เว็บบอร์ดสนทนาภาษาปืน

ผมชอบลากไกปืนแล้วจะกระตุกในระยะสุดท้าย ทำให้ปากกระบอกทิ่มลงต่ำ เป็นเหตุให้พลาดเป้าหมายที่เล็งไว้ มีวิธีแก้ไขอย่างไร ขอความช่วยเหลือจากพี่น้องด้วยครับ โดยเฉพาะปืนแบบกิ่งอัตโนมัติ กระสุนจะกินต่ำ ขอบคุณครับ

เกิดความกลัว ต่อ รีคอลย์หรือเปล่าครับ

ก็เพียงแต่ ลากไกมาเรื่อย ๆ จน เซียร์หลุดไปเอง
หรือเปลี่ยนการใช้ข้อนิ้ว เป็นใช้อุ้งนิ้ว
ซึ่งจะทำให้ไม่มีส่วนใดไปสัมผัสกับโครงปืนอีก
ลองสังเกตุดูครับ ว่า เวลา เราลากไกปืนแล้ว
มีส่วนใดของมือ ไปสัมผัสกับโครงปืนอีก
ก็แก้ไขที่จุดนั้นดูครับ

(http://img57.imageshack.us/img57/7057/dsc01258bo7.jpg) (http://www.gunsandgames.com/smf/index.php?topic=59207.0)


ลิงค์ที่รูปครับ

...ความเห็นผม  การกระตุกไกส่วนมากเป็นเพราะหลับตา หรือเกร็งฝืน สาเหตุมาจาก 2 เรื่อง
1. กลัวเสียง
2. กลัวแรงรีคอยล์

...กลัวเสียง: ใส่เครื่องป้องกันเสียง (ที่จริงหากไม่ใส่ก็หูหนวก ปัญหาใหญ่กว่ากระตุกไกอยู่แล้ว)

...กลัวรีคอยล์: จัดท่าทางและจับปืนให้มั่นคง เหนี่ยวไกอย่างถูกวิธี (ลองอ่านกระทู้หัดยิง IPSC และที่คุณยอดกล่าวไว้ เป็นต้น) แล้วยอมให้มันเตะ ถ้าทำถูกต้องมันจะเตะอย่างสบายๆ เราครับ

...การบรรจุกระสุนดัมมี่ สลับกับกระสุนจริงในแม๊กกาซีนหรือช่องโม่ (โดยเจ้าตัวไม่ทราบว่านัดไหนคือลูกดัมมี่) จะช่วยให้เห็นอาการและรู้จุดที่จะแก้ไขได้ชัดเจนครับ

ผมว่าคุณvichy ไม่น่าจะกลัวแรงรีคอยหรือกลัวเสียงปืนครับ(เพราะถ้าบอกว่ากลัวแบบที่ว่าจริงละ สมช.หลายคนก็คงอดห่วงไม่ได้) แต่อาจติดนิสัยแบบที่ว่าจริง ๆ ซื้อลูกดรายฟรายมาซ้อมครับ พยามบอกตัวเองว่าอย่ากระตุกในระยะสุดท้าย พอแช๊ะให้ดูครับว่าศูนย์ยังอยู่ที่จุดเล็งเดิมหรือเปล่าหรือว่าเผลอกระตุก ทำไปเรื่อย ๆ ครับวันละ 100-200 ครั้ง ครบ 1 อาทิตย์เข้าสนามซ้อมแล้วทำแบบเดิมที่เคยทำกับลูกดรายฯ อาจลั่นไกเปล่าซะ 1 นัด(ย้ำตัวเองว่าเดี๋ยวต้องยิงแบบนี้ ยิงจริง 1 นัด(ยิงเสร็จไม่ต้องรีบดูผลงานนะครับ ทำใจสบาย ๆ ฟอโลทรูศูนย์กับเป้าก่อน) แล้วลั่นไกเปล่า ๆ อีก 1 นัด (ทำแบบที่ยิงเมื่อตะกี้ครับจะได้รู้ว่ายิงกระตุกหรือเปล่า) แล้วเริ่มรอบใหม่ครับ ::014::

ยิงแห้ง เยอะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ   ครับ  รับรอง หาย

รับรอง หาย

เอ่อ.... อะไร หาย ครับ พี่ โป่ง    ::006::

...คำว่า "กลัว..." ที่ใช้ ไม่ได้หมายถึง "ความกลัว" ทั่วๆ ไป แต่หมายถึงการคาดคะเนว่าจะมีเสียงดัง มีแรงรีคอยล์ จึงเกิดการขืน ต้านครับ

ขอบคุณ สมช.ทุกท่านครับที่ให้ความรู้ จากข้อมูลที่ได้รับทราบพอจะรู้เหตุผลของตนเองบ้างแล้วครับ คือชอบขยับนิ้วก่อนยิงให้เข้าไปลึกถึงข้อนิ้ว เหมือนกลัวว่าไกจะไม่ลั่น พอมาจังหวะสุดท้ายเลยกระชากไก ต้องปรับตามวิธีที่ท่าน สมช.แนะนำมา ขอบคุณในน้ำใจอันดีของทุกท่านอีกครั้งครับ

พี่โซ๊ยตี๋สอนผมว่า

   ก่อนยิงให้ดารยก่อนสักหลายๆครั้ง โดยเอาปลอกกระสุนเปล่าวางไว้ที่ปลายกระบอกปืน ถ้าหล่นแปลว่าใช้ไม่ได้ ถ้าไม่หล่นก็ทำไปเรื่อยไจนชิน ปัญหาจะหายไปแล   ;D

::014::

มันไม่ใช่ความกลัวครับ แต่เป็นสัญชาตญาณการระวังภัย พูดง่ายๆคือมันเป็นธรรมชาติของปฏิกริยาจากจิตใต้สำนึกที่เกิดขึ้นเอง แต่อาการเหล่านี้แก้ไขได้ด้วยการฝึกฝนบ่อยๆจนเกิดความคุ้นเคย หรือเคยชินครับ อันดับแรกต้องยิงครับเพราะการซ้อมยิงจริงมันจะมีอาการต่างๆของปืนแตกต่างกับการยิงแห้งโดยสิ้นเชิง แต่ที่ชัดเจนที่สุดคืออาการหลังจากกระสุนเคลื่อนที่ออกจากรังเพลิง ....ลองฝึกโดยการไม่ต้องไปคำนึงว่าปืนมันจะลั่นเมื่อไหร่ ต่อยๆเพิ่มน้ำหนักนิ้วที่เหนี่ยวไกเข้ามาหาตัวเรื่อยๆ สมาธิและสายตามองศูนย์ให้ชัด ทาบเป้าหมายให้ดี ลั่นเมื่อไหร่ช่างมัน ช้าๆทำไปเรื่อยไปเรื่อยๆ สักพัก ไม่กี่วันอาการเกร็งข้อมือต้านแรงรีคอยก็จะดีขึ้นจนหายไป

...ตามนั้นครับ อย่างที่บอกว่าไม่ใช่ "กลัว" ตามความหมายทั่วไป

...หรือจะว่ากลัวก็ได้นะครับ สำหรับมือใหม่มากๆ ผมว่าใช้คำนี้ได้ มือเก่าขึ้นไปอาจไม่กลัวแต่มีเกร็ง ยิหาก่งทิ้งเวลาไปนานๆ ยิงที อาการกลับมาได้ง่ายๆ

ลองๆหาปลอกกระสุนมาวางในแนวตั้งบนสันเหนือลำกล้อง(หากมีสันให้วาง) หลังศูนย์หน้า
แล้วเหนี่ยวไกดูครับ ให้ปลอกกระสุนดุกดิกน้อยที่สุด

55+ สารภาพผมก็เป็นครับพี่...ไม่ค่อยได้เข้าสนามยิงแต่ยิงแห้งอยู่บ่อย ๆ ที่บ้าน พอเข้าช่องยิง..บางจะเกร็งมันซะดื้อ ๆ กว่าจะหายเกร็งก็ซัก 1-2 ชุดไปแล้ว :~)

::014::
ผมใช้วิธีพยายามเพ่งให้เห็น และ จำภาพสุดท้ายของศูนย์ปืนให้ได้
สมาธิวางที่ศูนย์หน้า ประคองศูนย์ไว้ นิ้วชี้เพียงบีบไกมาเรื่อยๆ ลั่นเมื่อไรช่างมัน

ไม่ได้ยิงนานๆ.....กลับมายิง..ผมก็ยังมีกระตุกไกครับ....เกร็งหรือไม่ก็ไม่มีสมาธิ.....(เพราะช่องข้างๆ)

ผมใช้วิธีคลายมือขวาให้กำปืนเบาลงครับ ทำให้เหนี่ยวไกได้ราบเรียบขึ้นครับ :)