เว็บบอร์ดสนทนาภาษาปืน

คุณเคยรู้สึกกันบ้างไหม ว่าที่คุณพยายามกว่าที่จะได้ปืนมามีไว้ครอบครอง  ไม่ว่าจะยากหรือง่าย  ไม่ว่าปืนจะดีมียี่ห้อดังขนาดไหน  ไม่ว่าราคาจะแพงซักเท่าไหร่  แม้แต่ตอนพกพา(คนธรรมดานะ)คุณก็รู้ว่ามันเสี่ยงแค่ไหน

แต่สุดท้ายก็ได้ใช้แค่ ยิงลม กับ กระดาษ

ก็จริงส่วนหนึ่ง .. แต่อย่าลืมว่าที่อยากมีปืนเพราะชอบและรักปืนไม่ใช่เหรอ. :D
 เหมือนคนที่เรารัก. ยังไงขอให้ได้มาอยู่ข้างๆกายไว้ก่อนก็มีความสุขแล้ว  :VOV:
การได้เอาปืนที่เราชอบ/รักมายิงเป้า..ยิงลม อย่างที่ว่า .ก็เป็นความสุขอย่างหนึ่งกับการได้ใช้ปืนแบบนั้นกับปืนที่เราชอบ..รัก  :<><> :VOV:
และถ้าปืนกระบอกนั้น ยิงลม.ยิงเป้ากระดาษ .ดีด้วยแล้ว  ยิ่งรักและชอบกันเข้าไปใหญ่  :VOV: :VOV: :VOV:

แม้ว่า..จะไม่มีเหตุการณืที่จำเป็นจะต้องใช้ปืนยิงเพื่อป้องกันตัวชีวิตครอบครัว ..เลยก็ตาม
ก็มีความสุขกับการมีปืนอยู่ข้างๆกายแล้วละครับ .. :VOV: :VOV:

            ก็จริงครับ แต่ว่าถ้าวันนึงมีเหตุแล้วจะรำพึงกับตัวเองครับว่า  ไม่งั้นแย่แน่ๆ ::002:: ::002:: ::002:: ::002::

รู้สึกโชคดีครับ......ที่ไม่ได้เอามาใช้นอกเหนือจากยิงลมกับเป้ากระดาษ

เพราะถ้าต้องยิงอย่างอื่น...ผมรู้อย่างเดียวว่า ชีวิตผมยุ่งแน่ๆ

แรกยังไม่เหตุการณ์อะไร ก็อ่านหนังสือเฉยๆมีก็ได้ไม่มีก็ได้ แต่พอมีเหตุการณ์ที่ต้องการอะไรซักอย่างเพื่อปกป้องคนที่เรารักก็ข่วนขวยหาจนได้ ที่นี้พอมีระบบหนึ่งก็อยากรู้อีกระบบหนึ่ง พอมีกระบอกหนึ่งก็อยากรู้กระบอกอื่นเป็นอย่างไร ขนาดต่างกันรู้สึกอย่างไร
ไม่มีจุดพอสักที ภรรยาเริ่มบ่นเหมือนกัน จะเอามาทำไมเยอะแยะ  :~)
ความรู้สึกสุขเกี่ยวกับปืน ไม่จำเป็นต้องใช้งานจริงก็ได้

ก็ภาวนาอยู่ทุกขณะจิตว่าอย่าให้มีปัญหาที่ถึงกับต้องใช้ปืนตัดสินเลย

 ::014::ภาวนา ขอให้ผมได้ยิงแต่ลม กับกระดาษตลอดไปครับ ::014::

การพาหรือพกปืนของคนสุจริตในสภาวะเศรฐกิจย่ำแย่บ้านเมืองเต็มไปด้วยขโมยกะโจรเยี่ยงนี้ มันอุ่นใจนะครับ ผมไม่กลัวว่าผมจะทำร้ายใครเพราะผมไม่ทำใครก่อนอยู่แล้ว

มีไว้ให้อุ่นใจก็พอแล้วครับ ไม่ต้องใช้ยิ่งดี

ผมซื้อและซ้อมเพราะคิดว่าอาจจะต้องใช้ยิงอย่างอื่นที่ไม่ใช่กระดาษ
แต่ก็ภาวนาให้ต้องยิงแต่กระดาษครับ ::014::

ปล.ยิงเพลทเล่นสิครับ จะได้ยิงอย่างอื่นเล่นนอกจากกระดาษ
ไม่งั้นก็ยิงมะพร้าวเล่นก็ได้ครับพี่ๆเค้าก็ฮิตยิงเล่นกันอยู่ครับ ::005::

ของผมยิงเพลทด้วยครับ   ::005:: ::005::

ความสุขบนความเรียบ ง่าย ฮิฮิ
   แค่นี้ก็สุขใจ

ที่จริงแล้วการที่เราหาปืนมาอยู่ใกล้ตัวนั้นมันเป็นความชอบส่วนตัวความสุขทางใจที่ได้ลูบได้จับได้สัมผัสส่วนหนึ่ง    และอีกส่วนหนึ่งก็เพื่อป้องกันภัยคุกครามจากสัตว์ร้าย   ไม่ว่าจะเป็นสัตว์สองเท้าหรือสี่เท้า   หรือบางที่ก็มากันหลายสิบเท้าในเวลาเดียวกัน   สิ่งที่เรามีก็พียงเพื่อหวังว่าเราอาจไม่จำเป็นต้องใช้แต่เราต้องมีเพื่อความพร้อม    เพื่อความไม่ประมาทอะไรๆก็เกิดขึ้นได้    ความไม่แน่นอนคือความแน่นอน....

ยิงเป้าไม่มีชีวิตก็ดีแล้วครับ ไม่มีใครอยากใช้ปืนยิงคนจริง ๆ ด้วยเหตุการณ์ที่คาดไม่ถึง และก็ขออย่าให้มีเหตุต้องใช้เลยครับ

...เคยคิดเหมือนกันครับ...ดิ้นรนได้มาทำไม ก่อนจะได้ก็ยากเย็นแสนเข็ญ ขอซื้อก็ยาก ราคาก็แพงได้มาแล้วจะพาไปใหนด้วยก็ต้องหลบๆซ่อนๆ.... ::007::

ดีแล้วครับที่ได้ยิงแต่กระดาษ ผมก็ไม่อยากยิงสิ่งมีชีวิต ขนาดยุงผมยังไม่อยากจะตบเลยอ่ะ(จนคนข้างๆหมั่นไส้ :D)

มีแล้วแต่ไม่ได้เอามายิงเป้า ยิงลม
แค่มีครอบครองไว้ แค่นี้ผมก็มีความสุขแล้วครับ

UP ครับ

อย่างที่พี่ Dimyo บอก ได้แค่ยิงลมกัีบยิงกระดาษดีที่สุดแล้วครับ

เป็นการเตรียมพร้อมไว้ก่อนครับ

แค่ได้จับเล่นๆ...ตอนนอนก็มีปืนอยู่ข้างๆ แค่นี้ก็สุขใจแล้วครับ

ยิงแค่เป้ากระดาษแต่มีความสุขครับ   :VOV: ;D

ได้นั่งกินหมูปิ้งริมขอบสนามยามเช้า , ได้พบเพื่อนฝูง , ได้แข่งขันและวัดผลตัวเอง , ได้ออกกำลังกาย ,ได้วัดจิตใจ , ได้เรียนเรื่องความปลอดภัย , ได้สติ รวมแล้วผมว่าได้มากกว่าและคุ้มค่ากับเงินที่เสียไปครับ  :VOV:

ส่วนตอนนี้พบสัจธรรมของจุดจบซึ่งเกิดจากการปะทะกันโดยใช้อาวุธปืน จากเล่นกีฬา BB ....
ถ้าเป็นของจริง คงตายแล้วเกิดใหม่ครบ 10 ชาติ แล้วครับ  :VOV:  .....เป็นหมูให้เขาเคี้ยวอยู่เรื่อย  ::007::

มีแล้วไม่ได้ใช้  ดีกว่าจะใช้แล้วไม่มีครับ  อย่างที่หลายๆท่านพูดครับว่า มีเพราะชอบได้ลูบคลำก็มีความสูข

และที่ภาวนาอีกอย่างอย่าให้โดนขโมยขึ้นบ้านแล้วเอาปืนไปด้วยเลย

  จริงๆแล้วความคิดของผมนะ  ถ้าไม่มีโจร ไม่มีคนเมาแล้วจำไม่ได้ว่าตัวเองเป็นใคร และที่สำคัญมีกฏหมายบ้านเมืองที่เฉียบขาด  ผมเองก็ไม่อยากใช้ครับ 

ปล. ชอบปืนมาตั้งแต่กระผมยังยกปืนไม่ไหวเลยครับ  อิอิ  :VOV:   

ความสุขเล็กๆความสุขน้อยๆ.....ความสุขเล็น้อยที่ได้ชื่นชม ;D

ใช่ครับ... ผมยังไม่อยากไปเที่ยวศาล..

ไม่ครับ อุ่นใจเวลาเข้าสวน ::014::

คำอวยพรของคนเล่นปืนคือ...

"ขอให้ไม่มีเรื่องต้องใช้... ตลอดไปจนกว่าจะแก่ตายเองครับ"... ฮา

เป็นความสุขทางใจอย่างหนึ่งครับ :VOV:

คนเราถ้ามีความคิดอยู่บนพื้นฐานไม่ช่วยเหลือตนเองหรือ คิดเอาแต่ตัวเองรอดก็พอแล้วไม่สนใจสังคมเพื่อนบ้าน ก็ย่อมคิดแบบนั้นละครับ 
ยาทาแผล, เครื่องดับเพลิง  มีไว้ประจำบ้าน  แต่ทุกคนก็หวังว่าอย่าให้มีเหตุอันต้องใช้

บ้านผมซื้อเครื่องดับเพิลงมาใช้ 6 ถัง  เมื่อไม่กี่เดือนก่อนหลังบ้านมีเหตุการณ์ไฟไหม้ถังแก๊ส 3 ถังพร้อมกัน เป็นส่วนของเพื่อนบ้าน  ไฟแรงมาก  จนผมคิดว่าต้องทิ้งข้างของอพยพไปแต่คนก็พอ   พอตั้งสติได้ก็หิ้วถังดับเพลิงไปดับไฟ    สมาชิกกู้ภัยก็มาช่วย  แต่มีถังเคมีไม่เพียงพอ  ดีว่าของเรามีเยอะ  และของบ้านพี่ชายมาช่วยอีกสองถัง  ก่อนจะดับไฟ จนท.การไฟฟ้ามา  สปอร์ตไลท์ ก็ไม่มีแบต  :P  ผมให้ลุกน้องช่วยเอาไฟฉาย ถังดับเพลิง ขวาน  ทุกอย่างมาให้เขายืม

บ้านใกล้เรื่อนเคียงทำอะไรไม่ถูก  เพราะเขามีความคิดแบบไม่รู้จักช่วยเหลือตนเอง  ไม่รู้จักช่วยเหลือสังคม  .....ยืนมองตัวสั่น ทำอะไรไม่ถูก

ปืนก็เช่นกัน

  ณ. วันนี้พอใจกับการยิงกระดาษ กับแผ่นเหล็ก บ้างก็เอามาลูบๆ คลำๆ มีความสุขที่สุด  และ ภาวนาให้อย่าได้หยิบมาใช้ยิงอย่างอื่นเลยครับ

ไม่ใช่แค่ u]ยิงลม กับ กระดาษ[/u] แต่ตั้งใจจะยิงเท่านี้ละครับ... ลม กับ กระดาษ  : )

         สั้นๆ  ไม่ ครับ  ;D

หัวข้อ: คุณเคยรู้สึกกันบ้างไหม  (อ่าน 435 ครั้ง)


 ::007:: ::007:: ::007::

ผมก็เป็นหนึ่งคนในนั้นที่ใช้ปืนยิงลมกับกระดาษเป็นประจำ ในความคิดกลับกันก็เหมือนเราไปเดินเที่ยวห้างแต่ละวันซื้อของกลับบ้านหอบฟางกลับมาทุกวัน หรือไม่ก็คิดไปว่าพาสาวๆไปเลี้ยงมาในแต่ละมื้อ
ก็แค่หวังว่าสักวันมันคงจะมีค่ามากกว่ายิงลมกับกระดาษครับ