เว็บบอร์ดสนทนาภาษาปืน

ความหมาย คงหมายถึงรอดตายมาได้ .. แบบเฉียดตาย. ทั้งเจ็บและไม่เจ็บตัว
เพื่อนคอปืนท่านใด มีประสบการณ์ แลกเปลี่ยนเล่าสู่กันฟัง ครับ . :D

ขอเล่าเท่าที่เริ่ม จำความได้ ครับ

ตอนเป็นเด็ก ชาย ๙-๑๐ ขวบ กับน้องชายไปเช่าจักรยาน ริมถนนเทอดไทย หน้าวัดขุนจันทน์
๓.๐๐ บาท/ชม. ๒ ชม/๕ บาท .. คนละคัน ปั่นเล่นในถนน เส้นวัดนาคปรก-วัดอ่างแก้ว เขตภาษีเจริญ

ขากลับ จะรีบส่งรถ เร่ง speed เต็มที่ ตัดโค้งมาตลอดเพราะเห็นทาง..
จนโค้งขวา สุดท้าย แต่มีกำแพงบ้านบังอยู่
ก็ตัดทางตรงเข้าไปกลางโค้ง ก็ พบกับรถที่วิ่งสวนมา ในระยะใกล้มาก .

ผมเบี่ยงพลิกรถหักออกซ้าย เฉี่ยวไปนิดเดียว .. และใส่เกียร์ หมา หนีคำด่า ที่จะต้องมีตามมา .  ;D

นี่ถือเป็นครั้งแรก .. แต่ยังไม่เข็ดกับเรื่องทำนองนี้ ครับ .  :OO

สมัยเด็กๆเคยเฉียดตายมาหลายหน มีทั้งปืนทั้งระเบิด สารพัด

http://www.gunsandgames.net/smf/index.php?topic=5074.30
ผมเคยจำได้ว่ามีเพื่อนๆในเวปเคยถามว่า ใครเคยอยู่ในเหตุการณ์ ขณะเกิดการยิงกันขึ้น เหตุการณ์นั้นเกิดขึ้นยังติดตาอยู่จนถึงทุกวันนี้  ขณะเป็นเวลาประมาณ   สามทุ่มถึงสี่ทุ่ม

 เป็นร้านอาหารที่พวกเราเคยไปเที่ยวกันประจำ  สมัยนั้นเริ่มหัดกินเหล้าเป็นใหม่ๆ  100 บาท จะได้เหล้า 1 แบน น้ำแข็งโซดา 1 ชุด กับแกล้ม 1 จาน  ร้านอาหารนี้จะอยู่ทางไป

 มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ ปัตตานี ชื่อร้านไม่อยากจะบอก แต่ไม่เป็นไรปิดไปแล้ว ชื่อร้านแม่ม่าย พวกที่ไปเที่ยวไม่มีอะไรมากครับไปนั่งดูนักร้องกัน  จะเป็นนิสัยหรือความเคย

ชินก็ว่าได้  เพราะถ้าอยู่เมืองนี้ต้องพร้อมเสมอ (พร้อมวิ่งนะครับ)  เพราะเหตุการณ์มักเกิดขึ้นได้ตลอดเวลา  ผมไม่ชอบนั่งหันหลังให้มุมมืด  จึงนั่งหน้าเข้าหารั้ว มีโต๊ะขั้นระหว่างรั้ว

กับโต๊ะผม สองโต๊ะ คือโต๊ะผมอยู่ที่สาม พอสักครู่จะมีคนมานั่งชิดรั้ว มาคนเดียว  อีกสักประมาณ 5 นาที ก็มีคนมานั่งโต๊ะที่ 2 กั้นกลาง เขามานั่งสั่งเบียร์หนึ่งขวดแต่ไม่ได้ดื่มคล้ายๆ

กับว่าคงมาชี้เป้า คนที่นั่งริมรั้ว ตอนนั้นผมก็ยังไม่สงสัย  พอสักครู่เห็นอะไรดำๆสอดมาทางรั้ว จ๊ะเอ๋เลยครับปืน แต่ตอนนั้นคิดไม่ทันแล้วครับ เปรี้ยงแรกคาดว่ากระสุนคงถูกขวด

เบียร์ แตกกระจายความรู้สึกเป็นเศษขวดกระเด็นถูกหน้านิดหน่อย (ยิงไม่แม่นเลย) จังหวะนี้แหละครับที่รู้สึกตัวว่ายิงกันแล้ว เลยทิ้งตัวหมอบกับพื้น  ขณะนั้นนึกออกว่ามีเพื่อนมา

ด้วยเลยคว้าตัว เพื่อนลงมาหมอบด้วย จังหวะนั้นนัดที่สองเริ่มดังอีก ผมจึงเลยหันไปมองทางต้นเสียง ปรากฏว่านัดนี้ได้ผลครับ แรงประทะทำให้เป้าหมายถูกกระแทกกับโต๊ะแล้ว

ล่วงมานอนมองหน้าจ๊ะเอ๋กับผม ซึ่งสีหน้าตอนนั้นคล้ายๆกับว่ายัง งงอยู่  ช่วงนั้นผมไม่ทราบเลยครับว่าเวลามันผ่านไปกี่นาที  แต่จากประสพการณ์ ผมยังหมอบอยู่ไม่กล้าวิ่ง กลัวมี

ยิงตามหรือหยอดอะไรมาอีก พอรู้สึกว่ามันเงียบดีแล้วเลยยกหน้าขึ้นมาดู ความรู้สึกตอนนั้นเหมือนเดินเข้าในร้านตอนเขาเลิกแล้ว ไม่ต้องลังเลเลยครับตอนนี้วิ่งลูกเดียว พอไปถึง

หน้าร้านเจอเพื่อนตัวแสบ มันยังแซวผมหาวิ่งตามมันไม่ทัน ผมก็เลยตอบไปว่า(ขอใช้ภาษาเพื่อความเหมาะสมของเรื่อง) ดีที่กูดึงมึงลงมาถ้ามีนัดที่สามกูว่าน่าจะเป็นมึงแล้วก็ตบหัว

มันหนึ่งที่ ผมต้องอธิบายให้มันฟังตรงโต๊ะที่เรานั่งเป็นวิถีกระสุนพอดี  เพราะตอนนั้นเขานั่งหันหลังเลยไม่ทราบ  พอสักพักตำรวจมาซึ่งตอนนั้นไม่มีใครกล้าเข้าไป พอตำรวจเข้าเรา

ก็เข้าตาม ปรากฏว่าคาที่ครับ สักครู่ญาติๆเขามากันเต็มไปหมด  เพื่อนเขาเล่าให้ฟังว่า  ช่วงประมาณ 1 ทุ่ม ชายคนนี้ได้ไปเที่ยวซ่องแล้วมีเรื่องกับชายกลุ่มหนึ่ง แล้วก็ได้เลิกรากัน

ไป   ตำรวจจึงคิดว่าน่าจะเป็นกลุ่มชายกลุ่มนั้น  ตามมาล้างแค้น

        ....ของผมก็เรื่องรถครับพี่  ขับปิคอัพกลับตีสองเร็วพอสมควร(จำไม่ได้)ครับ

            ขึ้นทางด่วนจากสาธุฯไปลงงามวงศ์วานจะไปสี่แยกพงษ์เพชร  ทางลง

            โค้งขวาแทบจะเป็นวงกลมครับ  ระหว่างลงเข้าโค้งรถพลิกและหมุน

             หน้ารถกลับไปทางลง ยางซ้ายแตก รถตะแคงข้างไปแปะที่ต้นสนข้างทาง

             ส่วนตัวผมอยู่ในรถ รถตะแคงข้างคนขับ ผมต้องพยามเปิดประตูด้านซ้าย

             แล้วกระโดดลงมาจากรถที่ตะแคงอยู่  มองสภาพรถ โอ้พระเจ้าจ๊อดมันแย่มาก

             โชคดีครับผมไม่เป็นอะไรเลย แต่ซ่อมรถหมดไปหลายครับ :~)

เคยขับปิ๊กอัพแล้ว โดนรถตัก WHEEL LOADER CAT950 หงายบุ้งกี๋พุ่งเข้าชน
ปากบุ้งกี๋รถตัก ครูดระฝากระโปรงหน้ามาตัดเคบินจนขาด
วินาทีนั้นยังมีสติเอนตัวลงข้างซ้ายแนบลงกับเบาะ ปากบุ้งกี๋ข้ามตัวไป รอดจากการเป็นผีหัวขาดไปได้  ::006::

เป็นอุทธาหรณ์ .. เหตุการณ์นั้นอาจเกิดขึ้นได้อย่างไร เพื่อจะได้ ระวัง ไว้ครับ.

ครั้งที่ ๒ ยังเป็น ดช. ห่างกันไม่ถึงเดือน เมื่อกลับจาก ร.ร.ราว ๕ โมงเย็นผมก็ออกไปเดินเล่น และ
เพื่อจะไปซื้อลูกชิ้นปิ้ง ปากตรอกวัดนาคปรก

ตรงนั้น ด้านซ้ายเป็นถนนแยกเล็ก เล็ก  ที่ตรงไปยังวัดอ่างแก้ว และเป็นทางโค้้งขวา
ตรงไปต้นรถโดยสารประจำทาง สาย ๔,๙,๖๖ ที่ท่าน้ำภาษีเจริญ

ผมเดินมาด้านซ้ายฝั่งตรงข้าม กับโค้งขวา เห็นแล้วครับ สาย ๖๖ วิ่งมา และจะต้องเลี้ยวซ้ายไปตามทาง .กลับ แหกโค้ง ผมรับรู้เพียงมีลมวูบ ใส่หลัง และหันไปเห็นหัวรถผ่านหลังไปราว ๑ เมตร และพุ่งชนเสาไฟฟ้าข้างทาง
มองเห็นเลยว่า เกิดสายกระแสไฟฟ้าพุ่งลงจากเสา ใส่กระจกหน้ารถ จนหลอมละลายเป็นก้อน.

ผมเพียงแค่ งง ไม่รู้สึกตกใจกลัว เลยสักนิด เพียงรู้สึกว่า มีอะไรเกิดขึ้นและไม่เีกี่ยวกับตัวเรา.  :OO

มันไม่ผ่า มันไม่ใกล้ครับ มันชนเต็มๆเลยยย ;D ;D ;D หนักๆก็หลายครั้งเหมือนกัน

อิ  อิ   ขอถามว่า  เส้นยาแดง   มันเป็นยังงัย

ผมก็เคยหลายครั้ง...........รถชน  ตีกัน    ยิงกัน    โชคยังดี  รอดมาได้

ด้วยดวงบ้าง    ด้วยสติ   และ ความไม่ประมาท   ตามนิยามของ  ตร.

รักษาความไม่ประมาทเสมอชีวิต

ตอนเด็กๆ ราวๆสิบขวบได้ นั่งยองๆก้มหน้าดูหอยโข่งเดินอยู่ริมตลิ่งแม่น้ำท่าจีนด้วยความสนใจเป็นเวลานานเกือบครึ่งชั่วโมง
พอลุกขึ้นยืนปรากฏว่าหน้ามืดล้มทรุดอยู่ตรงนั้น นอนอยู่ในลักษณะลำตัวอยู่บนตลิ่ง หัวทิ่มลงไปในน้ำครึ่งหัว
เหลือจมูกปริ่มๆน้ำอยู่นิดเดียวเอง
นานเท่าไหร่ไม่มีใครรู้ พอมารู้สึกตัวเหมือนเคลิ้มๆกึ่งฝันว่าแสบคอ อยากจะบ้วนน้ำลายเลยกลั้นใจถุยออกมาแรงๆ
ทำให้สะดุ้งฟื้นคืนสติ รีบลุกขึ้นมานั่ง งงกับตัวเอง ตอนนั้นแสบจมูกไปหมด ปวดขมับอย่างแรงมาก
ถ้าตอนนั้นมีลมพัดแรงทำให้เกิดระลอกคลื่นในน้ำ ถี่ๆซักหน่อยผมคงตายไปแล้ว
ผมเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับมาตลอด จนถึงทุกวันนี้ไม่เคยเล่าให้ใครฟังแม้แต่คนเดียว

อีกเรื่องตอนบวชเป็นพระ ท่องธุดงค์อยู่ในป่าห้วยขาแข้งตามลำพัง ขณะนั้นกำลังหนีไฟป่าที่อยู่รอบตัวและกำลังลามมาเรื่อยๆ
มองไปทางไหนก็มีแต่ควันไฟ บริเวณทางที่เดินมีไฟปะทุเป็นหย่อมๆ ต้นไม้ใหญ่หลายต้นกำลังโค่นลงมา
ได้ยินเสียงไผ่ป่าระเบิดดังสนั่นใกล้เข้ามาทุกที รู้โดยสัญชาติญาณว่า ไม่ได้หนีไฟแต่กำลังเดินเข้าไปหาไฟ
เลยตัดสินใจหันหลังกลับ ขณะนั้นเองชายจีวรได้ไปเกี่ยวกับหนามของเถาไม้ชนิดหนึ่ง จึงก้มลงไปแกะ
อึดใจใหญ่ๆ ต้นไม้ใหญ่ที่กำลังไหม้ไฟคุกรุ่นอยู่ด้านหน้านั้น ได้หักโค่นลงมาอยู่ต่อหน้าต่อตา
เสียงครืนดังสนั่น ทั้งฝุ่นทั้งขี้เถ้าไฟฟุ้งตลบไปหมด ผมทำได้แค่ยืนตะลึงอยู่กับที่
นี่ถ้าชายจีวรไม่เกี่ยวพงหนามแล้วผมหยุดแกะออก ผมคงโดนต้นไม้ขนาดมหึมาที่มีไฟลุกแดงๆ ล้มทับตาย
แล้วซากผมก็คงโดนไฟเผาไม่เหลือแล้วครับ

เมื่อปี 2548 ได้ไปเที่ยวอุตรดิตถ์ นอนพักค้างคืนที่บ้านพักรถไฟตรงชุมชนศิลาอาสน์ตะวันออก กลางวันวันนึงได้ขี่มอเตอร์ไซด์กับพี่ๆ รวมทั้งหมด 4 คน มอเตอร์ไซด์ 2 คัน ไปหาปลาในทุ่งนาซึ่งห่างจากบ้านพักรถไฟไป 5 กม. ขากลับซะประมาณ 3 กม.จะถึงบ้านพัก ได้มีรถกระบะมาจากไหนไม่รู้ได้มาเบียดแล้วมาโดนทำให้มอเตอร์ไซต์คันที่ผมนั่งซ้อนท้ายล้มลง (พี่คนขับมาอีกคัน เห็นไอ้กระบะคันนั้นขับส่ายไปมาด้วยครับ สงสัยเมาแล้วขับ) แล้วหัวผมได้ไปฟาดกับขอบฟุตบาทแรงมาก แล้วก็ไถลไปออกไปอีก ดีที่ไม่มีรถยนต์วิ่งตามหลังมา แต่ยังโชคดีครับที่ใส่หมวกกันน็อค แต่ได้แผลมาเต็ม โดยเฉพาะแถบด้านขวา (ถ้าไม่ใส่หมวกกันน็อค ป่านนี้คงไม่ได้มาปั่นบอร์ดที่นี่หรอกครับ  :<<  :OO )

กรณีของกระผม ก็เป็นรถญี่ปุ่น เก๋ง รุ่น RT๑๐๐ ประมาณเนี้ย

วิ่งอยู่ดีดี ก็เกิดเสียหลัก ลงข้างทาง เหล็กแท่นเครื่อง ขวิดกับทางตีนตะขาบ บริเวณทางลง ไร่อ้อย ประมาณ ๑ ปุ้งกี๋ รถเข็นปูน ขุดไปเป็นหลุม

ส่วนรถหรือครับ ต้มยำกุ้ง ก็ ต้มยำกุ้ง เถอะ ถ้ามี VDO ถ่ายไว้ตอนนั้นนะ ชิดซ้าย (จากคำบอกเล่าของนักเรียนที่เห็นเหตุการณ์ตั้งแต่ต้น)

เหตุการณ์เกิดเยื้องโรงเรียนของคนรู้จักที่เป็นครู - อาจารย์อยู่โรงเรียนนั้นเล็กน้อย

หลังจากขวิดดินตรงตีนตะขาบไปแล้ว รถผมก็มีอันต้อง ใส่ลังกาหน้า ๓ ตลบ เข้าไปในป่าอ้อย เกือบ ๑๐๐ เมตร มองจากถนนเป็นทางไปเลยครับ

ตัวผมเองก็ออกจากรถไม่ได้เนื่องจากประตูเปิดไม่ออก ทั้งซ้ายและขวา (ยังพอมีสติ แต่หายใจขัดเหลือเกิน)  ระหว่างนั้นก็มีประชาชนเริ่มมามุงกันเต็มเลยครับ

ต่อมาก็ได้ยินเสียงคล้าย ๆ คนรู้จักแต่เราไม่เห็นเขา มาพูดทำนองว่า "อย่าไปเอาของเขานะ เขาเดือดร้อนพอแล้ว ช่วยเหลือกันหน่อย"

(สุดท้ายสิ่งที่หายมีเพียงพวงกุญแจ ๑ พวงเท่านั้นเองครับที่หาไม่เจอ)

จากนั้นก็มีคนมาลากผมออกจากรถ ประมาณกระอักเลือดครับ อาการของผมทราบตอนหลังว่า ปอดฉีก เอ็นไหปลาร้าขาด ไม่มีรายการกระดูกหัก

โชคดีที่ยังพอมีสติ ใครมาคุยด้วยก็คุยกับเขาได้ แต่เลือดออกทางปากทางจมูกตลอดเวลา

(ทราบภายหลังอีกล่ะ คุณหมอบอกว่า ถ้าเลือดไม่ออกมีหวัง ซี้แหงแก๋)

สภาพรถหลังจากถูกนำไปโรงพักมีเพื่อน ๆ หลายท่านเห็น บอกว่า ไม่น่ารอดครับ

แต่ดั๊น เสือ_ รอดมาได้ไง หว่า   นี่แหละครับเหตุการณ์ เส้นยาแดง ผ่าแปดฯ  เพราะถ้าผมเสียหลักเร็วหรือช้ากว่านั้นนิดเดียว ต้นไม้ใหญ่ครับ

ผมย้อนกลับไปดูทราบตรงจุดที่รถลง ปรากฎว่าเป็นช่องเกือบจะพอดีตัวรถเลยครับ ก่อนหน้า ต้นก้ามปูใหญ่ ประมาณ ๓ คนโอบ

ถัดไปเป็นต้นก้ามปูอีกเช่นกัน ขนาดไม่หนีกันเลยครับ รอด......ได้ไงหว่า   ยังงงจนถึงทุกวันนี้

(หรือว่ากรรมผมยังไม่หมดก็ไม่รู้ เคยได้รับทราบมาว่า การที่คนเราจะ ตาย นั้น จะมีเหตุการณ์ เตือน ให้ทราบ ๒ - ๓ ครั้ง

ด้วยอุบัติเหตุ หรือเหตุการณ์อื่น ๆ ที่เฉียด ตาย แล้วนี่ ก็เป็นครั้งที่ ๓ ของกระผมแล้วด้วยซิ :OO )

ไม่เคยเกิดแบบ เส้นยาแดงผ่าแปด
เคยแต่เฉียดครับ (ไม่เกี่ยวกับเรื่องเจ็บป่วย)
ขออ่านของพี่ๆ สักพักก่อนแล้วจะมาเล่าให้ฟังครับ (ถ้าไม่ลืม) :D

อือม์ ผมไม่ค่อยผ่าครับ ที่ฉิวๆ นิดๆ หน่อยๆ ก็มักเป็นขับเลยคนข้ามถนนตอนกลางคืนมืดๆ ที่เพิ่งเห็นคนตอนรถเลยไม่แล้ว ไม่ได้ระวังมากก่อน หรือเดินในทุ่งกิ่งไม้เกี่ยวหางตาถลอก เฉียลูกตานิดเดียว กับ เพื่อนทำปืน .45 ลั่นขึ้นฟ้าครับ แต่ตอนนั้นยังไงมันคงไม่เอามาจ่อคน

ทุกครั้งที่มีเรื่องเฉียดๆ ผมโดนตลอด ไม่เคยรอดซักงาน  :~) :~)

ล่าสุดตอนปีใหม่... ขับรถกลับจากบ้านเพื่อนตามถนนสายเอเชีย ตอนนั้นวิ่งอยู่ราว 130 km/hr. พอถึงทางโค้งมีแยกเข้าหมู่บ้าน ปิคอัพโผล่พรวดออกมากลางถนนทันทีทันใด ไม่มีให้สัญญาณอะไรทั้งสิ้น......... เบรคซิครับ กรึดๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เสียง เอบีเอส ทำงาน รถยังพุ่งเข้าหาท้ายปิคอัพ ไม่มีทีท่าว่าจะหยุด..... :OO
  ....ตัดสินใจหักหลบลงข้างทาง  กึกๆๆๆๆๆ เสียงล้อบดกับขอบถนน ข้างหน้ามีต้นไม้ต้นเบ้อเริ่ม  รีบหมุนพวงมาลัยกลับเพื่อดึงรถขึ้นถนน  แต่มันหมุนติ้วตัดหน้าปิคอัพอันนั้นเลย...แสงไฟหน้ารถปิคอัพสาดเข้ามาสว่างโร่ นึกในใจว่า ตอนนั้นไม่รอดแล้ว คว่ำแน่ๆ ตายแน่ๆ........... รถหยุดหมุน หน้ารถกลับไปอีกด้าน ผมนิ่งตั้งสติอยู่เกือบนาที ก่อนจะกลับรถขับกลับบ้าน............ตอนแรกโมโหรถปิคอัพคันนั้นมากเกือบฆ่าเรา แต่ตั้งสติได้ เราก็ไม่เป็นไร เลยแค่บีบแตรไล่หลังบอกให้รู้ซักหน่อย ไม่ถึงกับต้องบีบไกให้เสียอนาคต ส่วนปิคอัพคันนั้นขับปุเลงๆ ช้าๆ ไม่ทุกข์ร้อนใดๆ  เจริญ  ??? :P .....................

   เมื่อ ปี 36  ตอนเรียนที่  จ.ยะลา  ผมกับเพื่อน 4 คนเอารถกระบะของ........( เป็นความลับครับ ) ไปขับเที่ยวกัน  โดยผมกับเพื่อนอีกคนนั่งที่กระบะ  ขากลับรถหลุดโค้งตรงวงเวียนหอนาฬิกา ( หากมีใครอยู่ที่ จ.ยะลา คงนึกออกนะครับว่าอยู่ตรงไหน )   ล้อหลังตกลงไปในคูนำเล็กๆ รอบวงเวียน แรงเหวี่ยงทำให้รถพลิกจนล้อหลังขาด  รถควำกี่ตลบไม่ทราบ  แต่มันไปตะแคงพิงกับต้นไม้ที่ทางเทศบาลดัดเป็นรูปช้าง  ส่วนผมกระเด็นไปชนกับลำตัวพญานาค( ตันไม้ดัดเหมือนกันครับ ) ดีที่วันนั้นไม่มีใครเป็นอะไร แต่ซ่อมรถ 140,000 ครับ

มีแต่เมาแล้วขับจำอะไรไม่ได้เท่าไหร่

..เข้ามาอ่านของ.หลายๆท่านของผม.กลายเป็นไม่มีอะไรน่าตื่นเต้นเลย... ;D

ผมเคยโดนกระสุน(เข้าใจว่าอาก้า)เฉี่ยวที่แก้มก้นด้านซ้ายขณะหมอบจนกางเกงขาดเป็นรูโบ๋และก็ยังเฉือนเนื้อไปอีกนิดหน่อยจนเพื่อนๆเรียกว่าไอ้ตูดขาด ที่เสียวก็คือหากวิถีกระสุนต่ำอีกนิดเดียวก็คงดูไม่จืด... ::012::

เจอกันคราวหน้า จะให้พี่รินทร์ถลกตู๊ดให้ดู ;D ;D ;D

 ::005:: ::005::

ไม่ช้าไม่นานครับ ขับ honda cb 400 แซงวีโก้ พวกไม่ยอมตีคู่กันไป 10 ล้อสวนมา ลดเกียร์แซง ปาดแบบลมอุ่นผ่านหลัง ห่างไม่เกินศอก เสียวสุดๆ ผ่านไป 100 เมตร เข้าซ้ายจอดทำใจครับ ใจสั่น มือสั่น ตัวสั่น ขาสั่น ขับไม่ไหว แซงรถความเร็วได้ๆกันเสียวมากๆหากพวกไม่ยอบให้แซง

ว๊าย ตาเถน...ดูอย่างเดียวนะตัวเอง....  ::005:: ::005::

สนใจด้วยหรือฮ้า.. ;D ;D

ตัวจริงต้องมีรอย ;D ;D ;D

        หลายครั้งครับ...แต่ที่เกิดจากการควบคุมได้จะไม่ให้เกิดขึ้นอีก...เช่น  ตื่นเช้ามาพร้อมกับความมึนบวกความงงว่า...เอ...เมื่อคืนเราขับรถกลับยังไงหว่า...ก็พยายามเปลี่ยนเป็นให้ภรรยาเป็นผู้มาเก็บกลับ...แต่ที่เฉียดโดยไม่ได้เกิดจากตัวเอง...และที่สำคัญคือเป็นอาวุธปืน  ก็คือเมื่อครั้งอยู่อุดรธานี    ประมาณปี ๓๒  ไปเล่นดนตรี กับวงหมอลำ(สมัยนั้นศิริพร  อำไพพงษ์ก็ยังไม่มีวงเป็นของตัวเอง ก็มาร้องอยู่ในวงด้วย)  เป็นงานบุญที่ใหนจำไม่ได้แล้ว
ชาวบ้านเมาทะเลาะกันช่วงกำลังจะค่ำมีคนหนึ่งแกถูกตีหัวแตกเรียกว่าเหลือดเข้าตาจริง ๆ เพราะไหลอาบหน้าแดงไปหมด  แกไปเอาปืนแก็ปที่ชาวบ้านไว้ล่าสัตว์มาจากบ้าน  ผ่านบ่อน้ำชายหมู่บ้านที่พวกผมสี่ห้าคนกำลังอาบน้ำอยู่  พร้อมกับเอาปากกระบอกปืนกวาด ซ้ายขวา ๆ ไปมา ๆ แล้วตะโกนว่าบักใด๋ ๆ ที่ตีกู  พวกผมยืนตัวแข็งทื่อ  เพื่อนคนหนึ่งรีบบอกว่า บ่แมนพอลุงบ่แมน  พวกข่อยซุมหมอลำ  แล้วก็ชี้บอกแกว่าพวกที่ทำแกไปทางโน้น  แกจึงรีบวิ่งออกไป  
ไอ๊หย๊ะ...ชาด...หว้างไป๊  เอ้า...อิสานปนใต้  แปลกันเอาเอง

ผมรู้สึกอาการนี้อย่างดี..  เฉียดแบบผ่าแปด ส่วนใหญ่เป็นเรื่องเกี่ยวกับรถยนต์
ชนิด ขาสั่น ต้องสงบสติ ปรับจิตใจ จึงค่อยคลาน ต่อ..   แล้วจะทยอย บอกเล่า ครับ.  :OO
แต่ทุกครั้งผมจะ มี ๙ พารา  เป็นเพื่อนอยู่ เสมอ   ;)

เล่าให้ฟังบ้างครับ ตอนเด็กๆผมจะซนมากๆ บ้านนอกเขาเรียกว่าแก่นแก้วทีเดียว
บ้านนอกสมัยก่อนยังดื่มและใช้นำคลองอยู่ บ้านผมก็ใช้น้ำคลองตักขึ้นมาแขว่งสารส้ม
จนน้ำใสสะอาด บางครั้งจะมีลูกปลาเข็ม ปลาซิว ปลาตะกั่วติดขึ้นมาด้วย  ผมก็จะใช้ขันไล่ตักปลา
น้ำเต็มตุ่มก็ไม่เป็นไร  พอน้ำเหลือน้อยๆ แบบค่อนตุ่ม(เกือบๆหมด) เราก็ต้องก้มลงไปจนสุดตัว
วันนั้นดวงซวยมาเยือน ผมก็เอาขันชอบปลาที่อยู่ในตุ่ม  ก้มตัวช้อนปลาไปเรื่อยๆ สุดท้ายตกลงไปในตุ่มแบบครึ่งตัว
คือส่วนหัวจมลงน้ำในตุ่ม ส่วนขาชี้เด่อยู่ตรงปากตุ่ม ขึ้นก็ไม่ได้ลงก็ไม่ได้ จนหมดสติ โชคดีที่พี่สาวมาเจอ ก็เลยตามพ่อแม่
มาดึ่งขึ้น  ผมเองนั้นไม่รู้ตัวเท่าไร  เพราะยังเด็กอยู่มาก แต่ที่จำเรื่องได้เพราะเวลามีปัญหากับพี่สาวครั้งไร เรื่องนี้จะกลับมาเสมอๆ

ลำดับที่ ๓
ผมเคยอยู่ พิจิตร ตกเย็น ก็จะพาน้องผู้หญิงที่เคยชอบกัน ถ้าไม่ไปดูหนังก็ พาซ้อนท้าย รถเครื่องไปนั่ง กิน ข้าวเหนีียวไก่ย่าง .. ดูตะวันตกดินที่บึงสีไฟ
พอค่ำ ก็ ขี่ซูซุกิ  กลับมาส่ง ระหว่างอยู่หน้า รพ.พิจิตร เห็นจักรยาน ข้างหน้า และก็ขับแซง

แล้วก็เสียวว๊าป เห็นปลายแหลม จะเป็นปลายเบ็ด หรือเหล็ก นี่แหละ เฉี่ยวหน้าอก ในระยะไม่ถึง ครึ่งฟุต.. ไม่งั้นละก้อ อาจเป็นกุ้งเสียบ  ๒ ตัว ติดกัน.หน้า รพ. พิจิตร   :OO

       นึกอยู่ตั้งนานคิดว่าไม่มี ........ เพิ่งนึกออก

       สมัยก่อนที่บ้านโดนเรียกสอบบัญชีที่ภาค 8 ต้องขับรถไปนครศรีธรรมราช

       สมัยนั้นพื้นที่ยังเป็นสีชมพู-แดงอยู่  มีคำกล่าวว่าหาไปทุ่งสงแล้วหลังบ่ายสองให้งด

       วันนั้นโอ้เอ้กัน ..... จนเวลาเหลือน้อยต้องรีบบึ่งด้วยความจำเป็นจึงใช้ความเร็วสูง

       ไปเจอเอาเนินนึงใส่เข้าไปเต็มๆด้วย mitsubishi lancer ไฟท้าย L พอพ้นเนินก็กลายเป็น

        โค้งหักข้อศอกซ้าย ...... ดีว่าหักพ้นและไม่มีรถสวน ...... หาไม่คงไม่มีวันนี้ ..... สมรรถนะรถเขาดีจริงๆ

         ที่เล่นรุ่นนั้นเพราะ โจกินเดอร์ ซิงส์ ...... นักแข่งแรลลี่ระดับโลกตอนนั้นใช้รุ่นนี้ลงแข่งจนมีชื่อเสียงโด่งดัง

         เป็นต้นแบบให้นิยมรถรุ่นดังกล่าว ของผมนี้เป็นรุ่น 2 แล้ว รุ่นแรกไฟท้าย C  ...... ต่อมาคันนั้นก็เอามาใช้ใน

         กรุงเทพฯ  มีเช้าวันหนึ่งคงหลับในไปเสยท้าย Fiat 1500 ของเขาไม่เป็นอะไรเลย ของเราหน้าย่นหมด  คง

         เป็นเพราะคืนนั้นไม่ได้นอนบ้าน  และอาจหักโหมตามประสาวัยหนุ่มมากไปหน่อย .... แบบว่าไม่ยอมขาดทุน

         เลยทำให้ร่างกายพักผ่อนไม่เพียงพอ ......... ต่อมารถคันดังกล่าวก็ไปลงเหวก่อนถึงเขาหลักพังงา เละทั้งคัน

         แต่คนไม่เป็นอะไร ........ สุดท้ายก็เลิกลาต่อกัน ....... ขอบคุณครับ

         แหละก็ระแวกนั้นเหมือนกัน แต่กับรถคันอื่น ...... หลบไม่ทันจริงๆ ผญบ. ท่านขี่จักรยานยนต์ไปแจกการ์ดแต่ง

         ลูกสาว ขึ้นจากบ้านข้างทางมาเกือบครึ่งถนน ( 2 เลนแบบบ้านนอก) เราก็มาเต็มๆเพราะเป็นทางตรง  ผางเข้า

         ก็ต้องกราบขออโหสิกรรมต่อท่านด้วย ...... ไม่ได้เจตนา แต่มันเป็นอุบัติเหตุ

ผมก็เคยครับ...

...เรื่องแรก... ตอนเป็นนักเรียน ป.๕ ถีบจักรยานไปโรงเรียน... ซึ่งต้องผ่านหนองน้ำใหญ่... ที่มีคันดินสูงราวๆ ๖-๗ เมตร... ทางขึ้น-ลงชันมาก... ด้วยความที่เบรคมันขาด... ก็เลยใช้รองเท้าเบรคแทน... เหยียบตรงล้อหน้าข้างตะเกียบ... ก็หยุดได้ดังใจสั่ง... แต่วันนั้นซวย... มีเพื่อนซ้อนท้ายมาด้วย... ตอนที่ลงเนินก็เลยต้องใช้แรงมากว่าปกติ... ทีนี้เท้าเจ้ากรรมก็ดันหลุดเข้าไปในช่องระหว่างตะเกียบกับยางหน้า... ล้อหน้าก็ถูกล็อกตายทันที... ช่วงนั้นความเร็วก็สูงพอสมควร... เมื่อเป็นเช่นนั้น... ก็เลยตีลังกาลงมาจากเนิน... ทั้งคนถีบ... คนซ้อน...ทั้งรถ...

...เรื่องที่สอง... ตอน ม.๖ ขับโนวา อาร์เอสซูเปอร์... รุ่นยอดนิยม... พอดีไปคว้านลูกสูบมาใหม่ๆ ช่างเขาก็บอกว่า... อย่าขับเกิน ๘๐ นะ... เราก็ทำตาม... วันต่อมาเป็นวันเกิด... จะไปรับเพื่อนมาฉลองกัน... ด้วยความรีบประกอบกับถนนว่าง... เลยบิดซะร้อยยี่สิบ... มีเพื่อนผู้หญิงซ้อนท้ายด้วย... ปรากฏว่าลูกสูบติด... ล้อหลังหยุดกระทันหัน... รถสะบัดทันที... แต่ยังได้สติ... มือซ้ายกพครัชทัน... เครื่องยนต์ดับ... แต่รถยังวิ่งไปด้วยความเฉื่อย... พอความเร็วลงมาที่ราวๆ ๔๐ ก.ม./ช.ม. ก็เลยลองปล่อยครัช... เครื่องก็ติดขึ้นมาใหม่... ขับต่อเฉยเลยครับ... คิดถึงวันนั้นแล้วขนหัวลุก...

...เรื่องต่อมา... ตอนเรียน ป.ตรีอยู่... ปิดเทอมกลับมาอยู่บ้าน... ช่วงนั้นฝนตกพรำๆ มีโทรศัพท์บ้านดังขึ้นก็เลยไปรับ... คุยได้แค่คำว่าสวัสดีครับ... เสียงก็เงียบไป... วินทีต่อมาก็มีเสียงระเบิดเปรี้ยงที่ข้างๆ หู... เครื่องโทรศัพท์เสียเลย... ก็งงอยู่พักใหญ่ครับ... ปราฏว่าเป็นฟ้าผ่าเสาไฟฟ้าใกล้ๆ บ้าน... กระแสไฟฟ้าบางส่วน... วิ่งมาตามสายโทรศัพท์... ทุกวันนี้เห็นฟ้าแลบฟ้าร้องทีไร... ขี้หดตดหายครับ... ;D ;D ;D

...อีกหลายเรื่อง... จำไม่ได้ครับ...



...ขอเพิ่มเติมเรื่องที่มาของคำว่า... เส้นยาแดงผ่าแผดครับ... คำว่ายาแดง... หลายคนอาจจะนึกถึงยาน้ำสีแดงที่ใช้ทาแผลสด... ความจริงไม่ใช่ครับ... หายถึงเส้นยาสูบครับ... คือยาเส้นจะมีสองชนิด... ยาแดงกับยาเขียว... ลองนึกถึงเส้นยาเส้นในบุหรี่ดูครับ... ว่าแคบแค่ไหน... แล้วเอามาผ่าออกเป็นแปดส่วน... ดังนั้นเฉียดแค่เส้นยาแดงผ่าแปด... ก็คือ... ใกล้หรือเกือบมากๆ อย่างกรณีของพี่ Narin_CZ ครับ... ;D ;D ;D

อุบัติจากมอเตอร์ไซค์ มีสองครั้ง....หนักสุดๆ ตอนเรียน ปวช. ครั้งต่อมา ปวส.
  ...วันนั้นวันไหว้ครู ทำหน้าที่ถือพาน พานก็ยืมเจ้าของหอพัก พอไหว้เสร็จแวะอาคารฝึกงาน คุยกับเพื่อนฝูงเฮฮาพาที....ขากลับดันลืมหยิบพานมาด้วย..... ตกเย็นโพล้เพล้ เข้าหอพัก นึกขึ้นได้ว่าลืมพานไว้ รีบบึ่งมอเตอร์ไซค์ ไปเอาพาน มีน้องชายซ้อนท้ายมาด้วย.........
  .... แอ้นนนนน.... บิดสุดคันเร่ง น่าจะเกือบ 120 km/hr. ได้ หมอบเหลือบดูเกจวัดไมล์  เงยหน้าอีกที....เฮ้ยยย :OO  สามล้อถีบพุ่งพรวดขึ้นมากลางถนน เหยียบเบรคทันทีพร้อมหักหลบ
   แต่ไม่พ้น ชนสามล้อด้านขวาเข้าอย่างจัง...ปังงงง !! จำได้แค่นั้น ตื่นมาอีกที เอ๊ะ...ทำไมมีหลอดไฟส่องเราเต็มไปหมด เรานอนอยู่ที่ไหนเนี่ย สับสนไปหมด ทำไมเจ็บไปหมดทั้งตัว..............
    ....เหลือบมองไปมา เห็นพยาบาล สองสามคน ยืนอยู่ใกล้ๆ อ้าวนี่มันโรงพยาบาลนี่หว่า เรานอนอยู่บนแคร่ล้างแผลด้วย อะไรนี่ เกิดอะไรขึ้น  สักพักหนึ่งในนั้นพูด ขึ้นว่า "คนเจ็บฟื้นแล้ว ไปตามร้อยเวรมาที"  :OO :OO
   ...อะไรกันนี่ เราทำอะไรมาเนี่ย ยังมึนงงอยู่ จะลุกก็ลุกไม่ได้ เจ็บไปหมด  ซักพักร้อยเวร เดินเข้ามาถาม "ฟื้นแล้วหรือ  จำได้มั้ย น้องขี่รถมอเตอร์ไชค์ชนรถสามล้อนะ มีคนเจ็บด้วย.....
       ซวยแล้วซิเรา นึกในใจ..."แล้วเขาเป็นอะไรมากไหมครับ ?" ผมถามปนตกใจ  " เจ็บไม่มากหรอก แต่รถเขาเสียหาย เขาเรียกร้องค่าเสียหาย และค่าทำขวัญ ส่วนน้องต้องไปให้ปากคำเพิ่มเติมและเสียค่าปรับ ข้อหาขับรถโดยประมาท" ....ถ้าเดินได้แล้ว ไปที่โรงพักเสียค่าปรับ ตกลงกับคู่กรณีเรียบร้อย แล้วรับรถออกได้........... ร้อยเวร บอกชื่อแล้วเดินออกไป............
  ........ซักพักเพื่อนๆ เข้ามาเยี่ยม พร้อมเล่าเหตุการณ์ให้ฟัง เพื่อนบอกว่า "เอ็งหูขาดนะ เพราะหน้าซีกขวาถูไปกับพื้นถนน " แค่นั้นแหละครับ ผมปล่อยโฮทันที ร้องแบบไม่อายใครเลย นึกในใจ ...เราหูขาดหรือนี่ พิการแล้วรึนี่ คิดไปต่างๆนาๆ อีกทั้งยังไม่รู้ว่า ร่างกายส่วนอื่นเป็นไงบ้าง เพราะพันผ้าไว้หมด รวมทั้งใบหูด้วย........................
  ..... พอเพื่อนส่งข่าวทางบ้าน พี่สาวมาเยี่ยม ผมนอนซึมอยู่บนเตียง พอเจอหน้าพี่สาว เท่านั้นแหละ ปล่อยโฮอีกรอบ ผมหูขาดครับพี่ ผมหูขาด พูดไปร้องไห้ไป.....
  ...พี่สาวน้ำตาซึม บอกว่า ไม่เป็นไร เดี๋ยวศัลยกรรมหูพลาสติกก็ได้  เดี๋ยวพี่จัดการให้ แกปลอบน้องชาย ด้วยความสงสาร ว่าหน้าตาขี้ริ้วขี้เหร่แล้วยังไม่มีหูอีก เข้าข่ายพิการซ้ำซ้อน .....
    .... นอนโรงพยาบาลสามคืน พอลุกไหว ออกจากโรงพยาบาลได้ ก็ไปโรงพัก ร้อยเวรนัดเจรจากับคู่กรณี...
           .....คนถีบสามล้อ โวยวายใหญ่โต รถพังหมดแล้ว ซ้ำยังบาดเจ็บ ไม่ได้ทำมาหากินเลย ขาดรายได้  อยากได้รถสามล้อถีบคันใหม่และค่ารักษาพยาบาลค่าทำขวัญด้วย....   :OO ??? :P
   ...ตกลงกันไม่ได้ เรียกร้องมากเกิน ทั้งที่รถก็ไม่พังมาก ล้อบิดแค่นั้นเอง ส่วนมอเตอร์ไซค์ เรา โช๊คหน้าคด ไฟเลี้ยวแตก รอยครูดเต็มไปหมด ล้อหน้าเป็นเลขแปด...
       ....ร้อยเวร เลย สรุปให้ ว่าจ่ายค่าซ่อมสามล้อตามจริงเปลี่ยนล้อใหม่หมดทั้งสาม (ขอบล้อสามล้อแพงกว่าขอบล้อมอเตอร์ไซค์ซะอีก) จ่ายค่าทำขวัญอีกสองพัน และค่ายาอีกสองร้อย...
    ....พร้อมทั้งแจ้งข้อหา ประมาทร่วม ปรับผมสี่ร้อย ปรับสามล้ออีก สี่ร้อย แต่สามล้อโวยวายใหญ่ว่าหาเช้ากินค่ำ เลยเสียแค่ร้อยเดียว...............
                          .......ผมต้องพักรักษาตัวเกือบเดือน ไปเรียนก็ทำอะไรไม่ได้  จะกินนอน อาบน้ำ ต้องอาศัย เพื่อน .............
  ปล. สรุปว่า หูไม่ขาดแบบที่เรานึก แต่ก็เละพอควร ดีว่าหมอเย็บไว้ เลยเป็นแค่หูแหว่ง  เพื่อนๆ เลย ให้ฉายาว่า ไอ้หูวิ่น (แหว่ง) ตรงที่เกิดอุบัติเหตุเรียกโค้งชื่อผมซะเลย.... ::012:: ::013::

   น้องที่ซ้อนท้ายมาด้วย คางแตก นอกนั้นปกติดี  ร้อยเวรถามว่าจะเอาความอะไรไหม ? ไม่ติดใจเพราะไปด้วยกัน และสุดวิสัยจริงๆ เกือบพาน้องไปตายแล้วเรา  :'(
       แต่อีกไม่กี่ปีน้องคนนี้ก็เกิดอุบัติเหตุอีกครั้ง แต่ครั้งนี้เสียชีวิต  :OO :'(  ขอจงสู่สุขคติเถิด..........

 :) ตอนอยู่มัธยมเคยเอาปืนลูกโม่ของพี่ชายเพื่อนมาเล่นรัสเซียนรูเล็ตกับเพื่อน ใช้คีมถอดปลอกกระสุน เทดินปืนออก ใช้ผ้าคาดหัวหมุนโม่ จอขมับแล้วลั่นไก ปัง.... เจ็บแปล๊บที่ขมับ เหงื่อชุ่ม มือสั่น ใจสั่น รู้สึกเหมือนจ่อยิงหัวตัวเองเลยครับ

No ๔.

คืนหนึ่ืง หลังดวล แม่โขง กับหงษ์ทอง จาก ตลาด เมืองพิจิตร กับกลุ่มเพื่อน .
พอกลับถึงที่พัก สัก ๒๓.๐๐ น. ยังมึนไม่ทันจะทำอะไร.. หยิบ M ๑๐  ๒ นิ้ว
ที่เสียบเอว (ผมเป็นคนพกปืนไม่ใช้ซอง )
พอหยิบปืน นิ้วมือก็สอดเข้าโกร่งไก (เป็นนิสัยที่ไม่ดีของผม เผลอนิ้วเข้าโกร่งไกจะต้องบีบไก
ซึ่งแต่ก่อนนั้นเรื่องกฎแห่งความปลอดภัย ยังไม่ได้แพร่หลายนัก)
Remington .๓๘ + P ก็เฉี่ยวใบหน้า กระทบ ผนัง ๓-๔ นิ้ว
แล้วทะลุหลังคา..  เศษตะกั่วที่ฉีกตัวออก และเศษซีเมนต์ กระทบใบหน้า

ผม งง เพราะเสียงปืน ไม่ใช่เพราะเศษหัวกระสุน. . ก็นอนงงจนหลับไปอย่างนั้น.  :OO
เป็นรายการประมาท ที่ปนสุรา ล้วน ล้วน ครับ  :DD
 

ครั้งที่หนักที่สุดในชีวิตครับ

ตอนนั้นใช้มิตซูเลนเซอร์ 1500 ซีซี หัวฉีด ไม่มีABS

ผมเตรียมตัวเดินทางไกลขึ้นเชียงใหม่เชียงรายโดยขับรถไปจากหาดใหญ่  แต่พอดีมีธุระต้องผ่านเส้นระโนด-นครศรีธรรมราช แทนที่จะไปทางพัทลุงตามปรกติ

ออกจากหาดใหญ่ประมาณตี 4กว่าๆ ขับไปใกล้ถึงระโนด ตอนนั้นเวลาน่าจะตีห้า ฝนตกปรอยๆ ถนนเป็นเลนสวนผมเลยไม่เปิดไฟสูงทั้งที่นานๆถึงจะมีรถมาซักคัน

ขับอยู่ประมาณ 60+ ถนนไม่มีแสงไฟจากข้างทางเลย  สายตาเห็นอะไรแวบๆอยู่ตรงเส้นแบ่งกลางถนน พอระยะใกล้ก็เห็นเป็นคนเดินยึดเส้นกลางถนนเป็นทางเดิน ระยะใกล้เข้ามาไม่เกิน 5 เมตร ผมหักพวงมาลัยออกซ้ายจนกำลังจะตกขอบถนน ปล่อยเท้าจากคันเร่งเหยียบเบรคสุดแรงเกิดด้วยความตกใจ แล้วหักพวงมาลัยกลับเข้ามาขวา หลบคนที่อยู่กลางถนนได้แต่รถเริ่มหมุน

เวลาตอนนั้นเหมือนหยุดนิ่ง ไม่ก็เดินช้าจนเห็นเป็นภาพสโลโมชั่น รถหมุนปัดข้ามไปยังเลนตรงข้ามและหัวรถกำลังหันกลับทางกับตอนที่วิ่งมา โชคดีที่ไม่มีรถสวนมาเลย

ภรรยาผมตกใจร้องเรียกผมเสียงดัง ผมตอบไปด้วยใจนิ่งว่า "ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร" รถเริ่มตกลงไปยังคูข้างทางที่ไม่ลึกมาก และกำลังพุ่งต่อไปจนใกล้เสาไฟฟ้าด้วยแรงส่งและล้อที่ล๊อกตายเพราะไม่มี ABS และทางที่ลื่นเพราะสายฝน

รถใกล้เสาไฟฟ้าเข้าไปทุกทีๆ ล้อและช่วงล่างของรถกระแทกเข้ากับเสาปูนที่วางนอนอยู่ในพงหญ้าซึ่งมองไม่เห็น เสียงรถกระแทกดังโครมใหญ่และหยุดกึกก่อนถึงเสาไฟฟ้าแค่ไม่ถึงครึ่งเมตร

ผมถามภรรยาว่าเป็นไรบ้างมั๊ย เธอตอบว่าปลอดภัยดีก็โล่งอกและเปิดประตูออกมาจากรถเพื่อมองหาต้นเหตุของอุบัติเหตุ ชายแก่ต้นเหตุ ยังเดินเมาตุปัดตุเป๋อยู่กลางถนน แถมยึดเส้นขีดกลางถนนเหมือนเดิม เดินมาจนจะผ่านรถผมที่ตกอยู่ข้างทางอย่างไม่สนใจ

ผมตะโกนบอก "อยากตายเหรอลุง เดินเมากลางถนนตอนมืดๆ" (ถ้าเป็นตอนนี้คงขอโดดถีบซักที พวกแก่แต่ไม่ทำตัวให้รุ่นลูกหลานเคารพ)

เสียงโครมใหญ่ปลุกชาวบ้านใกล้ๆตื่นขึ้นมาหลายบ้าน ออกมารุมดูกันใหญ่และถามว่าเกิดอะไรขึ้น ผมบอกว่ามีลุงคนนึงแกเดินเมาอยู่กลางถนน ผมหลบรถเลยตกข้างทาง ชาวบ้านเลยเล่าให้ฟังว่าคนๆนี้เวลาเมาจะชอบมาเดินกลางถนน(เดินตรงเส้นขีดแบ่งกลางถนนที่มีแค่สองเลนสวนกัน) และยังบอกว่าถ้าเป็นสิบล้อเขาไม่เบรคแบบนี้หรอก  :OO

สรุปว่ารอดตายมาได้หวุดหวิดเพราะเสาที่วางนอนช่วยรับแรงกระแทกเข้าที่ยางและช่วงล่างของรถยนต์

ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ผมคิดในใจว่า รถทุกคันที่ผมจะซื้อต่อไป ไม่เน้นหรู ไม่เน้นสวย แต่ระบบความปลอดภัยอย่างต่ำต้องมี ABS และจะไม่ตกใจถ้ามีอะไรขวาง จะลดความเร็วแต่พยายามไม่เบรคกระทันหัน

โปรแกรมที่จะขับรถขึ้นเหนือ กลายเป็นนั่งรถทัวร์ขึ้นแทน ช่วง 2-3 เดือนหลังจากเกิดเหตุการณ์นั้น ถ้าได้ยินเสียงรถคันอื่นเบรคเอี๊ยด ผมและภรรยาจะสดุ้งพร้อมกันทุกครั้ง
 ;D

เฉียดเพราะอุบัติเหตุหลายครั้ง ถึงขนาดคู่กรณีนอน รพ. เป็นเดือน แถมเทียวไปโรงพักอีกหลายครั้ง..แต่จะขอแชร์ประสบการณ์ที่เกี่ยวกับปืนครับ
กาลครั้งนั้น...น่าจะประมาณมัธยมปีที่ 5 เพื่อนมาเล่นที่บ้าน ด้วยความคึกคะนองได้เอาปืนแก๊ปยาวบรรจุเองทางปากลำกล้องของพ่อ ซึ่งตอนนั้นเข้าใจว่าไม่มีลูก แต่พี่ชายดันบรรจุไว้เรียบร้อย แถมใส่แก๊ปไว้ในเบ้านกสับแล้วอีกต่างหาก กะจะแกล้งเพื่อน ตอนเพือนเดินขึ้นบ้าน ผมเล็งไปที่ประตูเลยครับ กะว่าเพื่อโผล่มาจากขอบประตูก็จะ แช๊ะ..ให้เพื่อนตกใจเล่น  การณ์กลับไม่เป็นอย่างนั้นครับพี่น้อง "โป้ง" เลย..ดีว่าก่อนลั่นไกไม่รู้ผีบ้านผีเรือนดลใจหรือว่าไร ผมเบนลำกล้องออกจากปากประตูไปทางด้านซ้ายก่อน เพื่อนโผล่มาพอดี โป้ง ฝาบ้านที่เป็นไม้สักเต็มไปรู และรอยเม็ดตะกั่ว...เหงือแตกพลั่ก ๆ รีบวางปืน วิ่งไปหาเพื่อน กลัวจะเป็นอะไร ปรากฏว่า โดนครับ เม็ดตะกั่วร้อน ๆ กระเด็นไปโดนน่องเพื่อนไหม้เป็นรอยกลม ๆ ของลูกตะกั่วเลย...เกือบติดคุกแล้วไหมละเรา..จนเดี๋ยวนี้ ไม่กล้าประมาทละครับ ต้องคิดเสมอกว่า ปืนทุกกระบอกมีลูก
ปล. ปัจจุบันเพื่อนคนนี้ (ซึ่งเป็นเพื่อนรักที่เรียนด้วยกันตั้งแต่ ป.1 ถึง ม. 6) ได้เสียชีวิตไปแล้วด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์ในท้องที่ฉะเชิงเทรา ต้นปี 48..เพื่อนไม่ดื่มเหล้าครับ แต่ไปงานเลี้ยงบริษัท ตอนกลับติดรถเจ้านายกลับ เจ้านายดื่ม เพื่อนนั่งคู่ด้านหน้า เจ้านายพารถไปฝากกับเสาศาลาข้างทาง..เพื่อนไม่รอด เจ้านายรอด...ถึงคราวจริง ๆ

   ปี 2535  ขับโตโยต้าไฮลักซ์ ฮีโร่ จากอยุธยาเข้า กทม. ช่วงหกโมงเช้าด้วยความหวังว่าจะเอารถคันนี้ไปเปลี่ยนเป็นคันใหม่

เพราะเป็นรถเช่าสภาพไม่ค่อยดี เบรคแล้วชอบกินซ้ายบ้าง ขวาบ้าง  ทางรถเช่าทราบถึงสภาพที่เราทนขับมาหลายเดือน

รอจนได้ไมตี้เอ็กซ์ตัวใหม่จึงได้ให้ผมเปลี่ยนได้  แต่แล้วก็ไปไม่ถึงศูนย์รถเช่าครับ พอถึงบางขัน หน้าธรรมศาตร์รังสิตในปัจจุบัน

รถขับด้วยความเร็วร้อยกว่าๆ ด้านหน้าเบรคกระทันหัน ผมเบรคตามเกิดอาการขวิดซ้าย เลยหักขวาซึ่งสะบัดจนเอาไม่อยู่

เลยหักซ้ายกลับตามสัญชาตญาณ  ปรากฏว่าเสยเอาท้ายรถบรรทุกที่จอดอยู่ด้านซ้าย สภาพรถด้านขวาตั้งแต่บานประตู

ของคนขับยุบ กระจกด้านขวาแตกทุกบานจนถึงบานท้ายหลัง (ใส่หลังคา )  ต้องคลานออกกระจกหน้าซึ่งแตกเหมือนกัน

ด้านซ้ายแค่ปริๆ เพราะติดฟิล์มกรองแสง  รอดมาได้เพราะเข็มขัดนิรภัย เจ็บปวดไปทั้งตัว ได้เลือดซิบๆที่หน้าด้วยเศษกระจก

และสุดท้ายก็ไม่ได้ไมตี้เอ็กซ์มาขับแทนคันนี้  กลับได้ 318 I  มาใช้แทน ..... ::007:: ::007:: ::007::บริษัทจ่ายครับ.... ::007::

เรื่องผมไม่ตื่นเต้นครับ :D

ขณะเรียนอยู่แถวบางแค เมื่อ ๔ ปีที่แล้ว
นั่งๆอยู่บนเตียง แล้วก็หงายหลังลงบนเตียงอย่างแรง  :OO

อยู่แป๊ปเดียวรู้สึกว่าหมดแรง หัวใจหวิว รู้สึกว่ากำลังจะหัวใจล้มเหลว หายใจไม่ได้  ตาเบลอ (ว่าที่ ผบ บอกเอง) รู้ตัวครับ แต่ตอนนั้นหวิวไปหมดแล้ว แต่ไม่มีแรงพูดหรือยกมือ บรรยายไม่ถูกครับ แต่ถ้าคนเคยเป็นจะรู้ดี

โชคดีว่าที่ ผบ. มาอยู่กับผมในคืนนั้น ช่วยบีบนวดให้จนรู้สึกดีขึ้น แต่ไม่มีแรง

ว่าที่ ผบ.ไปเรียกคนให้มาช่วยอุ้มพาไปโรงบาล

หมอบอก เชื่อว่าผมน่าจะช๊อค เพราะพักผ่อนน้อย ฉีดยาและให้น้ำเกลือ นอนไป ๑ คืน

ซึ่งก็จริง ผมใกล้จะสอบสองภาคสุดท้าย ...

ผมนึกไปว่าถ้าคืนนั้นผมอยู่ที่หอคนเดียวจะเป็นไง ถ้าไม่ได้ไปโรงพยาบาลในคืนนั้นจะเป็นอย่างไร

แต่มานึกอีกที ประกาศนียบัตรใบเดียว กับการทุ่มจนเกินกำลังของชีวิต ร่างกาย สุขภาพกาย และจิตใจของเราเอง
เอาจริง มันไม่คุ้มกันเลยครับ เอาให้มันพอดีดีกว่า  ::002::

ไม่รู้สิครับ เรื่องนักเลง หรือปืนผมเจอมาเยอะ แต่ผมไม่รู้สึกว่าผมเฉียดความตายเลย
แต่ผมว่าเรื่องนี้ผมรู้สึกว่าผมเฉียดตายมากที่สุด .....เพราะผมรู้สึกว่าผมคงตายในคืนนั้นจริงๆ

เอ......ผมตอบผิดหัวข้อหรือเปล่าเนี้ย

หากรู้ว่าจะได้ขับ 318 i รู้งี้แกล้งขับชนอะไรต่อมิอะไรให้รถพังไปนานแล้วครับน้ารัตน์.... ;D

ส่วนเสียวที่ 2 ของผมก็เกี่ยวกับปืนอีกนั่นแหละ...ตอนนั้นลูกชายคนโตก็ประมาณ 5 - 6 ขวบผมก็กำลังนั่งกินเหล้ากับน้องแฟนซึ่งเป็นตำรวจแวะมาเยี่ยม...

....ในระหว่างที่กำลังได้ที่ก็ได้ยินเสียงลูกชายร้อง "ปั๊ง" พร้อมกับถือปืนและเล็งไอ้เจ้า .45 ของน้องแฟนมาที่ผมพร้อมกับลั่นไกปืนเสียงดัง " แช๊ะ " โอ้โฮ....ผมมีความรู้สึกว่าช็อกทำอะไรไม่ถูก รู้สึกเหมือนกับว่าตัวชาและเย็นเฉียบ....ไอ้ส่วนเจ้าน้องแฟนกับทำเฉยๆพร้อมกับพูดว่า " ผมรู้ว่าปืนของผมขึ้นลำง่ายเวลาที่ผมไปพักที่ไหนผมมักจะถอดเอาแม็กออกและเคลียร์ปืนอยู่เสมอ "

 :P....โถ....ไอ้ เ - ร..... นี่ถ้าหากเอ็งลืมปลดเอาแม็กออกออกแล้วละก้อ พี่เอ็งคงเป็นหม้ายไปแล้ว.... ::012::

    เหตุการณ์แรก  จุดเกิดเหตุบริเวณเขาย้อย.....เส้นทางแยกวังมะนาว - เพชรบุรี  ขับขวาความเร็วประมาณ 120 km  จังหวะแซงพ้นหน้ารถบรรทุก 10 ล้อ  เห็นรถปิคอัพพุ่งตัดถนนเพื่อข้ามไปหาจุดกลับรถ ( พุ่งจากข้างทางตัดหน้า 10 ล้อจากซ้ายมา - ขวาเลย )  คาอยู่กลางช่องขวาครึ่งคัน........10 ล้อคงเห็นแล้ว   คิดในแง่ดีคงช่วยแตะเบรคไว้ด้วย  อาจเดาเหตุการณ์ออกว่าผมต้องหักหลบมาปาดหน้าเค๊าแน่  แต่ผมไม่เห็นเพราะรถ 10 ล้อทั้งสูงและยาว  มาเห็นอีก 25 เมตร  บีบแตรยาว.........มี  2  อย่างชนกลางลำด้านขวาเลย , หักหลบ  แล้วหลบทางไหนล่ะขวาเป็นร่องกลางถนน  ซ้ายเป็น 10 ล้อ.........เหยียบเบรคตามสัญชาติญาณใจคิดจะชนเลย  เพราะโมโหด้วย.....ใกล้เข้าไปอีก  ใกล้แล้ว.......ไม่รู้ทำไมตัดสินใจหักหลบตัดหน้า 10 ล้อ  รู้สึกว่าล้อลอยจากพื้น 2 ล้อ  แล้วหักกลับ  ชะลอรถหันกลับไปดูกะบะยังคาอยู่กลับรถยังไม่ได้  ถอยก็ไม่ได้............มาคิดอีกทีใจหายแว๊บ  ไม่ได้กลัวชนอัดคนขับปิคอัพตาย....แต่ในรถเรามีทั้งแม่ ทั้งยาย  จุดเกิดเหตุมีศาลเจ้าแม่เขาย้อย  ตั้งแต่เด็ก - โต  จนป่านนี้ผ่านทีไรผมยกมือไหว้  ::014::

     เหตุการณ์สอง  ผมชอบดื่มเหล้าเป็นประจำ  ตอนนั้นยังไม่มีกฎหมายทั้งให้เป่าและคาดเข็มขัด  เลิกดื่มกลับบ้านตี 5 กว่า  ขับมาเรื่อยบ้านอยู่ในสวนย่านตลิ่งชัน  เปิดเพลง  เปิดกระจก  กลัวหลับ..........2 มือจับพวงมาลัยด้านบนลักษณะเหมือนตั้งการ์ด  ไม่ใช่อะไรจับด้านข้างเมาเดี๋ยวมือหล่น  มาไม่ไวมากเพราะรู้ว่าเมา  ง่วงด้วย  จำความได้ครั้งสุดท้ายก่อนตาจะปิดลงจากสะพาน.......ตึง ตึง...โครม....ลืมตามากำลังจะพุ่งเข้าบ้านคน  กระทืบเบรคทันที  รถหยุดกึ๊ก  เครื่องดับไปเลย.......ชนแล้วแน่  แต่ชนอะไรรถหรือคน  เหลียวไปมอง  รถ 6 ล้อใหญ่วิ่งบรรทุกผู้โดยสาร...เซ  กึก ๆ ๆ จอดสนิท  เพลากลางหลุดครูดถนนยาวเป็น 10 เมตร..........จุดที่ชนไกลจากลงสะพาน 100 กว่าเมตร  โชคดีมากไม่มีใครเป็นอันตราย  รถผมยุบตลอดตั้งแต่คิ้วขวายาวถึงกระจกข้าง  หัวผมโขกกระจกหน้าเกือบทะลุ  ลำตัวไม่เป็นอะไรแขน 2 ข้างบล๊อคไว้ไม่อัดกับพวงมาลัย  นอกนั้นแผลแตกธรรมดา  ข้อศอก  ปาก...........เกือบลงข้างทางอะไรบ้างอีกหลายรอบ  ทุกวันนี้กลับเช้าเลย  จอดนอนปั๊ม  :D

     อีกเรื่องบนท้องถนนเหมือนกัน  องค์รักษ์ - รังสิต  ราว  5  ทุ่มเท่านั้น  ถนนโล่งขับเลนขวามาเรื่อย ๆ  เลนซ้ายถนนไม่ดี  เป็นช่วงที่มีแค่ 2 เลน........ปกติผมไม่ชอบขับแช่ขวานาน  เพราะใช้ความเร็วไม่มากและเปลี่ยนมาใช้รถปิคอัพด้วย  ไม่อยากมีปัญหากับเจ้าหน้าที่จึงพยายามขับซ้ายให้เป็นนิสัย.........มีรถปิคอัพต่อหลังคาโครงเหล็ก  ขับมาจี้ท้าย  ทำนองจะให้เราหลบ  ผมก็เฉย ๆ เพราะขับไม่เร็ว ไม่ช้ามาก  อยากแซงเลนซ้ายก็โล่ง  สักพักเค๊าเปลี่ยนมาขับตีคู่ด้านซ้าย ( ตีคู่จริง ๆ ผมผ่อนคันเร่งเค๊าผ่อนตาม  เร่ง ๆ ตาม )  ขนาดรถเก่งแต่งซิ่งคันนึงเหยียบมาจนเห็นเหตุการณ์แซงก็ไม่ได้  จึงโยกซ้ายแซงไหล่ทางแล้วหายไป........มาถึงปิคอัพเจ้าปัญหา  ขับตีคู่เปิดกระจกยกแขนขวาวางที่ขอบหน้าต่าง........ภรรยาผมนั่งด้านซ้าย  ไม่รู้เรื่องอะไรเราจึงไม่อยากบอกให้เค๊ากลัว  จึงพยายามชะลอความเร็ว.......ไม่เส้นยาแดงเท่าไหร่  แต่รู้สึกว่าถูกคุกคาม  ถ้าผมไปคนเดียวก็ไม่แน่

     ขออนุญาตพี่ Ro@d ด้วยครับ.....อยากขอความเห็นว่ามีเหตุเช่นนี้ควรประเมินอย่างไร 

ขับตีคู่เปิดกระจกยกแขนขวาวางที่ขอบหน้าต่าง....

คนขับรถ หากมีเจตนาไม่ดี พวกนี้ จะไม่วางตัวอย่างสบายใจ แต่จะแสดงอาการ
จ้องตา หรือจ้องมองมาทางเรา บ่อยครั้ง เราย่อมสังเกตุเห็น.. ถ้าเห็นอย่างนั้น แสดงอาการทักทาย
ผงกหัวรับไปเลยครับ ว่า เราเองก็ไม่มีอะไร ไม่มีภัยสำหรับเขา

คนดี จะแสดงอาการตอบรับอย่างมีมรรยาทที่ดีัด้วยเช่นกัน

การประเิมิน คนเลว จะต้องดูจากพฤติกรรม อาการแสดงออกของเขาครับ อย่างขับรถปาดหน้า
เบียด.. หรือเบรค ใส่หน้า.. ถ้าเรามีอาวุธปืนอยู่ด้วย ให้ลดความเร็วทิ้งช่วงห่างจากเขา
อย่าขึ้นหน้า เชียว เว้นแต่จะขับหนี ไปให้พ้น พ้น   :)


ถ้าเป็นโจร คนร้าย มันจะใช้อาวุธปืน เพื่อ พยายามหยุดรถของเรา
แต่ถ้าเป็นคนดี หรือที่อารมณ์ร้อน เขาอาจแสดงอาวุธปืน เพื่อขับไล่เราให้ออกห่างจากเขาไปให้พ้น พ้น

มีครั้งหนึ่ง  เมียเกือบจับได้ว่ามีกิ๊ก....เสียวสันหลังวาบๆ   เดี๋ยวนี้เลิกแล้วครับ  กลัวตาย

 ;D โฮ่ ๆๆๆ เยอะเลยผม ;D

 ;D อายุประมาณ 10 ขวบ แม่ใช้ให้ไปซื้อของ ต้องข้ามถนนไปซื้อ ขณะกำลังยืนรอเพื่อข้ามถนนที่ท้ายรถคันหนึ่ง มีรถสองแถวไม่ทราบว่าเป็นอะไร เสียหลักมาชนท้ายรถคันที่ผมยืนอยู่ เฉียดตัวผมไปไม่ถึงฟุตครับ คนที่เห็นวิ่งมาดูผมใหญ่เลย ถามกันใหญ่ว่าโดนชนหรือเปล่า เป็นอะไรหรือเปล่า ผมบอกไม่เป็นไร แล้วผมก็เดินไปซื้อของให้แม่กลับมาแม่ยังไม่รู้เรื่องอะไรเลย 555 ;D

 ;D ประมาณ 10 ขวบเช่นเดียวกัน ครอบครัวไปเที่ยวพัทยา ลงเล่นน้ำครับ ด้วยผมเป็นคนที่ว่ายน้ำไม่เป็น (ทุกวันนี้ก็ยังว่ายไม่เป็น :'( แต่มีสาเหตุครับ โปรดติดตามต่อไป) ก็นั่งเล่นบนห่วงยาง นั่งเพลิน ๆ ไม่รู้อีท่าไหน ร่วงผลุบลงไปกลางห่วง แล้วปรากฏว่าขาเหยียดไม่ถึงพื้นครับ พยายามดิ้นครับ จนเริ่มหน้ามืดมองไม่เห็นอะไรแล้ว แล้วก็จำความไม่ได้ ว่าขึ้นมาได้อย่างไร รู้ตัวอีกทีกำลังถูกอุ้มขึ้นฝั่งครับ ;D
 ;D เรื่องน้ำเรื่องที่สอง ประมาณ 12 ขวบ อยู่โรงเรียนประจำ จะมีการสอนว่ายน้ำวันเสาร์หรืออาทิตย์ จากเรื่องที่แล้วจึงอยากจะว่ายเป้น เลยสมัครเรียนด้วย ก็เรียนไปหลายครั้งจนว่ายได้แล้วล่ะครับแต่ไม่คล่อง พอประคองตัวได้ วันนั้นหลังจากเรียนเสร็จ ครูปล่อยให้เล่นกันตามใจ เล่นลิงชิงบอลกันในสระน้ำ เกิดเป็นตะคริวที่ขาทั้งสองข้างเลย แล้วบังเอิญตรงที่อยู่นั้น เป็นบริเวณพื้นสระเป็นพื้นลาดต่ำลงไปสู่ส่วนลึกสุดของสระ เมื่อขาตีน้ำไม่ได้จึงค่อย ๆ ไหลจมลงไป พยายามจับตัวเพื่อนไว้เพื่อนคงคิดว่าเล่นด้วยจับกดลงไปอีก เริ่มหน้ามืด แล้วก็ไม่รู้สึกตัวแล้ว รู้ตัวอีกทีนอนอยู่ข้างสระลืมตาขึ้นมาเห็นคนล้อมเต็มเลย นี่แหละครับ ผมเลยกลายเป็นคนว่ายน้ำไม่เป็น เพราะเจอน้ำลึก ๆ หรือรู้ว่าน้ำลึกก็จะกลัวครับ ไม่กล้าลงเล่นน้ำที่ไหนอีกเลย ถ้ารู้ว่ามีส่วนที่ลึกอยู่ ::004::

 ;D เรื่องซิ่งมอเตอร์ไซค์นี่หลายครั้งมาก ๆ ครับ ทั้งเส้นยาแดงผ่าแปดจากอุบัติเหตุและจากความตั้งใจ เอาเฉพาะที่ผมคิดว่าเด็ดนะครับ ครั้งนั้นขี่รถเล่นกัน ซิ่งกวนเมืองไปเรื่อย คึกคะนองครับ ด้วยสมัยนั้นฮิตมอเตอร์ไซค์โหลดเตี้ย ๆ กัน ผมยังไม่มีรถกับเขาหรอก ขี่รถเพื่อน รวมกันไปกลุ่มใหญ่ เจอรถพ่วง นึกสนุกและระห่ำกันครับ ผลัดกันขี่ประกบรถพ่วง แล้วค่อย ๆ แทรกตัวไปในระหว่างพ่วง 1 คันผ่านไป 2 คันผ่านไป ผมบ้าง ก็ผ่านไปด้วยดี เพื่อนผมคันที่ 4 เข้าไปแล้วดูเรียบร้อยดี จู่ ๆ เกิดอาการเสียหลัก แล้วก็มุดเข้าล้อตัวพ่วงไปเลย เละครับ ยังติดตาอยู่ทุกวันนี้ :OO
 ;D ซิ่งเรื่องที่สอง มีรถมอเตอร์ไซค์เป็นของตัวเองแล้ว ขี่รถเล่นคนเดียว ทางเปลี่ยวตอนดึก แต่เป็นถนนสายหลัก สองเลนสวนกัน ขี่เกาะขอบทางไปเรื่อย ๆ สมัยนั้นยังไม่มีการราดยางส่วนไหล่ทาง ยังเป็นไหล่ทางที่เป็นลูกรัง ผมขี่ชิดซ้ายสุดอยู่ตรงขอบของเลนถนนที่เป็นราดยาง ความเร็วประมาณ 70-80 เห็นไฟส่องจากด้านหลัง จึงหันไปดู เห็นไฟรถใหญ่วิ่งตีคู่กันมา ผมจึงพยายามขี่รถชิดซ้ายสุด ๆ จนเกือบจะตกจากส่วนลาดยาง แต่ไม่ได้ขี่หลบลงไปในส่วนไหล่ทางลูกรัง เพราะขอบถนนสูงมาก (ลองนึกถึงถนนบ้านนอกสมัย 20 กว่าปีที่แล้วครับ) อาจเสียหลักล้มได้ แสงไฟใกล้เข้ามาจึงหันหลังไปมองอีกที รถใหญ่ทั้งสองคันยังตีคู่กันอยู่และเกือบจะถึงรถผมแล้ว ตัดสินใจเสี่ยงลงไหล่ทาง แต่ไม่ทัน รถที่อยู่เลนซ้ายเฉี่ยวแฮนด์รถผมอย่างแรง แล้วก็รู้แต่ว่าลอยหมุนอยู่กลางอากาศ ระหว่างนั้นมองเห็นล้อรถขนาดใหญ่และตัวถังรถผ่านหัวไปแบบชิด ๆ ไม่รู้ระยะว่าห่างแค่ไหนแต่รู้ว่าใกล้มาก ๆ จนเหมือนว่าโดนถูไปกับข้างรถเลย (แต่จริง ๆ ไม่โดน) แล้วตัวก็หล่นลงพื้น หันมองตามรถคันที่เฉี่ยวเห็นเป็นรถโดยสาร ขับแข่งตีคู่กันไปกับรถบรรทุกอยู่ไปอีกไกลเลยกว่าจะแซงกันได้ งานนี้แค่ถลอกปอกเปิก รถมอเตอร์ไซค์แค่แฮนด์เบี้ยวและสีถลอกจากการล้มเล็กน้อย ;D
 ;D เยอะครับ สมัยซิ่งมอเตอร์ไซค์ ถ้าจะเล่าให้หมดต้องเล่ายาวเลย ทั้งแข่งกันขี่ผ่าสี่แยกวัดดวงวัดใจโดยไม่เบรค ทั้งขี่แข่งกันอยู่รถพ่วงกลับรถตัดหน้าหยุดรถได้พอดีล้อหน้าแตะเข้ากับถังน้ำมันรถพ่วงพอดี เยอะครับ ;D
 ;D ส่วนเรื่องรถยนต์ก็หลายเรื่อง แต่ไม่ค่อยตื่นเต้นเท่าไร เฉียดสุดก็คันหน้าเบรคกระทันหันเบรคไม่ทันชนท้ายแล้วรถเกือบเสียหลักคว่ำเท่านั้น ;D

 ;D เรื่องปืนสุด ๆ สองเรื่อง เรื่องแรก ประมาณ 15 มีเรื่องกันกับอีกกลุ่ม นัดกันมาเคลีย คุยกันไม่รู้เรื่องพวกชักปืนลูกซองสั้นออกมาเล็งใส่ ห่างนิดเดียว ผมไวกว่าชาร์จแล้วชกเปรี้ยงเข้าหน้าคนถือปืนจนล้ม แล้วผมก็วิ่งหนี ได้ยินเสียงตูมตามหลังมา ไม่ได้สนใจอะไร แค่วิ่งให้รอด กลับถึงหอเพื่อน เพื่อนที่วิ่งมาด้วยกันรู้สึกว่าทำไมรองเท้าแฉะ ก้มดูปรากฏว่าเป็นเลือด ไหลออกมาจากรูเล็ก ๆ ไม่เยอะแต่ก็เป็นทางพอเปียก ยังงงกันอยู่ว่าโดนอะไร นั่งบีบแผลกันบีบอยู่สองสามทีเม็ดตะกั่วหล่นออกมา ถึงรู้ว่าโดนยิง ;D
 ;D เรื่องที่สองประมาณปีกว่า ๆ นี้เอง พวกสาดกระสุนใส่ (คนอื่นมีเรื่อง แต่ดันเล็งที่เรา เพราะเราดันยืนผิดที่ผิดทาง) นับไม่ทันว่ากี่นัด แต่ 2 กระบอก นัดหนึ่งเจาะป้ายโฆษณาข้าง ๆ ตัว 1 รู นัดหนึ่งโดนโคนเสาที่เป็นอิฐก่อที่อยู่ข้างหน้าตัวผม สะเก็ดปูนและอิฐกระเด็นใส่หน้า นัดนี้ถ้าไม่มีเสาก็เข้าหน้าแข้งผมเต็ม ๆ นัดสามวูบผ่านหูขวาไป มีที่นับได้แค่นี้ครับ นัดอื่นในหลาย ๆ นัดที่ยิงเข้ามาไม่รู้สึกว่าเฉียดหรือใกล้ ;D

สวัสดียามเช้าครับพี่ Ro@d  ::014:: :D

         เรื่องเส้นยาแดง ผ่าแปดของผม ไม่หวือหวาเท่าไหร่ครับ เพียงแค่ขับเจ้าซูบารุ เข้าโค้ง U-turn พื้นถนนลาดยางแรงไปหน่อย รถขับสี่มันเลยออกอาการดื้อไปทั้งคัน มองทางออกโค้งดันมี  barrier คอนกรีต วางชิดขอบทางอีก เพื่อนที่นั่งมาด้วยด้านซ้าย เก็บคองอเข่าท่าเตรียมรับแรงกระแทก และตัวรถก็ไถลดังแซ๊ด.....  :OO  ไปหยุดที่ barrier ลักษณะไถลแปะหยุดแบบพอดี ขอบยางรถชิดขอบด้านล่างฐาน barrier ::011:: ชาวบ้านอยู่ใกล้วิ่งออกมาดูกันเต็ม  :o คงคิดว่าผมกองแน่.. ส่วนเพื่อนผมหน้าซีด พอรถหยุดนิ่งก็เปิดกระจกดูปรากฏว่ารถไม่มีอะไรเสียหายเลยแล้วก็นั่งหัวเราะในความโชคดีกัน ;D

         ส่วนเรื่องอื่นๆมักไม่เป็นเส้นยาแดง ผ่าแปดครับ เพราะกองตลอด  :~) :~)

ตอนเป็นหนุ่มเคยขี่มอเตอร์ไซค์แหกไฟแดงใจกลางเมืองโดยมีรถเก๋งวิ่งสวนฝั่งมาเกือบชน...แบบนี้ไม่ดีครับ ;D

ยังนึกไม่ค่อยออก ตัวเองชีวิตไม่โลดโผน
อย่างกรณีบางบัวทอง (ไม่เล่าแล้วจ๊ะ ;)) มันแค่เรื่องตื่นเต้นยังไม่ถึงกับเฉียดตาย ::005::

เขาตายกันเพราะอย่างนี้บ่อย พอพลาดแล้วก็บอกว่านึกว่าไม่มีลูก ;D ;D ;D

No.๕

สัก ๑๙.๓๐ น.ผมออกจากพิจิตรเพื่อจะไปกินเลี้ยงวงแชร์ที ตะพานหิน
ใช้ ปิ๊กอัพ Toyata รุ่นช้างเหยียบเครื่องเบนซิน ของคนรู้จักกัน. ความเร็วสัก ๗๐ กม/ชม+/-
บนถนนพิจิตร-ตะพานหิน-บางมูลนาก เป็นทางตรงใกล้ถึงแยกทางไปหัวดง
ผมเห็น มีรถวิ่งสวนในระยะไกล และไฟหน้ารถมันต่ำ จึงต๊อฟไฟสูงตามปรกติ เพื่อให้สัญญาณกับรถที่สวนและเพื่อดูทางข้างหน้า ..

สามล้อเครื่องเก็บของเก่ามี ๓ คนนั่ง อยู่ห่างออกเพียง ๕ เมตร +/- ผมไม่ต้องเบรคเลยครับ
ทำได้เพียงหักพวงมาลัยออกขวาและรถพุ่ง ลงข้างถนน มุ่งเข้าหาเสาไฟ

ต้องพลิกข้อมือดึงหัวรถหนีจนพ้น แต่ยังปุเลง หัวกำลังจะทิ่ิุ่่ม ลงทางระบายน้ำ ล้อหน้าก็คล่อม
ท่อ ล้อหลังก็ถูกขัด หยุดอยู่ตรงนั้น..

รถที่สวนมานั้น ปรากฎเป็น ๖ ล้อ บรรทุกชาวไร่มาด้วย เกือบ ๒๐ คนมาช่วยผมฉุด ลากรถ จนขึ้นถนนแล้วขับต่อได้อีก.. 
โดยผมนั่ง มึนงง เพียงดูเฉย เฉย และกล่าวขอบคุณพวก พี่ พี่ ช่าวไร่ เหล่านั้น  รถรุ่นนี้ ไม่มีเข็มขัดนิรภัย .. ด้วยครับ นอกจาก งง ขาสั่น ผมยังคงไม่เป็นอะไรอีก. แต่บอกได้ว่า ไม่เคยตกใจกลัวแม้แต่น้อย   ;)

จากจุดนี้เอง ที่ผมพบใครประสบภัยทางรถยนต์ จะแหวกคนออกแล้วเข้าไปช่วย ยกเขาใส่รถ
นำส่ง รพ. โดยไม่สนใจจะมา วิตก วิจารณ์ ให้เสียเวลา .  :D

No.๖

จากประสบการณ์ ขับรถกลางคืน เมื่อใช้ไฟต่ำ เพื่อความไม่ประมาท จะต้องต๊อฟไฟหน้า 
เตือนรถสวน หากเขาไม่หลับใน จะต้องต๊อฟตอบกลับมาว่า เขาใช้ไฟต่ำเหมือนกัน                          และเพื่อดูทางข้างหน้าไว้เสมอ

ผมมาจาก กทม เพื่อกลับพิจิตร แยกจากสายวังทอง-ตากฟ้า เลี้ยวซ้ายผ่นสี่แยกเขาทราย
สัก ๒๐.๐๐ น ถึง ต.วังหลุม ตะพานหิน ยังเป็นเส้นทางรถสวนแต่ถนนดี เรียบกว้าง.

ผมใช้ความเร็ว ราว ๑๒๐ กม/ชม กับ Toyota หน้าแหลม ขับเคลื่อนล้อหลังรุ่นสุดท้ายแต่เป็นเครื่อง ๑๖๐๐ .. มีรถวิ่งสวนแต่เห็นในระยะไกล . ผมก็ต๊อฟไฟ . พอพรึบ ผมหักพวงมาลัยออกขวา เป็นไปโดยสัญชาตญาณ .. ไม่่มีเวลา่จะเบรค แซงรถไถ ที่ลากผลาญอยู่ ห่าง ไม่เกิน ๑๐ เมตร .ดีที่เป็นถนนเรียบกว้าง.
อาการเหมือนการแซงรถอย่างปรกติ  แต่ที่ไม่ปรกติคือรถไถไม่มีอะไรบอกเตือน และไม่รู้ตัวมาก่อน
ผมยังคงไม่เป็นอะไร อยู่ดีครับ. แต่ขายังสั่น เหมือนเดิม  ;)

มีแต่ตอนปวช.พรุ่งนี้สอบ   เลยไปอ่านหนังสือที่หอหมอนวด     ปรากฎว่าเขาสูบกัญชากันอยู่เลยลองไป1บ้อง       พอดีเพื่อนกลับมาเรียกผม    เลยเดินออกจากห้องได้ซัก2เมตร  ตร.วิ่งสวนขึ้นไปจับได้3คน       มีแต่คนว่าผมใส่พระอะไรก็ผมมาอ่านหนังสือจริงๆ