|
หัวข้อ: ลูก"เถียง"พ่อแม่...แก้อย่างไร เริ่มหัวข้อโดย: yod - รักในหลวง ครับ ที่ กุมภาพันธ์ 01, 2009, 08:00:25 PM (http://pics.manager.co.th/Images/552000001219601.JPEG)
พ่อแม่จะรู้สึกอย่างไรหากวันหนึ่งลูกที่เราคอยเลี้ยงดูมาขึ้นเสียงเถียงเราโดยที่ไม่ฟังเสียงใคร?!! ปัญหาหนึ่งเมื่อลูกเริ่มที่จะมีความคิดเป็นของตัวเอง เริ่มโตพอที่จะรู้จักตัดสินใจในการทำสิ่งใดสิ่งหนึ่ง พ่อแม่หลายคนจึงอาจเจอปัญหาที่คล้ายๆกันในเรื่องของพฤติกรรมของลูก โดยเฉพาะคำพูดของลูกที่อาจดูก้าวร้าว และดูเหมือนว่า ความเข้าใจระหว่างพ่อแม่และลูกจะหายากกว่าที่ผ่านมา แต่ทว่าคงไม่ใช่เรื่องดีแน่ถ้าในขณะที่ลูกกำลังเสียงดังใส่พ่อแม่นั้น พ่อแม่ได้โต้ตอบกลับมาในน้ำเสียงที่ดังไม่แพ้กัน ในเรื่องนี้ พญ.สุธิรา ริ้วเหลือง จิตแพทย์เด็กและวัยรุ่น และ รองผู้อำนวยการฝ่ายการแพทย์ สถาบันสุขภาพจิตเด็กและวัยรุ่นราชนครินทร์กล่าวว่า "เมื่อลูกเริ่มโตพอที่จะมีความคิดเป็นของตัวเอง อาจมีบางครั้งที่เขาเริ่มไม่ยอมทำตามที่พ่อแม่บอก และมั่นใจในสิ่งที่ตัวเองคิดว่าถูกต้องเสมอไป ดังนั้นความเข้าใจระหว่างพ่อแม่และลูกอาจถูกบั่นทอนลงไปได้ ซึ่งไม่มีครอบครัวไหนอยากให้ลูกโตมาเป็นคนเอาแต่ใจตัวเอง ยึดตัวเองเป็นหลักโดยที่ไม่ฟังเสียงใคร แต่การที่ลูกเริ่มที่จะเถียงพ่อแม่นั้นได้เป็นสัญญาณที่บอกว่าเขามีความคิด มีเหตุผล ดังนั้นพ่อแม่ควรจะคำนึงไว้ว่า ลูกเริ่มมีความคิดที่เป็นของตัวเองแล้ว ลูกไม่ใช่เด็กๆที่เราจะบอกอะไรแล้วเขาจะทำตามทุกอย่างเหมือนเมื่อก่อน เมื่อเด็กมีเหตุผลร่วมกับอารมณ์" "สิ่งที่พ่อแม่ควรทำอย่างแรกคือต้องเข้าใจเขาก่อนว่า สิ่งที่ลูกเป็นนั้นคือพัฒนาการของเขาที่เริ่มมองตัวเองเป็นหลัก เด็กวัยนี้จะคิดว่าเขาถูกต้องเสมอ เราต้องรับฟังเขาก่อน โดยที่ให้เขาชี้แจงว่าทำไมถึงคิดอย่างนั้น พ่อแม่และลูกต้องแชร์กันเช่น หากลูกเถียงว่า ของเล่นชิ้นนี้เป็นของเขา เขาซื้อมาเอง เราต้องถามว่า เอาเงินทีไหนไปซื้อ เราต้องถามถึงสาเหตุและให้เขาพูดอย่างมีเหตุผล หรือถ้าหากเขาไม่ทำการบ้าน แต่บอกว่าทำแล้ว เราต้องบอกลูกว่าอย่าเถียงพ่อแม่ เพราะมันไม่ดี ถ้าทำการบ้านแล้วให้เอามาให้พ่อแม่ดูด้วย เราต้องเชื่อก่อนแล้วหลักฐานค่อยตามมา เราไม่ต้องต่อว่า ถ้าทำการบ้านไม่เสร็จ ก็บอกว่าไม่เสร็จ หาทางออกให้เขาใจเย็น ในขณะที่พ่อแม่ก็ต้องอดทนและเข้าใจพฤติกรรมของลูกด้วย ซึ่งหากผู้ใหญ่เริ่มต้นด้วยความเข้าใจ รับฟัง มีเหตุผล เด็กก็จะเถียงน้อยลง แต่ถ้าเราบังคับ ใช้อำนาจในทางที่ไม่ถูกไม่ควร เด็กก็จะไม่ยอม ถ้าพ่อแม่เสียงดัง เมื่อลูกโตขึ้น มีอิสระ เขาก็จะทำกับพ่อแม่เช่นนั้นเหมือนกัน" พญ.สุธิราแนะ อย่างไรก็ดี เมื่อการถกเถียงมักมีอารมณ์เข้ามาด้วยเสมอ ถ้าลูกเสียงดังพ่อแม่ต้องมีสัญญาณเตือน ไม่ว่าจะเป็นคำพูด น้ำเสียง เพราะพ่อแม่ต้องจัดการอารมณ์ของลูกให้ได้ก่อน มิเช่นนั้นเขาก็จะไม่รับฟังอะไรทั้งสิ้น แต่หากในทางธรรมแล้ว ปัญหาการถกเถียงของลูกนั้นแม่ชีศันสนีย์ เสถียรสุตได้ให้คำแนะนำว่า "เวลาที่เราถกเถียงกันคุณแม่ขุ่นมัวหรือเปล่าคะ ถ้าคุณแม่ไม่ขุ่นมัวการถกเถียงนั้นก็เป็นโอกาสให้เด็ก ๆ กับเราได้มีโอกาสเรียนรู้ร่วมกัน แต่ถ้าเผื่อว่าคุณแม่ขุ่นมัวคราวนี้มันเป็นการขัดแย้งแล้ว ลูกจะเอาอย่าง แม่จะเอาอย่าง เวลาที่เราขุ่นมัวเพราะกิเลสเข้าครอบงำ การขัดแย้งจะไม่มีใครได้เรียนรู้เลย ขอให้เรารักษาใจในฐานะที่เป็นแม่ ที่จะสอนให้ลูกรู้โดยการปฏิบัติของเราว่าการแสดงความคิดเห็นด้วยการพูดนั้น ทุกคนมีสิทธิ์ที่จะทำได้ แต่ขอให้เคารพกันด้วยการทำหน้าที่ที่จะรักษาใจของเราในขณะแสดงความคิดเห็นนั้นอย่าให้มีกิเลสเข้าครอบงำ การฝึกให้มีโอกาสพูดคุยกันนั้นเด็ก ๆ จะกล้าหาญมากขึ้นและถ้าเผื่อจะให้จิตสำนึกที่เขาจะรู้ว่าเขาควรจะพูดอะไรในเวลาไหนและ การใช้โอกาสแห่งการพูดนั้นจะทำให้คนไม่ทุกข์ยากได้อย่างไร คราวนี้ลูกของเราจะเก่งขึ้นจากโอกาสที่คุณแม่ให้ ขอให้คุณแม่รักษาใจของคุณแม่อย่าให้มีกิเลสเข้าครอบงำในขณะที่เรากำลังแสดงความคิดเห็นกับลูกเอาไว้ นั่นเป็นโอกาสที่ดีที่ลูกจะได้เรียนรู้ว่าความสงบเย็นของจิตนั้นการถกเถียงจะเป็นประโยชน์ไม่ใช่การขัดแย้งเพราะมีกิเลสเข้าครอบงำ ขอให้มีความสุขกับการที่ได้แสดงความคิดเห็น" สิ่งเหล่านี้เปรียบเสมือนแนวทางปฏิบัติที่พ่อแม่ควรตระหนักก่อนที่ความสัมพันธ์และความเข้าใจระหว่างพ่อแม่และลูก จะถูกบั่นทอนทุกวันๆเพียงเพราะคำพูดที่ไม่เข้าใจกัน ดังนั้นหากเราหันหน้ามาคุยกันอยู่บนเหตุผลก็คงเป็นเรื่องที่ดีสำหรับทุกคน ในขณะที่ลูกๆเองก็ไม่ควรลืมว่า การที่ลูกขึ้นเสียงกับพ่อแม่ ไม่ว่าจะด้วยเรื่องอะไรนั้นนับเป็นการสร้างบาปโดยปริยาย หัวข้อ: Re: ลูก"เถียง"พ่อแม่...แก้อย่างไร เริ่มหัวข้อโดย: PU45™ ที่ กุมภาพันธ์ 01, 2009, 08:07:21 PM พ่อแม่ต้องปรับตัวให้เข้ากับสภาวะแวดล้อมในปัจจุบันด้วยครับ หากยึดถือเรื่องเก่าโบราณคร่ำครึก ก็เข้ากันไม่ได้ พ่อแม่ยุคเก่าเล่นเน็ตไม่เป็น เห็นคอมฯเป็นเรื่องน่ารังเกียจ การแต่งกายตามสมัยนิยมเป็นเรื่องน่าระแวง ฯลฯ ........ บุพการีต้องปรับต้องให้เข้ายุคด้วยครับจึงเกิดช่องว่าง ของปัญหาน้อยลง ...... ผมอยู่ในพวก ปัจฉิมวัย แต่พยายามศีกษาหาแนวทางจนลูกๆรับได้ มีอะไรเราสามารถ ติดต่อสื่อสารและแก้ไขปัญหาได้ตลอดเวลา โดยไม่ยึดถือความคิดเก่าๆมาเป็นบรรทัดฐาน แค่นี้ก็สร้างความสุข ได้ในระดับหนึ่ง ............. แต่ถ้าถามว่าตามทันได้แค่ไหน ตอบได้เลยว่า ไม่มากนักหรอก ทำใจครับ ทำใจ หัวข้อ: Re: ลูก"เถียง"พ่อแม่...แก้อย่างไร เริ่มหัวข้อโดย: PU45™ ที่ กุมภาพันธ์ 01, 2009, 08:57:20 PM อยากให้ลูกรัก :VOV: :VOV: ...... ต้องห่างลูกให้มากที่สุด :<><> :<><> หัวข้อ: Re: ลูก"เถียง"พ่อแม่...แก้อย่างไร เริ่มหัวข้อโดย: ~ Sitthipong - รักในหลวง ~ ที่ กุมภาพันธ์ 01, 2009, 09:18:43 PM อยากให้ลูกรัก :VOV: :VOV: ...... ต้องห่างลูกให้มากที่สุด :<><> :<><> หัวข้อ: Re: ลูก"เถียง"พ่อแม่...แก้อย่างไร เริ่มหัวข้อโดย: PU45™ ที่ กุมภาพันธ์ 01, 2009, 09:24:58 PM อยู่ที่วัยครับ ปฐมวัย ก็ต้องใกล้ชิดอบรมบ่มนิสัย โตมาหน่อยก็ห่างนิดๆแบบแสดงความไว้วางใจเขา แต่ก็อยู่ในสายตาตลอด อบรมสั่งสอนกันอีกแบบหนึ่ง การชิดมากเกินไปทำให้ลูกรู้สึกอึดอัด หาว่าเราระแวง ไม่ไว้ใจ ........ เด็กคิดว่าตัวเองเป็นผู้ใหญ่แล้ว ดูแลตัวเองได้ ยิ่งชิดมากเด็กก็จะถอยห่างไปเรื่อยๆ หัวข้อ: Re: ลูก"เถียง"พ่อแม่...แก้อย่างไร เริ่มหัวข้อโดย: PU45™ ที่ กุมภาพันธ์ 01, 2009, 09:29:26 PM ในทางกลับกัน หากเราแสดงว่าห่างเพราะไว้ใจเขา แต่ก็เกริ่นว่าหากมีปัญหาให้มาปรึกษาได้ทุกกรณี พ่อแม่ก็จะได้รับความไว้วางใจมากขึ้น เพราะเป็นการให้เกียรติลูก แต่หากลูกมีปัญหาก็กล้าเข้ามาขอคำแนะนำ ส่วนบรรดาพ่อแม่ที่คิดว่าลูกยังเด็ก แถมโง่ไม่ทันโลก ลูกก็จะมีแนวคิดเป็นปฎิปักษ์ ตอบโต้ตลอดเวลา พ่อแม่ น่าจะรู้ดีว่าลูกตัวเองเป็นคนแบบไหน ....... สำหรับผมแล้วการไว้ใจลูกทำให้ลูกสบายใจและเข้าหาตลอด หัวข้อ: Re: ลูก"เถียง"พ่อแม่...แก้อย่างไร เริ่มหัวข้อโดย: ~ Sitthipong - รักในหลวง ~ ที่ กุมภาพันธ์ 01, 2009, 09:35:10 PM ขอบคุณครับ น้า ปู ::014::
หัวข้อ: Re: ลูก"เถียง"พ่อแม่...แก้อย่างไร เริ่มหัวข้อโดย: มะเอ็ม ที่ กุมภาพันธ์ 01, 2009, 10:13:11 PM ....แต่เมื่อก่อนก็เคยเป็นครับสมัยวัยรุ่น ::014::
หัวข้อ: Re: ลูก"เถียง"พ่อแม่...แก้อย่างไร เริ่มหัวข้อโดย: E_mail ที่ กุมภาพันธ์ 02, 2009, 12:37:24 AM ลูกสาวคนโตของผมเพิ่ง3ขวบครึ่งครับ เลยยังไม่มีปัญหาอะไร
แต่3ขวบก็มีความคิด/การตัดสินใจประสา3ขวบ....ก็ต้องฟังกัน อย่างมากผมก็ใช้วิธีอ้อนเอา น๊า.....ทำอันนั้นน๊า ไม่ทำอันนี้น๊า......ก็ได้ผลดีทุกครั้ง อันไหนที่เป็นเรื่องถูก/ผิดแกรู้อยู่แล้ว ถ้าดื้อแพ่งนักก็จ้องเอาทีนึง อันไหนที่เป็นเรื่องของทางเลือกก็ต่อรองกันไป :D อยากให้ลูกฟังเรา เราก็ต้องพยายามฟังแกด้วย สำคัญมากคือถ้าอยากให้ลูกเชื่อเรา เราต้องซื่อสัตย์กับลูก ต้องรักษาสัญญาอย่างยิ่งยวด ต้องไม่ผิดนัด ต้องไม่ผิดคำพูด ต้องไม่หลอกเด็กเด็ดขาด....เด็กๆเค้า"จำ"ครับ ;) หัวข้อ: Re: ลูก"เถียง"พ่อแม่...แก้อย่างไร เริ่มหัวข้อโดย: ป้อมทอง พรานชุมไพร ที่ กุมภาพันธ์ 02, 2009, 01:09:53 AM แก้ได้ด้วย เหตุผล
ลูกจะมีความคิดและภาวะวิสัย เมื่อเริ่มเป็นวัยรุ่น ปัญหาของแต่ละบ้านไม่เหมือนกัน ลองปรับวิธีแก้ไข ปรึกษาเพื่อน พี่ ที่ใกล้ชิด อย่ามองข้ามปัญหา อย่าคิดว่าตนเองถูกเสมอไป หัวข้อ: Re: ลูก"เถียง"พ่อแม่...แก้อย่างไร เริ่มหัวข้อโดย: NaiMai>รักในหลวง ที่ กุมภาพันธ์ 02, 2009, 07:41:27 AM อยากให้ลูกรัก :VOV: :VOV: ...... ต้องห่างลูกให้มากที่สุด :<><> :<><> อยู่ที่วัยครับ ปฐมวัย ก็ต้องใกล้ชิดอบรมบ่มนิสัย โตมาหน่อยก็ห่างนิดๆแบบแสดงความไว้วางใจเขา แต่ก็อยู่ในสายตาตลอด อบรมสั่งสอนกันอีกแบบหนึ่ง การชิดมากเกินไปทำให้ลูกรู้สึกอึดอัด หาว่าเราระแวง ไม่ไว้ใจ ........ เด็กคิดว่าตัวเองเป็นผู้ใหญ่แล้ว ดูแลตัวเองได้ ยิ่งชิดมากเด็กก็จะถอยห่างไปเรื่อยๆ ในทางกลับกัน หากเราแสดงว่าห่างเพราะไว้ใจเขา แต่ก็เกริ่นว่าหากมีปัญหาให้มาปรึกษาได้ทุกกรณี พ่อแม่ก็จะได้รับความไว้วางใจมากขึ้น เพราะเป็นการให้เกียรติลูก แต่หากลูกมีปัญหาก็กล้าเข้ามาขอคำแนะนำ ส่วนบรรดาพ่อแม่ที่คิดว่าลูกยังเด็ก แถมโง่ไม่ทันโลก ลูกก็จะมีแนวคิดเป็นปฎิปักษ์ ตอบโต้ตลอดเวลา พ่อแม่ น่าจะรู้ดีว่าลูกตัวเองเป็นคนแบบไหน ....... สำหรับผมแล้วการไว้ใจลูกทำให้ลูกสบายใจและเข้าหาตลอด ;D เป็นจริงอย่างที่พี่ปูบอกทุกประการ ;D หัวข้อ: Re: ลูก"เถียง"พ่อแม่...แก้อย่างไร เริ่มหัวข้อโดย: cobra-รักในหลวง ที่ กุมภาพันธ์ 02, 2009, 09:12:53 AM จริงครับ เด็กสมัยนี้เลี้ยงยากครับ อาจจะเป็นเพราะในปัจจุบันเรามีความเข้าใจในตัวเด็กมากขึ้น การเลี้ยงดูลูกเลยแตกต่างจากสมัย่อนที่พ่อแม่เราเลี้ยงดูเรา ทุกวันนี้ต้องหาหนังสือเกี่ยวกับเด็กมาอ่านให้มากๆ เพื่อที่จะสามารถพูดคุยกับลูกได้ ลูกผมตอนนี้ อยู่ในวัยที่เรื่มมีความคิดเป็นของตัวเอง จนดูเหมือนกับว่า เขาดื้อมากครับ เวลาคุยกับลูกบางครั้งต้องพยายามพูดด้วยน้ำเสียงปกติ เพื่อที่จะได้คุยกับเขารู้เรื่อง ลำบากจริงๆครับ
หัวข้อ: Re: ลูก"เถียง"พ่อแม่...แก้อย่างไร เริ่มหัวข้อโดย: ลานดาว ที่ กุมภาพันธ์ 02, 2009, 11:50:54 AM ตามทฤษฎี ...... พฤติกรรมเด็กที่เปลี่ยนแปลงแล้วน่ากลัว และต้องติดตามอย่างใกล้ชิด มีประมาณ 3 ช่วง คือ เด็กที่กำลังขึ้น ม. 2 อีกช่วงก็คือ ม.5 และเด็กมหา'ลัย ก็ปี 2 ขึ้นปี 3 เป็นช่วงที่เพื่อนๆ และสิ่งแวดล้อม นำพาได้มากที่สุด หัวข้อ: Re: ลูก"เถียง"พ่อแม่...แก้อย่างไร เริ่มหัวข้อโดย: phot99 ที่ กุมภาพันธ์ 02, 2009, 04:26:51 PM สมัยผมเป็นเด็กเขาแก้กันด้วยไม้เรียว..
สมัยนี้แก้ยากขั้นตอนมันเยอะครับ หัวข้อ: Re: ลูก"เถียง"พ่อแม่...แก้อย่างไร เริ่มหัวข้อโดย: บ่าวอู๋ ที่ กุมภาพันธ์ 02, 2009, 04:32:09 PM เคยเจอแต่ลูกชาวบ้าน...พูดมาก...สนทนาไม่ยอมหยุด... ::005::
หัวข้อ: Re: ลูก"เถียง"พ่อแม่...แก้อย่างไร เริ่มหัวข้อโดย: ตึก ที่ กุมภาพันธ์ 02, 2009, 05:02:55 PM ผมยังไม่มีลูกด้วยสิ แต่สมัยผมเด็กๆไม่กล้าเถียงพ่อแม่หรอกครับโดนซัดแน่ ยิงเถียงมากยิ่งโดนหนักในกรณีที่เราผิดนะครับ
หากเด็กเถียงด้วยเหตุผลและไม่กร้าวร้าวก็ต้องรับฟัง หัวข้อ: Re: ลูก"เถียง"พ่อแม่...แก้อย่างไร เริ่มหัวข้อโดย: oil ที่ กุมภาพันธ์ 02, 2009, 07:06:38 PM แก้ที่โครโมโซมตัวเจริญพันธ์สิครับ เพราะตอนเด็กๆชอบเถียงพ่อแม่ โตหน่อยเถียงครูบาอาจารย์ พอทำงานก็เถียงเจ้านาย เป็นใหญ่สวมหัวโขนกำมะลอก็กดขี่ความคิดคนอื่น ใครเห็นแตกต่างต้องโดนทำโทษ
พอมันเจริญพันธ์โครโมโซมที่หมักหมม รหัสอุบาทว์นี้ก็ถ่ายทอดให้กับใข่ใบหนึ่ง ยิ่งถ้าใข่ใบนั้นก็อุดมไปด้วยโครโมโซมรหัสเดียวกัน ผลผลิตที่ได้ก็คือลูกที่ชอบเถียงเจ้าของโครโมโซมนั้นๆ หัวข้อ: Re: ลูก"เถียง"พ่อแม่...แก้อย่างไร เริ่มหัวข้อโดย: คมขวาน รักในหลวง ที่ กุมภาพันธ์ 02, 2009, 08:36:11 PM อยากให้ลูกรัก :VOV: :VOV: ...... ต้องห่างลูกให้มากที่สุด :<><> :<><> อะ...................ฟิ๊วววววววววววว..........ไปแระ... :OO :OO :OO หัวข้อ: Re: ลูก"เถียง"พ่อแม่...แก้อย่างไร เริ่มหัวข้อโดย: SEEZ ..รักในหลวง.. ที่ กุมภาพันธ์ 03, 2009, 09:13:29 AM ลูกชายผม 3 ขวบ 2 เดือน ก็กำลังพูด ( มาก ) ครับ แบบว่าทั้งบ้านจะมีเสียงลูกผมตลอดทั้งวันครับ ประมาณว่า "พ่อคับ นี้อะไรอะ " " พ่อคับทำไมมันเป็นยั่งงั้นอะ" "พ่อคับพ่อพูดแบบนี้ซิ" พอเวลาผมดุ (ด้วยสายตา) "แม่คับทำไมพ่อทำตายั่งงั้นอะ" ::005:: ::005:: ::005:: ส่วนเสียงคนอื่นตัวประกอบครับ ;D ;D ;D
หัวข้อ: Re: ลูก"เถียง"พ่อแม่...แก้อย่างไร เริ่มหัวข้อโดย: Skynavy ที่ กุมภาพันธ์ 03, 2009, 11:30:44 AM ::014:: ขอบคุณคุณ yod และพี่ๆทุกท่านมากครับ ได้แนวทางที่ดีมาก ::002:: ลูกสาวผม ปีนี้สี่ขวบ แต่มีความคิดเป็นของตัวเองดีในระดับที่น่าพอใจเลยครับ :D
หัวข้อ: Re: ลูก"เถียง"พ่อแม่...แก้อย่างไร เริ่มหัวข้อโดย: 4FU ที่ กุมภาพันธ์ 03, 2009, 12:21:54 PM เคยเจอลูกคนข้างบ้าน มันเถียงแม่มันฉอดๆๆ ( เด็กผู้หญิงอายุ 16 ปีโดยประมาณ )
น่าโดนตบจริงๆอีเด็กคนนี้ แม่มันก็หงอไม่กล้าว่าลูก ไอ้ฟูเห็นแล้วหงุดหงิดแทน เป็นลูกไอ้ฟูแล้วมันมาเถียงฉอดๆอย่างนี้ โดนตบกระเด็นไป 7 เมตรแน่ หัวข้อ: Re: ลูก"เถียง"พ่อแม่...แก้อย่างไร เริ่มหัวข้อโดย: จันทร์เจ้า ที่ กุมภาพันธ์ 04, 2009, 10:55:53 AM ขอบคุณคุณ YOD และพี่ ปู ค่ะ :) หัวข้อ: Re: ลูก"เถียง"พ่อแม่...แก้อย่างไร เริ่มหัวข้อโดย: NatthaphoN_ ที่ กุมภาพันธ์ 04, 2009, 11:50:59 AM เคยเจอลูกคนข้างบ้าน มันเถียงแม่มันฉอดๆๆ ( เด็กผู้หญิงอายุ 16 ปีโดยประมาณ ) เดี๋ยวถึงเวลานั้นก็รู้ ว่าจะได้ตบหรือได้ไหว้มัน...ท่านฟู ;Dน่าโดนตบจริงๆอีเด็กคนนี้ แม่มันก็หงอไม่กล้าว่าลูก ไอ้ฟูเห็นแล้วหงุดหงิดแทน เป็นลูกไอ้ฟูแล้วมันมาเถียงฉอดๆอย่างนี้ โดนตบกระเด็นไป 7 เมตรแน่ หัวข้อ: Re: ลูก"เถียง"พ่อแม่...แก้อย่างไร เริ่มหัวข้อโดย: E_mail ที่ กุมภาพันธ์ 04, 2009, 11:55:36 AM เคยเจอลูกคนข้างบ้าน มันเถียงแม่มันฉอดๆๆ ( เด็กผู้หญิงอายุ 16 ปีโดยประมาณ ) เดี๋ยวถึงเวลานั้นก็รู้ ว่าจะได้ตบหรือได้ไหว้มัน...ท่านฟู ;Dน่าโดนตบจริงๆอีเด็กคนนี้ แม่มันก็หงอไม่กล้าว่าลูก ไอ้ฟูเห็นแล้วหงุดหงิดแทน เป็นลูกไอ้ฟูแล้วมันมาเถียงฉอดๆอย่างนี้ โดนตบกระเด็นไป 7 เมตรแน่ ฮา...... ::007:: หัวข้อ: Re: ลูก"เถียง"พ่อแม่...แก้อย่างไร เริ่มหัวข้อโดย: submachine -รักในหลวง- ที่ กุมภาพันธ์ 04, 2009, 12:22:58 PM เด็กจะเถียงพ่อแม่ ต้องแก้แต่เด็กล่ะครับ
โตมาก็ไม้แก่ดัดยาก พ่อแม่บางคนบอก โตมาเข้าโรงเรียนเดี๋ยวครูสอนเอง โตมาเดี๋ยวมันก็รู้เรื่องเอง ฮ่วย..ย.ย.... หัวข้อ: Re: ลูก"เถียง"พ่อแม่...แก้อย่างไร เริ่มหัวข้อโดย: E_mail ที่ กุมภาพันธ์ 04, 2009, 12:43:45 PM เอาเฉพาะที่พี่ซับฯพูด คืนวันเสาร์เพิ่งคุยกับคนรู้จัก ประเภทบ้านๆ รวยมาจากขายที่ดิน
ลูกเขาเรียนโรงเรียนเดียวกับลูกสาวแต่อยู่ชั้นป.3 กำลังหาทางจะย้ายโรงเรียนลูกเทอมหน้า....บอกว่าไม่ไหวแล้วเพราะ 1.ลูกดื้อมาก พูดไม่รู้ฟัง(สำนวนใต้) สั่ง/ห้ามอะไร"มันจะถามหมดว่าทำไมต้อง ทำไมไม่ แล้วจะเปลี่ยนเป็นแบบนี้ได้ไหม?" ไม่เคยไม่ต้องอธิบาย 2.ซนมาก เห็นอะไรเป็นรื้อมาเล่นหมด 3.เดี๋ยวนี้พูดกันไม่รู้เรื่องแล้ว ลูกเขามีภาษาของเขาเอง เดี๋ยวไทยเดี๋ยวอังกฤษ ผสมกับภาษาอะไรก็ไม่รู้ มั่วไปหมด ฯลฯ ผมฟังกลับรู้สึกว่าโรงเรียนนี้"เจ๋งเป้ง" ...... แค่พ่อกับแม่พยายามอธิบาย,ให้ความสำคัญกับการพูดคุย+สื่อสารกันอย่างสม่ำเสมอ พี่ซับฯเข้าใจมุมมองของผมใช่ป่ะจ๊ะ ? :D หัวข้อ: Re: ลูก"เถียง"พ่อแม่...แก้อย่างไร เริ่มหัวข้อโดย: lek ที่ กุมภาพันธ์ 04, 2009, 01:05:26 PM ใกล้ชิดกันเองยอมรับฟัง เตือนเมื่อมีโอกาสเหมาะสม ที่สำคัญ....เขามีสิทธิ์เลือกทางเดินของเขาเอง
หัวข้อ: Re: ลูก"เถียง"พ่อแม่...แก้อย่างไร เริ่มหัวข้อโดย: Pandanus ที่ กุมภาพันธ์ 04, 2009, 01:38:00 PM ลูกสาวคนโตของผมเพิ่ง3ขวบครึ่งครับ เลยยังไม่มีปัญหาอะไร แต่3ขวบก็มีความคิด/การตัดสินใจประสา3ขวบ....ก็ต้องฟังกัน อย่างมากผมก็ใช้วิธีอ้อนเอา น๊า.....ทำอันนั้นน๊า ไม่ทำอันนี้น๊า......ก็ได้ผลดีทุกครั้ง อันไหนที่เป็นเรื่องถูก/ผิดแกรู้อยู่แล้ว ถ้าดื้อแพ่งนักก็จ้องเอาทีนึง อันไหนที่เป็นเรื่องของทางเลือกก็ต่อรองกันไป :D อยากให้ลูกฟังเรา เราก็ต้องพยายามฟังแกด้วย สำคัญมากคือถ้าอยากให้ลูกเชื่อเรา เราต้องซื่อสัตย์กับลูก ต้องรักษาสัญญาอย่างยิ่งยวด ต้องไม่ผิดนัด ต้องไม่ผิดคำพูด ต้องไม่หลอกเด็กเด็ดขาด....เด็กๆเค้า"จำ"ครับ ;) ลูกผม รุ่นเดียวกันกะลูกพี่จ้าว เขามีโควต้านมเปรี้ยวของเขา อาทิตย์ละ ๑ โหล หมดแล้ว หมดเลย ขอยังไงก็ไม่ให้ เขาก็จะมีวินัยตามประสาของเขา อย่างวันนี้วันหยุด ตะกละหน่อย ล่อไปสาม พรุ่งนี้ก็อาจจะไม่กิน เพื่อให้มีนมเปรี้ยวเหลือถึงวันพุธ แล้วเขาสังเกตุนะ โดยที่เราไม่รู้ ..... ว่าที่เราขโมยกินรสสตรอเบอรี่ของเขาไปขวดนึงนั้น เขารู้...... และเขาเอาเรื่อง...... แล้วยังไงรู้ไหม :~) เราต้องขับรถออกไปถึงเซเว่น(เกือบสิบกิโล :OO )ตอนสามทุ่ม เพื่อไปซื้อนมเปรี้ยวชดใช้ความผิด :~) :~) ฟังดูเหมือนเกินกว่าเหตุ แต่ถ้าอยากให้เขารับความผิดของเขา เราต้องยืดอกรับความผิดของเราด้วย หัวข้อ: Re: ลูก"เถียง"พ่อแม่...แก้อย่างไร เริ่มหัวข้อโดย: yod - รักในหลวง ครับ ที่ กุมภาพันธ์ 04, 2009, 02:11:09 PM เด็กซน เป็นเด็กฉลาด หัวข้อ: Re: ลูก"เถียง"พ่อแม่...แก้อย่างไร เริ่มหัวข้อโดย: submachine -รักในหลวง- ที่ กุมภาพันธ์ 04, 2009, 04:58:55 PM เอาเฉพาะที่พี่ซับฯพูด คืนวันเสาร์เพิ่งคุยกับคนรู้จัก ประเภทบ้านๆ รวยมาจากขายที่ดิน ลูกเขาเรียนโรงเรียนเดียวกับลูกสาวแต่อยู่ชั้นป.3 กำลังหาทางจะย้ายโรงเรียนลูกเทอมหน้า....บอกว่าไม่ไหวแล้วเพราะ 1.ลูกดื้อมาก พูดไม่รู้ฟัง(สำนวนใต้) สั่ง/ห้ามอะไร"มันจะถามหมดว่าทำไมต้อง ทำไมไม่ แล้วจะเปลี่ยนเป็นแบบนี้ได้ไหม?" ไม่เคยไม่ต้องอธิบาย 2.ซนมาก เห็นอะไรเป็นรื้อมาเล่นหมด 3.เดี๋ยวนี้พูดกันไม่รู้เรื่องแล้ว ลูกเขามีภาษาของเขาเอง เดี๋ยวไทยเดี๋ยวอังกฤษ ผสมกับภาษาอะไรก็ไม่รู้ มั่วไปหมด ฯลฯ ผมฟังกลับรู้สึกว่าโรงเรียนนี้"เจ๋งเป้ง" ...... แค่พ่อกับแม่พยายามอธิบาย,ให้ความสำคัญกับการพูดคุย+สื่อสารกันอย่างสม่ำเสมอ พี่ซับฯเข้าใจมุมมองของผมใช่ป่ะจ๊ะ ? :D เข้าใจจ้า แต่มันก็คนละมุมกะของผม หัวข้อ: Re: ลูก"เถียง"พ่อแม่...แก้อย่างไร เริ่มหัวข้อโดย: babor ที่ กุมภาพันธ์ 04, 2009, 05:07:09 PM เด็กจะเถียงพ่อแม่ ต้องแก้แต่เด็กล่ะครับ โตมาก็ไม้แก่ดัดยาก พ่อแม่บางคนบอก โตมาเข้าโรงเรียนเดี๋ยวครูสอนเอง โตมาเดี๋ยวมันก็รู้เรื่องเอง ฮ่วย..ย.ย.... ถ้าเป็นเมื่อก่อนตอนไม่มีกฎยึดไม้เรียวครูละก็สนุกแน่ ๆ ครับ นักเรียนจะเฮ้วขนาดไหนบ่หยั่น ::011:: แต่เมื่อเริ่มมีกฎนั้นขึ้นมา เฮ้อ ไม่ขอออกความเห็น ::013:: หลายครอบครัวคิดอย่างนั้นจริง ๆ ครับ ยกภาระทั้งหมดมาให้โรงเรียน โดยหานึกไม่ว่าครอบครัวนั้นแหละเป็นเสาหลัก โรงเรียนแค่ไม้ค้ำเท่านั้น :) หัวข้อ: Re: ลูก"เถียง"พ่อแม่...แก้อย่างไร เริ่มหัวข้อโดย: 4FU ที่ กุมภาพันธ์ 04, 2009, 05:58:13 PM เคยเจอลูกคนข้างบ้าน มันเถียงแม่มันฉอดๆๆ ( เด็กผู้หญิงอายุ 16 ปีโดยประมาณ ) เดี๋ยวถึงเวลานั้นก็รู้ ว่าจะได้ตบหรือได้ไหว้มัน...ท่านฟู ;Dน่าโดนตบจริงๆอีเด็กคนนี้ แม่มันก็หงอไม่กล้าว่าลูก ไอ้ฟูเห็นแล้วหงุดหงิดแทน เป็นลูกไอ้ฟูแล้วมันมาเถียงฉอดๆอย่างนี้ โดนตบกระเด็นไป 7 เมตรแน่ ฮา...... ::007:: คุณจ้าว กับ คุณพนธ์ ครับ ไอ้ฟูพูดจริงๆนะครับ มิได้มาคุยโม้ใส่ คุณจ้าว กับ คุณ พนธ์ ลูกชายคนโตไอ้ฟู เกิด 2535 ตอนนี้มันอายุ 17 ลูกสาว เกิด 2538 ตอนนี้หล่อนอายุ 14 ไอ้ฟูเลิกกับแม่ของลูกเมื่อ 10 กว่าปีที่แล้ว เลี้ยงเอง โตเอง ไม่ใช้สตั๊นแมน ไม่ใช้สเตนอิน ยอมรับเลยครับว่าเหนื่อยกายและเหนื่อยใจมากๆ กับลูกคนโต เพราะมันเริ่มเป็นหนุ่ม ( เมื่อก่อนที่ผ่านมา มันก็ไม่เคยทำให้ไอ้ฟูผิดหวัง แม้แต่ครั้งเดียว ) อย่างล่าสุดมันไปโดนตำรวจจับมาต้นปีที่แล้ว ( กัญชา ) สภ.อ จันทบุรี ไอ้ฟูไปประกันตัวมันออกมาที่ สถานพินิจเด็กจันทบุรี ไปโดนเจ้าหน้าที่พูดจาไม่ดีใส่อีก แต่ก็ยอมเพราะลูกเราผิดจริง " ชีวิตนี้ป๊ามีให้ต้น แต่ชีวิตต้น ต้นไม่ต้องมีให้ป๊าหรอก ต้นแค่เป็นคนดีของสังคมก็พอ ป๊าขอแค่นี้ " ไอ้ฟูพูดแค่นี้เองครับ มันนั้งร้องไห้กราบตีนไอ้ฟู บอกว่าจะไม่ทำให้ป๊าเสียใจอีก แล้วปีกว่าที่ผ่านมา มันก็ไม่ทำให้ไอ้ฟูผิดหวังเลยครับ เปิดหัวใจคุยกับลูก แล้วลูกจะเปิดใจคุยกับเรา การที่เป็นทั้งพ่อ แม่ และเพื่อนในคนคนเดียวกัน มันสุดยอดเลยนะครับ และไอ้ฟูก็โชดดีอย่างหนึ่งครับ ที่ลูกไม่กล้าที่จะเถียงไอ้ฟู ( เพราะไอ้ฟูเปิดหัวใจทุกครั้งที่คุยกับลูก ) |