารถเข้าที่หมายเนินต่างๆ โดยได้รับการต้านทานอย่างเบาบาง ต่อมาฝ่ายเวียดนาม ได้ทำการตีโต้ตอบ ระดมยิงด้วย ปืนใหญ่ เครื่องยิงลูกระเบิด และ ปืนไร้แรงสะท้อนถอยหลัง ใช้กำลังเข้าตีเป็นละลอก และต่อเนื่อง ฝ่ายไทยซึ่งมีเวลาจำกัดในการดัดแปลงที่มั่น ขาดความหนุนเนื่อง ในการส่งกำลัง เส้นทางยากลำบาก ไม่สามารถต้านทานได้ จึงทำการถอนกำลังออกจากที่หมายเนินต่าง ๆ

ภายหลังจากการเข้าตีใน ครั้งนี้ ฝ่ายไทยได้พัฒนาแนวความคิดทางยุทธวิธี ในการเข้าสู่ที่หมาย ด้วยการใช้กำลังในลักษณะชุดปฏิบัติการขนาดเล็ก เคลื่อนที่แทรกซึมเข้าหลายทิศทาง ทำการ ลาดตระเวณซุ่มโจมตี เจาะเส้นทางเข้าหาที่มั่น และริดรอนกำลังฝ่ายตรงข้ามให้อ่อนกำลังลง ห้วง พ.ค.-มิ.ย.๒๕๓๐ ฝ่ายไทยได้ใช้กำลังเป็นชุดปฏิบัติการขนาดเล็ก ทำการเข้าตีต่อที่หมาย เนินต่าง ๆ ในลักษณะการยุทธแบบป้อมค่าย สามารถยึดฐานที่มั่น ฝ่ายเวียดนามได้บางส่วน ขุดคูติดต่อเจาะเข้าหาฐานที่มั่น กดดันฝ่ายเวียดนามอย่างต่อเนื่อง จนกระทั่งฝ่ายเวียดนามได้ถอนกำลัง ออกจากที่หมายเนินต่างๆ และแนวเขตประเทศไทย ในปลายปี พ.ศ.๒๕๓๐

การปฏิบัติการรบที่ช่องบก ตั้งแต่ ม.ค.๒๕๒๘-ธ.ค.๒๕๓๐ ฝ่ายไทยได้สูญเสีย กำลังพล เสียชีวิต ๑๐๙ นาย บาดเจ็บ ๖๖๔ นาย

สถานการณ์ ในช่วงแรกของการรบ เวียดนามเป็นฝ่ายได้เปรียบ การรุกของฝ่ายไทยทำได้อย่างจำกัดและยากลำบากเพราะเป็นป่าทึบ และเวียดนามได้วางกับระเบิดไว้จำนวนมาก นอกจากนั้นแหล่งน้ำบริเวณดังกล่าวยังถูกเวียดนามใส่สารพิษลงไป ซึ่งสารตัวนี้จะมีฤทธิ์ถึง ๓ ปี ถึงแม้น้ำจะแห้งไปแล้วก็ตาม ซึ่ได้มีการส่งตัวอย่างน้ำไปให้กรมวิทยาศาสตร์ทหารบก ทำการตรวจสอบและผลยืนยันว่าน้ำทุกแหล่งที่ส่งมามีสารพิษเจือปน ปัญหาหนึ่งที่สร้างปัญหาให้กับทางไทยเป็นอย่างมาก็คือเรื่องกับระเบิด ซึ่งเป็นชนิดใหม่ มีขนาดเล็ก ไม่ต้องใช้การฝังแบบปกติ แต่เป็นลูกเล็ก ๆ ซึ่งทางเวียดนามจะส่งกองกำลังแทรกซึมเข้ามาเป็นชุดเล็ก ๆ นำระเบิดมาวางตามแนวป่า และพงหญ้า และถอนกำลังออกไปอย่างรวดเร็ว ระบิดแบบนี้ไม่ทำให้ถึงตาย แต่ทำให้ทหารที่เหยียบขาขาดไปเกือบถึงหัวเข่า ซึ่งทหารที่บาดเจ็บส่วนมาก เนื่องมาจากกับระเบิด

จากรายงานของทหาร บางหน่วยแจ้งมาว่าทางเวียดนามมีความสามารถในการรบกวนการติดต่อสื่อสารและ เลียนเสียงระบบการสื่อสารของไทย ทันทีที่ทหารไทยติดต่อสั่งการกันทางวิทยุ ทหารเวียดนามจะยิงปืนใหญ่ใส่แหล่งกำลังเนิดเสียงทันที ทำให้การสื่อสารเป็นไปอย่างลำบาก ซึ่งระบบนี้ เวียดนามน่าจะได้มาจากโซเวียต ทำให้ทางไทยปรับกลยุทธใหม่ ให้การติดต่อสื่อสารเป็นความลับมากขึ้น และลดการใช้วิทยุสื่อสารลง

ทาง เวียดนามยังรุกกลับด้วยการส่งกำลังเข้าตีฐานทหารไทยอย่างหนัก โดยใช้ฐานปืนใหญ่ในลาวและกัมพูชายิงสนับสนุน ซึ่งทำให้การรบที่ช่องบกนี้มีความรุนแรงมาก กำลังส่วนต่าง ๆ จากกองทัพภาคที่ ๒ ของไทยถูกส่งเข้ามาในพื้นที่สู้รบอย่างต่อเนื่อง สนับสนุนด้วยกองกำลังทหารพรานจากค่ายปักธงชัย และหน่วยรบพิเศษจากลพบุรี ถูกส่งเข้าไปในลาวและกัมพูชา เพื่อค้นหาฐานที่ตั้งปืนใหญ่ และทำลายระบบการส่งกำลังบำรุง ในช่วงแรกของการรบฝ่ายไทยเสียเปรียบในการรบมาก แนวคิดการรบแบบเดิม ๆ ที่ทุ่มกำลังทหารจำนวนมาก การยิงถล่มด้วยปืนใหญ่ และเครื่องบินทิ้งระเบิดใส่ข้าศึก ไม่ได้ผล เพราะทางฝ่ายเวียดนามมีการตั้งรับอย่างดี และโต้ตอบกลับอย่างหนัก ถึงแม้ทางไทยจะสามารถตีฐานของเวียดนามแตก แต่ก็ไม่สามารถที่จะยึดฐานได้ ทำให้แนวคิดการรบแบบป้อมค่าย ที่เคยใช้ได้ผลจากการรบที่เขาค้อ ถูกนำมาใช้กับการรบที่ช่องบก โดยฝ่ายไทยใช้การวางกำลังและระบบส่งกำลังสนับสนุนในแนวหลังให้มั่นคง และต่อเนื่อง จากนั้นใช้ทหารพราน ลาดตระเวณซุ่มโจมตีและแทรกซึมเข้าหาฐานข้าศึกอย่างช้าๆ โดยขุดบังเกอร์เข้าเกาะติดข้าศึกรวมถึงการซุ่มโจมตีฝ่ายเวียดนาม จากวีดีโอที่ทหารไทยบันทึกไว้ในการเข้าตีฐานของทหารเวียดนามแห่งหนึ่งนั้น ซึ่งมีทหารเวียดนามประมาณ 1 กองพันครอบครองอยู่และเป็นทหารภูเขา ทหารพรานจะขุดบังเกอร์รุกเข้าหาฐานทหารเวียดนามอย่างต่อเนื่องและไม่ยิงปะทะ โดยไม่จำเป็น เมื่อเข้าไกล้ในระดับหนึ่งจะหยุด แล้วส่งกำลังและอาวุธเข้ามา ตรึงกำลังแบบเผชิญหน้าไว้ แบบมองเห็นหน้ากันได้เลย ทำให้ฝ่ายเวียดนามสับสนและพะว้าพะวง เพราะไม่ทราบว่าทหารไทยจะเอายังไง อีกทั้งยังอยู่ในระยะไกล้ฐาน ยากต่อการยิงปืนใหญ่ การเกาะติดฐานของทหารไทยโดยไม่เข้าโจมตี ทำให้ฝ่ายเวียดนามกดดันเป็นอย่างมาก ทางไทยได้ตั้งฐานปืนใหญ่สนับสนุนการเข้าตีซึ่งได้รับการพรางเป็นอย่างดี และปืนใหญ่สำหรับการยิงถล่มตอบกลับฐานปืนใหญ่ของเวียดนาม เมื่อทางไทยพร้อม กลางดึก ได้ส่งยิงปืนใหญ่และเครื่องบินรบแบบเอฟ ๕ เอฟ เข้าทิ้งระเบิดอย่างหนัก และได้เข้าตีฐานในตอนไกล้รุ่งเช้า การสู้รบเป็นไปอย่างหนักหน่วง ฐานของทหารเวียดนามในเขตลาวถูกทางไทยตรวจพบ และถูกระดมยิงปืนใหญ่ถล่มอย่างหนัก ทำให้ฐานปืนใหญ่ของเวียดนามและคลังกระสุนถูกถล่มราบทั้งฐาน เปลวไฟจากการระเบิดของคลังกระสุนของเวียดนาม มองเห็นได้จากระยะไกล ซึ่งการยิงถล่มครั้งนี้ทางไทยใช้เครื่อง แอล ๑๙ ในการลาดตระเวณและรายงานการยิง ซึ่งเป็นไปได้อย่างแม่นยำ จากการตีฐานครั้งนี้ ยึดศพทหารเวียดนามได้ 4๔๕ ศพ จับได้อีก ๑๒ คน ยึดอาวุธ ยุทโธปกรณ์จำนวนมาก รวมทั้งจรวดแซมแบบยิงประทับบ่าด้วย ทหารเวียดนามแตกถอยกลับเข้าไปในกัมพูชา

หลังจากสูญเสียฐานหลายแห่ง ทหารเวียดนามเริ่มถอนทหารออกไปจากพื้นที่กลับเข้าไปตั้งในกัมพูชา เนื่องจากการสูญเสีย และการส่งกำลังบำรุงที่ถูกรบกวนจากในเขตกัมพูชาเอง จากเขมรแดง และกองกำลังไม่ทราบฝ่าย กองกำลังเขมรแดงได้เข้าตีฐานของทหารเวียดนามที่ตั้งในเขตกัมพูชาอย่างต่อ เนื่อง โดยได้รับการสนับสนุนการยิงปืนใหญ่จากฝั่งไทย ทำให้เวียดนามถูกตีขนาบ จึงต้องถอนกำลังกลับเข้ามาในเขตกัมพูชาเหมือนเดิม หลังจากนั้นทางไทยได้เข้ามายึดและตั้งแนวป้องกัน เนินต่างๆ อย่างแน่นหนา เป็นอันสิ้นสุดของการรบอันดุเดือดที่สุด

การที่เวียดนามอาจหาญเข้ามา ยึดเขตแดนไทยในบริเวณช่องบกนี้ มีนายทหารเวียดนามบางส่วนก็ไม่เห็นด้วย เพราะถึงแม้ตำแหน่งที่ตั้งได้เปรียบทางยุทธศาสตร์ยากต่อการเข้าตีของไทย แต่ด้านการส่งกำลังบำรุงด้านกัมพูชานั้น ยังไม่สามารถปราบกองกำลังเขมรแดงได้อย่างสิ้นเชิง ซึ่งจะถูกเขมรแดงรบกวนการส่งกำลังบำรุงได้ อีกทั้งในเขตลาวนั้น ก็ยังมีการเคลื่อนไหวของกองกำลังลาวเสรีอยู่ ซึ่งเป็นอุปสรรคต่อการปฏิบัติการของเวียดนามในลาวด้วย แต่ผู้นำทางการทหารของเวียดนาม มั่นใจในความเข้มแข็งทางการทหาร และประสบการณ์รบของตน ข้อขัดค้านนี้จึงไม่เป็นผล แต่ก็เป็นจริงและเป็นที่ประจักษ์จากการรบในเวลาต่อมา...

ครูผม(ครูฝึก) เล่าให้ฟังว่า ช่องบก ยิงกันจนปืนใหญ่ กระบอกคด(ปืนใหญ่ได้รับจากจีน นำมาใช้ทดสอบเพื่อนำเข้าประจำการ) เท็จจริงแค่ใหน ผมไม่ทราบ

ด้วยความเคารพ

ทำมาอมภูมิ น้าเป้านั่นแหละเล่าให้ฟังก่อน ::002::

ha ha ........ขอแสดงความชื่นชมต่อเหล่านักรบกล้า  ที่อยู่ในสนามขอรับ 555555555

...กระทู้ก่อนหน้า...เนื้อหาใกล้เคียงกันครับ...นำมาฝาก...

http://www.gunsandgames.com/smf/index.php?topic=47923.0 (http://www.gunsandgames.com/smf/index.php?topic=47923.0)

...นำมาฝากเหมือนกันครับ...

http://www.gunsandgames.com/smf/index.php?topic=48012.15 (http://www.gunsandgames.com/smf/index.php?topic=48012.15)

ผมเคยถูกย้ายไปช่วยราชการเป็นเจ้าหน้าที่โครงฯ ชค. 513 หรือค่าย ปักธงชัย ครับน้าเป้า... และที่ช่องบกนี่พวกผมฟัดกับพวกเวียตนามผสมเขมรเฮงสัมรินซะจนเอียนครับ ต่างฝ่ายต่างก็สูญเสีย ชุด จจ ของผมเคยถูกส่งเข้าไปทำลายฐานปืนใหญ่ของเวีตนนามที่เป็นหนามตำเท้าของพวกเรามานานในฝั่งเขมร แต่เหมือนพวกเวียตนามรู้ครับ จัดชุดต้อนรับพวกเราซะสมเกียรติ์ แต่ก็ไม่ท้อครับ ที่ตายก็ตายไปที่อยู่ก็ค่อย ๆ รุกเข้าไป อ้อเกือบลืมไป หากจำไม่ผิดผมเห็นมีชุด จจ พวกชิลของนาวิกฯเข้าไปแจมด้วยนะครับ.....
ผมเล่าไม่เก่งครับต้องขออภัยด้วยครับแต่ถ้าเหล้าแล้วพอได้ครับ....คงต้องขอร้องให้คุณ prasrat มาเล่าต่อครับ..

ขอพักรบเรื่องร่มเกล้าไว้ก่อนนะครับ ยังมีอะไรอีกเยอะในสมรภูมิร่มเกล้าอดอิ่มหิวท้อแท้สิ้นหวังจนน้ำตาตกใน สำหรับการรบที่นี่ แต่อยากเล่าถึงอดีตช่องบกให้จบก่อน แล้วค่อยต่อร่มเกล้าตอนจบ ว่ามีความต่อเนื่องกันอย่างไร การเขียนถึงอดีตช่องบกเมื่อปี29-30เวลาผ่านมาหลายปีแล้ว จะเขียนถึงเท่าที่จำได้ หากการเล่าถึงอดีตครั้งนี้มีเรื่องจริงบางเรื่องอาจไปขัดแย้งกับ การรายงานของบางหน่วยก็ต้องขออภัยด้วยเพราะมันป็นเรื่องจริง เรื่องนี้เริ่มเปิดยุทธการปี2529   หลังจากที่พลเอก ชวลิต ยงใจยุทธ ขึ้นเป็น ผบ.ทบ.ท่านมีแผนขับไล่พวกทหารต่างชาติ ที่เข้ามาตั้งหลักปักฐานในแผ่นดินไทยออกไปให้หมด ที่ดังๆและเด่นชัดรุกล้ำเข้ามามากก็มีที่ช่องบกและร่มเกล้า ผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าก่อนหน้านี้ทำไมถึงปล่อยให้พวกมันเข้ามาตั้งฐาน และรุกล้ำเข้ามาจนเกือบถึงหมู่บ้านตามชายแดนของไทยได้มากขนาดนี้ ช่องบกจึงเป็นยุทธการแรกที่เริ่มขับไล่พวกเวียดนามและพวกเขมรออกไปให้พ้นแผ่นดินไทย ในปี2529 เริ่มเปิดศึกกัน พี่น้องทหารไทยทั้งทหารประจำการ และทหารพรานจู่โจมจากค่ายปักธงชัยได้ทำการผลักดันออกไปแล้วบางเนิน แต่มันหน้าด้านไม่ยอมออกไปจากเนินสำคัญที่เป็นเนินยุทธศาสตร์มีอยู่3เนินมี 382,408และเนิน500 สำหรับปี29พวกผมออกปฏิบัติงานที่สุรินทร์รอคำสั่งเปลี่ยนกำลังพล ที่ช่องบกพวกผมทราบข่าวตลอดว่าทหารพรานจากค่ายปักธงชัยมีการสูญเสียเกือบทุกวัน จนในเดือนมกราคมปี30 พวกผมกลับจากภาระกิจสุรินทร์ เตรียมตัวไปผลัดเปลี่ยนกำลังที่ช่องบก เสียงเพลงมาร์ชทหารพราน เปิดกระจายเสียงในตอนเช้าหน้าสนามฟุตบอลภายในค่ายปักธงชัย  หวังว่าพี่น้องผู้ร่วมตายทุกท่านคงไม่ลืมเพลงมาร์ชของพวกเรา เช้าวันนี้พวกเรารวมแถวเพื่อตรวจสภาพพร้อมรบ กองร้อยที่เตรียมออกรบครั้งนี้มี4กองร้อย มี 940,952,958,965 เสียงอาก้ายิงสดุดีจ่าดำ ปังๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆล้อรถบัสเริ่มหมุน พี่น้องนักรบกล้าของเราที่ยังไม่ได้ออกรบ และทหารพรานหญิงยืนแถวโบกมือ ส่งกำลังใจให้กับพวกเรา ผมสบตากับทหารพรานหญิงคนหนึ่ง ยิ้มให้ผมจนยากต่อการลืมเลื่อน การออกรบครั้งนี้ของพวกเรา ไม่รู้เหมือนกันว่าใครจะได้เชิญไปเป็นผีรุ่นผีก่อน  พอขบวนรถผ่านมาถึงอนุสาวรีย์จ่าดำ ทุกคนตะโกนเสียงพร้อมกัน เอีย เอีย เอีย สามครั้งหลังจากนั้นเป็นอารมณ์แต่ละคนจะนอนจะร้องเพลงเชิญตามสบายก่อนตาย  จนรถบัสนำพาทั้ง4กองร้อยจอดผลัดเปลี่ยนรถที่บ้านหนองขอน อ.น้ำยืน เปลี่ยนเป็นรถจีเอ็มซี เพื่อพาเข้าสู่สนามรบ  ที่น้ำยืนค่ายปักฯมี ฉก.16เป็นผู้รับผิดชอบพื้นที่ตรงนี้ มี ร.ท. ดำริ จรดล เป็น หน.ฉก.และมี ร.ต  ธนิต  มาโต เป็นรอง พอรถส่งพวกเราถึงพะลานหิน แต่ละกองร้อยแยกย้ายหาที่พักรอคำสั่งตามร่องน้ำที่พอมีให้ ทำอาหารและอาบน้ำแปรงโฉมกับมาเป็นคนตามเดิม เพราะแต่คนจำกันแทบไม่ได้ฝุ่นดินจับจนเสื้อผ้าไม่เป็นสีดำ  ยิ่งคนมีหนวดยิ่งดูแล้วขลังมาก ปืนน่ายิงไม่ออกเชียวแหละ เสียงปืนใหญ่ฝ่ายเรายิงข้ามหัวพวกเราตกบนเนินต่างๆตลอด  มันเหมือนปี่กลองบันเลงให้ฮึกเหิม พวกเรานั่งฟังเสียงปืนใหญ่ไปพลางๆ เสียงปืนเล็กปะทะกันอยู่บนเนิน408ดังมาแต่ไกล ฟังจากระยะน่าจะประมาณ600เมตร พวกเราไปใหม่ยังไม่รู้พื้นที่ดี ว่าเนินไหนอยู่ด้านไหน ตรงที่อยู่ตอนนี้เป็นตีนเนิน352เมื่อก่อนพวกมันยึดเนินนี้อยู่ ถ้าขึ้นไปดูบนเนินจะเห็นบ้านโนนสูงอย่างชัดเจน และเห็นถนนลาดยาง ถ้าหากพวกมันเอา ปรส.ขึ้นไปตั้งยิงใส่หมู่บ้านหรือเวลาพวกเราเคลื่อนพล แม่นยังกะจับวาง แต่ตอนนี้พวกมันถอนออกไปตั้งยันที่เนิน408  เสียงปะทะกันของปืนเล็กดังเหมือนข้าวโพดคั่ว สลับกับเสียงระเบิดของอาร์พีจี  ประมาณครึ่งชั่วโมงจึงยุติลง ไม่นานเห็นรถพยาบาล วิ่งออกมาจาก ฐานศรแดง (บก.ร.16)ซึ่งอยู่ข้ามฝากพะลานหินตรงหน้าพวกเราประมาณ300เมตร พะลานหินเป็นพื้นที่โล่ง เวลารถวิ่งมาจึงเห็นหมด รถพยาบาลคงนำทหารที่บาดเจ็บจากการปะทะเมื่อสักครู่ออกมา พวกเรานั่งดูเพราะมันเป็นเรื่องธรรมดา เพียงแต่มันยังไม่ถึงคิวพวกเราเท่านั้น จังหวะนั้นเองฐานยิงสนับสนุนปืนคอของฝ่ายเราที่ตั้งอยู่บน ภูถ้ำเจียที่อยู่ปีกซ้ายของพวกเรา ยิงปืนคอขนาด81,82 ออกไป เป็นชุดๆปังๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆที่หมายตกเป็นเนิน382ที่มีเขาบังอยู่มองไม่เห็น เสียงปืนคอและปืนใหญ่ฝ่ายเรายังคงยิงกดหัวพวกมันอย่างต่อเนื่อง พวกเรานั่งพักผ่อนฟังเสียงปืนและดูรถพยาบาลวิ่งออกมาทั้งวิ่งกลับอยู่นั้น เสียงระเบิดตูม! บนภูถ้ำเจีย เป็นสิบลูก เสียงปืนคอฝ่ายเราเงียบลง มันเป็นเสียงระเบิดของปืนใหญ่ที่ยิงมาจากในประเทศเขมร มันไม่ตกแค่บนภูถ้ำเจียเท่านั้น บนทางที่รถพยาบาลกำลังวิ่งตอนนี้ก็ตกด้วย และเห็นรถพยาบาลคันหนึ่งคงวิ่งหลบปืนใหญ่ เหยียบก้อนหินพลิกคว่ำ พวกเราเห็นเหตุการณ์กำลังจะวิ่งออกไปช่วย  แต่ต้องวิ่งกลับ เพราะคราวนี้ หวยมันออกที่พวกเรา เสียงหวี๊ดดังยาวแหวกอากาศ หายวับข้างหน้า ชัวร์100%ทุกคนรู้ด้วยประสบการณ์เราแน่นอน  ตูมๆๆๆๆๆๆๆๆ พวกเราอยู่ตรงนี้ไม่ได้ทำหลุมบังเกอร์ไว้ เพราะคิดว่าปลอดภัยและอยู่รอคำสั่งเคลื่อนพลเท่านั้น ทุกลูกตกห่างพวกเราไปราว10-20เมตร ยังดีที่มีร่องน้ำและโขดหินพอให้บังหลบได้  มันยิงมาอีกประ30ลูกจึงหยุดยิง พวกเราออกมา มองหน้ากันงง ไม่ใช่งงธรรมดา ง๊ง งง ถามกันว่ามันเห็นพวกเราได้อย่างเนี่ย ช่วงที่รอคำสั่งวันหนึ่งเสียงพวกเรา บางคนวิ่งหน้าตาตื่นออกมาจาก หลึบหินที่กำลังอาบน้ำอยู่ใกล้ๆ จงอาง จงอาง พี่ซาตานไวกว่าใครถือปืนวิ่งออกไป ปังๆๆ พร้อมลากจงอางขนาด2เมตรออกมาวางพาดที่โขดหิน พร้อมพูดว่าผัดเผ็ดจงอางมื้อนี้ พี่ทินพูดว่าพี่ยิงมันทำไมเผื่อมันเป็นเจ้าที่ กูนี้แหละเจ้าที่พี่ซาตานตอบ พวกเราอยู่ตรงนี้3วัน ก็มีคำสั่งให้ออกปฏิบัติภาระกิจ พวกเรา 952 มีคำสั่งให้ขึ้นพิสูจน์ทราบ โนเนม (ไม่มีชื่อ)เพราะสงสัยว่ามีพวกเขมรและเวียดนามอยู่หรือไม่ เนินนี้จะอยู่ระหว่างเนิน500กับ408  ภาระกิจนี้เขาให้952ต้องพิสูจน์ทราบให้ได้ภายในหนึ่งเดือน ก่อนออกเดินทาง ร.ต.ธนิต มาโต รองฉก. พูดหยอกล้อเล่นว่าพวกมึงละลายแน่ ขนาด ร.16ยังละลายมาแล้ว    

รอติดตามอ่านอย่างใกล้ชิดครับ

สาเหตุหนึ่งที่ทำไมพวกแกว+สมุนเขมรเฮงสังริมเข้ามายึดพื้นที่ในเขตไทยบริเวณช่องบกได้ลึกขนาดนี้ เพราะสภาพพื้นที่บริเวณช่องบกนั้นเป็นป่าทึบสลับเนินเขาสูงข่มหลายแห่ง หากใครยึดเนินสูงข่มต่างๆเหล่านี้ได้ก่อนก็จะได้เปรียบมาก เนื้่องจากสามารถตรวจการณ์ความเคลื่อนไหวของอีกฝ่ายได้อย่างชัดเจนจากระยะไกล อีกทั้งยังมีฐานปืนใหญ่คอยยิงสนับสนุนทั้งในเขมรและลาวครับ

โชคดีว่าตอนหลังเราตรวจพบฐานปืนใหญ่ในฝั่งลาวก่อนจึงยิงถล่มจนพังราบ ผสมกับการรบจรยุทธ์โดยพวกเขมรแดงในฝั่งเขมร พวกแกว+เขมรเฮงสังริมถึงต้องล่าถอยกลับไปครับ

ป.ล. ใครจะคิดว่าตอนหลังเราต้องมาจับมือกับพวกเขมรแดง ทั้งๆที่ก่อนหน้านั้นไม่กี่ปี มันเคยยกกำลังข้ามมาฝั่งไทยที่บ.สันรอชะงัน อ.ตาพระยา แล้วทำการสังหารหมู่ราษฎรไทยตายหมดทั้งหมู่บ้านเลย  ::004::

คุณ prasrat ครับ

ไม่ทราบว่าคุณพอจะเล่าเรื่องการรบที่ "ช่องพระพลัย" อ.ขุนหาญ จ.ศรีสะเกษ ตอนปีพ.ศ. 2529 ได้ไหมครับ เห็นว่าก่อนหน้าศึกที่ช่องบก เราปะทะกับพวกเวียดนามอย่างหนักเหมือนกันเลยครับ  ::014::

พวกเราออกเดินทางในตอนเช้า ผ่านฐานศรแดงไป ภูมิประเทศเป็นไม้ยืนต้นทั่วไปผสมกับป่าไผ่ แล้วก็ผ่านฐานย่อยของทหารประจำการ ร.16 เป็นด่านสุดท้าย  พวกผมเริ่มใช้พลั่วเจาะเส้นทางอย่างละเอียด ป่าเริ่มหนาทึบเถาวัลย์เต็มไปหมดใช้มีดฟันนำทางไปเรื่อยๆวันแรกเจาะเส้นทางลงไปหาแหล่งน้ำ และพักค้างคืนที่แหล่งน้ำ ผมจะเล่าข้ามขั้นตอนรายละเอียดย่อยๆไปเร็วๆเท่าที่จะจำได้ เพื่อสะใจคอซาดิสต์ ภาระกิจหนึ่งเดือนพวกเราสามารถไปถึงที่หมายภายใน3วัน และเก็บตัวเงียบคอยส่องกล้องสังเกตุการณ์บนเนิน408 และเนิน500เช้าวันหนึ่งพวกเราออกไปลาดตะเวนหาช่องทางดูเนิน500ใกล้ๆ พอออกจากฐานได้ประมาณ300เมตร ผมกำลังขึ้นต้นไม้เพื่อจะหาที่ส่องกล้องดูเนิน500 ก่อนขึ้นผมบอกไอ้จันทร์กับพวกที่คอยอยู่ข้างล่างใต้ต้นไม้ ว่าระเบิดนะโว๊ย ผมขึ้นต้นไม้ได้ประมาณ2เมตรเสียงระเบิดตูม!ไอ้จันทร์ร้องเสียงหลงผมหันลงไปมองพร้อมเสียงเห็นเพื่อนกระเด็นหงายหลัง พร้อมฝุ่นตลบ พวกเราที่เหลือรีบเคลียร์ทางอย่างระมัดระวังเข้าไปช่วยไอ้จันทร์ รีบตัดไม้ทำคลานหามออกมา ภายใน5นาที ตอนนี้พวกเราถูกเปิดเผยที่อยู่แล้วต้องรีบออกให้เร็วที่สุด พวกเราแจ้งวิทยุให้คอยรับเป็นช่วงๆ เพื่อนนำกลับเข้ามาฐาน ตั้งแต่ขึ้นมาได้หลายวัน อยู่อย่างเงียบวันนี้พวกมันคงรู้แล้วว่ามีพวกเราแอบเจาะทางใหม่เข้าหาพวกมัน เพียงแต่มันยังไม่รู้พิกัดไหน ถ้าหากมันรู้สงสัยละลายเหมือน หน.ธนิตพูดไว้แน่ พวกผมรีบจัดชุด10คนหามไอ้จันทร์วิ่งลงเขาตามเส้นทางที่ทำไว้ ใครเหนื่อยรีบวิ่งรับโดยไม่มีการหยุด ตามเส้นทางลงเขาทั้งแคบและต้นไม้เยอะไอ้จันทร์จึงกระแทกกับกิ่งไม้ตลอดทาง พอวิ่งมาถึงช่วงหนึ่ง บริเวณนั้นต้นไม้จะบางเบาและเป็นโขดหิน พวกเราค่อยไต่โขดหินลงพร้อมคอยรับคนเจ็บเป็นชั้นๆ ทันใดนั้นเสียงไม่ปราถนา มันเร็วมากจนหลบเกือบไม่ทัน เสียงที่มันยิงออกมามันดังเกือบพร้อมกับที่มันระเบิด ฟ๊าด..ตูม! ฟ๊าด..ตูม! เป็น ปรส.ที่ยิงมาจากเนิน408 จุดตรงนี้อยู่ในระดับเดียวกับเนิน408พอดี พวกมันคงส่องกล้องหาพวกเราอยู่นาน เมื่อมันได้โอกาสมันจึงเล่นงานอย่างไม่เลี้ยง เสียงปรส.3กระบอกยิงอัดมาพวกเราแบบไม่มีจังหวะตั้งตัว  ไอ้จันทร์ถูกลากเข้าไปบังโขดหิน พวกที่หาที่หลบ ตัวใครตัวมัน พวกเราหาจังหวะที่มันเปลี่ยนลูกกระสุน แค่อึดใจหนึ่ง หาจังหวะวิ่งลากไอ้จันทร์ออกมา ให้ได้ ในที่สุดพวกเราก็ทำได้ หนีออกจากรัศมีการสังหารได้ เสียเวลาไปเป็นครึงชั่วโมง ทุกคนปลอดภัย พวกเราวิ่งต่อลืมบอกไปว่าตอนขึ้นมาครั้งแรกพวกเราได้รับการสนับสนุนหมาลาดตะเวนและหมาตรวจระเบิด2ตัวพร้อมผู้คุม  พึงจะมีโอกาสได้ใช้งานในครั้งนี้  ให้หมาลาดตะเวนวิ่งนำทางลงมาเรื่อยๆ แล้วหมาหยุดวิ่ง ผู้คุมบังคับให้ไปมันก็ไม่ไป ผู้คุมแจ้งว่ามันได้กลิ่นคนแปลกระยะ300เมตรมันจะไม่ไป เอาละสิคราวนี้ไอ้จันทร์มึงซวยอีกแน่ พื้นที่ข้างหน้าร้อยกว่าเมตรเป็นต้นไม้ใหญ่3ต้น รอบๆข้างทางเป็นดงไม้เล็กหนาทึบ ถ้าดูตามพื้นที่แล้ว มันน่าจัดชุดซุ้มไว้จริงๆ และตอนตัดทางขึ้นมาบริเวณนี้พวกเราเจอรอยเท้าคนเดินเป็นทางมาด้วย  ขบวนพวกเราหยุดวางไอ้จันทร์ลง ทุกคนเตรียมพร้อมนั่งลงเปิดเซฟปืนเตรียมปะทะ พี่ซาตานกับผมนำหน้าติดกับหมามา  พี่แกหันหน้ามาคุยกับผมว่ามันต้องมีคนเดินนำหน้าเสี่ยงไปดูคนหนึ่ง ผมนึกว่าแกจะไป แกบอกว่ามึงไป ผมนึกอ้าว!อยู่ในใจ แต่รับคำสั่งคิดว่าแกลองใจผมแน่ๆ ผมเปิดเซฟปืนเตรียมพร้อมและค่อยๆเดินออกไปอย่างช้าๆ พี่ซาตานตามหลังผมห่างๆราว5เมตร ในตอนนั้นหัวใจผมแทบหยุดเต้น และเกือบไม่หายใจ เพราะกลัวเสียงหายใจมันดังกลบเสียงอื่น เท้าผมค่อยๆถูกไถไปกับพื้นดิน จนเป็นทางเพราะกลัวระเบิดฝังไว้ มันไม่ใช่วิธีที่ดี่ที่สุดแต่มันก็เป็นวิธีที่ดีที่สุดในตอนนี้ หมาไม่ไปแต่ให่คนไป ตอนนั้นผมไม่คิดอะไรมากตายชั่งมัน

ตามมาติดๆครับพี่
ขอบคุณครับ

+ ให้พี่ prasrat สองวันแล้ว วันละแต้มนะครับเขียนได้อารมณ์มาก ::002::
รออ่านต่ออยู่ครับ ;D

 ::014::สดุดีวีรกรรมของทหารพราน ในสมรภูมิช่องบกนี้ วีรกรรมอันห้าวหาญของทหารพราน เป็นที่กล่าวขวัญในหมู่ทหารหลักมากครับ


 ::014::ไม่ได้อมภูมิครับน้าจอย คุณพ่อเพื่อนรักของผม ...เล่าไม่ไหว ถ้าเป็นเหล้า สู้ตายครับ....ในรุ่นผมนั้น ไม่ได้ดุเดือดเลือดพล่านมากมาย แค่มีพอเป็นกระสัย ..ถ้าเล่าไป ก็เหมือนกับจำเขามาโม้ ..ที่น่ายกย่อง ชมเชย คือรุ่นน้องที่ไปผลัดเปลี่ยนกำลัง เพื่อให้พวกผมได้กลับบ้าน แต่...น้องหลายๆคน ไปแล้ว ได้กลับมาเพียงร่างไร้วิญญานครับ


 ::014::ภาพจาก link ของสหายเล็กน้อย เป็นภาพของทหารจาก ร.16 พัน 2 ที่ถ่ายประมาณปี 2528-2529 ภาพแรก เป็นภาพตรวจสภาพพร้อมรบก่อนเดินทาง และภาพต่อไป ไม่ทราบว่าอยู่ที่ใด แต่บุคคลขวามือที่ถือสมุด น่าจะเป็นหมวดศัย  ร้อยโทนิรัติศัย จุลภาค รอง ผบ.ร้อย 2 ....ผ้าพันคอสีน้ำเงินนั้น ด้านหลัง จะมีรูปย่าโมสีขาว... หากผมจำผิด ทักท้วงได้ และยินดีไปเลี้ยงเหล้าผู้ทักท้วงครับ
(http://www.khonkaenlink.info/share/image.php?id=736A_4AC115A7&gif) (http://www.khonkaenlink.info/share/share.php?id=736A_4AC115A7)

 ::014::ภาพนี้ ทหารที่อัญเชิญธงชัยเฉลิมพล คือ จ่าสิบเอกชาญชัย โสมาศรี (ชาว จ.เลย )ท่านอื่นๆ ผมจำไม่ได้(ขอโทษอย่างสูงครับ 20กว่าปีแล้ว) และภาพที่ 3 จำได้คลับคล้ายคลับคลา ว่าผมยืนอยู่แถวๆท้ายแถวแรก ครับ
(http://www.khonkaenlink.info/share/image.php?id=4740_4AC118C3&gif) (http://www.khonkaenlink.info/share/share.php?id=4740_4AC118C3)

แล้วน้าเป้า เคยเจอกับลุงแป๋งมั้ยครับ เห็นว่าเคยไปป้วนเปี้ยนแถวนั้น ::005::

 ::005::ถ้าเจอกัน ตอนนั้น...แป๋งก็แป๋งเหอะ...เรียบร้อยโรงเรียนเป้า

รบกันหมดสาโทเป็นแกลลอนแน่ๆ

..ที่น่ายกย่อง ชมเชย คือรุ่นน้องที่ไปผลัดเปลี่ยนกำลัง เพื่อให้พวกผมได้กลับบ้าน แต่...น้องหลายๆคน ไปแล้ว ได้กลับมาเพียงร่างไร้วิญญานครับ  
แสดงว่ารุ่นน้อง ๆ ร. 16 พัน 2  ของน้าเป้านี่เจอแจ็คพอตเต็ม ๆ เลยใช่ไหมครับ... ::012::

วันนี้เข้ามา+ให้คุณ prasrat และรอฟังอยู่ครับ

วันนี้มีเวลาว่างน้อยเข้ามาทักทาย เพื่อนผู้ร่วมเกิดแก่เจ็บตายทุกท่าน ตอนนี้มีภาระกิจสำคัญ คืนนี้ถ้าว่างจะมาเล่าให้ฟังต่อนะครับ สำหรับช่องพะพลัย เอาไว้จบช่องบกและร่มเกล้าก่อน แต่ที่มันๆอีกเรื่องที่คนไม่รับรู้เลยคือ เนิน538ช่องโอบกปี29ที่บุรีรัมย์ อันนี้ต้องยกให้พี่น้อง956ผู้ขึ้นตลุมบอลกันกลางฐานมาเล่าสู่ฟัง เขมรตาย5พวกเราบาดเจ็บ2คนมั่งถ้าจำไม่ผิด ถ้าจำกองร้อยผิดต้องขออภัยเพราะเนินนี้ผมไม่ได้ขึ้นตีด้วย เห็นเมื่อ2วันเขมรฮุนเซนบังอาจ กร้าวสั่งยิงคนไทยทุกคนที่รุกล้ำเขาพระวิหาร บังอาจมาก ผมเชื่อว่ามีคนไทยขายชาติบางคนบอกให้พูด ไม่เช่นนั้นพวกมันไม่กล้าหรอก ลำพังพวกเขมรเองถ้าไม่มีเวียดนามหนุน เขาพระวิหารวันเดียวพวกเราก็ยึดได้แล้ว กลัวแพ้เกมส์การเมืองอย่างเดียว 

ในสมรภูมิบ้านร่มเกล้าหากไทยเปิดศึกรุกข้ามลำน้ำโขงไปฝั่งลาวจะเป็นยังไงบ้างครับ  สถานการณ์ฝ่ายไทยจะได้เปรียบรึเปล่าครับ  ::014::

ลาวกับไทยมีความสัมพันธ์อย่างแน่นแฟ้นมานาน ถึงแม้จะมีลัทธิต่าง ๆ เข้ามาปั่นหัวให้เกิดความแตกต่างและแตกแยกก็ไม่สามารถทำให้ความสัมพันธ์ของเราถดถอยลงได้ ซึ่งจะแตกต่างกับเขมร ถึงจะมีศิลปและวัฒนธรรมที่เรียกได้ว่าก๊อปปี้กันมาก็ตาม....

เข้ามาอ่านแล้วก็ขอถือโอกาส คารวะ นักรบ ทุกท่านไว้ ณ. โอกาสนี้ด้วยครับ ::014:: แต่ละสมรภูมิก็มีเรื่องเล่าและวีระบุรษ อยากจะให้มีคนเอาเรื่องราวของเขาเหล่านั้นมาทำเป็นหนัง ให้เด็กๆได้ดูบ้างเพื่อที่จะได้มีความรู้สึกรักชาติ และศรัทธาเหล่าผู้เสียสละ  เพื่อที่ตัวเองจะพร้อมเสียสละเพื่อชาติเมื่อถึงเวลา ดีกว่าจะให้มาติดละครน้ำเน่ากันงอมแงม  แถมใส่เสื้อยืดติดเสี้อวีระบุรุษต่างชาติกันเกลื่อนทั้งที่ไม่รู้ว่าเป็นใคร

สมัยนั้น ฝ่ายการทหารเริ่มอ่อนแอ เพราะการเมือแทรกแซง
สมัยนี้ก็เหมือนกันก กองทัพอ่อนแอ เพราะทหารเล่นแต่การเมือง

 ::014::คารวะ..และ +1 ท่านprasrat  ท่านMiddle แถมท่านผู้อ่าน ทุกๆท่านด้วยครับ



 ::014::ใช่แล้วครับท่าน ...ตามที่เขากล่าวกันว่า " ละลาย "ครับ  ::012::

ณ.ช่วงเวลามีลางบอกเหตุว่า กำลังมีความตายรออยู่ข้างนาย ความรักตัวกลัวตาย ย่อมเกิดกับทุกคน ผมก็เช่นเดียวกัน หมาบอกอะไรบางอย่างที่ไม่ใช่พวกเรา มันต้องเป็นฝ่ายอื่น ผมทำใจทันทีว่าผมต้องตายแน่ ผมถึงกล้าเดินเข้าไปหาความตาย ไม่เช่นนั้นก้าวขาไม่ออกแน่ หูตาแขนขาสมองทำงานหนักทุกส่วน ระวังสูงมาก ผมแทบไม่หายใจต้องการความเงียบเพื่อหูจะได้ยินอะไรบ้างเพราะตามองไม่ทะลุ ใจหนึ่งคิดไปแล้วว่ามันจะต้องวางระเบิดเคโมรอผมอยู่ ถ้าเข้าไปได้ระยะกดระเบิดตัวผมจะต้องหาชิ้นส่วนไม่เจอ ใจหนึ่งคิดว่าความตายไม่ใช่สิ่งน่ากลัว ถ้ามันน่ากลัวคนที่ตายไปก่อนแล้วคงจะต้องกลับมา แต่นี่ไม่เห็นมีใครกลับมาสักคน ใจหนึ่งก็คิดแบบฮึกเหิมให้พวกมันเห็นพวกเราน่ากลัวเหมือนมัจจุราช  ผมค่อยๆย่างก้าวถูไถไปเรื่อยๆ เสียงหัวใจเต้นแรงกว่าปกติจนได้ยินรบกวนหู  พอผ่านระยะที่ว่าน่าจะมีการวางระเบิดเคโมดักไว้ อย่างน้อยๆต้องวางห่างจากจุดกดระเบิด50เมตร ผมผ่านไปแล้ว ดีใจขึ้นมามั่ง เหลือ10เมตรผมวิ่งเข้าหาหลังต้นไม้ทันทีเผื่อมีคนบังอยู่หลังต้นไม้จะได้ยิงก่อน พระเจ้าช่วยกล้วยทอดทองหยอดไหม้ ไม่มีอะไรในก่อไผ่  ผมสูดลมหายใจเข้าปอดอย่างแรง เมื่อกี้ผมหายใจไปชั่วขณะ ผมส่งสัณญาณให้พวกเราหามไอ้จันทร์ตามมา  และให้หมานำทางต่อหมาไม่ยอมไปอีก คราวนี้หมาไม่ต้องผมบอกพี่ซาตานผมนำเอง  ตอนนี้พวกเราไม่กล้าวิ่ง ต้องเดินอย่างระวังนิสัยทหารพรานค่ยปักฯไม่ชอบสิ่งบอกเหตุแห่งความตายล่วงหน้า  มันทำให้เกิดความกดดันสู้ไม่รู้จะดีกว่า ตายก็ให้มันตายไปเลย ขนาดเอาเครื่องตรวจระเบิดมาให้ใช้ ยังไม่ใช้รำคราญมันร้องตลอดเมื่อเจอเศษเหล็กเศษระเบิด ทำให้เสียเวลาเดิน สู้เดินไปเรื่อยๆดีกว่าใครเหยียบก็แสดงว่ามีระเบิด ถึงจะเปลี่ยนทางเดิน นี้คืนนิสัยเสียของทหารพรานค่ายปักของเรา    ลืมไปว่าความผิดครั้งแรกคือความผิดครั้งสุดท้าย ผมนำหน้ามาเรื่อยๆ ในขณะที่หมาไม่ยอมไป เหลือประมาณร้อยกว่าเมตร จะถึงร่องน้ำที่พักคืนแรก ตรงนี้น่ากลัวเหมือนกัน เป็นจุดซุ้มทั้งนั้น ผมนำหน้ามาได้สักร่วมร้อยเมตร ผมบอกให้พวกเราหยุดเพราะผมเห็นมีอะไรบางอย่าง  เคลื่อนไหวอยู่ข้างหน้า ประมาณ30เมตร ทุกคนหมอบลง ความระทึกเกิดขึ้นใจผมอีกรอบสอง ผมเดินหมอบต่ำเล็งปืนเข้าไปที่เป้าหมายเพื่อให้เห็นชัดเจนว่าเป็นคน จะได้เป็นหนึ่งนัดหนึ่งชีวิต ศพแรกศพก็ยังดี ผมพยามชะโงกคอดูให้ชัดเจน เพราะต้นไม้เล็กๆบัง เห็นลางๆ และสิ่งนั้นก็กำลังมองชะโงกดูผมเหมือนกัน เมื่อผมแน่ใจว่าเป็นคน เสี้ยววินาทีผมกำลังเหนี่ยว เสียงนั้นดังออกมา อย่ายิง อย่ายิง พวกเดียวกัน ผมใจหายแวบ เกือบยิงพวกเดียวกัน พวกเขากระโดดขึ้นมาจากหลุม ที่พวกผมขุดไว้ตอนพักคืนแรก เป็นทหารพรานจากกองทัพภาค ที่ตั้งฐานอยู่ใกล้ๆแถวนั้น เขาได้รับการติดต่อให้มาคอยรับคนเจ็บ เขาติดต่อพวกผมไม่ได้เพราะพวกผม ลืมแบกวิทยุมาด้วย  มันเป็นอะไรที่ไม่น่าลืมจริงๆ ผมมาคิดกลับอีกภาพหนึ่งถ้าเป็นพวกเขมรมาซุ้มจริง ผมคงไม่มีโอกาสมานั่งเล่าความหลังให้ฟังแน่  ไอ้จันทร์เหยียบระเบิดตั้งแต่แปดโมงเช้า กว่าจะมาถึงหน่วยรถพยาบาลที่ฐานศรแดง กินเวลาไปถึงบ่าย3โมง ในสนามรบใช่ว่าจะมีแต่เรื่องเคลียด  เรื่องตลกที่เกิดจากกำลังจะตายมีเกิดขึ้นได้เสมอ  พวกเรารีบกลับเข้าฐาน เมื่อส่งไอ้จันทร์แล้ว  ขากลับเมื่อถึงจุดโขดหินที่ถูกถล่มในช่วงเช้า  เวลานั้นประมาณ5โมงเย็น ขณะที่พวกเรากำลังทยอยปีนขึ้นโขดหิน มันมาอีกแล้ว ฟ๊าดๆๆๆบึ้มๆๆๆ พวกมันยิงมาจากที่เดิมแสดงว่ามันคอยตรวจจับดูการเคลื่อนไหวพวกเราตลอดเวลา คราวนี้ไม่มีคนเจ็บให้เป็นภาระ พวกเรามีความคล่องตัวสูงในการหลบหลีก กระโดดหลบบังตามก้อนหิน คอยจังหวะดีทยอยวิ่งออกหนีจากพื้นที่จนปลอดภัยทุกคน กว่าจะออกมาได้หมดกินเวลาเกือบชั่วโมง  ตะวันเริ่มลงบังเขาพวกเราต้องรีบเข้าฐานให้ได้ก่อนมืด หิวก็หิว เหลือประมาณ200เมตรจะถึงฐาน เสียงคล้ายมีคนประมาณ10คน วิ่งเหยียบใบไม้แห้งอยู่ข้างหน้าประมาณ20เมตร พวกเราล้มตัวลงหมอบเตรียมปะทะมองหาเป้าหมายอากาศเริ่มสลัวแล้ว เสียงนั้นเงียบไม่มีการเคลื่อนไหว พวกเราหมอบนิ่งเป็น10นาทีมองหน้ากันคงคิดเหมือนกันว่า มันคงรู้ที่อยู่พวกเราแล้ว ที่ยิงปรส.ใส่ทั้งไปทั้งกลับ และคงส่งพวกมันมาแอบกินพวกเราตอนกับฐาน ในฐานก็เงียบจนน่ากลัวว่าเกิดอะไรขึ้นหรือป่าว 10นาทีผ่านไป ด้วยความโมโหหิวพี่ซาตานพี่ก้องหล้าและผมคลานไปตรงเสียงนั้น ใกล้เข้าไปใกล้เข้าไป ทันใดนั้นเสียงใบไม้แตกกระจาย ก่อนเหนี่ยวไกออกไปพวกเราดูให้แน่ว่าเป้าหมายอยู่ตรงไหน คนหรือไม่  แล้วทุกคนก็โล่งใจพร้อมกั้นหัวเราะไม่ให้ดัง มันตะกวดตัวขนาดเท่าขา5ตัววิ่งเผ่นออกไป แล้วพวกเรารีบเข้าฐานไปกินมาม่าแช่น้ำเย็นเป็นอาหารมื้อนั้น  ราว2ทุ่มพวกเรากำลังเข้าเวรประจำแนวกันทุกคน มันเป็นคืนเดือนมืด นานๆจะมีเสียงนกกาเหว่าร้องดังมาแต่ไกล บางครั้งก็เป็นเสียงลิงลมร้องดังมา ทันใดนั้นเสียงปืนเล็กฟังเสียงเป็นปืนอาก้า5-6กระบอกยิงปังๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆทำลายความเงียบ มันดังมาจากข้างล่างตีนเขา ตรงแถวร่องน้ำที่พักคืนแรก ใกล้ๆห่างร่องน้ำไปประมาณ200เมตรจะเป็นฐานทหารประจำการ  พวกเขมรแอบเข้ามายิงแหย่ทหารประจำการพอสิ้นเสียงอาก้าปุ๊บคราวนี้เหมือนนรกแตก เสียงปืนกลM.60และอาพีจี เอ็ม16ยิงแบบชนิดหูหลับตับไหม้ เสียงสนั่นป่าเขาเวลาค่ำคืน พวกเราอยู่สูงกว่ามองลงมาจึงเห็นหมดว่า ลักษณะขอบเขตฐานตั้งฐานเป็นแบบไหน เนื่องจากแสงไฟจากปากกระบอกปืน เห็นหมด พวกเรารู้ได้ทันทีว่าอะไรจะตามมา  ไม่ถึง10นาที เสียงปรส. ปืนคอของฝ่ายเขมร ดังขึ้นมาเป็นชุดๆ อย่างต่อเนื่อง เป้าหมายคงไม่ต้องบอก ว่าที่ใด ป่าไผ่เวลากลางคืน ถูกระเบิดตกใส่เป็นเชื้อเพลิงอย่างดี ไฟลุกโชติช่วง ท่วมป่า จนเห็นแสงสว่างไปทั่ว เสียงปืนเล็กของทหารประจำการเงียบลง ทุกคนคงหลบลงหลุม โผล่ออกมายิงไม่ได้ ต้องคอยหลบของขวัญชุดใหญ่ก่อน เสียงคำรามปืนใหญ่ของฝ่ายเราเริ่มคำรามขึ้น ยิงใส่เนิน408และเนินต่างๆที่พวกมันยิงปืนคอออกมาจากฐานยิงของพวกมัน หนึ่งชั่วโมงผ่านไปทุกอย่างเงียบลงเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น คงปล่อยไว้แต่แสงไฟที่ลุกไหม้ป่าไผ่ มันเป็นเรื่องธรรมดาไปเสียแล้ว สำหรับนักรบที่เห็นเหตุการเช่นนี้ พวกเราอยู่ต่อมาอีกหลายวันจึงให้ถอนตัวลงมา รวมเวลาทั้งหมด15วันที่อยู่บนนั้น ไม่ละลายเหมือน หน.พูดล้อเล่นไว้ น้ำไม่ได้อาบ พี่น้องครับเหม็นจริงจนไม่กล้าจับน้องชายอาบน้ำ  หลังจากนั้นพวกเราได้มีคำสั่งให้ขึ้นตีเนิน408 พวกเราออกเดินทางผ่านไปตามร่องคูเลตที่ทหาร ร16ทำไว้ จนไปถึงหน้าสุดฐานของ ร16เป็นป้อมปืนเอ็ม60สองกระบอก  ทหาร ร16มีความมุมานะมากขุดร่องคูเลตลึกท่วมหัว ยาวไม่ต่ำกว่า300เมตร จนเกือบไปถึงฐาน พวกเขมรน่าจะเหลือเพียง100เมตรเท่านั้น  ต้องคารวะจริงทหารพรานขี้เกียจจริงๆการขุดร่องคูเลต ระหว่างที่พวกเราเดินขึ้นไปตามร่องคูเลต มีพี่น้องทหาร ร16หลายนาย ยกนิ้วให้พวกเราพร้อมพูดว่า มันต้องเจอกับทหารพรานถึงเหมาะสมกัน ตัดหัวมันให้หมดเลย พวกเราดีใจครับและบ้ายอรู้ทั้งรู้ว่าเขาเชียร์เราไปตาย เราก็จะไปเพราะบ้ายอ ให้พี่น้องร16พักผ่อนก่อน สู้มานานแล้ว คราวนี้เป็นพวกผมมั่ง ว่าจะบ้ายอขนาดไหน  

รออ่านอยู่ครับท่าน prasrat   +1 ครับ  ::014::

                   ::014::ขอคาราวะแด่นักรบไทยที่แท้จริงทุกท่าน ที่เสียสละต่อบ้านเมืองครับ
                                                                araki

กระทู้ทองคำจริงๆครับท่านพาสรัตน์หนึ่งกระทู้สามคะแนน +อีก1

คุณ prasrat อย่าลืมรวบรวมบทความที่เขียนไว้เอาไปเสนอสำนักพิมพ์แห่งใดแห่งหนึ่งนะครับ โดยเพิ่มตัวละครและเพิ่มบทพูด ไม่แน่ว่าอาจเป็นหนังสือขายดีนะครับ เพราะผมเชื่อว่าหลาย ๆ คนที่แนวหลังต่างก็อยากทราบเหตุการณ์รบที่เป็บประชิดแบบตะลุมบอนของแต่ละยุทธการของนักรบดำ โดยเฉพาะนักรบที่รบแบบปิดทองในลำใส้ใหญ่พระแบบ "ปักธงชัย"

ส่วนตัวของผมเสียดายอยู่อย่างหนึ่งว่าหลังจากเปลี่ยนแปลงจาก ทพ. จจ. มาเป็นกรมทหารพราน 26 แล้วบรรยากาศแบบนักรบดำแบบเดิม ๆ เปลี่ยนไป...

I am a Hmong from Kheknoi. The Hmong in Kheknoi also fought in that war side by side with you. Thanks for sharing.

มีสหายสงครามมาด้วย ขอบคุณ ด้วยความยินดียิ่งครับ

You mean the battle on hill  1428 ?. Could you share your experience ? ;D

My brother in law and a few of his friends had been sended out to scout in Laos, to gather intelligent information and the movement of the Laos soldiers, then report back to his commander. I hope I could shared more, but it is a sensitive information. Thanks.

 

It's already past for long long time ago. So, i think it's not sensitive information anymore.

..ภาพจริงการโจมตีของกลุ่มตาลีบันต่อทหารอเมริกาในอัฟกานิสถาน เป็นการเล่นที่เผลอในช่วงทหารพักเพราะไม่ได้เตรียมป้องกันตัวเอง ชุดเกราะกับหมวกก็ไม่ใส่ ถือเป็นความประมาทของทหารอเมริกาเอง แต่คาดกว่าคนที่ซุ่มโจมตีไม่น่ารอดเพราะภาพสุดท้ายที่Buddyอีกคนปืนติดกล้องด้วย..  ::002::

วันนี้เข้ามา+ให้ท่าน prasrat ครับ
พอดีเมื่อวานไม่ได้อ่าน

ผม อยากทราบความแตกต่างระหว่าง ทหารพรานปักธงชัย กับ ทหารพรานครับ

..ถามผู้รู้หน่อยครับว่านายทหารเสนารักษ์ตามรูป(แพทย์สนาม)ที่ออกรบกับทหารในหมวดลาดตระเวน ตามสนธิสัญญาเจนีวา(หรือเปล่าเพราะผมไม่ทราบจริงๆ)ศัตรูยิงได้ไหมหรือว่าห้ามยิง เพราะเครื่องหมายกาชาดสากลที่ติดในเฮลิคอปเตอร์กู้ภัยนั้นรู้แต่ว่าห้ามยิงไม่ว่าฝ่ายไหน..  ::014::

ผมว่าจังหวะยิงกันคงไม่มีใครดูแขนเสื้อครับ  เป็นผมก็ยิงลูกเดียวครับ  ;D (ความคิดเห็นส่วนตัว)

+แต้มครับท่านพี่ Prasrat ::002::+นับถือครับใจถึงจริง ::014::

ตอบคำถามที่ถามว่าทหารพรานค่ายปักฯต่างจากทหารหน่วยอื่นอย่างไร อันดับแรกต้องขอตอบว่าทหารไทยทุกนายมีเป้าหมายเดียวกันคือ รักษา ชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์ จะแตกต่างที่ภาระกิจและเครื่องแบบที่บอกสังกัดเท่านั้น ทหารพรานค่ายปักธงชัย สายการบังคับบัญชาขึ้นตรงการกับกองทัพบก ทหารพรานกองทัพภาคขึ้นตรงกับภาคนั้นๆ ค่ายปักฯรบได้ทั่วประเทศตามที่กองทัพบกสั่ง ของกองทัพภาครบหลักในพื้นที่  ค่ายปักฯจะมีสัญญาลักษณ์บอกหน่วยมีผ้าผูกคอดำคลิปแดง อาร์มแขนซ้ายติดกูผู้ชนะ อาร์มแขนขวาติดสัญญาลักษณ์ทหารพรานจ่าดำ ค่ายปักฯมีอาวุธประจำกายเป็นอาก้า  กองทัพภาคมีอาวุธประกายเอ็ม16หรือเอสเค นี้คือความแตกต่างภายนอกที่เห็นได้เวลาปกติ  ที่ค่ายปักมีเรื่องกล่าวขานเยอะเพราะภาระกิจรบได้ทั่วประเทศ ออกรบมากก็ตายมากพิการมาก ภาระกิจค่ายปักฯจะเป็นการรบฉาบฉ่วยช่วยรบ เมื่อยึดพื้นที่ได้แล้วถอนตัวให้ทหารหน่วยที่รับผิดชอบพื้นที่ดูแลต่อไป หรือคำที่ชอบใช้ว่าทหารประจำการเรื่องที่นำมาเล่าสู่กันฟังสนุกๆ ไม่มีเจตนาโอ้อวดแต่ประการใด เป็นเรื่องในอดีตที่ว่าน่าจะเป็นบทเรียนสำหรับนักรบรุ่นหลัง นำไปต่อยอดคิดวิธีการรบออกไปให้รักษาชีวิตให้ปลอดภัยที่สุด และรบชนะแล้วต้องไม่ตาย ทหารไทยนักรบทุกนายมีเป้าหมายเดียวกัน ปราถนาทำหน้าที่ให้ประชาชนผู้อาศัยอยู่ทำมาหากินอย่างมีความสุข เห็นทุกวันนี้แล้วเหนื่อยพวกเรารบเพื่ออะไร เพื่อให้ประชาชนผู้อาศัยทำลายล้างกันเองหรือ ขอพี่น้องประชาชนได้โปรดเห็นใจทหารของเราด้วย ตายไม่เสียดายเพื่อพวกท่านจะได้มีความสุข   

นับถือ...ๆ   

อารมณ์ กับตัวอักษร  ยากจะส่งผ่านให้เห็นอย่างที่ต้องการให้เห็นใกล้เคียงความจริง....

ข้อความที่เล่าสู่แก่สมาชิก  คับคล้ายคับคลาว่า  เคยได้พบเห็นสำนวนเช่นนี้มาก่อน....ไม่ทราบว่า  ท่านเคยเขียนเรื่องราวในลักษณะนี้เผยแพร่บ้างหรือไม่   แต่อย่างไรก็ตาม ผม +  ให้แล้วครับ  ขอบคุณ

ถ้าถือปืนมาแบบนี้ผมยิงก่อนครับ กรรมการเจนีวาไม่เห็น ;D

นับถือครับท่าน prasart

ไม่ทราบว่าใช่ท่านเดียวกับ  นนท์นาวิน  หรือไม่ครับ

ขอบคุณครับ

Really want to know some of your information. Just +1 point for you to be the fee. 555  :D

รักนะ ! ทหารกล้า :VOV:  + แต้มเติมแรงใจครับ ::002::

จุดเล็งอย่างดีเลยนิ

สะท้อนใจ ไม่รู้ว่าปัจจุบันค่าตอบแทนของทหารพรานดีขึ้นบ้างหรือยัง ::014::

 ::014:: ::014:: ::014:: +1 พี่ prasrat ครับ รอติดตามอยุ่ครับ ::014:: ::014::

รอติดตาม และให้กำลังใจเสมอครับ ::014::

ห่างหายไปหลายวันเนื่องจากต้องทำมาหาเลี้ยงชีวิต ขอบคุณมากครับสำหรับ แรงใจแรงสนับสนุน ที่ส่งใจให้กับ ทหารไทยทุกนาย ตอบผู้ที่ถามมาว่าผมคือนนท์นาวินไหมผมไม่ใช่ท่านนนท์ครับ สำหรับผู้ที่ลงความเห็นเป็นภาษาอังกฤษมา น่าเสียดาย ผมไม่เก่งภาษาแต่ก่อนตั้งใจจะเรียนเสริมสวยไปๆมาๆดันมาเป็นทหาร  แต่พอรู้ว่าเขามีญาติเป็นทหารเคยไปรบที่ร่มเกล้า อยากแชร์ประสบการณ์เล่าเรื่องที่เคยได้ยินมาเล่าสู่กันฟัง เขาบอกว่าเรื่องนี้ผ่านมานานแล้ว คงไม่กระทบ กับความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ ผมคิดว่าในนี้มีสาธุชนทุกคนเป็นผู้มีปัญญา แยกแยะออกว่ามันเป็นอดีตที่ขมขื่นที่ประชาชนของทั้งสองประเทศไม่อยากให้เกิด และควรเป็นบทเรียนสำหรับผู้นำประเทศควรตรึงตรองให้รอบครอบ เรื่องจริงที่ผมนำเสนอ เป็นเรื่องเสนอนำวิถีชีวิตการรบความเป็นอยู่ของผู้รบจริงไม่ใช่รบบนโต๊ะ โอกาสแพ้ชนะพวกเรารู้จริงว่าแผนที่กำหนดมาให้พวกเราปฎิบัตินั้น รู้ว่าแพ้และจะต้องตายก็ต้องไป  เวลาแห่งการจะได้ชัยชนะที่งดงามและสูญเสียน้อยพวกเราเห็น แต่พวกเราไม่มีสิทธิ์เสนอ เพราะผู้บังคับบัญชามองพวกเราเป็นเพียงทหารเลว  สั่งตายมึงต้องตาย   เปรียบพวกเราถึงแม้จะเป็นเพียงม้าศึก แต่พวกเราก็มีสิทธิ์ที่จะเลือกขุนพลขึ้นขี่หลัง หากฝีมือไม่ดีซ้ำขาดความยุติธรรม พวกเราก็มีสิทธิ์สบัดตกจากหลังได้เหมือนกัน  ตอบผู้ที่ถามว่าผมเคยเขียนลงที่ไหนหรือเปล่า ยังไม่เคยเขียนลงที่ไหนครับ แต่ผมใช้เวลาว่างเขียนเรื่องอดีตรวมเป็นเล่มเอาไว้ให้ลูกอ่านที่บ้าน ผมคิดอยู่นานว่าจะเขียนลงเว็บหรือไม่ เพราะคนรักคนชังมี เดี๋ยวคนอาจจะคิดว่าโฆษณาอะไรหรือเปล่า เล่าเรื่องสนุกๆครับอย่าคิดมาก อย่างเรื่องร่มเกล้า ผมจะเล่าตอนจบให้ฟังว่าตอนพวกเราขึ้นไปจับมือกัน ว่าทหารไทยทหารลาวน้ำตาตกในขนาดไหน พวกเราปรับทุกข์กันอย่างไร บรรยากาศนี้ไม่มีใครรับรู้ พวกเรานักรบไม่ใช่นักแสดง  แต่จะนำเสนอเรื่องช่องบกให้จบก่อนมีนักรบกล้าของเราหลายคนที่รอเอ่ยชื่อให้ฟ้าดินได้รับรู้ไว้ ด้วย สำหรับรูปถ่ายตอนเหตุการณ์สำคัญก็พอมีให้ชมอยู่บ้างนิดหน่อยที่เคยถ่ายไว้ เดี๋ยวค่อยนำเสนอให้ชม   

...มาเป็นกำลังใจให้ครับ +1 ... ::014::

 พอพวกเราเดินทางไปถึงจุดป้อมเอ็ม60 ที่ทหาร ร16อยู่จุดสุดท้าย พวกเราจึงตีปีกออกไปทางขวามือ มองไปที่เนิน408ที่ห่างประมาณ100เมตร ทหาร ร16เก่งจริงๆ ที่สามารถขุดร่องคูเลตเข้าไปเกือบถึงฐานพวกมัน แต่ก็เสียสละชีวิตไปหลายคนกว่าจะเข้าไปถึงได้ขนาดนั้น  บนเนินตอนนี้โล่งเตียนมากมองเห็นบังเกอร์พวกมัน และตรงกลางระหว่างมันและเราจะเห็นศพทหาร ร16นายหนึ่งนอนตายอยู่ตรงนั้น เห็นบอกว่าทหารนายนั้นเครียดถือปืนวิ่งเข้าไป จึงถูกยิงตายและเอาศพออกมาไม่ได้ แต่เสื้อเกราะที่เขาใส่นอนตายอยู่นั้นตอนพวกเรายึดเนินคืนมาได้ มีพวกเราบางคนเอามาซักใส่ต่อ ซักเท่าไรกลิ่นศพก็ซักไม่ออก ปัจจุบันพวกเราคนนี้ยังมีชีวิตอยู่  พวกเราค่อยๆทยอยคลานตามก้นกันออกไปทางขวา ปืนใหญ่ฝ่ายเรายิงกดหัวพวกมันไว้ ตกเฉียดๆออกไปทางหลังฐาน408 พวกเราทยอยคลานไปจนถึงต้นประดู่ใหญ่ต้นหนึ่ง จึงหยุดเพราะคลานเข้าใกล้ฐานมากแล้วเหลือประมาณ50เมตร พี่แดงกับผมอยูหัวสุดจับคู่บัดดี้กัน ผม2คนจึงเลือกเอาใต้ต้นประดู่ขุดเป็นหลุมแค่เข่า พวกเรานำกระสอบทรายมาด้วยคนละ20ถุง การขุดดินต้องเบาจะเบาอย่างไรพวกมันก็ต้องได้ยิน เพราะดินบนเขาฤดูแล้ง ทั้งแข็งและแน่น พวกเราอาศัยเวลาปืนใหญ่ลงบึ้มบนเนินต้องรีบขุดดินฉึกๆๆๆเวลาว่างเสียงปืนกรอกกระสอบทราย เวลาตัดไม้ก็เหมือนกัน พวกเราทำจนเสร็จหลังคาคุมด้วยกระสอบทรายหนึ่งชั้น ใช้เวลาร่วม2ชั่วโมง เวลาบ่ายกว่าๆเห็นจะได้ พวกเรานั่งพักเหนื่อย พี่แดงบอกผมจะเดินไปคุยกับพี่ธิน สองคนนี้เวลาคุยกันไม่มีเรื่องอะไรหรอกถ้าไม่ใช่เรื่องลามกเพราะคลายเครียดดี ผมนั่งพิงต้นประดู่มองไปที่ฐานพวกมันแต่มองไม่เห็นหรอกเพราะปีกขวาที่พวกเราแยกมา มีแต่ต้นไผ่และต้นไม้อื่นๆบดบังไปหมด ไม่เหมือนที่จุดป้อมเอ็ม60ที่ ร16อยู่โล่งเตียน พอพี่แดงเดินห่างผมได้ประมาณ20เมตร เสียงปืนคอดัง ปังๆๆๆๆๆๆๆต่อเนื่องเป็น10ลูกขึ้นมาจากกลางฐาน408 พวกเราที่กำลังนั่งพักเหนื่อยตกใจลุกขยับถือปืนเตรียมพร้อม หน้าหลุมใครหน้าหลุมมัน ทุกคนคงภาวนาอย่าให่มันมาตกที่พวกเรานะเพราะหลุมบังเกอร์พวกเราทำไว้บังแดดฝนมากกว่าที่จะหลบบังลูกปืนคอ ไม่ถึงเสี่ยววินาทีแรงอธิฐานพวกเราไม่มีอานุภาพมากพอที่จะต้านแรงลูกปืนคอได้ เสียงแหวกอากาศแฟ๊ดๆๆๆๆๆๆๆลงมาอย่างรวดเร็ว ตอนที่พวกเราทุกคนแน่ใจว่าหวยออกที่พวกเราแน่แล้ว ต่างคนต่างแย่งกันลงรู เกือบไม่ทัน บึ้มๆๆๆๆๆๆๆผมหันหน้าออกมามองข้างนอกหลุม เห็นควันดินปืนและฝุ่นดินฟุ้งกระจายไปทั่ว ชุดแรกผ่านไปไม่ถึง15วินาทีชุดสองตามมาอีกเป็นห่าฝน คราวนี้ไม่เพียงแต่ปืนคอทั้ง ปรส.และปืนคอผสมกัน เละเป็นโจ๊ก แสดงว่าปืนใหญ่ฝ่ายเราที่ยิงกดหัวพวกมันอยู่นั้นกดพวกมันไม่อยู่มันจะต้องมีกำบังอะไรพิเศษ ที่ทำอะไรมันไม่ได้มันถึงโต้ตอบพวกเราได้  ผมอยู่คนเดียวและอยู่หน้าสุด มันเลยคำว่ากลัว มันเป็นอะไรที่อธิบายไม่ถูก  ครึ่งชั่วโมงผ่านไปไม่มีวี่แววว่าพวกมันจะหยุด เสียงลูกปืนคอแต่ละลูกที่แหวกอากาศลงมามันเหมือนมัจจุราชเรียกหาวิญญาณ ถ้าหากมันตกลงบนกระสอบทรายที่คุมหลังคาอยู่ ไม่ต้องระเบิดก็ได้แค่ลูกด้านก็รับไม่ได้แล้ว ขนาดปืนใหญ่ฝ่ายเราระดมยิงช่วยกันยังไม่สามารถทำให้พวกมันหยุดยิงได้ มันกลับเป็นพวกเราต้องรับเละลูกกระสุนทั้งฝ่ายเรายิงช้อตและฝ่ายมันตั้งใจยิง ผมมองมาข้างนอกหลุมมองหาใครก็ไม่เจอ เสียงระเบิดของลูกปืนดังสนั่นแต่ผมเหมือนอยู่ในความอ้างว้าง เพราะอยู่คนเดียวไม่เห็นใคร ผมอยู่ห่างพวกราว10เมตร แต่ฝุ่นดินและควันดินปืนบดบังหนามากข้างฝ่ายทหาร ร16ที่อยู่ห่างราว200เมตรก็เงียบไม่มีเสียงปืนแม้แต่นัดเดียว พวกเขาก็คงโผล่หัวไม่ได้เพราะจุดนั้นฟังเสียงน่าจะโดนถล่มด้วยปรส.ชุดใหญ่เหมือนกัน  ใจผมตอนนั้นเริ่มคิดไปต่างๆนานา มองไม่เห็นผมคิดว่าพวกเขาคงถอนตัวแล้ว ผมอยู่ห่างพวกผมคงไม่ได้ยินคำสั่ง จังหวะที่ผมกำลังวิตกอยู่นั้น เสียงปืนกลจานยิงออกมาจากฐานพวกมัน ปังๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเสียงมันดังอยู่ห่างผมราว50เมตร ผมยิ่งใจเสียคิดว่าโดนชาร์ทแน่นอน ถ้ามันชาร์ทเข้ามาผมมีหวังตายแน่นอน พวกมันไม่ยิงเข้ามาในหลุมผมแต่มันอาจจะเอาระเบิดยัดเข้าก็ได้ คิดแล้วยิ่งกลัวหวาดเสี่ยวมาก จะออกมาจากหลุมก็ออกไม้ได้ เสียงปืนกลจานยังคงยิงมาเรื่อยๆ ปะปนกับปืนคอ ผมเอาปากกระบอกปืน จ่อไว้หน้าหลุมถ้ามันมาส่องดูผมจะได้เหนี่ยวไกยิงก่อน พวกเราถูกกระทำฝ่ายเดียว ไม่สามารถโต้ตอบได้รวมเวลา2ชั่วโมงกว่า เสียงถล่มโต้ตอบกันด้วยอาวุหนัก เริ่มบางเบาลง ปืนคอเริ่มหันไปถล่มที่จุดป้อมเอ็ม60แทน พวกเราจึงเริ่มโผล่หัวออกมาดูกันนอกหลุม เตรียมรับมือปะทะปืนเล็กกัน พวกเราออกมาหมอบนอกหลุม คอยมันเข้ามาจนเสียงปืนทุกฝ่ายเงียบลง เสียงปลายแถวของพวกผมเริ่มมีการเคลื่อนไหวเห็นพวกเราหลายคนวิ่งสวนกัน พี่แดงวิ่งมาหาผม ถามผมว่าเป็นอะไรไหม ผมบอกไม่เป็นไรแต่กลัวฉิบหาย ไม่น่าปล่อยผมไว้คนเดียวเลย พี่แดงบอกกูก็ไม่รู้ว่ามันจะเล่นงานพวกเราตอนนี้ เสียงเอะอะทางกลางแถว พวกเราตั้งฐานเรียงหน้ากระดาน พี่แดงบอกผมมึงระวังหน้าไว้เหมือนเดิมกูจะไปดูพวกเราหน่อยว่าใครเป็นอะไรมั่ง ครึ่งชั่วโมงผ่านไปพี่แดงกลับมาหาผม บอกว่าชุด2โดนหนัก บาดเจ็บ6คน แต่ไม่มีใครตาย ลำเรียงส่งลงข้างล่างเรียบร้อย ตอนนี้เวลาจะ5โมงเย็นแล้ว พวกเราขึ้นมาแค่วันแรกมันต้อนรับอย่างอบอุ่นเชียว ในเวลาแห่งความตายใช่ว่าจะมีแต่เรื่องเครียด เรื่องตลกเกิดในเวลาเฉียดตายก็มี ช่วงพี่แดงเดินไปคุยเรื่องลามกกำลังออกรสชาด อยู่หน้าหลุมพี่บัลลังค์ พอเสียงปืนคอดังขึ้น พี่บัลลังค์กระโดดลงหลุมอย่างเร็ว แกลืมไปว่าหลังสะพายอาร์พีจีขวางหลังอยุ่ แกบอกเหมือนมีอะไรกระชากกลับอย่างแรงไหล่แทบหัก พี่แดงจะกลับหลุมก็กลับไม่ทัน เห็นพี่บัลลังค์ลงหลุมช้า จึงใช้เท้าเหยียบกระแทกเข้าไปอีก ซวยซ้ำซ้อน กว่าจะเข้าหลุมได้ ปกติหลุมหนึ่งจะอยู่2คนพอดี วันนั้นสามารถอยู่ได้4คน หลังจากนั้นพวกเรายังคงเกาะติดแบบเงียบเชียบต่อไป เพื่อรอคำสั่ง ว่าจะให้ทำอะไร        

+ท่านprasrat  ไปแล้ว2จะบวกต่อเนื่องไปเรื่อยขณะเข้ามีติดตามอ่านครับ  ;D

..upครับ.. ::005:: ::014::

ขอลงทะเบียนอ่านด้วยครับ

รอชมอย่างใจจดใจจ่อเลยครับ อยากรู้เหมือนกันว่าทหารลาวรู้สึกอย่างไร  +1ให้ตามธรรมเนียม  :D

ทหารลาวถูกล่ามโซ่ติดกับปืนใหญ่ก็มีนะครับ .... :P

+1 ครับพี่ทหารกล้า ::002::

ติดตามมาตลอดครับ ออกรสชาติจริงๆ  บวกให้ท่าน  prasrat  และท่าน  Middle ครับ

เข้ามาอ่าน 1 ครั้งก็บวกให้ 1 ครั้งครับ  ::014::

มาลงทะเบึยนอีกคนครับ + ครับ

อยากจะให้มีใครก๊อปปี้บทความนี้ แล้วส่งไปให้พวกนักการเมือง ที่เอาผืนแผ่นดินไทยไปแลกผลประโยชน์ส่วนตัว
ได้อ่าน  เผื่อว่ามันอาจจะสำนึกบ้าง   ฤ ว่ามันเปล่าประโยชน์ 

มาติดตามทุกวัน +1 ครับ  :) ::014::

ทุกครั้งที่เข้าเวปนี้  กระทู้นี้เป็นกระทู้แรกๆ  ที่ผมมองหา  ::002:: ::002::

ขอยกกระทู้ เพื่อรออ่านต่อไปครับ

 ::014::

มารอด้วยคน  ติดงอมแงมเลยครับ

ยกไว้ครับรอท่านมาเล่าต่อ ::014::

+1 ครับพี่

วันนี้มายกไว้อีกครับ

วันนี้ผมมายกบ้าง รอๆๆๆครับผม

อึ๊บๆ ยก ครับ

พอดีไปเจอลิ้งค์นี้มาครับ มีรูปเกี่ยวกับทหารพรานร่มเกล้าด้วย แต่ไม่กล้าเอารูปมาแปะที่นี่ เพราะมีบางรูปที่เห็นแล้วรบกวนจิตใจ ที่ลิ้งค์นี้ครับ
http://www.212cafe.com/freewebboard/view.php?user=sutin&id=226 (http://www.212cafe.com/freewebboard/view.php?user=sutin&id=226)

 :OO

อ้าว วันนี้ลิ้งค์ ตายซะแล้ว

สงสัยคนเล่าจะลืมตามชื่อกระทู้ซะแล้ว  คนอ่านจะลงแดงตายอยู่แล้วจ้า :~) :~)

รอติดตามอีกคนครับ

  :~) :~) ::014::

มารออ่านอยู่เช่นกันครับ  ::014::

ขอโทษครับที่ห่างหายไปหลายวันเพราะมีการเดินทางไปหลายที่ ขอนำท่านเข้าสู่สนามรบช่องบกต่อจากคราวที่แล้ว วันแรกที่พวกเราขึ้นเหยียบเนิน408 โดนถล่มต้อนรับอย่างสมเกียรติผ่านไป ต่อจากนั้นมาพวกเราจะไม่หนีห่างไกลหลุม อย่างมากแค่ออกมานั่งสูดลมหายใจที่หน้าปากหลุมเท่านั้น พวกเราอยู่อย่างเงียบเพื่อรอคำสั่งให้ปฏิบัติการ เสื้อเกราะและหมวกเหล็กถูกลำเรียงขึ้นมาให้ใส่ มันเป็นอุปกรณ์ที่พวกเราไม่คุ้นเคยและไม่เคยใช้มาก่อน พอมาใส่ดูเหมือนตัวประหลาด น้ำหนักเสื้อเกราะเกือบ3กิโล เมื่อใส่เข้าไปเวลาจะหันหน้าไปทางไหนต้องหันไปทั้งตัว มันเป็นอะไรที่ไม่คล่องตัวเอาเสียเลย หมวกเหล็กใส่เข้าไปหนักหัวจริงๆ ความคล่องตัวของพวกเราคือรองเท้าผ้าใบ ผ้าผูกคอโพกหัวแทนหมวก เสื้อเกราะไม่ต้องเพราะพวกเรามีพระดีเป็นลูกศิษย์ของพระพุทธเจ้าทุกคนถึงที่ตายก็ต้องตาย  อุปกรณ์ที่ให้มาจึงเป็นอุปกรณ์ที่ถ่วงการเคลื่อนไหวให้ชักช้าไม่สะดวก เสื้อเกราะจึงเอามาคุมกระสอบทรายคุมหัวไว้ดีกว่า เวลานอนพวกเราใช้วิธีนั่งหลังพิงดินหลับในหลุม ขนาดมดไต่ยังสดุ้งตื่น ไม่มีการเข้าเวรทุกคนต้องเข้าเวรรักษาชีวิตตนเอง ในช่วงเวลานี้ปืนใหญ่ฝ่ายไทยยังคงยิงรบกวนตกระเบิดบนเนิน408ทิ้งระยะห่างเป็นช่วงๆ ตามโอกาส หลายวันเข้าความกดดันตกมาที่พวกเรา นอนไม่ได้นอนกินเหมือนแมวดม มดไต่มาทีสดุ้งทีข้าวเหนียวที่นึ่งติดตัวมาตั้งแต่วันแรกตอนนี้เริ่มแข็งแห้ง อาหารหลักคือปลาเค็มชนิดเค็มแมลงวันไม่กล้าตอม หมาไม่กล้ากิน แต่พวกเราต้องกินเพื่ออยู่ไม่ใช่อยู่เพื่อกิน ความอ่อนล้าเริ่มตามมา พวกเราเริ่มบ่นกับภารกิจนี้ ให้พวกเรามาทำอะไรกันแน่ โอกาสแห่งชัยชนะมีแต่ไม่สั่งการเข้าโจมตี หรือต้องการให้พวกเรามาเกาะติดเพื่อสร้างความกดดันต่อพวกมันให้ถอนตัวอย่างนั้นหรือ ผมคิดว่าผู้บังคับบัญชาคิดผิด พวกมันก็ไม่ใช่นักรบธรรมดา ถ้าหากพวกมันยอมแพ้อะไรง่ายๆแบบนั้น ร.16ที่ขึ้นมาก่อนคงไม่สูญเสียมากมายขนาดนี้ ความกดดันตกมาที่พวกเรามากขึ้นทุกวัน ระหว่างที่รอคำสั่งอยู่นั้น พวกเราโดนถล่มชุดใหญ่อีก2ครั้ง ไม่ใช่เรื่องสนุกเลย เจ็บจริงตายจริง แต่โชคดีที่2ครั้งต่อมาพวกเราพระคุ้มครองไม่มีใครเป็นอะไร ใกล้จะครบเดือนแล้วพวกเราอ่อนล้ามากจริงๆ เหล็กดีต้องตีตอนร้อน ความเครียดความกดดันพวกเราเริ่มวิพากวิจารณ์การสั่งการของผู้บังคับบัญชาว่าใครเป็นผู้กำหนดการรบครั้งนี้ จะรอให้พวกเราตายหมดก่อนหรืออย่างไรถึงจะสั่ง ปืนนัดเดียวพวกเรายังคงรักษาวินัยอย่างดีเยี่ยมไม่มียิงออกไปเปิดเป้าหมายแม้แต่น้อย มีแต่พวกมันเล่นงานพวกเราอยู่ฝ่ายเดียว และแล้วคำสั่งก็ตกมาก่อนจะครบเดือนไม่กี่วัน ภารกิจให้พวกเราเข้าโจมตีเรียงหน้ากระดาน เข้าไปหามัน แต่คำสั่งรบบนโต๊ะกับพื้นที่จริง พวกเราไม่สามารถเดินหรือวิ่งเข้าไปได้ เข้าไปเมื่อใดตายหมดเมื่อนั้น เพราะไม้ไผ่และไม้เล็กใหญ่ที่โดนถล่มจากปืนใหญ่และปืนคอ หักล้มระเนระนาดกรีดขวางทางเป็นอุปสรรคมาก พวกเราจึงขอระเบิดตอปิโดเพื่อระเบิดทางวิ่งเข้าชาร์ท ระเบิดถูกลำเรียงขึ้นมาในเวลาที่พวกเราเหนื่อยล้า แต่พวกเราก็จะทำจนใจขาดดิ้น  ระเบิดพร้อมแต่ขาดคนอาสาออกไปวางระเบิด พี่พุฒยกมืออาสาและขอผู้ช่วยหนึ่งคน ผมยกมืออาสาอีกคน พูดถึงพี่พุฒเป็นนักรบที่ผ่านการรบมาอย่างโชกโชน เมื่อครั้งยุทธการใต้ร่มเย็น พี่พุฒและพี่ก้องหล้านำหน้าออกลาดตะเวน โดนระเบิดเคโมเต็มๆ2คน ปลิวกระเด็นทั้ง2คนร่วม3เมตร พี่พุฒโดนสะเก็ดระเบิดเกือบ300ลูกไม่เข้าแต่มีเข้าที่ใจกลางมือหนึ่งรู จุกเกือบตาย ส่วนพี่ก้องหล้าโดนสะเก็ดระเบิดเกือบ200ลูก เข้าทุกรูพี่ก้องหล้าผงกหัวดูตนเอง เห็นเลือดอาบเต็มตัว เอานิ้วแหย่ดูบาดแผล แล้วแกพูดว่ากูไม่เหนียวนี่หว่า  พร้อมถอดห่อพระห่อเท่าหัวทิ้งไป และหลังจากนั้นเวลาออกรบพี่แกจะแขวนพระองค์เดียวบอกหนักคอ พระองค์ที่แขวนคือหลวงปู่แหวนรุ่นแขวนคอไก่ (ทอสอบเองคือแขวนคอไก่แล้วยิงปรากฏว่ายิงไม่ออก)ผมกับพี่พุฒเตรียมร่างกายพร้อมระเบิดพร้อม ระเบิดตอปิโด20ท่อนกองอยู่ตรงหน้าผมกับพี่พุฒ เราสองคนมองหน้ากัน พี่พุฒถามผมว่าพร้อมหรือยังผมตอบพร้อม เราตกลงกันว่าเกิดเลือกไม่ได้ ตายเลือกได้ ก่อนออกปฏิบัติการ พวกเราขอปืนใหญ่ที่ตั้งเรียงรายอยู่แถวบ้านหนองขอนราว20กระบอก ให้ระดมยิงชุดใหญ่ให้ด้วย   

 ::014::

 ::014::ขอบคุณครับ ติดตามอยู่ ::014::

 ::014::

ได้อ่านที่คุณ prasrat เขียนบอกเล่าทำให้เกิดอุปทานได้กลิ่นดินปืนในเข้ามาในโสตเลยครับ...

ยังติดตามอยู่ครับ

ผมสงสัยว่าเจ้าบังกะโลตอปิโดเนี้ย เมื่อเราดันเข้าไปแล้วมันไปดดนกับระเบิดเข้าเจ้าตัวนี้มันจะระเบิดด้วยไหมครับ ::011::

มาตามติด ติดตามอีกคนครับ   ::014::

รอลุ้นอยู่ครับ  ::014::

 ::014::

ผมเป็นน้องใหม่น่ะครับ ติดตามอยู่

มันโครตๆครับพี่

 ยังรอและคอยติดตามอยู่ครับ ::002:: ::002::

ผ่านมารอด้วยคนครับ

ยังติดตามอยู่ครับ

+แต้มแรงใจให้ครับพี่ทหารกล้า....

รอครับท่าน ::014::

หลายคนท่าทางจะลงแดงแล้วน่ะครับ รวมทั้งผมด้วย :<<

ท่านที่กำลังลงแดง ไปที่นี่ก่อน น่าจะพอบรรเทาได้บ้าง นิยายของสยุมภู ทศพล
http://www.thaipoliceshootingclub.com/forum/index.php?PHPSESSID=c2ed797601b7f1a07b53d07b28769d1e&topic=303.0 (http://www.thaipoliceshootingclub.com/forum/index.php?PHPSESSID=c2ed797601b7f1a07b53d07b28769d1e&topic=303.0)

สมัยเมื่อผมยังเป็นเด็กชอบนิยายของสยุมภู  ทศพล ก้องหล้า  สุรไกร และต๊ะ ท่าอิฐ มาก โดยเฉพาะต๊ะ ท่าอิฐ นี่ชอบมากเป็นพิเศษ ทั้งเรื่องบู๊ที่เขียนลงบางกอก และที่สุดยอดคือชุดบ้านาฮาเฮ ที่มีตัวละครคือ จำปา หนูลอย แย้ม สำรวย ใบ เตยหอม ลองหามาอ่านนะครับ รับรองจะติดใจ :VOV:

ยกครับ.. รอติดตามผลงาน ::014::

เสียงปืนใหญ่ฝ่ายเราคำรามขึ้นมาพร้อมกัน ราว10กระบอกเสียงลูกปืนใหญ่แหวกอากาศดังหวี๊ดๆๆๆแข่งกันมา โดยมีเป้าที่เดียวกันคือเนิน408 ลูกปืนใหญ่ชุดแรกที่ยิงออกมายังไม่ทันตกที่เป้าหมาย  เสียงปืนใหญ่ชุดที่2 ดังคำรามตามมาติดๆและจะเป็นการยิงแบบนี้ไปเรื่อยๆ จนกว่าจะจบภารกิจในวันนี้ พวกเราออกมาประจำที่เตรียมพร้อม ลูกปืนใหญ่ชุดแรกลงที่เป้าหมาย บนเนิน408ระเบิดดังสนั่นหวั่นไหว ไม่ถึง10วินาทีชุด2ลงตามติดๆ มีบางลูกช้อตเฉียดลงมาที่พวกเราห่างเพียง10-20เมตรก็มี  หูพวกเราต้องคอยฟังลูกช้อตให้ดีไม่เช่นนั้นคนที่ตายอาจจะเป็นพวกเราเอง การบอมของปืนใหญ่ฝ่ายเราผ่านไปได้ราว3นาที พี่พุฒชวนผมแบกแท่งตอปิโดขึ้นไหล่คนละ3แท่ง เดินลุยออกไปท่ามกลางห่ากระสุนปืนใหญ่ ที่ยังคงยิงถล่มกดหัวพวกมันไว้เรื่อยๆ ส่วนพวกเราที่คัดเลือกไว้ให้วิ่งเข้าชาร์ทหลังระเบิดเปิดทางให้แล้ว มาเตรียมพร้อมใต้ต้นประดู่ตรงหลุมของผม ถ้าหากผมกับพี่พุฒถูกยิงตายก่อน พวกเราที่คอยอยู่ตรงนี้แหละ จะต้องไปเอาศพผม2คนออกมาให้ได้  พี่พุฒนำหน้าผมออกไป การเคลื่อนไหวทุกย่างก้าวเป็นไปอย่างช้า เพราะไม้ไผ่และไม้เล็กต่างๆล้มขวางทางระเนระนาด พี่พุฒย่างก้าวสอดลงเหยียบตรงไหน ผมต้องเหยียบตามรอยพี่พุฒตลอด เพราะเราไม่รู้เลยว่าจะมีระเบิดฝังดินอยู่หรือเปล่า เวลาตอนนี้แดดร้อนเปรี้ยง ฝุ่นดินฟุ้งกระจายจากแรงระเบิดของลูกปืนใหญ่  หูกับตาตอนนี้ต้องแยกการทำงานมากกว่าปกติเป็น100เท่า สายตาเราต้องคอยจ้องมองไปที่ขอบฐานของพวกมัน อย่างไม่ลดละ และต้องคอยระวังเหลือบมองทางเดินด้วย หูต้องคอยฟังเสียงลูกปืนใหญ่ของฝ่ายเราด้วย หลายลูกที่เราด้วยประสบการณ์ว่ามันจะช้อตลงมาใกล้ๆ เรา2คนจะนั่งยองๆลง เพื่อเป็นพิธีเท่านั้น ซึ่งจริงๆแล้วรอดยาก เพราะระยะลูกปืนตกห่างแค่10-20เมตรเป็นระยะฉกรรณ์หวังผลตาย100เปอร์เชนต์  ทุกอย่างอยู่ที่พรหมลิขิต ความคิดเป็นของคนความสำเร็จเป็นของฟ้าที่กำหนดไว้แล้ว พวกมันคงคิดไม่ถึงเหมือนกันว่า ปืนใหญ่ถล่มหนักขนาดนี้ จะมีคนบ้าออกมาเดินเล่นท่ามกลางห่ากระสุน เป็นยุทธวิธีที่ทั้ง2ฝ่ายรู้กัน คือหลังปืนใหญ่ถล่มเสร็จฉากต่อไปจะต้องเป็นการปะทะด้วยปืนเล็กอย่างแน่นอน ประมาณ10นาที่กับระยะทาง50เมตร ที่เต็มไปด้วยขวากไม้ขวางกั้น  พี่พุฒนำทางผมจนเข้าชิดขอบฐานของพวกมัน พี่พุฒชี้นิ้วบอกผมพร้อมนั่งลงบังพุ่มไม้เล็กๆ ข้างขอบฐาน เรา2คนวางแท่งตอปิโดลงพี่พุฒสอดวางแท่งตอปิแท่งแรกไว้ที่ขอบฐาน ต่อสายฉนวนออกมา ผมเป็นลูกมือแบกแท่งตอปิโดไว้ทั้งหมด มันหนักจริงๆแต่ต้องทน เพื่อให้พี่พุฒทำงานสะดวก เราวางระเบิดถอยหลังออกมาเรื่อยๆ วางแต่ละแท่งวางลำบากมากเพราะ ต้องสอดลงใต้ไม้ที่หักทับหน้าดินไว้เพื่อเวลาระเบิดมันจะได้ทำลายล้างทุกอย่างให้ราบเรียบ ตอนนี้ระเบิดฝังดินไว้มีหรือเปล่าเราไม่รู้เพราะผม2คนยังไม่เหยียบ  เหงื่อตอนนี้ผมกับพี่พุฒเปียกชุ่มไปทั้งตัว ปืนใหญ่ยังคงยิงกดหัวพวกมันคุ้มกันพวกผมอย่างแน่นหนา ถึงจะช้อตเฉียดพวกเราบ้างแต่ก็ปลอดภัย  ตอปิโด6แท่งถูกวางจนหมด แต่ระยะทางยังไม่ได้ พี่พุฒให้ผมกลับออกไปเอามาอีก 4แท่ง ผมวิ่งกลับออกมาโดยไม่สนใจว่าจะมีระเบิดหรือเปล่า พี่พุฒยังคงคอยผมอยู่ที่เดิม ผมแบกกลับเข้าไปอีก4แท่ง แล้ววางจนหมด พี่พุฒบอกให้ผมวิ่งออกมาก่อน โดยพี่พุฒจะวิ่งตามและดึงสายไฟออกมาด้วย  ผมวิ่งออกมาขาผมเกี่ยวกับไม้ล้มหัวคะมำ ระเบิดเอ็ม67หล่นหายไป2ลูก ลุกขึ้นได้ผมวิ่งต่อ จนมาถึงจุดที่พวกเราเตรียมพร้อมคอยอยู่ พอพี่พุฒลากสายไฟมาถึง พี่แดงขอกดระเบิดเอง ผมกับพี่พุฒใช้เวลาร่วม30นาทีกว่าจะวางระเบิดท่ามกลางห่ากระสุนเสร็จ พวกเราที่เตรียมเข้าชาร์ทรับรู้กันว่าหลังสิ้นเสียงระเบิดเปิดทาง พอฝุ่นจางลงพอมองเห็นทางให้วิ่งเข้าชาร์ททันทีพี่ซาตานจะเป็นคนแรกที่จะวิ่งนำทางเข้าชาร์ท เมื่อพร้อมแล้ว หน.หลง บอกให้พี่แดงกดระเบิด พวกเราหมอบลง เสียงระเบิดตอปิโดทำงานระเบิดตูม! ควันระเบิดฝุ่นดินเศษไม้ปลิวฟุ้งขึ้นฟ้าทั้งแนวสูงและแนวราบ มันดังกว่าระเบิดของลูกปืนใหญ่หลายเท่า พวกเราอยู่ห่างจากจุดระเบิดประมาณ15เมตร รู้สึกถึงความอัดแน่นของแรงระเบิด จนแน่นหน้าอกทุกคน ฝุ่นดินฤดูแล้งฟุ้งกระจายปกคลุมไปทั่วบริเวณ จนมองอะไรไม่เห็น ระหว่างที่พวกเราหมอบคอยให้ฝุ่นดินจางลงอยู่นั้น เสียงปืนคอดัง ป๊องๆๆๆๆๆๆไล่กันขึ้นมาจากกลางฐานเนิน408 ระหว่างนี้ปืนใหญ่ฝ่ายไทยเงียบลงเพราะจะเปิดโอกาสให้พวกเราวิ่งเข้าชาร์ท พอปืนใหญ่ฝ่ายเราเงียบลงหลังจากเสียงระเบิดตอปอโดระเบิดขึ้น ปืนคอของฝ่ายมันดังขึ้นแทน พวกเราที่เตรียมตัววิ่งเข้าชาร์ท ต้องหยุดชงักตามเสียงปืนคอ รู้ด้วยสัญชาติทยานว่าตกที่พวกเราแน่ เพราะจุดที่ระเปิดตอปิโดเป็นเป้าหมายให้มันเห็นอย่างชัดเจน ชั่วอึดใจเดียวลูกปืนลงกระแทกพื้นระเบิดตูมๆๆๆๆๆๆๆลงจุดที่ตอปิโดระเบิด ฝุ่นดินที่กำลังจางลงตอนนี้กลับฟุ้งกระจายขึ้นมาอีก พวกมันยิงต่อเนื่องออกมาไม่ขาดสาย พร้อมกับการยิงสนับสนุนจากที่อื่นด้วย เละเป็นโจ๊ก 

 ::002:: ::014::

ผมได้กลิ่นฝุ่นกระจายเลยครับ

อยากเรียนถามว่าแท่งตอปิโดนี่คืออะไร อยากเห็นรูปด้วยครับ  ::014::

+1 ครับ  ติดตามอยู่นะครับ 

 ::002::  +ไปอีกค่าตั๋วเข้าชมครับ... ;D

ช้างสารชนกันหญ้าแพรกแหลกลาญน่าจะเป็นจริง เพราะตอนนี้อาวุธหนักทั้งปืนใหญ่ฝ่ายเรา และปืนคอ ปรส.ฝ่ายเขาเริ่มยิงถล่มลงมายังจุดเดียวกัน  ฝ่ายมันยิงป้องเพื่อไม่ให้ฝ่ายเราเข้าตีพวกมัน ฝ่ายเรายิงคุ้มกันพวกเราเพื่อหาช่องทางเข้าตีพวกมัน พวกเราที่อยู่ตรงกลางรับเละทุกลูก เวลาตอนนี้ประมาณ4โมงเย็น พวกเราขยับตัวไม่ได้  ได้แต่หมอบนิ่งระวังอันตรายที่จะเกิดจากทั้ง2ฝ่าย ลู่ทางที่วางระเบิดตอปิโดเพื่อจะเข้าชาร์ทตอนนี้ไม่ต้องพูดถึง ลูกปืนคอลงถี่ยิบราวห่าฝนออกไปเมื่อไหร่ตายเมื่อนั้น เสียงปืนใหญ่ฝ่ายเราที่มีอยู่ประมาณ20กระบอก น่าจะถูกยิงออกมาทุกกระบอก ฟังเสียงก็รู้ว่ามีปืนใหญ่ขนาดไหนบ้างที่ยิงออกมา พวกเราฟังจนชินแล้วว่าปืนกระบอกไหนยิงออกมาบ้าง ปืนใหญ่ขนาด155มม.เสียงดังแรงมาก มีวิถียิงไกลตอนนี้กำลังยิงข้ามไปตกยังฝั่งเขมร เพื่อโต้ตอบกับปืนใหญ่ยิงวิถีไกลของพวกมัน ปืนใหญ่ขนาด130มม.มีวิถียิงระดับกลางลงมากำลังยิงกดหัวพวกมันตามเนินต่างๆ ส่วน105มม.ที่มีอยู่หลายกระบอกและใช้งานบ่อยเพราะยิงวิถีใกล้ ยิงถล่มลงเนิน408ไม่ขาดระยะ ในขณะที่พวกเราหมอบรอคอยว่าการดวลอาวุธหนักจะยุติกันเมื่อไหร่นั้น  มีเสียงหนึ่งดังขึ้นเสียงนั้นคล้ายเวลาเราเอาขวดวางไว้ตรงริมฝีปากแล้วผิวลมปากเข้าไปในปากขวด ดังวุ๊ด....ยาว แต่เสียงนั้นดังแรงมาก ขนาดลูกปืนใหญ่ปืนคอที่ตกระเบิดอยู่ตอนนี้ยังดังกลบเสียงนี้ไม่ได้ มันดังแรงและยาวพวกเราสงสัยมากว่าเป็นอาวูธชนิดไหนเนี่ย ต่างคนต่างชะเง้อคอมองหน้ากัน และค่อยๆคืบคลานไปหากัน เพื่อเตรียมต้อนรับอาวุธประหลาด ฟังดูๆเหมือนรถแทรคเตอร์กำลังสตาร์ทเครื่อง หรือว่าจะเป็นรถถัง พวกเราให้น้ำหนักไปที่รถถัง แต่วิเคราะห์กันว่ามันเอาขึ้นมาได้อย่างไร ทำถนนมาตอนไหน  งานนี้พวกเราไม่ต้องการคำตอบ ถ้าหากเห็นต้นไม้ล้มระเนระนาดมาเตรียมตัวเผ่นได้เลย รถถังแน่นอน พวกเราออกจากรูทุกคนเตรียมวิ่งถ้าเป็นรถถังจริง พวกเราเคยเห็นฤทธิ์รถถังมาแล้ว ว่ามันร้ายกาจน่ากลัวขนาดไหน แค่ปืนกลที่ติดอยู่กับรถรถังลูกเท่าหัวแม่มือยิงโดนต้นไม้ขนาดเท่าขาขาดกระจุยกระจายแล้วคนจะเหลืออะไร เลือกตายได้ก็เลยไม่เลือกตายด้วยรถถัง พวกเราไม่มีอาวุธใดที่จะหยุดรถถังได้นอกจากอาร์พีจี  เสียงประหลาดนั้นดังราว10นาทีจึงเงียบเสียงลง  มันทำให้พวกเราวิตกมาก ขนาดปืนใหญ่ปืนคอ ปรส.ที่กำลังถล่มอยู่ขณะนี้ยังไม่ทำให้พวกเราวิตกไปกับมันเลย  ดูเวลาหนึ่งชั่วโมงผ่านไปการดวลอาวุธหนักยังหามีวี่แววว่าจะเอวังซะที ข้างฝ่ายทหารประจำการตอนนี้เริ่มยิงเอ็ม60ออกมาบ้าง หลังจากเงียบไปตั้งนาน เสียงเอ็ม60ทำให้พวกมันสนใจ ปืนคอที่ถล่มพวกผมอยู่มีบางกระบอกหันหัวไปถล่มจุดป้อมปืนเอ็ม60 ทำให้จุดที่พวกเราอยู่มีโอกาสหายใจได้บ้าง ปืนใหญ่ฝ่ายเราไม่สามารถกดหัวพวกมันได้เลย  การโต้ตอบจากอาวุธหนักต่างๆจากพวกมันยังคงหนักหน่วงไม่มีลดละ ยิ่งจุดเอ็ม60ตอนนี้อยู่ในแนวยิง ปรส.ของพวกมันจึงรับไปเต็มๆ แสงแดดเวลา5โมงเย็นเป็นสีเหลืงอ่อนบนเนิน408ตอนนี้ควันดินระเบิดฝุ่นดินกลิ่นดินปืนตลบอบอวนปลิวว่อนปะปนกับแสงแดดไปทั่วเนิน408 ผมไม่เคยเห็นนรกมาก่อนแต่ผมว่าตอนนี้น่าจะใกล้เคียงกับนรก แสงสีเสียงกลิ่นมีครบทุกรส  ระหว่างที่พวกเราหมอบหลบรอคอยความตายอยู่นั้น ผู้กองฝ่าดงกระสุนขึ้นมาแจ้งว่ามีคำสั่งให้ถอนตัว โอ้ พระจอร์ชมันยอดมาก มันเป็นเสียงสวรรค์ ผู้กองสั่งให้พวกเราที่อยู่แถวหน้าคือชุดผมให้ถอนตัวออกมาก่อน รบเร็ว ชนะเร็ว ถอนตัวเร็ว คำสุดท้ายชอบใจจริงๆพวกเราปฏิบัติรับคำสั่งอย่างเคร่งครัดถูกต้องไม่ต้องทบทวน ชุดผมถอนตัวเร็วกว่าเสียงวิ่งพรวดเดียวถึงจุดป้อมปืนเอ็ม60ที่อยู่ห่างประมาณ200ม.  ทั้งๆที่ตรงนี้ขณะนี้ได้กลายเป็นแดนมิคสัญญีไปแล้ว ความชุลมุนทั้งทหารพรานทหารเกณฑ์หาที่หลบปืนคอ ปรส.อัดแน่นตามหลุมบังเกอร์ของทหารเกณฑ์ เต็มไปหมด  พวกเราที่เหลือทยอยวิ่งออกมา ช่วงที่พวกเรากำลังทยอยถอนตัวออกมาเหมือนกับพวกมันเห็นการเคลื่อนไหวของพวกเราตลอด เสียงปืนกลจานของพวกมันยิงไล่ตามหลังออกมาปังๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆทำให้พวกเราที่กำลังทยอยออกมาต้องหยุดชงักหมอบหลบรอจังหวะสอง เตรียมตัวปะทะ ถ้าหากพวกมันวิ่งไล่ตามหลังมา ผมหลบหมอบอยู่ใกล้ๆปืนเอ็ม60 เสียงเอ็ม60 ทั้ง2กระบอกถูกยิงออกไปสาดกระสุนใส่ฐานของพวกมันชุดใหญ่ปังๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆทำให้เสียงปืนกลจานพวกมันหยุดยิง ชั่วขณะ พวกเราทยอยออกมาจนหมด ผู้กองออกมาเป็นชุดท้ายก่อนออกผู้กองคงคันมือกดไปหนึ่งแม็กสบายใจไป ทั้งทหารพรานทหารเกณฑ์ตอนนี้รักกันมากเสือสองตัวอยู่ในถ่ำเดียวกันได้ ปืนคอ ปรส.ปืนใหญ่ฝ่ายเราถล่มกันแบบหูหลับตับไหม้ จนพลยิงเอ็ม60โผล่หัวขึ้นไปยิงไม่ได้ ไอ้ตุ้มเพื่อนผมที่หลบหมอบอยู่ในป้อมปืนเอ็ม60 คงเห็นฝ่ายเราเงียบไปมันจึงลุกขึ้นกดไกปืนเอ็ม60ยิงออกไปจนหมดสายแล้วหมอบลง  พลยิงเอ็ม60ยกนิ้วให้ว่าทหารพรานเก่งจริงยิงได้ทุกปืน ไอ้ตุ้มบอกว่าไม่เห็นจะยากอะไร แค่กดไกปืนอย่างเดียวเอง  พวกเราพยายามใช้ความคล่องตัวของใครของมัน หมอบคลานออกไปตามล่องคูเลต เพื่อออกจากพื้นที่สังหาร ใครเลือกออกจังหวะไม่ดีช่วยไม่ได้ ทหารไม่มีคำว่าถอยหนี มีแต่ถอยตั้งหลัก ผมกับพวกคืบคลานออกมาได้5เมตร10เมตรบ้างตามแต่จังหวะเปิด ใครมั่นใจในพระดีขนาดไหนเชิญตามสบาย ผมคลานออกมาห่างจากป้อมปืนเอ็ม60ได้ประมาณ30เมตร ต้องรีบขอเบียดตัวหลบกับทหารเกณฑ์ เพราะจุดนี้เป็นจุดที่ ปรส.ยิงใส่มากที่สุด ต้องคอยจังหวะให้ดี ผมมองออกไปตรงป้อมปืนเห็นไอ้ตุ้มกับพวกเรากำลังก้มหมอบต่ำวิ่งออกมา ปืนคอ ปรส.ไม่ปล่อยจังหวะให้พวกเราออกมาง่ายๆ เสียงสะเก็ดเศษเหล็กที่ระเบิดออกมา ดังหวีดหวิวแหวกอากาศว่อนไปหมด ถ้าหากมองเห็นได้มันคงเหมือนตาข่ายแห 

มาแล้ว มาแล้ว เกือบลงแดงครับ จ่ายค่าตั๋ว หนึ่งแต้มครับ

คุ้มค่ากับการรอคอย ขอรับกระผม  ::002:: เอาอีกๆๆๆๆๆๆ  ::014::

ตอบแบบเท่าที่รู้นะครับ... รายละเอียดอื่นๆ รอผู้ที่รูจริงมาตอบ... ตอนนี้ผมขอโม้ก่อนครับ... ;D บังกาโลตอร์ปิโด... คือท่อไฟเบอร์กลาสทรงกระบอกยาว... ภายในบรรจุดินระเบิดแรงสูง... สามารถนำมาต่อกันยาวๆ ได้... ใช้จุดระเบิดเพื่อให้แรงระเบิดกวาดล้างสิ่งกิดขวางรวมทั้งทุ่นระเบิดออกไปเป็นช่องให้สามารถเคลื่อนที่ได้...

...ถ้าดูหนังเรื่อง Saving Private Ryan จะเห็นการใช้งานบังกาโลตอร์ปิโดครับ... แต่ผมสงสัยอยู่อย่าง... สมมุติว่า... เราส่งบังกาโลตอร์ปิโดออกไปโดยวิธีต่อกันแล้วส่งไปเรื่อยๆ ถ้ามันไปชนกับทุ่นระเบิดแล้วเกิดระเบิดขึ้นมา... ไม่เท่ากับเป็นการโยงระเบิดมาที่ตัวคนส่งหรือครับ... คนที่กำลังจับท่อส่งออกไปคนไม่เหลือ...



ภาพประกอบครับ...

(http://www.iseehistory.com/images/1167404058/OmahaBeach.jpg)

 ;D +ไปอีกค่าตั๋วเข้าชมครับ...อีกรอบครับ  ;D  คราวนี้เร็วทันใจจ่ายสองเท่าเลยครับ +2 ครบเวลาจะเข้ามาบวกให้ใหม่นะครับ... ;D

เพิ่มเติมศึกโนนหมากมุ่น และ การรบ ที่ช่องบกครับยาวเลยcopy ไม่ได้อ่านตาม link ครับ
http://atcloud.com/stories/21889 (http://atcloud.com/stories/21889)

...คมและบาดลึกถึงใจ..ด้วยความนับถือ พี่ prasrat เขี่ยนหนังสือได้ดีน่าประทับใจจริงๆ ::002::
อ่านครบแล้วทุกหน้า รอพี่ prasrat ปรากฎตัวมาถ่ายทอดเรื่องราวต่อ ครับ  ::014::

+แต้มเข้ามาอ่านทุกรอบ ::002::

ขอบคุณสำหรับข้อมูลและภาพประกอบครับ   ::014::

บังกะโลตอร์ปิโด เป็นดินระเบิด Composition C-4 บรรจุในท่ออะลูมิเนียมเส้นผ่าศูนย์กลางประมาณ 1.5 นิ้ว ยาวท่อนละ 1 เมตร มีข้อต่อสามารถนำมาต่อกันเป็นท่อนยาวได้ตามต้องการ...

นิยมใช้วางและจุดระเบิดเพื่อเปิดทางที่เป็นละเมาะหนาทึบ แรงระเบิดของบังกะโลตอร์ปิโดสามารถทำลายทุ่นระเบิดที่ฝังไว้ใต้ผิวดินได้ทุก ชนิด นิยมใช้เจาะช่องทาง และทำลายทุ่นระเบิดที่ฝังอยู่ใต้ผิวดิน...

ตามปกติแล้วระเบิดชนิดนี้จะทำงานก็ต่อเมื่อมีเชื้อปะทุครับ...

ขอบคุณครับ... ::014::


...คือ... ผมจินตนาการไปว่า... หากตอนที่ส่งท่อออกไปแล้วมันไปชนกับทุ่นระเบิด... แล้วเกิดระเบิดขึ้น... แรงระเบิดอาจทำให้ดินระเบิดในท่อระเบิดขึ้นได้ครับ... เพราะจากที่ได้ศึกษาตำรามา... บอกไว้ว่า... ปลายทั้งสองด้าน... ด้านละ ๖ นิ้วจะบรรจุดินระเบิดที่ไวอต่การจุดระเบิดกว่าดินระเบิดหลักครับ... และการจุดถ้าไม่มีเชื้อปะทุก็ให้ใช้ชนวนฝักแคระเบิดมัดปลายท่อด้วยเงื่อนตะกรุดเบ็ดเป็นจำนวน ๖ รอบ... ก็จะสามารถทำให้ท่อบังกาโลตอร์ปิโดนั้นสามารถระเบิดขึ้นได้ครับ...

ปกติแล้วฝักแคระเบิดจะมีอำนาจทำลายเป็นบริเวณไม่กว้างมากนัก จึงนิยมนำไปใช้ในสถานที่คับแคบเช่นการตัดต้นไม้ เสาคอนกรีตหรือแท่งเหล็ก...เป็นดินระเบิดที่สามารถนำไปใช้งานใต้น้ำได้ดีโดยปกติจะถูกนำไปใช้ต่อพ่วงกับดินระเบิดชนิดอื่นเช่นกันเพื่อให้สามารถวางระเบิดพร้อมกันได้หลาย ๆ จุดโดยการใช้เครื่องจุดระเบิด และเชื้อประทุเพียงชุดเดียว คือสรุปว่าไม่ว่าจะนำฝักแคระเบิดไปพ่วงกับระเบิดชนิดอื่นๆก็ตาม แต่หากไม่มีเครื่องจุดระเบิดหรือเชื้อประทุก็ไม่สามารถระเบิดได้ครับ...

..บางครั้งพวกทหารพรานยังนำเอาดินระเบิดมาเป็นเชื้อเพลิงหุงต้มอาหารเลยครับ... :D

ขอบคุณครับ

ใช่คนที่ไปเจรจากับฮุนเซ็น  ล่าสุดนี้หรือไม่ครับ เพิ่งได้รับแต่งตั้งเป็นประธานพรรคการเมืองสีแดงหรือป่าวครับ

.. ::005:: ::005:: คริๆๆ   "ผู้ใหญ่ท่านนั้น"เนี่ย  บัดซ*จังเลย อ่ะ  ::009:: ::009::








อ้อ คุณ " Prasrat " ครับ   คอยอ่านต่ออยู่นะครับ :VOV:

อ่านมาถึงตอนนี้ ผมว่าทหารไทยรบเก่งไม่แพ้ ทหารเวียดนามที่ชนะ ทหาร  US นะครับโดยเฉพราะป้องกันชายแดน ทหารพรานไทยนี่เก่งมากนะครับ ::002:: ::002:: ::002::

 รออ่านนะครับ

ทำไมกระทู้นี้ของผม หน้าจอยังอยู่วันที่ 28 ตุลาฯ อยู่เลยครับ
  อ้อ   มาแล้วครับ

 ::014:: ::014:: ::014::

ในสงครามร่มเกล้านี้ มีบทบาทของสไนเปอร์บ้างหรือเปล่าครับ??

เอาอีกๆๆ

เมื่อวานอ่านถึงตีหนึ่งเลยครับ ...... อย่างมัน

รอภาคต่อ .......  ::014::

รออ่านอีกครับ  ::014::

(http://www.khonkaenlink.info/share/image.php?id=0141_4AF01998&jpg) (http://www.khonkaenlink.info/share/share.php?id=0141_4AF01998)

น้าเป้าคนไหนอะ... ::005:: ::005:: ::005:: ::014::

 ;)ให้ทายอ่ะ ::005:: ::005:: ::005::

น้าเป้าปลอมตัวไปเจาะแนวหลังข้าศึกเหรอครับ

ผมรู้แล้วครับว่าพลฯเป้า รูปหล่อคนไหน  ;D

รอกั๊ปๆ ::002::

ทำไมรูปเครื่องแบบพี่เป้า ดูเหมือนทหารลาวจังครับ? หมวกก็ดูเหมือนหมวกทหารจีน

เรียนถามพี่เป้าครับ

นั่นมันเครื่องแบบทหารเขมรแดงที่จีนสนับสนุนครับ ส่วนเครื่องแบบของพี่เป้าไม่ใช่แบบนี้ครับ... ;D

ตามอ่านอยู่ครับ...ขอบคุณมากๆ

กองพันข้าศึก ( ศร.พัน.2 ) รึป่าวคับ?

ฝักหุ้มท้ายจรวด RPG สีชมพูซะด้วย..

ออ ออกบานเย็นสวยดีนะครับ

รอคร๊าป :~)

สมรภูมิบ้านร่มเกล้า(สงครามและกระทู้ที่ถูกลืม)
สงสัยต้องมีใครไปว่าอะไรพ่อใหญ่แน่ๆเลย
พี่ทหารพรานท่านไม่มาเล่าเรื่องต่อเลย
ปล่อยให้รอจนเหงือ.......แห้งเลยนะครับเนี่ย

 ::014::

 คอย......และคอยครับ ::014:: ::014::

เข้ามาร่วมรอคอยครับ  อิอิ

ถึง ผู้อ่านทุกท่าน ตอนนี้ผู้เขียนกระทู้ไปปฏิบัติภาระกิจในประเทศขอม ต้องไปล่าปากพวกขายชาติที่ไปรวมตัวที่นั่น  คงต้องขอเวลาอีกระยะหนึ่ง ปล. อำเล่น นะครับ  ::014::

รออ่านอยู่ครับ...

รออยู่ครับ จะลงแดงแล้วครับ

... :~)..

รอเหมือนกันครับ ชอบมากๆครับ

(http://www.gunsandgames.com/smf/index.php?action=dlattach;topic=39733.0;attach=133081;image)
กระเถิบไปนิดครับ ผมขอนั่งด้วย   ;D

พักนี้น้องพากินนี้ครับ
(http://pumbaa.coe.psu.ac.th/webboard/upfiles/1575959.jpg)
เช้า ไม่ค่อยแฮ้ง  ;D

(http://images.temppic.com/19-11-2009/images_vertis/1258620733_0.11648300.jpg) (http://www.temppic.com/img.php?19-11-2009:1258620733_0.11648300.jpg)



ด้วยคนครับพี่ ::002::

(http://img116.imageshack.us/img116/8716/luhsh5.jpg)

เอามาด้วยครับ ^^

เพื่อนเริ่มเยอะ เชิญมาตั้งวงครับ ขาด สตรี กับบุหรี่นอก    ;D
ใครมียาเส้น ขอมาพันสูบซักมวนระหว่างรอครับ    ;D
ใครจะดื่มด้วยก็ขอเชิญนะครับ ผมขอกินกับแกล้มเป็นอาหารหลักไปก่อน
เห็นแล้ว น้ำลายไหล   ;D

ขออนุญาตดันกระทู้ครับ ;D

ไม่เคยลืมครับ เพราะตอนนั้นเป็นทหารอยู่ภาค4 ถูกสั่งเตรียมพร้อมแล้วแต่สงครามยุติก่อน ขอสดุดีเพื่อนทหารที่สละชีวิตในครั้งนั้นครับ
คนไทยบางกลุ่มในปัจจุบันคงไม่ค่อยรับรู้ถึงความรู้สึกเป็นหนึ่งเดียวกันของคนไทยในเวลานั้นแล้วครับ จ้องจะล้างกันเพื่อผลประโยชน์เพียงอย่างเดียว

ใจร้าย

ใครไปทำอะไรให้คุณ FFF น้อ ถึงกล่าวหา ว่าใจร้าย  :OO :OO :OO :OO

มารอชมต่อครับ  ;D

 ::014::ขออนุญาต นำวีรกรรมของ ร.16 พัน.2 มาเผยแพร่ครับ
http://www.battalion-162.com/WEBSITE162/html/clip162.html (http://www.battalion-162.com/WEBSITE162/html/clip162.html)

พี่ prasrat หายไปนานมาก น้องๆรออ่านต่ออยู่ ครับ

 ::014::ขอสดุดี...ทหารกล้า จาก ร.16 พัน.2 ค่ายบดินทรเดชา ยโสธร...
 
 ::004::จากคริปนื้ ...คำเตือนจากผบช. "ให้ลูกๆเข้าที่กำบัง... ยิงเมื่อมันเข้ามา" มันคุ้นๆ ...
 ::014::เครื่องแบบ หมวกเหล็ก ...เปลี่ยนไป...วิทยุยังคงเหมือนเดิม ...เหมือนเมื่อ 20 ปีก่อน
 ::014::

ขอสรรเสริญวีรกรรมทหารกล้าที่เสียสละในครั้งนี้ครับ ::014::

ท่าน จขกท หายไปไหนหนอ..... ??? ทำให้แฟน ๆ อยากแล้วจากไป.... :~) กะเดี๋ยวเล่าเองซะนี่  ;)

..ทหารไม่ว่าชาติใดไนโลก จะมีคนข้างหลังรอรับกลับบ้านเสมอ ไม่ว่าจะมาแบบธงชาติคลุมมาหรือมาแบบรับอ้อมกอดคนที่รอคอยแบบนี้..ไม่มีท่าน ไม่มีแผ่นดินให้เราอยู่.. ::002:: ::014:: ::004::

เห็นภาพนี้แล้วเจ็บแปร๊บเลยครับ....

ขออนุญาตแทรกช่วงรอ พี่ Prasrat ครับ...

ผมไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์หรอกครับ แต่ได้อ่านบทเรียนจากการรบของหลายๆหน่วย และจำเป็นต้องรู้ครับ


การรบในพื้นที่ช่องบก ตั้งแต่แผนยุทธการ ดี ๘ แผนยุทธการ ดี ๙ และแผนยุทธการเผด็จศึก

สำเร็จลงได้เพราะความกล้าหาญ เด็ดเดี่ยว ของทหารทุกนายที่เข้าทำการรบครับ

ในทางการทหาร ลักษณะของพื้นที่ปฏิบัติการ เกื้อกูลต่อฝ่าย ทวน.ในการวางกำลังตั้งรับเป็นอย่างมาก

มีการวางกำลังบนเนิน เป็นแนวตามภูมิประเทศสำคัญ ถึง ๓ แนว

สามารถตรวจการณ์เห็นฝ่ายเราได้เป็นอย่างดี มีการวางสนามทุ่นระเบิด และวางจุดระดมยิงตามแนวทางการเคลื่อนที่ของฝ่ายเรา

ทำให้ ฝ่ายเราเสียตกเป็นฝ่ายเสียเปรียบ การสูญเสียส่วนใหญ่เกิดจาก กับระเบิด และอาวุธยิงสนับสนุน ส่วนปืนเล็ก มีน้อยมาก

ฝ่ายเราจึงมีการปรับเปลี่ยนยุทธวิธีอยู่หลายครั้ง โดยเฉพาะการใช้ชุดเล็ก

ทั้ง ทหารหลัก ทหารพราน และชุด ลว.ไกล อย่างได้ผล

อย่าว่าแต่สังหารขศ.เลยครับ ที่จับเป็นเชลยได้ก็มี

คาดกันว่า การรบครั้งนี้ ทำให้ ทวน.เสียขวัญกำลังใจไปมาก


แต่ในบางครั้ง รายละเอียดต่างๆมักไม่ได้กล่าวถึงในบทเรียนจากการรบ

แต่มักจะอยู่ที่ผู้ปฏิบัติ อย่างพี่ Prasrat ซึ่งเป็นข้อมูลที่สำคัญมาก


ด้วยความเคารพครับ...


ปล.ขออนุญาตถามพี่เป้าครับ พี่ทันตอนจับแม่ค้าเวียดนามที่ขายส้มตำไหมครับ ผมไม่ทันแน่ๆ แต่ได้ยินมา...

 

 ::014::ท่าน  INFANTRY ครับ ใช่สายลับที่ปลอมมาเป็นแม่ค้าขายส้มตำหรือเปล่าครับ...ถ้าใช่...จำได้คลับคล้ายคลับครา เพียง ว่า..ให้กำลังพลสอดส่อง...มีรูปถ่ายให้ดู...มากันหลายคน... ไม่นานก็ถูกจับได้

 ::005::ถ้าท่าน  INFANTRY  ...ไม่กล่าวถึงเรื่องนี้ ผมคงลืมสนิท...และตลอดไป ::014::

 ::014::ใช่ครับพี่...

ผมก็ฟังมาจากกำลังพลอีกทีนึง

ยินดีที่ได้รู้จักครับพี่...


ด้วยความเคารพครับ... ::014::

กลับมาแล้วครับที่จากหายไปนานเพราะต้องไปต่อสู้กับการหาเลี้ยงชีวิตถ้าอากาศให้ซื้อหายใจปานนี้ตายไปนานแล้ว  รอดตายจากการรบยังต้องมาต่อสู้กับการหาเลี้ยงชีพอีกต่อไป หลายๆคนก็คงเป็นเช่นนั้น ถ้าหากสมาชิกท่านใดสนใจติดตามอ่านเรื่อง ปักธงชัยเนินนรก408(ช่องบก)จบแบบสมบูรณ์ตอนนี้ผมนำลงไว้ที่ เว็ป บ้านนักรบดำ เชิญเข้าติดตามอ่านและวิจารณ์ได้เต็มที่ตามอารมณ์ที่เกิด ขอขอบพระคุณมากครับที่สนใจในเรื่องที่ผมนำเสนอ

ขอบคุณมาก นะครับ คุณ prasrat  ผมติดตาม อยู่ตลอด เหมือนเพื่อน ๆ  เลย ครับ.  :D

ขอขอบพระคุณทุกๆท่านถ้าไม่มีท่านก็ไม่มีเราในวันนี้ :~) ::014::

พี่ปราสาทเป็นยอดนักสู้จริงๆครับ ขอบคุณครับสำหรับเรื่องราวความกล้าเพื่อชาติของพี่ปราสาทและสหายร่วมรบของพี่ทุกท่าน

ยินดีมากๆครับที่พี่ปราสาทกลับมาต่อ เดี๋ยวผมจะตามไปติดตามที่เว็ปของพี่ครับ
ขอบคุณมากๆ ที่เสียสละเพื่อคนไทยทุกคนครับ

เข้าเวปไปแล้วหาไม่เจอว่าเรื่องที่เขียนอยู่ตรงไหน :~)

อยู่ตรงนี้ครับ
http://www.nukrobdum.com/index.php?topic=337.0 (http://www.nakrobdum.com/index.php?topic=337.0)

ขอบพระคุณมากครับสำหรับผู้ที่ติดตามผลงานการเขียนของผมที่ไร้สำนักเป็นกำลังใจให้ผมทีจะนำเสนอการรบชิ้นต่อไปให้รับทราบต่อไป

ขอบคุณครับ ::014:: ;D

คัดลอกมาวางให้หน่อยสิครับ เปิดอ่านไม่ได้ครับ

สำหรับผู้สนใจติดตามอ่านเรื่องปักธงชัยเนินนรก408(ช่องบก)ที่จบแบบสมบูรณ์ที่ผมนำลงไว้ในบ้านนักรบดำ แล้วมีหลายท่านหาไม่เจอ เมื่อเข้าบ้านนักรบดำแล้วต้องสมัครสมาชิกเข้าสู่ระบบก่อนครับ แล้วท่านจะไม่ผิดหวัง

เป็นทหารครับ  เข้ามาอ่านเอาความรู้
ได้ข้อคิดไปเยอะเลย
ขอสดุดีวีรกรรมทหารกล้าของไทยตั้งแต่ยุคบรรพบุรุษ  ถึงปัจจุบันครับ

รออยู่นะครับ  :)

หากมีรบพร้อมรบเสมอ จะขอเดินตามพี่ๆทหารผู้กล้าที่สละชีพเพื่อชาติครับ

นึกถีงจึงกลับมาอ่าน พี่ปราสาทหายไปไหน ..

ทหารไทย ....ไม่ค่อยได้ซ้อมรบ ไม่มีที่ให้รบ ส่วนมากจะไปตีกอฟล์ กันมากกว่า

เห็นโพสอย่างนี้แล้วเสียใจแทนเพื่อนๆที่ตายในสนารบมาก ไปตายเพื่อไม่ให้ประเทศถูกยึดครองโดยต่างชาติ ไปตายเพราะต่อสู้กับผู้ผลิตยาเสพติด ไม่ทราบท่านผู้โพสเกิดทันไหม
เวลาเขาฝึกพวกท่านไม่มีโอกาศได้เห็นหรอกรับรองว่าฝึกหนักกว่าที่คิดเยอะ ที่เห็นตีกอล์ฟน่ะเวลาที่เขาว่างกัน เวลาทำงานบางทีคนนอกไม่มีโอกาศได้รู้
 ขอความกรุณาถอนความคิดหรือคำพูดของท่านได้ไหม  ผมถือว่ามันคือการบ่อนทำลายเหมือนกันนะ ผมก็ทหารเก่า ประจำการในยุคที่มีสงคราม

ตลอดเดือนที่ผ่านไม่เห็นหรือว่าทหารออกมาทำอะไรเพื่อใครบ้าง

 ::014:: ::014:: ::014::

 ระวังไปคุยกับใครแบบนี้ แล้วนั่งหลับคาโต๊ะ ::003::

+1 ครับ

เดือน 8 ปี 31 ตอนนั้นผมก็อยู่ที่นั่น ฐานจางวาง ร้อย บก.ฯ พันร.1  กจต.

ผมเกิดก่อน หยุดยิง 1วัน -*- 

อ่านสนุกดีครับ ::002::

เรียน ป5 อยุ่ อส.ที่ค่ายอยู่ข้างโรงเรียนตาย2  :-[

ผู้ทีเข้าร่วมการรบท่านหนึ่งครั้งนั้นเพิ่งไปก่อนเพื่อนๆเมื่อ 29 ก.พ. นี่เองด้วยโรคมะเร็ง
 

                           ติดตามอ่านอยู่ครับ    ขอบพระคุณมากครับสำหรับทุกท่านที่เสียสละ

                        รวมทั้งคนที่จากไปและคนที่ยังอยู่  ครับ ::014::   ::014::   ::014::

โรงเรียนที่มีชื่อย่อภาษาอังกฤษว่า... A.B.C. ;D ;D ;D

เรื่องประสบการณ์ในการรบที่ช่องบก ลุงประสาท กำลังตีพิมพ์เป็นหนังสือ เรื่อง ปักธงชัย เนินนรก 408  ตอนนี้แล้วเสร็จประมาณ 70 เปอร์เซ็นต์คับ ใครที่ชอบอ่านหนังสือแนวนี้ รอติดตามและสนับสนุนได้ 

ป.ล. รายได้ในการขายหนังสือส่วนหนึ่ง ลุงประสาท จะตั้งเป็นกองทุนให้กับทหารผ่านศึกครับบบบบ

ผมอยู่ ป.6 โรงเรียนดอนมูลคอนแวน ได้มีโอกาสไปยืนเรียงแถวอยู่ข้างถนนหน้าโรงเรียนต้อนรับวีรบุรุษนักรบกลับบ้านครับ  :VOV:
จำไม่ได้เหมือนกันว่าจาก พัน.๑๐ หรือ พัน.๑๕  ::014::

ต้องไปถามบิ๊กจิ๋วครับ

 :~) :~) :~)
ตอนนั้นผมเรียน ม.6 กำลังสอบปลายภาค

ตอนนี้... แก่แล้ว... ::007:: ::007:: ::007::

::014::

ปั๊ด..ข่วนหน้าพังเลย  >:( >:( >:(

หน้าผมหนา... ข่วนไม่เข้าหรอกครับ... ;D ;D ;D

ตอนนั้นผมทำงานแล้ว แต่ดูข่าวแล้วสับสนมาก  บางกระแสว่าทัพฟ้าพลาด บางกระแสว่า ฝ่ายตรงข้าม เก่ง  ::004::

ขอสดุดีทุกๆท่านที่เสียสละเพื่อประเทศชาติครับ  ::014::

ตอนนั้นผมอยู่ ป 6 เอง

นานมากแล้วแต่ยังอยู่ในความทรงจำ เพราะม้าผสมตายมากที่สุด และขอสดุดีให้เพื่อนร่วมรบ เราจะรบเคียงไหล่เราจะตายเคียงกันเหมือน...........................

ผู้ที่เคยร่วมรบทั้งเปิดเผยทั้งหลบซ่อนเริ่มจากไปทีละคนแล้วล่าสุดที่รู้จักไปเมื่อ 29 กุมภา ท่านนี้เคยอยู่รบพิเศษช่วงนั้นและแถวนั้นด้วยโดดร่มลงไป

อืม...น๊ะ ชิงอ่อนกว่าเพื่อน ไม่แน่ใจว่ากระทู้ต้นๆ ผมยืนยันตัวเองใว้แล้วหรือยัง น่าจะมีแล้ว เรา(ผม)ได้รับคำสั่งเตรียมพร้อม 24ชม. หากเขาสั่งเคลื่อนกำลัง ก็คงจะได้ไปร่วมรบแล้ว อิๆๆ เขาเลิกกันซ๊ะก่อน โดยที่กำลังบางส่วนจากทัพภาค4 ไม่ต้องไปร่วม

-ศึกบ้านร่มเกล้า ลาวเข้ามายึดเนินชายแดนของเราไว้หลายเนิน ที่สูงและสำคัญที่สุดก็เนิน 1428 เราเข้าตีเป็นเดือนแล้วก็ไม่แตก..ตียังไงก็ไม่แตก..จนกระทั่งเจรจาสงบศึกกัน ทั้ง 2 ฝ่ายเอาธงชาติไปปักไว้บนยอดเนินแล้วถอนทหารออกฝ่ายละ 3 กม...แบบนี้เรียกว่าเราแพ้ไหม ?
-คล้าย ๆ สมัยสงครามโลกครั้งที่ 2 ที่ญี่ปุ่นยกพลขึ้นบกเข้าตีค่ายวชิราวุธ(ปัจจุบันคือกองทัพภาค 4) สู้รบล้มตายกันมากทั้ง 2 ฝ่าย แล้ว..มีคำสั่งให้ไทยวางอาวุธ ให้ญี่ปุ่นเดินทัพผ่านแต่โดยดี (รัฐบาลไทยเซ็นสัญญาเป็นพันธมิตรร่วมรบกับญี่ปุ่นแล้ว) แบบนี้เรียกว่า..เรารบแพ้ญี่ปุ่นไหม ?       
-สมรภูมิที่มีทหารเวียดนามเข้ามาร่วมรบด้วย ผลมักจะออกมาแบบบ้านร่มเกล้า เพราะยุทธวิธีของไทยศึกษามาจาก สหรัฐ  เวียดนามมีประสบการณ์รบกับสหรัฐมานาน มันจึงแก้เกมแก้โจทย์ต่าง ๆ ได้หมด..(เสธ.แดง..แกว่าสรรหาวิธีมาใช้จนหมดตำราแล้วก็ยังตีไม่แตก)  

                            ขอสดุดีกับวีรกรรม ทหารพราน รุ่นพี่ และทหารทุกท่านที่ได้เสียสละเพื่อชาติ

                                                       ::014::       ::014::       ::014::






                                    ชุดดำ ต่างศึก..............ต่างสมรภูมิ

        ปากคอเราะร้าย ::006:: ::006:: ::006::
ตอนนั้นผมคุมสอบปลายภาค ม.๖ ห้องน้าซับอยู่ ::012:: ::012:: ::012::

                  :OO :OO :OO
               

ยอดเนิน 1428 ที่ทหารลาวตั้งฐานที่มั่นอยู่ ถ้า ทอ.ไทยทิ้งระเบิดนาปาล์มจะเหมาะไหมครับ หรือว่าทิ้งแล้วแต่ทำอะไรมันไม่ได้ หรือไม่เหมาะ(ไม่เหมาะอย่างไร?) หรือขัดต่อ กม.ระหว่างประเทศ หรือ..หรือ..หรือ..ฯลฯ เห็นในภาพยนต์ Apocalyps Now อานุภาพของลูกระเบิดชนิดนี้ทิ้งจาก F-105 พร้อมกัน 4 ลำ..ไฟลุกท่วมยอดมะพร้าวเลย ผมว่าทหารที่อยู่ในเบิร์ม ในคูเหลด ก็น่าจะสุกเหมือนหนูย่าง   

1428 เดิมมีต้นไม้ขึ้นเต็มผ่านการรบไปไม่นานโดนปืนใหญ่ยิงขาดหมดกลายเป็นเขาหัวโล้น
ลาวขุดรูอยู่ครับเขารู้ว่าเราเล่นระเบิดเพลิงแน่ ส่วนเจ้า GBU ที่พลาดไปโดนทหารม้านั่นตกพื้นมุมต่ำไปหน่อยเลยกระดอน ส่วนทหารม้านั่น ทอ.แจ้งให้อยู่ห่างก่อน 1000 เมครเพื่อนเล่นอยากจะเข้าใกล้กว่าหน่อยจะได้ชาร์ทเร็วเข้าไปเกือบ 500 เมตรอุตส่าห์หลบตามซอกเขาแล้วยังโดนแจ๊คพอตไป ผู้เล็งเลเซอร์นี่ก็รู้จักกัน
กรณีร่มเกล้านี่ไม่ได้รบที่เดียวนะลึกไปแถวสนามบินที่หลวงน้ำทาโน่น ทอ.รบกับกองกำลังขนาดใหญ่มีกองพัน ปตอ.มาด้วยทิ้งระเบิดบางวัน 30 เที่ยวจนระเบิด CBU หมดคลังต้องยืม Singapore มาก่อน ท้ายสุดเมื่อดีกันแล้วเราก็ต้องไปซ่อมสนามบินให้เขาอีก 20 ล้านเออ

ขอสดุดีแก่ทหารกล้า  ::014:: ::014:: ::014::