เว็บบอร์ดสนทนาภาษาปืน

สนทนาภาษาปืน => หลังแนวยิง => ข้อความที่เริ่มโดย: yod - รักในหลวง ครับ ที่ มิถุนายน 29, 2009, 06:41:34 AM



หัวข้อ: จากกันทั้งที่ยังรัก . . .ดีกว่าต้องอยู่ถึงวันที่เกลียดกัน
เริ่มหัวข้อโดย: yod - รักในหลวง ครับ ที่ มิถุนายน 29, 2009, 06:41:34 AM
(http://hilight.kapook.com/img_cms/other/love_5.jpg)

ความรักถึงทางแยก . . . ทุกอย่างถึงจุดอิ่มตัว
เรายอมจากลากันดีกว่า . . . ต้องรอถึงวันที่เราสูญเสีย
. . . ความรู้สึกดีๆ ที่เคยมีให้กัน

 



 

จากทั้งๆ ที่ยังรักกัน  . . .
ดีกว่าต้องอยู่ถึงวันที่เราต้องเกลียดกัน
ไม่ได้อยู่ด้วยกัน แต่ไม่ได้หมายความว่า . . .
จะห่วงหรือจะคิดถึงกันน้อยลง
นี่อาจจะเป็นหนทางที่ดีที่สุด
และเป็นสิ่งสุดท้ายที่เราจะให้แก่กันได้

 



 

ก็รู้ว่าคงมีซักวัน  . . . ที่ฉันต้องบอกไป
แต่วันนี้ . . . ยังทำใจไม่ได้ คือคำว่าลาก่อน
ก่อนหน้านี้ . . . เราเคยมีวันคืนที่ดีต่อกัน
เธอและฉันเราเคยมีใจที่ให้กัน
แต่แล้ววันนี้ . . . เราก็เดินมาถึง ฉากสุดท้ายของความรักใข่ไหม

 



 

ไม่อยากเป็นคนต้องบอกลาเธอก่อน
แค่ถ้าปล่อยไว้อาจทำให้เราเจ็บทั้งคู่
สู้เก็บเอาความรู้สึกดีๆ ส่งเธอเลยตรงนี้จะได้ไหม
เพราะบอกวันนี้กับวันหน้า ก็ต้องจากลาอยู่ดี
ฉันจึงควรจะหยุดเท่านี้  . . . มอบน้ำตาที่มี ให้เธอก่อนไป

 



 

ดูแลตัวเธอเองให้ดี จากนี้ไม่มีฉัน
หากเธอเจอใครๆ ที่เห็นว่าเป็นคนสำคัญ
ขอแค่ว่า อย่าลืมฉัน ว่าครั้งหนึ่งเราเคยมีความรู้สึกดีๆ ให้กันก็พอ
ลาก่อนนะที่รัก … (http://hilight.kapook.com/view/38514)


หัวข้อ: Re: จากกันทั้งที่ยังรัก . . .ดีกว่าต้องอยู่ถึงวันที่เกลียดกัน
เริ่มหัวข้อโดย: MR.BEEN รักในหลวง ที่ มิถุนายน 29, 2009, 07:25:10 AM

 เฮ้อ...ความรัก...  ;D


หัวข้อ: Re: จากกันทั้งที่ยังรัก . . .ดีกว่าต้องอยู่ถึงวันที่เกลียดกัน
เริ่มหัวข้อโดย: NatthaphoN_ ที่ มิถุนายน 29, 2009, 07:36:19 AM
รักเข้าไปในสายเลือด ลึกลงถึงกระดูกแล้วมั๊งป่านนี้ ;D


หัวข้อ: Re: จากกันทั้งที่ยังรัก . . .ดีกว่าต้องอยู่ถึงวันที่เกลียดกัน
เริ่มหัวข้อโดย: makarms ที่ มิถุนายน 29, 2009, 07:42:03 AM
ความรักยากยิ่งนักที่จะเข้าใจ...  ;D


หัวข้อ: Re: จากกันทั้งที่ยังรัก . . .ดีกว่าต้องอยู่ถึงวันที่เกลียดกัน
เริ่มหัวข้อโดย: คมขวาน รักในหลวง ที่ มิถุนายน 29, 2009, 10:08:28 AM
ยกมาจากของเก่าที่เคยโพสท์ไว้
ผม ๒๐ ปีเต็มครับ  เขา ค้นหาผม  จาก กูเกิ้ล
ได้เมลล์ผม  เขาเลยเมลล์มา  ให้เบอร์ไว้
        พอโทรติดต่อกัน  มือไม้สั่น  เสียงสั่นเครือ  บอกไม่ถูก 
ความรู้สึกต่าง ๆ มันพรั่งพรูออกมา  เราพูดคุยใต่ถามกัน
ถึงเรื่อง ๒๐ ปีที่หายไป  เป็นความจงใจของทั้งสองฝ่าย
ที่อยากจะให้มันมีเหตุบังเอิญได้เจอกันแบบ  บังเอิญจริง ๆ
แต่ปรากฏว่าครบ ๒๐ ปี มันก็ยังไม่บังเอิญ  เขาจึงค้นหา
        แต่พอคุยกันจนอิ่ม  เขาก็บอกว่า  จะเปลี่ยนเบอร์
เปลี่ยนเมลล์  แล้วก็ไม่ต้องติดต่อกันอีก  รอความบังเอิญให้ได้เจอ
        ซึ้งครับ  เราต่างคนต่างไปมีครอบครัวและจะไม่ให้เรื่องนี้มากระทบครอบครัว