เว็บบอร์ดสนทนาภาษาปืน

เด็กข้างบ้านอายุ 30 ปี เคยเสพยาบ้ามาประมาณ 1 ปี ตอนนี้เลิกได้ประมาณ 4 เดือนแล้ว ผมเชื่อว่าเขาเลิกได้จริงจากพฤติกรรมหลายๆอย่างที่ซุ่มดูการกระทำของเขา พ่อแม่เขาก็เชื่อว่าลูกเขาเลิกได้จริง แต่เด็กมันเกิดน้อยใจกับคำพูดของขี้ปากชาวบ้าน มาถามผมว่า กี่ปี ถึงสังคมจะยอมรับ ผมบอกไม่รู้ขอเพียงให้พ่อแม่เชื่อใจเราก็พอแล้ว คนอื่นไม่ต้องไปสนใจ เราไม่ได้ขอข้าวเขากิน ลืมบอกไปเด็กคนนี้ตอนติดม้า เคยขโมยเงินคนอื่น 400 บาท แต่ไม่ติดใจเอาความกันเพราะเห็นแก่คนโตด้วยกัน ชาวบ้านก็ยังไม่เชื่อว่าจะเลิกการลักขโมยได้ ไปบ้านใครเขาก็รังเกียจ ผมอยากรู้ว่าจะเอาอะไรมาชี้วัดว่าเด็กคนนี่สามารถอยู่ร่วมสังคมได้โดยปลอดภัยครับ

คนใกล้ชิคต้องให้กำลังใจทุกๆวันครับ ( ให้กำลังใจจริงๆ อย่าให้กำลังใจแบบโกหกเด็ก ) ในแต่ละเดือนก็พาเขาไปฟังธรรมบ้าง ( ถ้าเขาไม่ไปก็อย่าบังคับ )

และคนใกล้ตัว ( ในครอบครัว ) สำคัญที่สุดครับ ที่จะช่วยประคองเขาให้พ้นอุปสรรคได้

ขึ้นกับการกระทำ ของตัวเด็กเอง
ส่วนเรื่องลบล้างความผิด  มันยากครับ 
เพราะว่า คนเรา จะติดกับคำว่า เคยกระทำ ก็จะมีแนวโน้ม ว่าจะกระทำต่อ
ประเภท ขึ้นหลังเสือ แล้วลงยาก
อีกทั้ง สังคมเรา มักจะ ยึดติด
ดังนั้น กำลังใจ จะสำคัญที่สุด
ให้กำลังใจ พูดคุย   เด็กจะไม่เกิดความเครียด
คนอื่น ไม่เห็น  ขอให้เรา รู้จักตัวเรา ก็พอ
อย่าไปใส่ใจกับคำพูด  ให้การกระทำของเรา
ไปหักล้าง คำพูดของเขา  ให้เขาเห็น ให้เขารู้เอง
แล้วเขาก็จะเกิดความเชื่อมั่น...

ขอขอบคุณๆ Nat usp มากครับ จริงๆก็ไม่ได้เป็นปัญหาส่วนตัวของผมเองหรอก แต่มันก็มีผลกระทบกับพ่อแม่เด็ก และผลกระทบในหมู่บ้านผมเอง
ถ้าไม่ช่วยกันปรามๆไว้บ้าง ผลเสียมันอาจจะย้อนมาหาผมเอง

...................................นี่ละครับกรรมเก่ามันให้ผลครับต้องยอมรับชะตากรรมครับ.............................................. ::014::

คนใกล้ชิดมีผลอย่างมาก คนอื่นๆว่าไปเถอะ  คนใกล้ชิดอย่านึกสนุก แกล้งพูดตามชาวบ้านเขาแล้วกัน

แถวอ.ใกล้ภูมิลำเนาผม มีเด็กอายุ24คนหนึ่ง ติดม้ามาตั้งแต่ทำบัตรประชาชน เคยลักเล็กขโมยน้อย
เพื่อให้ได้เงินมาเสพยา มาเลิกเอาตอนเกณฑ์ทหาร (เข้า ทร.)

ออกมาเลิกเสพ ช่วยพ่อแม่ทำงานสวน ชาวบ้านยังไม่วางใจ สงสัยพฤติกรรม (ชาวบ้านที่เอาใจช่วยให้เลิกได้
เป้นกำลังใจ ไม่ดูแคลนก็มี)

ผ่านไปสองปี วันดีคืนดี ญาติมาเยี่ยม พอเด็กยกมือไหว้ ญาติผู้ใหญ่ที่มาเยี่ยมดันทัก
"เฮ้ย...เลิกลักขี้ยางชาวบ้านเขาหรือยังล่ะ"
ถามแบบเสียงดังด้วยนะ  เด็กไม่ตอบ ยิ้ม เข้าไปถือของลงจากปิคอัพเข้าบ้าน

พอญาติคุยๆกะพ่อ แม่ เด็กก็หายตัวไป
เรียกก็ไม่ขาน เดินดูๆ เป็นศพผูกคอตายอยู่ในห้องนอน......


ง่ายๆเลยครับ ไปอย่างไม่คาดฝัน  อย่าได้คะนองปากเชียว
ในงานศพเด็ก ชาวบ้านคนหนึ่งบอก
"มันเคยลักขี้ยางกูจริง กูยังไม่เคยว่ามัน แล้วคนว่าเคยถูกลักหรือ"

จุกเลยครับ

              ถามว่ากี่ปี  สังคมจึงจะยอมรับ ......................



           ตอบไม่ได้หรอกครับ .... ขึ้นอยู่พฤติกรรมของเจ้าตัวที่ต้องตั้งใจทำดีและหนักแน่นต่อเสียงเย้ยหยันให้ได้ เห็นใจและเป็นกำลังใจครับ

ตอบแบบไม่อายครับ ไม่ว่า ใครจะยอมรับหรือไม่ ผมขอตอบ ว่า ติดม้า 6 ปีเลิก ตอนทักษิณ เป็นนายก ครั้งแรกครับ
ใช้เวลา ลบล้างความผิด ให้สังคมยอมรับ (ญาติ .แม่  คนรู้จัก )  เพิ่งยอมรับผมเมื่อ  4 ปีที่แล้วครับ
หลายคนอาจจะ บอกผมว่า  ไม่น่าตอบ กระทู้นี้เลย  เพราะจะดูไม่ดี แต่ ผมอยากตอบ ครับ
แค่อยาก สะท้อนครับว่า  การเสพยา มันเป็นความผิด แต่ในเมื่อ คนผู้นั้น ยอมรับผิด ในสิ่งที่ทำ เป็นสิ่งที่ดีครับที่เราจะให้โอกาสเค้า
  ::014:: ::014:: ::014:: ::014:: ::014:: ::014:: ::014:: ::014::
 ป.ล ไม่เคย ไปลักเล็กขโมยน้อยครับ  พูดตาม ตรง  พ่อเลี้ยงผมกับเงิน  ผมไม่ขอบอกนะครับว่าทำไม

 ::002::    และ   ::002::

ถ้าทำใจหนักแน่นสู้ลมปากชาวบ้านไม่ได้"ให้ย้ายบ้านหนี"ครับ... ย้ายบ้านหนีจะทำให้เริ่มต้นสิ่งแวดล้อมใหม่ หากเลือกได้ให้พยายามอยู่ในแวดวงคนฉลาดครับ แต่ปัญหาคือเราเลือกเพื่อนบ้านไม่ได้...

เรื่องย้ายบ้านนี่เป็นเรื่องที่หลายคนนึกว่ามันใหญ่โตนักหนาครับ เพราะไปคิดว่ามันใหญ่ เลยทำให้ติดหล่มชีวิต... ลองนึกดูครับ ตอนสร้างบ้าน/ซื้อบ้าน ก็บอกว่าจะเอาไว้ให้ลูก แต่ถ้าย้ายบ้านเพื่อลูกไม่ได้ แล้วจะเก็บบ้านเอาไว้ทำไมครับ ลูกเสียคนไปแล้วค่อยมาคิดในภายหลังก็สายเสียแล้ว...

นายสมชายเห็นชาวสวนหลายคนมีที่ดินแยะ เป็นมรดกตกทอดมา ไม่กล้าขายเอาเงินส่งลูกเรียนหนังสือ เพราะเสียดายที่ดินบรรพบุรุษ... ในที่สุดลูกก็ไม่ได้เรียนหนังสือ ติดเพื่อนฝูงสำมะเลเทเมา ไม่รู้วิชาสำหรับทำมาหากิน ในที่สุดก็ต้องขายที่ดินกินบ้าง ขายที่ดินสู้คดีลูกบ้าง...

ก็เลยอยากบอกว่า ลูกน่ะสำคัญที่สุดแล้วครับ... มีทรัพย์เท่าไหร่ต้องทุ่มให้หมดให้ลูกมันอยู่รอดได้ ไม่งั้นตอนแก่เราก็พึ่งพาลูกไม่ได้ เพราะลูกมันก็แย่... โหย...

คิดว่าปัญหานี้แบ่งได้ ๒ ส่วนครับ  คือภายในกับภายนอก

ปัญหาภายในก็คือ ตัวน้องนั้นไม่เข้าใจหรือไม่ยอมรับความเป็นไปของสภาวะต่างๆ  ตามหลักพุทธธรรมแล้ว ทำดีได้ดีทำชั่วได้ชั่ว ได้ช้าเร็วยาวสั้นแล้วแต่กรรมกับปัจจัย   ถึงแม้ว่าตอนนี้จะหยุดแล้ว แต่ผลของกรรมยังไม่หยุด  ไม่ต่างอะไรกับกาน้ำที่ต้มทิ้งไว้  แม้ว่าจะดับไฟแล้วแต่น้ำยังร้อนอยู่ เราต้องยอมรับตัวตนที่ผ่านมาของเราก่อนว่า เราได้ทำจริงๆ  และตอนนี้เราเลิกแล้ว ก็เป็นธรรมดาที่เราจะรู้อยู่แก่ใจของเราคนเดียว หากเราจะไปบังคับให้คนอื่นเป็นไปตามความรู้สึกของเราคงไม่ได้  ก็ให้ปลงว่าตอนนี้เรากำลังชดใช้กรรมของเราอยู่ก็แล้วกัน ต่อไปนี้เราจะยิ้มรับ และยอมรับทุกอารมณ์แห่งความไม่สบายใจทั้งหลาย ทำความรู้สึกในใจอย่างองอาจ ใครเขาพูดอะไรก็ยิ้มไว้ ยิ่งพูดแรงยิ่งชอบ เพราะเราจะยิ่งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ  การปฏิเสธไม่ยอมรับความจริง  จะทำให้ใจสัดส่ายไม่นิ่ง เป็นทุกข์ ความคิดไม่มีพลัง  แล้วเราก็แก้ไขเรื่องราวในอดีตจนถึงปัจจุบันไม่ได้  ถ้าเรายอมรับตรงนี้ได้ ความหนักใจจะลดลงได้มากที่สุด  และเกิดช่องทางที่จะทำปัจจุบันให้ดีขึ้น

ปัญหาภายนอกก็คือ คนรอบๆตัวไม่ว่าใกล้ไกล  ต้องยอมรับว่าเราไปบังคับให้เขาพูดหรือปฏิบัติตามใจเราไม่ได้  คนเราย่อมหวาดระแวงต่อสิ่งที่ไม่ปลอดภัยกับตัวเขา  แต่ตรงข้ามกัน  หากสิ่งไหนที่เขาไม่คิดว่าเป็นอันตราย เขาก็ยอมไว้ใจและขาดความระมัดระวัง  การทำให้เขาเชื่อว่าเราไม่เป็นอันตรายใดๆมีมากมาย ล้วนอยู่ในหลักที่ว่า เอาชนะได้ด้วยความดีครับ ไม่ว่าจะอุทิศตัวเพื่อสังคม พูดคุยบอกเล่าเรื่องราวของเรา  อย่างจริงใจให้กับคนอื่นได้รับรู้  เพื่อจะได้ไม่ทำตามเรา หรือบางคนก็บวชแล้วปฏิบัติดีชอบจนชาวบ้านกราบไหว้อย่างสนิทใจ  หรืออย่างทำตัวปกติไปเรื่อยๆ  นานๆไปพวกเขาก็จะมีเรื่องอื่นๆมาแทนเรื่องของเราเอง  ไม่มีใครจะมาใส่ใจเราได้ทั้งปีหรอก  แต่เราน่ะจะใส่ใจใส่ความคิดตัวเราเองไปในทางทุกข์อก  ทุกข์ใจ

สุดท้ายไม่ว่าจะสำเร็จหรือไม่ เราก็ต้องปล่อยวาง(ภายในใจ)ทุกอย่างทั้งหมด  ทุกอย่างมีเกิดขึ้นตั้งอยู่ดับไป  อย่าคิดว่าทุกอย่างจะถาวรตลอดไป  วันนี้เขาพูด ต่อไปเขาก็ต้องหยุดเอง  และต่อไปเขาก็จะพูดอีก  พอเขาพูดเราก็ อ๋อ นึกแล้วว่าสักวันต้องพูด  :)

ตอบ.....ใช้เวลาชั่วชีวิตครับ

สมัยวัยรุ่นผมเกเรมาก วิวาทจนผู้ใหญ่เบื่อขี้หน้า , ดื้อ , ขนาดเข้ามหาลัยได้ยังหน้ามึนลาออกเอง....เหตุผลทุเรศๆว่า"เบื่อ ไม่ชอบ" , กลับเข้าไปอีกรอบก็ยังสันดานเดิมๆ เคยทะลึ่งเข้าเขาแดง(ท่าแพขนานยนต์สงขลา)ไปล้อมวงเล่นบ้องกับคนไม่เคยรู้จักจนโดนพวกเอาผงขาวโรยใส่บ้องให้ดูด

บอกน้องข้างบ้านได้เลยครับ ..... ต้องใช้เวลาชั่วชีวิต



ถ้าคิดว่าไม่ไหว จะไปผูกคอตายเสียแต่เนิ่นๆเลยก็ได้ ...... แต่ถ้าไม่ ก็เชิดหน้าเข้าไว้ ใช้ชีวิตที่เหลือให้ดี

ไอ้พวกที่ปากมาก/สายตาอีแอบ มันไม่เคยมาส่งเราเรียน ตอนหิวมันก็ไม่เคยมาตักข้าวให้กิน ฉะนั้นช่างหัวแม่*สิครับ

มันโดนใจ จริงๆ ครับ  มาเพื่อ คอนเฟริม อีก 1 ใจจริง ก็อยากตอบแบบนี้เหมื่อนกัน กลัว โดนลบ ครับ สุดยอด
 ชาวบ้านมีแต่ซ้ำเติม ครับ  ไม่เคยเห็นเราดีหรอก มันขึ้นอยู่ที่ว่า  เราแคร์ใครมากกว่า ถ้าแคร์ ชาวบ้าน ลงรูอย่างเดียวครับ
แต่ถ้าเรา แคร์ พ่อแม่ เราเอง  ทำให้ดีที่สุดครับ 
ยาเสพติดทุกชนิด ให้เราเป็นผู้เสพ แต่อย่าให้ มันเสพเรา (ลงนรกสถานเดียว)  แต่ถ้าให้ดี อย่าไปยุ่งมันเลยซะดีกว่า  ว่ามั้ยครับ
 ::002:: ::002:: ::002::

เป็นกำลังใจให้ครับ แถวบ้านผม มีเ็ด็กคนนึงติดยา ในละแวกใกล้ๆบ้าน โดนแอบเข้าไปลักของหมดทุกหลัง
ตอนนี้กลับใจแล้ว ทำงานทำการ เลิกยา ขยันขันแข็งร่างกายบึกบึน พัฒนาตัวเองและฐานะจนดีขึ้นเป็นที่ยอมรับของคนทั่วไปครับ