เว็บบอร์ดสนทนาภาษาปืน

(copy เขามาถ้าเรื่องจริงล่ะแย่เลย)

เห็นว่าเป็นประโยชน์ครับเลยเก็บมาให้อ่านกัน
ผมมีตัวตนแต่ไม่ต้องการเปิดเผยชื่อ
เรื่องต่อไปนี้จะเป็นตัวบอกว่าทำไมผมจึงบอกไม่ได้

ประมาณสองสัปดาห์หลังปีใหม่ ภรรยาผมลางานเพื่อไปติดต่องานราชการ
เสร็จแล้วแวะ Central ลาดพร้าว เพื่อหาซื้อหนังสือแนวที่เธอชอบอ่านที่ B2S

ระหว่างที่กำลังเลือกหาซื้อหนังสืออยู่นั้น
ก็มีผู้หญิงคนหนึ่งอายุประมาณ สามสิบเข้ามาทักทาย
บอกว่าชอบหนังสือแนวสืบสวนสอบสวนเช่นกันและ
มีหนังสือที่น่าสนใจหลายเล่มที่น่าอ่านมาก การสนทนาก็เป็นไปอย่างมี
มิตรไมตรีต่อกัน เพราะจากลักษณะท่าทางและการแต่งตัวดูเหมือนเป็น
คนทำงานทั่วไป แล้วผู้หญิงคนนั้นก็ให้นามบัตรภรรยาผมมา ส่วนภรรยาผม
ก็ให้เบอร์มือถือเธอไปเพราะเห็นว่าเป็นผู้หญิงด้วยกัน การติดต่อพูดคุยก็

มีขึ้นเป็นระยะๆ และมีนัดเจอกันเพื่อให้หนังสือภรรยาผมมาอ่านแล้วก็บอกว่า
จะรีบไปทำงานแต่หนังสือที่ให้มาเป็นหนังสือแนวสืบสวนธรรมดาที่ภรรยาผม
เคยอ่านมาแล้วจึงอยากจะคืนกลับไป

การนัดเจอกันก็เกิดขึ้นอีกครั้ง แต่คราวนี้ผู้หญิงคนนั้นชวนทานข้าวเพราะเป็น
ช่วงเกือบเที่ยงวันแล้ว และได้แนะนำให้รู้จักผู้ชายคนหนึ่งที่นั่งรออยู่ที่ Food Center
เธอบอกว่าเป็นเพื่อนที่ทำงานชอบอ่านหนังสือแนวนี้เช่นกัน ผู้ชายคนนั้น
ถามภรรยาผมและผู้หญิงคนนั้นว่า จะทานอะไรจะไปซื้อมาให้ ด้วยความเกรงใจ
จึงทานเหมือนกันเป็นก๋วยเตี๋ยวลูกชิ้นหมู แต่ภรรยาผมก็พยายามจะขอตัวไปซื้อ

น้ำมาให้แต่ทางผู้หญิงคนนั้น ชิงเดินไปซื้อมาให้ก่อน พอนั่งทานไปได้ประมาณ
ครึ่งชามและดื่มน้ำไปหน่อย ภรรยาผมก็เกิดอาการมึนๆ และเริ่มง่วงนอน เพียงอีก
ไม่กี่นาทีต่อมา เริ่มควบคุมตัวเองไม่ได้ ผู้หญิงคนนั้นก็เข้ามาประคองตัว๓รรยาผม
แล้วพูดบอกผู้ชายว่า คงเป็นลมช่วยพาออกไปสูดอากาศข้างนอกหน่อย ตอนนั้น
ภรรยาผมบอกว่าไม่สามารถพูดอะไรได้ ร่างกายยืนแทบไม่ไหว ระหว่างเดินผ่าน
ตัวห้างมาลานจอดรถเห็นผู้ชายโทรศัพท์เพียงไม่ถึงหนึ่งนาที รถตู้สีขาวก็มาจอด
แล้วทั้งคู่ก็พาภรรยาผมขึ้นรถ วินาทีนั้นภรรยาผมบอกว่าเธอพยายามขัดขืนแต่
ทั้งคู่ก็ใช้กำลังพาเธอขึ้นรถแล้วปิดประตูรถ

บนรถมีผู้ชายสองคนนั่งมาในรถด้วย เมื่อรถวิ่งออกจากห้างภรรยาผมพยายาม
ร้องขอความช่วยเหลือแต่ก็ไม่มีเสียงและผู้ชายที่นั่งอยู่บนรถเอามือมาปิดปากเธอไว้

พอรถวิ่งออกมาระยะหนึ่งผู้ชายที่เจอกันที่ Food Center เริ่มปลดเสื้อผ้าภรรยาผม
เธอพยายามร้องขอความช่วยเหลือและต่อสู้แต่ก็ไม่มีเรี่ยวแรง ผู้ชายอีกสองคนที่นั่ง
รออยู่บนรถก็ช่วยกันถอด สิ่งที่เกิดขึ้นต่อไปคงไม่ต้องบรรยายกันอีก
โดยมีผู้หญิงเป็นคนเก็บภาพเป็นระยะๆ เวลาผ่านไปนานแค่ไหนไม่ทราบ
รู้สึกตัวอีกที่ภรรยาผมถูกนำ มาทิ้งที่ห้องน้ำหญิงของปั๊มน้ำมันแห่งหนึ่งแถวสุขาภิบาลสองย่านบางกะปิ

ผมไปรับเธอแล้วถามว่าเกิดอะไรขึ้น เธอไม่พูดอะไรได้แต่ร้องไห้และไม่ไปทำงานอีกเลย นั่งซึมอยู่กับบ้าน

สามวันต่อมาคุณแม่ของภรรยาโทรมาบอกว่ามีจดหมายลงทะเบียนส่งมาที่
บ้านให้ไปรับผมก็ไปรับ แล้วเปิดออกดู มีภาพถ่ายพร้อมขอเงินสดสี่แสนบาทเป็นค่าฟิล์มและ
ภาพถ่ายทั้งหมด ผมพูดไม่ออก ทุกความรู้สึกวิ่งพุ่งเข้ามาในใจ สับสน เสียใจ
แค้นใจ เจ็บใจ ผมปรึกษาเรื่องนี้กับคุณพ่อและเพื่อนท่านที่เป็นนายตำรวจ
มีความเห็นเหมือนกันว่าต้องแจ้งความกับตำรวจ เพราะเงินสี่แสนครอบครัวเราคงหามาให้ได้ยาก
ผมกับภรรยาเป็นเพียงลูกจ้างกินเงินเดือนเท่านั้น
ในวันส่งเงินตามนัดหมายตำรวจกองปราบวางแผนอย่างดีและสามารถจับ
พวกเดนสังคมได้สองคนได้ฟิล์มและภาพจำนวนหนึ่ง
และตำรวจกำลังตามจับพวกที่เหลืออีกสามคน
แต่ก็ไม่แน่ใจว่าภาพถ่ายยังคงมีเหลืออยู่อีกหรือเปล่า

ซึ่งหลังจากพวกมันถูกจับผมก็ได้รับโทรศัพท์ขู่ว่าจะภาพลง internet สองครั้ง

ทุกวันนี้ภรรยาผมไม่ได้ทำงานอีกแล้ว อยู่บ้านด้วยอาการซึมเศร้าและไม่ต้องการ
พบปะกับใครเลย ส่วนผมก็ไม่กล้าออกไปไหนเช่นกันทำงานเสร็จก็กลับบ้าน
ชีวิตความเป็นอยู่ มีแต่ความกลัว ระแวง คิดมาก เหมือนเป็นโรคประสาท
ผมจึงอยากฝากบอกเรื่องราวของ ผมให้เป็นข้อมูลกับทุกคน
ทุกวันนี้การหากินบนความทุกข์ร้อนของคนอื่นเป็นเรื่องธรรมดา
ไปแล้วครับ ขอบุญกุศลในการให้ข้อมูลนี้ ทำให้ชีวิตครอบครัวผมดีขึ้นด้วยเถอะ

อย่าลืมบอกต่อๆกันไปด้วยครับ

พ. ศรีฯ

เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นได้ไม่ยากครับ
อีกอย่างสมัยนี้มีอะไรกันก็ชอบถ่ายภาพเก็บใว้ดู มันก็หลุดออกมาสู่โลกอินเตอร์เน็ตได้ไม่ยาก

ขอบคุณครับที่นำมาบอกกล่าว ::014::

มุขเก่าครับ    มุขมอมยา    มีมาตั้งนานแล้ว

แต่อาชญากรได้พัฒนาการกระทำขึ้นมาหลาย ๆ  รูปแบบ

ท่านผู้ชายเสือสิงห์กระทิงทั้งหลาย   โดนคุณเธอที่เป็นนกต่อปลดทรัพย์มามากแล้ว

เพื่อเป็นบทเรียน    การดิ่มกินสิ่งของที่ผู้อื่นหยิบยื่นให้   อันตราย

ขนาดน้ำอัดลมที่ยังไม่ได้เปิดกระป๋อง   พวกนี้ยังใช้เข็มฉีดยาฉีดยานอนหลับอย่างแรงเข้าไป

ยิ่งตอนนี้เศรษฐกิจไม่ดี     มีมุขมาขอซื้อที่    แล้วพาไปมอมยา   หรือพาไปเล่นการพนัน

หรือชักชวนซื้อสลากกินแบ่งปลอม    ทำให้เสียทรัพย์กันมากแล้ว     

หรือมุขขอเช่ารถในราคาแพง     ฯลฯ   โปรดจงคิดไว้เสมอว่า

หากการใดได้กำไรงามจนเกินความเป็นจริง  มันเกิดไม่ได้หรอกในโลก

ของถูก   ของฟรี    ของดีที่ไม่ต้องเสียเงิน   ไม่เคยเกิดขึ้น

ระมัดระวังตนเองและคนใกล้ชิด............ด้วยความปรารถนาดี   

อีกเรื่องหนึ่งที่ผมอยากจะฝากไว้

การถูกขู่ประจานทางอินเตอร์เนต    หรือเปิดเผยความลับอื่น ๆ   

เพื่อแลกกับเงินจำนวนมาก        ถ้าใครเจอหรือญาติพี่น้องเจอ

ไม่ต้องให้เงินพวกนี้แม้แต่บาทเดียว    หากใครเผลอให้เงินไป

จะถูกพวกนี้ปอกลอกไม่มีที่สิ้นสุด   จนสุดท้ายก็ทนไม่ได้ต้องเข้าหาตำรวจ

หากเรื่องนี้เกิด    ปรึกษาเจ้าหน้าที่จะดีที่สุด   ความลับใดเมื่อถูกเปิดเผย

ความลับนั้นก็จะกลายเป็นเรื่องธรรมดา    ลองนึกถึง  เฉินกวานซี  หรือดาราไทยอื่น ๆ

ที่มีข่าวฉาวโฉ่    มันก็แค่เรื่องไฟใหม้ฟาง    พักเดียวก็หายไป   อย่าเอาชีวิตเราไปผูกพันกับเรื่องพวกนี้

ขอบคุณครับ..... ::002::

อืม....เป็นอุทาหรณ์ได้ดีเลยครับพี่ ::002::

ขอบคุณครับ ::014:: ::014::

   ด้วยความเคารพ

ขอบคุณพี่ป้อมครับ สำหรับคำเตือนและข้อคิดที่ดี ;D

ผมอ่านความเห็นของท่านมาหลายครั้ง  อยากบอกว่าค่อนข้างนับถือความคิดของท่านเป็นการส่วนตัวครับ

.
.
.
จากเรื่องราวที่คุณ Carrera เล่ามาเข้ากับสุภาษิตว่า "อย่าไว้ใจทาง  อย่าวางใจคน"

อีกอย่างหนึ่งที่ผมอยากจะบอกเล่าสู่กันฟังจากประสพการณ์ของผมเอง...ผมกำลังนั่งทานข้าวกับเพื่อนในระหว่างรอเครื่องอยู่ที่สนามบินที่ HCMC มีนักท่องเที่ยวที่มีลักษณะเป็นคนตะวันออกกลางมาทักทายและบอกขอแลกเงินโดยให้อัตราแลกเปลี่ยนที่น่าเย้ายวนมาก ผมบอกไปว่าผมไม่มีเงินสกุลที่เขาต้องการและส่วนใหญ่ก็ใช้บัตรเครดิต และก็แนะนำให้เขาไปแลกที่เค้าเตอร์แลกเงิน เขาบอกว่าขอแลกนิดหน่อยเท่านั้น บังเอิญเพื่อนของผมเขามีเงินสกุลที่เขาต้องการ ก็เลยให้แลกไป....

และวันนี้เองเมื่อตอนประมาณ 9.30 น. เพื่อนโทรมาบอกว่าเงินที่ได้รับแลกมานั้นเป็นเงินปลอมครับ แต่ก็ทึ่งครับเพราะมันเหมือนของจริงมาก ๆ เทคโนโลยี่การพิมพิ์ในสมัยนี้ยอดเยี่ยมจริงๆ.....ที่น่าสังเกตุก็คือคนพวกนี้จะไม่ขอแลกเป็นจำนวนมากๆ แค่ครั้งละ 2 - 300 เหรียญเท่านั้น และจะชอบไปในสถานที่มีคนต่างชาติอยู่เยอะๆ แต่อยู่แบบไม่นานนัก...

เรื่องของการแบล๊คเมลกับคนที่มีมนุษยสัมพันธ์ที่ดีทำให้เกิดเหตุในลักษณะนี้บ่อย ต้องปรับตัวให้ทันกับสังคมที่เลวร้ายมากขึ้นทุกวันเพราะพิษเศรษฐกิจ
ขอบคุณพี่ carrera, พี่ป้อมทอง ครับ

มีประโยชน์มาก ขอบคุณครับผม... ::002::

ขอบคุณครับ ยุคสมัยนี้การใช้ชีวิตต้องระมัดระวังพวกมิจฉาชีพเป็นพิเศษ >:(

 ;Dขอขอบคุณพี่ carrera, พี่ป้อมทอง ครับ ::014:: สมัยนี้ไว้ใจไม่ได้เลย ผมก็เคยเจอครับ ::014::พูดจาดี เเต่สุดท้ายก็ไม่ดีอย่างวาจา ::014::

 ::002::ขอบคุณครับ มีประโยชน์มากเลย ช่วงนี้บ้านเมืองแย่จริงๆเลย ::002::

ขอบคุณมากค่ะ สำหรับข้อมูล

"อย่าไว้ใจทาง อย่าวางใจคน จะจนใจเอง"

ขอบคุณครับ...

... ขอบพระคุณครับ ...  ::014::

... น่าอนาถใจจริง ๆ ...  ::004::

... ในโลกปัจจุบันนี้ ... ความต้องการในวัตถุ/สิ่งของที่มีค่า ... มักสวนทางกับการพัฒนาของจิตใจอยู่เสมอ ...   ::011:: ::011:: ::011::


... ไม่ไว้ใจใคร ... จริง ๆ เหรอ ... ครับ ...  ::008:: ::008:: ::008::

ของแบบนี้ไม่ได้มีแต่ในหนังสือนิยาย หรือในละครน้ำเน่าเท่านั้น

 
     ขอบคุณครับน้าคาร์ฯ รองป้อมฯ และทุกๆท่าน มากครับ .... ต้องระมัดระวังตัวเองให้มากยิ่งๆขึ้นแล้ว

น่ากลัวจังครับ

สมัยนี้ต้องระวังตัวให้มาก

ขอบคุณครับพี่คาร์ฯ พี่ป้อม เป็นตัวอย่างและข้อคิดที่ดีมากๆครับ

ขอบคุณครับ พี่ ::014::