เว็บบอร์ดสนทนาภาษาปืน

เห็นว่าน่าสนใจเลยเอาประวัติศาสตร์มาให้อ่านกันนะครับ.....เป็นข้อมูลจากเวปแห่งหนึ่ง...

ใครเคยอ่านแล้วก็ขออภัยด้วย..... ::014::


"ประวัติการรบของทหารไทยในสงครามเกาหลี"

          ประวัติการรบนี้ เตรียมโดยผู้ช่วยทูตทหารบก สำหรับกล่าวในพิธีครบรอบ 55 ปีที่ทหารไทยเข้าร่วมรบในสงครามเกาหลี ซึ่งจัดขึ้น เมื่อ 7 พฤศจิกายน 2548 ณ อนุสาวรีย์ทหารไทย ตำบลอุนชอน เมืองโปชอน จังหวัดเคียงกิ สาธารณรัฐเกาหลี ประวัติการรบนี้ เป็นเรื่องเกี่ยวกับการรบและความทรงจำของทหารไทยในสงครามเกาหลี


          เมื่อเวลาประมาณ 1 ทุ่มตรง มืดสนิท ของวันที่ 26 พฤศจิกายน 2493 ณ กรุงเปียงยาง เกาหลีเหนือ อุณหภูมิติดลบ 12 องศาเซลเซียส อากาศหนาวมาก หนาวจนแข็ง โดยเฉพาะสำหรับทหารไทย ซึ่งเพิ่งรับมอบภารกิจในการระวังป้องกันสถานที่สำคัญต่างๆ ในกรุงเปียงยาง ต่อจากทหารฟิลิปปินส์ ที่รู้สึกหนาวเย็นเป็นพิเศษ เนื่องจากได้เดินทางจากประเทศไทยเมื่อ 22 ตุลาคม 2493 มาร่วมรบในสงครามเกาหลี ในตอนต้นนั้น ทหารไทยยังมีเครื่องกันหนาวไม่เพียงพอ และต้องปฏิบัติภารกิจเข้าเวรยามและลาดตระเวนในที่โล่งแจ้ง และแม้แต่ในอาคารซึ่งชำรุดพังทลายจากสงคราม ก็ไม่อาจป้องกันลมหนาวได้

     กองกำลังทหารไทย จัดจากสามเหล่าทัพ แต่ส่วนใหญ่เป็นกำลังทหารบก คือ กองพันทหารราบ กรมผสมที่ 21 (ปัจจุบัน คือ กรมทหารราบที่ 21 รักษาพระองค์ ซึ่งมีที่ตั้งในค่ายนวมินทราชินี จังหวัดชลบุรี) ได้เดินทางถึงเมืองท่าพูซาน เกาหลีใต้ เพื่อเข้าสู่สงครามเกาหลี เมื่อ 7 พฤศจิกายน 2493 ซึ่งครบรอบ 55 ปี ในวันนี้

     ในเวลาเดียวกันนั้น กองบัญชาการสหประชาชาติ มีความปรารถนาเป็นอย่างยิ่งที่จะเอาชนะสงครามให้ได้ภายในคริสตมาสปีนั้น จึงได้สั่งการเมื่อ 18 พฤศจิกายน 2493 ให้กำลังทหารไทยเดินทางสู่แนวหน้าสนามรบบริเวณกรุงเปียงยางอย่างเร่งด่วน โดยไม่มีเวลาให้ทหารไทยได้ฝึกความคุ้นเคยกับอาวุธอเมริกันและสภาพอากาศหนาวเย็นได้ครบตามแผนการฝึก 8 สัปดาห์ กำลังทหารไทยถูกส่งไปขึ้นสมทบ หรือ ขึ้นการควบคุมทางยุทธการ กับ กรมผสมส่งทางอากาศที่ 187 กองพลทหารราบที่ 2 กองทัพน้อยที่ 9 สหรัฐฯ

         ส่วนล่วงหน้าของกองพันทหารราบไทยเดินทางถึงกรุงเปียงยางเมื่อ 26 พฤศจิกายน ซึ่งเป็นวันเดียวกับที่ กองกำลังทหารอาสาสมัครคอมมิวนิสต์จีน เริ่มต้นการรุกตอบโต้กำลังทหารสหประชาชาติ สงครามเกาหลีจึงไม่ได้จบภายในคริสตมาสปีนั้น แต่ดำเนินต่อเนื่องยาวนานไปอีก 31 เดือน จนกระทั่งมีการลงนามในข้อตกลงหยุดยิงทางทหาร เมื่อ 27 กรกฎาคม 2496

     ประเทศไทยสูญเสียชีวิตทหารคนแรก เมื่อ 27 พฤศจิกายน 2493 นับเป็นหนึ่งใน 124 ทหารไทยที่เสียสละชีวิตในสงครามเกาหลี ซึ่งยาวนาน 3 ปี กับ 1 เดือน (หลังจากการลงนามข้อตกลงหยุดยิงทางทหารเมื่อ 27 กรกฎาคม 2496 จนถึง 23 มิถุนายน 2515 มีทหารไทยเสียชีวิตเพิ่มอีก 12 คน รวมเป็น 136 คน)

        กำลังส่วนใหญ่ของกองพันทหารราบไทย เดินทางถึงแนวหน้าสนามรบบริเวณกรุงเปียงยาง เกาหลีเหนือ เมื่อ 28 พฤศจิกายน 2493 และได้ปะทะกับทหารอาสาสมัครจีนเป็นครั้งแรก ในพื้นที่ทางตะวันออกของกรุงเปียงยางประมาณ 30 กิโลเมตร

        อย่างไรก็ตาม กองกำลังทหารสหประชาชาติ ไม่สามารถต้านทานกองกำลังทหารจีนคอมมิวนิสต์ได้ กองพันทหารไทยได้รับคำสั่ง เมื่อ 4 ธันวาคม 2493 ให้ปฏิบัติการรบแบบร่นถอยไปทางใต้พร้อมกับทหารอเมริกัน ผ่านเมืองแกซอง และไปวางกำลังตั้งรับบริเวณเมืองซูวอน และ โอซาน ในที่สุด

          หลังจากสนามรบแรก กองพันทหารราบไทยถูกส่งไปปฏิบัติภารกิจหลายแบบในหลายพื้นที่ โดยเฉพาะภารกิจการลาดตระเวน การเข้าเวรยาม และการระวังป้องกัน ซึ่งเป็นภารกิจที่มีความจำเป็นมาก ทหารไทยต้องปฏิบัติภารกิจภายใต้การควบคุมทางยุทธการของหน่วยต่างๆของสหรัฐฯและสหราชอาณาจักรหลายหน่วย นอกจากนี้ ทหารไทยยังได้ปฏิบัติการรบร่วมกับทหารเกาหลีใต้หลายครั้งอีกด้วย

.....สรุปการรบของทหารไทยเพื่อชาวเกาหลีใต้ในสงครามเกาหลี.....

     กองทหารไทยเคลื่อนที่ขึ้นเหนือสู่กรุงเปียงยาง และร่นถอยลงใต้สู่เมืองซังจู ระหว่าง 28 พฤศจิกายน 2493 จนถึง 8 มีนาคม 2494 โดยปฏิบัติการรบภายใต้การควบคุมทางยุทธการของ กรมผสมส่งทางอากาศที่ 187 ของสหรัฐฯ

     และต่อมาภายใต้ กรมทหารม้าที่ 5 ของสหรัฐฯปฏิบัติการรุกเข้าสู่พื้นที่อ่างเก็บน้ำฮวาชน ระหว่าง 26 มีนาคม 2494 จนถึง 10 เมษายน 2994 ในฐานะกองพันทหารราบ ของ กรมทหารม้าที่ 8 กองพลทหารม้าที่ 1 ของสหรัฐฯ ไทยประสบการสูญเสียทหารจากการรบเป็นครั้งแรก ตอนต้นเดือนเมษายน 2494 เมื่อกองพันทหารไทยเข้าสู่การรบอย่างเต็มตัว เป็นครั้งแรกในพื้นที่ภูเขาทางตอนใต้ของอ่างเก็บน้ำฮวาชน......

          กองพันทหารไทย ได้รับคำสั่ง เมื่อ 26 มีนาคม 2494 ให้ไปขึ้นสมทบกับ กรมทหารม้าที่ 8 กองพลทหารม้าที่ 1 ของสหรัฐฯ บริเวณเมืองชุนชอน (ในปัจจุบันคนไทยจำนวนมากได้เดินทางไปเมืองชุนชอนเพื่อชมแหล่งท่องเที่ยวนามีซอม ซึ่งเป็นเกาะที่ถ่ายทำภาพยนตร์เกาหลีเรื่อง Winter Love Song) ซึ่งต่อมาได้ถูกบรรจุเป็นกองพันที่ 4 ของกรมทหารม้าที่ 8 และ ได้รับนามหน่วยว่า "สแคร็ปปี้โกลด์"

      ในระหว่างการปฏิบัติการรบด้วยวิธีรุกอย่างยาวนานนั้น กองพันทหารไทยทำการรบอย่างต่อเนื่องอดทน และสามารถรุกเข้ายึดเป้าหมายได้ทุกเป้าหมายตามที่ กรมทหารม้าที่ 8 มอบให้ จนได้รับเกียรติให้เป็นหน่วยหนึ่งของกองพลทหารม้าที่ 1 ของสหรัฐฯ และสามารถประดับเครื่องหมายประจำหน่วยของกองพลได้  

         การลาดตระเวนด้วยกำลัง ระหว่าง 16 กรกฎาคม ถึง 18 พฤศจิกายน 2494 หลังจากเป็นกองหนุน ได้สองสัปดาห์ กองพันทหารไทย ถูกส่งกลับเข้าสู่สนามรบในแนวหน้า บริเวณ ตำบล ซัมมิวชน ทางตะวันตกเฉียงเหนือของเมืองยนชอน ภารกิจของทหารไทย คือ การลาดตระเวนด้วยกำลัง และการป้องกันจุดตรวจ หรือจุดระวังป้องกันในแนวหน้า ซึ่งต้องปฏิบัติเป็นประจำ และภารกิจนี้มักมอบให้กับทหารไทย  ซึ่งสามารถจัดกำลังออกลาดตระเวนได้อย่างเหมาะสม

          และปรับการขึ้นสมทบ ระหว่าง 19 พฤศจิกายน 2494 ถึง 22 ตุลาคม 2495 กองพันทหารไทยขึ้นสมทบกับกองพลที่ 3 ของสหรัฐฯ และต่อมากับ กรมทหารราบที่ 9 กองพลทหารราบที่ 2 ของสหรัฐฯ โดยวางกำลังในแนวหน้าของสนามรบ เพื่อเสริมสร้างความเข้มแข็งให้กับที่มั่นแนวตั้งรับสำหรับฤดูหนาวที่กำลังมาเยือน


......."วีรกรรมที่เนินเขาพอร์คช็อป".......

          การรบ ณ เนินเขาพอร์คช็อป ระหว่าง 31 ตุลาคม ถึง 11 พฤศจิกายน 2495 การรบในช่วงนี้เป็นการสู้รบเพื่อแย่งยึดการควบคุมเนินเขาสำคัญและพื้นที่ได้เปรียบทางการรบตามแนวหน้าการเผชิญกำลัง ในระหว่างที่มีการประชุมเจรจาเพื่อหยุดยิงที่หมู่บ้านปันมุนจอม

          การรบที่สำคัญอันหนึ่งคือ การสู้รบเพื่อแย่งยึดการควบคุมเนินเขาพอร์คช็อป ซึ่งขณะนั้นยึดครองโดยกำลังทหารไทย ที่ต้องต้านทานการรุกของกำลังทหารจีนและทหารไทยประสบชัยชนะ ทำให้ทหารไทยได้รับเหรียญกล้าหาญ โดยเฉพาะสำหรับการรบ ณ เนินเขาพอร์คช็อบ เพียงสนามรบเดียว ถึง 39 เหรียญ นอกจากนี้ ทหารไทยยังได้รับเกียรติเพิ่มเติม ด้วยสมญานามว่า พยัคฆ์น้อย จาก พลเอก เจมส์ เอ แวน ฟลีท ผู้บัญชาการกองทัพที่ 8 ของสหรัฐฯ พยัคฆ์น้อย หมายถึง ทหารร่างเล็กที่สู้เหมือนเสือ

         การรบในช่วง 31 ตุลาคม ถึง 11 พฤศจิกายน 2495 ด้วยความมุ่งมั่นที่จะยึดเนินเขาพอร์คช็อป กองกำลังทหารจีน จำนวนมหาศาลได้เข้าโจมตีที่มั่นของทหารไทยถึง 5 ครั้ง โดย 2 ครั้งแรก เพื่อทดสอบกำลังตั้งรับ และ 3 ครั้งสุดท้ายเพื่อยึดเนินเขาพอร์คช็อปให้ได้อย่างเด็ดขาด.....โดยกำลังของทหารไทยมีจำนวนน้อยกว่าอย่างไม่สามารถที่จะเทียบกันกับกองทัพของทหารจีนได้......

     ........แต่ทั้ง 5 ครั้งต้องล้มเหลว.....อันเนื่องมาจาก การต่อสู้อย่างกล้าหาญและยอมตายของทหารไทย...........โดยสาเหตุที่ทหารไทยชนะการสู้รบดังกล่าวต่อทหารจีน......ซึ่งมีกำลังมากกว่าอย่างมากมายนั้น......มิใช่ด้วยอำนาจการยิงสนับสนุนของกำลังฝ่ายพันธมิตรและปืนใหญ่....
         แต่เนื่องจาก ณ เนินเขาพอร์คช็อบในวันนั้น ทหารราบของไทย คนต่อคน ต่อสู้ด้วยมือต่อมือ ต่อสู้อย่างเด็ดขาดเหนือกว่าทหารราบของจีน โดยใช้ทั้งเครื่องยิงลูกระเบิด ปืนเล็กยาวประจำตัว จนไปถึงดาบปลายปืน......จนสามารถผลักดันกองกำลังอันมหาศาลของทหารจีนออกไปจากเนินเขาพอร็คช็อปได้...

         การรบในช่วงฤดูหนาว ระหว่าง 11 พฤศจิกายน 2495 ถึง 28 กุมภาพันธ์ 2496 กองพันทหารไทย ยังคงขึ้นสมทบกับ กรมทหารราบที่ 9 ของสหรัฐฯ ฤดูใบไม้ผลิสุดท้าย ระหว่าง มีนาคม ถึง มิถุนายน 2496 กองพันทหารไทย ใช้เวลาส่วนใหญ่กับการฝึก และเป็นกองหนุนของ กองทัพน้อยที่ 9 ของสหรัฐฯ ต่อมาทหารไทยได้ย้ายที่ตั้งหน่วยไปอยู่ที่หมู่บ้านคิวดง ทางตะวันตกของเมืองอุนชอน เมื่อ 4 พฤษภาคม 2496

       การรบในพื้นที่บูมเมอแรง ระหว่าง 14 ถึง 17 กรกฎาคม 2496 ทหารไทยยังคงขึ้นสมทบกับ กรมทหารราบที่ 9 และปฏิบัติการรบในพื้นที่ทางตะวันตกเฉียงเหนือของเมืองคึมฮวา จนกระทั่งการหยุดยิงทางทหารเมื่อ 27 กรกฎาคม 2496

         หลังการหยุดยิงทางทหาร ระหว่าง 28 กรกฎาคม 2496 ถึง 23 มิถุนายน 2515 ทหารไทย ภายใต้สมญานาม พยัคฆ์น้อย ยังคงทำงานหนัก เพื่อเตรียมที่มั่นตั้งรับ และพร้อมตลอดเวลาเพื่อป้องกันมิให้เกิดสงครามเกาหลีขึ้นอีกครั้ง

       เมื่อ กันยายน 2497 กองกำลังทหารไทย ปรับไปขึ้นสมทบกับ กองพลทหารราบที่ 7 ของสหรัฐฯ จนกระทั่งจบสิ้นภารกิจและเดินทางออกจากเกาหลีใต้กลับประเทศไทยเมื่อ 23 มิถุนายน 2515 กองกำลังทหารไทย ปรับลดกำลังจาก กองพันทหารราบ เป็นกองร้อยทหารราบ ตั้งแต่ กรกฎาคม 2499 ทั้งนี้ กำลังทหารไทย ตั้งอยู่ ณ เมืองอุนชอน ตั้งแต่ปี 2497 จนถึงปี 2513 ก่อนที่จะย้ายไปตั้ง ณ เมืองอุยจองบู ใน สองปีสุดท้าย...........

ขอบคุณมากครับ คุณ Siri_Pat .. จะตามอ่านต่อทุกตอน ครับ.  :D

         ขอบคุณครับท่าน Siri_Pat  ...... เหตุการณ์เกิดก่อนผมเกิดเสียอีก ไปเสร็จสิ้นเอาแตกวัยหนุ่มแล้ว

 ;D ไม่เคยลืมวีรกรรมของทหารไทยในการรบที่พอร์คชอปครับ โดยเฉพาะ "วงแหวนเหล็ก" เคยอ่านนานและหลายรอบแล้ว ประทับใจทุกครั้งไม่มีเสื่อมคลาย "นี่สิทหารไทยใจเด็ดเดี่ยว" ::002:: ;D

พึ่งทราบเรื่องนี้จากที่นี้ครับ ขอบคุณมากๆ

เกียรติทหารกองทัพบกชาติไทย อยู่แห่งไหนภูมิใจไม่อดสู

เกียรติประวัติชี้ไว้ใครๆย่อมรู้ ทั้งโลกเชิดชูทัพบกชาติไทยไว้แน่

ขอบคุึณครับ คุณ Siri_Pat

ขอบคุณครับ รอติดตามอ่านต่อไปครับ

ขอบคุณครับ ไม่เคยรู้มาก่อน ไม่มีรูปให้ดูบ้างหรอครับ?

..ขอบคุณครับ.. ::002::

ขอบคุณครับ ขอสดุดีและรำลึกวีรกรรมของทหารไทยที่พอร์คชอปครับ  ::014::

สมัยเรียน ป.ตรี ผมได้ A วิชาการเมืองและเศรษกิจ อาจารย์ให้นักศึกษาไปหาดูหนังที่เกี่ยวข้องกับการเมืองและเศรษกิจ แล้วออกมาพรีเซ้นส์หน้าห้อง ผมได้หนังสงครามเกาหลีมา

เรื่องหนึ่ง แต่จำชื่อเรื่องไม่ได้แล้ว เนื้อเรื่องย่อๆ ตรงเส้นขนานที่ 38 ซึ่งเป็นเส้นแบ่งเขตแดนระหว่าง เกาหลีเหนือ และ เกาหลีใต้ มีทหารทั้งสองฝ่ายได้รู้จักโดยการเขียนจดหมาย

มัดใว้กับก้อนหินแล้วขว้างข้ามแม่น้ำคุยกัน จนเกิดความสัมพันธ์ฉันท์เพื่อน แต่อยู่มาวันหนึ่งจากการที่ทั้งคู่เป็นทหาร ต้องกลับมาเป็นศัตรูกันมีการปะทะจนอีกฝ่ายซึ่งเป็นทหาร

เกาหลีใต้เพลี่ยงพล้ำ จนถูกจับได้ ฝ่ายนายทหารเกาหลีเหนือให้เพื่อนที่เป็นทหารสังหารทหารเกากลีใต้สะ แต่ด้วยความเป็นเพื่อน ทหารเกาหลีเหนือจึงหันปากกระบอกปืนยิงใส่

นายทหาร แล้วจึงปล่อยตัวเพื่อนไป แล้วสร้างสถานะการณ์ว่าถูกทหารเกาหลีใต้เข้ามาโจมตี จนเกิดการสอบสวนกันขึ้นก่อนที่จะเกิดสงครามครั้งใหม่ จากการสอบสวนเริ่มทำให้

เกิดความขัดแย้งขึ้นกันภายในกองทัพทั้งสองฝ่าย เนื่องจากคณะกรรมการเริ่มได้ข้อมูลว่า พลทหารทั้งสองเป็นเพื่อนกันซึ่งขัดกับนโบยกองทัพ ทำให้ทหารที่เกี่ยวข้องกับคดี ฆ่าตัว

ตายไปที่ละคนสองคน จนยูเอ็นเข้ามาคลี่คลายคดีแสนอให้ยุติการสอบสวน ;D

ขอบคุณท่าน Siri_Pat ครับ...

ขอบคุึณครับ คุณ Siri_Pat

ลุงผมท่านหนึ่งไปสมรภูมินี้ด้วยครับ ปัจจุบันกลับไปอยู่กับเพื่อน ๆ ในหน่วยที่เสียชีวิตไปก่อนหน้านี้ :) เสียดายครับที่ตอนมีชีวิตอยู่ไม่ค่อยได้มีโอกาศคุยกันเท่าไหร่ :)

คนไทยไม่กลัวใครในโลก

ขอบคุณครับ

ขอบคุณครับสำหรับส่วนหนึ่งของประวัติศาสตร์การรบของทหารไทย

ขอบคุณครับ

สงสัยรุ่นเดียวกับคุณลุงผม ................ แต่ท่านยังไม่ไปอยู่กับเพื่อนๆครับ ...........ยังแข็งแรงดี เวลามีงานวันทหารผ่านศึก ท่านจะแต่งเครื่องแบบพรางประดับเหรียญตรา ไปร่วมงานทุกๆปี............

ท่านเป็นคนหนึ่ง ที่มีอิทธิพลต่อผมมาก ตอนที่ตัดสินใจเลือกทางเดินอาชีพ.............

ครั้งหนึ่งเล่าว่า ............... ทหารไทยนอนหลับอยู่ในถุงนอน ที่รูดซิบถึงคอ เพราะอากาศหนาวมาก ทหารเกาหลีเหนือ แอบเข้ามา สังหารยาม แล้ว เข้ามาเหยียบอกแทงด้วยดาบปลายปืนทีละคนๆ ตายไปทั้งหมู่............ตั้งแต่นั้นมา ทหารไทยเลยไม่ยอมรูดซิบถุงนอนกันอีก...........

ภูมิใจในวีรกรรมของทหารไทยครับ :VOV: :VOV:

ขอบคุณท่านจขกท ครับที่นำมาแบ่งปันความรู้ ความภูมิใจของทหารไทย

โลกลืมยังไม่น่าเสียใจเท่า  คนเกาหลี  ลืมเหตุการณ์นี้ครับ
เป็นที่มาของเหรียญพระราชทานในหลวง สงครามเกาหลี ปี93    ::014::

ซึ้งครับ  ::004:: ::004:: ::014::

ขอบคุณครับ
ชอบอ่านเรื่อราวแบบนี้ครับ

อาจจะเป็นลูกน้องลุงพี่ครับ เพราะยศลุงผมแค่ จ่า พอมาได้กับป้าซึ่งเป็นครู  ก็ลาออกจากทหารมาทำงานเกี่ยวกับบัญชี ดีดลูกคิด(ใช้เครื่องคิดเลขไม่เป็น) บวกลบเลขเร็วขนาดว่า อีกคนใช้เครื่องคิดเลข คิดไม่ทัน  :)

ขอบคุณครับสำหรับเรื่องราวดีๆที่นำมาให้อ่าน ชอบมากครับ