เว็บบอร์ดสนทนาภาษาปืน

จบวิศวะ เครื่องกล พระจอมเกล้า พระนครเหนือ ตอนนี้อายุ 28 ทำงานมา 3 ปี ย้ายงานมา ทั้งหมดก็ 6 บริษัท เสต็ปเงินเดือนนะครับ
- 8,000 โรงงานคนไทย (Design Engineer) สิบเดือน
- 15,500 บริษัทรถยนต์ญี่ปุ่น (Design Engineer) สี่เดือน เลื่อนตำแหน่งไปหนึ่งครั้ง
- 30,000 บริษัทฝรั่ง A (Design Engineer) หนึ่งปีเงินเดือนขึ้นสองรอบ
- 35,000 โรงงานฝรั่ง (Design Engineer) สามเดือน
- 40,000 บริษัทฝรั่ง B (Project Engineer) สี่เดือน เลื่อนตำแหน่งไปหนึ่งครั้ง
- 6x,xxx บริษัทฝรั่ง C (Project Engineer) สามเดือน
- 1xx,xxx บริษัทฝรั่ง C (Project Manager) เพิ่งเลื่อนตำแหน่งเมื่อวาน

อยากจะบอกว่า จากประสบการณ์ที่ผ่านมา เวลาที่ทำงาน จะต้องคอยสังเกตและศึกษาอยู่ตลอดว่า งานที่เรารับมาทำนั ้น มันมาจากไหน มาจากใคร และ ไปไหนต่อ ไปยังไง ใครตรวจสอบ
เพื่อดูว่าตำแหน่งที่สูงกว่าเรานั้น เค้ารับผิดชอบเรื่องอะไร พยายามเรียนรู้ให้ได้ว่า เรายังขาดอะไรอีกในการเลื่อนตำแหน่ง มันไม่ยากอย่างที่หลายๆคนเข้าใจนะครับ

เหมือนคนจีนว่า อย่าถามว่าเมื่อไรจึงจะได้เลื่อนตำแหน่ง
แต่ให้ถามว่า หากได้เลื่อนตำแหน่งวันนี้ เรามีความสามารถพร้อมกับตำแหน่งนั้นๆหรือยัง

ผมเองก็ทำตามที่กล่าวมาข้างต้น พอมีโอกาสให้รีบเสนอตัวทันทีไม่ต้องรอ ถ้าคิดว่าพร้อม โดยส่วนมากจะได้ตามที่เสนอ แต่ต้องย้ำว่าพร้อมจริงๆนะครับ

คิดว่าคงเป็นประโยชน์บ้างนะครับ สำหรับคนจบใหม่ หรือ กำลังทำงานอยู่

อธิบายเพิ่มเติมให้แล้วกันนะครับ เผื่อเป็นแนวทาง

- 8,000 โรงงานคนไทย (Design Engineer) สิบเดือน
อันนี้ไม่มีอะไร ปรกติ เพิ่งจบ กำลังเรียนรู้ระบบ ลาออกเพราะเงินเดือนน้อย

- 15,500 บริษัทรถยนต์ญี่ปุ่น (Design Engineer) สี่เดือน เลื่อนตำแหน่งไปหนึ่งครั้ง
เดินเข้าไปคุยกับญี่ปุ่น ว่าผมทำงานตำแหน่ง senior design engineer ได้ เพราะว่าพร้อม และอธิบายเค้าว่า พร้อมยังไง เค้าก็โอเค ลาออกเพราะได้ที่ใหม่ เงินเดือนเยอะกว่า ที่สำคัญ เป็นบริษัทฝรั่ง

- 30,000 บริษัทฝรั่ง A (Design Engineer) หนึ่งปีเงินเดือนขึ้นสองรอบ
ขึ้นรอบแรกตอนผ่านโปรสามเดือน หลังจากนั้นอีกหกเดือนเงินเดือนขึ้นอีกรอบ เพราะว่า เดินเข้าไปคุยกับหัวหน้า เสนอตัวเองรับหน้าที่เพิ่มเติมจาก job description และอธิบายอีกครั้งว่าพร้อมยังไง เค้าก็โอเค ลาออกเพราะหัวหน้างานเริ่มงี่เง่ามาก ทนไม่ไหว

- 35,000 โรงงานฝรั่ง (Design Engineer) สามเดือน
อันนี้ปรกติ ออกเพราะว่ามันไกลบ้านมาก เดินทางไม่ไหว

- 40,000 บริษัทฝรั่ง B (Project Engineer) สี่เดือน เลื่อนตำแหน่งไปหนึ่งครั้ง
อันนี้เข้ามาเป็นตำแหน่งใหม่เป็นครั้งแรก หลังจากทำงานในตำแหน่ง design engineer มาหลายที่แล้ว เลยสมัครเป็น project engineer เพื่อดูภาพรวมของ project หลังจากนั้น บังเอิญที่บริษัทมี project นึง ที่ติดค้างส่งมอบให้ลูกค้ามานานมาก และไม่มีใครอยากรับไปทำต่อ ลูกค้าโกรธมากๆ ผมก็เลยเสนอตัวเองรับงานนี้ไปดู พร้อมกับข้อเสนอ (ตำแหน่งใหม่ เป็น Project manager แต่เงินเดือนเท่าเดิม เพราะว่าต้องการ referent ในตำแหน่ง project manager ไว้หางานใหม่)

ลาออกเพราะว่าหัวหน้าเป็นฝรั่ง ลูกค้าเป็นคนไทย ลูกน้องก็เป็นคนไทย น่าเบื่อมาก

- 6x,xxx บริษัทฝรั่ง C (Project Engineer) สามเดือน
งานที่นี่มันส์มาก ลุยกันสุดๆ ลูกค้าส่วนากอยู่ที่ต่างประเทศ ต้องเดินทางไปประกอบและติดตั้ง setup โรงงานตามไซด์งานต่างๆ

- 1xx,xxx บริษัทฝรั่ง C (Project Manager) เพิ่งเลื่อนตำแหน่งเมื่อวาน
และเช่นเคย มีงานใหม่เข้ามา priject ใหญ่พอสมควร แต่ว่างานล้นมือกันทุกคน PM ที่มีอยู่ก็ติดงานอื่น เลยคุยกับเจ้าของบริษัท บอกว่าเราทำได้ ขอทำ เค้าก็คุยกับ PM ที่เหลือ ทุกคนOK ก็เลยเพิ่งเลื่อนนี่แหละครับ

คนไม่เชื่อ ทำยังไงก็ไม่เชื่อ
ลองมองดูรอบๆที่ทำ งานสิครับ เห็นคนอายุน้อยตำแหน่งสูงบ้างมั้ย
ลองไปถามดูสิครับว่าเค้าทำยังไง ดีกว่าคอยนั่งนินทา แล้วก็อิจฉาเค้าไปวันๆ

ที่ผมอยู่ที่แรก เงินเดือน 8,000 ได้ตั้งปี เพราะว่าผมได้ทำงานอยู่ในห้องเดียวกับผู้จัดการโรงงาน เห็นเค้าว่างเมื่อไรผมถามแหลก ว่าแกขึ้นตำแหน่งนี้มาได้ยังไง ต้องรู้อะไรบ้าง บุคลิคจำเป็นมั้ย บลา บลา บลา
แล้วสุดท้ายผมก็ได้แกเป็นต้นแบบ ทำตามที่แกแนะนำทุกอย่าง ทุกวันนี้ยังโทรคุยกับแกอยู่แลยครับ

ที่บริษัทญี่ปุ่นนั้น เสต็ปมันจะไม่เหมือนกันครับ
ผมทำได้สองเดือนแรก ผมยื่นใบลาออก ทนไม่ไหว กลับดึกเงินเดือนน้อย ตามสไตล์ญี่ปุ่น
หัวหน้าคนไทยกับคนญี่ปุ่นเรียกมาคุยบอกว่าไม่อยากให้ออก ยูทำงานเร็วมาก ผมบอกไอ้คนที่เข้ามาพร้อมกัน มันทำช้า ไม่เห็นใครว่าไร เงินเดือนเท่ากัน ไม่แฟร์
เค้าบอกทนๆไปก่อนเดี๋ยวสิ้นปีจะเลื่อนให้เป็น senoir เค้าจะ support ให้
ผมบอกไม่ไหว นานไป ก็เลยถามเค้า senior เงินเดือนเท่าไร เค้าบอกมา ผมก็ว่าใช้ได้ 2x,xxx < /FONT>ก็เลยถามเค้าว่า senior ต้องทำอะไรได้บ้าง เขียนมาเลยเป็นข้อๆ แล้วผมจะรีบศึกษา ถ้าทำได้ตามนี้เมื่อไร ยูต้องปรับไอขึ้นนะ
เค้าโอเค

หลังจากนั้น หัวหน้าญี่ปุ่นเค้าก็เริมโยนงานของ senior มาให้ทำมากขึ้นเรื่อยๆ ครบสองเดือนก็เลื่อนครับ
แต่พอดีที่ใหม่เค้ายื่นมา 30,000 เลยออกทันทีเลยครับ
ผมถือว่าทำงานเพื่อเงิน เวลาของผมมีค่าที่สุด
เรื่องความภักดีต่อองค์กรมันก็ส่วนหนึ่ง แต่ผมเลือกเงินไว้ก่อน เป็นฐานเงินเดือนดีกว่า

วิศวกร หลายๆคน คงรู้ว่า เวลาหางานใหม่ ขอเงินเดือนเยอะไม่ได้ มันติดฐานเงินเดือนเก่า ใช่มั้ยครับ
นั่นแหละครับ เหตุผลที่ผมเปลี่ยนงานบ่อยๆ

งานที่สุดท้ายเป็นลักษณะงานแบบเป็น project ๆ ไป แล้วแต่ลูกค้า
ส่วนมากจะอยู่ที่ต่างประเทศ ระยะเวลาก็แตกต่างกันออกไป มีตั้งแต่ 4 เดือน ถึง 1 ปี
คนที่คุมงานโดยรวม Project Manager ท่านอื่นๆ ก็จะรับงานไปดูแลส่วนมากไม่เกิน 3 งาน ในเวลาเดียวกัน< BR>ทีนี้ โดยนิสัยฝรั่ง ถ้าเรากล้าขอ มันก็กล้าให้ (ถ้าไม่เสี่ยงมาก) ถ้าทำได้ก็ทำต่อไป ถ้าขอแล้วทำไม่ได้ อันนี้ลาออกสถานเดียวนะครับ

พอดีจังหวะงานใหม่ที่เข้ามา ผมเป็นคนไปประชุมพร้อมกับเจ้าของมาแล้วหลายๆครั้ง รู้ที่มา ที่ไปเกือบทั้งหมด

งานในส่วนที่ผมรับผิดชอบมันเริ่มล้าช้า ผมเลยถามว่าทำไมช้อมูลมันมาช้า ผมทำงานต่อไม่ได้ เจ้าของก็บอกว่าคนอื่นๆเค้างานยุ่งกันหมด ไม่มีใครรับเป็นเจ้าภาพงานนี้เลย ผมเลยกลับมาคิด ดูรอบๆด้สนแล้วน่าจะเอาอยู่
เลยเข้าไปคุยกับเจ้าของ อธิบายว่า ถ้าให้เราคุม เราจะทำอย่างไร ขั้นตอน แผนงาน เป็นยังไง เค้าขอเวลาคุยกับ Project Manager ท่านอื่นๆก่อน (มีอีก 2 คน) ระหว่างนั้นผมก็รีบโทรหาทั้งสองท่านทันที บอกเค้าว่าเราทำได้ อยากให้ช่วยสนับสนุนหน่อย ทั้งสองท่านก็บอกว่ามันเหนื่อยนะ แต่ถ้ายูอยากลอง ไอคิดว่ายูพอได้

แล้วเจ้าของเค้าก็บอกว่าโอเค ลุยได้เลย แล้วก็ยื่นเงินเดือนใหม่มาให้ เท่านี้อ่ะครับ

ตอนนี้ก็เหนื่อยเหมือนกัน.

ใครทำงานกับฝรั่ง ลองดูก็ได้ครับ

มีอยู่คนนึง ผมนั่งสัมภาษณ์เค้าเข้าทำงาน นั่งกับ PM อีกคน คุยไปคุยมา
พอถามเรื่องเงินเดือน พี่แกหันมาพูดไทยกับผมเฉยเลย ถามว่าผมได้เท่าไร
ประมาณว่า กะว่าฝรั่งมันคงฟังไทยไม่รู้เรื่องมั้ง
ผมก็บอก คุณอยากได้เท่าไรล่ะครับ ว่ามาเลย
เค้าก็ย้ำอีก ถามว่าผมได้เท่าไรล่ะ กะว่าจะได้เรียกให้ใกล้เคียงกันมั้ง

เลยบอกเค้าว่า เอาอย่างนี้แล้วกัน ผมให้คุณ 1 ล้าน คุณเอามั้ย
เค้าบอกเอาครับ พี่ล้อเล่นรึเปล่า
ผมบอกเปล่า พูดจริงๆ แต่ต้องตอบคำถามพี่ข้อนึงนะ
เค้าบอก ถามมาเลยครับ
ผมถาม "ไหนลองอธิบายให้ฟังหน่อย ว่าคุณจะทำเงินให้บริษัท มากกว่าเดือนล ะ 1 ล้าน ได้ยังไง"
เค้าบอก งั้นผมขอเงินเดือน 17,000 พอคับ ผมเข้าใจแล้ว

        มันยาวจัง ....... ต้องขออภัยด้วยครับ

ผมทำ EPCM ครับ แนว ปรึกษา , ออกแบบ , วางระบบ , สร้าง , Setup ระบบ เกี่ยวกับ Gas ทุกชนิด เพื่อปั่นไฟฟ้า ตามไซด์งานลูกค้าครับ

แถมให้หน่อย
เจ้าของบริษัทเค้าเคยบอกผมว่า
คุณรู้มั้ย มืออาชีพ ต่างกับมือสมัครเล่นตรงไหน ? ผมบอกไม่รู้ครับ
เค้าบอกว่า

มือสมัครเล่น จะทำงานไม่สำเร็จ แม้ว่าเค้าอยากจะทำงานนั้นมากแค่ไหนก็ตาม และมีเหตุผลร้อยพัน ว่าทำไมมันถึงไม่สำเร็จ

ส่วน

มืออาชีพนั้น จะทำงานสำเร็จเสมอ แม้ว่าเค้าจะไม่อยากทำงานนั้นๆเลยก็ตาม ไม่ว่าจะเบื่อหน่าย เหนื่อย ใดๆก็ตามแต่ งานจะเสร็จเสมอ แม้ว่าบางครั้งเค้าก็บอกเหตุผลไม่ได้เหมือนกัน

น่าจะมีประโยชน์ครับ เอามาแชร์

ตอนทำงานที่แรก (8,000)
จริงๆแล้วเป็นบริษัทคนไทยร่วมทุนกับญี่ปุ่น เพื่อผลิตชิ้นส่วนยานยนต์ส่งให้กับโรงประกอบรถยนต์ยี่ห้อต่างๆ มีตั้งแต่ อีซูซุ ไปถึง เบนซ์ เยอะแยะไปหมด
แต่ว่าที่โรงงานนี้เค้าเน้นการสร้างเครื่องจักรใช้เองมากกว่าซื้อมาจากต่างประเทศ เพราะมันแพงมาก
ผมเองเข้ามารับหน้าที่ตรง นี้ครับ แต่น แตน แต้น

            "ออกแบบเครื่องจักรที่ใช้ในการผลิต"

ว่าแล้วทั่นหัวหน้าก็โยนชิ้นงานมาให้ดู เป็นตัวอย่างจากลูกค้า เราต้องผลิต xx,xxx ชิ้นต่อ เดือน ออกแบบเครื่องให้หน่อย ให้เวลา 1 เดือน
เอาล่ะสิครับทั่น ความระทึกมาเยือน เพราะต้องทำคนเดียว วิศวกรท่านอื่นๆก็ออกแบบเครื่องของแต่ละคน แยกจากกัน ไม่ได้ทำงานกันเป็นทีม ประมาณว่า All in one เหมือนรีจอยส์ น่ะครับ ฮา

ก่อนอื่น ก็ไปนั่งอ่านแคทตาลอกอุปกรณ์ไฟฟ้า เซ็นเซอร์ นิวเมติกส์ และอื่นๆ 2 วันเต็มๆ ในห้องเก็บเอกสาร เพื่อดูว่าโลกนี้เค้าใช้อะไรกันมั่ง ตอนนั้นรู้น้อยมากครับ อาศัยอ่านแคทตาลอกเอา รู้เรื่องบ้าง ไม่รู้บ้าง อ่านๆไปก่อน ฮา

หลังจากนั้น ก็มานั่งบ้าอยู่คนเดียวในห้องประชุม เขียนไวท์บอร์ดไปเรื่อยๆ
ว่าเครื่องมันหน้าตาควรจะเป็นยังไง จนได้ข้อสรุปที่คิดว่า นี่แหละ คำตอบสุดท้าย ( Conceptual Design ) เพื่อสรุปให้หัวหน้าเค้าฟังก่อนเริ่มลงมือทำ

ต่อมาก็คือขั้นตอนการออกแบบรายละเอียดของตัวเครื่องในแต่ละชิ้น
ขั้นตอนนี้หินที่สุด ปวดหัวมาก เพราะโจทย์มันครอบจักรวาล
เครื่องนี้จะต้อง
- ราคาไม่แพง
- ทำงานได้ดี
- ทนทาน
- ปลอดภัย
- ดูแลรักษาง่าย
- ประกอบง่าย
- มีความรวดเร้วในการทำงานสูง
- ประหยัดเนื้อที่ (ขนาดเล็ก) เพื่อไม่ให้เปลืองพื้นที่ในไลน์การผลิต
- และ อื่นๆ อีกมากมาย
เอาล่ะสิครับ หัวฟูเลย คิดแล้วคิดอีก เพราะว่ามันต้องตอบโจทย์ทั้งหมดในเวลาเดียวกัน คิดอยู่สองวัน งานไม่เดิน จนทนไม่ไหว ขอลาช่วงเช้าวันรุ่งขึ้น เพื่อกลับสถาบัน เตรง เตร่ง เตร๊ง (ลิเกไปมั้ยวะเนี่ย)

พอเจอทั่นอาจารย์ที่เคารพ (อ.ที่ปรึกษา) ก็เค้าไปคุยเพื่อขอคำชี้แนะ
ผมก็เล่าให้ท่านฟังว่าเราไปไม่ถูก ตัวแปรมันเยอะเกิน คิดพร้อมกันมันปวดหัว ไปไม่เป็นเลยครับทั่น
อาจารย์ท่านก็หัวเราะ แล้วก็ส่ายหัว (เราก็นึกในใจ สงสัยเราจะโง่มากเลยใช่มั้ยครับ ) แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ ช้าๆ ว่า

"คุณรู้มั้ย ว่า textbook ที่คุณเรียนน่ะ ไอ้ที่มันหนาๆเป็นร้อยๆหน้าอ่ะนะ เวลาเค้าเขียนขึ้นมา เค้าเขียนยังไง"
ผมตอบทันควันด้วยความมั่นใจ "ไม่ทราบครับ"
ท่านกล่าวต่อ (ประโยคอมตะสำหรับผมเลยครับ จะจำจนวันตาย)

"เวลาเค้าเขียนน่ะ เค้าเขียนทีละตัวอักษร ทีละตัว ทีละตัว จนเป็นคำ"
"จากคำ เป็นประโยค เป็นย่อหน้า เป็นหน้า หลายๆหน้า ก็เป็นเล่ม"
"คุณกำลังทำอะไรอยู่ เขียนทีละคำ หรือเขียนทีละเล่ม ?"

วาบ วาบ แปล๊บ แปล๊บ (เอ็ฟเฟ็กส์)
เหมือนมีแสงวาบๆ ในหัวทันที มันโล่งบอกไม่ถูก พูดแล้วน้ำตาซึม เรามีอาจารย์ดีอย่างนี้ เป็นบุญจริงๆ แล้วท่านก็กล่าวต่อว่า
"เราเป็นวิศวกรแล้วนะ วิศวกรที่ดี จะต้องไม่ทำอะไรที่ดูแล้ว ไม่ฉลาด เข้าใจมั้ย"
หลังจากนั้นมา ก็ลื่นเลยคับ คิดทีละเรื่อง อย่างอื่นช่างมัน ดูน็อตทีละตัว ค่อยๆทำไปเรื่อยๆ แก้ไขปรับแต่งไปเรื่อยๆ ไม่เครียดแล้วคราวนี้รู้สึกสนุกมาก เครื่องเสร็จเรียบร้อย ทำงานได้ดี ไม่มีปัญหา

คิดว่าคำสอนของท่านอาจารย์ผมน่าจะมีประโยชน์กับหลายๆคน

เล่าสู่กันฟังครับ  

กระผมเองมีจุดประสงค์ที่จะแบ่งปันประสบการณ์ผ่านพบมากับตัวเอง
แน่นอนว่า พื้นฐานของแต่ละคน เติบโตมาไม่เหมือนกัน
ผมเองนั้น ทำงานที่บริษัทใหญ่ๆมาแค่สองที่แรกเท่านั้นเองครับ ที่เหลือเป็นบริษัทขนาดกลาง ถึง เล็ก ด้วยซ้ำ
เพราะผมรู้ว่า บริษัทใหญ่ มันเงินเดือนน้อย โตยาก (จากที่กล่าวไปข้างบนแล้ว) ผมรู้สึกว่ามันช้าไม่ทันใจ เลยออกมาเข้าบริษัทเล็กๆดีกว่า

เริ่มตั้งแต่บริษัทที่สาม ที่ทำงานมา ถึงรู้ว่า บริษัทเล็กๆนั้น ส่วนมาก ไม่ค่อยมี HR หรอกครับ คนที่สัมภาษณ์เรา เป็นหัวหน้าเราโดยตรง ไม่ก็เจ้าของบริษัทเลย
ดังนั้น คนเหล่านี้จะไม่เหมือน HR ที่ มานั่งดูว่าคุณเคยทำอะไรมา
แต่คนเหล่านี้จะถามซ้ำไป-ซ้ำมา ว่าคุณทำอะไรได้บ้างนับจากนี้เป็นต้นไป

ถ้าตอบคำถามเหล่านี้ได้ พร้อมกับสร้างความมั่นใจในเชิงบวกได้แล้ว
เงินเดือนที่เราเรียกร้อง ย่อมเป็นไปได้ ตรบเท่าที่ยังอยู่ในจุดคุ้มของบริษัท
ผมย้ำไว้ข้างบนสุด ละ หลายๆที ว่า ต้องพร้อมจริงๆ ถึงจะทำได้

ความพร้อมที่ว่านี้ หมายถึงความพร้อมที่จะรับทั้งผิด และ ชอบ
ต้องยอมรับงานที่หนัก กดดัน เหมือนขึ้นที่สูง และพร้อมยอมรับ ถ้าถูกไล่ออกเมื่อทำไม่ได้ (แน่นอนว่า บริษัทใหญ่ๆ จะใช้ระบบเป็นตัวรับผิดชอบแทน คุณไม่ต้องมารับความเสี่ยงตรงนี้ ดังนั้น การอยู่บริษัทใหญ่ๆจะมั่นคงกว่า )

ใครก็ตามที่คิดจะเลียนแบบวิธีการของผม
ผมกลับคิดว่ามันเป็นประโยชน์ต่อบริษัทที่เค้า/เธอ ทำงานอยู่ ณ. ปัจจุบันนี้ซะอีก
เพราะนั่นหมายความว่า
เขา/เธอ เหล่านั้น จะไม่ทำงานแบบซังกะตายอีกต่อไป
หากแต่จะรีบทำงานที่อยู่ในความรับผิดชอบของตนอย่างรวดเร็ว เพื่อจะได้มีเวลาเหลือสำหรับการของานที่นอกเหนือหน้าที่ตนเองมาทำ เพื่อศึกษา
มันย่อมส่งผลให้ ประสิทธิถาพการทำงานของเขา/เธอ สูงขึ้น  

ขณะเดียวกัน หลังเลิกงาน กลับไปที่บ้าน

แทนที่จะไปนั่งดูละคร หรืออะไรก็ตาม ที่มันไร้สาระ
กลับใช้เวลาที่ยังพอมี ก่อนนอน มานั่งศึกษา หาหาความรู้ใส่ตัว
เพื่อทำให้ตัวเองพร้อมมากที่สุด สำหรับตำแหน่ง - เงินเดือน ที่ต้องการ

ในที่ทำงาน

เมื่อเจอเจ้านาย/หัวหน้า/ลูกค้า/เพื่อนร่วมงาน งี่เง่า
เขา/เธอ จะไม่บ่น หรือ อารมย์เสียอีกต่อไป
หากแต่จะคิดทันทีว่า เมื่อใดที่เธอได้ทำงานใน ตำแหน่ง-เงินเดือน (ที่วางเป้าหมายไว้)
เขา/เธอ จะแก้ปัญหาเหล่านั้น ได้อย่างไร  

เสต็ปถัดไป
เขา/เธอ เริ่มศึกษาหาโอกาสทันที โดยไม่ต้องรอให้ใครมาสั่ง
เริ่มมาดูโครงสร้างบริษัท
รายได้ รายจ่าย
รายชื่อลูกค้า
กำไรต่อปี
นโยบาย ภาพรวมตลาด

เมื่อ เขา/เธอ พร้อมแล้วที่จะท้าลองก้าวขึ้นสู่ระดับที่สูงขึ้น ความมั่นใจตรงนี้มาจากการทำการบ้านมาดี

ว่าแล้วก็เริ่มคิดแผนการณ์ อัพตัวเองทันที
บ้างก็วางแผนจะเสนอตัวเป็นหัวหน้าแผนกใหม่
บ้างก็เสนอให้บริษัทเจาะตลาดใหม่ๆ โดยให้ เขา/เธอ เป็นหัวหน้าทีมบุกเบิก
บ้างก็รอจังหวะงานเข้ามากๆ แล้วรีบเข้าไปเสนอตัว
บ้างก็เสนอตัวเข้าแก้ปัญหาที่เรื้อรังมานานขององค์กร  

เมื่อโอกาสมาถึง + ดวงสักเล็กน้อย ย่อมเป็นไปได้ครับ

ผมไม่เห็นมันจะเสียหายตรงไหน ที่จะเสี่ยง
ถึงแม้มันไม่ได้ตามที่ เขา/เธอ คาดหวัง
แต่อย่างน้อย มันก็ทำให้ เขา/เธอ พร้อมมากขึ้นในการยื่นข้อเสนอครั้งต่อไป

ในเมื่อคนเรามีเวลาจำกัด ทำงานไม่กี่ปีก็แก่
ผมเห็นว่ามันน่าจะเป็นประโยชน์ เลยมาแบ่งปัน

หลายๆคนที ่เข้ามาอ่าน อาจจะพร้อมมากกว่าผมก็ได้ แต่ไม่มีเส้นสาย หรือไม่กล้าเข้าไปคุย ผมก็แนะนำ
หรือบางคนทำงานไปแกนๆ งั้นๆ สิ้นปีก็มานั่งบ่น เงินเดือนน้อย โบนัสน้อย
ผมก็แนะนำ ให้แก้ปัญหาให้ตรงจุด  

      ได้รับมาแค่นี้ครับ ........ ต้องกราบขออภัยหากเป็นเรื่องไร้สาระ

       แต่หากพอรับได้รบกวนช่วยกันวิพากษ์ถึงความเป็นไปได้ด้วย ......... ขอบคุณครับ

กระทู้นี้ยอดเยี่ยมครับพี่ปู  ::002::

ใครอยากก้าวหน้าในสายงานของตัว ต้องมีความพร้อมครับ เมื่อเรียนรู้+ฝึกฝนมาดีพอ จะกลายเป็นความเข้าใจในศักยภาพของตัวเอง

สมัยก่อนแต่งงานผมเคยรับรุ่นน้องในมหาลัยมาทำงานพาร์ทไทม์ในร้านอาหาร ...... ไม่เคยระบุตำแหน่ง

ผมได้เด็ก"จบ"ป.ตรี บธ.คอมพ์มาเป็นเด็กล้างจาน/ขัดส้วม1คน , ได้เด็กป.โท มาเป็นเด็กเสิร์ฟ1คน ....... เค้ามาขอทำหน้าที่นี้ แสดงว่าประเมินตัวเองแล้ว ว่ามีศักยภาพแค่นี้ 

งั้นก็จงขัดส้วม , เสิร์ฟอาหารไป  :-\

กล้าได้กล้าเสีย...........

กระตือรือร้น ดีครับ.....     ::002::

กล้าหาญ ทุ่มเท อดทน กล้าเสี่ยง ดีครับผมชอบ ::002::

ลองเสี่ยงกับที่ทำงานตัวเองมั่งดีมั้ยครับลุง :-\

 ::002:: ::002:: (กล้า) ได้ อาย อด   ใจต้องรัก กล้าถาม กล้าคิด กล้าทำ อดทน ขยัน หาความรู้ใหม่ๆ ไป! รอดแน่ครับ ชีวิตทำงาน  ::002:: ::014:: ::014::

มองดูจากระยะเวลาคร่าวๆ ประมาณ 3-4 ปี เริ่มจาก 8,000.-บาท จนถึง ระดับแสน ผมว่าเป็นไปได้ยาก ปีหนึ่งขึ้นสองครั้ง บริษัทใหนอยากไปอยู่บ้างลุงปู ;D

ที่มาของเมลล์นี้มาจากกระทู้นี้ครับ
http://www.pantip.com/cafe/silom/topic/B6414229/B6414229.html

กระทู้นี้ผมอ่านตั้งแต่วันแรกที่ จขกท ( Jesus จาก pantip ) มาโพสต์
ทีแรกก็อ่านผ่านๆ
แต่ผ่านไปไม่กี่วัน กลายเป็นกระทู้แนะนำ เลยเข้ามาอ่านละเอียดอีกที
ไม่ได้สนใจว่ามีตัวตนจริง หรือเป็นเรื่องแต่งหรือไม่
เพราะสาวที่ใกล้ชิดผม ^^    อายุจริง + อายุงาน พอๆกับคุณ Jesus แต่เงินเดือนมากกว่าคุณ Jesus เยอะ
แต่ชอบแนวคิดหลายๆอย่างของ คุณ Jesus มาก ผมว่าดีมากๆเลยทีเดียว
ณ ปัจจุบัน มีคนตอบ พันต้นๆละ
เซฟไว้ตั้งนานละ แต่ช่วงหลังๆ ยังอ่านไม่หมดสักที

ดีจังพี่ปู บริษัททำได้แต่ราชการคิดไม่ออกว่าจะทำไง ทำก็โดนไม่ทำก็ด่า

เริ่มทำงานอายุ 25 ปี   จบ ป.ตรี ปกติไม่เกิน อายุ23 ปี   ??? หายไปไหนประมาณ 2 ปี
 อีกอย่าง ป.ตรี เริ่มต้น ไม่น่าต่ำกว่า 15000 ???  สาระ กับ โม้ เข้ากันได้ด้วย ;D ;D ::014:: 
 

เนื้อหาดี มีประโยชน์ครับ ....

ผมว่าไม่ต้องสนใจว่ามันเป็นเรื่องจริงหรือเปล่า เอาแค่ว่ามันช่วยให้คนอ่านสามารถนำไปใช้ได้ดีเพียงไร

เค้าอาจจะเป็นพวกตั้งใจเรียนก็ได้ครับ   แบบวิชาไหนไม่เข้าใจก็ลงซ้ำไปเรื่อยๆ ;D
อ่านเอาที่เป็นสาระก็พอครับ

เด็กพระจอมเหมือนกันเลยครับ

แต่เงินเดือนไม่ถึง1ใน5เลยจ้า

แถมอายุมากว่าด้วยครับ

จากเด็ก  MHT 33

อะไรมันก็เป็นไปได้ขึ้นอยู่กับโอกาศจังหวะและความสามารถ
ม.ปลายสอบตกเทอมละสี่ถึงห้าวิชา Math Physic Eng Chem
ม.6กลางเทอมดันสอบติด BBA แต่ไม่ชอบ(สาวเยอะไป  ::007:: )
เลิกเรียนออกมาอ่านหนังสือเองครึ่งปีไม่ได้อะไรเลยไม่รู้เรื่อง (ขี้เกียจ) ก่อนEntสองเดือนพี่ชายสอน Physic ให้เลยเริ่มเข้าใจ Physic
สรุป Ent ไม่ติดเพราะ ทำได้วิชาเดียวแถมMathห่วยมาก(ย้ายข้างซ้ายไปขวายังทำผิด  ::007:: )
ดันฟลุ้คสอบติดวิศวม.เอกชนได้(ตอนนั้นเห็นเค้าบอกกันว่า สอบ10รับ8  ::007:: ) ชีวิตพึ่งเริ่มต้นเรียนก็ที่นี่เนี่ยหละครับ
จริงๆชอบคอมฯ แต่ตัดสินใจเรียนElectronics เพราะคอมฯเราอ่านเองได้
ผมเริ่มทำงานเล็กๆน้อยๆช่วยพี่ชายตั้งแต่สมัยเรียนปีสอง มีกำไรพี่ชายก็แบ่งให้ จนปีสุดท้ายเริ่มทำparttimeให้บริษัทเพื่อนได้เงินเดือน 3,500
ผ่านไปสองเดือนได้เพิ่มเงินเดือนเป็น 7,500
เรียนจบเรียบร้อยได้เงินเดือน 20,000 อีกปีร่วมหุ้นได้เพิ่มเงินเดือนเป็น 45,000 dividen อีกประมาณเดือนละ 100,000
ผ่านไปแค่อีกปีนึงงานเลี้ยงก็ต้องเลิกลา ตอนนี้กลายเป็นคนว่างงาน  ::007::

เก่งดีครับ...

ผมทำไม่ได้ครับ...:D

 ::002::เคยเจอทีมที่มาดูแลการติดตั้งเครื่องจักร จากUSA มา 6 คน ...หน.ทีมเป็นคนไทย อายุ 40 ปลายๆ...จบจากสถาบันแห่งนี้...เบี้ยเลี้ยง/วัน มากกว่าเงินเดือนผมทั้งเดือน....ไม่กล้าถามเรื่องเงินเดือน... ทีมนี้ มีคนชื่อฝรั่ง แต่หน้าตาแปลกๆ...ผมพยายามสปีคกับเขา...พอเขาตอบกลับ...ฮา ทั้งห้อง....เขาบอกว่า...” เว้าลาวกับผมก่าได้ครับ บ้านเดิมผมอยู่พระตะบอง ตอนเป็นเด็กก่อนไป USA ผมอยู่ศูนย์ฯ หลายปี  ออกมารับจ้างขุดมันบ่อย “.........ฮ่วย ::007::

สาระสำคัญมันอยู่ที่ว่า  คุณเก่งจริง หาเงินได้เยอะจริงเมื่ออายุยังน้อย
แต่ .. ขอถามว่า คุณเก็บเงินไว้ได้มากหรือเปล่า เพราะว่าบางคน
ได้มากก็จ่ายมาก เพราะไม่รู้จักใช้เงิน รู้จักแต่หาอย่างเดียว
ฟอร์เวิร์ดเมล์ นี้  ก็เคยได้เหมือนกันค่ะ  อ่านตอนแรกก็คิดว่า
โม้หรือเปล่า  ::005:: เมื่อมาอ่านจริงๆ ก็อ๋อ  มันเป็นแบบนี้นี่เอง
ถ้าคุณคิดว่า  ความสามารถคุณถึงก็ทำไป  

เห็นด้วยกับความเห็นนี้ค่ะ  ;D ;D ;D

เจอพวกเดียวกัน  ::007::

ผมจบมัธยมในร.บ.มีติด"ร."18ตัว , "0"4ตัว , "ไม่ผ่านกิจกรรม"2ครั้ง เทอมสุดท้ายเอ็นทฯติดแล้ว ยังต้องเดินสายแก้"ร."อยู่4ตัวอ่ะ

ที่จริงแค่3 แต่ผมเอางานให้เพื่อนที่เอ็นท์ตรงไม่ติดไปส่งอาจารย์ มันจะได้รีบๆขึ้นไปติวเอ็นท์ฯที่กทม.เลยได้เพิ่มมาอีก1 ::012::

นอกจากเงินเดือนสูงแล้ว...

ในการทำงานยังมีสิ่งอื่นๆที่ต้องคำนึงถึงอีก...

อาทิ...

ความมั่นคง...

ความสัมพันธ์กับเพื่อนร่วมงาน...

ความสุขกับการทำงาน...

ชีวิตครอบครัว...

สุขภาพ...

ประโยชน์ต่อส่วนรวม...ฯลฯ

ผมเสริมนะครับ มิได้มีความเห็นขัดแย้งกับ Fwd mail นี้ครับ... 8)

เห็นด้วยครับ


ผมว่าเจ้าของเมล์เขาก็คิด แต่คงลืมเขียน

เห็นด้วยอย่างยิ่งครับ หลายชีวิตที่ผมรู้จักเงินเดือนเกินกว่านี้หลายเท่า  สูงสุดคือ30เท่าแต่ท่านบอกผมว่าไม่ทราบว่าลูกสาวตัวสูงเท่าไหร่ มาหลายเดือนแล้วรู้แต่ว่ายาวเท่าไหร่ :D  เงินเดือนสูงไม่ได้น่าอิจฉาเลยครับ ครอบครัวที่สมบูรณ์สิครับน่าอิจฉา(มากๆๆ) ขอโทษด้วยครับสงสัยจะหลงประเด็น ::014::
 

ถ้ามีครอบครัวแล้ว วิธีคิดเขาจะเปลี่ยนไป

ถ้าให้วิเคราะห์  มันเป็นความคิดของคนที่ยังไม่คิดจะสร้างครอบครัว

อิอิ.......ชีวิตเป็นเรื่อตลก สอบตกเป็นเรื่องธรรมาชาติคราบบบบบบบบ.......อิอิ

ผมเรียนจะจบ ม.3 อยู่แล้วเพิ่งจะรู้ตัวว่าต้องเรียนต่อ ตอนมีวิชาแนะแนว.........555

พอจบม.3 ก็ย้ายเข้ามาเรียนโรงเรียนช่าง(ปวช.) ของเอกชนที่ต้องสอบเข้า

ทั้งข้อเขียนและปฎิบัติ(วิ่ง800เมตร, ยึดพื้น20 ฯลฯ)........555

เรียนไปเรียนมา จบมาเฉลี่ย3.69....ยังงงๆกับตัวเอง.......555

ตอนจบมีจดหมายมาเรียกให้ไปทำงานจาก บ.ปูนซีเมน ให้เงินเดือน 5,500 บาท มีรถรับส่งด้วย......555

แต่ยังอยากเรียนต่อถึงแม้หัวจะไม่ค่อยไหว.......เลยไปสอบมาหลายที่..........555

แต่ติดที่เดียว.... เรียนไปดื่มไปนอนใจ....โดดวันเว้นวัน.......555

เพราะในห้องเด็กจากต่างจังหวัดทั้งนั้นจบมา3กว่าๆ โควต้าครึ่งห้องได้

เทอมแรกหน้าเสียไม่พ้นโปรซะด้วย....เกือบยกชั้น ดอปกันหลายวิชาเอาให้ผ่านโปรกันก่อน.........555

เกือบไม่จบ แต่ก็รอดตัวมาได้.........555

จากนั้นก็ไปสอบ มศว. เรียนไปขายก๋วยเตี๋ยวไปด้วย ..........555

จบเทอมแรก ยังไม่มีเงินจ่ายค่าเทอม เกิดเหตุนิดหน่อยเลยไม่ไปเรียนอีกเลย..........555

จากนั้นก็ทำใจ หางานทำ ไปสมัครมาหลายที่ เรียกไปสอบ ก็หลายที่ก็อยากได้งานดีๆ..........555

สุดท้ายเงียบหมดเลยไปสมัครศูนย์บริการรถยนต์ ได้เงินเดือย 5,500 บาท..........555(ได้เท่ากับตอนตูจบปวช.เลย)

ทำไปทำมาเดือนที่สองปรับให้เป็น6,000 +ค่ารับรถ(เปิดจ๊อป)คันละ10บาท

พาช่าง พาเซลกินเหล้าข้างบ. ทุกวันจนผู้จัดการแซว........555

จากนั้น4เดือน บ.ที่เคยไปสอบไว้เรียกตัวให้ไปตรวจร่างกาย ก็เลยต้องย้ายมาทำงานที่ชลบุรี........555

หลังจากทำมา10ปี ก็ลาออกมาขายกาแฟที่ตลาดนัด...........555

บอกแล้วชีวิตเป็นเรื่องตลกคราบบบบบบบบบบบ

"งาน" ทำจนตาย ไม่มีวันหมด

ชีวิต สั้นนิดเดียว ได้ทำอะไรบ้าง?

ผมเองก็ยังไม่รู้ตัวเองเลย คริๆ แบบว่าจำๆเขาเอามาพูดด้วย ครับ ด้วยความเคารพ

เข้ามาดูกระทู้นี้เพราะพี่อ๋องส่งมาให้อ่าน....

แต่พอข้าน้อยอ่านแล้ว กลับรู้สึกว่าเป็นไปได้ยาก หรือแทบจะเป็นไปไม่ได้เลย เนื่องจาก

การเข้าทำงานแต่ละที่ HR ของบริษัทใหม่ก็จะต้องถามตามหน้าที่ว่าที่เก่าคุณทำงานที่ไหน ตำแหน่งอะไร เงินเดือนเท่าไหร่ ซึ่งถ้าคุณบอกไปว่าเงินเดือนเก่าของคุณ 8000 ทำงานมาแค่ 10 เดือน แล้วจะมาขอเงินเดือนที่ใหม่ 2 เท่า...HR คงจะไม่ส่งชื่อคุณขึ้นไปให้คนที่สูงขึ้นไปพิจารณา หรือถ้าบริษัทใหม่นั้นเป็นแบบให้ mgr พิจารณาเลือกก่อน แล้วค่อย HR โทร.เรียกเข้ามาสัมภาษณ์ ข้าน้อยก็ไม่คิดว่า mgr จะเลือก resume ที่มีประสบการณ์ 10 เดือน แต่ขอขึ้นเงินเดือน 2 เท่าอยู่ดี แต่ก็อาจจะเป็นไปได้ ถ้าบริษัทใหม่มีฐานเงินเดือนที่สูงกว่านั้นมากมาย ประมาณว่าจบป.ตรีมา ไม่ต้องมีประสบการณ์ฐานของบริษัทก็ 17K อย่างนี้ก็อาจจะพอมีหวัง

ต่อมายิ่งแล้วใหญ่ ทำงาน 3-4 เดือนออก แล้วขอเงินเดือนเพิ่มเกิน 30% จากของเดิม....อยากให้บอกชื่อบริษัทจังเลย จะได้รู้ว่าบริษัทนั้นไม่แคร์ ที่จะรับคนที่เข้ามาแป้บๆ แล้วจากไป เพราะเขาก็ต้องพิจารณาถึง cost ในการ train คนใหม่หนึ่งคนให้เข้ากับบริษัท ต้องมี cost อื่นๆ อีกมากตามพื้นฐานของ HR ไม่ว่าจะประกันสังคม, กองทุนสำรอง, สวัสดิการอื่นๆ รวมถึงมองข้ามช็อตไปว่าถ้าออก จะต้องจ่ายให้อีกเท่าไหร่ ยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกว่ายากเหลือเกินที่จะเป็นไปตาม FWD mail นี้เจ้าค่ะ

แต่ก็ใช่ว่าข้าน้อยจะไม่คิดว่ามีคนที่สามารถเพิ่มเงินเดือนตัวเองได้แบบนี้ เพราะคนใกล้ชิด รุ่นน้องข้าน้อยเองตอนนี้เงินเดือนก็มากกว่า 200K ได้เงินเดือนเท่านี้...ถามถึงอายุเหรอ เพิ่งจะ 26 ปี เป็นผู้หญิงอีกต่างหาก

สามปีแรกทำงาน Exxon โดยเริ่ม start ก็ 24,000 ไม่รวมค่า on call, ค่าน้ำมัน, ค่าที่พัก (มันซื้อคอนโด บริษัทก็ช่วยจ่าย) ตอนนั้นมันก็เพิ่งจะอายุ 21 ก็แบบเด็กจบใหม่ทั่วๆ แล้วมันก็ได้ที่ใหม่ที่ SLB ที่ให้มันแสนกว่าๆ นี่คือเงินเดือนในช่วงโปร พอผ่านโปรเขาก็ขึ้นให้อีก พอทำงานไปสามเดือน หกเดือน เขาก็ขึ้นให้อีก ตอนนี้มันอยู่มาสองปีหล่ะ เงินเดือนน่าจะอยู่ 200-250K บาท หลังจากหักภาษีเรียบร้อยแล้ว...

ปัจจุบันมันส่งเงินกลับมาให้พ่อแม่ ซื้อบ้าน ซื้อคอนโดไว้อีก 2 ที่ ปล่อยให้ต่างชาติเช่า ราคาที่ต่างชาติเช่าก็เหมือนกับจ่ายค่างวดคอนโดให้มัน แถมได้กำไรเก็บไว้ให้แม่ shopping อีก เพราะมันผ่อนแค่ 9000 แต่ปล่อยเช่าที่ 18000 แล้วนี่กำลังบอกให้ข้าน้อยช่วยหาที่ใหม่ ให้อีกที่มันว่าจะเอาไว้อยู่เองเวลากลับมาเมืองไทย

อย่างงี้ถ้าเอาประวัติรุ่นน้องของข้าน้อยมาทำเป็น FWD mail คงจะเป็นตัวอย่างได้ดีไม่น้อย...

แต่ก็อย่างที่พี่อ๋องว่า ถ้าไม่คิดอะไรมาก แค่อ่านไว้เอาเป็นไอเดีย เป็นความรู้ เผื่อจะเอาบางส่วนไปประยุกต์กับตัวเอง แค่นั้นก็ได้เจ้าค่ะ  :D

คงมี อะไรอีกหลายอย่างที่ เจ้าของ เมลล์ เล่าไม่ครบ........

Resume อาจระบุเป็น ปี-ปี แต่ไม่ระบุเดือน.......

จริงๆแล้วการคัดกรองหรือการสกรีนคนนั้น จะดูจาก Resume เป็นหลัก

น้อยมากที่จะมีการสอบประวัติย้อนหลัง

ใครเขียนเก่ง ตอบคำถามชัดเจน ก็ได้เปรียบ

คุณภาพงานวัดหลังจากเข้าทดลองงาน

เจ้าของ mail เก่ง ต้องยอมรับ อย่างน้อยกทำให้หลายๆที่เชื่อได้ว่า

เขามีความสามารถจริง โดยที่ตัวเองทำงานมาที่ละไม่กี่เดือน........

เรื่องที่อ่านตอนต้น เป็นไปได้ยากครับ..เพราะมนุษย์เงินเดือนต้องรับ ภาระงานหนักกว่าเงินเดือนอยู่หลายเท่า

เป็นเจ้าของกิจการเมื่อใดจะรู้ได้เองว่า  การวางแผนการเงินนี่ เป็นเรื่องใหญ่สุด จะมาขึ้นเงินเดือนกันทีละมากๆ ทำไม่ได้

นอกจากเป็นราย โปรเจ็ค...ที่ต้องดันให้ได้ตามเป้าหมายก่อนค่อยจ่ายกันไป  เจอมาแล้วครับหลายกรณี...(ยังไม่ครบทุกอย่าง)

ตั้งแต่ปี 2526  จนปัจจุบัน  มีทั้งให้ค่าตัวเราสองเท่าสามเท่า สุดท้ายจบโปรเจค ก็ถูกลอยแพ..หางานทำต่อไม่ทันรายจ่าย

เหมือกับการเป็นมือปืนรับจ้างทีละงาน สองงาน หรือสามงานพร้อมกัน เหนื่อยเครียด แต่คุ้ม...ยิ่งเวลาสำหรับครอบครัวไม่มีให้เลย

และพอถึงยุคที่มันต้องสะดุด ก็ฝังดินไปเลย ชีวิต.... ::004::

         ขอบคุณ คุณโบว์มากครับ ...... ลูกสาวย้ายมาทำที่ Exxon แหมถ้าก้าวหน้าได้เร็วแบบนี้ ผมคงยิ้มแก้มปริ .... อิอิ