เว็บบอร์ดสนทนาภาษาปืน

เหตุการณ์นี้เกิดในปี พ.ศ. 2459  ตอนนั้นสวนพลู ยังเป็นซอยลูกรังเล็ก ๆ ทอดยาวมาชนคลองสาธร

คลองพระราม 4 คู่ขนานกับถนนพระราม 4 จากทุ่งวัวลำพอง(หัวลำโพง)ตรงไปคลองเตย โดยตัดกับคลองสาธร ซึ่งเลยจุดตัดนี้ไปเรียกว่า ศาลาแดง ซึ่งตอนนั้นเพิ่งจะมีการทดลองส่งวิทยุกระจายเสียงของทหารเป็นแห่งแรกในสยาม และเพิ่งมีชุมชนเป็นเรือนแถวไม้ชั้นเดียวไม่ถึง 20 คูหา

แสงมาจากทุ่งสองห้องไปเยี่ยม ชุบซึ่งเป็นเพื่อนตอนเกณฑ์ทหาร  โดยนั่งเรือจ้างจากปากคลองสาธรไปขึ้นที่ซอยสวนพลูตอน4โมงเย็นเศษ  ตอนนั้นปลายเดือน พฤษภาคม ซึ่งเพิ่งผ่านฤดูร้อนอันสุดจะวิปโยค  เนื่องจากปีนั้นอหิวาตกโรคระบาดในพระนครธนบุรี  ผู้คนตายเกือบแปดพันคน เฉพาะย่านสวนพลู-ศาลาแดงก็นับได้เกือบพันศพ กว่าโรคระบาดจะสงบลงและจัดการศพที่ค้างคาไว้ก็เข้าต้นเดือนพฤษภาคม เพราะเหตุที่ย่านนี้ใกล้กับโรงพยาบาลเปิดใหม่ในขณะนั้นคือ รพ.จุฬา  ศพที่ออกจากรพ. จึงถูกนำไปฝังในทุ่งว่างที่สุดซอยสวนพลูจำนวนหลายร้อยศพเพราะวัดเผาไม่ทัน

แสงเดิน ไปพักหนึ่งก็ถึงบ้านของชุบ ละแวกนั้นมีบ้านหลายหลังแต่ไม่มีคนอยู่เลย แสงยืนหน้าบ้านชุบอยู่กว่าชั่วโมงก็ยังไม่เห็นใคร  ซึ่งแสงต้องการมาเยี่ยมและนอนค้างที่บ้านของชุบซัก 1 คืนก่อนจะเดินทางกลับใวันรุ่งขึ้น  แสงเดินต่อไปอีกก็พบกระท่อมอยู่กลางทุ่งโดยมีคุณลุงคนหนึ่งกำลังทานอาหารเย็น เมื่อทักทายแนะนำตัวกันแล้วคุณลุงก็ชวนแสงทานอาหารเย็น จากนั้นจะพาไปตามหาชุบซึ่งคาดว่าไปช่วยงานฝังศพที่สุดซอยสวนพลู

หลังอาหารเย็นประมาณ 1 ทุ่มกว่า คุณลุงจุดตะเกียงพาแสงเดินลึกเข้าไปในซอยจนถึงทุ่งกว้าง และเดินไปอีกพักใหญ่ ก็ถึงแนวต้นกล้วยพอพ้นแนวต้นกล้วยก็พบชาย 3 คนนั่งพักอยู่ในลานกว้างซึ่งมองไปเห็นเป็นเนินดินเล็ก ๆ นับร้อยซึ่งมันก็คือหลุมศพนั่นเอง แล้ว 1 ใน 3 ก็คือ ชุบ แสงดีใจทักทายคุยกันด้วยความคิดถึง เมื่อแสงถามว่ามืดแล้วทำไมไม่กลับบ้าน ชุบตอบว่า ตอนนี้ไม่ได้อยู่ที่บ้านนั้นแล้ว แต่มานอนที่นี่แทน แสงจึงถามต่อว่าแล้วบ้านใหม่อยู่ไหน ซึ่งชุบได้ชี้ไปที่เนินดินเนินหนึ่ง เท่านั้นเองแสงก็รู้ตัวทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น ในขณะเดียวกันหน้าตาชายทั้ง 3 ก็เปลี่ยนไปเป็นหน้าตาของคนที่ตายมาแล้ว 2 เดือน ลุงพาแสงวิ่งหนีไปตามทุ่งทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือ ในขณะที่ท้องฟ้ามีแต่เมฆหนาม้วนเป็นลอนทั่วทั้งทุ่ง เสียงฟ้าคะนองดังติดต่อกันไม่ขาดระยะ วิ่งกันมานานนับชั่วโมง แสงเริ่มรู้สึกว่าเหมือนไม่ได้ออกจากทุ่งที่มีเนินดินนั่นคือยังคงเห็นหลุมศพอยู่ และที่สำคัญ ชุบและชายอีก 2 คนกำลังกวักมือเรียก  ทั้ง 2  แม้จะเหนื่อยก็ออกวิ่งต่อ แสงเอามือจับตะกรุดที่เอวแล้วภาวนาขอให้วิ่งไปไห้ถูกทาง ซึ่งคราวนี้คุณลุงกลับเป็นฝ่ายวิ่งตามแสง ไปอีกนานนับชั่วโมง จนหมดแรง ทั้งคู่ก็นั่งลงอย่างเหนื่อยอ่อน

แสงถามคุณลุงว่า แถวนี้ตายกันเยอะหรือ คุณลุงตอบว่าคนท้ายซอยสวนพลูนี่ก็ตายทั้งหมดนั่นแหละ โรคห่าปีนี้มันร้ายแรงมาก แสงถามว่าแล้วแถวนี้เขาเรียกว่าอะไร ทำไมเมฆมันจึงหนาและเต็มท้องฟ้าแบบนี้ คุณลุงตอบว่า “ทุ่งมหาเมฆ” ถ้าคนแถวนี้ตายกันหมดแล้วลุงรอดมาได้ยังไง  ลุงจึงตอบว่า “แล้วใครว่าลุงรอดหล่ะ ไอ้ชุบมันเป็นคนฝังศพลุงเองแล้วมันก็ตายเพราะโรคห่าเหมือนกัน” พูดจบหน้าตาลุงก็เปลี่ยนไปแบบน่ากลัวกว่าชุบอีก  แสงรวบรวมกำลังที่เหลือทั้งหมดวิ่งไม่คิดชีวิต ไกลเท่าไหร่ นานเท่าไหร่ไม่รู้ แต่วิ่งจน ล้มลงหมดสติ       

เมื่อแสงได้สติ มองขึ้นฟ้า เมฆที่เคยหนาก็จางลง แต่อากาศแถวนั้นมันเย็นจนต้องเดินเอามือกอดอก แสงเดินอย่างไม่มีจุดหมาย จนเห็นแสงจากตะเกียง 2-3 ดวงไกล ๆ แสงเดินไปตามนั้นก็พบเรือนแถวไม้ชั้นเดียว 10 กว่าคูหา มีอาแป๊ะชาวจีน คนหนึ่งเตรียมของขายโจ๊ก อีกคนหนึ่งเตรียมขายกาแฟ  พอเดินเข้าไปถามก็ได้รับคำตอบว่า ที่นี่คือศาลาแดง และตอนนี้เวลาประมาณตี 5 แล้วอาแป๊ะคนขายโจ๊กก็บอกว่า “ลื้ออย่าเข้าไปซอยสวนพลูถึงทุ่งมหาเมฆเชียวนา ไปกลางคืนรับรองลื้อไม่ได้กลับมาแน่”

แสงถามอาแป๊ะขายโจ๊กว่าแล้วจากตรงนี้ไปตามทางเดินลึกเข้าไปประมาณ 20 เส้นเห็นจะได้ เขาเรียกอะไร ทำไมอากาศมันเย็นทั้ง ๆ ที่ช่วงนี้เพิ่งจะ เดือน 6  อาแป๊ะบอกว่าตรงนั้นมันสุดเขตเย็นอากาศแล้วกำลังจะเข้าศาลาแดง จากตรงนั้นถ้าลื้อเดินไปอีก 40 เส้นก็ถึงทุ่งมหาเมฆ แต่ลื้ออย่าบอกนะว่าเมื่อคืนลื้อผ่านทุ่งมหาเมฆมา 

 :OO :OO :OO  + 1 ครับ ;D

บรื๋อ!!!! :OO :OO :OO

 ::002::

       เรื่องจริงหรือแต่งครับ .... สมัยก่อนผมผ่านสวนพลูและทุ่งมหาเมฆเป็นประจำ ........ บรื๋ออออออออ

... :OO.....อุ๊ย....... :~)

แฟลตทหารเรือ อยู่ทุ่งมหาเมฆ
กองดุริยางค์ทหารเรือ ก็ทุ่งมหาเมฆ(ป๋าต๊อก ล้อต๊อกของเราเคยเป็นทหารเรือ ก็สังกัดที่นี่)
หอพักหญิง มธ.ก็ทุ่งมหาเมฆ

มีเรื่องเล่าขานของคนรุ่นเก่าเยอะครับ  ต้องให้คนอายุเกิน60มาเล่าให้ฟัง

 ท่านซับฯน่าจะพอเล่าได้  ::005:: ::005::   

        น้าซับถ้ายังไม่ถึง 60 ก็คงขาดไปแค่ ปี สองปี  น่าจะได้ยินหรือได้สัมผัสมาบ้าง เล่าไปเถอะ ไม่ว่ากันหรอกครับ

น้าซับท่านแกปานนั้นเลยหรือครับได้ยินเสียงในโทรศัพท์ นี้หวานเจี๊ยบเลยนะครับ

 ::011:: ::011:: ::011::


เอางี้ ใครมีแควนเป็นเด็ก ธรรมศาสตร์และเคยอยู่หอหญิง มธ. ไปถามกันเอง

สถานที่เหมาะสำหรับอยู่เงียบๆกันสองคนคือ  ป่าช้าครับ

 :OO ::003:: :~) ::002:: ::014::

อิอิ.....ผมเรียนแถวนั้น

ไม่เคยได้ยินครับสงสัยอายุยังไม่เยอะ แบบพี่ซับ......อิอิ

ภาพจากมุมหนึ่งแถว ๆ  ทุ่งมหาเมฆ  :D

             โหรอดมาได้ไงเนี่ยผม เรียนอยู่แถวนั้นสามปี กว่าจะออกจากโรงเรียนกลับบ้านก็มืดทุกที ถ้ารู้เรื่องนี้ก่อนคงไม่กลับบ้านดึกแน่ๆ

เหมือนดูหนังผีเลย....ขอบคุณครับ...

คุณ PU45 ครับ เรื่องนี้จริงหรือเท็จผมไม่มีโอกาสจะทราบเพราะเหตุเกิดก่อนผมเกิดถึง 40 ปี

เรื่องนี้เตี่ยของเพื่อนผมเล่าให้ฟังเมื่อประมาณปี 2509 จำได้ว่าปิดเทอม ธันวาคม ปีนั้นมีเอเชี่ยนเกมส์ครั้งที่ 5 ด้วย แกบอกว่าคนแถวนั้นรวมทั้งเตี่ยของแก(ปู่ของเพื่อนผม) เล่าให้ฟัง เพี้ยนไปเพี้ยนมา ต้องนำเรื่องมาเรียบเรียงเสียงประสานใหม่

เตี่ยของเพื่อนอยู่ห้องแถวไม้ชั้นเดียวริมซอยสวนพลู จากปั๊มเชลล์หน้าปากซอยเข้าไปประมาณ 150 เมตร ฝั่งซ้ายมือ ด้านหน้าแกขายกาแฟ ด้านหลังปลูกบ้านครึ่งตึกครึ่งไม้ 2 ชั้นไว้อยู่อาศัย ส่วนห้องแถวอีก 2-3ห้องเป็นอู่ซ่อมรถ ปัจจุบันรื้อไปหมดกลายเป็นตึกแล้ว

แกเล่าให้ฟังว่าเตี่ยของแกอีกทีมาจากเมืองจีน ขายกาแฟแถวศาลาแดง แกจึงสืบทอดอาชีพนี้ต่อมา แกบอกว่าซื้อที่ดินตรงนี้แล้วปลูกห้องแถว ตั้งแต่สิ้นสงครามโลก ทีแรกก็อาศัยที่ห้องแถว พอลูกเยอะขึ้นก็เลยปลูกบ้านหลังห้องแถวเพิ่ม แกยังบอกว่าที่จริงซอยสวนพลูสมัยก่อนยังไม่เป็นซอย มีคลองเล็ก ๆ แยกจากคลองสาธร  2 ฝั่งมีทางเดินพอสวนกันได้2-3 คน ตลอดทางมีคลองที่ชาวบ้านขุดเพื่อทดน้ำไปใช้เป็นระยะ ๆ ต้องเดินข้ามสะพานไม้  แม้จักรยานก็ยังขี่ไปไม่ได้

เตี่ยของเพื่อนผมพูดไทยชัดซัก 80-90 %  อย่างน้อยเสียง ด เด็ก ก็ยังไม่เป็น ล เหล็ก หากยังอยู่อายุน่าจะประมาณ 90 กว่าปี (เลย 95แน่)

 

เมื่อก่อนแถวนี้ผีดุมาก อย่างผีวัดดอน สมัยก่อนเป็นที่เล่าขานกันมา แต่เดี๊ยวนี้กลายเป็นที่เจริญ ที่ดินซื้อขายกันตารางวาเป็นแสน :o :o :o

พวกเด็กพยับหมอก :D :D :D :D

 ::014:: สวัสดดีครับพี่สติง......... ;D

 ::002::
ผมให้ท่านเจ้าของกระทู้ 1 แต้มครับ
สังเกตตอนท้ายมีการเฉลยความหมายของ ซอยเย็นอากาศ ด้วย  สนุกดีครับ
การเรียบเรียงและเล่าเรื่องให้กลิ่นอายแบบเรื่องผี ของเหม เวชกร เลยนะครับ

บรื๋อ ขอบคุณครับ สมัยนี้ต้องลงจากรถแล้ววิ่งครับ ขับหนีไม่ได้ รถติดเต็มถนน

วิ่งขึ้นรถไฟฟ้าเลยครับ ::007:: ::007:: ::007::

ขึ้นรถไฟฟ้านี่ติดกับผีเลยครับ ผู้โดยสารโหนราวกันแต่ไม่มีขา แล้วรถก็แล่นออกนอกรางไปแข่งกับวัวที่วัวลำพองแน่ๆ

จริงด้วย หากโดนหลอกหนีก็ไม่ได้ต้องรอสถานีหน้า ::007:: ::007:: ::007::

สมัยก่อนเรื่องเล่าเกี่ยวกับผี  ทำไมมันเยอะกว่าเดี๋ยวนี้ครับ   กระผมเลยสงสัยว่า เดี๋ยวนี้ผีที่เคยหลอกกันสมัยก่อน ไปไหนกันหมด  หรือไปเกิดใหม่กันหมดแล้ว  แล้วมีผี ตัวอื่นแทนหรือเปล่าหนอ  แบบ ผีรุ่นพี่  ผีรุ่นน้อง ครับ :~) ::008::

นั่นสิครับ หรือว่าเดี๋ยวนี้ผีกลัวแสงนีออน หรืออย่างนั้น ต้องโทรถาม "ผีคอลเซ็นเตอร์" ::007::

           ขอบคุณนะครับ  ช่อพยับหมอกงาม........ เหมือนสีฟ้าหม่น  ลืมไปนานครับ  (จริงๆแล้วปีสองปีเอง)  สมัยเรียนรหัส สามสี่ครับ

เจอลูกพยับหมอกอีกคนแล้ว ::002:: ::002:: ::002::

แลอร่ามด้วยสีฟ้าหม่น ครับ
EE รุ่น44ครับ สวัสดีครับ

สมัยเรียนปี1 ผมอยู่แฟลตสวนพลู ตรงข้าม สน. ครับ
เคยได้ยินแต่ รายการไนตี้ช๊อก  เรื่อง ผีนักโทษประหาร ที่ตลาดวรรัตน์ครับ

ถาพนี้นานพอสมควร

ขอบคุณมากครับคุณ birdwhistle..  ได้อานแล้ว ทำให้ทราบถึงสภาพ บ้านเมือง
ที่เป็นชานพระนครในสมัยนั้น และเคยได้ยินประวัติของความเป็นทุ่งมหาเมฆ และเย็นอากาศมาบ้าง.. 

แต่เรื่องผีสาง หลอกหลอน ผมไม่รู้สึกอะไรเลย ..
ไม่รู้ว่า ปู่แสงจะต้องวิ่งหนี.. หาพระแสงอะไร.
ผีสาง ไม่ใช่พลังงาน ไม่อาจทำอันตรายร้ายแรง กว่าโรคระบาด ซักกะหน่อย.

แต่ถ้า ปู่แสง ไม่กลัวผี ก็คงไม่มีเรื่องเล่าระทึก.. ของ ปู่แสง เล่ายาวนานสืบมาถึงพ.ศ.นี้  :D

ฝั่งเยื้องๆตรงข้ามหอ มธ.เป็นสนามไดร์กอล์ฟเมื่อ 10 ปีก่อนผมไปบ่อยๆ สมัย สิบปีที่แล้วจนถึงตอนนี้ผีต้องหลบคน ป่าช้าวัดดอนนี่คนแย่งที่ข้างโกดังเก็บศพปลูกตึกกันอยู่ผีกลัวคนไปแล้วครับพี่ แต่มีอยู่ที่นึงที่ผมรู้สึกว่าวังเวงมากก็แถวคลองสาน ผมเคยไปคอนโดฯบ้านเจ้าพระยาอยู่ติดกับวัดทองนพคุณ ตรงคลองสาน ปล่องเผาศพก็อยู่ข้างๆ ขึ้นไปบนตึกมันวังเวงๆอย่างไรบอกไม่ถูกแต่คนที่อยู่ก็อยู่กันได้ปกติสุขดีครับพี่ซับ

.... เรื่องเล่าทำนองนี้ผมเองก็พอมีให้เล่าอยู่บ้างครับผม  แต่เอามาเล่าใน พ.ศ. นี้  เกรงว่าบางทีอาจจะมีคำถามจากผู้อ่าน  มากกว่าอยากฟังน่ะ ครับผม .....  

ขอบคุณครับ  :)

ขอบคุณครับจขกท.

เรื่องผีสมัยนี้ก็ยังมีครับ....จากไทยรัฐนะครับ  :D

เผ่นหนี-บ้านผีสิง! อบต.จัดสร้างทับป่าช้า ให้คนยากจนเข้าอาศัย (http://www.thairath.co.th/offline.php?section=hotnews&content=99955)

คงเจอคนสมัยนี้หลอกเก่งกว่าครับ เลยแยกย้ายหายไปหมด... ;D

ขอบคุณครับ...