เว็บบอร์ดสนทนาภาษาปืน

น่าเศร้านะครับเวลาจะขอ ป.3แต่ละทีไม่ว่าจะเป็นเอกสารคำพูดและเหตุผล จะเอา.357ท่านก็ว่าเป็นอาวุธร้ายแรงทั้งๆที่ขนาดก็ไม่ใหญ่กว่า.38 จะเอา.45ท่านก็ว่าเป็นอาวุธสงครามทั้งๆที่ไม่มีกฎหมายระบุเอาไว้ชัดเจนว่าๆไป9มม.หรือ.38superจะอันตรายกว่าด้วยซ้ำไป ชาวนาบ้านนอกตาดำๆอยากได้อยากซื้อก็อยากได้ดีๆไปจนถึงลูกถึงหลานและไม่ได้ซื้อแล้วเอาไปทำร้ายหรือรังแกคนอื่น สุดท้ายต้องจบลงที่ .22/.32 .38หรือ9มม.ก็ยากเต็มทีและอีกอย่าง.38หรือ.32ก็ราคาพอๆกับ.38ยกตัวอย่าง.22ความจุ10นัดสมิท617ราคา77,000ครับเพิ่มอีกนิดหน่อยไม่เกิน20,000ได้สมิท.357รุ่น686แล้วครับ หรือจะซื้อมือสองกับขนาดดัวกล่าวก็ยากอยู่ดี :~) :~)
   ความอึดอัดดังกล่าวเป็นเรื่องขอปืนสั้นนะครับ สุดท้ายนี้หากคำพูดหรือข้อความของผมไปผาดพิงในส่วนงานในส่วนอื่นผมต้องของโทษไว้นะที่นี้ด้วย ::014:: ::014::ผมเข้าใจครับว่าสิ่งของเหล่านี้เป็นสิ่งขอควบคุม สิ่งไหนเกินกว่าเหตุหรือล่อแหลมต้องป้องปราม ::002::
   สำหรับผมแล้วไม่ว่าจะยากเย็นเพียงใดผมก็จะฝ่าฟันและเอาในสิ่งที่ผมชอบให้ได้ ไม่ว่าจะเสี่ยงต่ออำนาจนอกรัฐธรรมนูญ ไม่ว่าจะเป็นมือที่มองไม่เห็น(เมียครับอย่าคิตมาก) ::005::
         
   

...ทำตัวสบายๆ...

...ยิ้มอย่างจริงใจ...เนื่องจากเราเป็นผู้บริสุทธิ์... ;D

......ครับ......... ;D

อื่ม............. ฟันฝ่าต่อไปครับ

เฉยๆ ครับ ทำตัวสบายๆ

อย่าแสดงอาการอยากได้จนแสดงออมา

เหมือนกับ พ่อค้าที่รู้ว่าเราอยากได้จนตัวสั่น

พ่อค้าจะเป็นต่อ ทันที

ยื่นปกติ ได้ก็เอา ไม่ได้ ไม่เป็นไร

(เราเป็นผู้บริสุทธิ์) เอกสารครบ ต้องได้ ครับ

อย่ายอมแพ้ง่ายๆครับ ยิ้มรับเข้าไว้ซักวันมันต้องเป็นของเรา .357 ;D

              ก็ยากครับ เปลี่ยนความคิดยาก ถ้าไม่อยากยุ่งยากกับเจ้าหน้าที่ก็ลองไปสมัครเป็นสมาชิกสนามกีฬายิงปืนของทางราชการเลยครับ เรียนรู้ด้วยและไม่ต้องไปต่อล้อต่อเถียงหรือกังวลครับ อย่างน้อยเขาก็รู้ว่าเราเล่นปืนเป็นโดยเพียงแค่ดูใบรับรอง คงไม่ต้องมาบอกอีกว่า .357กับ  .45 เป็นอาวุธสงครามอีกต่อไปครับ

รู้สึกว่า เวลาไปขอ ป.3  วันนั้นนอบน้อมเป็นพิเศษ  ;D ;D ;D

เป็นเรื่องสนุกครับ ยิ่งเจอปลัดฯ/นายอำเภอเขี้ยวๆยิ่งโคตรสนุก  ;D

เสียเงินซื้อปืนกระบอกละครึ่งแสนยันแสนครึ่ง ได้ปืนที่ชอบมาลูบๆคลำๆ ได้ยิ่งเล่นเอาสนุก ได้ใช้เฝ้าบ้านแล้ว

ทางอำเภอท่านกลัวจะยังไม่คุ้มเงินเรา เลยยอมตัวมาเล่นสนุกเป็นงานอดิเรกแถมให้เราอีก

เสียตังค์เพิ่ม5บาท สนุกให้คุ้ม  ::005::

ถาม  : รู้สึกยังไงครับ เวลาไปขอ ป.3

ตอบ : รู้สึกใจคอไม่ค่อยดีเลยครับ .. (ให้นึกถึงพ่อแก้วแม่แก้ว  ;D )

ไม่สนุก...ไม่ประทับใจ...ไม่ชอบปลัดที่ทำตัวเป็นผู้ยิงใหญ่...ข้าคือกฎหมาย... ::010:: ::010::

ใช่เลย....... สนับสนุนด้วย 1 เสียงครับ

รู้สึกตัวเล็กลงยังไงก็ไม่รู้ครับ แล้วก็ใจตุ๊มๆ ต่อมๆครับ :D

ครับรู้สึกตัวเล็กตอนนี้ผมก็ยังรู้สึกแบบนั้นรู้ครับไปขอตั้งแต่26ธันวาคมปีที่แล้ว(2550)รู้สึกยากๆมากครับ

ลุ้น ผ่าน กับไม่ผ่านครับ

รู้สึกเหมือนถูกไถเงิน ครับ

รู้สึกถึงความยากลำบาก เหนื่อยใจครับ :'(

คิดว่าถ้า ใบป.3 ออกแล้ว จะหาเงินที่ไหนไปซื้อปืน :~)

กทม จะพูดว่า .45 ขอได้ครับ แต่จะบอกให้ขอได้แค่เพื่อการกีฬา

การขอ ป.3 สำหรับผม คือ  :~)การรอคอย รอแล้วรออีก ลุ้นแล้วลุ้นอีก และทรมานที่สุด :~)  แต่เมื่อได้ ป.3 มาแล้ว....เหมือนกับถูกรางวัลที่ 1 เลยครับ

รู้สึกว่าจะเจออะไรหว่า.........รู้สึกว่าหน้าห้องปลัด หน้าห้องนายอำเภอยิ้มมีเลศนัย ::003:: รู้สึกว่าประชาชนอย่างเราตัวเล็กลง เหมือนไปรับของของบริจากยังไงไม่รู้  ::010::

ตุ๊มๆ ต่อมๆ     ตุ๊มๆ ต่อมๆ    ::004::

พูดน้อย ตอบน้อย แต่พองาม แม่นในสิทธิและตรงตามประเด็นคำถาม 

สุภาพนอบน้อม   ::014::   ยิ้มเข้าไว้  :)

ทุกอย่างจะผ่านไปได้ด้วยดี   ::002::

และขอให้กำลังใจ เพื่อนๆพี่ๆทุกท่านที่ยื่นขอ ป.3 ให้โชคดีขอได้ทุกคนและได้ทุกครั้งไปครับ  :VOV:

รู้สึกกระดี๊กระด๊าเหมือนออกเดทครั้งเเรกกับกิ๊กใหม่    อนาคตยังเดาไม่ค่อยได้เเต่สุดท้ายก็ไปเสม็ดเสร็จทุกรายครับ

 ;D ;D ;D ;D ;D

ความรู้สึก  เฉยๆ  ทุกครั้งที่ไปขอ  .... เพราะขอกี่ครั้งก็ได้ทุกครั้ง  ;)

....real....

รู้สึกไม่อยากจ่ายภาษีครับ

ใช๋เลยหละ...ครับ...ท่าน จขกท. ของผมที๋สั๋งจองไว้จะต้องจ่าย 85k. หน้ามืดเหมือนกัน...ด้วยความนับถือ               

 :) :) :) :)  รู้สึกดีครับ และ ภูมิใจครับ นึกปลื้มตัวเองยังมีวาสนาได้ขึ้นไปขอ ป.3 ครับ ท่านลองคิดดูซิครับ ปลื้มครับ     :D~ :D~ :D~
                เอาไว้ค่อยเศร้า.....ตอนขอไม่ได้      :~) :~) :~)

 เสียความรู้สึกตอนไปขอ.357 แล้วแกบอกเป็นอาวุธฝ่ายปราบปราม คนธรรมดาขอไม่ใด้  

รู้สึกเบื่อครับ......เบื่อคนที่อายุมากกว่าแต่พูดไม่รู้เรื่องครับ

 พ่อแก้ว...แม่แก้ว....อย่าให้เมียรู้เมียเห็นนะว่าลูกช้างแอบมาขอ ป๓. สาธุๆ....................

เคยไปขอ.357 ท่านปลัดบอกว่า .357 แรงไปสำหรับเจ้าหน้าที่ฝ่ายปราบปรามเท่านั้น

มีคำสั่งจากกระทรวงมาห้ามให้บุคคลธรรมดา(ผมขอดูแกบอกเก็บไว้ไหนไม่รู้)

ฟังแล้วเหมือนเราเป็นชนชั้นสองเลย................เซ็ง

แสดงว่ามีโครงการจะสอยเข้ามาในโกดังอีก 1 :D :D

ความรู้สึกในการขอ ป.3 นี่หรือ

ขั้นแรกเจ้าไปนะครับ ::014::
สวัสดีครับ ปลัด วันนี้ผมมาขอ ป.3 ปืนขนาด .45 ได้ไหม
ท่าน ปลัดตอบว่า .45 กับ .357 น่ะ อย่าเลย
ถ้าขอขนาดอื่นก็จะให้
ผมเลยถาม ขอ 9มม ซ้ำกับของเดิมได้ไหม
ปลัดตอบว่า OK
กรอกใบ ป.1 ซะ และรอโทรเรียกให้ไปรับใบ ป.3 ไม่เกิน 1 เดือน  ;D ;D
 ::014:: ขอบคุณครับ

ไม่ยากครับต้องเข้าให้ถูกทาง     ก่อนหน้าผมก็โดนตอกหงายหลังมาแล้วครับ  ตอนนี้รู้ช่องทางแล้ว ใด้มาแล้วครับเดียวไรเฟิล .223

ตื่นเต้นดีครับ........ได้คุยกับคนใหญ่คนโต....ขนาดแค่หน้าห้องนะเนี่ย.....อิอิ

ผมเกลียด ดุลยพินิจ ที่อำเภอครับ ;)

ตอนแรกว่าจะขอ ตอน ตุลา ครับ แต่เก็บเงินซื้อรถก่อนดีกว่า อิอิ

ถูกต้องครับ ผมขอตั้งแต่เม.ย48 เพิ่งมาได้เมื่อต้นเดือนนี้เอง สนุกครับมีลุ้นตอนสพป.ทำคำคัดค้านคำให้การ ตอนนี้ออกให้หมด.22 .32.38 .357 .45 .44 รวม6ก้ระบอก เร็วๆนี้จะมีของแถมให้นายทะเบียน

ตอนขอป.3นะไม่เท่าไหร่ยื่อนบ่ายวันที่หนึ่ง เช้าวันทีสามโทรตามให้ไปรับแลวครับตอ้งขอเลื่อไปเอาวันอื่นแทน  ปลัด ใจดีมากครับ ขอกันอาทิตย์ละเกือบยี่สีบกะบอกเลย พนักงานโรงงานเล่นกันเยอะ ชาวบ้านก็ชื้อหากันเยอะ   จากที่คิดว่ายากหายไปหมดครับ

ของผมรู้สึกรำคาญครับ ขอ.45 .357นี่ต้องคุยกับนอภ.เป็นการส่วนตัว แล้วก็แบบนะนัดผมไปพบ แต่พี่แกไม่ว่าง ออกไปเปิดงาน ออกไปบราๆๆ รอบแรกไปรอ2ชม. รอบสองไปไม่เจอ ท่ามากจริงๆ ไม่ว่างแล้วนัดไปหาขี้เกลืออะไรไม่รู้ คงประมาณผู้น้อยต้องไปรอผู้ใหญ่ >:(

รู้สึกตื่นเต้น ก็ตอนแอบ ผบ.ที่บ้านไปขอนั่นแหล่ะ... เธอไม่รู้ว่าผมไปอำเภอทำไม ;D

ขอ ป.3 ง่ายกว่าขอเงินเมียซื้อปืนครับ ::014::

เฉยๆ ครับ ทำตัวสบายๆ

 ::005::รู้สึกเฉยๆครับ!
เพราะเราบริสุทธิ์ครับ
เราเป็นประชาชนคนหนึ่งที่มีสิทธิ์เราก็ใช้สิทธิ์ครับ

รู้สึกเกลียด ดุลยพินิจ พวกเลียนายอําเภอนะครับไม่ถูกใจเราดุลยพินิจออกคําสั้งปกครองเบรคเรา พวกนี้สุนัขลอบกัดครับ

ผมเคยไปขอที่ อ.บางใหญ่ นนทบุรี เจ้าหน้าที่ผู้หญิงขอค่า บำรุงอำเภอ 2000 บาทถ้าซื้อปืนกับร้าน แต่ถ้าสวัสดิการไม่เสีย ผมเลยขอแบบกับร้านไปก่อนเพราะรีบใช้ แต่วันไปเอาผมขอแก้เป็นซื้อสวัสดิการ เจ๊เลยเดือดใหญ่ว่ารื่องทำปแล้วและยืนยันจะเก็บค่าธรรมเนียม  ผมเลยคุยกับเจ๊ดี ๆ ว่า  เงินบำรงุเนี่ยเอาเข้างบประมาณอะไรของอำเภอ และขอใบเสร็จด้วย  เท่านั้นเป็นเรื่องเลย เจ๊บอกว่า เป็นนโยบายของ อำเภอ และทุกที่ก็ทำแบบนี้ และอีกอย่างเจ๊สำรองจ่ายไปแล้ว ผมเลยเถียงว่า ไม่จริง ผมเคยถามที่ สุไหงโกลก เ้คาไม่มีเก็บเลย เก็บแค่ค่าธรรมเนียม เจ๊ เลยเดือดใหญ่ บอกให้คุยกับ นายอำเภอเอง ชื่อ นายพิภพ บุญธรรม แกทำหน้าเคลียด ๆ ว่า มีปัญหาไร เจ๊ ฟ้องใหญ่เลยว่า น้องคนนี้มาขอใบ ป.3 ครั้งแรกบอกจะซื้อจากร้านค้า แล้วมาขอเปลี่ยนเป็นซื้อสวัสดิการ คนละเรื่องเลย ผมเลยถามนายอำเภอว่า ที่นี่เก็บค่าบำรุงด้วยเหรอ แกเลยบอกเจ๊แบบขอไปทีว่า ให้น้องเข้าไป ออกจากห้องมาเจ็บ่นใหญ่ว่า น้องทำอย่างนี้ไม่ถูกนะบอกว่าจะซื้อจากร้านค้าแล้วมาเปลี่ยนเสียสัจจะ ผมงง เลยย้อนไปว่า เจ๊คอรัปชั่นหรือป่าว แล้วผมก็เดินออกจากอำเภอ พร้อมกับความรู้สึกร้อน ๆ หนาว ๆ เพระาเจ๊คงสาบแฃ่งผมแหง ๆ  ;D

ป.3 ใบแรก
เหมือนไปขอเมียคนแรกครับ ::011::
ว่าเขาจะยกลูกสาวให้มั้ย ก็รู้ๆกันว่า ต้องยกให้เพราะเรามาตามสิทธิพลเมืองที่ดีคนนึง แต่หากท่านจะใช้ดุลพินิจไม่ยกให้ ก็เรื่องของท่าน

ป.3ใบต่อๆมา
ไม่เคอะเขิน เดินเข้าบ้านยื่นสินสอดทองหมั้นเลย ท่านอาจถามว่า ก็มีเมียอยู่แล้วจะเอาอีกเหรอ บอกว่า ผมมาตามสิทธิพลเมืองคนนึงครับ เมียแต่ละคนปืนแต่ละกระบอกก็ใช้งานต่างกัน  ;D ;D

ป.3ขนาด .45หรือ.357
เหมือนไปขอลูกสาวคนเดียวของบ้านท่าเศรษฐี(คล้ายละครน้ำเน่าบางเรื่อง) :<><>
นายท่านคงต้องถามอีกเช่นเคย  >:(
มันเป็นขนาดร้ายแรง... เป็นอาวุธสงคราม >:(
ถ้าอยากได้ ให้ทำคำร้อง...เป็นข้อตกลงกันว่าจะเอาไปทำอะไร เลี้ยงดูได้แน่นะ
หากหมดมุก ก็ยืนเป็นเพื่อการกีฬา และสันทนาการ เรื่องปืน นายคงให้ได้ แต่เรื่องเมีย คงโดนนายทะเบียนส่องด้วยลูกซองตกบ้านครับ ::011::

 ;D ;D ;D ขำๆๆนะครับ ที่จริงเรื่องเมียเนี่ย อย่าได้หันหลังนินทาเชียว.... ;D ;D

ตอนขอกระบอกแรก ปลัดให้สนับสนุนอำเภอ 500 จะจัดงานฯกระบอกต่อมาเป็นขนาด .45 ไปยื่นครั้งแรกติดตามเรื่องอยู่ประมาณ 7 เดือนปลัดบอกว่าไม่อนุญาตขนาดใหญ่เกินไป ผมขอดูคำสั่งในแบบ ป.1จะขอไปถ่ายเอกสารเค้าไม่อนุญาต (ผมเดินขึ้นลงอำเภอประมาณ 10 ครั้ง)ใจผมเสียเลยครับปืนที่จองก็จะเข้ามาแล้วตัดสินใจเข้าพบนายอำเภอคุยยังงัยก็ไม่ให้แล้วให้ผมไปพบผู้ว่า ผมไปพบท่านแล้วท่านบอกว่าเป็นคำสั่งของท่านจะไม่ให้ขนาด .45,.357 จะให้เฉพาะหน่วยปรามปราบเท่านั้น ผมลงจากห้องท่านชั้น 5 หัวเข่าอ่อนเลยทำงัยดีปืนก็จองไปแล้ว ผมก็เลยติดต่อเพื่อนที่เป็นปลัดอีกอำเภอหนึ่งเพื่อนบอกว่าได้ต้องเงินหมื่นหนึ่งเค้าจะจัดการโอนทะเบียนบ้านให้เรียบร้อยหนึ่งวันได้ พี่ๆครับผมว่าจะไม่เสียแล้วแต่จนปัญญาครับทำตามขั้นตอนแล้ว ขนาดผมก็รับราชการให้ผอ.โทรหาท่านผู้ว่าฯก็แล้วจนใจจริงๆกลับข้าราชการไทย พอใส่น้ำมันหล่อลื่นมันก็ลื่นเสียทุกๆอย่างได้มาสองใบสมใจอยาก แต่ก็ใช้ไปแค่ใบเดี่ยวครับเพราะก็กู้เงินมาครับรอปืนก็นาน ::014:: ::014::

อยู่ที่ดุลพินิจครับ  ผมก็มีประสบการณ์  มาแล้วครับตอนนี้ขออะไรก็ได้หมด  แต่ติดที่ว่าผมไม่ค่อยจะมีตังค์แล้วช่วงนี้

พ่อผมบอกว่ารู้จักกับนายอำเภอจะขอให้ไม่ต้องกลัว....อิอิ

ผมก็รู้จักกับปลัดเหมือนกัน แต่พอเอาเข้าจริงๆ ไม่ยักกะช่วยได้(ไม่ได้จ่ายพิเศษ) ::004::
นี่ก็กะว่าจะไปขอปืนยาวอีกสักกระบอก แต่ขอเวลาทำใจสักปีก่อน ::012::

นึกถึงอดีตแล้วโครตเซ็งครับตอนนี้ได้ มาแล้วรู้สึกว่า กระบอกที่ 2 ง่ายกว่าที่คิด มากครับใครที่ยังไม่ด่านนี้ขอเอาใจช่วยนะครับ

รู้สึกตัวเล็กลง ::004::

ดุลพินิจคือความรู้สึกของแต่ละคน   ในบางครั้งก็ต้องใช้เงินมากระตุ้นสักเล็กน้อย พอเป็นการเป็นงาน
 

อำเภอแถวบ้านเรียกเลย ไม่ว่าจะซื้อ ขาย โอน กระบอกละ3500บาท ทั้งๆที่เราก็รู้ว่าค่าธรรมเนียมแค่6บาท แต่ก็ต้องจ่ายครับอยากได้ ถ้าเราเรื่องมากเดียวเรื่องยากครับ
อำเภอที่ว่าอยู่ในจังหวัด สระบุรีครับ

ความรู้สึกเหมือนๆกันครับ  ลุ้น ตื่นเต้น  ว่าจะได้ไหม เมื่อไหร่  พอป.๓ ออกมาก็ดีใจสุดๆ  :D ;D ;D

...........ช่วงรอป.3กินไม่ได้นอนก็ไม่หลับครับ................อึดอัดและเป็นกังวลมากครับ............ ::014::

รู้สึกตัวเล็กลง  จริงๆ ครับ

ยิ้ม แล้ว ครับ ครับ หากไม่ได้ก็ บอกว่ามีทางไหนช่วย ผมได้มัง .....

รู้สึกว่าไอ้นี่น่าซื้อใช้ครับ... ไม่ได้ค่าโฆษณาหรอกครับ ราคาแค่ 700 กว่าบาท...

ซื้อสองตัวคนแรกบันทึกเสียงคุยกับคนที่โต๊ะรับเรื่อง... คนที่สองเดินคุยทักทายคนที่โต๊ะอื่นรอบข้าง เอาให้ครบทุกคน...
ทักใครก็อย่าลืมอ่านชื่อคน+ตำแหน่งที่ป้ายชื่อบนโต๊ะ ก่อนทักทาย, อย่าลืมขานวันเวลาเป็นระยะ และพูดดังให้เสียงตัวเองเข้าไปที่ไมค์ตัวแรกด้วย... ฮา

(http://advice.computerok.co.th/~advice/pic_product/A0020366/A0020366_01OK_BIG_1.jpg)
http://advice.computerok.co.th/~advice/prod_manager/prev_order.php?code=A0020366 (http://advice.computerok.co.th/~advice/prod_manager/prev_order.php?code=A0020366)

แล้วดูซิว่าคนขี้โกงจะว่าอย่างไรครับ... เวลารู้ว่าตัวเองเสียเปรียบตามกฏหมาย...

อย่าลืมว่าการข่มขู่ว่าจะดำเนินการตามกฏหมาย ย่อมไม่ผิดกฏหมายนะครับ...

รู้สึกอยากชื้อปืนมั่งครับ

อ่านและก็ยังเสียวของผมทำเรื่องของโอนจากแม่มายังอืดๆอาดๆอยู่ไม่รู้จะว่าไงมีโครงการจะของซื่อปืนใหม่สักกระบอกต้องทำใจสู้ๆอยู่

  เมื่อวันที่ 22 ก.ค. ผมเพิ่งไปอำเภอ  ขอ ป.3 .357 จนท.ที่รับเรื่องทำหน้าตาเฉยๆ  ไม่ถามอะไรมากมาย แต่ลงท้าย  " ศุกร์หน้าค่อยมาเอานะ "  ;D ;D ;D

ดีครับ

ความอยากทำให้เรากระตือรือร้นมากขึ้น  เมื่อมากขึ้นทำให้เราประสพความสำเร็จ

สุดๆๆเลยครับพี่  ถ้านายเขารู้ต้องหงายท้องดังตึงแน่ๆๆ

รู้สึกว่าจะได้เสียตังค์   ;D ;D   ใบที่1,2 ไม่เสีย  มาเสียใบที่3  พอดีเปลี่ยนายใหม่ เซ็งเลย  ว่าจะขอใบที่4 คงต้องรอให้เปลี่ยนนายใหม่อีกล่ะครับ  หวังว่าจะไม่เสียครับ แค่หวังครับแค่หวัง ::008:: ::008::  เกิดมาไม่นามสกุลไม่ดังครับ  กรรมจริงๆ

นายอำเภอแต่ละคนไม่เหมือนกันครับ
บางคนอยากได้ใต้โต๊ะลยไม่ยอมให้ง่ายๆ
บางคนยังจมอยู่กับความรู้ว่า.357และ.45
เป็นอาวุธสงคราม
อำเภอที่ผมอยู่ ผมขอทั้ง 2 ขนาดได้ตลอดไม่ว่ากี่กระบอก
โดยไม่เสียค่าใต้โต๊ะ
แต่..............ผมมีเพื่อนสนิทคนหนึ่ง
อดีตเคยเป็นนายอำเภอ ปัจจุบันนายอำเภอเรียก"ท่าน"
บอกผมว่าสมัยเป็นนายอำเภอไม่เคยออกใบ ป.3 ของปืน
.357และ.45 ให้กับบุคคลที่ไม่ใช่เจ้าหน้าที่ฝ่ายปราบปราม
เพราะเป็นอาวุธสงคราม ผมเลยถามว่าถ้ากูขอมึงให้ไหม
มันตอบว่าตอนนี้มึงไม่ใช่ตำรวจแล้ว กูไม่ให้ มันน่าเข็กหัวไหมครับ

   เหมือนกับรีด..ผ้า........และไถ...นา คับ

ถาม  : รู้สึกอย่างไรเวลาขอ ป 3
ตอบ : อยากได้เร็ว ๆ ครับ  เดี๋ยวตอนบ่ายต้องไปประชุมอีก ::007::

ลุ้นแล้วก็รอครับ ผ่านก็ยิ้มไม่ผ่านก็เศร้า ::001::

รู้สึกว่า อยากเป็นนายอำเภอจัง อิอิอิ ::014:: ::014::

รู้สึกทำตัวสุภาพมาก  อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน  ;D ;D

รู้สึกเฉยๆครับ เพราะรู้อยู่แล้วว่าขอขนาด.45ไม่ได้แน่นอน  ก็นายอำเภอพูดว่า ถ้าผมยังอยู่ที่อำเภอ...นี้ ผมจะไม่ออก ป3 ขนาด.45 ให้ใครทั้งนั้น ::009::

สนับสนุนด้วยคนครับ............ ::002::
                            อย่างนี้...มัน...ต้อง...ถอน 
             ถอนราก ถอนโคน ให้สูญพันธุ์  ไปเลย.....(ฮา....ครับ)

อยู่นนท์ไปขอก็ปกติ เขียนเอกสารเรียบร้อย ค่าธรรมเนียม 6 บาท อีกประมาณ 2-3 สัปดาห์ให้มาติดต่อรับ ป.3 ถามแค่มีปืนอะไรอยู่ขณะนี้ นนท์เจ้าหน้าที่ใจดีครับ

เห็นด้วยครับ ตอนผมไปยื่นป.๑ อ้างระเบียบนู้น..ระเบียบนี่

มีความหวัง มีการลุ้น มีสมหวัง ผิดหวัง

รู้สึกรังเกียจเจ้าหน้าที่ที่จะมารีดไถค่าออกใบ ป.3 ครับ   ::013::

ขณะเขียน ป.1 รู้สึกดี
ขณะที่หันหลังกลับ และย่างเท้าเดินออกมา รู้สึกว่า "สงสัยต้องอุทธรณ์" (บรรยากาศมันทะแม่งๆ ยังไงไม่รู้)

เมื่อก่อนไปขอ ป.3 ผมก็เหมือนหลายๆท่านในนี้ครับ...ลุ้นยิ่งกว่าซื้อหวยทั้งที่มันเป็นสิทธิ์ของเรา ::009::(ขอแค่.22ไม่ให้อ้าง1ยาว 1 สั้น ::006::)

จะพ้องศาลก็กลัวแม่กับน้องที่อยู่ใน อ.เดิมเดือดร้อน....ตอนนี้ย้ายเข้า กทม.แล้ว รอครบ 6 เดือน ก็คงดีขึ้นครับ(ไม่ต้องลุ้นต่อไป) ::014::

กะว่าตอนย้ายกลับไปจะเอาไอ้ที่นายๆทั้งหลาย..ไม่ออกให้  โอน.กลับเข้าบ้านเดิมให้ครบทุกขนาดไปเลย(แค้นผังหุ่น ::010::)

 :VOV:ตอนนี้เก็บตังค์รอ ครับ :VOV:

ตอนขอใบ ป3 จำได้เลยว่า ทำตัวโคตรเรียบร้อย และเจี๋ยมเจี๊ยมมากเลยครับ เพราะขอ .357 ตอนเจ้าหน้าที่ตรวจเอกสารในใจคิดตลอดเลยว่า อย่ามีปัญหาอะไรเลยนะ "สาธุ" แล้วเขาก็บอกว่า เรียบร้อยครับ เดี๋ยวติดต่อให้มารับใบป3 พร้อมเอาปืนไปตรวจด้วย (โอนลอยมาะครับจากญาติ) วันที่ไปรับป3 พร้อมตรวจปืนนี่ คิดในใจนะสมมุติว่าถ้าปืนมันมีประวัตินี่ เราจะทำยังไง วิ่งก็ไม่ได้ ก็เลย "สาธุ" ไปอีกรอบ เจ้าหน้าที่ตรวจนู้นตรวจนี่ แล้วส่งปืนกลับให้ บอกว่า สวยดี แล้วผมก็กลับบ้านพร้อมความสุข รอรับใบป4 ที่บ้านตามระเบียบครับ

ปล.ลูบปืน 1ที แล้วบอกว่า ลูกรักของพ่อ จบสิ้นสักทีนะ กับการรอคอยที่ยาวนานมากๆๆๆๆๆๆ

 ::014:: ::014:: ::014:: ::014:: ::014::

ขอแสดงความเห็นด้วยนะครับ  คือวันนี้ไปขอ ปอ.สาม ที่วังไชยาเพื่อโอนขนาด.๔๕ พร้อมนำปืนไปตรวจ  ช่วงที่รอตรวจเอกสารข้อมูลเดิมพบว่ามีปืนที่ผมไม่ได้เป็นเจ้าของโผล่มา  เลยถามเจ้าหน้าที่ๆ ก็บอกไม่มีไม่เป็นไรขอเอกสารคืน  เลยดำเนินการต่อที่โต๊ะ ๖  ก็ปรากฏว่าเจ้าพนักงานปกครอง อัธยาศัยดีมากพูดคุยอย่างเป็นกันเอง และบอกให้รอรับไปรษณียบัตรให้มาออกปอ.สาม ผมว่าของพวกนี้ขึ้นอยู่กับตัวบุคคลมากกว่าเจอคนดีก็ดีไปครับ.......เล่าสู่กันฟัง [/color

 ;D ;D เวลาไปขอป3 ผมรู้สึกว่าการทำเรื่องถูกกฎหมายทำไมมันถึงอยากลำบากจริงหนอ...... ::010::

ผมรู้สึกประทับใจจริงๆ เจ้าหน้าที่ที่วังไชยา พูดจาดีทุกคนครับ แนะนำดีมากๆ ตรงไหนไม่เข้าใจขอให้ถามได้เลย และก็แนะนำวิธีที่ถูกต้องในการขอขนาดปืนต่างๆ ลืมบอกไป หลังจากผมได้ใบ ป4 เรียบร้อยแล้ว ก็เลยใส่ซองให้เป็นน้ำใจเล็กๆ น้อยๆ กับบริการที่ดี และรวดเร็วครับ

ตอนยื่นให้ ก็ให้แบบดแอบๆ เจ้าหน้าที่ถามว่า ใครฝากมาให้ ผมก็บอกว่าของผมเอง เขาทำหน้างงๆ
สงสัยหน้าผมคงบอกยี่ห้อ ว่าไอ้นี่ไม่น่ามีตัง 555555

 ::014::สวัสดีครับ ::014::

 :~)ขึ้นไปบนอำเภอมีแต่"เสียกับเสีย" :~)

 ;D ;Dรู้สึก อยากเป็น ผู้ว่า  ขึ้นมาทันทีเลยครับ :D :D

เห็นด้วยครับ ชนะสนุกดีครับ

แพ้ละ น่าจะเซ็งเป็ดนะครับ

รู้สึกว่าเป็นอะไรที่ต้องลุ้นยิ่งกว่ารอผลล๊อตเตอรี่อีกครับ ;D

รู้สึกว่า ถูกเอาเปรียบ   ::010:: ::010::

รู้สึกว่าตัวกำลังจะทำผิดกฏหมาย

ผมเพิ่งได้มา ตอนแรกก็เกร็งๆครับ แต่อาศัยความรู้จากกระทู้ต่าง ๆ ตุนไว้ พอตอบ พอถามพี่ปลัดได้ แสดงให้เค้ารู้ว่าเราก็มีความรู้นะ (ออกลูกข่มเป็นบางครั้ง) แต่ก็นอบน้อมไว้ก่อนครับ แล้วเค้าก็จะแหยงๆเราเองครับ

..ล่าสุด..รู้สึกเบื่อที่ต้องเสียเวลารอให้ จนท.สอบปากคำ มีโต๊ะ 3 ตัว แต่มี จนท.ทำงานคนเดียว..

ผมอาศัยตีสนิทกับปลัดครับ หมั่นแวะเวียนไปเยี่ยมแม้ไม่ได้ไปขอปืนครับ มีของติดไม้ติดมือไปบ้างเวลาไปขอก็จะค่อนข้างง่ายครับ ได้มาหลายกระบอกแล้วครับ  ::008:: ::008:: ::008::

เหมือนไปทำบุญที่วัดครับ

รู้สึก ....
นานจัง ไปไหนกันหมด นี่ก็จะบ่ายสองแล้วหรือยังกินข้าวไม่อิ่ม ร้อนก็ร้อน เหงาก็เหงาเพราะไม่รู้จักใคร เจอกันแล้วจะมาไม้ไหน จะให้ขนาดที่ขอมั๊ย จะรับหนังสือมั๊ย จะทำเรื่องหายมั๊ย จะยอมเซ็นในรับในสำเนามั๊ย จะยอมให้เขียน ป1 มั๊ย ไม่ให้ขอแล้วไปแจ้งความตำรวจ ๆ จะเป็นพวกเดียวกันมั๊ย จะเรียกเงินมั๊ย
อ้าวมาแล้ว... สวัสดีครับ ผมมาขอป3 .45 ครับ

ได้รู้ถึงวิวัฒนาการของข้าฯของแผ่นดิน

 ::014::เหนื่อยมากๆครับ ::004:: :~)

รู้สึกกลัว ตัวมันลีบ หูมันลู่..                                     หลังก็คู๊ มือก็หงิก ปากก็สั่น..
พูดไม่คล่อง ท้องแขนเต้น เอ็นพลันกัน..               คิ้วกระตุก กระดูกสั่น ลั่นต้นคอ...
.
ชีพจร เต้นไป ไร้จังหวะ..                                     ลมปราณเดิน เกะกะ พาสับสน..
ความดันดูด ธาตุไฟดีด จิตพิกล..                      เอ็มไซร์ตับ เพิ่มขึ้นจน ล้นพอดี..

เหมือนโดนถ่วง ทิ้งน้ำ ลึกร้อยเมตร..               มันอึดอัด เกินขอบเขต ร่างรับไหว..
ส่งกายหยาบ ไปรับหน้า ที่ด้านใน..                 ส่วนวิญญาณ ถอดรอไว้ หน้าประตู..

เหตุเพราะรู้ ผลลัพท์ จับความได้..                 สามห้าเจ็ด สิบเอ็ดไซร้ อย่าได้ขอ..
อาวุธร้าย ให้ไม่ได้ ไม่ต้องรอ..                          ถ้าจะขอ ขนาดใหม่ ไปเลือกมา..

ขนาดเก้า ไงเล่า น่าขอได้..                               ทำเรื่องขอ ยื่นใหม่ ดังใจฝัน..
ท่านรับเรื่อง แล้วบอกว่า อ้าวไงกัน..                 มีสามแปด แล้วนี่ท่าน ดันเรื่องคืน..

โถ่พี่คร๊าบ m10ผม มรดก..                              อายุปืน ที่มีพก หลายราศี..
ปู่ของปู่ ให้ต่อกัน มาอีกที..                                 กว่าถึงผม เจ็ดสิบปี ที่มีมา..

ท่านมองหน้าก่อนเปรยเอ่ยมาว่า..                   ก็ยังดีที่ได้มาน่าสุขสม..
หลายคนได้ครอบครองเพียงแค่ลม..               ไม่เห็นเขาจะระทมทุรนทุราย..

แล้วกลั้นใจยื่นเรื่องขอยาวสองสอง..                 พี่ครับลองผ่านผมหน่อยนะครับผม..
ผมใจรักด้านนี้จริงซื่อตรง..                                 ใจมั่นคงคิดดีมีวินัย..

ไม่ได้น้องยาวสองสองมันไรเฟิล..                       กฏแจ้งเกริ่นบอกกล่าวเขาห้ามไว้..
โถ่พี่ครับแล้วผมต้องทำยังไง..                            ถึงจะได้ปืนที่หมายไว้ครอบครอง..

เอาอย่างนี้วันนี้น้องกลับไปก่อน..                       ค่อยๆลองทบทวนดูรู้เหตุผล..
ขาดขั้นตอน.ไหนหรือเปล่าเดาชอบกล..            ค่อยๆคิดเดี๋ยวก็ค้นจนพบทาง..

กายหยาบผมยืนงงหลงครุ่นคิด..                      วิญญาณปรี่สิงสถิตย์จิตประสาน..
แกล้งควักของทำตังค์ร่วงไม่ระวัง..                     แล้วหันหลังนั่งมองฝ้าหน้าแหงนเงย..

แค่อึดใจน้ำคำท่านผ่านกระซิก..                           คุณน้องจ๊าเสียงระริกสื่อภาษา..
สองสองนั้นเบาไปไร้ศักดิ์ดา..                               เตรียมขอเก้าได้เลยจ้าน้าเห็นควร..

ผมมองหาตังค์ที่หล่นร่วงมะกี๊..                             ช่างแปลกดีตังค์หล่นไว้หายไปไหน..
เพราะเวลาผ่านมาแค่อึดใจ..                                เอ..สงสัยอำเภอนี้เจ้าที่แรง..

ช่วงสับสนก็มีเสียงเรียกมาว่า..                           คุณน้องจ๊าไว้มารับใบป.สาม..
นับเวลาสองอาทิตย์ครบชั่วยาม..                         น้องมารับใบป.สามอย่าให้รอ..

ผมเดินยิ้มแก้มปริลงกระได..                                ออกมาจากอำเภอไปใจสุขสม..
ก้าวเดินพรางวิ่งพรางตามอารมณ์..                    กลับมาบ้านล้มลงนอนฝันดี.. ;D

-------------------------------------------------------------------------------------------------

ในคืนนั้น..ฝันพบ..ผอบสวย..
มีกระดาษ..แนบมาด้วย..ช่วยสื่อสาร..
อักษรบอก..อย่าได้เปิด..ซึ่งกลางทาง..
ให้กลับไป..ถึงหลังบ้าน..ค่อยเปิดดู..

แหม๋..ใครหนอ..มุขเฮ่ยๆ..ช่างกล้าเล่น..
เดี๋ยวจะเปิด..ลองให้เห็น..ว่าเป็นไฉน..
มันจะเหมือน..เรื่องพื้นบ้าน..ให้รู้ไป..
ว่าแล้วก็..กลั้นใจ...เปิดฝา-ยล...

จิตตะลึง..พึงเพิด..เกินจะกล่าว..
โอ้แม่เจ้า..กลุ่มควันพุ่ง..คุ้งเต็มสถาน..
ทุกอย่างขุ่น..มองยาก..อยู่ต้องนาน..
เวลาผ่าน..ควันเริ่มจาง...ฉันงุ่นงง..

แล้วเห็นภาพ..ที่ลางๆ...ค่อยๆชัด..
ชายร่างยักษ์..ยืนจังก้า..น่าเกรงขาม..
นะจังงัง...อยู่อย่างนั้น..สองชั่วยาม..
เก็บสติ..โกยสตางค์...คืนเข้าตัว...

ก่อนเอ่ยถาม..ท่านเป็นใคร..ใครเป็นท่าน..
ส่วนตัวฉัน..ทศกัณฑ์...นามเรียกเสย...
เขาตอบมา..เขาชื่อโจร...เรียกได้เลย..
ต่อไปนี้..ไม่อยู่เฉย..รับใช้นาย..

เดิมนั้นอยู่..ในผอบ..ที่ท่านเปิด..
ต้องเตลิด..ฝาถูกเปิด..เกิดดังเห็น..
ต่อไปนี้..จะดูแล..ท่านเช้าเย็น..
ไปไหนเรา..เปรียบเช่น..เป็นเหมือนเงา..

แล้วโจรหนุ่ม..เข้ามาช้อน..ประคองร่าง..
สองคนย่าง..ร่วมทาง..ดังจุดหมาย...
ผ่านไปได้..สักร้อยลี๊..ต้องแปลกใจ..
เอ๊ะนั่นใคร..มาขวาง...ทางต้องเดิน..

ภาพที่เห็น...สาวน้อย..สะโอดสะองค์
มือชี้ลง..กำโกลด์คัพ...ม้าคาบศร..
ยกขึ้นเล็ง..ขนานพื้น..ตามแนวนอน..
วิถีสะท้อน..ตรงเผลง..เล็งหน้าเรา..

ก่อนแผดเสียง..สดใส..ไพเราะโสด..
ว่าแม่นาง..นั้นคนโฉด..ปล้นข้าวของ..
บอกให้ทิ้ง..ของมีค่า..อย่าคิดลอง..
เจ้าทั้งสอง..จะปลอดภัย..ไร้กังกล..

จำใจกอบ..ทรัพย์สิน..ที่มีมา..
ของมีค่า..ทั้งหมด...ปลดวางเผย..
ก่อนควักปืน..ที่เตรียมมา..ยิงสวนเลย..
ตามประสา..ของเคยๆ..ซ้อมประจำ..

กระสุนแหวก..วิ่งลง...ตรงที่หมาย..
ก็คือปลาย..ปากโกลด์คัพ..จับเป้าเผง..
ปืนกระดอน..เป้ากระเด็น..เป็นระเวง..
ก่อนกระเด้ง..โดดร่วง..ลงหน้าผา..

บัดนั้นโจร..ช่วงชิง..สิ่งได้เปรียบ..
วิ่งไปเทียบ..รวบร่าง..โฉมเฉลา..
ทศกัณฑ์..เห็นดังนั้น..เข้าทางเรา..
เพื่อนใหม่เจ้า..ไม่เสียแรง..ที่คบกัน..

มัดนางไว้..ข้าจะส่ง..เจ้าหน้าที่..
คงพรุ่งนี้...น่าเสร็จครบ..จบความหมาย..
นี่ใกล้ค่ำ..เตรียมที่หลัก..พักพิงกาย..
แล้วพรุ่งนี้..ว่ากันใหม่..ตามใจปอง..

เพื่อนโจรเอ๋ย..เจ้าคอยเฝ้า..น้องเนื้อนวล..
เป็นกะแรก..แล้วข้าผวน..เฝ้ากะสอง..
พ้นเที่ยงยาม..ย่ำคำคืน..ให้เพื่อนลอง..
ปลุกข้ามา..เข้ากะสอง...จบแผนเปรย..

ความห่วงเพื่อน..หวั่นใจ..ภัยอาจเกิด..
เพื่อนเก็บปืน..นี้ไว้เถิด..เกิดต้องใช้..
เหตุข้างหน้า..อาจมีซึ่ง..อันตราย..
อาจได้ใช้..ปกป้อง..คุ้มครองตัว..

แล้วนอนนิ่ง..ทิ้งร่าง..เพราะความเพลีย..
เวลาเสีย..เลยผ่าน..นานเกินฝัน..
ก่อนสะลึม..สะลือตืน..ขึ้นมาพลัน..
เพราะนิสัย..ส่วนตัวนั้น..ระวังภัย..

ภาพที่เห็น..นางอนงค์..พ้นพันธะ..
ส่วนเพื่อนโจร..ร่างละ..นอนเลียดพื้น..
ไร้เสื้อผ้า..อาภรณ์..หมดแรงยืน..
ค่อยๆฝืน..พยุงร่าง..นั่งพิงไทร..

สัญชาติญาน..ผ่านร่าง..ร้อนวูบๆ..
ตะเบงเสียง..ตามรูป..การณ์ที่เห็น..
บอกเพื่อนโจร..โยนปืนมา..อย่าชาเย็น..
เพราะทุกข์เข็ญ..ภัยใกล้ตัว..กลัวไม่ทัน..

เพือนหยิบปืน..ค่อยๆยื่น..แค่ตรงหน้า..
ก็อยู่ห่าง..ตั้งสิบวา..คว้าไม่ถึง..
นางอนงค์..ชิงมาจ้อง..ทมึงตึง..
ก่อนเหนี่ยวไก..ปืนซึ่ง..พร้อมทำงาน..

ณ.บัดนั้น..เสียงกึกก้อง..กัมปนาท..
ดุจอัสนี..ส่งลงฟาด..กลางหว่างขา..
กระสุนแทรก..แหวกเนื้อ..ตามแรงพา..
ร่างผงะ..หงายผลึง..ล้มตึงพลัน..

ทศกัณฑ์..บัดนี้..คงถึงที่..
ภาพผิดชอบ..ชั่วดี..ที่เคยผ่าน..
เหมือนชีวิต..ทั้งหมดมี..แค่วันวาน..
ชีวิตฉัน..มันจบลง..ที่ตรงนี้..! :OO

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

พลันร่างเร่ง กระตุก ลุกขึ้นตื่น.                                                 สะดุ้งยืน หน้าเหวอ เออ..นี่ฝัน..
โอชีวิต อนาถจิต คิดไรกัน..                                                       ฝันซ้อนฝัน เอากะมัน ฝันให้เพลิน..

ก่อนควักตังค์  ในกระเป๋า เข้าอาบน้ำ..                                      อ้าว..ชี้ช้ำ ระกำแล้ว เจ้าแก้วเอ๋ย..
กำบึกตังค์  ไม่ต้องดู รู้ได้เลย..                                                  ว่าเราเอ๋ย งานเข้าแล้ว แก้วทรามวัย..

เมื่อวานเตรียม  เงินเก็บ ไว้สองบึก                                          บึกหนานึก จำได้ใ กล้หลักแสน..
บึกบางนั้น สามพันห้า ไม่ขาดแคลน..                                   เตรียมไว้เป็น ตามแผน เตรียมขอปืน..

แต่ตอนนี้ เงินที่เหลือ  บึกยี่สิบ..                                              ส่วนบึกพัน นั้นหายลิบ เข้ากลีบฝน..
แกล้งตังค์ร่วง ดันเต๊ะท่า หน้าขึ้นบน..                                  โธ่..ชีวิต โดนซ้อนกล จนเล่ห์..ตัว.

สองอาทิตย์ ป.สามออก บอกดังกล่าว..                                แล้วที่นี้ เงินไหนเล่า เข้าซื้อหา..
เก้ามอมอ สามพันห้า พลิกโลกา..                                         เป้าหมายข้า คงต้องโปะ..อีโป๊ะ..เอย..! :~) :~) :~)