เว็บบอร์ดสนทนาภาษาปืน

(http://i223.photobucket.com/albums/dd277/akapong/Love/25020807edit.gif) (http://hilight.kapook.com/view/30281)


วันนี้เราอาจรู้สึกผูกพันต่อสิ่งหนึ่ง
จนคิดว่าเราขาดไม่ได้
แต่เวลาจะทำให้ทุกอย่างเปลี่ยนแปลงไป
สักวันเราจะรู้ว่าสิ่งที่เราผูกพันในวันนี้
เป็นแค่ส่วนหนึ่งที่เติมชีวิตเรา
ไม่ใช่ทั้งหมดของชีวิตเรา

วันหนึ่งหากเรามีโอกาสได้เจอสิ่งที่ถูกใจสิ่งใหม่
ที่เราคิดว่าเราพึงใจ ปรารถนา ต้องการ ขาดไม่ได้
เราก็จะเริ่มผูกพันกับสิ่งใหม่ได้ในเวลาไม่นานนัก

เมื่อเวลาหนึ่งผ่านไป จะสอนเราได้เองว่า
ความผูกพันกับสิ่งใดๆ ในช่วงเวลาหนึ่ง
จะเป็นความสุขในช่วงเวลานั้นๆ
อย่าได้ไปยึดติด อย่าได้ไปใช้ชีวิตทั้งชีวิตหลุ่มหลง
คิดเสียว่า เราโชคดี ที่มีโอกาสได้ผูกพันกับสิ่งที่เรารัก

ความผูกพัน ก็เหมือนกับความรัก
หรืออาจจะเป็นผลพวงที่มาจากความรัก
หากเรารักใครคนใดคนหนึ่งมาก
เราก็จะรู้สึกกว่าผูกพันมาก
แต่ความผูกพันที่ว่า ไม่ได้หมายถึงการหยุดตัวเอง
ไว้กับสิ่งนั้น เพราะคนทุกคน ย่อมผูกพันกับหลายๆ สิ่ง

เปรียบเสมือนเรามีแก้วน้ำอยู่หนึ่งใบ
ในยามเช้า เราอาจต้องใช้แก้วใบนี้ดื่มนม..
พออากาศร้อนหน่อย...เราอาจต้องการน้ำเย็นๆ
บางครั้งที่เราไม่สบาย...เราอาจต้องการน้ำอุ่น
ใจเราก็เหมือนกับแก้วน้ำ...ต้องเติมสิ่งต่างๆ
ในเวลาที่แตกต่างกัน...ตามความเหมาะสม..
หากเราเติมน้ำเย็นลงไปในแก้ว
แล้วเติมน้ำร้อนลงไปในทันที...ในแก้วใบเดียวกัน..
เราก็จะพบว่า...แก้วใบนั้น...ก็จะร้าว...แล้วเริ่มแตก
ซึ่งก็เหมือนกับใจเรา...

ความผูกพันต่อสิ่งหนึ่งสิ่งใดในช่วงเวลาหนึ่ง...ไม่ผิด
ถ้าเราค่อยๆ ปรับใจ ปรับตัวของเราเอง
ให้กลับคืนในเวลาที่ควร
เพราะอย่างน้อยที่สุด...เราก็มีโอกาส...ได้ผูกพัน
ซึ่งก็เหมือนเราได้มีโอกาส...ได้รักนั่นเอง

แต่ถ้าคุณพอใจ...จงรัก และมอบความรักให้กับเค้า
แม้มันจะไม่กลับมาหาคุณก็ตาม
จงดีใจที่ได้รักซะวันนี้
ดีกว่าที่จะมานั่งเสียใจในวันหน้า
จงภูมิใจที่มีความใคร่ เสน่หา
เพราะมันจะไม่ย้อนกลับมาหาอีกต่อไป   (http://hilight.kapook.com/view/30281)

อยากเก็บความผูกพัน..ที่กลายเป็นความรักไว้เป็นของเราให้นานๆ
ทั้งที่รู้ว่าจุดจบจะเป็นเช่นไร...แต่ก็สุขใจที่ได้มีความรู้สึกดีๆแบบนี้ และจะอยู่ในใจตลอดไป

กลางปี  2539 ผมเองรู้สึกท้อแท้กับชีวิตหลายๆเรื่อง  จนวันหนึ่งหลานของเจ้านายแนะนำให้รู้จักับใครบางคน  ที่มีปัญหา คล้ายๆกับผม

จากการที่มีหน้าที่ต้องคอยดูแลอย่าให้เขาเครียด  อย่าคิดมาก  กับปัญหาที่เจอ ผมเองมีหน้าที่แค่พี่เลี้ยง  ผู้ดูแล  หรือจะเรียกว่าการ์ด  ก็สุดที่จะเรียก

บางคนอาจะจะกำลังมองว่าผมแต่งนิยาย  ผมไม่ว่า  แต่วันนี้  ผมคิดว่าผมมีโอกาสได้บอกเล่าความในใจ  หลังจากนั้เกือบ 4 เดือน ทุกอย่างก็

กลายเป็นอะไรที่เหนือไปกว่านั้น   

อาจเป็นเพราะทุกเช้า - เย็น  ต้องไปรับส่งจากบ้าน - มหาวิทยาลัย  แถวรังสิต  ซึ่งตัวเขาก็มิได้เป็นลูกเจ้าขุนมูลนาย  หรือตระกูล เศรษฐี 

อาศัยช่วยด้วยใจ  เนื่องด้วยเข้าใจดีถึงจิตใจ , ความรู้สึก ของเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง  ที่เจอปัญหาที่ค่อนข้างหนัก

วันหยุด  อยากไปใหน ก็บอกมา  ใอ้จักร  พาไป  ได้ทุกที่ 

ความสัมพันธ์ค่อยๆพัฒนาไปตามลำดับ  แต่ไม่เคยมีอะไรเกินเลยไปในทางไม่ดี  ไอ้จักรมีโอกาสที่ดีที่สุดคือ  จูบที่หน้าผาก  แล้วกอดพร้อม

ทั้งร้องให้โดยไม่รู้สึกอายใคร  ตอนไปส่งน้องเขาที่  ดอนเมือง

ปลายปี  2540  พ่อของน้องเขากลายเป็นบุคคลล้มละลาย  จากนโยบายของ  นาย 23  ตอนสมัยเป็น รอง  นาย..ก...

ต้องย้ายไปอยู่  ยุโดรป ( ขอไม่บอกเมือง)  กับแม่เลี้ยงของน้องเขา

ปัจจุบันผ่านไปเกือบ  11  ปี  เรามีโอกาสได้เจอกัน 1 - 2 ปี ต่อครั้ง  น้องเขาไม่เคยคบไคร ( อันนี้มีน้าเขาเป็นคนยืนยัน )  ผมเองก็ไม่เคยมี

แฟน  เอาลูกของญาตมาเลี้ยงเป็นลูกบุญธรรม 1 คน  เป็นผู้ชายตอนนี้  อายุ 7 ย่าง 8 ขวบ แล้ว (  รับมาเมื่อวันที่ 14 พ.ย. 2543 ตอนเขา

10  เดือน กับ 10 วัน ( วันที่ 16 พ.ย. 2543  สองตัวล่างออก 10  ไอ้จักร ได้  6,000 )

ทุกวันนี้  ผมกับน้องเขาไม่เคยโทร.หากัน  แม้แต่   MAIL  ยังไม่เคยแลกกัน  อาศัยเจอกันเมื่อน้องเขามาเมืองไทย  แล้วมีพี่อีกคนที่  กทม.

คอย ติดต่อเป็นสื่อกลางให้

สัญาที่ให้กันใว้  อีก5ปี ครับ 

อย่างที่กล่าวไว้ข้างต้น  ทุกอาจคิดว่าผมโม้  ผมแต่งนิยาย 

แต่ที่เขียนมาทั้งหมด  เพราะน้องเขาเพิ่งกลับมาเมื่อวันที่  17  ลงมานราฯ มาเที่ยวงานแข่งเรือกอและ  จะกลับวันที่  28 

และนั่งอยู่ข้างๆตอนนี้

และผมเองก็ไม่เคยละเมิดหรือผิดสัญญาบางอย่าง 


คือ


[/b][/color]

ใอ้จักร.......หนอ.........ใอ้จักร


 

 ::002::

คิดถึงคุณหน่อยจังเลย.........อิอิ

แบบนี้เรียกว่า ผูก1000 ได้หรือเปล่าน้า.......^^

ขอบคุณครับพี่ยอดทีนำมาฝากกัน ทำให้คิดถึง ณ.ช่วงเวลาหนึ่ง สถานที่หนึ่ง และคนๆหนึ่งมันเป็นความรู้สึกและความทรงจำที่ดีๆครับ ::014::

คงเป็นบุญ ทำ กรรม แต่ง หรือบาปกรรมที่ต้องชดใช้กันมั้งครับ ถึงต้องเจอ ต้องรัก ต้องเจ็บ ต้องผูกพันธ์กัน ในชาตินี้  :VOV:

ขอบคุณมากครับ

..ขอบคุณครับ..น้ายอด.. ::002::

...

ยอดสมชื่อ..... ::002::

ขอบคุณครับ    ด้วยรักและผูกพัน ;D

น้ำตาแทบไหล นับถือครับ