เว็บบอร์ดสนทนาภาษาปืน

คืองี้ครับ ลูกพี่ชายครับ ติดเสพยาบ้าจนงอมแงม ชอบแอบขโมยเงินพ่อแม่ไปดูดยา พ่อแม่ก็ไม่รู้ทำไง
จะแจ้งตำรวจจับก็เป็นห่วงลูก  ได้ข่าวว่ามีที่บำบัดฟื้นฟู  แนะนำด้วยครับ
หรือว่ามียาตัวอื่นๆ กินแล้วให้อาการติดทุเลาหายได้บ้าง ช่วยแนะนำด้วยครับ
สงสารพี่ชายและพี่สะใภ้มากๆครับ   ::004::

พฤติกรรมการใช้ยาหรือสารเสพติดเป็นพฤติกรรมที่ใช้หาความสุขหรือแก้ไขความทุกข์ให้หมดไปในระยะเวลาสั้น  บางคนทุกข์เพราะมีเงินมากไปไม่รู้จะเอาเงินไปทำอะไร  ก็เริ่มต้นจากการใช้สารเสพติดแบบอ่อน  เช่น บุหรี่  เหล้า  ไปจนถึงสารเสพติดรุนแรง  ได้แก่  ยาบ้า  สาเหตุของผู้ติดยามีหลายสาเหตุ

ฤทธิ์ของยาบ้า  ทางร่างกายจะทำให้อัตราการเต้นของหัวใจเพิ่มขึ้น  ความดันโลหิตเพิ่มขึ้น  หลอดเลือดขยายตัว  หลอดลมขยายตัว  ปากแห้ง  การได้รับยาเกินขนาดจะทำให้เกิดอาการมึนงง  สับสน  มือสั่น  ประสาทหลอน  อาการตื่นกลัว  หัวใจเต้นผิดปกติ  และอาจหมดสติด

ฤทธิ์ของยาบ้า  ทางด้านอารมณ์  จะทำให้รู้สึกเคลิ้ม  มีความสุข  และมีความพึงพอใจมาก

การได้รับยาขนาดสูง ๆ  อาจเป็นสาเหตุให้เกิดอาการทางจิตได้  โดยมีอาการหลอนทางหู  มีภาพหลอน มีอาการหวาดระแวง  ว่าจะมีคนมาทำร้าย

สำหรับผู้ที่เคยใช้ยาแล้วหยุดได้  ถือได้ว่าคุณสามารถฝึกการหยุดคิดถึงยาได้  โดยรับรู้ถึงความคิดที่จะทำให้ใช้ยา  วิธีหยุดคิดนี้จะได้ผลเพราะจะต้องเตือนตนเองไม่ให้คิดถึง  ถ้ายังไม่ใจแข็งพอก็ควรปรึกษาคนที่ช่วยเหลือได้  พูดคุยกับคนอื่นเพื่อระบายความรู้สึกของคุณ  และเพื่อให้คุณได้รับรู้ว่าความคิดของคุณ  คุณควรจะมีเบอร์โทรศัพท์ของคนที่สามารถช่วยคุณได้  และคุณสามารถใช้ได้ทันทีที่คุณต้องการความช่วยเหลือ  หรือโทรได้ที่  1323

ทีมสุขภาพจิต
 
 
************

ไปค้นมาครับลองโทรไปดูครับ

ติดแต่ยาบ้าเหรอครับ กัญชา เหล้า ยาเสพติดตัวอื่นเอาด้วยไหม๊...

อยู่ที่ตัวของผู้เสพเป็นหลักถ้าใจไม่แข็งก็เลิกไม่ได้
สมัยเรียนหนังสือเพื่อนติดยา(ผงขาว)เขาอยากเลิกบอกพ่อ
พ่อเขาพาไปโรงพยาบาลบำรุงราษฎ์หมอจ่ายยาให้ไม่กี่เม็ดเลิกได้เด็ดขาด
ควรต้องเข้าใจก่อนว่าหมอช่วยได้แค่เรื่องบำบัดอาการให้ดีขึ้นได้
พอกลับบ้านถ้าใจไม่แข็งเจอเพื่อนชวนก็จะกลับไปเสพอีก ::009::

เอาแค่บุหรี่คนที่ติดถ้าใจไม่แข็งก็เลิกไม่ได้ซะที :~)

ไม่มีครับ 

น่าจะเป็นเพราะสาเหตุเพื่อนมากลากกันไปด้วยครับ 

..เคยคุยกับผู้เสพคนหนึ่ง.บอกเลิกยากมากๆ.ทุกวันนี้ก็ยังไม่เลิก..ผมว่าอยู่ที่.ใจ.มากกว่า.ถ้าจะเลิกจริงๆ.ทำไมจะเลิกไม่ได้... ::009::

เป็นกำลังใจให้ครับ ;D ;D ;D

คนไม่ติดคงไม่รู้ เรื่องนี้ตอบยาก ;D ;D ;D

อายุเท่าไหร่แล้วครับ..

 ๑๖ กว่าๆ เองครับ เรียนเทคนิค เทียบก็ ม๔ ได้ แต่ตอนนี้ ออกเรียนไปแล้วครับ

ผมเห็นคนที่เลิกได้... ก็เพราะไม่มีให้เสพ..

1. หาทางแจ้งเบาะแสทำลายแหล่งซื้อขาย

2.นำไปบำบัด..

ทั้งนี้.. ทั้งนั้นอยู่ที่กำลังใจผู้เสพ.. ครับ

ในข้อ๒ ที่ท่าน Jongrakn แนะนำไปบำบัด  พอจะแนะนำได้บ้างไหมครับว่าที่ไหน อย่างไร

เลิกยา  ง่ายมากครับ
แต่เรื่องยากคือ  กลับไปเสพยาใหม่
การบำบัด   จะต้องหาทางนำตัวออกไปจากสภาพแวดล้อมเดิม    ย้ายบ้าน  รวมทั้งพ่อแม่เอง  ก็ต้องเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมของตัวเองด้วย   ร้อยละ 99 ของการเริ่มเสพยามาจากตัวพ่อแม่เอง

   ผมว่าการเลิกสิ่งเสพติดความตั้งใจของผู้จะเลิกและกำลังใจจากคนรอบข้างสำคัญมากครับ    ขอเอาใจช่วยให้สำเร็จครับ.. ::002:: ::002::
       ว่าแต่ตอนนี้ผมติดยิงปืนอยู่  จะบำบัดอย่างไรครับ  :~) :~)  

หนักหน่อยครับในเด็กวัยนี้ ไอ้หลานผมติดเกมส์ถึงกับต้องออกจากโรงเรียนเลย ทุกวันนี้ก็ไม่ทำอะไรเล่นเกมส์จนเกียจคร้านนอนดึกตื่นบ่าย ไปถามแม่มันบอกว่าดีกว่ามันไปติดอย่างอื่น...ใกล้ชิดเขาหน่อยนะครับบำบัดเสร็จจับบวชเลย ทั้งนี้ทั้งนั้นอยู่ที่จิตรใจและสภาพสิ่งแวดล้อม เอาใจช่วยครับ...

 ;D ;Dเป็นกำลังใจให้ครับ เมื่อเขากลับมาแล้วต้องลืมให้หมดครับว่าเคยเกิดอะไรกันขึ้น แล้วเริ่มต้นใช้ชีวิตกันใหม่ครับ ;D ;D

หากเด็กสมัครใจที่จะเลิกแต่ยังไม่สามารถเลิกได้ สามารถนำไปบำบัดแบบสมัครใจได้ตามศูนย์บริการสาธารณสุขหรือโรงพยาบาลได้ครับ
แต่หากเด็กไม่สมัครใจ ยังรักที่จะเสพยาอีก อาจแจ้งเจ้าหน้าที่ตำรวจจับกุมก็ได้ (กรณีนี้มีเยอะครับ ) หลังจากนั้น เจ้าหน้าที่ตำรวจจะนำไปตรวจหาสารเสพติด  เมื่อพบสารเสพติด จะได้ส่งฟ้องศาล  จากนั้นศาลจะสั่งให้พนักงานคุมประพฤติทำการตรวจพิสูจน์ และหาวิธีการบำบัดฟื้นฟู อาจจะต้องส่งตัวไปฟื้นฟูแบบควบคุมตัว(อยู่ในสถานที่บำบัดตามกำหนดเวลาที่กำหนด) หรือไม่ควบคุมตัว (หาสถานทีให้และให้ไปบำบัดเองพร้อมกับต้องมารายงานตัวต่อพนักงานคุมประพฤติ ตามกำหนด ครับ  ซึ่งหากเด็กสามารถผ่านกระบวนการฟื้นฟูบำบัดได้แล้วตามเงื่อนไข ความผิดที่ถูกจับกุมดำเนินคดีเสพยาเสพติดก็จะถูกลบออกจากประวัติการกระทำผิดด้วยครับ เป็นการให้โอกาสแก่ผู้เสพยาเสพติดครับ  แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นก็ต้องขึ้นอยู่กับปัจจัยอื่นรอบข้างด้วย เช่นสภาพแวดล้อม ครอบครัว ตัวเด็กเอง  เป็นต้น ครับ
ขอให้โชคดีนะครับ  ( ไม่ทราบว่าอยู่ที่ใดครับ เผื่อจะแนะนำได้อีก)

เกิดตำรวจจับแล้วพบยาเสพติดด้วย จะโดนข้อหาเพิ่มไหม๊ครับ ขอบคุณครับ...

ตามจังหวัดใหญ่ๆมีศูนย์บำบัดการติดยาเสพติดครับ    สมัยก่อนก็ปรึกษารพ.จิตเวช    เมื่อดีขึ้นควรเปลี่ยนสภาพแวดล้อมใหม่   

กรณีพบยาเสพติดด้วยตรงนี้ ต้องดูปริมาณยาด้วยครับ ว่ามีไว้เพื่อเสพ หรือจำหน่าย หากจำไม่ผิด(ต้องขอโทษไว้ก่อนครับ)   มีไม่เกิน ๕ เม็ด จะสามารถเข้าสู่วิธีการนี้ได้ครับ   หากมากกว่านี้โดนแน่นอนครับ ไม่สามารถเข้ารับการตรวจพิสูจน์และฟื้นฟูได้

ใช่ครับเรื่องแบบนี้พูดให้ใครฟังไม่มีใครเข้าใจถึงความรู้สึกจริงๆครับ ไม่มีใครอยากบอกหรอกว่าครับว่าเคยติดยา ใครไม่เคยติดไม่รู้ เรื่องนี้เป็นเรื่องเดียวที่ผมไม่อยากคิดถึงมันเลย ผมเคยใช้นะครับตอนอายุ 18 (ตอนนี้ 31แว้ว)แต่ตอนนั้นไม่รู้ตัวว่าติด สาเหตุมาจากสภาพที่ผมอยู่ ที่บ้านมีกิจการที่ต้องใช้แรงงานคนพอสมควร ผมเองก็ต้องช่วยงานทางบ้านเนื่องจากไม่อยากให้คนในบ้านต้องเหนื่อยมากเกินไป ตอนนั้นผมโง่มาก ผมคิดว่าเป็นลูกผู้ชายต้องสู้งานหนักได้ แต่มันเหนือเกินกว่าคนธรรมดาจะรับได้จริงๆครับ
ผมเรียนอยู่ด้วยตอนนั้น ต้องตื่นตี 4 มาเปิดร้านจัดของทุกอย่างให้เข้าที่เสร็จแล้วไปโรงเรียน เลิกเรียนแล้วรีบกลับมาจัดของที่มาส่งเข้าไปเก็บในร้านเพื่อขายวันต่อไป กว่าจะเสร็จเก็บร้านก็ราว 4 ทุ่มถึง 5 ทุ่มแล้วกินข้าว บางวันหลับทั้งชุดนักเรียนเลยครับ ยิ่งเป็นเทศกาลนะครับ ผมเคยต้องยืน 36 ชั่วโมงไม่นั่งไม่นอนเลยครับ ถึงจะมีกำลังของวัยรุ่นบางทีก็ไม่ไหวเหมือนกันครับ ผมเป็นคนตัวใหญ่แข็งแรงครับแต่ผมไม่มีแรงเตะบอลกับเพื่อนๆ ไม่มีแรงเล่นสนุกเหมือนวัยเดียวกัน ผมมีแต่แรงทำงาน แล้ววันนึงผมก็รู้จักกับเด็กที่อยู่ในตลาดเดียวกัน เขาก็เอายาเม็ดสีน้ำตาลแบ่งให้ผมกินครึ่งเม็ด วันนั้นทุกอย่างมันเปลี่ยนไป ผมคิดว่าผมทำอะไรได้ทุกอย่างโดยไม่เหนื่อยเลย ตั้งแต่วันนั้นผมก็ใช้มาตลอด พอใช้เป็นเวลานานผมก็เริ่มมีอาการไม่เหมือนเดิม(ตอนนี้เข้ามหาลัยแล้ว)เรียนแย่เหมือนมันโง่ขึ้น เช่นใช้ยาแล้วแต่ก็ยังไม่มีแรง เบื่ออาหาร หูแว่ว พูดไม่ออก เดินไม่ตรง ผมก็คิดตลอดว่าต้องหยุดใช้ยาฃะทีแต่สมองผมมันก็บอกโง่ๆอีกว่าไม่เป็นไรเดี๋ยวก็เลิก(อาการติดยาครับ) ตอนนั้นผมมีแฟนแล้วครับ แฟนผมดีมากครับ เค้ารู้ถึงความรู้สึกผมดีที่ผมต้องรับผิดชอบหลายอย่างในครอบครัว เวลาที่ผมมีอาการ BREAK DOWN (ยาหมดฤทธิ์) เธอจะอยู่ข้างๆผมเสมอ แล้ววันที่ผมเลิกยาก็มาถึง วันนั้นผมจำได้ดี บางคืนผมยังฝันถึงเลยครับ วันนั้นผมเริ่มมีอาการสับสน อยากใช้ความรุนแรงอะไรก็ได้โดยที่ผมรู้สึกตัวตลอดเวลาแต่บังคับตัวเองไม่ได้(คลั่ง) ผมเดินวนไปมา พังข้าวของ เตะหมา(ไม่ตลกนะครับ จริงๆ)ตอนนั้นปิดร้านแล้วอยู่กับแฟนสองคน แฟนผมพูดอะไรบางอย่างออกมา แต่ผมไม่ได้ยินมันรู้สึกมึนไปหมดเหมือนโดนปี๊บคลุมหัวไว้จริงๆนะครับ ผมรู้สึกตัวอีกทีตอนที่แฟนผมเอามือของเค้าทุบที่ไหล่ผมหลายครั้ง หูผมได้ยินเสียงเค้าเรียกชื่อผมเบาๆ(แต่จริงแล้วดังมาก)หลายครั้ง ที่เค้าร้องเพราะผมเอามือข้างขวาบีบคอเค้าอยู่ ทุกอย่างเกิดขึ้นในชั่วเวลาที่เหมือนผมกระพริบตาแค่ครั้งเดียวแต่จริงๆแล้วไม่ใช่ เพราะผมขาดสติไปแล้วครับ พอสติ(ความเป็นคน)ผมกลับมา ผมปล่อยมือทันที แฟนผมร้องไห้แบบดังๆเลย ขาผมหมดแรงลงไปกองกับพื้นแล้วผมก็ร้องไห้เหมือนกัน ผมถามเค้าว่าเป็นอะไรมั๊ย เค้าไม่ตอบเอาแต่ร้องไห้อย่างเดียว ผมจับขาเค้าแล้วผมบอกเค้าทั้งน้ำตาว่าต่อไปนี้ไม่มีอีกแล้ว ครั้งนี้จะเป็นครั้งเดียวที่เกิดเรื่องแบบนี้ เรานั่งร้องไห้กันสองคนอยู่นานโดยที่ผมไม่ได้รู้สึกถึงอาการที่เพิ่งเกิดขึ้นกับผมเมื่อกี้นี้เอง พอตอนเช้าผมตาแดงก่ำลงมาเปิดร้าน แฟนผมบอกว่าเจ็บคอ(ก็โดนบีบนี่นา)ไม่กี่วันก็หาย แต่หน้าเค้าวันนั้นไม่เคยหายจากความรู้สึกผมฃักวันเดียว

ตั้งแต่วันที่ผมเริ่มใช้ยา(ติดยา)จนถึงวันที่ผมร้องไห้กับแฟน เป็นเวลาทั้งหมด 3 ปีกว่าๆ
ขนาดของการใช้ยาตั้งแต่เริ่มต้น ครึ่งเม็ดจนถึงห้าเม็ด(หนักสุด)
ไม่เคยใช้การรักษาหรือการทดแทนด้วยตัวยาอื่นใด(หักดิบล้วนๆ)
และตั้งแต่เลิกยาไม่เคยมีการใช้ยาอีกครั้งจนถึงตอนนี้

แนวทางการรักษาทางการแพทย์ จะมียาให้มาทดแทนในกรณีที่มีอาการอยากยามีฤทธิ์เหมือนแอมเฟตามีนแต่ไม่ใช่(เบากว่า)
จะต้องใช้เวลาในการตัดทอนฤทธิ์ของสารเสพติดที่อยู่ในร่างกายเป็นเวลานาน(อันนี้สำคัญที่สุด อันนี้คนที่เลิกยาคงจะขยาดที่สุดและรู้ดีที่สุดว่าทรมานขนาดไหน)
ผู้คนรอบข้าง(อันนี้สำคัญกว่า)แฟน พ่อ แม่ พี่น้องต้องเข้าไปให้ถึงจิตใจเค้าไห้ได้ เร็วเท่าไหร่ยิ่งดี
สุดท้ายคือตัวผู้เสพเอง(สำคัญกว่าอีก)เมื่อฤทธิ์ทางร่างกายหมดไปแล้ว(อย่างมากไม่เกิน 20 วัน)ที่เหลือก็อยู่ที่จิตใจว่าจะเข้มแข็งพอหรือปล่าว ส่วนใหญ่ถ้าถูกจับให้เลิกมักจะกลับไปเสพอีกไม่ช้าก็เร็ว
ผมขอเป็นกำลังใจให้หลานของ จขกท นะครับ

1. อยู่ที่ใจครับ
2. ผมว่านำไปค่ายบำบัดถ้าเจ้าตัวไม่เลิกก็ป่าวประโยชน์ครับ ดีไม่ดีไปเจอพวกที่คิดไม่เลิกเหมือนกันจะกลายไปมีสังคมที่ใหญ่ขึ้นอีกครับ เพราะในค่ายมีผู้บำบัดมากมายหลากหลายครับ ดีไม่ดีไปเจอคนขายที่เวลาโดนจับแล้วเลี่ยงโทษบอกว่าเป็นผู้เสพ
   ค่ายบำบัดแต่ละค่ายเมื่อผู้บำบัดออกไปส่วนใหญ่กลับไปใช้ยาอีกครับ จากการติดตามของคณะที่ทำงาน

ท้ายนี้ขอเป็นกำลังใจให้ครับ  กำลังใจสำคัญมากนะครับ พูดคุยกับหลานดีๆ อย่าพยายามพูดเรื่องที่เค้าเคยผิดพลาดครับ มันเหมือนเป็นการพูดแทงใจเค้าครับ

ผมว่าอยู่ที่ตัวเขามากกว่าครับสังคมเพือนฝูงก็มีส่วนแต่น้อย สมัยวัยรุ่นผมก็เคยอยู่ในกลุ่มคนติดยาม้าครับไปเที่ยวไปไหนด้วยกันตลอดเรียกว่ากินนอนด้วยกันเลยครับพอถึงเวลามันดูดยาไม่เห็นมันชวนผมสักครั้งเลยครับ มันบอกแต่ว่าไม่ดีอย่าไปริลองเลยเชือมันเถอะผมก็เลยว่าผมได้เพื่อนดี ::002::
   ;D ;Dสรุปตอนนี้ถามมันมันบอกว่าที่ไม่ให้ลองเพราะว่ามันเปลือง ;D ;D ::007::

แนะนำเด็ก  เลิกให้ได้ครับ   ไม่งั้นอันตรายมากครับ ;D

พี่ครับลองคิดตามคำแนะนำดูนะครับ
1 . ให้เปลี่ยนที่อยู่ใหม่ เช่น ส่งไปอยู่กับญาติที่ ตจว เพื่อที่จะให้ตัวเด็กได้เห็นสิ่งใหม่ๆ ที่ไม่ใช่สิ่งเดิมๆ สิ่งเดิมๆก็คือ เพื่อน โรงเรียน สังคม และการใช้ชีวิต  เพื่อที่จะไม่ต้องคิดถึงเรื่องยา เพื่อนผมมันเคยบอกว่า แค่เห็นหน้าเพื่อนคนที่เคยเสพยาด้วยกัน ทำให้เกิดอาการอยากยาขึ้นมาทันที  แค่เห็นมีดพกหรืออุปกรณ์อื่นๆ ที่เคยใช้เสพก็ทำให้อยากเสพขึ้นมาได้เหมือนกัน
* *ถ้าไม่เปลี่ยนที่อยู่ก็ต้องหาอะไรให้ทำ แบบว่าไม่ต้องมีเวลาว่างให้คิดถึงเรื่องยา
2. สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ กำลังใจ ครับ อย่าทำอะไรที่จะสื่อให้เด็กรู้ว่า ตัวเด็กมีปัญหา เช่น ดุด่าอย่างรุนแรงจนเกินขอบเขต  อย่าพูดดูถูกเหยียดหยามหรือพูดให้เด็กเกิดปมด้อยเพิ่มขึ้น
    กรุณาให้ความรักกับน้องเค้าให้มากขึ้น หรือให้เวลากับน้องเค้าให้มากขึ้น ค่อยๆถามว่า ทำไม เพราะอะไร ใจเย็นๆกับน้องเค้านะครับ
 * การให้เวลาก็อาจเช่น ดูทีวีด้วยกัน กินข้าวเย็นพร้อมกัน ไปเที่ยวด้วยกัน พยายบามอย่าปล่อยให้น้องเค้าอยู่ในโลกส่วนตัว เพราะมันอาจทำให้คิดถึงเวลาที่เคยเสพยา
3.ชี้ให้เห็นว่าเล่นไปแล้วไม่มีประโยชน์ มีแต่โทษ หรือลองให้เขียนข้อดีของการเล่นยาและของเสียของหารเล่นยา แน่นอนครับข้อเสียมาเป็น 10 - 20 ข้อ ข้อดีอาจมีแค่สนุก อย่างเดี่ยว
4. เด็กประมาณร้อยละ 80 จะกับมาเล่นยาใหม่ เมื่อเจอ เพื่อนเดิมๆ ห้องนอนเดิมๆ สังคมเดิมๆ

ปล.ติดยามันติดที่ใจครับไม่ได้ติดที่ตัว และผมหวังว่าหลานของพี่จะเลิกยาได้นะครับ เอาใจช่วยครับพี่ ::002::

ไม่ทราบ ว่าอยู่ใกล้ที่นี่ หรือเปล่าครับ   http://www.ananhosp.go.th/     กองฟื้นฟู สมรรถภาพทหาร  เป็นหน่วยงานหนึ่ง ของโรงพยาบาลอานันทมหิดล  จังหวัดลพบุรี ครับ  พลเรือนก็รับบำบัดด้วยนะครับ  ลองติดต่อดู  ไม่ต้องกลัวว่า ผู้เข้ารับการบำบัดจะหนี เค้าดูแลอย่างดีแบบทหารครับ

น่าสงสารครับ ในความคิดผมนะ ถ้าจะเลิกจริงๆต้องขึ้นอยู่กับตัวของเด็กครับ ว่าตั้งใจจะเลิกจริงๆๆ ไม่เช่นนั้นเลิกไม่ได้ครับ แล้วถ้าสมมุติ ว่าเลิกได้แล้ว แล้วกับไปสู่สภาพแวดล้อมเดิมๆๆ
ไม่ว่าจะเป็นเพื่อนฝูง เดี๋ยวก็กลับไปเสพเหมือนเดิมครับ เพราะฉะนั้น สภาพแวดล้อมก็เป็นอีกส่วนในการเลกยาครับ

เสริชเจอลิงค์นี้มาครับ

http://www.oncb.go.th/PortalWeb/urlName.jsp?linkName=document/p1-hospital.htm

               เเบบที่ผมเคยเห้นนะครับเขาเล่นหักดิบกันเลยติดทั้งม้าทั้งผง.....................ล่ามโซ่   ขังลืม  ขอยืมห้องขังโรงพัก ::014::

ทุกข้อความ ทุกความเห็น มีคุณค่าและประโยชน์ต่อครอบครัวของพี่ชายผมอย่างมาก
จะนำเสนอบอกผ่านไปถึงครับ ::002::

ได้เห็นน้ำใจงามๆของเพื่อนร่วมเวปนี้แล้ว  น่าชื่นใจจริงๆครับ ทำให้มองโลกในแง่ดีๆมากขึ้นเลยครับ
เวปนี้อบอุ่นจริงๆ    ขอบคุณอีกครั้งครับ  ::014:: ::014:: ::014::

ผมเคยกินเหล้า - สูบบุหรี่มาเกือบ 10 ปี และช่วงนั้นก็มีเสพกัญชาและยาเสพติดชนิดอื่นๆเป็นบางคราวเมื่ออยู่ร่วมก๊วนเสพ
แต่ไม่ได้เสพจนถึงขนาดติดต้องมีเสพตลอด ผมแค่เสพเป็นครั้งคราวตามเพื่อนหรืออยากเมาให้ถึงเท่านั้นเอง
แต่ปัจจุบันผมเลิกยุ่งเกี่ยวกับสิ่งเสพติดทุกชนิดมาได้ 9 ปีแล้ว เว้นแต่บุหรี่ เพิ่งหยุดได้มา 5 ปี
ผมเข้าใจสภาพคนเสพดี เพราะผมเองพยายามเลิกบุหรี่มา 100 กว่าครั้ง แต่เลิกไม่ได้ซักที
จนถึงวันหนึ่งมันหมดอยากเอง ใจมันไม่ต้องการเลย เลยหยุดไปดื้อๆแล้วก็ไม่กลับไปตอดเล็กตอดน้อยอีกเลย
จุดนี้เป็นจุดสำคัญ บางคนหยุดได้พักนึงแล้ว เกิดนึกสนุกหรืออยากขึ้นมาก็ เอ๊ย..เอาหน่อยเว๊ย!
นั่นแหล่ะ...ร้อยทั้งร้อยกลับไปเสพทุกราย เพราะใจมันไปแล้ว แม้จะไม่รู้ตัวก็เหอะ
แต่ในกรณีที่เป็นยาเสพติดชนิดรุนแรงผมยอมรับว่าอาการลงแดงมันมีจริงและทรมานมาก ไม่ใช่แค่ใจอย่างเดียว

สิ่งสำคัญที่สุดที่จะทำให้คนคนนึงถอนตัวออกจากยาเสพติดทุกชนิดได้ ผมขอยืนยันจากประสบการณ์ว่า
อยู่ที่ตัวคนนั้นเองว่าไม่ต้องการแล้วจริงๆ ต้องการออกจากสภาพนี้จริงๆ แล้วอะไรๆมันจะง่ายขึ้นเยอะ
แต่ถ้ายังอยากอยู่ก็ยากครับที่จะตัดใจ เพื่อนผมบางคนหยุดแล้วกลับมาเสพใหม่ วนอยู่อย่างนี้จนตายก็มี

รองลงมาคือสภาพแวดล้อมครับ ทุกสิ่งทุกอย่าง โดยเฉพาะคำพูดคนทุกคนที่ผ่านเข้าหู!

ยังไงก็ขอให้พยายามเข้านะครับสำหรับผู้ที่คิดจะเลิกทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นบุหรี่ - สุรา - ยาเสพติดใดๆก็ตาม

ปล. ส่วนเลิกกับเมียผมไม่สนับสนุนนะครับ เพราะผมเองก็ยังหาไม่ได้ เดี๋ยวกรรมมันจะตามสนองผม

ถ้าใกล้บ้านผมมากที่สุด ก็ต้องที่สำนักสงฆ์ถ้ำกระบอกครับ

คำเดียวครับ "ใจ" ของตัวเขาเองครับ  ::002::

ตัวเด็กอยากเลิกหรือเปล่าครับ
ถ้าไม่ก็ยากอยู่ แต่ถ้าอยากก็พอมีหวัง
ยังไงก็เป็นกำลังใจให้ครับ

เรื่องยาบ้านี่ ผมว่ามันอยู่ที่ใจครับ เคยเห็นสีโป๊วรถยนต์มั้ยครับ ผมเคยเอามาปั้นทำเรียนแบบยาบ้าให้ลูกน้อง เสพเพราะหมั่นใส้มันถ้าไม่มียามันไม่มีสมาธิที่จะทำงานให้เราเล้ย ผมจึงแกล้งทำทีว่าไปหาซื้อให้  พอได้ไปซักเม็ดสองเม็ดเท่านั้นแหล่ะกระฉับกระเฉงขึ้นมาทันที  แต่ได้ยินมันบ่นแว่วๆมาตามลมให้ได้ยิน  ว่าไม่รู้เฮียเขาไปเอาของคอกใหนมาขึ้นเร็วลงเร็วฉิบ  ก็คอกตรากัปตันนี่แหล่ะโว้ยผมตอบมันในใจ  มันโดนของปลอมไปบ่อยๆเข้าเดี๋ยวนี้มันเลยเลิกไปโดยปริยาย(ถ้ากลัวลูกหลานเป็นอันตรายใช้พวกแป้งใส่สีขนมก็ได้ครับ)

    ก่อนอื่นผู้ปกครองต้องยอมรับในความบกพร่องของตนเอง และ ผู้ติดยา ก่อน

    ส่วนใหญ่มักโทษว่าตามเพื่อน ..... ทั้งที่ตัวเองดูแลไม่ดี หรือ ผู้เสพย์ใจไม่เข้มแข็งพอ

    จากนั้นค่อยเอาไปบำบัด หากยังไม่ยอมรับว่าตัวเองเลวละก็ กลับออกมาก็เหมือนท่านสุพินท์กล่าวไว้

  สถานที่บำบัดก็แล้วแต่ภูมิภาคครับ

ผมจำชื่อสถาบันไม่ได้ รู้แต่จังหวัด

อีสานก็ที่ขอนแก่น

เหนือก็ที่เชียงใหม่หรือเชียงรายนี่แหละ อันนี้ผมไม่แน่ใจครับ

กลางก็ แถวๆรังสิตนี่แหละครับ

ต้องขออภัยจริงๆที่จำชื่อสถานที่ไม่ได้ครับ

รู้สึกว่าจะเป็นสถานฟื้นฟูและบำบัดผู้ติดยาเสพติดครับ

  ปล.ไม่แนะนำให้ไปถ้ำกระบอก

สถานบำบัดทั่วประเทศตามนี้เลยครับ http://www1.oncb.go.th/document/p1-hospital.htm  (http://www1.oncb.go.th/document/p1-hospital.htm)

จากประสบการณ์ส่วนตัว(ผมเป็น อ.โรงเรียนอาชีวะ) ถ้าในกรณียาบ้าหายากมากๆหรือถึงพอจะหาได้ก็มีราคาแพงมากๆ กรณีนี้ผู้เสพก็จะลดลงไปเอง (อย่างว่าล่ะครับยุคนี้ยาบ้ากลับมาอีกแล้ว)
ในกรณี วัยรุ่นเสพยาบ้า ส่วนใหญ่มีสาเหตุข้อเดียวครับ กระแดะ(ขออภัยครับ)ตามเพื่อนที่จัญไ --- (คนที่ดีๆมีไม่ทำตาม) ผมก็เห็นๆอยู่เสพแล้วมันก็ไม่เห็นมันจะทำอะไร(โคตะระขี้เกียจ)งานการก็ไม่ทำ  เฮ้อ!  ::012:: 
กรณีส่งเข้าสถานบำบัด ผมเคยดูรายการโทรทัศน์ สัมภาษณ์ผู้เข้ารับการบำบัด เค้าบอกว่าในนั้น ยาเสพติดแพร่กระจายมากกว่าข้างนอกเสียอีก (ขออภัยครับถ้าข้อความดังกล่าวไม่เป็นความจริงผมเพียงแต่เอาคำพูด "ที่เคยได้รับฟังมา" มาพูดให้ฟังเท่านั้น) ถ้าอยู่ข้างนอกยังเลิกไม่ได้ อยู่ข้างในก็คิดเอาเองนะครับ
จะทำอะไรก็รีบทำครับก่อนที่จะสายเกินไป หลาน จขกท. เพิ่งอายุ 16 ยังมีโอกาสแก้ตัวถ้าถลำลึกกว่านี้(ส่วนใหญ่ผู้เสพที่เลิกไม่ได้มักจะลงลึกกลายเป็นผู้ขาย จากสภาพที่อยากเสพแต่ไม่มีตังค์)
-ฝากไว้ให้คิดนะครับ เวลามีปัญหายาเสพติดขึ้นมา  พ่อแม่คนแถว ตจว. มักจะพูดว่า โรงเรียนไม่ดู  ::013::  โธ่ เด็กมาอยู่กับเราแค่วันละ 7-8 ชม. เป็นเวลาแค่ 1- 3 ปี แถมมีจำนวนเด็กราวๆ 30 คน / อาจารย์ 1 คน (ในระดับอาชีวะ) ถ้าเทียบกับเวลาที่เด็กเกิดจนโตมาจนเสพยาบ้าได้ ประมาณ 15 ปี  แถมอยู่กับพ่อแม่มาวันละไม่น้อยกว่า 10 ชม. และพ่อแม่มักจะมีลูกแค่ 1-2 คนต่อพ่อแม่ 1 คู่(2คน).....พ่อแม่ที่ให้ตังค์แถมเลี้ยงมาพูดยังไม่ฟัง นับประสาอะไรกับ ครู-อาจารย์(ใครล้มเหลวกว่ากัน)
ก่อนจะนอกเรื่องไปไกล ความเห็นผมนะครับ(ถ้าไม่เข้าหูก็ขออภัยครับ)
1.เข้มงวดกับลูกให้มากขึ้น(ถ้าพ่อแม่ควบคุมลูกไม่ได้ก็ไม่มีใครคุมได้แล้วล่ะครับ)
2.เข้มงวดกับลูกให้มากขึ้น และ
3.เข้มงวดกับลูกให้มากขึ้น
ใช้ไม้นวมไม่ได้ก็ลองใช้ไม้แข็งครับ(วัยรุ่นยุคก่อนที่พ่อแม่เข้มงวดแล้วส่วนมากจะได้ดีครับ อย่ายึดติดกับละครมากที่ว่าพ่อแม่เข้มงวดแล้วลูกจะใจแตก  อาจจะมีบ้างแต่ผมเชื่อว่าเป็นส่วนน้อย)

 
แฮะ ๆ..... ขออนุญาตแย้งท่าน ผอ. อาจารย์  ในฐานะผมเป็นเด็กอาชีวะ.............   ;D
   ประสพการณ์ = ประสบการณ์
   โอกาศ         = โอกาส

...ด้วยความเคารพ ผมเข้าใจดีครับ ครอบครัวไหนที่ต้องเผชิญกับสถานการณ์แบบนี้เหมือนกับตกนรกทั้งเป็นจริงๆ...

...ที่หนักที่สุด ก็คือเมื่อไหร่ที่สมองถูกทำลายแล้วกลายมาเป็นปัญหาทางจิตเวช น่ากลัวที่สุดครับ...



...ขออนุญาตคัดลอกบทความของแพทย์หญิงมธุรดา   สุวรรณโพธิ์ ครับ...

   
          โรคทางจิตเวชเปรียบกับโรคทางกายก็เป็นโรคเรื้อรังทางสมองโรคหนึ่งที่ก่อให้เกิดความเครียดความทุกข์ทรมานแก่ผู้ป่วยเช่นกันกับผู้ป่วยเรื้อรังทั่วๆไป   มีผู้ป่วยจิตเวชมากกว่าครึ่งหันไปใช้สารเสพติดเพื่อบรรเทาอาการเครียด   แต่การที่ผู้ป่วยเหล่านี้ใช้สารเสพติดนานๆก็มีผลทำให้สมองมีการเปลี่ยนแปลงการทำงานและเกิดอาการทางจิตเวชมากขึ้น  หรือเปลี่ยนเป็นรุนแรงขึ้นไปอีก       ปัจจุบันเราจะพบว่าผู้ป่วยโรคจิตเวชใช้สารเสพติดร่วมมากขึ้น  ทั้งที่บางคนอาการทางจิตเวชดีขึ้นแล้วกลับมีปัญหาเรื่องสารเสพติดตามมา   หรือผู้ป่วยบางคนติดสารเสพติดมาก่อนและดำเนินโรคทางจิตเวชตามมาทั้งๆที่เลิกเสพยาแล้วก็ตาม   

          ผู้ป่วยที่มีภาวะซึมเศร้าหันไปดื่มเหล้า  หรือผู้ป่วยไบโพล่าร์ดื่มเหล้าช่วงอาการแมเนีย   หรือผู้ป่วยจิตเภทใช้สารกระตุ้นตั้งแต่ยาชูกำลังในท้องตลาด  จนถึงสารเสพติดพวกยาบ้า  เพื่อออกฤทธิ์ต้านกับผลข้างเคียงของยาต้านโรคจิตที่แพทย์ให้หรืออาการด้านลบของผู้ป่วยจิตเภทเอง (เช่น อารมณ์เศร้า  พฤติกรรมแยกตัว)   หรือคนที่ใช้ยาบ้าแล้วมีอาการทางจิตเป็นพักๆ และมีอาการหงุดหงิดถึงซึมเศร้าเมื่อถอนฤทธิ์ยาบ้า     และอาจพบคนติดเหล้าเรื้อรังแล้วมีอาการแสดงทางจิตเวชเหมือนผู้ป่วยโรคจิตเภท

          การวินิจฉัยโรคร่วมโรคทางจิตเวชที่สัมพันธ์กับสารเสพติดพบได้บ่อยในผู้ป่วยโรคซึมเศร้าและโรคอารมณ์อื่นๆ     ภาวะผิดปกติทางจิตใจจากเหตุการณ์วินาศภัย (PTSD : Posttraumatic stress disorder)   โรคสมาธิสั้น (ADHD : Attention deficit hyperactivity disorder)  และโรคจิตเภท               ผู้ป่วยเหล่านี้เมื่อใช้สารเสพติดแล้วมักมีพฤติกรรมก้าวร้าวรุนแรง(violence)  มีปัญหาไม่ร่วมมือในการรักษา (noncompliance)  และบางคนเกิดติดเชื้อHIV

          การพบโรคร่วมทางจิตเวชและสารเสพติดทำให้เกิดความยุ่งยากในการรักษา   ทั้งด้านการวินิจฉัย  ความร่วมมือรักษา  และการปรับใช้ยาที่ต้องมียาควบคุมทั้งอาการทางจิตเวชและอาการแทรกซ้อนจากสารเสพติด  และการป้องกันการกลับเป็นซ้ำของการใช้ยาเสพติด   ผู้ป่วยบางคนต้องทนกับผลข้างเคียงของการใช้ยาทางจิตเวชหลายกลุ่ม      การดูแลรักษาผู้ป่วยจิตเวชที่มีการใช้สารเสพติดร่วมแบ่งการรักษาเป็น 2 ระยะ  คือ
          - ระยะแสดงอาการและระยะควบคุมอาการ        (acute treatment  and stabilization phase)
          - ระยะอาการทางจิตสงบและการฟื้นฟูสมรรถภาพ     (maintenance and rehabilitation  phase)

          การดูแลผู้ป่วยจิตเวชที่มีการใช้สารเสพติดร่วมในระยะแสดงอาการและระยะควบคุมอาการ  สิ่งที่จิตแพทย์ต้องทำเป็นอันดับแรกในผู้ป่วยที่มีทั้งโรคทางจิตเวชและการใช้สารเสพติด  คือ  การประเมินความเป็นไปได้ที่จะวินิจฉัยโรคสองโรคในผู้ป่วยคนเดียว  จิตแพทย์ต้องแน่ใจว่าอาการทางจิตเวชที่เกิดขึ้นต้องไม่เกิดจากการใช้สารเสพติดทั้งช่วงออกฤทธิ์ของสารเสพติดและช่วงถอนฤทธิ์ของสารเสพติด  (Intoxication  and withdrawal)     ถ้าผู้ป่วยได้รับการรักษาด้วยการดีท็อกสารเสพติดนั้น ๆแล้ว  อาการทางจิตสงบและผู้ป่วยไม่เคยป่วยทางจิตเวชมาก่อน   แสดงว่าผู้ป่วยมีวินิจฉัยเดียว  คือ  อาการทางจิตเวชจากการใช้สารเสพติด(substance induce psychiatric disorder)    แต่ถ้าอาการทางจิตไม่สงบหลังการดีท็อกสารเสพติด    และผู้ป่วยเคยป่วยทางจิตเวชมาก่อน  สิ่งที่น่าเป็นไปได้คือผู้ป่วยน่าจะได้รับการวินิจฉัยทั้งสองโรค  ซึ่งจิตแพทย์ต้องให้การรักษาทั้งสองโรคร่วม  การรักษาเริ่มด้วยการสังเกตอาการ   จัดการช่วงออกฤทธิ์ของสารเสพติด(intoxication)และช่วงถอนฤทธิ์ของสารเสพติด(withdrawal)    แล้วจัดการอาการทางจิตเวชที่เกิดในระยะเฉียบพลันและคงสภาพผู้ป่วยใกล้เคียงเดิมมากที่สุดด้วยการรักษาด้วยยาและจิตบำบัด 

           การดูแลผู้ป่วยช่วงอาการทางจิตสงบและฟื้นฟูศักยภาพผู้ป่วย  มีวัตถุประสงค์เพื่อป้องกันการเกิดอาการซ้ำ  ด้วยการให้ผู้ป่วยกินยาต่อเนื่องและการทำจิตบำบัดที่คลอบคลุมทั้งอาการทางจิตเวชและปัญหาการใช้สารเสพติด  รูปแบบการบำบัดมีหลากหลายยกตัวอย่างเช่น  การให้ยาทางจิตเวช  การทำจิตบำบัด  การทำกลุ่มเพื่อนช่วยเพื่อน (self-help)  และการฟื้นฟูสมรรถภาพ     การบำบัดแตกต่างกันตามสมมุติฐานของการเกิดโรคว่าเกิดจากโรคทางจิตเวชหรือจากสารเสพติด  อันไหนเกิดก่อนหลัง  เพราะการทำกลุ่มจิตบำบัดสำหรับผู้ติดสารเสพติดย่อมไม่เหมาะแน่กับผู้ป่วยจิตเภทที่มีความบกพร่องด้านความคิดการตัดสินใจ   การดูแลผู้ป่วยช่วงอาการทางจิตสงบและการฟื้นฟูสมรรถภาพจึงขึ้นกับสมมุติฐานการเกิดโรคร่วมทางคลินิกโดยแบ่ง 4 สมมุติฐาน  ดังนี้
          - ผู้ป่วยโรคจิตเวชอยู่ก่อนและมีปัญหาการใช้สารเสพติดภายหลัง
          - ผู้ป่วยใช้สารเสพติด และเกิดอาการทางจิตเวชภายหลัง
          - โรคร่วมทางจิตเวชและสารเสพติดตั้งแต่เริ่มป่วย (dual primary diagnosis)
          - Common etiology

          ผู้ป่วยจิตเวชกลุ่มแรกที่ป่วยด้วยโรคทางจิตเวชอยู่เดิมแล้วใช้สารเสพติด    มีเหตุผลที่พบบ่อยคือการเยียวยาตนเอง(self –medication)  ส่วนการใช้สารเสพติดจากการตัดสินใจที่บกพร่องของผู้ป่วยจิตเวช  หรือทำตามกระแสสังคมพบเป็นสาเหตุรองลงมา   ผู้ป่วยจิตเวชไม่ทุกรายที่ต้องหันไปพึ่งสารเสพติด    ผู้ป่วยที่อยู่ในภาวะอารมณ์เศร้า  ผู้ป่วยที่มีการตัดสินใจบกพร่อง  หรือขาดความมั่นใจในตนเอง    หรือขาดความยับยั้งชั่งใจและมองตนเองไร้ค่า   หรือผู้ป่วยที่มีความบกพร่องในทักษะการเข้าสังคม   และมีการจัดการกับปัญหาแบบไม่ยืดหยุ่น  ผู้ป่วยที่ไม่มีที่พึ่งและขาดอาชีพ   ผู้ป่วยเหล่านี้มีความเสี่ยงต่อการหันไปพึ่งสารเสพติด   
          สำหรับผู้ป่วยจิตเวชที่มีความทุกข์ทรมานจากการเจ็บป่วยแล้วใช้สารเสพติดเยียวยาตนเองพบว่ามีการใช้สารเสพติดแตกต่างกันในแต่ละกลุ่มโรคที่เจ็บป่วย กลุ่มผู้ป่วยโรคจิตเภทมักใช้สารเสพติดที่ออกฤทธิ์กระตุ้น พบการดื่มเหล้า  หรือยาระงับประสาทเพิ่มมากขึ้นในกลุ่มผู้ป่วยโรคอารมณ์    แม้ว่าจะใช้สารเสพติดตัวเดียวกันในกลุ่มโรคเดียวกันการตอบสนองต่อสารเสพติดก็แตกต่างกัน  ผู้ป่วยโรคจิตเภทที่มีอาการด้านลบจะอาการดีขึ้นเมื่อใช้สารเสพติดกลุ่มกระตุ้น  เช่น  ยาบ้า   แต่ในผู้ป่วยจิตเภทที่อยู่ระยะแสดงอาการจะยิ่งมีอาการทางจิตกำเริบเมื่อใช้ยาบ้า  การดูแลช่วงอาการทางจิตสงบและการฟื้นฟูสมรรถภาพ  เน้นที่การบรรเทาอาการทางจิตเวชที่เป็นแต่แรกอันจะเป็นการป้องกันการเยียวยาตนเองของผู้ป่วยด้วยสารเสพติด

          ผู้ป่วยใช้สารเสพติดและเกิดอาการทางจิตเวชภายหลัง  อาการทางจิตเวชเป็นผลจากสารเสพติดโดยตรง  ที่พบบ่อยในผู้ป่วยที่เกิดอาการซึมเศร้าหลังการใช้โคเคนหรือยาบ้าจากภาวะ rebound depression   หรือในผู้ป่วยที่มีความบกพร่องทางความคิดและการตัดสินใจขณะดื่มเหล้า     หรือผู้ป่วยที่เกิดอาการทางจิตหลังการใช้ยาบ้า    กรณีนี้เกิดอาการทางจิตเวชในช่วงใช้สารหรือช่วงถอนสารเสพติด   ทางจิตเวชไม่นับเป็นการวินิจฉัยร่วมจะจัดว่าเป็นอาการทางจิตเวชจากสารเสพติดโดยตรง    การดูแลช่วงอาการทางจิตสงบ และการฟื้นฟูสมรรถภาพ  เน้นโปรแกรมการป้องกันการกลับเสพสารเสพติดซ้ำ

          กลุ่มที่วินิจฉัยสองโรค(dual diagnosis)เป็นกลุ่มที่ดูแลยากที่สุดเนื่องจากการใช้สารเสพติดเองทำให้อาการทางจิตเวชเปลี่ยนแปลงและอาการทางจิตเวชเองก็มีผลต่อการใช้สารเสพติด   ดังนั้นผู้ป่วยจึงต้องการการดูแลทั้งทางจิตเวชและสารเสพติดควบคู่กันในช่วงอาการทางจิตสงบและการฟื้นฟูสมรรถภาพ

          พบสาเหตุการเกิดโรคใกล้เคียงกันในผู้ที่ติดเหล้าเรื้อรังกับโรคซึมเศร้าที่มีกรรมพันธุ์เป็นสาเหตุ   เรามักพบว่าครอบครัวที่มีนักดื่มลูกๆมักดื่มเช่นกัน  เช่นเดียวกับโรคซึมเศร้ามักมีคนในครอบครัวป่วยด้วยโรคนี้เช่นกัน เป็นที่มาของสมมุติฐาน  common etiology ที่ปัญหาทางจิตเวชและการใช้สารเสพติดอาจมีสาเหตุทางสมองเดียวกัน   อีกตัวอย่างหนึ่งที่พบในผู้ป่วยจิตเภทอันมีความบกพร่องการทำงานของสารโดปามีนในสมอง  ผู้ป่วยจิตเภทมีแนวโน้มใช้สารเสพติดที่ออกฤทธิ์ให้สารโดปามีน  เช่น  ยาบ้า    นอกจากสาเหตุทางชีวภาพที่เหมือนกันแล้วผู้ป่วยจิตเวชและผู้ที่มีปัญหาการใช้สารเสพติดอาจมีสาเหตุทางจิตสังคมคล้ายคลึงกัน   เราจะพบผู้ป่วยเร่ร่อนมีความเสี่ยงการติดเหล้าและโรคซึมเศร้า  การดูแลผู้ป่วยกลุ่มนี้ในช่วงอาการทางจิตสงบและการฟื้นฟูสมรรถภาพก็คือ  การมุ่งเน้นแก้ที่สาเหตุไม่ว่าสาเหตุทางชีวภาพ  หรือทางจิตสังคม(biopsychosocial etiology)  เพื่อเป็นการแก้ทั้งสองโรคในคราวเดียวกันไปเลย

          ผู้ป่วยจิตเวชที่มีการใช้สารเสพติดร่วมด้วยไม่ได้มีความต้องการเพียงแค่หายจากอาการทางจิตเวช  หรือเลิกใช้สารเสพติดได้เท่านั้น     ผู้ป่วยทางจิตเวชทุกคนมีความต้องการที่จะเรียนจบ  อยากมีงานทำ  มีฐานะมั่นคง  มีบ้านปลอดภัย  มีเพื่อนบ้านเพื่อนร่วมงาน  มีญาติมิตรและอยากเป็นส่วนหนึ่งในสังคม   การดูแลผู้ป่วยในระยะอาการทางจิตเวชสงบและการฟื้นฟูสมรรถภาพจึงเป็นการช่วยให้ผู้ป่วยสามารถกลับไปใช้ชีวิตอยู่ในสังคมด้วยตนเองได้   และเป็นช่วงสำคัญในการดูแลผู้ป่วยจิตเวชที่มีโรคร่วม

เคยทราบมาว่ามีผู้ปกครองบางรายนำเรื่องที่ลูกตัวเองติดยาแล้วเลิกไม่ได้นี่แหละครับ  ไปปรึกษาตำรวจ   เค้าก็ไม่ได้ดำเนินคดีอะไรประสานกับทางโรงพยาบาลนำเข้าบำบัด ที่ทราบมาเพราะว่าเด็กพวกนี้เคยมาดูงานในหน่วยงานผมแล้วหมอกับตำรวจที่ดูแลมาเขาเล่าให้ฟังน่ะครับ  ทำให้รู้สึกประทับใจตำรวจเหมือนกันที่ไม่ใชหลักนิติศาสตร์เพียงอย่างเดียว เด็กพวกที่มาดูงานก็ ราว 14 - 17 ปีแหละครับ  ผมว่าดีนะ ให้โอกาสกลับตัวกลับใจลูกหลานเราทั้งนั้น  แต่จะแนะนำให้เจ้าของกระทู้ไปปรึกษาตำรวจเกรงว่าผลอาจจะไม่ออกมาอย่างนี้ ซิครับ

ว่าจะไม่เขียนครับ เพราะคำตอบชัดแล้ว

แต่ประเด็น พาไปหา "ตำรวจ" กับพาไปหา "หมอ" นี่  ขอโทษครับ ต่างกันสุดๆครับ

กรณีเราจะบำบัดรักษา ต้องพาลูกหลานเราไปหาหมอครับ ซึ่งเฮีย Lex ท่านได้ให้
รายละเอียดสถานที่ไว้แล้ว ศูนย์บำบัดรักษายาเสพติดที่ใกล้บ้านท่านนั่นหละครับ
ตรงจุดที่สุดแล้ว

ส่วนเรื่องตำรวจนั้น เขามีหน้าที่จับกุมครับ กรณีเราได้เบาะแส การค้า ยานะครับ
กรุณาอย่าพาเด็กไปหาตำรวจเลยครับ  เพราะมันไม่แน่นอนตามที่ คุณ rasak ท่านว่าไว้นั่นหละครับ
บางท่านงานยุ่ง อาจจับกุมไว้ก่อน สอบถามทีหลัง คราวนี้เด็กรับเคราะห์ซ้ำซ้อนครับ

สวัสดีครับ

เรื่องทำนองนี้โอไม่ทราบเลยอ่ะค่ะ แต่สมัยเป็นวัยรุ่น เพื่อนในกลุ่มแทบทุกคนสูบบุหรี่ บางคนในก็มีสูบกัญชา บางคนเลยเถิดไปเล่นอีก็มี แต่โอไม่ยุ่งเลยซักอย่าง ขนาดลองยังไม่เคย แต่เคยลองบุหรี่ โดยที่บ้านให้ลอง...รู้สึกว่าสูบทำไมเหม็นจะตาย คิดว่ามันไม่ใช่ของจำเป็นสำหรับชีวิตเราอ่ะค่ะ อย่างไรก็ตาม ขอเป็นกำลังใจให้หลานคุณ๑๑มม.นะคะ ::014::

ดิฉันมีปัญหาอยากจะปรึกษา    ลูกชายดิฉันเป็นคนที่อารมฉุนเฉียว  โมโหแล้วทำร้ายร่างการคนอื่นโดยไม่รู้ตัว  พออารมณ์เย็นลงแล้วถึงจะมานึกออกว่าตัวเองทำอะไรไปหรือมีคนมาเล่าให้ฟัง  เวลาโกรธเข้าจะดาแดง ลิ้นขาว แล้วก็ปวดหัวบ่อย ปวดท้อง แต่กินเก่งมาก นี้ใช่อาการของคนติดยาไมคะ รบกวนผู้มีความรู้ด้านนี้ช่วยให้คำชี้แนะด้วยขอบคุณคะ

กินเก่งนี้ไม่น่าจะติดยา แต่เพื่อนผมร้อยกว่าโลอ้วนมากๆมันยังติดไอซ์เลย อันนี้ต้องรอผู้เชี่ยวชาญตอบ

ลูกชายอายุเท่าไรแล้วหรือครับ
ต้องขออภัยด้วยน๊ะครับ  ::014:: การเลี้ยงดูเป็นอย่างไรครับ คือตามใจรึเปล่า แบบว่ารักลูกมากไม่เคยขัดใจลูกรึเปล่า
เด็กเข้าสังคมกับเพื่อนเป็นอย่างไรบ้าง มีเพื่อนมั้ยสนิทมั้ย

ทางที่ดีผมว่าปรึกษาจิตแพทย์ดีที่สุดครับ อาจเกิดจากภาวะEQ ??

เอาไปเข้าสถานบำบัดยาเสพติดสิครับ

สาเหตุมาจากสภาพแวดล้อม สภาพสังคม โดยเฉพาะสังคมเมือง เพราะวิถีชีวิตประจำวันของวัยรุ่นค่อนข้างจำเจ อย่างเด็กวัยรุ่นในกรุงเทพฯ กิจกรรมยามว่างไม่ค่อยมีเลย ได้แต่เดินหน้างดูหนัง โยนโบว์ เท่านั้น สาเหตุของการเสพติดเนื่องจากว่าต้องการความตื่นเต้นแปลกใหม่ เลยทำให้ติดใจ ประเทศที่มีกิจกรรม extreme advenrture  อย่างนิวซีแลนด์ หรือประเทศในเทือกเขาแอลป์ มีอัตราใช้ยาเสพติดต่ำมากๆ ผิดกับ ไทย เนเธอแลนด์ usa ผมเคยร่วมงานกับ มูลนิธี to be number one ครั้งหนึ่ง ป้าหม่อม ผอ.โครงการค่อนข้างเข้าใจวัยรุ่นมาก เจ เจตรินมาเสนอโครงการ b boy ที่เป็นกีฬา extreme เช่นสเก็ตบอร์ด จักรยาน สำหรับเยาวชนในชุมชน ซึ่งเป็นโครงการในเฟสต่อไปของ to be number one
วิธีแก้ปัญหาหลานชายพี่ก็โดยสร้างกิจกรรมครอบครัวให้มากขึ้น ไปทะเลภูเขา หากิจกรรมทำ เช่นพายเรือ คยัก ขี่จักรยานภูเขา ปีนหน้าผา(ยังไม่เคยเห็นพวกชอบปีนหน้าผาติดยาเลยสักคน)แต่กิจกรรมพวกนี้ในเมืองสถานที่ไม่เอื้ออำนวย ก็ต้องหาเวลาหากิจกรรมที่ทำให้เค้ารู้สึกไม่จำเจมาให้ทำ ผมนึกถึงตอนผมเด็กๆ ผมโตในบ้านสวน ปีนต้นไม้ จับปลาในท้องร่อง แต่กรุงเทพฯมีผังเมืองที่ไม่ดี มีแต่บ้านจัดสรรค์ ทาวเฮ้าส์ คอนโด ทำให้คุณภาพชีวิตและจิตใจประชากรแย่ลง ลองนึกถึง ฟาร์มหมู ฟาร์มไก่ ก็คล้ายๆกัน มันเป็นเรื่องของรูปแบบในการดำรงชีวิตที่มี spaceน้อยเกินไปครับ  :D

ไม่ต้องจับเขาไปบำบัดหรือกินยาอะไรหรอกครับ....สิ่งที่สำคัญที่ดีคือใจของเขาครับ
ถ้าตราบใดใจเขาไม่คิดจะเลิกก็ไม่มีทางเลิกได้หรอกครับ....ถึงจะได้ก็จะกลับไปเสพใหม่
เพราะฉนั้นสิ่งที่ทำได้ก็คือให้ครอบครัวของเขาให้ความสำคัญและความใกล้ชิดคุยกันให้มาก
รับฟังปัญหาของเขาและเป็นกำลังใจให้เขา....วันหนึ่งเขาจะคิดได้และตัดสินใจเลิกด้วยตัว
ของเขาเอง....แต่ถ้าเลิกไม่ได้หรือไม่เกิดจิตใต้สำนึกที่ดีขึ้นก็ถือว่าเป็นกรรมของเขาครับ
มี 2 ทางสำหรับเขาคือไม่ตายก็ติดคุกครับ ::014::

- ผมเป็นคนนึงที่อยู่ในสังคมหมู่บ้าน..ที่มีผู้ติดยาบ้าและติดคุกเพราะค้ามาก ตั้งแต่วัยรุ่น ถึง อายุ 40 ต้น ๆ
- สาเหตุการติดส่วนมากมาจากการคบเพื่อนฝูง  ถ้ายากรู้ว่าคนของเราติดยาหรือไม่...ให้ดูที่เพื่อนถ้าเพื่อนติด ก็ไม่ต้องสงสัยแล้ว
- ระยะหลังนี้ราคายาแพงมาก... คนส่วนมากจะเลิกโดยการหักดิบ  แต่ใจต้องพร้อม  ครับ