เว็บบอร์ดสนทนาภาษาปืน

สวัสดีครับ  ::014::

ผมARIYADET_69 สมาชิกใหม่ครับ ส่วนตัวผมทำงานเป็นวิศวกรควบคุมคุณภาพ(QC.Eng.) ที่ต้องมีเรื่องเถียงกับคนงาน(ฝ่ายผลิต)ประจำ จึงอยากมีอาวุธไว้ป้องกันตัวบ้างแต่ยังไม่มีความรู้ในเรื่องการซื้อ, การครอบครองและอีกหลายๆเรื่องเกี่ยวกับอาวุธปืนครับ รบกวนสมาชิกท่านอื่นช่วยแนะนำด้วยนะครับ

ขอบคุณครับ

ขอแนะนำให้เขียนคำที่ต้องการในช่องค้นหาก่อนครับ  การตั้งคำถามกว้างๆแบบนี้  ตอบยากมากเลยครับ  ทั้งๆที่อยากตอบ ::014::

     วัตถุประสงค์จะนำไปแก้ปัญหาและป้องกันตัวจากการถกเถียงกับคนงาน ขอภาวนาว่าอย่าได้ถึงขนาดต้องใช้งานเลยนะครับ
ก่อนจะถึงขั้นตอนการขอซื้อและครอบครอง ต้องถามใจท่านก่อนดีกว่าครับว่าชอบปืนประเภทลูกโม่หรือปืนออโตเมติก
     ปืนลูกโม่ บรรจุ 5-8 นัด ใช้งานง่าย กลไกไม่ซับซ้อน กระสุนก็มีทั้ง .22, .38, .357, .44, .45
     ปืนออโตเมติกหรือแบบแม็กกาซีน มีทั้งกระสุนแถวเดียวจุ 7-10 นัด จนถึงแบบ 2 แถวลูกดกจุ 13-25 นัด เป็นปืนที่เริ่มมีองค์
ประกอบของกลไกเพิ่มขึ้น แต่ก็ไม่ได้ซับซ้อนถึงกับใช้งานยากจนเกินไป และมีขนาดกระสุนให้เลือกมากมายตามความชอบและ
ได้รับอนุญาตยาก-ง่ายต่างกัน ด้วยความหลากหลายนี้ ทำให้ปืนแบออโตเมติกได้รับความนิยมเป็นจำนวนแพร่หลาย และกว้าง
ขวาง กระสุนก็หาซื้อได้ง่ายและราคาไม่แพง
     ขั้นตอนการซื้อ เริ่มจากท่านขึ้นไปบนที่ว่าการอำเภอ บอกกับจนท.ว่ามาติดต่อขอใบอนุญาตซื้อปืน(ป.3) จะมีจนท.แนะนำว่า
ต้องเตรียมเอกสารอะไรบ้าง เมื่อท่านเตรียมจนครบตามคำแนะนำ ก็นำกลับไปยื่นอีกครั้ง ขั้นตอนนี้ทางอำเภอจะทำหนังสือถึง
สภ.ท้องที่เพื่อพิมพ์ลายนิ้วมือและตรวจสอบประวัติอาชญากร ใช้เวลาประมาณ 30-45 วัน หลังจากไปรับผลตรวจฯ ให้นำกลับไป
ที่อำเภออีกครั้งเพื่อออกใบป.3 ต่อไปครับ
     เมื่อได้ใบป.3 จึงนำไปซื้อปืนใหม่จากร้าน/รับโอนจากบุคคล กรณีซื้อใหม่จะมีใบตัดโอนจากร้านมาให้ทางอำเภอเพื่อออกใบอนุ
ญาตมี ใช้(ป.4) ให้กับท่านต่อไป กรณีรับโอน ให้พาเจ้าของปืนไปตัดโอนที่อำเภอที่เป็นภูมิลำเนาเจ้าของปืน แล้วจึงทำเรื่องตัด
โอนย้ายมาลงที่อำเภอของคนซื้อ และนำเอกสารมาขอป.4 ที่อำเภอของท่านครับ

ยินดีที่รู้จักนะครับ
              การที่เราเริ่มต้นจะหาอาวุธปืนไว้ใช้สักกระบอกหนึ่งนั้นเราต้องหาข้อมูล   ต้องศึกษากฎ-ข้อห้าม   ข้อควรปฎิบัติเกี่ยวกับอาวุธปืนมาอ่านก่อน      ค่อยๆหาอ่านหาศึกษา....

มือใหม่เหมือนกันครับ ...ต้องพกไปที่ทำงานด้วยเหรอครับ ... ตอนเถียงกันคุมอารมณ์ไม่อยู่นี่น่ากลัวงานเข้าอะครับ ...
รุ่นน้องคนนึงเป็นวิศวกรเหมือนกัน ลูกพี่มันซื้อ BB 1911 ของญี่ปุ่นให้ครับเหมือนกริ๊บ
ประมาณว่าให้คนงานเห็นแบบแว๊บ ๆ ...ถ้าเจอด่าน ก็บอกว่าไปเล่น BB มา

ถ้าเพียง เถียง แล้วต้องซื้ออาวุธป้องกันตัว
ขอ แนะนำว่า อย่าเพิ่งซื้อเลยครับ
เดี๋ยว อารมณ์ จะพาไป ให้เสียการเสียงาน
แนะนำ เพียงดิ้ว น้อย ๆ ASP สัก ๒๑ นิ้ว
ก็น่าจะพอ ทุเลาครับ
ตีสูง ตีต่ำ  เน้น ๆ ก็แถว หน้าแข้ง
ไม่ร้องให้มันรู้ไป
ก็น่าจะหยุด ได้แล้วครับ


(http://i240.photobucket.com/albums/ff117/joe-dogtag/Baton/IMG_0933.jpg)

ยาวสุด 31", 26", 21" และสั้นสุด 16"

ผมว่าพี่คนที่ถือบาตองคนนี้น่ากลัวมากครับ...

มีแค่มือเปล่าผมยังกลัวเลยครับ...  :OO

ผมว่า เป็นเรื่อง เพิ่มอันตรายให้แก่ตัวท่านเองนะครับ
ถ้าคู่กรณี เห็นปืรแว๊บๆ อย่างที่ท่านว่า เค้าต้องเข้าใจว่าท่านมีปืน
ถ้า จะเกิดกรณีขึ้นมา เค้าก็คงต้องเตรียมมาเหมือนกัน(แต่ของเค้าจะเป็นของจริง)
พก จะจริงจะปลอม อย่าให้ใครรู้ดีกว่าครับ...ด้วยความเคารพครับผม
พระเจ้าอวยพระพรครับ

แนะนำก่อนอื่นว่า อย่าเอาปืนไปโรงงานเลยครับ เดี๋ยวเรื่องเล็กจะกลายเป็นเรื่องใหญ่...ส่วนเรื่องปืนก็ลองดูในเวปนี้เรื่อยๆนะครับ มีข้อมูลเยอะแยะเลย

........................ถ้าเอาไปโรงานเจอลูกน้องยั่วละก็งานเข้าเลยครับ....................................... ::014::

...อย่าใช้อารมณ์ครับคุยกันดีๆๆ..เสียคนเสียอนาคตมาก็มากแล้วกับอารมณ์ที่คุมไม่อยู่
คิดเสียว่า..รักกันดีกว่าชังกันครับ(ยืมตังค์ได้ด้วย)..อิอิ

ใจเย็น ๆ ครับ  ใช้เหตุผลพูดคุยกันใช้ปืนตัดสินปัญหาจะเสียอนาคตครับ   ;)

ขอบคุณครับ คือ รุ่นน้องคนนี้ทราบว่าผมกำลังสนใจอาวุธปืน ก็เลยมาเล่าให้ฟังครับ
ว่าเค้ามีปัญหาถกเถียงกับคนงาน ผู้รับเหมาช่วง เป็นประจำ ลูกพี่ก็เลยซื้อให้
ตอนที่ทราบก็เตือนเค้าไปทำนองนี้ล่ะครับ ประมาณว่า "จะจริงจะปลอมมีอย่าให้เค้ารู้ว่ามีจะดีกว่า
เดี๋ยวกลายเป็นอวดบารมี เจอของจริงเข้าจะแย่เอา"

ศึกษาหัวข้อปักหมุดข้างบนก่อนครับ แล้วค่อยตัดสินใจว่าจะทำอย่างไรต่อ ที่สำคัญการมีสติ เหตุผล สามารถนำมาแก้ไขปัญหาได้ หน้าที่การงานจะได้ราบรื่นครับ

ถ้ามีเรื่องแล้วหาปืนอย่างนี้ไม่แนะนำครับ แต่ถ้ามีเพื่อปกป้องชีวิตและทรัพย์สินผมเชียร์ครับ

ผมเองก็เคยมีประสบการณ์ทำงานโรงงานมาพอเข้าใจ เคยมีเรื่องทะเลาะวิวาทจนต้องออกจากงานมาแล้ว
เวลามันโมโหมันเอาไม่อยู่จริงๆ ถ้าหากมีอาวุธคงฆ่าคนตายไปแล้ว ผมแนะนำว่าอย่ามีดีกว่า ถ้ามีก็ขอให้เก็บไว้ที่บ้าน
หากมันสุดวิสัยจริงๆอย่างน้อยมันก็แค่ทะเลาะวิวาท และกว่าจะกลับบ้านมาเอาอาวุธ อารมณ์ก็คงเย็นลงเยอะ
อาจจะคิดได้ระหว่างทาง ขอให้ใช้สติให้มากๆครับ

ความขัดแย้งในที่ทำงานมีทุกทีครับ หากมีความขัดแย้งในที่ทำงานแล้วซื้อปืนผมว่ามันเกินจำเป็นครับ ลองแก้ที่ต้นเหตุก่อน ลองมองแบบใจเขาใจเรา เอาใจเขามาใส่ใจเราเผื่อว่าเราจะเห็นทางออกบ้าง หากคิดว่ามีความเสี่ยงจะถูกทำร้ายหางานใหม่ดีกว่าไหม

แนะนำให้เรียนรู้และหาทางปกครองโดยการครองใจดีกว่าครับ เขาต้องพึ่งท่าน ท่านก็ต้องพึ่งเขาเหมือนกันในงาน หากท่านมีอาวุธปืนไว้เพื่อการนี้
ก็ต้องหัดควบคุมตนเองให้ได้มากๆด้วย ใช้เวลาศึกษาข้อมูลให้ละเอียดในเวปนี้ แล้วค่อยๆเลือก เดี๋ยวท่านจะตัดสินใจได้ด้วยตัวเองแหละครับว่าควรจะมีหรือไม่ควรมี หรือมีไว้เพื่ออะไร และควรใช้เมื่อใด
ด้วยความปราถนาดีครับ

อ่านแล้ว...กลัวใจครับ..... :OO  โดยหน้าที่ของจขกท. ซึ่งต้องคอยควบคุมตรวจสอบคุณภาพของกระบวนการผลิต ยังไงก็หนีไม่พ้น... ที่จะต้องเกิดการถกเถียงหรือข้อขัดแย้งกันระหว่างหน่วยงาน ระหว่างบุคคล เพราะจุดที่ท่านยืน มุมที่ท่านมองกับฝ่ายผลิตมองนั้น มันมาจากคนละด้านกันครับ เพียงแต่จะทำอย่างไรที่จะไม่ให้เป็นประเด็นส่วนตัว ไม่ให้เกิดเป็นปัญหาที่ค้างคาใจตามติดมา หลังจากจบบทบาทนั้นๆจากการทำงานแล้ว...  ผมคาดว่าท่านยังอายุไม่มาก... หากวันข้างหน้า ท่านเป็นผู้บริหารระดับสูง ปัญหาต่างๆและความขัดแย้ง รอบๆกายของท่านก็จะยิ่งเพิ่มมากขึ้น (ทั้งจากทางตรงทางอ้อม จากลูกน้อง จากหัวหน้า จากเพื่อนร่วมงาน ลูกค้า คู่แข่ง...... ฯลฯ...) เพราะฉะนั้น... นี่ก็ถือซะว่าคือบทเรียนหนึ่ง ที่จะทำให้ท่านได้ฝึกฝนและแข็งแกร่งขึ้นในอนาคตนะครับ....

บางเรื่องก็ต้องปล่อยวางบ้าง อย่าทำให้เกิดเป็นปมภายในใจที่ใหญ่ขึ้นๆ (ทั้งของท่านและคนงาน) เช่นนี้แล้ว... การปรับที่ตนเอง ง่ายที่สุดครับ....ใช้กลยุทธเปลี่ยนศัตรูให้เป็นมิตร... โดยท่านลองปรับบุคคลิก สร้างทักษะสัมพันธ์ ทักทาย ยิ้มแย้ม เดินเข้าไปหาด้วยความจริงใจ หยิบยื่นน้ำใจไมตรีให้กับคนงาน  ให้กับกันและกันบ้าง ทุกอย่างก็น่าจะดีขึ้น...   ::002:: เรื่องปืนในการนี้ อย่าเพิ่งคิดเลยครับ... การบริหารจัดการความขัดแย้งนั้น ไม่สมควรใช้ความรุนแรงครับ ::002::

พระคุณอยู่เหนือกว่าพระเดชครับ....ทำเรื่องใหญ่ให้เป็นเรื่องเล็ก......ทำเรื่องเล็กให้หายไปครับ.............  ::014::

ขอบคุณมากครับสำหรับทุกความคิดเห็นครับ  :~) อ่านแล้วเรานี้ชั่งเด็กเอ๋ยเด็กน้อย ขอเดินตามหลังผู้ใหญ่ทุกท่านและคงต้องศึกษาข้อมูลให้ดีก่อนเหมือนอย่างที่สมาชิกท่านอื่นแนะนำครับ

"ปืนผาหน้าไม้ ไม่เข้าใครออกใคร"
      

สติท่านเริ่มขาดลงตั้งแต่เมื่อเริ่มคิดมีปืนไว้แก้ปัญหาแล้วครับ

ปืนไม่ใช่สิ่งแก้ปัญหา สติปัญญาต่างหาก