พิมพ์หน้านี้ - SCRIMSHAW .. ศิลปะจากปลายเข็ม สู่ประกับงาช้าง .. สำหรับปืน 1911

ด้วยความเคารพครับ ...

... ผมมีประกับงาช้างอยู่ 1 คู่ และเห็นฝีมือการ SCRIMSHAW ของพี่ชัชวาลย์ แล้วชอบมากๆครับ ... ;)
จึงได้รบกวนให้พี่เอ็ม(แห่งเวป http://www.bladereview.com) ช่วยเป็นธุระ ติดต่อ SCRIMSHAW บนประกับปืนให้ผม ..
และด้วยความช่วยเหลือจากพี่เอ็ม และพี่ชัชวาลย์ ทำให้ประกับงาช้างธรรมดาๆ ของผม ดูทรงคุณค่าขึ้นมาทันทีครับ ......
ขอบพระคุณพี่ทั้งสองเป็นอย่างสูงครับ ... (http://www.khonkaenlink.com/upload/images/20077171317411.gif)

... ที่นำมาให้ชม เผื่อเป็นแนวทางสำหรับท่านที่อยากเพิ่มคุณค่าให้กับสิ่งของเดิมที่เรามีอยู่ครับ ...

... มาชมกันเลยครับ ถ่ายรูปไม่ค่อยสวยเท่าของจริงครับ ต้องขออภัยฝีมือไม่ค่อยดี และรีบถ่ายมาให้ชมครับ ถ้ามีโอกาส ...
จะพยายามบรรจงถ่ายให้ดีกว่านี้มาฝากครับ ... :D

... แรกเริ่มเดิมที เป็นประกับงาช้างขาวๆ ธรรมดาแบบนี้ครับ ... :D

(http://i74.photobucket.com/albums/i252/Sig228-kolok/photo/p1.jpg)
(http://i74.photobucket.com/albums/i252/Sig228-kolok/photo/p12.jpg)

... ผ่านการ SCRIMSHAW โดยฝีมือพี่ชัชวาลย์ครับ ... ;)

(http://i74.photobucket.com/albums/i252/Sig228-kolok/meeting/DSCF4211.jpg)

(http://i74.photobucket.com/albums/i252/Sig228-kolok/meeting/DSCF4212.jpg)

(http://i74.photobucket.com/albums/i252/Sig228-kolok/meeting/DSCF4213.jpg)

(http://i74.photobucket.com/albums/i252/Sig228-kolok/meeting/DSCF4215.jpg)

ลองใส่น้องคิมดูครับ ... :D

(http://i74.photobucket.com/albums/i252/Sig228-kolok/meeting/DSCF4209.jpg)

... ถ้าหากท่านใดสนใจเกี่ยวกับ SCRIMSHAW ลองอ่านบทความที่พี่ชัชวาลย์เขียนไว้ครับ ...
... ขออนุญาตคัดลอกมาให้อ่านครับ ..

.......มันเป็นนามเรียกขานของงานศิลปะชั้นสูงแขนงหนึ่ง ซึ่งขั้นตอนและวิธีการทำงานนั้น ต้องใช้สมาธิ และความเพียรสูงมาก
งาน SCRIMSHAW ไม่ได้ใช้พู่กันป้ายสีบนกระดาษ แต่ภาพที่ได้เกิดจากเข็มแหลม กดลงบนเนื้อวัสดุ เช่น เขี้ยว,งา,กระดูก,เขา
กระทั่งเปลือกหอย และฝังสีดำแทนที่จุดเล็กๆเหล่านั้น

กำเนิดของงาน SCRIMSHAW นั้นมีมานานนับร้อยปีจากหมู่ชาวเรือ การที่พวกเขารอนแรมอยู่กลางทะเลลึก เป็นเวลานาน
ทำให้มีเวลามากเหลือเฟือ พอที่จะรันทดเพราะไกลบ้านเมื่อห่างจากอกอุ่นคนรักเป็นเวลานาน ชายหนุ่มเหล่านั้น จึงว้าเหว่ เศร้า
หมอง และเกิดจินตนาการไปไกล ความรู้สึกเช่นนี้เกิดขึ้นวันแล้ว วันเล่า รอบๆตัวไม่มีอะไร นอกจากทะเลและหมู่เมฆช้าๆนานก็มี
นางนวลหลงฝูงโฉบให้เห็นบ้าง เป็นครั้งคราว คนเหล่านั้นอยากได้บางอย่าง ..เพื่อยืนยันความรู้สึกนี้ ในตำนานไม่ได้กล่าวไว้ว่า
ใครเป็นคนแรกที่หยิบเอาเขี้ยวปลาวาฬ ขนาดข้อมือขึ้นมาจากใต้ท้องเรือมาขัดล้างทำความสะอาด

จากนั้นก็เอาความเหงาเปล่าเปลี่ยวที่มีอยู่เต็มตัว เช็ดถูจนเขี้ยวขาว เงาปลาบ ความคิดถึงคนทางบ้านเอ่อท่วมท้น เขาใช้เหล็ก
แหลมที่พอจะหาได้ ขูดขีดเขี้ยวปลาเป็นร่องลึกตามใจปรารถนา ภาษารักส่งจากใจผ่านมือ เป็นภาพคนรักเท่าที่ มือหยาบกร้าน
ของผู้ชายคนหนึ่งจะทำได้ เมื่อเขาใช้หมึกดำลูบไล้ และเช็ดมันออกก็ปรากฏเป็นภาพเด่นชัดขึ้นมาทันที ความเพียรนั้นไม่สูญ
เปล่าเมื่อเรือกลับสู่แผ่นดินเกิดงานศิลปะเรียบง่ายเหล่านั้นก็ถึงคนทางบ้านและปรากฏต่อสายตาสาธารณะชน จนเกิดความนิยม
แพร่หลายในเวลาต่อมาในหมู่ชาวเรือและชาวดิน พร้อมกับเทคนิควิธีเฉพาะตัวใหม่ๆ งานถูกพัฒนาให้ละเอียดดูสมจริงมากยิ่งขึ้น

--------------------------------------------------------------------------------

จากสุดยอดฝีมือผู้หลงไหลงานศิลปะแขนงนี้ เสน่ห์ของงาน SCRIMSHAW อยู่ที่จุดเล็กๆจากปลายเข็มมันท้าทายความอยากรู้
อยากเห็น ของคนที่ได้มีโอกาสทำงานไม่มีที่สิ้นสุด งานบางชิ้นถูกเวลากว่าค่อนวัน ละลายความคร้านในตัวไปจนหมด

ผมจะขยายความการทำงาน SCRIMSHAW ให้คนอ่าน ThailandOutdoor ได้รับรู้เริ่มกันที่วัสดุอุปกรณ์ งาน SCRIMSHAW ไม่มี
อุปกรณ์อะไรมากมาย หากดูภาพเปรียบเทียบ จะเห็นว่าภาพที่ได้จากหนังสือ ซึ่งแสดงให้เห็นถึงวัสดุอุปกรณ์ในยุคก่อน กับยุคนี้
ไม่มีอะไรแตกต่างกันเลย วัสดุหลักนั้น คือ เข็มแหลม และ หมึกดำ (อินเดียนอิงค์)

สำหรับมีดที่จะเป็นเนื้องาน ต้องทำจากเขาสัตว์ , เขาควาย , เขากวาง , เขี้ยวหมูป่า หรือ งาช้าง สุดแล้วแต่ความรักความชอบ
งานที่ดูเหมือนง่าย เริ่มต้นกันอย่างนี้ ทำความสะอาดด้ามมีดให้เรียบ ร่างแบบด้วยดินสอจะเป็นภาพสัตว์ ต้นไม้ ทิวทัศน์ อะไรก็
แล้วแต่จินตนาการ ใช้เข็มแหลมจุ่มสีดำ สักลงตามแบบที่ร่างไว้

ถึงตรงนี้เริ่มจะรู้สึกแล้ว .."ว่ายากกับง่าย" ต่างกันตรงไหน ค่อยๆสักลงทีละจุด น้ำหนักมือต้องเท่ากัน สม่ำเสมอมิฉะนั้นจุดเล็กๆ
จะมีขนาดต่างกัน สักไปเรื่อยๆ หมั่นเช็ดหมึกดำออก จะเน้นเป็นแนวตามรอยลึกๆ เมื่อได้ภาพตามเค้าโครงแล้วก็เก็บรายละเอียด
ตามสัดส่วน งานตรงนี้ "หิน" มากขึ้นตามลำดับ

โดยเฉพาะส่วนสำคัญที่แสดงออกถึงอารมณ์ของภาพถ้าเป็นเสือ หรือ สัตว์อื่นๆ ที่ต้องการให้ดูมีชีวิตชีวา ผมว่านัยน์ตาเป็นส่วน
ยากที่สุด ของการทำงาน SCRIMSHAW ใครที่บอกว่า ดวงตา เป็นหน้าต่างหัวใจ คนนั้นบอกได้ชัดเจนที่สุด ผมเคยทำภาพเสือ
ผ่านมือมาแล้วนับร้อยชิ้นและหลายสิบชิ้นที่เสีย จนต้องขึ้นงานใหม่

เพราะนัยน์ตาของเสือเหมือนตาแมวเชื่องๆไม่ดุดันเหมือนเสือที่อยากให้เป็น เมื่อเก็บรายละเอียดส่วนต่างๆของภาพแล้ว ก็เริ่ม
เก็บเงาเน้นน้ำหนักให้ภาพมีมิติ มีความลึกกล้ามเนื้อและรายละเอียดต่างๆจะทำงานดูสมจริง ขยายความได้เท่านี้ ส่วนที่เหลือคง
ต้องค้นคว้า ฝึกฝนด้วยตนเอง จึงจะเกิดความชำนาญ เกิดทักษะ ไม่ต้องกลัวว่ามีดเล่มโปรดของคุณจะเละเทะ ลองดูแล้ว จะรู้ว่า
งาน SCRIMSHAW ช่วยฝึกตัวเองให้มีสมาธิมากยิ่งขึ้นกว่าเดิม งานจะสอนให้คุณรู้จักตั้งมั่นอดทน รู้จักการต่อสู้กับตัวเองและเมื่อ
เวลาผ่านไป มีดเก่าคร่ำคร่าเล่มนั้น กลับกลายเป็นมีดอีกเล่ม ที่มีตำนานส่วนตัว มีเนื้อหามีชีวิตรวมอยู่เป็นเรื่องปรากฏบนด้ามมีด
ที่คุณรัก เมื่อนั้นเรารู้สึกได้ถึงมิติ แผ่ซ่านในกาย ฝูงสัตว์ใหญ่น้อย ยืนเด่นเรียงราย โขดเขา หินผา ต้นไม้ และใบหญ้า ที่ปลูกขึ้น
จากเข็มแหลมจากมือเรา มิได้งดงาม ดุจชีวิตที่เป็นนิรันดร์ เพียงอย่างเดียว หากแต่จะงดงามในใจของเพื่อนที่เรารัก ยามเมื่อเขา
ได้รับของกำนัลล้ำค่า ... ที่เรียกกันว่า มีด

บันทึกเรื่องโดย... คุณชัชวาลย์ ทองวัฒนา

สนใจงานศิลปะแขนงนี้โทร.มาสอบถาม

คุณ ชัชวาลย์ ทองวัฒนา....โทร. 089-703-7321

ตามลิงค์นี้เข้าไปชมภาพประกอบกันครับ ...
http://www.thailandoutdoor.com/ArtOfWeapons/Scrimshaw/scrimshaw.html

ขอบคุณมากครับ ที่เข้ามาชม หวังว่าคงมีประโยชน์กับทุกท่านบ้างนะครับ ... :D

เว็บบอร์ดสนทนาภาษาปืน

สนทนาภาษาปืน => หลังแนวยิง => ข้อความที่เริ่มโดย: Sig228-kolok ที่ กันยายน 16, 2007, 02:01:58 PM