เว็บบอร์ดสนทนาภาษาปืน

เมื่อเดือนที่แล้วผมได้รับปากกับฝ่ายฝึกอบรมของบริษัทว่าจะยอมเป็นเทรนเนอร์ให้ลูกค้าต่างประเทศติดต่อกันสองสัปดาห์ซ้อนเป็นคอร์สภาษาอังกฤษล้วนไม่มีปัญหาเพราะเขาคงเห็นว่าผมคุยกับฝรั่งให้เข้าใจได้ดีที่สุดผมก็ไม่วิตกอะไรเรื่องที่อบรมก็เป็นเรื่องระบบออโตเมชั่นที่ผมทำเป็นงานประจำอยู่แล้วพูดจากความรู้โดยไม่มีโพยก็ได้ภาษาอังกฤษไม่มีปัญหาเพราะเคยเปิดอบรมให้ลูกค้ารายอื่นมาแล้ว......แต่เมื่อเวลามาถึง
....จากรายชื่อลูกค้า4 ใน 6 คนทีต้องอยู่กับผมไปสองสัปดาห์มาจาก กัมพูชา4 คน อีกสองมาจาก ศรีลังกา และ เนปาลไม่มีปัญหา แต่ 4 คนจากกัมพูชานี่จะเกิดอะไรขึ้นบ้างยิ่งในช่วงนี้อารมณ์ผมกำลังคุกกรุ่นกับประเทศนี้อยู่หากมีใครมาสะกิดชนวนอารมณ์ผมระเบิดแน่เพราะไม่ชอบเก็บกดอยู่แล้วยิ่งตัวเป็นๆมานั่งอยู่ตรงหน้ามันล่อแหลมเหลือเกิน..ผมคิดหนักจะทำไงดี.เอาวะเราต้องแยกแยะให้ออกงานเป็นงานจะต้องไม่เอาอารมณ์มาแปดเปื้อนโดยคิดว่าผมจะไม่พูดถึงกรณีขัดแย้งนี้ในห้องอบรมเป็นอันขาด...การอบรมก็เริ่มขึ้นด้วยดีโดยไม่มีใครเอ่ยถึงเรื่องนี้ไม่ว่าผมหรือ 4 คนจากกัมพูชา
น่าจะผ่านสัปดาห์แรกไปด้วยดีจนถึงวันพฤหัส เบรคบ่ายขณะพักดื่มกาแฟไปพลางดู นสพ. หน้าห้องไปพลาง...อยู่ๆ ลูกค้าชาวเนปาลที่กำลังดูภาพหน้าหนึ่งบางกอกโพสท์ก็ชี้ไปที่รูปแล้วถามชาวกัมพูชาต่อหน้าผมว่า..เฮ้ย...ยูไปจับสามคนไทยนี่ทำไม...เอาแล้วบุคคลที่สามมันจะจุดชนวนหรือไร...ชาวกัมพูชาไม่พูดอะไร ผมก็เงียบไม่พูดอะไรเหมือนต่างคนต่างกำงลังพยามยามถอดสลักอารมณ์ตัวเองอยู่...ในที่สุดสัปดาห์แรกก็ผ่านไปด้วยดีและสัปดาห์ที่สองก็เช่นกันก่อนจากกันก็รำลาจับมือกันปกติ.....เฮ้อ...นึกถึงหนังเรื่องแพททริออตที่แม่ทัพอังกฤษบอกว่า..สงครามจบแล้วเราก็ค้าขายกับอเมริกันใหม่.....สงครามเกิดขึ้นแล้วก็จบไปไม่ยั่งยืน...แต่ปากท้องและธุรกรรมของมนุษย์ก็ไม่เคยจบสิ้น

 ;)  เมืองไทยยังเกิดสงครามกับเขมรสักหน่อย......อิอิ เอิ๊กๆ ::005::

ผมต้องติดต่อทำธุรกรรมกับคนทั้งจากอเมริกา-ยุโรป-เอเซีย-ออสเตรเลียอยู่เป็นประจำ
ในการพบปะก็มีการแลกเปลี่ยนความคิดเห็นทางการเมืองกันบ้าง แต่ก็เป็นไปแบบแสวงจุดร่วมสงวนจุดต่าง
มีที่รู้สึกขุ่นเคืองบ้างก็กับพวกสิงคโปร์ที่ชอบรู้ดีแส่ไปทุกเรื่อง .... เว้นแต่เรื่องในบ้านมันเอง  ::006::

ไม่ต้องกังวลครับ คู่ค้ากัน ไม่ใช่เรื่องอะไรที่เขาจะมาชวนทะเลอะ ยกเว้นนิสัยเสียจริงๆ ที่จริงเขาอาจจะเขินไม่อยากพูดเรื่องนี้มากกว่าเราอีก เพราะเขากำลังได้ เรากำลังเสีย

รู้สึกขุ่นเคืองบ้างก็กับพวกสิงคโปร์ที่ชอบรู้ดีแส่ไปทุกเรื่อง
ส่วนผมไปทะเลาะพวกสิงคโปร์ ที่ประเทศมัน มันทิ้งผมเลย  ::012:: แค้นจำไว้
พอกลับมาเมืองไทยและมันต้องมาทำงานกับผม ดาบนั้นคืนสนอง อยู่ระยองคนเดียวเถอะมรึง ::010::
เกิดมานานมาแล้วครับ ปัจจุบันก็ยังรู้สึกพวกสิงคโปร์ที่ชอบรู้ดีแส่ไปทุกเรื่องเหมือนเดิมทุกรุ่น ::009::

ธุรกิจที่ผมทำอยู่ ผมต้องพบและติดต่อกับชาวต่างชาติทุกวัน หากเป็นไปได้จะหลีกเลี่ยงการคุยเรื่อง เชื้อชาติ ศาสนา วัฒนธรรมที่แตกต่าง กับชาวต่างชาติขณะปฎิบัติงาน อดทนอดกลั้นเก็บไว้ในใจ เก็บอาการครับ คงต้องแยกแยะเรื่องงาน กับเรื่องการเมืองไว้ก่อน  :)

ผมก็เคยโดนซิงโปรู้ดีไปหมดทำแสบครับ มันยกโขยงมาเมืองไทยกัน 6-7 ร่าง เสร็จงานบอกว่าอยากไปเที่ยวร้านนี้ ผมไม่รู้จักก็ให้มันพาไปแถมอารมณ์ดีบอกว่า เดี๋ยวไอเลี้ยงเองเลย ไอไปซิงโปคราวหน้ายูพาไอทัวร์แล้วกัน หนอย เจอร้านแพงหูตรูบบ รูดบัตรไป บิลมาหน้าแห้งไปสองเดือน ที่แสบจริงคือป่านนี้ยังไม่ได้ไปเอาคืนเลยครับ

อาทิตย์ถัดมาจากนั้นผมก็ไปสิงค์โปร์อีกอาทิตย์เต็มๆ ท่าทางจะจริงที่ว่าพวกนี้ชอบรู้ดีแส่ทุกเรื่องเห็นออกข่าวกรณีนี้ทุกวันๆละหลายรอบให้ รมต..ต่างประเทศเขาแสดงความคิดเห็นต่อกรณีนี้แบบไหนออกซ้ำๆอยู่นั่นแหละ...แต่ประเทศไทยมีที่อยู่ในสิงค์โปร์ 11 ไร่กว่าๆนะครับเป็นสิทธ์ขาดของไทยเราเลยในหลวงรัชกาลที่ห้าทรงซื้อไว้ตั้งแต่ยังไม่ตั้งเป็นประเทศสิงค์โปร์เลย