เว็บบอร์ดสนทนาภาษาปืน

พศ.นี้ ถ้ามีลูกมีหลานอยากให้พวกเขาเรียนอะไร หรือทำงานอะไรครับจึงจะมีคุณภาพชีวิตที่ดี(ถ้าได้เงินแยะ ๆ  ด้วยก็แจ๋ว แต่ไม่ได้หมายถึงว่าเป็นพวกบูชาเงินนะครับ) หรือจะให้ลูกหลานเดินตามรอยเท้าเรา  

เคยเห็นนักกฏหมายจน ๆ บ้างไหมครับ

        ไม่ทราบครับ
ผมไม่มีลูก  แต่ถ้ามีลูก
ผมคิดว่าตามที่เขาชอบ
        ล่าสุดเมื่อวานนี้เอง
หลานสาว คนแรกของตระกูล
เริ่มชีวิตราชการวันแรกในอาชีพ ทันตแพทย์
ก็คิดว่าไม่เลว  ตังค์ดีและที่สำคัญมีเวลาได้ใช้ตังค์
ครั้งแรกเขาเกือบจะถูกบังคับให้เรียนแพทย์  ดีที่เขาสละสิทธิ์
และเลือกเรียนตามที่เขาอยากจะเรียน
        ถ้ามุ่งเน้นรายได้เป็นกอบเป็นกำ
คงไม่มีอะไรสู้ธุรกิจของตัวเองแล้วประสบความสำเร็จ
มีเพื่อนข้าราชการด้วยกัน  เขาทำธุรกิจไฟแนนซ์ตั้งแต่แรก ๆ
ตอนนี้มีตังค์เป็น 10 กว่าล้าน  ราชการกลายเป็นอาชีพเสริม

   เมื่อสมัยผมเด็กๆ จำๆได้ว่าในสมัยนั้นหลายๆคนมีความคิดว่าอาชีพแพทย์-พยาบาล เป็นอาชีพที่
สร้างรายได้ต่อเดือนสูงมาก แต่เมื่อดูจากต้นทุนที่ใช้ในการศึกษากับฐานะทางครอบครัว เลยทำได้
แค่บวชเณรเรียนนักธรรม-บาลี
    และเมื่อโอกาสอำนวยจึงขยับขยายออกมาหางานทำและเรียนภาคค่ำจนจบระดับอุดมศึกษา แต่คง
ไม่มีโอกาสไปตามความฝันของตัวเองได้
    และด้วยความที่ชอบอาชีพใส่ชุดขาวเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว เลยมีแฟนเป็นพยาบาลซะในตอนนั้น แต่
น่าเสียดายที่ไม่ได้ทำบุญร่วมชาติกันมาก่อน เลยต้องพลัดพรากจากกันชั่วนิรันดร์

        แฟนเก่าผม
ก็พยาบาลครับ มหาฯ
มีอันต้องแยกจากกันเช่นกัน ครับ
       

เรียนในสิ่ง/สาขาที่ชอบ...

ทำงานในด้าน/สายงานที่ชอบ..

ผลตอบแทนเป็นแค่สิ่งประกอบส่วนหนึ่งของชีวิต

ที่สำคัญ คือ มีความสุขในการทำงาน และ ดำรงชีวิตมากกว่า

ผมกล่าวเช่นนี้เพราะ ยังเชื่อในคำพังเพยที่ว่า 

"รู้อะไรรู้กระจ่างแต่อย่างเดียว แต่ให้เชี่ยวชาญเถิดจะเกิดผล"

ให้ลูก/หลานค้นหาตัวเองให้เจอก่อนครับ

ราคาเริ่มต้นที่หมื่นบาท... ::004:: ::004:: ::004::

ให้เขาเรียนในสิ่งที่เขาชอบและถนัดครับ...
 ::002::

          อยู่ที่ตัวเด็กครับ  หากผู้ปกครองพยายามฝืนทางเดินเด็กมักไม่ค่อยประสบความสำเร็จหรอก

          การเรียน ป.ตรีปัจจุบัน เรียนไปเถอะตามกฎเกณฑ์อะไรก็ได้  หลังจากนั้นเด็กจะเห็นตัวเองว่าควรเดินไปทางไหน

         

ผมยังไม่ได้คิดเลยครับ ว่าอยากให้ลูกเรียนอะไร เป็นอะไร มีแค่อะไรที่อยากให้ทำเป็น

โรงเรียนก็ให้เลือกเองตั้งแต่3ขวบ .... ที่สุดมันก็เลือกโรงเรียนที่สนามเด็กเล่น  ::003::

ค้าขาย ครับ

        เห็นด้วย ครับ
เจอแต่ไอ้ที่แสบ ๆ มาเยอะ
สักตัวอย่าง ครับ
        ตอนโอนที่ดิน
เจ้าของเดิมดันทำสำเนาที่ศาลสั่ง
ให้เป็นผู้จัดการมรดก หาย  ทนายบอกที่เขามี
พอแฟนไปขอ  มันคิด 3,000 บาทถ้วน  ต้นทุน 25 สตางค์
เพราะตอนที่เขาดำเนินการให้  เขาก็เรียกจากผู้จัดการมรดกแล้ว แ ม่ แอ้ง มันกิน 2 ต่อ
ขออภัยเพื่อนทนายที่ดี ๆ ในเว็ปฯด้วย ครับ

ตามใจเจ้าของชีวิตเถิดครับ

ยัยตัวเล็กอยากเป็นหมอ ผมอยากให้เป็นหมอฟันเพราะจะมีเวลาให้กับชีวิตตนเองมากกว่า

แต่เจ้าตัวยืนยันว่า ปีหน้าเลือกเข้าแพทย์ให้ได้  ก็ตามใจเขาครับ ส่วนจะได้หรือไม่ก็อีกเรื่องหนึ่ง

        อืม
ตรงกันข้ามกับหลานสาวผม
เอ็นฯตรงเขาติดแพทย์รามา
สละสิทธิ์สอบใหม่เอ็นฯรวมเขาเลือกทันตะฯ
สุดท้ายเขาเลือกไม่ผิดเลย  พรุ่งนี้เห็นเล่าให้ฟังว่า
มีเคส  ผ่าตัดฟันคุด  ว่างั้น

ตามพี่ Sting เลยครับ แล้วแต่ความถนัดความชอบ ขอให้สุจริตและมีความซื่อสัตย์อย่างเดียว

ตอนนี้ลูกหลานอายุเท่าไหร่ครับ หากยังโตไม่พอที่จะคิดได้เองก็วางรากฐานโดยทั่วๆไปก่อน ซึ่งถ้าเราสังเกตุเขาจะเริ่มเห็นแววว่า เขาชอบอะไร ไม่ถนัดอะไร
เมื่อถึงทางแยกให้เขาตัดสินใจเอง แต่เราจะต้องคอยบอกข้อดี ข้อเสียในสิ่งที่เขาเลือกให้มากที่สุด ซึ่งเขาจะเลือกได้เอง ที่สำคัญคือ "ต้องเป็นคนดีของสังคม" ครับ

             ใช่ครับ.....ขอให้เขาเป็นคนดี และคณะที่เขาควรเรียนก็ควรเป็นคณะที่เขาชอบ เพราะเขาจะอยู่กับอาชีพนั้นไปจนชั่วชีวิตของเขา เขาจึงควรมีส่วนได้ออกแบบ และกำหนดทิศทางของเขาเองได้ ถ้าหากเขาเป็นคนดี มีคุณธรรม ดำรงชีวิตด้วยความรับผิดชอบต่อส่วนรวมแล้ว แม้เขาจะเรียนไม่เก่ง เข้าคณะที่ดีๆไม่ได้ เขาก็ยังจะมีความสุขกับชีวิตได้อยู่ ถ้าเขามีความสุข เราที่เป็นผู้ปกครองก็จะพลอยเป็นสุขด้วย
             เรื่องวุ่นวายทุกวันนี้ ล้วนเกิดจากพวกเรียนเก่งอย่างเดียว แต่สอบตกเรื่องคุณธรรม ครับ.............

ตอนเด็กๆ ในอยากเป็นนักบินขับไล่ โตมาหน่อยอยากเป็น ทหาร เลยเลือกเรียนสายวิทย์ เรียนไปเรียนมารู้สึกว่าไม่ชอบการอ่านท่องจำสูตรเคมี สูตรชีวะ และฟิสิกส์  เลยเสียเวลากับ ม.ปลาย 1 ปี สุดท้ายเรียนสาย อาชีวศึกษา ยาวจนจบ ป.ตรี อุดมศึกษา สรุป แล้วแต่ความชอบและความถนัดครับ แต่ปูพิ้นฐานและสนับสนุนสิ่งที่เด็กชอบ ใว้แต่เนิ่นๆ เป็นสิ่งที่ดีครับ  ::014:: ::014:: ::014:: ::014::

เรียนรู้ใจตัวเองครับ

  ;D ลูกสาวผมพึ่ง 10 เดือน อีกนาน  แต่คงไม่ให้เรียน วิศวกรรมโยธา เหมือนผม
  เมื่อก่อนเห็นเขาจบมาทำงานได้ตังค์กันเยอะๆ เดี๋ยวนี้กว่าจะได้งาน
  ต้องลดแรกแจกแถม เจ้าของงานก็เขี้ยวลากดินทั้งนั้น เวลาไปยื่นแบบขออนุญาต
  ตามเขต..เทศบาล อบต. โดนอีกดอก  บางครั้งบาดเจ็บถึงสาหัส
  วิศวกรก็เยอะ เผลอตัดราคากันอีก  ยังดีมีงานประจำ หลวงเขาจ่ายทุกเดือน
   ไม่งั้นคงต้องขับวินมอเตอร์ไซด์เป็นอาชีพเสริม  ::005::

ลองหาความรู้เรื่อง "เงิน 4 ด้าน-งาน 4 แบบ" จากหนังสือพ่อรวยสอนลูก
หรือ จากหลายๆ เวบไซด์ที่เผยแพร่เรื่องราวเหล่านี้ ดูนะครับ

คำตอบที่ได้อาจทำให้ลูกหลาน มีคุณภาพชีวิตดีที่สุดไปตลอดอายุขัย ;)

ชีวิตของเขาให้เขาเลือกเองครับ
ทำแค่อยู่เคียงข้างเขาเป็นกำลังใจให้เขา
เราคงแนะนำเขาไม่ได้ในทุกเรื่อง
ส่วนเรื่องคุณภาพชีวิตที่ดีนั้นแค่ไหนคือดีผมก็ตอบไม่ได้
อยู่ที่ว่าลูกพอใจแค่ไหนถ้าเขาพอใจแล้วมีความสุขแล้วจะไปคาดคั้นคาดหวัง
ว่าแค่นี้ยังไม่พอผมไม่ทำครับ :D :D :D 

ทำได้แค่คอยแนะนำและส่งเสริมเพราะต้องให้เขาเลือกเส้นทางของเขาเอง
ไม่ควรใช้ความอยากไปบังคับให้เขาเรียนแต่ถ้าเห็นว่าเขาเริ่มออกนอกเส้นทาง
ก็คอยชี้แนะและเป็นที่ปรึกษาให้เขาได้เท่านั้นเพราะชีวิตเป็นของเขาให้เขา
เป็นคนเลือกจะเหมาะกว่าครับ

เพื่อคุณภาพชีวิตจริงๆ เรียนเกี่ยวกับสิ่งแวดล้อม / การบำบัดของเสีย น้ำเสีย / เกษตรอินทรีย์ หรือเรียนจบ มาอบรมเป็น จป. (เจ้าหน้าที่ความปลอดภัย)

จริงๆ ผมคิดเหมือนเพื่อนว่ากึ่งหนึ่ง
เรื่องที่ให้เด็กเลือกเอง

สุดท้าย พ่อแม่ก็ต้องไกด์ ชี้นำเพาะบ่มให้ไปในทางที่ถูกที่ควรอยู่แล้ว
พอถึงจุดเด็กตัดสินใจ ก็ต้องดูต้นทุนที่เขามี

มีเพื่อนรุ่นพี่ เปิด บ.ทัวร์ที่ ตจว. คู่นี้ (สามี-ภรรยา) เคยเป็นไกด์มาก่อน

พอมีลูก ก็เอาลูกไป บ.ทัวร์ด้วย ไม่ทุกวันนะ เป็นวันๆไป
พอเข้าโรงเรียน ช่วงวันหยุด เสาร์ อาทิตย์ ก็เอาลูกไป บ.

เด็กปิดเทอม ก็เอางานมาให้ลูกช่วยทำงาน ให้ตังค์นะ

เด็กโตมากับการเรียน และคู่ขนานมากับ ช่วยจัดเรียงเอกสารของ บ.ของพ่อ แม่

ตอนนี้ เลือกเรียน การท่องเที่ยวและการโรงแรมไปเรียบร้อย ทั้งๆที่เป็นเด็กที่มี
ฮ้อบบี้คือการต่อโมเดลต่างๆ ซึ่งพ่อแม่แอบลุ้นว่า อาจไปเรียนทางช่างก็ได้

สุดท้าย ให้เด็กเลือกเอง เขาเลือกแบบที่ พ่อ แม่ บอกว่า คุ้มค่าที่พาไป บ.ทัวร์ตั้งแต่เล็กๆ  ;D

น้าซับค่อนข้างสนใจและเข้ามาหาความรู้จากคนที่มีประสบการณ์จริงอย่างมาก ::008:: ::008:: ::008::

มีแต่ข้อมูลนะครับ ยังไม่มีเป็นตัวเป็นตนเลยครับ

ถ้าดูจากคนใหญ่โตตำแหน่งสูงๆของบริษัทเอกชน ที่เห็นบ่อยก็มี การตลาดกับบัญชี  แต่ถ้าจะเป็นเจ้าของบริษัทเอง ก็คงสายช่าง ส่วนตัวขออย่าเป็นนักการเมืองก็พอแล้ว

เด็กจะเติบโตเป็นคนดี มีความก้าวหน้าใอชีพการงาน...คงไม่สมารถมาระบุตั้งแต่ต้นว่าเรียนอะไรและไปทํางานอะไร...

อยู่ที่การเลี้ยงดู การปลูกฝังจากครอบครัวตั้งแต่วัยเยาว์.....เพื่อนฝูงที่คบหาก็มีส่วนสําคัญ....


ให้เขาเลือกสิ่งที่เขาชอบ....การทําอะไรที่ชอบ จะทําได้ดี......ตั้งใจ ใฝ่รู้...รู้จริงในสิ่งที่ตัวเองทํา...

หลังจากนั้น....สิ่งดีๆต่างๆจะตามมาเอง....

เป็นอะไรก็ได้เรียนอะไรก็ได้ที่ตอบโจทย์ชีวิตเค้าได้ครับ   

อย่างน้องชายผม เล่นมายากลตั้งแต่อายุสิบขวบจนตอนนี้เป็นมืออาชีพอายุ๒๖ซื้อบ้านสองล้านกว่าด้วยตัวเอง  ซึ่งไม่มีหลักสูตรที่ไหนสอน  มีเพื่อนผมบางคนจบสายเพาะช่างตอนนี้เป็นแม่ค้ารายได้เค้าถือว่าสูงมาก     ทุกๆๆคนที่ผมเห็นว่าประสบความสำเร้จล้วนเลือกในสิ่งที่ต้นรักและมีความสุขกับมัน   ทุกคนรู้สึกว่าสนุกกับการทำงานไม่ใช่ทำรอเงินเดือนไปวันๆๆ   

 ผมมองว่าสิ่งสำคัญที่สุดคือช่วยให้เค้าหาตัวเองให้เจอ และสนับสนุนเค้าครับ     ส่วนตัวผมพ่อแม่อยากให้จบบริหารมหาวิทยาลัยเอกชนชื่อดัง  อยากให้ทำงานบริษัทดีๆๆแต่ส่วนตัวผมไม่ชอบ พยายามดื้อดึงมาทำในสิ่งที่ตัวเองรักใช้เวลาสิบกว่าปี    สุดท้ายมาได้ปริญญาชีวิตจากวัดธาตุทองและตึกช้าง  ถึงผมจะมีเงินแค่พอเลี้ยงตัวไม่มากมายแต่ก็เป็นชีวิตที่มีความสุขกว่าหลายๆๆคนรอบตัวครับ  ได้ค้าขายได้ทำงานที่ชอบ ทุกๆวันที่ตื่นคือการได้ทำในสิ่งที่ตัวเองทำแล้วมีความสุขเท่ากับผมไม่ต้องตื่นมาฝืนใจตัวเองทำในสิ่งที่ไม่รักสุดท้ายงานที่ออกมาก็ดี สร้างชื่อเสียงให้ตัวเองได้และมีรายได้เข้ามาครับ  ;) ;) ;)

ใกล้ 4 ขวบแล้ว ครับ อยากให้เขาเป็นทหาร (เป็นทหารจริงครับ ไม่ไช่ทหารแตงโม ครับ :) ครับ) อยากให้เขาได้ใช้ชีวิตแบบคลุกดินคลุกฝุ่น รู้บุญคุณของแผ่นดิน มีความอดทน รักศักดิ์ศรี รักเพื่อนพ้อง มีระเบียบวินัย เรื่องเงิน รายได้เป็นเรื่องรองลงไป
ส่วนทีเขาจะไปได้ใกลแค่ไหน อยู่ที่ความมานะพยายามของเขาเอง ผมคงได้แต่สนับสนุนเท่านั้น

ทั้งนี้จะไม่ปิดกั้น หรือบังคับ ในสิ่งที่เขาชอบ อยากเรียน หรือ อยากเป็น

                   วัยเด็ก เด็กๆส่วนใหญ่ ครู หมอ ตำรวจ ทหาร เท่านั้นครับ  หรืออาจนักบิน อะไรประมาณนี้

                   โตขึ้นเรียน ม.ปลาย ให้เรียน ร.ด. ดูครับ น้าซิก

                   ลูกชายผมก็แบบนี้แหละ จบม.ปลาย ต่อมหาวิทยาลัยบอกให้ต่อ ร.ด.อีก ๒ ปี ไม่เอาแหล่ว ..... อิอิ  ได้แค่ ว่าที่สิบเอก แทนร้อยตรี

แล้วไงยะ....

                   :OO    เย็นไว้จ้ะ ... ป้าซับ    ::005::

เป็นแต่ทฤษฎี ภาคปฏิบัติไม่มีครับ 


ยังไงๆพี่ก็ไม่ทันผมหรอกครับ

ยอมรับเลยครับว่าสมัยนี้ปัจจัยสำคัญคือเงิน

หาตัวเองให้เจอเสียแต่เนิ่นๆ วางแผนตั้งแต่ยังไม่ถึงเวลา

อย่าปล่อยให้ถึงเวลาแล้วค่อยเลือก ค่อยตัดสินใจ

แต่ถ้าได้งานที่รายได้ดีๆแล้ว  อย่าลืมแบ่งปันและช่วยเหลือผู้ที่ด้อยกว่านะครับ

อิ่มตัวแล้ว จะได้อิ่มใจ ........ ขอให้สมหวังครับ

เคยเห็นคนที่ทำงานมีเงินเดือนเยอะ ตำแหน่งหน้าที่การงานดี แต่ไม่มีความสุขไหมครับ  :-[

เพื่อนผมลาออกจากการเป็นผู้พิพากษา เพราะพอเข้าไปทำงานในวงการนี้แล้วไม่มีความสุขเลย ไม่ใช่ตัวมันเลยสักนิด ทุกวันนี้เป็นทนายความสบายใจกว่ากันเยอะเลย  ::014::

ผมคาดหวังว่าตัวเองจะสามารถมีทรัพย์พอให้ลูกได้รักษาสถานะในสังคม
คือมีบ้านไว้พักอาศัย มีสิ่งอำนวยความสะดวกตามสมควร
มีเงินพอให้อยากซื้อให้ได้ซื้อ อยากมีให้ได้มี ในสิ่งอันควร โดยไม่ต้องปันรายได้ไปเป็นค่าดอกเบี้ยนายเงิน

ให้เขาเรียนในสิ่งที่อยากเรียน ให้ได้ทำในสิ่งที่อยากทำ ทำสิ่งดีๆ ทำสิ่งที่รักที่ชอบ เป็นศักดิ์ เป็นศรี
ไม่ต้องทำเพียงเพื่อเลี้ยงชีวิต ได้ใช้ผลตอบแทนที่ได้จากการทำงานแบบเต็มๆ ถ้าเหลือก็คืนให้สังคมบ้าง  :)

ผมได้ดิบได้ดีทุกวันนี้เพราะกินเหล้าแทบทุกคืนกับคนหมู่มาก จึงรู้จักคนเยอะ มีเพื่อนหลายอาชีพ หลายเชื้อชาติ ตั้งแต่คนสวนยันนายพล
ผมจึงพรำสอนไอ้หนูของผมว่า เอ็งไม่ต้องเรียนหนังสือให้เก่งหรอก แค่เป็นคนดี ไม่โกงใคร และมีเพื่อนดีๆพอแล้ว หัดตีกอฟล์ให้เป็น
และห้ามเล่นการพนัน กับยาเสพติด นอกนั้นลุยเลยลูก ::014:: ::014:: ::014::

ผมอ่านทุกท่านที่แสดงความคิดเห็น หรือเล่าเรื่องประสพการณ์   มีหลายท่านตรงใจผม ....
ผมขอเล่าแนวทางของผมให้ฝังบ้าง  เพราะคิดว่าอาจเป็นประโยชน์กับท่านที่ลูกยังเรียนในระดับประถม  (ม.ต้นก็ยังทันครับ)
- ผมเตรียมความพร้อมเรื่องเรียนของลูกตอนแกอยู่ ป3 และ ป2 (ชายทั้งสองคน)  หลังจากครูประจำชั้นเรียกให้พ่อไปพบเพราะการเรียนไม่ดีทั้งคู่
- ผมรับปากครูแล้วเริ่มดูแลเรื่องเรียน การบ้าน ฯลฯ ....ผลการเรียนลูกดีขึ้นต่อเนื่องจนระดับตั้นๆของสายชั้น (ไม่เกินที่ 5) ทั้งสองคน
- ระดับมัธยมให้ความสำคัญกับวิชาหลักที่จะต้องใช้เอ็นเข้ามหาวิทยาลัยฯ ทุกวิชา  ..โดยบอกกับแกว่าจะเรียนเป็นอะไรก็ได้แต่ตอนนี้ต้องเรียนให้ดีก่อนเดี๋ยวสอบไม่ติด
- ผลการเรียนเกตรเฉลี่ย ม.1 - ม.6  คนโตได้ 3.8 กว่า ๆ ส่วน คนเล็ก 4.00   และ สอบเข้ามหาวิทยาลัยฯได้คณะที่เขาต้องการ 3 สถาบัน  และเลือกเรียนที่ มช. ทั้งสองคน (คงยากได้น้องล่ามาให้พ่อ/แม่  ;D)
- ตอนนี้อยู่ปี 3   ผมทนลำบากเรื่องรายจ่ายหน่อยอีกไม่กี่ปีเขาก็ออกมารับใช้สังคม (ถึงตอนนั้นจะซื้อปืนระดับเทพให้พ่อบ้างหรือเปล่านะ)

    ผมไม่ได้เจตนาจะคุยว่าลูกการเรียนดี.  ::014::  ...แต่ยากให้เตรียมความพร้อมลูกตั้งแต่เล็ก  ต่อเนื่อง อย่าใกล้ชิด  และพร้อมที่แก้ไขปัญหาที่เกิดขึ้นกับลูกทั้งเรื่องการเรียน และสังคม
และเห็นด้วยอย่างมาก ๆ ที่ให้ลูกตัดสินใจเรียนคณะที่เขารักเขาชอบ

ช่วยพิสูจน์อักษรครับ  ::014:: ... นึกถึงโฆษณา "กระดาษดับเบิ้ลเอ" เมื่อหลายปีก่อน  ::005::

ที่ผู้ใหญ่ขึ้นอวยพรบ่าว-สาวในงานแต่งงาน ..............

บางครั้ง ผิด/ตก อักษรเพียงตัวเดียว ความหมายที่สื่อก็เปลี่ยนเลยนะครับ  :<><>

ขอบคุณครับ  ::014::
ผมผิดบ่อยมากคำพวกนี้ ทั้งๆที่ดูแล้วเขียนง่ายๆ
ถูกน้องๆที่ทำงานต่อว่าเป็นประจำ  ....ผมจะระวังให้มากขึ้น

        ::002:: คุณsopon7
บางท่านถูกทักแล้ว โกรธ

...........  ::014::

เรื่องอนาคตของลูก  ปล่อยให้เป็นไปตามความสนใจ  ความถนัด ความชอบของลูก
ไม่ควรไปกำหนดกฎเกณฑ์อะไรให้มาก การคาดหวังมากๆ  มักไม่เกิดผลดี...
           คุยเรื่องลูก..ปวดหัว...คุยเรื่องหวย...ดีกว่า ::007::