เว็บบอร์ดสนทนาภาษาปืน

ลูกผมเรียน ม.1 ตอนนี้ไม่ได้เรื่องเลย ออกไปแนวเกเร ผมอยากจะทราบมีกิจกรรมยิงปืน แบบค้างคืนแบบเข้าค่ายฝึก 2-3 วัน  แบบครอบครัวพ่อลูกไปด้วยกัน เอารูปแบบทหาร จุดประสงค์ไม่ได้หวังยิงปืนหรอกครับ  แต่อยากให้ลูกมีระเบีบยวินัย  ::014::

ลองเข้าไปดูกิจกรรมของโรงเรียนนายร้อยพระจุลจอมเกล้า   http://www.crma.ac.th/tour/ เผื่อมีกิจกรรมที่ตรงตามต้องการครับ ::002:: ::002::

ดีครับ รีบแก้ปัญหา เดียวบานปลาย ครับความรักของคุณพ่อคุณแม่ดีที่สุดครับ

รีบแก้ปัญหาเลยครับ เห็นมาแล้ว ประมาณ5ปีที่มันฝังตัวอยู่ในเกมเรียนก็ไม่จบ เอามาอยู่บ้านก็ไม่ช่วยงาน กลางคืนเล่นเกมกลางวันนอน จนตัวซีด... ::013::

 :VOV:..เอาใจช่วยท่าน.จขกท.ครับลูกผมก็ผ่าน.เรื่องแบบนี้มาแล้วเหมือนกัน... :~)

ผมปิดร้นอินเตอร์เน็ตไปก็เพราะสาเหตุที่ว่า... มีแต่เด็กมาเล่นเกมส์...

เอาใจช่วยเจ้าของกระทู้ครับ  :) ผมเองก็เคยติดเกมส์งอมแงมมาตั้งแต่เด็กๆ กว่าจะเลิกเล่นก็จบมหาลัยซะแล้ว :<<

ตอนมหาลัยช่วงนึงที่ติดงอมแงมนี่ก็เล่นห้าโมงเย็นยันตีห้าเกือบทุกวันเลยครับ แล้วก็เลิกเล่นหนักๆแบบนั้นไปเพราะเล่นไปถึงจุดที่น่าจะเรียกว่าสูงสุดแล้วที่เราจะไปได้
หลัีงจากนั้นก็เลยเลิกติดเกมส์ครับ แต่ก็ยังมีเล่นบ้างนิดๆหน่อยๆ  :D

ผมขอเสนอทางออกนะครับ
ผมก็เคยติดเกมส์มาก่อนถึงขนาดไม่ไปสอบกลางภาคตอน ม. 3 เกมส์ที่เล่นส่วนมากจะเป็นเกมส์ที่ออกแนวเก็บเลเวล หรือเก็บค่าประสบการณ์

วีธีที่เจ้าของกระทู้ คิด  ดีครับแต่ไม่ถูก
เพราะการที่จะพาไปอบรมณ์ในค่ายทหารนั้น
จะทำให้เด็กกระหายเกมส์มากขึ้นเป็นเท่าตัว
การที่เคยเล่นประจำแต่ไม่ได้เล่น จะทำให้รู้สึกว่าคนอื่นแซงหน้าเราไปแล้ว
ซึ่งจะทำให้เด็กต้องรีบกลับไปเก็บค่าประสบการณ์ เป็นสองเท่า

การหักเงินค่าขนมก็ไม่ได้ช่วยอะไรมากนัก เพราะในวงการเกมส์ออนไล
หากใครมีตัวละครในเกมส์เก่งๆ มีอุปกรณ์ ในเกมส์มากๆ
เขาก็จะซื้อขายกันเป็นเงินจริง (เงินบาท) จึงไม่ค่อยมีประโยชน์ที่จะหักเงินคค่าขนม
เพราะเด็กก็หาตังได้ในร้านเกมส์หรือทางบัตรโทรศัพย์ได้ทั่วประเทศไทย

วิธีที่ดีที่สุดและใช้ได้ผลมาแล้วกับผมที่หัวดื้อสุดๆก็คือ
การคุยกัน ใช้เหตุผล  พ่อแม่ต้องมาจับเข่าคุยกับลูก
ให้ใช้เหตุผล  ทำข้อตกลงในการแบ่งเวลา
ไม่ใช่ห้ามเล่น เล่นได้แต่ต้องเป็นเวลา
พูดกับลูกคนเดียวไม่ได้ ต้องคุยกับเพื่อนลูกด้วย
ให้เขาช่วยกันเตือนหรือพากันไปเล่นอย่างถูกข้อตกลง
 เพราะเด็กวัยนี้จะเชื่อเพื่อนมากๆ ที่สำคัญต้องมีเวลาให้พูดคุยกับเขาบ่อยๆ
อย่าบังคับ แต่ให้ใช้วิธีทำข้อตกลงซึ่งสองฝ่ายยินยอม
หากมีเครื่องคอมอยู่ที่บ้าน ก็ดีมากเลยเพราะคุณพ่อคุณแม่ จะได้มีเวลาดูแลอย่างเต็มที่

วิธีนี้คือวิธีที่ปราบผมที่หัวดื้อสุดมาแล้ว คิดว่าคงจะได้ผลดีครับ  ::014::

   ขอบคุณทุกท่านตอบกระทู้มากๆครับ สมัยนี้อะไรก็รวดเร็ว ทันสมัย และก็ไวกับการรับข้อมูลต่างๆทั้งดีและไม่ดี จึงเป็นดาบ 2 คม แต่ว่าเด็กเหตุผลยังน้อย คิดไม่มากเท่าไหร่ ผมยังเคยคิดเลยว่าแต่ก่อนเราเคยทำให้พ่อแม่เดือดเนื้อร้อนใจอย่างไร เราก็คงจะได้รับเหมือนกันไม่มากก็น้อย ถึงอย่างไรก็ต้องพยายามให้ลูกไปในทางที่ดี ที่สุด
ขอบคุณครับ  ::014::   

ถ้าเด็กไม่สามารถเลิกเล่นได้ในทันทีอาจต้องใช้เวลา ผมว่าพยายามหันมาให้แกเล่นที่บ้านชื้อคอมติดเนตให้ ดีกว่าปล่อยให้ไปมั่วสุมในร้านที่มีแต่เด็กเกเร
อยู่บ้านเรายังควบคุมได้ง่ายกว่า

 ::014:: ::014:: ::014:: 

พูดคุยดี ๆ  จำกัดเวลาเล่นเกมส์ครับ   ::014::

จากประสพการณ์ของตัวผมเอง ป.5 - ม.3 ที่ผมเคยมีปัญหาเรื่องนี้กับที่บ้าน และ เพิ่งผ่านวัยแบบ ลูกของท่าน จขกท ได้ไม่กี่ปี

เรื่องแบบนี้ยังไงผมว่าห้ามเขาได้ยาก  ถ้าตัดเงินเขาก็จะหาทางอื่น เช่น ขโมย ถ้าห้ามไปก็แอบหนีไปเล่น ถ้าขู่ว่าจะทำโทษแรงๆก็อาจจะหนีออกจากบ้าน

และร้านเกมส์ เดียวนี้มันไม่เหมือนสมัยก่อน สมัยนี้มันอันตรายกว่าสมัยก่อนมากๆ

ผมขอแนะนำทางแก้ แบบที่ท่านตึกว่า ให้เขามาเล่นเกมส์เล่นเน็ตที่บ้าน ครับ จะได้ควบคุมดูแลได้ครับ
เพราะผมก็โดนวิธีนี้ ^ ^

เหนื่อยหน่อยครับผมเคยเจอปัญหาแบบนี้กับตัวเองเมื่อหลายปีแล้วตอนที่ให้เขาเรียนที่กทม ผมย้ายลูกมาเรียนที่บ้านตจวเลยครับ เอาใจช่วยครับ

           คุณ GaBueNamKoy ให้แนวคิดแก้ไขดีครับ

           ผมผ่านจุดนั้นมาแล้ว ลูกๆจบ ป.ตรีหมดแล้ว คนโตกำลังต่อ ป.โท  ที่ผ่านมาเด็กๆก็รักเรียนไม่เกเร ถือว่าโชคดีครับ

        มีลูกศิษย์คนหนึ่ง  เป่า แซกโซโฟน
สมัย ม. ต้น ติดเกมศออนไลน์  งอมแงม
ตอนนี้  แกติด "คลาริเน็ต" งอมแงม
เพิ่งซื้อ  เครื่องใหม่ส่วนตัว  ว่างเป็นนั่งฝึกเป่าทั้งวัน
และคิดจะเอาดี-เข้ามหาลัยฯ-เรียนต่อ สาขา ดนตรี
        ลองซื้อกีตาร์โปร่งให้เป็นของขวัญปีใหม่ สักตัวซิครับ
ไม่แน่  เขาอาจจะชอบ  และดนตรีทำให้จิตใจ  อ่อนโยนลงได้ ครับ

กระบือ   เยี่ยม ::002::

เคยมี ครู โรงเรียน มัธยม มาถามผมเรื่องนี้  ผมบอกการเล่นเกมส์ ก็เป็นความรู้ความสามาถอย่างหนึ่งที่เด็ก หาได้ด้วยตัวเอง
1. ให้เปลี่ยนมาเล่นที่บ้าน ถ้าไม่มีคอมไม่มีเนท ก็ต้องลงทุน เพื่อควบคุมเวลา และเงื่อนไขที่เรากำหนด
2. เล่นจนเก่งให้เขียนรายงาน เกี่ยวกับเกมที่เขารู้ เป็นขั้นเป็นตอน ตั้งแต่เริ่ม จนขั้นเทพ เขียนทุกวันที่เล่น ไม่จำเป็นต้องมาก เอาวันละย่อหน้า
3. ครบอาทิตย์มานั่งคุย สรุปกันว่าได้อะไรบ้าง ร่อน เอาสาระ และแง่ดีๆ เช่นถ้าหาเงินได้จากการขาย เลเวล หรือไอเท็ม  ก็สนับสนุน อะไรไม่สุจริตก็ยั้งไว้

ทั้งนี้ต้องพูดคุย ทำความเข้าใจ อย่าหักด้ามพร้าด้วยเข่า ให้เคารพความคิดเห็นของลูก และ ให้เขายึดมั่นในเกรียติเของเขา การรับผิดชอบ และได้แสดงความรู้เกี่ยวกับเรื่องที่เขารัก และมีความถนัด จะแปรเปลี่ยน ความมัวเมา ลุ่มหลงเป้นการเรียนรู้และ พัฒนาได้ครับ ::002::

ผมเองโตจนเป็นพ่อลูกสองแล้ว ก็ยังเล่นเกมส์ครับ เล่นมาตั้งแต่สมัยเรียน ปวส ทุกวันนี้ เวลา 17.00-18.00
ผมและเพื่อนๆ ก็จะนัดดวล Dota ครับ

สำหรับลูก ผมกำหนดเวลาให้เล่นครับ ถ้าวันปกติ การบ้านเสร็จให้เล่น 1 ชม วันหยุดก็ เล่น 1 พัก 4 ครับ

ต้องกำหนดเวลาเล่นครับ วันธรรมดาเล่นได้กี่โมงถึงกี่โมง วันหยุดเล่นได้กี่โมงถึงกี่โมง ปิดภาคเรียนเล่นได้กี่โมงถึงกี่โมง ก่อนไปเล่นเกมส์ต้องทำงานที่ตนเองรับผิดชอบให้เรียบร้อย เช่น ล้างจาน ถูบ้าน ฯลฯ ให้เรียบร้อย ก่อนสอบห้ามเล่น แต่ทดเวลาเล่นไปเป็นช่วงปิดภาคเรียนแทน(อยากเล่นให้เล่นทั้งวัน ผมเล่นได้ไม่ถึง 2 อาทิตย์ก็เบื่อครับ) สมัยผมแม่ใช้วิธีนี้ครับ และเล่นกับผมด้วย คือซื้อเกมส์มา ซื้อทีวีต่างหากมาอีกเครื่อง ให้ลูกเล่น แล้วก็หาเกมส์ที่ตัวเองเล่นได้ด้วย คือเกมส์ตัวต่อ (เทอร์ติส)  ;D
อาจเพิ่มเงื่อนไขเรื่องอื่น ๆ ไปด้วยในการเพิ่มหรือลดเวลาในการเล่นแต่ละวัน :)
ปัจจุบันผมก็เล่นเกมส์ออนไลกับเขาเหมือนกันครับ เอาพอขำ ๆ สนุก ๆ  :D

ขอบคุณพี่น้องชาว อวป.ทุกท่านครับที่ให้คำแนะนำและจะนำไปปรับใช้ครับ  ::014::

เจ้ากรรมนายเวรที่อาฆาตเราหนักที่สุด ก่อกรรมไว้กับเค้ามากที่สุด จะมาเกิดเป็นลูกเราครับ เพราะลูกแบบนี้จะคอยแต่สร้างปัญหา ดึงคนเป็นพ่อแม่ให้ต่ำลง และคนเป็นพ่อแม่ไม่สามารถทำอะไรลูกได้ ปัญหามันคงเริ่มเกิดตั้งแต่การอบรมสั่งสอน การปลูกฝังวินัยตั้งแต่อายุยังน้อย ไม่มีกิจกรรมร่วมกับครอบครัว สเน่ห์ของเกมส์คือความสนุก ตื่นเต้น ความระทึกใจ การได้ปลดปล่อยสัญชาตญาณและจินตนาการ ทางแก้คือต้องหากิจกรรมที่มีลักษณะแบบเดียวกัน เช่นดนตรีหรือกีฬา แต่ทั้งนี้ต้องดูที่ทักษะและระดับความเฉลียวฉลาดของเด็กประกอบด้วย เด็กอายุประมาณนี้ยังปรับพฤติกรรมได้ แต่คนเป็นพ่อแม่ต้องสนับสนุนอย่างใกล้ชิด แนะนำให้เลือกกีฬาที่ช่วยเสริมสร้างกล้ามเนื้อ ทักษะการเคลื่อนไหว และสังคม เพราะจะช่วยได้มากกว่าดนตรี เช่น เทเบิลเทนนิส ฟุตบอล แบตมินตัน เป็นต้นครับ รวมถึงอาจหัดให้เล่นดนตรีง่ายๆเช่นคีย์บอร์ด กีต้าร์ ควบคู่ไปด้วย เพราะเด็กจะได้ใช้ช่วงเวลาแลกเปลี่ยนประสบการณ์กับเพื่อนวัยใกล้เคียงกัน ถ้าเป็นยิงปืนที่มีผู้ฝึกสอนเด็กอาจรู้สึกเหมือนถูกควบคุมบังคับ อาจไม่ชอบ รอให้โตกว่านี้ดีกว่า ที่สำคัญคือต้องดูที่ทักษะ ความชอบของเด็กและไม่บังคับ

น่าเห็นใจมากครับ น้องชายผมก็เคยเป็นแบบนี้ เกเร มากๆ ครับ พ่อผมใช้วิธีการที่รุนแรง ปรากฎหว่า น้องชายเตลิด เลยครับ ยิ่งเอาไม่อยู่
อยากให้ จขกท. ใจเย็นๆ ครับ ค่อยๆ หาวิธีการแก้ไขไป ค่อยๆ ปรับไป

ถ้าจะแนะนำก็คือว่า ซื้อคอมพ์ ให้ลูกเล่นที่บ้านเลยครับ อยู่ที่บ้านไม่มั่วสุม แถมยังจำกัดเวลาได้ ให้เล่นวันละกี่ชั่วโมงก็ว่าไป
เอาใจช่วยครับ

เห็นโค้ชเงาะที่ราชบุรี เขาเอาเด็กมีปัญหา ติดเกมส์ แว๊นส์ ก้าวร้าว มาเข้าทีมฝึกปั่นจักรยาน

ฝึกจนลงแข่งขันได้อันดับในสนาม เด็กในทีมก็มีพัฒนาการที่ดีขึ้นทั้งร่างกายและจิตใจ

ลองชวนลูกมาเล่นกีฬา แคมป์ปิ้ง เดินป่า หรือกิจกรรมใดๆที่พ่อแม่ลูกมีส่วนในการร่วมทำดูครับ

เรื่องเล่นเกมส์เล่นแต่เพียงพอดีมันก็มีประโยชน์อยู่ ไม่ถึงกับต้องไปห้ามเขาเล่นเลยครับ  :)

ลูกชายคนโตของอาผมต้องออกจากวิศวะฯลาดกระบัง ไปเรียนบริหารฯม.เอกชนเพราะติดเกมส์ออนไลน์ครับ

อ้างว่าเรียนหนัก,ไม่ไหว แต่ผมรู้ว่าเพราะมันติดเกมส์จนร่วงแล้วก็อยากทุ่มเทเวลาให้เกมส์ออนไลน์มากกว่า....ในงานเลี้ยงเมื่อต้นธ.ค.บังเอิญมันมานั่งข้างหลังได้ยินมันตอบเพื่อนที่ถามไปว่า"พ่อบอกว่าเรียนมหาลัยเพื่อเอาสังคมเท่านั้นแหละ ไม่ได้ใช้อะไรหรอก"

ไม่ได้สำนึกใส่กะลาหัวเลย ว่านั่นพ่อมรึงเค้าเอาไว้ตอบแก้เกี้ยวเวลาญาติๆเค้าถาม ..... ฮ่วย  :P