เว็บบอร์ดสนทนาภาษาปืน

 จากใจ ครอบครัว ระดับปัญญาวุฒิ
 
.
.
.


               “แบด แบด...เร็วเข้า หม่าม้าโทรมาบอกว่าเจ้โบว์แขนขาด”

 

               นี่เป็นเสียงที่ได้ยินหลังจากที่กลับถึงบ้านมาไม่ถึงครึ่งชั่วโมง หลังจากที่รู้ แบดก็ขับรถออกจากบ้านกันทันที โดยที่ยังไม่รู้ว่าจะไปโรงพยาบาลไหน มือถือที่มีอยู่ก็ถูกใช้เป็นเครื่องมือติดต่อกับโรงพยาบาลต่างๆ ตอนแรก แบดกับป๊า ไม่มีเบอร์โรงพยาบาลไหนเลย จึงรีบโทรถาม 1113  เพื่อถามเบอร์โรงพยาบาล โรงพยาบาลแรกที่โทรไปคือ โรงพยาบาลมิชชั่น แต่ก็ไม่มีชื่อโบว์เลย แบดก็เลยตัดสินใจโทรไปขอความช่วยเหลือจากเพื่อนชื่อ “จ๋า” เพราะแบดคิดว่าเค้าคงพอจะช่วยอะไรเราได้บ้าง ซึ่งในขณะนั้นจ๋าอยู่ที่โรงพยาบาลพระมงกุฎฯ พอดี

 

                จ๋าจึงได้สอบถามรายชื่อผู้ป่วยฉุกเฉินให้ แต่ก็ไม่มีชื่อโบว์อยู่เลย จากนั้นจ๋าจึงได้ไปสอบถามที่โรงพยาบาลรามาธิบดี แต่ก็ไม่มีรายชื่อในผู้ป่วยฉุกเฉินเช่นกัน ในขณะนั้นเอง นุ่นได้โทรมาหาป๊าว่าตัวเองโดนสะเก็ดระเบิด กำลังทำแผลอยู่ที่โรงพยาบาลราชวิถี ไม่ต้องเป็นห่วง นุ่นปลอดภัยแล้ว แต่นุ่นไม่รู้ว่าหม่าม้ากับโบว์อยู่ที่ไหน

 

             จากนั้น จึงโทรกลับไปหาจ๋า เพื่อให้ไปอยู่เป็นเพื่อนนุ่นที่โรงพยาบาล ส่วนแบดกับป๊าก็ขับรถไปที่โรงพยาบาลศิริราช เพื่อไปสอบถามรายชื่อม๊ากับโบว์ ศิริราชเป็นโรงพยาบาลสุดท้ายที่เราคิดว่าจะเจอโบว์ แต่ก็ไม่พบรายชื่อเลย เราก็เลยตัดสินใจมุ่งหน้ากลับไปที่สะพานมัฆวาน เราจึงเริ่มเดินหาจากสะพานมัฆวาน แล้วก็ถามคนไปทั่วว่าคนที่โดนระเบิดและแก๊สน้ำตาอยู่ที่ไหนกัน

 

             จากนั้นเราก็เดินตามหาโบว์ จนมีพี่คนนึง แนะนำว่าให้ประกาศชื่อผ่านทางเวทีใหญ่ ขณะที่เรากำลังเดินไปเวทีใหญ่ จากหลังทำเนียบ คุณอาก็ได้โทรศัพท์มาถามว่าโบว์ใส่เสื้อสีอะไร แบดก็บอกว่าสีเหลือง คุณอาก็เลยบอกว่า “โบว์เสียแล้ว” เพราะคุณอาได้โทรศัพท์เข้าไปในเครื่องโบว์ พอดีคุณหมอ/พยาบาล รับโทรศัพท์ของโบว์ (หลังจากที่โทรไปไม่มีคนรับเลย) หลังจากทราบข่าว แบดก็รีบโทรไปที่โรงพยาบาลรามาฯ เพื่อถามหาข้อมูล ทางโรงพยาบาลบอกว่าไม่มีข้อมูล แต่ผู้ตายเป็นผู้หญิง อายุประมาณ 20 กว่าๆ ตัวเล็กๆ แล้วเขาบอกว่าให้มาดูเอง

 

             หลังจากที่พบหน้าโบว์ในห้องดับจิตของโรงพยาบาลรามาฯ โบว์หน้าซีดมาก และตาของโบว์ก็ยังไม่ได้หลับ ป๊าก็เลยปิดตาให้โบว์ แล้วก็บอกกับโบว์ว่า “ป๊ามาแล้ว โบว์หลับซะนะ” แล้วตาโบว์ก็ปิดลง จากนั้นเราจึงขอหมอดูแผล หมอจึงเปิดให้ดู แผลก็เป็นอย่างที่พี่ที่พบโบว์ และหม่าม้าที่อยู่ในเหตุการณ์บอก ซึ่งหม่าม้าไม่คิดว่าโบว์จะเสีย เพราะตอนอยู่ข้างๆโบว์ก็มองไม่ชัด เลยคิดว่าแขนขาดเฉยๆ

 

               ป๊าได้มีโอกาสบอกกับหลายๆ คนเกี่ยวกับเจตนารมณ์หรือจุดประสงค์ของโบว์ที่ไปพันธมิตร ปะป๊ารู้ว่าโบว์ทำเพื่อชาติ พระมหากษัตริย์ และพวกพ้องพันธมิตรของพวกเรา ก็จะสู้ต่อไปนะ

 

               โบว์รู้แล้วใช่ไหม ว่า สมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินีนาถ ทรงพระราชทานพวงมาลาหน้าศพโบว์ด้วยนะ เราทุกคนภูมิใจและปลาบปลื้มมาก ป๊ารู้นะว่าโบว์ก็ดีใจ

                                                                                 ปะป๊า
.
.
.
.


 
                โบว์ไม่ต้องเป็นห่วงม้านะ ม้ารักโบว์นะ ม้าอยากจะบอกว่า “ม้ารักโบว์” มาก และจะรักตลอดไปนะ โบว์จะอยู่ในใจม้าเสมอ โบว์เป็นคนเก่งมากนะ กล้าหาญมาก ทุกอย่างโบว์กล้าทำหมด

 

                ตอนเด็กๆ โบว์เห็นม้าซักผ้าอ้อมของน้องๆ โบว์ก็แอบมาช่วยซัก เพราะม้าแช่ไว้ “โบว์ก็ซักและทำท่าทางตามม้า” ก็กลายเป็นร้องไห้แทน เพราะผงซักฟอกมันกัดตัว ม้าก็รีบมาล้างออกให้ ม้าซึ้งในน้ำใจของลูกโบว์มากเลย คอยเป็นมือขวา และตัวแทนของม้าเสมอ หม่าม้าก็รู้ว่าโบว์เป็นคนที่ขายของเก่ง ทำงานดี เอาใจใส่กับงานเสมอ เป็นคนที่มีความเป็นระเบียบ ม้าภูมิใจมากนะ

 

               - หมอใหญ่ และพยาบาลหลายตึก และนักศึกษาแพทย์ จิตแพทย์ มาคุยกับม้าเรื่องไปเที่ยว ม้าก็เล่าเรื่องที่พวกเราไปเที่ยวให้จิตแพทย์ฟัง

 

               - จ๋า (เพื่อนแบด) มาดูแลม้าตลอดเวลา

 

              - ม้าอาจจะไม่ค่อยพูดว่า “ม้ารักลูก” แต่มันอยู่ในใจม้ามาตลอดว่าม้ารักโบว์ ม้ารู้ว่าโบว์คงรู้ได้จากการกระทำของม้า ม้าเพียงเสียดายที่ไม่ได้มีโอกาสบอกโบว์ก่อนที่โบว์จะจากม้าไป ม้าเสียใจที่ม้าจะไม่ได้เห็นหน้าโบว์อีก แต่ม้าดีใจ ที่มีลูกอย่างโบว์ โบว์ทำดีที่สุดแล้ว

 

                                                                   หม่าม้ารักโบว์มากนะ

                                               


             

 :~)

 ::014::

 ::004::

::004:: ::014::

 ::004::.... ::002::....... ::014::

ขอคารวะ ครอบครัวแด่ "ระดับปัญญาวุฒิ" .  ::014::

ผมน้ำตาซึมครับ...

ขอคารวะจิตใจ  ความกล้าหาญ ของน้องโบว์  ที่ทำเพื่อชาติครับ  ::014::

เศร้าจัง ขอแสดงความเสียใจกับครอบครัวด้วยนะครับ

"พฤษภกาสร อีกกุญชรอันปลดปลง
โททนต์เสน่งคง สำคัญหมายในกายมี
นรชาติวางวาย มลายสิ้น ทั้งอินทรี
สถิตทั่วแต่ชั่วดี ประดับไว้ในโลกา"
 ::014::ขอคาราวะต่อดวงวิญญาณของน้องโบว์  และครับครัวระดับปัญญาวุฒิ  ::014::

ขอคารวะ...ครับครัวระดับปัญญาวุฒิ  ::014::

 ::004:: หลับให้สบายเถอะครับ คุณ.โบว์ สิ่งที่คุณกระทำมีความหมาย ผมขอสดุดีวีรกรรม  และขอคาราวะต่อดวงวิญญาณของคุณ และครอบ ครัวระดับปัญญาวุฒิ ทุกๆท่าน

ขอแสดงความเสียใจอย่างสุดซึ้งกับครอบครัวระดับปัญญาวุฒิด้วยครับ...::014::

 ::014::
 ::004::

 ::004:: ::004:: ::004:: ::014::

 :~) ::014:: น้ำตาคลอเลยครับ

ขอแสดงความเสียใจและร่วมไว้อาลัยกับครอบครัวระดับปัญญาวุฒิครับ  ::014::

เศร้าครับ

ขอให้ดวงวิญญาณไปสู่สุคติ ::014::

น้องเขาไปสบายแล้วครับ มีบุญอย่างยิ่งที่ได้รับพระกรุณาจากสมเด็จท่าน
เหลือไว้แต่นามให้คนล่ำลือถึงวีรสตรี 7 ตุลา 51 ต่อไปครับ 
ด้วยความเสียใจอย่างสุดซึ้งกับครอบครัวระดับปัญญาวุฒิครับ
:'(
ขอบพระคุณท่านทัดมาลาที่คัดลอกข้อความมาจากหนังสือที่ระลึกงานพระราชทานเพลิงศพน้องโบว์นะครับ

คิดทำในสิ่งดีไม่สูญเปล่าครับถึงตัวไม่อยู่แต่ชื่อและความดีของน้องโบว์ยังคงไว้ตลอดไป

.....จงบินไปเถิดคนกล้า
ความฝันสูงค่ากว่าใด
เจ้าคือวิญญาณเสรี
บัดนี้เจ้าชีวาวาย.

ขอคารวะแด่ครอบครัว ระดับปัญญาวุฒิ

ขอแสดงความเสียใจและร่วมไว้อาลัยกับครอบครัวระดับปัญญาวุฒิครับ    ::004::
ขณะอ่านกระทู้นี้ พี่หงา กำลังร้องเพลง นกสีเหลือง อยู่บนเวที พธม ยิ่งทำให้อาลัย ถึงน้องโบว์ จนกลั้นน้ำตาไม่ได้ครับ  ::004::

ผมก็เหมือนกันน้ำตาซึมทุกทีหลับให้สบายนะครับน้อง โบว์

ขอสดุดีในความกล้าหาญและเสียสละของน้องโบว์ ขอแสดงความเสียใจกับครอบครัวปัญญาวุฒิครับ เรื่องราวของน้องโบว์จะถูกจารึกอยู่ในหน้าประวัติศาสตร์การเมืองไทยตลอดไปครับ

ขอสดุดีความกล้าหาญ  และอาลัยจากการจากไป  ขอให้ดวงวิญญาณไปสู่สุขคติ 

ขอให้จงหลับสบายครับพี่โบว์

อธรรมจะต้องแพ้ความดี

ขอแสดงความเสียใจด้วยครับ
คุณโบว์กล้าหาญมาก
หลับให้สบายนะครับ..

เศร้าเลยครับ
ขอแสดงความเีสียใจกับครอบครัวระดับปัญญาวุฒิและเพื่อนๆ ของน้องโบว์ด้วยครับ

สัญญาครับว่าคนอยู่จะสู้ต่อไป....

 8)...ขอแสดงความเสียใจกับครอบครัว  ระดับปัญญาวุฒิ...อย่างสุดซึ้ง....




...และขอสาป...แช่ง...ให้คนที่บอกว่าน้อง...หนีบระเบิดไปเอง...

...จงตายตกตามกันไป.... 8)

หลับให้สบายนะครับ คนข้างหลังจะสู้ต่อไป และต่อไป  และต่อไปครับ   ::014::

 ::004:: ::004:: :~) :~) ::014:: ขอให้ดวงวิญญาณไปสู่สุคติ วีรสตรีคนกล้า ::014::

ผู้ชายอกสามศอกอย่างผมยังอายครับ คุณโบว์เธอกล้าหาญเข้มแข็งและเสียสละเหลือเกิน

 ::004::  ::014::

ขอคารวะ...ครับครัวระดับปัญญาวุฒิ   ::014::

ครอบครัวของ วีรชน คนกล้า

::014::

ขอร่วมแสดงความเสียใจกับครอบครัวระดับปัญญาวุฒิ.......ด้วยความเคารพ