เว็บบอร์ดสนทนาภาษาปืน

ณ อาคารหลังหนึ่งริมถนนวิภาวดีรังสิตฝั่งสนามบิน (ริมจริง ๆ มีแค่กำแพงกั้น) อยู่ช่วงระหว่างอาคารผู้โดยสารภายในประเทศถึงแยกอนุสรณ์สถาน อาคารนี้เดิมมี 3 ชั้นแต่ได้ต่อเติมเป็น 4 ชั้น ในปี 2532   บริษัท....วิศวกิจ เป็นผู้ดำเนินการก่อสร้าง  อาคารนี้ยาวกว่า 70 ม. กว้างประมาณ 15 ม. คนทำงานย่านนั้นน่าจะพอเดาได้

ผมและเพื่อนอาจารย์สาขาไฟฟ้ารวม 5 คนรับช่วงงานจากบริษัท ได้นำ นศ. มาทำงานติดตั้งระบบไฟฟ้าของส่วนที่ต่อเติมนี้  พวกเราให้ นศ. เดินท่อโลหะสำหรับร้อยสายไฟ แล้วนำสายไฟร้อยเข้าท่อโละ โดยยังไม่มีการต่อปลายสายหรือป้อนไฟใด ๆ ทั้งสิ้น จนเช้าวันหนึ่งกลางเดือน ก.ย. 32  ก็พบสิ่งแปลกประหลาดคือ มีอยู่ห้องหนึ่งซึ่งเจ้าของงานระบุในแบบว่าจะใช้เป็นห้องรับส่งสัญญาณไมโครเวฟ ปรากฏว่า สายไฟที่อยู่ในท่อไหม้เกรียมหมดแทบทุกเส้นในทุกท่อของห้องนั้น โดยที่ตัวท่อและผนังคอนกรีตไม่มีรอยไหม้ใด ๆ ทั้งสิ้น พวกเรา 5 คนถึงทุกวันนี้ก็ยังจนปัญญาไม่สามารถหาสาเหตุของการไหม้ของสายไฟได้ เพราะมันร้อยอยู่ในท่อเฉย ๆ ไม่มีการป้อนไฟใด ๆ   และในห้องนั้นก็ยังไม่มีอะไรติดตั้งทั้งสิ้นนอกจากสายไฟในท่อ   

หลังจากนั้น 3-4 วัน ตอนเย็นวันเสาร์ซึ่ง นศ.มาทำงานมากกว่าทุกวันเพราะไม่มีเรียน ผมสั่งเก็บของเลิกงาน จน นศ.เดินลงมาเกือบหมด  จากนั้นประมาณ 2 นาที นศ.คนสุดท้ายก็เดินลงมา เขามาหาผมและเพื่อนอาจารย์รวม 3 คน แล้วเล่าว่า ตอนที่เดินตามทางเดินช่วงผ่านห้องไมโครเวฟ รู้สึกเหมือนมีคนเดินตามและมีเสียงรูดใบคัตเตอร์เข้าออกดังแกร็ก ๆ ๆ  พอหันหลังกลับก็ไม่พบใคร

ข้างประตูหน้าห้องไมโครเวฟมีแผงสวิตช์ไฟแบบฝังซึ่งยังไม่ได้ติดตั้งสวิตช์จึงเห็นเพียงสายไฟม้วน ๆ ยัดอยู่ในบ๊อกซ์ฝัง อาจารย์ทุกท่านย้ำกับ นศ.เสมอว่าให้ม้วนและยัดสายเข้าในบ๊อกซ์ทุกอันอย่าปล่อยให้ห้อยโตงเตง เย็นนั้นอาจารย์ท่านหนึ่งเดินตรวจเพื่อดูว่ามีใครลืมทิ้งเครื่องมือไว้หรือไม่ พอผ่านห้องนั้นก็รู้สึกเหมือนแขนขวาไปเกี่ยวสายไฟที่ออกมาจากบ๊อกซ์ แต่พอเดินกลับมาผ่านห้องดังกล่าวอีก เมื่อมองไปที่บ๊อกซ์ กลับเห็นสายไฟม้วนอยู่ในบ๊อกซ์อย่างเรียบร้อย ไม่ได้โผล่ออกมา 

วันต่อมาเป็นวันจันทร์  ผมติดสอนตอนเช้า พอบ่ายแก่ ๆ ก็ไปที่หน้างาน วันนั้นมีอาจารย์อยู่ที่นั่น 1 ท่าน ตกเย็นเลิกงานผมเดินตรวจดูบ้างพอผ่านห้องดังกล่าวผมจึงลองเลี้ยวเข้าห้องดู สิ่งที่เกิดขึ้นคือ ขนลุกทันที ผมมองดูรอบห้องนั้นก็ไม่มีอะไรผิดปกติ ก็เลยเดินตรวจจนสุดตึกแล้วเดินกลับ ซึ่งก็ไม่พบสิ่งผิดปกติใด ๆ นอกจากอาการขนลุกเมื่อเข้าห้องนั้น  ซึ่งอาจเป็นเพราะรู้เหตุผิดปกติก่อนหน้า จึงรู้สึกหวั่นไหวก็เป็นได้

ปลายเดือน ก.ย. 32 นศ. ติดสอบปลายภาคก็เลยต้องจ้างช่างไฟฟ้ามา 4 คน มาทำงานแทนชั่วคราว และวันหนึ่ง ช่างไฟฟ้าคนหนึ่งกำลังต่อสายที่เพดานหน้าห้องไมโครเวฟ โดยยืนบนนั่งร้านเหล็กที่แข็งแรง แล้วก็เกิดตกนั่งร้านลงมา หน้าผากแตกเย็บไป 5 เข็ม   ผลก็คือวันเสาร์หลังจากนั้น บริษัท....วิศวกิจ นิมนต์พระวัดหลักสี่มาทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้ จากนั้นก็ไม่มีเหตุการณ์ใดเกิดขึ้นอีก

กลางเดือน พ.ย.32  ก่อนส่งมอบงาน 3-4 วัน เจ้าหน้าที่ สาว ๆ เข้ามาชมห้องทำงานใหม่ โดยเฉพาะห้องไมโครเวฟ เจ้าหน้าที่สาวคนหนึ่งถามเพื่ออาจารย์ผมว่า ระบบไฟห้องนี้ใช้งานได้เรียบร้อยดีไหมคะ เพื่อนผมตอบว่า รับรองเลยครับว่าทำงานห้องนี้แล้ว"ไม่เหงาแน่" 

เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นจริง มีผู้อยู่ในเหตุการณ์มากมาย เพียงแต่ไม่มีใครโชคดีเห็นจะ ๆ

ทุกวันนี้ขับรถผ่านวิภาวดีรังสิตทีไรก็ต้องแหงนหน้าไปมองที่ห้องนั้นทุกครั้งไป

ที่จริงเขามีตึก 3 ชั้น ขนานกับถนนวิภาวดีอยู่ 2 ตึก ต่อเติมเป็น 4 ชั้น เมื่อปี 32 ไป 1 ตึก(ทางใต้) ภายหลังต่อเติมอีกหลังหนึ่ง(ทางเหนือ)เป็น 4 ชั้นเช่นกัน แต่คงเป็นผู้รับเหมาเจ้าอื่น   

พอเดาออกไหมครับว่าที่ไหน....

        เคยได้รับฟอร์เวอร์ดเมล์มานานแล้ว ก็ไม่รู้ว่าจะเชื่อหรือไม่เชื่อดี และไม่แน่ใจว่าเป็นเรื่องจริงหรือนิยาย ?