เว็บบอร์ดสนทนาภาษาปืน

เคยได้ยินว่า ปืนอลูมิเนียม หรือ โพลิเมอร์(พลาสติค) มีอายุใช้งานแค่ 10 กว่าปี
แล้วจะกรอบหรือเสื่อมสภาพ จนอันตรายเกินไป
ไม่เหมือนปืนเหล็ก ที่อยู่ได้ตลอดไป
จริงหรือเปล่าครับ

เพราะลอง HK USP Compact แล้วชอบมาก แต่กลัวไม่ทนครับ

ผู้รู้ช่วยหน่อยนะครับ
ขอบคุณครับ

ผมก็เคยได้ยินมาแบบนี้เหมือนกัน

เคยได้ยิน  แต่ไม่เคยเห็น  เลยยังไม่เชื่อ

งั้นเอาเรซินเทไว้เลยดีไหม๊ จะได้ฟิกไว้เลย ::007:: ::007:: ::007:: ::007::
คิดดูซิว่าเราเอาพลาสติกไปฝังไว้ในดินเป็นสิบๆปีมันยังไม่เปื่อยเลย อย่างถุงพลาสติกเนี่ยที่มันโดนฝังในดินมันยังเปื่อยยากเลยครับ ::008:: ::008:: ::008::

กว่าจะถึง 10 ปี  ท่านจะเบื่อซะก่อนครับ  ;D

เคยได้ยินมานะ ถูกต้องแล้วครับ ที่ได้ยินมา ...........
แต่ความเป็นจริงที่จะได้ทราบต่อไปนั้น มันต่างกับที่คุณได้ยินมาเป็นไหนๆ ครับ
เพราะการได้ยินของท่านนั้น บางครั้ง ใครก็ได้ที่มีปาก เขาก็พูดให้คุณได้ยินได้ครับ
แต่ข้อความที่คุณจะได้รับจากพวกเรานั้น เป็นประสบการณ์จากคนเคยใช้ปืนพลาสติก เห็นปืนพลาสติกกันมานานเกิน 10 ปีแล้วเป็นแน่แท้........

คุณเคยขับรถยนต์ไหมครับ อุปกรณ์หน้ารถยนต์บริเวณพวงมาลัย ชุดคอนโซลหน้ารถทั้งหมด ส่วนใหญ่ เป็นพลาสติก มันทั้งตากแดด ทนร้อน เห็นรถ 10 ปีขึ้น สภาพพลาสติกทีว่า มันก็ยังเหมือนเดิม อาจจะสีจืดๆ ไปหน่อยเท่านั้นเอง
แต่โพลิเมอร์ ที่ทำปืน แม้มันจะเหมือนพลาสติกก็จริงอยู่ แต่ด้วยความเป็นตัวของมันแล้วผมว่า แข็งแรงกว่าพลาสติกทั่วไป เยอะเลยทีเดียว

เออ....คุณเป็นชายไทยใช่ไหมครับ......และผมคิดว่า คุณอายุคงเกิน 20 ปีแล้วแน่นอน
คิดว่าคุณคงเคยผ่านชีวิตวิทยาลัยลูกผู้ชายมาบ้าง (ทหารกองประจำการ)  หรือ อนุบาลหมีน้อยลูกผู้ชายก็ยังดี (นักศึกษาวิชาทหาร)

ในการฝึก เขาต้องเอาปืนมาให้คุณเล่นบ้างแหละน่า  ไม่เอ็ม 16 ก็เอชเค33
ปืนทั้งสองอย่างที่ว่ามานี้ มีส่วนประกอบของตัวปืนเป็นสีดำๆ คล้ายๆ พลาสติก ทั้งสองอย่างเลย นั้นแหละ มันก็เป็นวัสดุทำนองเดียวกับพลาสติกเหมือนกัน
ปืนทหารเหล่านี้ อายุ อานาม เลย 10 ปีแล้วทั้งนั้นครับ ไม่รู้กี่สิบปีแล้วด้วย มันก็ยังใช้เป็นอุปกรณ์สำหรับรักษาอธิปไตยของชาติแห่งนี้ได้อยู่

เรื่องปืนพกไม่ต้องพูดแล้วครับ ขอยกตัวอย่างแค่นี้ก่อน สงสัยก็มาต่อกันได้

เป็นไงครับ ลองเอชเค ยูเอสพี คอมแพ็คแล้ว ชอบซีครับ แม่นด้วยครับ
แต่คุณเชื่อไหมครับ บริษัทเอชเค ที่ผลิตปืนที่คุณชอบและปรารถนาจะซื้อนั่นแหละ เป็นต้นตำหรับในการนำโพลิเมอร์ หรือ พลาสติก ตามที่เข้าใจกันนั่นแหละ มาเป็นส่วนประกอบของปืนในลำดับต้นๆ เมื่อหลายสิบปืนมาแล้ว ก่อนกล็อคอีกด้วยซ้ำไป
แล้วเจ้าปืนเอชเคกระบอกนั้น ปัจจุบัน ก็น่าเชื่อว่ายังใช้งานได้ปกติ ถ้าผมจำไม่ผิด เป็นปืนเอชเค พีวี 70 อะไรประมาณนี้ อายุของมันก็ น่าจะ 30 ปี ขึ้นไปแล้ว ก็น่าเชื่อว่ายังใช้ได้ดี
จึงได้มีการนำโพลิเมอร์มาผลิตเป็นปืนในลำดับต่อมาจนฮิตติดตลาดโลกในปัจจุบัน

รับรองว่า มันอยู่จนวันตายของคุณแหละครับ ถ้าไม่ไปเผาไฟ เอาไปให้สุนัขแทะ

ขอบคุณทุกท่านครับ

จริงครับตุณ tao bangkhaen
ชอบมากครับ แม่นจริงๆอย่างที่ว่าด้วย
อยากได้เลย

จริงๆแล้วผมก็ได้ฟังได้อ่านมาหลายความเห็นหลายบทความ มีทั้งที่เชื่อและไม่เชื่อครับ
แต่เท่าที่ทราบก็ยังไม่เห็นมีรายงานการทดสอบจริงๆออกมาครับ
ถ้าผู้ใดเห็นการทดสอบที่ว่าจะกรุณา link มาให้ก็เป็นพระคุณครับ

จริงๆแล้วผมเองก็เก็บปืนมากกว่าใช้
ยังไงก็คงไม่ยิงเป็นแสนนัดอย่างที่เคยมีทดสอบกัน
ก็คงห่วงเรื่องอายุการใช้งานมากกว่าครับ....

ผู้รู้ท่านใดมีความเห็นเพิ่มเติม กรุณาด้วยนะครับ

(จริงๆแล้วอยากได้โพลิเมอร์ครับ เบากว่าเยอะ..สวยด้วย)

เคยได้ยินหรือเขาเล่าว่า   ส่วนใหญ่เป็นแค่คำกล่าวอ้างลอยๆ   ที่ไม่มีที่มาที่ไปของคำกล่าว  หาแหล่งข่าวที่แน่ชัดไม่ได้    จึงเชื่อถือคำพูดพวกนั้นไม่ได้.....

ไอ้พัง  คงพังแน่ครับ  แต่เมื่อไหร่ไม่รู้

Glock 19 ของผม รับต่อจากพ่อมา อายุ 17 ปีแล้ว

ยังยิงได้อยู่  หน้าตาก็ไม่ต่างกับเมื่อ 17 ปีที่แล้ว

ยังไม่เป็นขุย  เปื่อย  ยุ่ย  กรอบ แต่อย่างใด ;D

เคยอ่านการทดสอบและทดลองการย่อยสลายของวัสดุโพลีเมอร์ที่นำมาใช้ทำปืน สรุปได้ว่าถ้านำไปฝังดินในปีที่ 500 โพลีเมอร์ ถึงจะเริ่มย่อยสลาย ฉะนั้นหายห่วงได้ครับถ้านำไปฝังดินทนยิ่งกว่าเหล็กอีกครับ

ปืนใช้งานจริงๆ ใช้แค่ 5 ปี เขาก็โละทิ้งแล้วครับ

ถ้าจะโล๊ะทิ้งเอามาขายต่อให้ผมราคาถูกก็แล้วกันครับ

ดีใจจังครับ ที่ท่านช่วยมานั่งยัน นอนยัน ให้ท่านเจ้าของกระทู้ท่านได้สบายใจเสียที
ผมไม่โทษท่านเจ้าของกระทู้หรอกนะครับ
ก่อนที่ปืนโพลิเมอร์จะมาโด่งดังเหมือนทุกวันนี้  พวกมันทั้งหลาย ได้แก่ กล็อค เอชเค ก็ได้รับข้อไม่ไว้วางใจเรื่องที่ว่า มันจะกรอบเป็นขุยๆ เหมือนกับ กะละมังซักผ้าหลังบ้าน หรือตะกร้าใส่เสื้อผ้า ที่วางตากแดดไว้หลังบ้าน หรือมันจะเปื่อยเป็นขุยๆ เหมือนขันตักน้ำในห้องน้ำที่บ้านเราที่ใช้มานานๆ หรือไม่
เพราะประสบการณ์ตรงของพวกเรา ที่เป็นคนธรรมดา ก็เห็นพลาสติกในรูปแบบของ เครื่องใช้ในชีวิตประจำวันมาเสียจนชินตา รู้เช่นเห็นชาติการย่อยสลายของพลาสติกมาด้วยกันทุกผู้ทุกนาม

แต่ตะกร้าใส่ผ้าของผม ใช้มาเกือบ 20 ปีแล้ว เพิ่งจะเริ่มเปื่อยๆ เองแหละครับ จำได้ว่า ใบละไม่ถึง 50 บาท ใช้ได้ตั้ง 15 ปีขึ้นไป ถ้าไม่ไปเหยียบให้มันแตกเสียก่อน

ผมรับรองท่านไม่ได้หรอกครับ ว่ามันจะอยู่อีกซักกี่ปี่ มีคนบอกว่าตั้ง 500 ปีแล้วนะครับ จะเชื่อหรือเปล่า
ปืนเหล็กจะอยู่เป็น 3,000 ปีได้นั้น จะต้องมีญาติของคุณคอยดูแลตลอดไปนะครับทำความสะอาด เช็ดน้ำมัน  ถึงจะได้ 3,000 ปี  ถ้าทายาทคนใดของท่านไม่ดูแล ปล่อยให้สนิมขึ้น มันก็เสียหายได้ภายในชั่วอายุคนเดียวเท่านั้นแหละ

ผมก็ไม่รู้จะยกตัวอย่างอะไร เพราะปืนพกที่ดังๆ อย่างกล็อค ก็เพิ่งเกิดขึ้นมาเมื่อประมาณ ปี 1980 ที่ผ่านมานี่เอง ก็แค่เกือบ 30 ปี ที่ผ่านมา มันก็ยังไม่พังเลย

เอางี้ครับ สรุปให้เลยนะ ถามว่า ตอนนี้ คุณอายุเท่าไหร่  อ่ะ ผมว่าอายุของมัน(โพลิเมอร์)
น่าจะซัก 50 ปี ค่อยเปื่อยแล้วกันนะ  เอา 50 ปี บวกกับอายุของท่านเข้าไป ถึงเวลานั้น ผมว่า พวกเราคงไม่ได้เข้าสนามยิงปืนแล้ว คงขึ้นเมรุกันมากกว่า
ดังนั้น ซื้อไว้ใช้เถอะครับ เบา สบาย แม่น ดูแลรักษาง่าย โครงปืนไม่เป็นสนิม
 ได้ข่าวว่า มีปืนเหล็กอยู่แล้วไม่ใช่หรือครับ ก็เก็บปืนเหล็กไว้เป็นมรดกก็ได้นี่นา  เอาปืนโพลิเมอร์มาใช้งาน ศึกษา หาความรู้ให้ทันเพื่อนๆ เขา
ชีวิตคนเราสั้นนิดเดียว  ใช้ประโยชน์กับปืนโพลิเมอร์ให้คุ้มค่าทันก่อนขึ้นเมรุแน่นอน
จะทรมาน ใช้ปืนให้มันหนักไปทำไม ในเมื่อมีปืนที่เบากว่าให้ใช้ แถมมีใจให้เอชเคแล้วด้วย .....
เสียอย่างเดียว .....นังเอชเคเนี่ยะ ค่าตัวหนักหน่วงเอาการอยู่นะจ๊ะ จะไปสู่ขอ สินสอดทองหมั้น เยอะเอาการอยู่นะครับ  

อาทิตย์ที่แล้ว...อ่านในเวบ...

เห็นว่า...กลอค...หล่นด้ามแตก...

ผ่านไปสิบกว่าหน้า...จขกท.คนนั้น...

ไม่เอารูปมายืนยัน...ไม่กลับมาตอบคำถาม...

ผมและสมาชิกหลายๆท่าน...ไม่เห็นด้วยตา...ไม่เชื่อครับ...

เพราะอะไรครับถึงใช้กันแค่ 5 ปี ยิงมากจนลำกล้องสึกหรือครับ

หึ  หึ

 ::008::

ไม่รู้จะตอบว่าไงดี..... แต่มันคัน ๆ แถวกระพุ้งแก้มยังไงไม่รู้......

เชิญท่านอื่นเถอะครับ  ::014::

HK VP70ครับ


คลิก (http://fr.wikipedia.org/wiki/HK_VP70)
(http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/0/03/HK_VP70Z_1890.jpg/300px-HK_VP70Z_1890.jpg)

กว่าจะซื้อ เก็บตังค์6ปีครับ

ปืนนะครับไม่ใช่รถ แหม ทำยังกะรถเลย

ผมดีใจ และมั่นใจขึ้นมามากโขเลยครับจากข้อมูลที่มีประโยชน์และสะใจจากคุณ tao bangkhaen ครับ ก็เพราะค่าตัวของเจ้า HKP2000 ของผมนี่แหละทำให้เงินจำนวน 100kของผมเหลือ

เพียง 15k คงจะจนไปอีกนาน...โดยความนับถือ...ขอบคุณครับ

::007:: ::007:: ::007::

 ;D ;D ;D     ตัวนี้สิบเอ็ดปีครับ ยังใหม่เหมือนออกร้าน ไม่เห็นผุกรอบเลย

...อะไรจะ.โหล.ขนาดนั้น... ;D

เครื่องมือเครื่องใช้ย่อมต้องเสื่อมไปตามกาลเวลาครับ   ถ้าเราใช้แล้วบำรุงรักษามันก็ยังจะคงอยู่กับเราได้นาน   แต่ถ้าเราไม่บำรุงไม่รักษาให้ดีมันก็จะเสื่อมโทรมผุพังในเวลาที่ไม่นานนัก  ของทุกอย่างล้วนไม่จีรังยัง่ยืน...

ปืนใช้งานจริงๆ ผมหมายถึงว่าใช้อย่างเป็นกิจลักษณะนะครับ อย่างเช่นทหารที่ใช้ในสนามรบ เพราะเขาคงไม่ค่อยทนุถนอมเท่าไหร่ เป็นการใช้งานเพื่อชีวิตจริงๆ คงไม่เหมือนกับปืนที่พวกเราใช้กัน อาจจะมีปืนบางยี่ห้อที่ผู้ผลิตไม่ได้ตั้งใจให้มันแข็งแกร่งมาก เพียงแค่พอใช้งานให้ได้ผลสำเร็จ เสร็จแล้วก็เลิกใช้ เพราะฉะนั้นก็ไม่จำเป็นต้องแข็งแกร่งมากเป็นพิเศษแต่อย่างใด แต่สำหรับผมจะซื้อปืนสักกระบอกนึง ราคาเกือบแสน หรือบางกระบอกก็แสนกว่า คงจะต้องเลือกเอาแบบที่มันแข็งแกร่งที่สุดและคุณภาพคุ้มราคาที่สุดแหละครับ

ดีครับ..ตอบได้ดี ทั้งการใช้ภาษาดูมีความรู้-ประสบการณ์ แถมออกลูกนักเลงนิดๆ ถูกใจ ไม่วกวนไม่กวนแบบประเภทผมไม่เชื่อหรอก ไม่มีข้อมูล ฯลฯ แต่ก็ไม่ได้ให้ข้อมูลที่เป็นประโยชน์เพิ่มเติมแต่อย่างไร แบบนั้นมีแยะแล้วในเวปนี้ แบบที่ท่านตอบนี่มีประโยชน์กว่า

ไม่น่าจะเป็นไปได้ครับ
ปืนพกแบบ 1935-24 A1 บางกระบอก....
ผมว่า...ลูกสาวป๋มเรียกคุณลุง คุณอา ได้สบาย ๆ ครับ

อีกประการปืนโพลิเมอร์บางกระบอกของสมาชิกใน web
ก็มีอายุเกินกว่า 15 ปี แล้วครับ ทั้ง ๆ ที่ยิงกันสะบั้นหั่นแหลก....

น้าชายผม เคยไปเวียตนาม สมัยสงครามเวียตนาม
ปืนพกประจำตัวเขา  เขายังเก็บไว้เลย(เพิ่งโอนให้บุตรชายเมื่อสักไม่เกิน7ปีที่ผ่านมา)

อยู่เวียตนาม ใช้แบบตากแดด ตากฝน คลุกดิน คลุกฝุ่นตลอดครับ

G17 กระบอกที่สนามยิงปืนของทหารแห่งหนึ่งให้สมาชิกเช่ายิง จนเข็มแทงชนวนหักและ อวป. ของเราเฝ้าติดตามดูอยู่กระบอกนั้นผ่านงานมากี่ปียิงไปกี่นัดแล้วครับ ความทนทานของปืนป๊าดสติคที่ดูถูกกัน ถูกพิสูจน์โดยหน่วยรบหน่วยพิเศษทั่วโลกที่รับเข้าประจำการมากมาย

ทหารในสนามรบใช้ปืนไม่ทนุถนอมได้ยินมาจากไหนครับ จริงอยู่ที่การใช้งานมันสมบุกสมบัน แต่ทหารในสนามรบทหารเค้าดูแลปืนอย่างดีเพราะเป็นของที่เค้าต้องฝากชีวิตไว้กับมันปืนแจมอาจถึงตายครับ ทหารบางคนถอดล้างหยอดเบรคฟรีทุกครั้งที่กลับเข้าค่ายพักด้วยซ้ำมั้ง  ยี่ห้อที่ผู้ผลิตไม่ตั้งใจให้แข็งแรงมีด้วยเหรอครับ กล๊อก HK แบเร็ตต้าในมือทหาร กับที่อยู่ในมือเรามันก็วัสดุเดียวกันมาตรฐานเดียวกันอาจจะมีการสั่งชิ้นส่วนพิเศษบ้างเผื่อต้องรับกระสุนปืนกลมือ  ด้วยความเคารพครับผมได้ยินมาแบบนี้ ::014::

ขออนุญาตเสนอแนะ"ข้อมูล" ที่พบเห็นมาหน่อยนะครับ ............

ปืนใช้งานสำหรับทหารหน่วยกำลังรบ ............ ซึ่งเป็นยุทโธปกรณ์หลัก สำหรับทำการรบนั้น

ทหารที่เป็นผู้ใช้อาวุธนั้นๆ ย่อมต้องทะนุถนอมอาวุธของตนให้สามารถปฏิบัติงานได้อย่างเรียบร้อย .............ซึ่งเป็นไปตามแบบแผนของกองทัพที่กำหนด และต้องอยู่ภายใต้การกำกับดูแล ของผู้บังคับบัญชาของทหารในหน่วยนั้นๆ...................รวมทั้งตัวทหารผู้นั้นด้วย ที่จะต้องดูแลอาวุธของตนเอง ให้ใช้งานได้อย่างดีที่สุด ไม่หักหลังยามหน้าสิ่วหน้าขวาน ตามที่ตนเองพึงจะกระทำได้.............

สภาพของอาวุธที่ท่านอาจจะเห็นว่าเก่าคร่ำคร่า ถลอกปอกเปิก............นั่นคือ สภาพภายนอกที่เกิดขึ้นจากการใช้งานอาวุธนั้นๆ..................ตรากตรำมาก ก็จะดูโทรมมาก แต่หากทำการยิง กลไกจะสามารถใช้งานได้เป็นอย่างดีและมีประสิทธิภาพ................เพราะหากปืนกระบอกนั้นๆ กลไกการทำงานชำรุดบกพร่อง ..............ปืนกระบอกนั้นๆ ก็จะไม่ได้มาอยู่ในมือของทหารที่ใช้งาน ให้คนที่วิพากย์วิจารณ์เห็น ...............

แต่จะไปอยู่ในความดูแลของช่างอาวุธแทน ...........ซึ่งหากซ่อมแซมได้ ก็จะกลับมาใหม่.............ถ้าไม่ได้ ก็ส่งคืนคลังซ่อมสร้างและเบิกทดแทนไป...............

ปืนใช้งานในกองทัพ สำหรับการฝึกและสู้รบ .................อายุการใช้งานขึ้นอยู่กับ ความทันสมัยและอาการชำรุด นั่นคือ................หากล้าสมัยมากๆ ก็จะถูกปลดประจำการคือเลิกใช้งาน(อาจจะเลิกไปเลย หรือปรับออกมาใช้ในหน่วยที่ไม่ได้ทำการรบโดยตรงแทน)....................อาการชำรุดคือ"พัง" จนซ่อม และซ่อมสร้างใหม่ไม่ได้............................

และกว่าที่ปืนใช้งานเหล่านี้ถูกปรับเปลี่ยนไปนั้น...........เกิน 5 ปีแน่นอน

ข้อมูลนี้ ยืนยันได้โดยผมเอง ที่เคยทำงานในหน่วยกำลังรบของกองทัพ และ เคยรับผิดชอบในการส่งซ่อม เบิก-จ่ายอาวุธของหน่วย ................ทั้งอาวุธประจำกายและอาวุธประจำหน่วย

มีใครที่จะมาบอกไหมครับว่า ผมกล่าวโดยไม่มีที่มาของข้อมูล

....กระบอกนั้นเป็น Glock 21 ครับ...

ขออภัยครับ ::014:: ::014::  ผมคงจำผิด  ;D ;D

กราบขอบพระคุณพี่หนวดหินครับ.....ทุกคำของเต่า บางเขน มาจากใจทั้งสิ้น ......

กราบขอบพระคุณท่านพี่ที่ผมประทับใจบุคคลิกและการแต่งกายมากที่สุดในการพบเห็นครั้งแรก  ที่ท่านกรุณาเอื้อเฟื้อภาพ เจ้าเอชเค หน้าตาประหลาดนี้มาให้ชม ....นี่แหละ โพลิเมอร์ บาย เอชเค เมื่อหลายปีมาแล้วจ้า......

ก่อนหน้าปืนพก เอช เค  วีพี 70 ก็มีโพลิเมอร์มาก่อนนะครับ

แต่ใช้กับ  ลูกกรด  ปืนยาว เป็นโพลิเมอร์  ไซเทล ของดูปองค์

ปืนยี่ห้อ  Remington Nylon   Model 66 ครับ

ซื้อเลยครับ ถ้าชอบ
ดูแลให้ดีอยู่ได้ชั่วอายุครับ

ดีจังเลย จะได้ช่วยกันให้ข้อมูลแก่เจ้าของกระทู้ ให้ท่านได้เลิกกังวลเสียทีว่า เขาเอาโพลิเมอร์มาทำปืนกันตั้งนานแล้ว แล้วมันก็ยังอยู่ถึงปัจจุบัน และใช้งานได้

เออ...นี่ ผมนึกออกแล้ว มีพลาสติกอีกชิ้นหนึ่ง ที่ประกอบกับปืนยอดฮิต ที่เห็นกันจนคุ้นตาในเวปนี่แหละ ถ้าท่านเจ้าของกระทู้อ่านเวป บ่อยๆ ก็คงเคยเห็นอยู่บ้าง

เคยเห็นด้ามปืน เอ็ม 1911 เอ1 ยูเอสอาร์มมี่ ไหมครับท่าน มันเป็นประกับด้ามปืนสีน้ำตาลออกแดงๆ หน่อยๆ นั่นนะครับ  อายุของมัน เอาไปเลยครับ นับแต่สิ้นสงครามโลกครั้งที่ 2 ก็แล้วกัน ......ทุกวันนี้ มันก็ยังอยู่สภาพดี ถ้าไม่เอาไปทุบ กระแทก หรือตกกระทบรุนแรง
มันก็ยังอยู่ได้เลย  มีลายกันลื่นสึกหรอไปบ้างตามสภาพการใช้งาน  นั่นแค่เทคโนโลยีทำด้ามปืน ซึ่งไม่ต้องรับน้ำหนัก หรือแรงกระแทกอะไร มันก็อยู่ได้ถึงทุกวันนี้ และเป็นเทคโนโลยี่สมัยสงครามโลกครั้งที่ 2  แล้วทุกวันนี้ มันผ่านสงครามโลกมากี่ปีแล้วครับ เทคโนโลยี่การผลิตต้องพัฒนาขึ้นกว่าเดิมแน่นอน

ที่กล่าวมาไม่ใช่พลาสติคประเภทโพลิเมอร์ครับ ................

เป็นประเภทผสมผงโลหะ ที่เรียกว่า กราไฟร์ ................

จึงเรียนมาเพื่อกรุณาทราบ................ ::005::

แล้วด้ามของ แพชเมียร์ นี่เป็นอะไรน่ะครับ ยาง หรือเปล่าครับ

ทราบแล้วเปลี่ยนครับ....ขอบพระคุณที่ให้ความรู้ ผมยังเข้าใจว่ามันเป็นพวกพลาสติกชนิดหนึ่งเสียอีก

น่าชื่นชมทั้งหมดเลยที่ให้ความรู้ต่อยอดแบบผู้มีคุณวุฒิ ทั้งผู้ถามและผู้ตอบ ไร้การเสียดสีและเหน็บแนม ::002:: ::002::

ถุงหูหิ้วก๊อบแก๊ปที่เราใช้หิ้วกับข้าวอยู่ทุกวันนี้   นำไปฝังดิน 600 ปี ขุดขึ้นมาดู  หน้าตายังเหมือนเดิมเลยครับ อาจจะหล่อขึ้นกว่าเดิมเล็กน้อย  :OO

ก็ดีซิ สิบปีพังแล้ว จะได้อ้างเมียว่าปืนพัง เพราะพลาสติคเสื่อมคุณภาพ ขอซื้อใหม่ นี่จริงๆนะ เพราะตอนนี้ใช้มาชักจะเริ่มเบื่อ ของที่ใช้มานานๆ แต่ยังไม่มีข้ออ้าง

"เขา" ไหนครับ? ผมเห็น Federal agency เมกันเขายังใช้นานกว่านี้

if you don't know just  "shut up" like me  ;D ;D ;D

ขอยกอีกตัวอย่างที่ไม่ใช่ปืนครับ  อาร์นจักยาน BMX ของผมประกอบไว้ใช้เมื่อตอนผมอายุ 14  ผ่านมาแล้ว 22 ปี วัสดุเป็นพลาสติกโพลิเมอร์ราคาปัจจุบันไม่น่าเกิน 1,000 บาท  ตากแดดตากฝนมาไม่รู้เท่าไหร่ก่อนจะบูรณะให้หลานขี่เล่น  ตัวอาร์นทุกวันนี้ยังเหมือนเดิมไม่เป็นขุยมีแต่รอยขีดข่วนเอาฆ้อนฟาดเข้าไปที่ตัวอาร์นพลาสติกมีแรงดีดตัวกลับรู้สึกได้+ไม่แตก  ผมจึงมั่นใจที่จะใช้ปืนหลาสติกครับ

เห็นด้วย ผมก็เล่น บีเอ็มเอ็กซ์มาก่อนเหมือนกัน ... ชอบอาร์นของชิมาโน่ งอนๆ รับก้น มันไม่เปียกน้ำเหมือนเบาะแบบฟองน้ำ แต่เจ็บตูดนิดหน่อย
เรื่องอาร์นจักรยานนี้ ถือเป็นตัวอย่างเปรียบเทียบที่เห็นได้ชัดเจนเลยครับ....ท่านเจ้าของกระทู้จะได้มั่นใจเสียที

  เพิ่งทราบว่าพี่เต๋า ก็คอ BMX เหมือนกัน  นึกถึงวันวานแล้วอยากกลับไปเป็นเด็กอีกครั้ง(สาว ๆ สมัยนี้น่าตาน่ารักเยอะ อิ..อิ..)

ก็มีพื้นฐานจากการเก็บเงินซื้ออุปกรณ์ทีละชิ้น ตั้งแต่ ตัวถัง วงล้อ ยาง อาร์น แฮนด์
ได้มาเดือนละ ชิ้น สองชิ้น เอามาประกอบเป็น ตัวรถ
ก็เลยเอาพื้นฐานการหัดประกอบรถ มาประกอบปืนเนี่ยะแหละครับ ยิ่ง เอ็ม 1911 ยิ่งเหมือนใหญ่เลย หามาทีละอย่าง ก็ประกอบเป็นตัวเป็นตนขึ้นมาได้

 ::005:: ::005:: ::005::

พลาสติกนั้นมีสารเติมแต่งเข้าไปเพื่อให้ได้คุณสมบัติตามต้องการเยอะแยะ..เช่น DOP
จะทนไม่ทนก็แล้วแต่สารพวกนี้ส่วนหนึ่ง...บางชนิดไม่ต้องถึง 4-5 ร้อยปีก็เริ่มเสื่อมเช่นตะกร้า ราว เก้าอี้ พลาสติก เมื่อโดนแดดเลียสีเรื่มซีด เนื้อพลาสติกเริ่มเป็นขุยผงๆ หรือฉนวนสายไฟเมือเจอ DOP จะพองบวมเหมือนยางวงแช่เบนซิน ผมเคยใส่รองเท้ารีบอคซื้อมาคู่โคตรแพง สี่พันกว่าใส่มาทำงานเดินเหยีบสาร DOP ที่หกตามพื้นโรงงานไม่ถึง 3 เดือนพื้นเป็นผงแป้งขุยๆพังหมด
  พลาสติกทำปืนไม่ทราบว่าเติมสารอะไรบ้างที่ให้ทนทานต่อสารเคมีและการกัดกร่อน...หากไม่โดนอะไรผมว่าเลิกห่วงเรื่องปืนพังเถอะ

รบกวนนิดนึงครับ  DOP คืออะไรหรือครับ

รบกวนนิดนึงครับ  DOP คืออะไรหรือครับ
[/quote]

จัดห้ายยยยย....ครับ...สั้นๆคือสารตัวนี้ใส่มากจะทำให้พลาติกนิ่ม...ใส่น้อย จะทำให้พลาติกแข็ง....แต่   พลาติก  มีหลายชนิดมากๆๆๆๆๆๆๆ.....อย่าอ่านข้อมูลจนจบนะครับปวดหัวตาย.....
-----------------------------------------------
การวิเคราะห์ DOP ในแผ่นพลาสติกหุ้มห่ออาหาร
DOP มีชื่อทางเคมีว่า Dioctyl phthalate หรือ Di (2-ethylhexyl) phthalate เป็น
สารเติมแต่งสำหรับพลาสติกชนิดพีวีซี (Polyvinyl chloride) โดยทำหน้าที่เป็น plasticizer ทำ
ให้เนื้อพลาสติกมีลักษณะอ่อนนุ่ม ยืดหยุ่นได้ดี และเหนียวมากขึ้น อย่างไรก็ตามจากการศึกษา
ความเป็นพิษของ DOP ในห้องปฏิบัติการพบว่า เมื่อหนูได้รับสารดังกล่าวเป็น ระยะเวลานาน
จะทำให้เกิดเนื้องอกในตับได้ ทำให้หลายประเทศในยุโรปและอเมริการวม ทั้งประเทศไทยได้
ประกาศห้ามใช้สารนี้ ในแผ่นพลาสติกหุ้มห่ออาหารแล้ว เพราะว่าสารดังกล่าวอาจปนเปื้อนใน
อาหารได้
จากการวิเคราะห์ฟิล์มหุ้มห่ออาหารหลายยี่ห้อ โดยกลุ่มงานเคมีประยุกต์ ตามวิธีใน
มอก. 1136-2536 ด้วยเครื่อง Gas chromatography และเปรียบเทียบกับ สารมาตรฐาน
พบว่าแผ่นฟิล์มบางยี่ห้อมีส่วนประกอบของ DOP ที่ไม่เหมาะจะใช้ ในการหุ้มห่ออาหาร เพราะ
อาจก่อให้เกิดอันตรายต่อผู้บริโภคได้
-------ข้อมูลอ้างอิงจาก ลิ้งค์ด้านล่างนี้-----
http://www.dss.go.th/dssweb/st-articles/files/cp_1_2543_dop.pdf

และ

http://webdb.dmsc.moph.go.th/ifc_toxic/a_tx_2_001c.asp?info_id=146

 
   
พลาสติไซเซอร์
--------------------------------------------------------------------------------
 

 

พลาสติไซเซอร์
ที่มา : สุภาณี หิรัญธนกิจจากุล
     จากหนังสือความรู้เกี่ยวกับสิ่งเป็นพิษ ตอนที่ 10,
กลุ่มงานพิษวิทยาและสิ่งแวดล้อม สถาบันวิจัยวิทยาศาสตร์สาธารณสุข
กรมวิทยาศาสตร์การแพทย์ กระทรวงสาธารณสุข พ.ศ.2538


--------------------------------------------------------------------------------

 ประวัติ
                พลาสติไซเซอร์ (plasticizers) เป็นสารที่ใส่ในโพลิเมอร์ (polymer) หรือผลิตภัณฑ์พลาสติกเพื่อลดจุดหลอมที่ทำให้เกิดการไหล (flexing temperature) ของพลาสติกทำให้เม็ดพลาสติกมีความยืดหยุ่นและอ่อนนุ่มขึ้น  สะดวกต่อการดึง รีด ฉาบ หรือหล่อแบบ  และยังเป็นตัวรักษาความอ่อนนุ่มไม่ให้เสียไปโดยง่าย  อีกทั้งยังมีคุณสมบัติเป็นฉนวนไฟฟ้าทนต่อกรดด่าง น้ำมันและผงซักฟอก  โดยจะใส่ประมาณ 20-40% โดยน้ำหนัก  พลาสติไซเซอร์จึงมีความสำคัญต่ออุตสาหกรรมผลิตภัณฑ์พลาสติกอย่างยิ่ง  โดยเฉพาะในอุตสาหกรรมพลาสติกโพลีไวนิลคลอไรด์ (Polyvinyl Chloride, PVC) ซึ่งเป็นพลาสติกที่นำไปทำประโยชน์ได้มากมาย  เช่น ภาชนะบรรจุอาหาร ฟิล์มห่ออาหาร เครื่องมือแพทย์  เช่น ถุงบรรจุเลือด น้ำเกลือ สายยางที่ต่อกับเครื่องมือแพทย์, รองเท้า, กระเป๋า, เสื้อผ้า, กระเบื้องยางปูพื้น, สายไฟ, เทปพันสายไฟ, ท่อน้ำ, แท็งก์เก็บสารเคมีและอื่น ๆ  โดยที่มีการใช้พลาสติไซเซอร์ในอุตสาหกรรมพลาสติก PVC ถึง 65% ของปริมาณการใช้พลาสติไซเซอร์ทั้งหมด  ผู้ที่เริ่มใช้พลาสติไซเซอร์ในทางอุตสาหกรรมคนแรก คือ Hyatt Brothers ในราว ค.ศ.1870  เมื่อเขาผสมแคมเฟอร์ (camphor) กับไนโตรเซลลูโลส (nitrocellulose) ต่อมาไตรครี-ซิลฟอสเฟต (tricresyl phosphate) ก็ถูกนำมาใช้เป็นพลาสติไซเซอร์ ตามด้วยพทาเลทเอสเทอร์(phthalate esters)

 

กลไกของพลาสติไซเซชั่น (mechanism of plasticization)
                พลาสติกประกอบด้วยโมเลกุลโพลีเมอร์ (polymer molecules) แต่ละโมเลกุลเชื่อมต่อกันด้วยแรง Vander Waal โดยที่พลาสติไซเซอร์ไม่ได้เกิดปฏิกิริยากับโพลีเมอร์  แต่จะแทรกตัวเองอยู่ระหว่างโมเลกุลโพลีเมอร์โดยไปทำให้แรง Vander Waall ลดลง

 

ชนิดของพลาสติไซเซอร์
                พลาสติไซเซอร์สามารถแบ่งเป็น

1. โมโนเมอริคพลาสติไซเซอร์ (monomeric plasticizers) มีอยู่หลายกลุ่ม  ได้แก่

          - กลุ่มพทาเลทเอสเทอร์  เป็นกลุ่มที่ใช้เป็นพลาสติไซเซอร์มากที่สุด  เป็นสารประกอบอะโรมาติกที่มีหมู่คาร์บอกซิเลท 2 หมู่  มีลักษณะเป็นของเหลว  มีจุดเดือดสูงและความดันไอต่ำ  เป็นสารที่เสถียรและละลายในไขมันได้ดี  พทาเลทเอสเทอร์ที่ผลิตในอุตสาหกรรมมาจากการทำปฏิกิริยาระหว่างพทาลิกแอนไฮไดร์ (phthalic anhydride) กับแอลกอฮอล์  โดยมีตัวเร่งปฏิกิริยา (catalyst) เช่น กรดซัลฟูริค หรือกรดพาราโทลูอีนซัลโฟนิค พทาเลทเอสเตอร์ที่ใช้เป็นพลาสติไซเซอร์ เช่น

· ไดเมทิลพทาเลท (dimethyl phthalate, DMP)

· ไดเอทิลพทาเลท (diethyl phthalate, DEP)

· ไดนอร์มัวลิวทิลพทาเลท (di-n bytyl phthalate, DBP)

· บิวทิลเบนซิลพทาเลท (butylbenzyl phthalate, BBP)

· ไดทูเอทิลเฮซิลพทาเลท (di-(2-ethylhexyl) phthalate, DOP(1))

· ไดนอร์มัลออกทิลพทาเลท (di-n-octyl phtghalate, DOP(2))

· ไดไอโซโนนิลพทาเลท (diisononyl phthalate, DINP)

- กลุ่มอดิเพท (adipates) และอซีเลท (azelates)  ผลิตจากกรดอดิพิค (adipic acid)หรือกรดอซีเลอิคกับแอลกอฮอล์  เช่น ไดทูเอทิลเฮซิลอดิเพท (di-2-ethylhexyl adipate, DOA), ไดไอโซเดซิลอดิเพท (diisodecyl adipate, DIDA), และไดนอร์มัลออกทิลเดซิลอดิเพท (di-n-octhldecyl adipate, DNODA) ตัวที่สำคัญที่สุด คือ DOA ซึ่งองค์การอาหารและยาของสหรัฐอเมริกาอนุญาตให้ใช้ในผลิตภัณฑ์ที่บรรจุอาหาร

                      ส่วนกลุ่มอซีเลทนั้น  เช่น ไดทูเอทิลเฮซิลอซีเลท (di-2-ethylhexyl azelate, DOZ), ไดไอโซออกทิลอซีเลท (diisooctyl azelate, DIOZ) และไดเฮกซิลอซีเลท (dihexyl azelate, DHZ) ซึ่งเป็นตัวที่องค์การอาหารและยาของสหรัฐอเมริกาอนุญาตให้ใช้ในผลิตภัณฑ์ที่บรรจุอาหารเช่นกัน (octyl diphenyl phosphate)

- กลุ่มฟอสเฟต  มีออกทิลไดเฟนิลฟอสเฟต (octyl diphenyl phosphate) ตัวเดียวเท่านั้นที่องค์การอาหารและยาของสหรัฐอเมริกา  อนุญาตให้ใช้ในผลิตภัณฑ์ที่บรรจุอาหาร

 

2. โพลีเมอริคพลาสติไซเซอร์ (polymeric plasticizers)  ได้จากปฏิกิริยาระหว่างกรดไดเบซิค (dibasic acid)  เช่น กรดอดิพิค หรือ กรดอซีเลอิคกับไกคอล (glycol) เช่น โพรไพลีนไกคอล (propylene glycol) จะได้พลาสติไซเซอร์ที่มีน้ำหนักโมเลกุลสูงถึง 20 เท่าของชนิดโมโนเมอร์ริค  และจะมีโอกาสหลุดจากพลาสติกได้น้อยกว่าที่อุณหภูมิสูง ๆ และยังทนต่อการละลายของน้ำมันและตัวทำละลาย  ส่วนราคาของโพลีเมอริคพลาสติไซเซอร์นั้นจะสูงกว่าพวกพทาเลทเอสเตอร์ประมาณ 1.5-2 เท่า

 

ความเป็นพิษ
                เนื่องจากพลาสติไซเซอร์ที่นิยมใช้มากที่สุด คือ กลุ่มพทาเลทเอสเตอร์  ดังนั้นจึงมีผู้ศึกษาวิเคราะห์วิจัยและมีหลักฐานการตรวจพบในสิ่งแวดล้อมมากที่สุด  พลาสติไซเซอร์ที่นิยมใช้กันมากและอยู่ในรายการสารมลพิษ (priority pollutants) ขององค์การพิทักษ์สิ่งแวดล้อมสหรัฐอเมริกา (US Environmental Protection Agency, USEPA) มีอยู่ด้วยกัน 6 ตัว คือ DMP, DEP, DBP, BBP, DOP(1) และ DOP(2) โดยเฉพาะ DOP(1) นิยมใช้กันมากที่สุดหรือที่รู้จักกันในชื่อ ไดขทู เอทิลเฮกซิลพทาเลทซึ่งเป็นคนละตัวกับไดนอร์มับออกทิลพทาเลท (DOP) สารมลพิษเหล่านี้ไม่ค่อยแสดงความเป็นพิษอย่างเฉียบพลัน แต่จะแสดงในลักษณะพิษเรื้อรังเป็นผลให้เกิดอาการตกเลือดในปอด (lung hemorrhage), ตับโต (hepatomegaly) เป็นพิษต่อเซลในร่างกาย (cytotoxicity) ทำให้เกิดมะเร็ง (carcinogenicity) เกิดการก่อกลายพันธุ์ (mutagenicity) และทารกในครรภ์มีรูปร่างผิดปกติ (teratogenicity)

                พลาสติไซเซอร์ที่ใส่ในผลิตภัณฑ์พลาสติกจะไม่ได้เกิดพันธะเคมีกับโพลีเมอร์เพียงแต่จะแพร่แทรกเข้าไปอยู่ระหว่างโมเลกุลดังกล่าวแล้วข้างต้น  ดังนั้นจึงเกิดการถ่ายเทสู่สิ่งแวดล้อมได้ง่าย  ดังรายงานการตรวจพบสารเหล่านี้ในน้ำ อากาศ ดิน ปลา อาหาร เลือด และพลาสม่า

                Stalling, Mayer และผู้ร่วมงานแห่งห้องปฏิบัติการวิจัยสารฆ่าแมลงในปลา ในโคลัมเบีย รัฐมิสซูรี่ ได้ศึกษาความเป็นพิษของพทาเลทเอสเตอร์ในสิ่งมีชีวิตในน้ำ (aquatic organisms) ตรวจพบว่ามี DBP และ DOP(1) ในปลาและน้ำบริเวณอเมริกาเหนือ  นอกจากนี้สิ่งมีชีวิตในน้ำยังสามารถสะสมพทาเลทเอสเตอร์โดยหลังจาก 7 วัน ความเข้มข้นของพทาเลทเอสเตอร์ในสิ่งมีชีวิตจะเปลี่ยนจาก 350 เป็น 3900 เท่าของที่พบในน้ำ  นั่นแสดงว่า DBP และ DOP(1) สามารถเข้าไปอยู่ในลูกโซ่อาหาร (food chain) ได้ด้วย  และยังพบว่าพทาเลทออสเตอร์จะรบกวนระบบนิเวศและเป็นอันตรายต่อสิ่งมีชีวิตในน้ำ  เช่น daphnia ในระดับความเข้มข้นเป็นไมโครกรัมต่อลิตร (ppb) นอกจากนี้นักวิทยาศาสตร์ยังพบว่าสิ่งมีชีวิตในน้ำจะไวต่อความเป็นพิษมากกว่าสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม  และเพื่อความปลอดภัยของมนุษย์ USEPA ได้กำหนดปริมาณพทาเลทเอสเตอร์ที่อนุญาตให้มีในน้ำดังนี้คือ DMP 313 มิลลิกรัม/ลิตร (ppm), DEP 350 มิลลิกรัม/ลิตร, DBP 34 มิลลิกรัม/ลิตร และ DOP(1) ในแม่น้ำเจ้าพระยา, แม่น้ำบางปะกง, แม่น้ำท่าจีนและอ่าวไทยตอนบน  ส่วนสุภาณีและวราภรณ์ได้ตรวจพบ DEP, DBP, BBP ในแม่น้ำเจ้าพระยาและบริเวณคลอง สระน้ำต่าง ๆ ในเขตกรุงเทพมหานคร

ตารางที่ 1   คุณสมบัติทางกายภาพ เคมีและ LD50 พลาสติไซเซอร์บางชนิด

 

พลาสติไซเซอร์
 สูตรโมเลกุล
 น้ำหนักโมเลกุล
 จุดเดือด (°C)

ที่ 760 mm Hg
 การละลายในน้ำ

(กรัม/100 กรัมที่ 20°C)
 LD50 (oral)

(กรัม/กิโลกรัม)
 
DMP
 C2H4(COOCH3) 2
 194.18
 282
 0.5
 Rat 6.9
 
DEP
 C6H4(COOC2H5) 2
 222.23
 296.1
 0.1
 Rabbit 1.0
 
DBP
 C6H4(COOC4H9) 2
 278.34
 340
 0.45 กรัมที่ 25°C
 Rat 8.0
 
BBP
 C6H4(COOC4H9)

(COOCH2C6H5)
 312.37
 370
 ไม่ละลาย
 -
 
DOP(1)
 C6H4(COOCH2CH(C2H5)C4H9) 2
 391.0
 370
 0.01
 rat > 26
 
DOP(2)
 C8H4(COOC8H17) 2
 391.0
 220 ที่ 4 mmHg
 ไม่ละลาย
 mouse > 13
 
DNP
 C6H4(COOC9H19) 2
 419.0
 413
 ไม่ละลาย
 rat > 2
 

 

                LD50 (oral) หมายถึง ปริมาณสารพลาสติไซเซอร์ที่ให้สัตว์ทดลองกินเข้าไปแล้วสามารถทำให้สัตว์ทดลองตายร้อยละ 50  คำนวณในหน่วยกรัม/น้ำหนักตัวสัตว์ทดลองหนึ่งกิโลกรัม

 

อุตสาหกรรมการผลิตพลาสติไซเซอร์ในประเทศไทย
                สารพลาสติไซเซอร์เริ่มมีการผลิตในประเทศไทยครั้งแรกในปี พ.ศ.2517  โดยบริษัทไทยเคมีภัณฑ์จำกัด  ผลิต DOP(1) ด้วยกำลังการผลิตเริ่มแรกเพียง 12,000 เมตริกตัน/ปี  ในปัจจุบันมีโรงงานผลิตสารพลาสติไซเซอร์รวม 5 แห่ง ดังรายละเอียดในตารางที่ 2

ตารางที่ 2   รายชื่อโรงงานผลิตสารพลาสติไซเซอร์ในประเทศไทยและปริมาณการผลิตต่อปี

 

โรงงานผลิต
 ชนิดของสารพลาสติไซเซอร์
 ปริมาณการผลิต (ตัน/ปี)
 
1.    บริษัทไทยเคมีภัณฑ์จำกัด
 DOP(1)
 15,000
 
2.    บริษัททีโอเอพลาสติไซเซอร์อินดัสตี้ จำกัด
 DOP(1)

DBP

DINP
 9,600
 
3.    บริษัทอีเทอร์นัลหิโตรเคมีคัล จำกัด
 DOP(1)
 18,000
 
4.     บริษัทอีเทอร์นัลเคมีคัสอินดัสตี้ จำกัด
 DOP(1)
 7,000
 
5.     บริษัทแซนด์-โพลีเคมีคอล จำกัด
 DOP(1)

DINP
 3,200
 

 

ข้อมูลจาก        (1) Thailand Investment 7th edition. 1994, A directory of Companies Promoted by the Board of Investment p.323-324

                         (2)  ฝ่ายทะเบียนและสถิติ กองควบคุมโรงงาน กรมโรงงานอุตสาหกรรม กระทรวงอุตสาหกรรม

 

เอกสารอ้างอิง
1.  Fishein, L.and Albro, P.W. 1972 Chromatographic and biological aspects, J.Chromatogr., 70 : 365-412

2.  Gene Wilde and David Press, 1968. Modem Plastics Encyclopedia, vol 45 : No. 14A, Publisher : Stuart S. Siegel p. 428-430.

3.  Cr.R. Martens, Technology of Paints, Varnishes and Lacquers.

4.  Sittig, M. 1985. Handbook of toxic and Hazardous Chemcials and Carcinogen, 2nd edition. Noyes Publication p.225-281, 659-661

5.  Ritsema, R., Cofino. W.P., Frintrop P.C.M. and Brinkman, U.A.Th. 1989. Trace-level analysis of phthalate esters in surface water and suspended particulate matter by means of capillary gas chromatography with electron-capture and mass selective detection. Chemoshere, 18 : 2161-2175.

6.  Thuren, A. and larsson, P. 1990. Phthalate esters in the Swedish atmoshpere. Environ. Sci. Technol., 24 : 554-559.

7.  Russell, D.J. and Mc Duffic, B. 1983. Analysis for phthalate esters in environmental samples : Separation from PCB’s and peticide using dual column liquid chromatography. Intern. J. Environ. Anal. Chem. 15 : 165-183.

8.  Mayer. F.L., Stalling, D.L., and Johnson, J.L. 1972. Phthalate esters as environmental contaminants.  Nature, 238 : 411-413.

9. Sjoberg, P. and Bondesson, U. 1985. Determination of di (2-ethyhexyl) phthalate and four of it’s a metabolites in blood plasma by gas chromatography mass spectrometry. J. Chromatogr., 344 : 167-175.

10.  Teirlynck, O.A. and Rosseel, M.T. 1985. Determination of di-and mono (2-ethylhexyl) phthalate in plasma by gas chromatography. J.Chromatogr. 342 : 399-405.

11.  Marx, J.L. 1972. Phthalate acid esters : biological impact uncertain Science., 178 : 46-47.

12.  Onodera, S., Chatkittikunrong, W. and Saito, K. 1987. Characterization and determination of lipophilic hydrocarbons in the Chao Phraya, Bang Pakong and Tha-Chin Rivers and the upper gulf of Thailand. J. Chromatogr. 392 : 295-308.

13.    สุภาณี หิรัญธนกิจจากุล และวราภรณ์ ลีพิพัฒน์ไพบูลย์. 2537. การวิเคราะห์พทาเลทเอสเทอร์บางชนิดในน้ำโดยการสกัดด้วยวัฎภาคของแข็ง วิทยานิพนธ์ ภาควิชาเคมี บัณฑิต วิทยาลัย จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

14.  ภาวะธุรกิจและอุตสาหกรรม. มิถุนายน 2532. อุตสาหกรรมผลิตพลาสติไซเซอร์ (Plasticizer) หน้า 62-68

 
 
 

ขายผมด้วยคนน่ะครับ

ผมว่า โพลิเมอร์ น่าจะอยู่ได้นานกว่านั้นนะครับ  :D

จัดห้ายยยยย....ครับ...สั้นๆคือสารตัวนี้ใส่มากจะทำให้พลาติกนิ่ม...ใส่น้อย จะทำให้พลาติกแข็ง....แต่   พลาติก  มีหลายชนิดมากๆๆๆๆๆๆๆ.....อย่าอ่านข้อมูลจนจบนะครับปวดหัวตาย.....

[/quote]

ขอบพระคุณครับ  ชัดเจนครับ  ;D

ปืนมีอายุได้ 4 ปีแล้วครับ จะรอดูว่าจะเป็นยังไง

ไม่จิ้ง  ไม่จริงครับ  ;D ;D

เรื่องในกระทู้...ไม่มีความรู้ครับ...

แต่เรื่องนี้...คิดเหมือนกันเลย... :DD

ถ้าเกิดช้ากว่านี้ซักสิบปี.... :D~

m 16  ก็น่าจะกร่อนเหมือนขนมแครกเกอร์ตอนเราบีบ