เว็บบอร์ดสนทนาภาษาปืน

ห้างไนติงเกล หรือชื่อเต็ม ไนติงเกล-โอลิมปิค เป็นห้างสรรพสินค้าที่มีอายุยาวนานที่สุด ที่ยังเปิดดำเนินกิจการอยู่ในประเทศไทย ตัวอาคาร มีทั้งหมด 7 ชั้น ตั้งอยู่ที่บริเวณแยก พาหุรัด แขวงวังบูรพาภิรมย์ เขตพระนคร เริ่มเปิดกิจการตั้งแต่ปี พ.ศ.2473 โดย นัติ นิยมวานิช เป็นผู้ก่อตั้ง จากกิจการร้านค้าเล็กๆใกล้กับ ศาลาเฉลิมกรุง ในยุคเริ่มแรกก็ได้ขยับขยายจนเปิดกิจการภายใต้ชื่อ ห้างไนติงเกล-โอลิมปิค อย่างเป็นทางการ เมื่อวันที่ 5 สิงหาคม พ.ศ.2509 สินค้าที่จัดจำหน่าย คือ เครื่องเขียน, เครื่องดนตรี, อุปกรณ์กีฬา, เครื่องสำอางค์และน้ำหอม, เสื้อผ้าแฟชั่นวัยรุ่นในยุคนั้น ไปจนถึงแสตมป์ต่างประเทศจากทั่วโลก


 การโฆษณาประชาสัมพันธ์และคำขวัญของห้าง
ห้างไนติงเกลได้ใช้การโฆษณาทางโทรทัศน์เพือประชาสัมพันธ์ห้างเป็นเจ้าแรกๆในประเทศไทย รวมไปถึงกิจกรรมอื่นๆที่จัดเพื่อดึงดูดลูกค้าวัยรุ่น ซึ่งเป็นกลุ่มเป้าหมายในยุคนั้น มีคำขัวญหรือสโลแกนของห้างว่า “คลังแห่งเครื่องกีฬา ราชาเครื่องดนตรี ราชินีเครื่องสำอาง”


 ฟิตเนส และ สถานเสริมความงามแห่งแรกๆของไทย
ห้างไนติงเกล ยังเป็นเสมือนฟิตเนสแห่งแรกในประเทศไทย โดยเมื่อเริ่มแรกทางห้างจะมี จักรยานปั่นออกกำลังกาย, ลู่วิ่ง, ดัมเบลล์ ไว้บริการลูกค้า โดยคิดราคาชั่วโมงละ 100 บาท ส่วนแผนกเครื่องสำอางค์ก็มีโต๊ะเครื่องแป้ง อุปกรณ์แต่งหน้า-ทำผม ซึ่งเป็นเสมือนสถานเสริมความงามเพื่อให้บริการลูกค้าในยุคนั้น


(http://upload.wikimedia.org/wikipedia/th/thumb/c/c4/Nitingel.jpg/200px-Nitingel.jpg)

ที่มา  http://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%AB%E0%B9%89%E0%B8%B2%E0%B8%87%E0%B9%84%E0%B8%99%E0%B8%95%E0%B8%B4%E0%B8%87%E0%B9%80%E0%B8%81%E0%B8%A5 (http://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%AB%E0%B9%89%E0%B8%B2%E0%B8%87%E0%B9%84%E0%B8%99%E0%B8%95%E0%B8%B4%E0%B8%87%E0%B9%80%E0%B8%81%E0%B8%A5)

ห้างนี้เป็นห้างที่ผมเคยขอให้พ่อซื้อธนูให้ ตอนนั้นราคา ราว ๓๕๐๐ ถ้าจำไม่ผิด แต่พ่อบอกว่าแพงกว่าข้าวหนึ่งเกวียนอีก  ;D  ;D กลับบ้านไปให้ปู่เหลาให้ดีกว่า  :D

มองภายนอกมองไม่ออกเลยว่าเป็นห้าง

เมื่อก่อนบ้านโออยู่ปากคลองตลาดค่ะ เวลาที่ป๋าให้ตังค์มาซื้อเสื้อผ้าใหม่
คนงานก็จะพามาเดินที่นี่ค่ะ(น่าจะใช่นะ หากไม่ใช่ก็แถวๆนั้นแหล่ะ) ชูชู กับ ปั๊บเป็ท เนี่ย ยี่ห้อเก่งเลย...อิอิ ;D

ใส่ยี่ห้อเดียวกันเลย   ;D

ก็เราอยู่ยุคเดียวกันนี่หน่า เลือกเอาว่าจะให้เจ๊เด็ก หรือว่าตาจ้าวอายุเยอะ ::005::

กระทู้เช็คอายุ  ;D ;D ;D


จะว่าไปผมก็เคยเดินครับ    ย่านนั้นผมเดินจนทะลุ   ห้างไนติงเกล   ห้างแมวดำ   เดินเหนื่อยๆ กระหายน้ำ  แวะไปกินน้ำเต้าทอง  เดินต่อเรื่อยๆ ไปบางลำพู   ไปคาเธ่ย์.........

สมัยก่อนเดินได้เรื่อยๆ อากาศไม่ร้อนเหมือนสมัยนี้  ต้นไม้บนฟุตบาธใหญ่ปกคลุมมาครึ่งถนน  มลพิษก็ไม่มี  ใครมีรถขับนี่ต้องรวยมากๆ......   เฮ้อ....อยากกลับไปเกิดใหม่

แล้ว"ภัตตาคารห้อยเทียนเหลา"ใครเคยใช้บริการมั่งครับ ;D

ตอนนี้คาเธ่ย์ ก็หลายเป็นโลตัสไปแล้ว ฟุตบาธ คงไม่ต้องพูดถึง
เฮ้อ คิดถึงตอนสมัยเด็กๆ จัง

 ห้างฯ ไนติงเกล มีที่เอกมัยอีกที่ใช่ไหรือเปล่า

มีพื้นฐานอยู่แบบนี้แล้ว น่าจะพัฒนาให้รุ่งเรืองแบบเซ็นทรัล

เดินเลยมาทาง บก.จร. (เก่า) มีไอติมกระทิรถเข็น...เจ้านี้ขายมากว่าสี่สิบปีแล้ว.....

ขอเกาะขบวน ชูชู ด้วยครับ คุณ ozero  ตอนหนุ่มๆพ่อชอบจับผมถ่ายรูปกับรถฉลามบก(แวร์เรี๊ยน)เวลาแม่ซื้อชูชู ชุดใหม่ให้...ปู๊นๆ...สระบุรีบ้านผมมีร้านเดียวครับ....ตอนนี้เห้นโชว์แต่เหล้านอกขวดใหญ่ๆเดี๋ยวต้องไปแอบดูแล้วครับว่าขายอะไร :VOV:

ha ha ...ขนาดเมอร์รี่คิงส์ กะเซ็นทรัล วังบูรพา ยังจ๋อยเลยขอรับ  เพราะไม่มีที่จอดรถ 5555555
จำได้ว่าเซ็นทรัลเอง เวลาจอดรถต้องจอดหน้าห้าง  หรือไม่ก็ต้องเอารถเข้าไปในลิฟต์ แล้วยกขึ้นไปชั้นบน
พอเปิดประตูลิฟต์และเคลื่อนรถออกมา   ต้องมาจอดในจานรูปวงกลมที่พื้น  แล้วจานนี้จะหมุนไปในทิศ
ที่รถจะเข้าไปจอด  แล้วค่อยขับออกจากจาน  55555 เก๋ซะไม่มี  555555555
ส่วน ไนติงเกล เมื่อก่อนดังมาก  เป็นสปอนเซอร์โฆษณาในรายการมวยตู้  ตอนนั้นยังเป็นตู้ขาวดำ ในวันเสาร์
กะอาทิตย์  จำได้ว่าช่อง 5  กะช่องอะไรนะ  ที่อยู่แถวบางขุนพรหม  5555 จะซื้อเสื้อยืดสวยๆ ของต่างประเทศ
ต้องมาซื้อที่นี่  เช่น GrandSlam และ Slazenger  55555555  ตอนนี้ไนติงเกล ขายแต่เสื้อผ้าธรรมดาพื้นๆเหมือน
พาหุรัด มีแต่เจ้อายุสามสี่สิบยืนขาย ขอรับ 5555  พูดไปแล้วก็เศร้า  กาลเวลาเปลี่ยนไปได้ทุกสิ่ง 5555

นานจริง ๆ  :D

ตอนหนุ่มๆผมไปเที่ยวอยู่บ้านป้าที่ ปัฐวิกรณ์ คนแถวนั้นยังเคยแซวผมว่าเด็กสระบุรีใส่ ชูชู แต่ใส่ กกน.ผู้หญิงแถมสีแดงด้วยโว้ยเฮ๊ยมาดูโว๊ย / ลูกป้า ( พี่จูน พี่หมู) พาไปเที่ยวสระว่ายน้ำที่สนามก๊อฟหมู่บ้านนวธาณี แล้วผมไม่มีกางเกงว่ายน้ำกับเขาก็ต้องแบบนั้นเพราะผมเอากางเกงในมาตัวเดียวและพึ่งหัดใส่ กกน.แม่เลยแบ่งตัวใหม่ของน้องให้ใส่ 1 ตัว แต่ไม่ได้ลงเล่นน้ำครับได้แต่เอาขาแหย่น้ำ    ไม่มีอะไรครับ วันนี้คุณ ozero (ชูชู)ทำให้ผมนึกถึงอดีตที่มีความสุขครับ :VOV:+ 2

+2 เจ้าของกระทู้ด้วยครับ :VOV:

 ::008:: ::008:: ;D ;D ;D ;D สงสัยจะเก่าพอๆๆกับเจ้าของกระทู้นะคะ.... ::005:: ::005:: ::005:: ::005:: ::008:: ::008::

(http://thegapfather.files.wordpress.com/2008/03/uncle.png)

.....+1  ให้ค่ะ....

...สมัยเด็กๆ ไปรอแม่ซื้อของที่นี่บ่อยๆ ครับ  ::005::

ไนติงเกล-โอลิมปิค ชื่อนี้ได้ยินติดหูมาตั้งแต่สมัยเด็กๆ แต่ได้ไปกับคุณแม่ไม่กี่ครั้งครับ ....ส่วนใหญ่เดินห้างสหกรณ์เอกมัย สหกรณ์สำโรง  :D :D

ขอบคุณจขกท.ครับ ที่ทำให้รู้ว่าตัวเองอายุเริ่มเยอะแล้ว  :D :D +1 ให้ครับ  ;)

 ;D  ไนติ้งเกลไม่ค่อยได้เดินครับ

 ;D  ผมเด็ก "ไดมารู"   (ไทยไดมารู)  เอิ๊กๆ  ::005::

ตอนเด็กๆ โอก็เคยไปว่ายน้ำที่นวธานีอ่ะค่ะ ;D

เจ๊ครับแล้วห้างนี้ล่ะครับ

(http://nla.gov.au/nla.pic-vn4353173-v)

ห้างนี้ผมเฉยๆ...แต่รถที่จอดอยู่บริเวณห้างนี่สิ..
แต่ละคัน..คลาสสิกสุดยอด.. :D~

มาดูวัยรุ่น(ก่อนๆ)คุยกันครับ  ;D

อ่านแล้วได้เห็นถึงวิวัฒนาการทางการค้าของแต่ละยุคสมัยครับ  ::002::

ห้างนี้ยุคพี่เสือนู่นนนนนนนนนนนนนนนน ::005::
เจ๊ทันยุคปลายๆแล้ว เวลาไป ชอบกินเกี๊ยวซ่า ยากิโซบะ แล้วก็ขนมญี่ปุ่นที่ชั้นใต้ดิน :D~

แต่ที่ทำให้ผมรู้จักความกลัวกรุงเทพฯ ก็ที่แฮปปี้แลนด์ครับ ผมไม่ชอบขึ้นสกายแลปครับกลัวมันวิ่งชนตึกครับ ชอบแต่ดนตรีเวทีเล็กๆครับ / คุณozero ครับ ผมขี่จักรยานจากปัฐวิกรณ์ไปมุดช่องหมาน้อยเข้าไปนวธาณีครับ ได้เครดิตจากพี่จูน(ลูกป้า)เป็นนางงามนพมาสหมู่บ้านปัฐฯเลยรู้จักกับผู้จัดการสระว่ายน้ำครับ  ไม่งั้นผมคงไม่ได้ใส่ กกน.อยู่ในเขตสระแน่ครับ ::002::

มาลงชื่อ ชูชู กับปั๊บเป็ท ด้วยคนครับ ;D
ผมก็เป็นครับ เด็ก ๆ ใส่ กกน.ของเด็กผู้หญิง (แต่ไม่ใช้สีแดง) จำยี่ห้อไม่ได้แต่ก็เป็นยี่ห้อดังเหมือนกัน ;D

ขาดPJ อีกญี่ห้อ ;D

พูดถึง PJ พาลให้ผมนึกถึงคุณประจวบ จำปาทอง และเมื่อนึกถึงคุณประจวบก็ต้องนึกถึงเสียงต่ำ ๆ แตก ๆ กับประโยคที่ว่าครีมไข่มุกกวนอิม ทาแล้วหน้าข๊าวขาว ;D

+แต้มพี JOYHUNTER +แต้มพี่ Zeus ครับ กระทู้นี้ยิ้มละไมดีครับ  ;)

อีตานี่ เขาพูดถึง กางเกงยีนส์ PJ  ::006::

ก็มีข่าวลืมมาน๊าน ๆ แล้วว่า PJ คุณประจวบ จำปาทองเป็นเจ้าของ PJ ก็ประจวบ ไงครับพี่ ใครพูดถึงยี่ห้อนี้ผมก็จะพาลไปนึกถึงคุณประจวบอยู่ร่ำไป......... ;D
ถอนครับพี่ ::014::

ก่อนมีดิโอลด์สยาม....บริเวณนั้นทั้งหมดเป็นลานจอดรถของทรัพย์สินฯ...ให้เช่าที่จอดรถสำหรับคนมาจับจ่ายซื้อของบริเวณนั้น..น่าเสียดายตัวตึกแถวรอบด้านทั้งหมดที่ทุบทิ้ง..แล้วสร้างดิโอลด์สยาม..เหลือแต่ภาพเก่าๆเท่านั้น...ร้านหัวมุมตรงข้ามห้างไนติงเกล..เป็นร้านขายภู่กัน "สง่า มะยุระ" ตัวหลานเจ้าของไนติงเกลเป็นเพื่อนผมเรียนรุ่นเดียวกันที่สวนกุหลาบฯ..แต่มันจมน้ำตายวันลอยกระทงที่ไนติงเกลสปอร์ทคลับถนนรามอินทราเกือบจะยี่สิบปีแล้ว.....ที่ห้างฯนี้..เด็กสวนฯคนไหนได้สปอนเซอร์คนนั้นสุดยอด เพราะทุกๆคนจะวิ่งไปขอสปอนเซอร์กันเป็นร้านแรกๆ...พูดง่ายๆกิจกรรมของสวนกุหลาบฯเกือบจะทุกครั้งจะได้ห้างนี้สนับสนุนอยู่ตลอดเวลา...

"ตึกโชคชัย"  ไม่ทราบยังจำกันได้มั้ยครับ ตอนเข้ามาเรียนกรุงเทพใหม่ๆ พี่สาวเคยพาไปทานอาหารชั้นบนสุด สมัยนั้นถ้าจำไม่ผิดรู้สึกว่าจะเป็นตึกที่

สูงที่สุดในกรุงเทพ เสริทหารูปเท่าไรก็ไม่เจอ ;D

เพลงไตเติล โฆษณา เมื่อปี 2507 เท่าที่จำได้

"ขอเชิญทุกท่านพบกันที่ไดมารู  แล้วเชิญดูของดีหลายอย่างต่าง ๆ นา ๆ ....
...
ไป ๆ ๆ ไดมารูดูของดี ของที่ไหนก็ไม่ดีเท่าชมของดีที่ไดมารู"

ขอเชิญพบกับบันไดเลื่อนแห่งแรกในประเทศไทย พบกันภัตตาคารนิวเจแปนบนชั้นสามของไทยไดมารู
ศูนย์การค้าราชประสงค์  ถนนราชดำริห์  ปทุมวัน พระนคร

ห้ามเช็คอายุครับ แหะ ๆ ๆ

มันอยู่ล็อคด้านหลังเยื้องกับที่ทำงานของเตี่ย ตอนเด็ก ๆ ปิดเทอม เตี่ยต้องพาไปที่ทำงานเพราะไม่อยากให้เล่นซนอยู่ที่บ้าน ก็เลยได้เดินไทยไดมารูตั้งแต่วันแรกที่เปิด  จำได้ว่าหลังจากวันเปิดพอคนซาลงผมขึ้นบันไดเลื่อนจากชั้น 1 ไปชั้น 2 แล้วเดินลงบันไดธรรมดาแล้วก็ขึ้นบันไดเลื่อนอีกไม่รู้กี่รอบ จำได้ว่ามันปิดกิจการก่อนทีเตี่ยผมจะปิดกิจการหลายปีมาก   

ปัจจุบันก็คือเซ็นทรัลเวิร์ล

ในรูปที่เห็นอาคารไม้ขวางตรงสุดถนนคือ โรงเรียนการช่างอินทราชัย ปัจจุบันย้ายไปที่ถนนสรงประภา ดอนเมืองในชื่อว่า วิทยาลัยเทคนิคดอนเมือง แต่อาจารย์ในยุคไทยไดมารูคงเกษียณอายุไปนานมากแล้ว





 

(http://)

ha ha ... แล้วภัตตาคารชั้นล่างด้านในอ่ะ   ชื่ออะไรขอรับ  ไม่น่าจะใช่ "สีฟ้า"  55555555555
เมื่อเดินขึ้นไปแผนกกีฬา  ตอนนั้นเขาเอารถ " Kokart " ขนาด 250 ซีซี ของ  " Yamaha " มาโชว์
ราคาสามหมื่นกว่า  เปรียบเทียบราคามอไซวิบาก 250 ซีซ๊  ก็แค่ใกล้สองหมื่น  555
ราคาทองคำตอนนั้นสี่ห้าพัน  ดูรถแล้วน้ำลายหกขอรับ    5555555555555

ทองบาทละ 4-5 พันหน่ะมันตอนที่ผมจะซื้อไปหมั้นแฟนผมเมื่อปี 2527 ครับ ตอนนั้นบาทละ 4700 บาท

แต่สมัยเปิดห้างไดมารูปี 2507-2508 ตอนนั้นบาทละ 3 ร้อยกว่า ๆ กำลังจะแตะ 400 บาทครับ  ถ้าสมัยนั้นมีเงินเท่ากับตอนนี้และซื้อเก็บไว้ซักหนัก 1000 บาท มาขายบาทละ 15000 บาท คงได้ซัก 1.5 ล้านบาท

ช่วงอ่าน ก้องหล้า สุรไกร เบี้ยเลี้ยงออกบิน วันละ 1,000.-บาท มานั่งนึกไปเสี่ยงเป็นเสี่ยงตายต่างบ้านต่างเมือง มันจะคุ้มรึ แต่พออ่านไปอ่านมา ช่วงนั้น ทองบาทละ 300.-บาท

เทียบเท่าตอนนี้ วันละ 50,000.-บาท เอาก็เอาว๊ะ ::008::

เรื่องค่าของเงิน เมื่อเทียบกับเงินเดือนมันช้ำใจครับพี่ ไม่ต้องอะไรหรอกพี่ พ่อ-แม่ผม บรรจุเป็นข้าราชการชั้นตรี เงินเดือนแค่ไม่กี่ร้อย (300+-400+) ยังมีชีวิตความเป็นอยู่ ซื้อของ เที่ยวเล่นดูหนังฟังเพลง ได้ดีกว่าลูกชายที่บรรจุในตำแหน่งข้าราชการชั้นโท แต่บรรจุหลังพ่อ-แม่ 30-40 ปี ยังต้องขอยืมเงินพ่อ-แม่มาใช้จ่ายเวลาช๊อตเป็นบางครั้งเลยครับ
แม่ทำงาน 3 เดือน เก็บเงินซื้อทอง ได้ 1 บาท
ลูกทำงานมา 3 ปีกว่า ซื้อได้แต่ทองหยิบ ทองหยอด ฝ่อยทอง ทองม้วน (จริง ๆ เน้นท้องม้วน ทองหยิบ ทองหยอด ฝอยทองมันแพงกินไม่ค่อยได้)
พ่อทำงาน 1 เดือน สามารถไปทานเหลา หรือในท์คลับประจำจังหวัดได้ อย่างน้อย ๆ อาทิตย์ละ 1 ครั้ง
ลูกทำงาน 1 เดือน กินแต่ข้าว แกงถุง โน่นกลับบ้านที่พ่อ-แม่ก็ขุน ด้วยอาหารดี ๆ ซักที่ เพื่อจะได้สะสมไว้ในร่างกาย ไปอดต่อ
คิดเล่น ๆ เงินเดือนพ่อกับแม่ผม ถ้าทำงานแล้วไม่ใช้เงินเลย ซื้อทองได้ ประมาณขั่นต่ำ ก็ประมาณ 1 บาท ส่วนผมถ้าไม่ใช้เงินเลยโดยคิดเงินเดือนตอนบรรจุ (ในอัตราปัจจุบัน) ซื้ออย่างมากได้แค่ 2 สลึง  แต่ข้าราชการชั้นตรี กับข้าราชการชั้นโท จะมีขั้นต่างกันอย่างน้อย 6 ขั่นเงินเดือน ครับ
หมายความว่าถ้าพ่อ-แม่ เป็นชั่นโท ก็จะซื้อทองได้ขั่นต่ำ 1 บาท 2 สลึง เทียบกับราคาทองแล้ว คิดกลับไปว่าเป็นค่าเงินในสมัยโน่นผมน่าจะได้เงินเดือนอย่างน้อย 22,500 - 25,000 บาท  :~)

เดี๋ยวอะไรๆก็แพงไปหมด ของผมค่าใช้จ่ายในครอบครัว แต่ละวันไม่ต่ำกว่าพันบาท หากอยู่ต่างจังหวัด ค่าใช้จ่ายน่าจะน้อยกว่านี้ :~)

นั้นสิพี่ สมัยก่อนแค่ 1,300-1,700 เดี๋ยวนี้ตั้ง 3,000+ ไม่ไหว ไม่ไหว :DD

มันค่าอะไรครับ ::008::

ยำสาหร่ายทะเล ครับ ::008::

ท่านเลขา นี่รสนิยมเนอะครับ ชอบกินของแพง ::005::

ก็ได้มาจากพี่นั้นแหละ ::008::

ทั้งเก่าทั้งแก่จริงๆ ;D