เว็บบอร์ดสนทนาภาษาปืน

ผมกำลังจะซื้อปืนพกไว้ใช้ส่วนตัว แต่จะการอ่านหลายๆกระทู้โดยเฉพาะปัญหา เรื่องการขอใบ ป.3 ของปืนสวัสดิการข้าราชการขนาด  .357 และ .45 ที่วังไชยานั้น หลายๆท่านที่ซื้อปืนสวัสดิการเมื่อขอใบ ป.3  ที่วังยา กลับถูก จนท. ให้แก้ในใบ ป.1 จาก"เพื่อป้องกันชีวิตและทรัพย์สิน" เป็น "เพื่อการกีฬา"  แต่ทำไม มหาดไทยถึงอนุญาตให้นำปืนทั้ง 2 ขนาดเข้ามาจำหน่ายในราคาสวัสดิการให้กับข้าราชการ  แต่กลับจำกัดการออกใบป.3 ด้วยเหตุผลต่างๆ นานา ทำให้ผู้สั่งซื้อหลายคนต้องเปลี่ยนขนาดปืน หรือเลิกซื้อปืน จึงเป็นช่องว่างให้ร้านปืนที่ขอเข้าร่วมโครงการ นำปืนที่สั่งเข้ามาไปขายหน้าร้านรวมทั้งตัดสด+ค่าน้ำร้อนน้ำชา  ซึ่งจะได้ราคาสูงขึ้นกว่าราคาปืนสวัสดิการอีกเท่าตัว  และร้านปืนเองก็ไม่ต้องสนใจในเรื่องของโควต้าปืนที่นำเข้ามาเพราะช่องว่างของโครงการมีอยู่ว่า  ต้องได้รับการตอบรับว่าได้นำเข้าปืนรุ่นที่จองเข้ามาแล้ว และให้ผู้สั่งซื้อไปขอ ป.3 ทีหลัง และที่สำคัญจะต้องนำใบตอบรับจาก สน.สก. หรือ สน.อส. ไปเป็นหลักฐานเพื่อขอใบ ป.3   เท่ากับว่าเมื่อปืนเข้ามาแล้วแต่ จนท. ไม่ออกใบ ป.3  ปืนก็จะอยู่กับร้านที่ร่วมโครงการนั่นๆ  จุดนี้เองหรือป่าวที่เป็นเหตุผลให้ จนท. วังไชยาไม่ค่อยจะยอมออกใบ ป.3 สำหรับปืนขนาด .357 และ .45 ให้กับปืนสวัสดิการที่เข้ามา  แต่กับกลุ่มบุคคลบางกลุ่มที่มีฐานะ...ร่ำรวย กลับสามารถมีและใช้อาวุธทั้งสองขนาดโดยระบุในใบป.3 ว่า "เพื่อป้องกับชีวิตและทรัพย์สิน"  หากว่าโครงการปืนสวัสดิการดังกล่าวทำเพื่อสวัสดิการของข้าราชการจริง  ผมคิดว่าควรเปลี่ยนระบบการสั่งซื้อปืนสวัสดิการใหม่   เป็นขอใบป.3 ก่อนโดยระบุว่าซื้อจากสวัสดิการ แล้วสั่งซื้อ เมื่อปืนเข้ามาซื้อผมคิดว่าการดำเนินการนำเข้าปืนจริงๆ ไม่น่าจะเกิน 3-6 เดือน หากหมดอายุใบป.3 ก็นำใบ ป.3  ้ไปต่ออายุใหม่ เพื่อรับปืนเลยเมื่อปืนมาถึง ไม่ใช่สั่งจอง นำเข้า ขอใบป.3 (ถ้าอนุญาตคนสั่งโชคดีไป ไม่อนุญาตคนสั่งซวยไป ร้านปืน หรือระดับ...ซื้อไป หรือเอาไปทำกำไร ขรก. อย่างเราๆ ก็ซวยไป) จ่ายเงิน รับปืน ป.4     ผมแค่สงสัยเท่านั้นที่เกี่ยวกับช่องว่างแบบนี้หากินโดยใช้สิทธิ์อันพึงมีของ ขรก.  เพื่อประโยชน์ของคนบางกลุ่ม   หรือว่าชีวิตของข้าราชการอย่างพวกเรา .....มีค่าน้อยกว่าเศรษฐีมีรถดีๆ ขับ 

แค่ราคาหน้าร้านกับราคาโครงการ ก็สองมาตรฐานแล้ว (ศัพท์ฮิตสะกิดใจ)
เอามาตรฐานคนอนุญาต กับมาตรฐานคนซื้อ คูณกันสามระดับ อย่างน้อยก็สองยกกำลังสาม เป็นแปดมาตรฐานครับ
ทางทฤษฎีการผลิตเรียกว่า modular นั่นเองครับ

ปูเสื่อรอฟัง
 แต่ก็ยังดีที่เจ้าหน้าที่หาทางออกให้ ดีกว่าบางที่ ไม่ให้บ้างละ(อาวุธร้ายแรง)ให้บริจาคค่าไฟค่าน้ำ

มีหลายเรื่อง ให้ความเห็นแยกย่อยไปมันก็ไม่จบในกระทู้นี้หรอกครับ เพราะมันแย่จริงๆ และคนมีอำนาจเขาไม่มาตอบข้อข้องใจหรอกครับ... สรุปเรื่องได้ว่า"สองมาตรฐาน"ครับ เพราะเงื่อนไขไม่เป็นธรรมแบบนี้แหละ หนึ่งในสาเหตุที่คนเสื้อแดงเจ็บแค้นใจถึงขั้นเผาเมืองฯ...

เรื่องแบบนี้แก้ยากครับ เพราะถ้าดูให้ลึกลงไปถึงต้นตอของปัญหาคือการบังคับใช้กฎหมาย กฎระเบียบในสังคม... โดยเหตุผลที่ไม่อนุญาตให้มีและใช้อาวุธปืนได้ง่ายๆ ก็เพราะกลัวคนไม่มีวุฒิภาวะเอามาไล่ยิงกันตามอารมณ์ และป้องกันไม่ให้คนร้ายมีอาวุธแล้วคนดีเดือดร้อน...

ก็เพราะคนเลวมันไม่เกรงกฎหมาย ทำผิดแล้วไม่โดนจับ หรือโดนจับแล้วก็มีเส้นสายหลุดไม่ติดคุก คุกมีไว้ขังคนจนไม่มีเส้น คนไม่มีพวกมากกว่าคนรวย คนมีเส้นสาย... แต่ทีนี้มันบอกไม่ได้ว่าใครเจ้าอารมณ์ ใครเป็นคนเลวเอาอาวุธปืนไปประกอบคดี มันเลยโดนเหวี่ยงแหหมด พอโดนเหวี่ยงแหเข้าให้ คนรวย+คนมีเส้นสายฯ ก็เลยมีช่องทาง มีอิทธิพลความเกรงใจมากกว่า เลยสะดวกกว่า เป็นงูกินหางเข้าไปอีก... เฮ้อ...

แล้วมันก็วนเวียนอยู่อย่างนี้แหละ... ในที่สุดชาวบ้านเหนือ+อิสานก็หลุด หลุด ลุแก่ความแค้น บุกเข้ามาเผาเมือง, ส่วนชาวบ้านภาคใต้ จชต. มันไม่เข้ากรุง แต่มันระเบิดเมืองเอาแถวนั้นเลย... ฮา...

วิธีแก้ไข ระยะยาว แต่ไม่นานเกินรอคือต้องแก้ที่องค์กรบังคับใช้กฎหมาย กฎระเบียบให้เป็นธรรม... ส่วนระยะสั้นคือทำตามระเบียบแล้ว ตามทวง ตามทวง หากทวงแล้วไม่ให้ก็พึ่งศาลปกครองครับ...

...เป็นปัญหาที่หลายคนได้แต่คิดโดยไม่ได้แสดงออก..+1ให้ครับสำหรับความระแวงและสงสัย

ผมว่าเพราะนิสัยคนไทยมีอะไรแล้วเฉยๆ เนี่ยแหละทำให้เสียสิทธิ  ช่างมัน ไม่เป็นไร เราได้ปืนก้พอ คนอื่นช่างเค้า อะไรประมาณนี้

ไม่ใช่หรอกครับ อย่างนี้ก็แสดงว่าเมื่อ จขกท. ได้ปืนแล้วก็จะนิ่งหรือครับ... ก็ต้องมีคำถามว่า จขกท. มีหน้าที่ทำอะไรเล่าครับ ถ้าไม่มีหน้าที่ต้องทำแล้วนิ่งเฉยเมื่อได้ปืนแล้ว อย่างดีก็โวยวายหน่อยตามหน้าที่พลเมืองดี แต่ไม่ได้ไปต่อสู้รบปรบมือกับใคร, อย่างนี้ถือว่าทำตามหน้าที่แล้วครับ...

ถ้าคนที่มีหน้าที่บังคับใช้กฏหมาย บังคับใช้กฎระเบียบ แต่ไม่ทำหน้าที่ของตนเอง... อย่างนี้ซิครับถึงได้เกิดเรื่องแย่ๆขึ้นในประเทศ, เริ่มตั้งแต่นายทะเบียนไม่ศึกษาระเบียบฯทั้งที่เป็นหน้าที่, แล้วก็เชื่อเรื่องสั้นหนึ่งยาวหนึ่ง เรื่อง .45 เป็นอาวุธร้ายแรง โดยไม่ได้ศึกษาระเบียบทั้งที่เป็นหน้าที่, นายทะเบียนไม่ได้บังคับใช้ระเบียบกับ ไม่ได้อธิบายระเบียบฯ แก่ลูกน้อง หน้าห้อง หรือคนในสำนักงาน จนเกิดความเข้าใจผิดในวงกว้าง, เมื่อเกิดเรื่องไม่รับหนังสือร้องทุกข์ ไม่ยอมรับ ป.1 ไม่ลงทะเบียนรับเอกสาร แล้วแจ้งตำรวจก็ไม่รับแจ้งความ... ฯลฯ...

มันถึงได้เกิดเรื่องอะไรต่อมิอะไรไปแยะ เพราะคนมีหน้าที่แล้วไม่ทำตามหน้าที่นี่แหละครับ... กทม. ถึงได้โดนเผา เพราะคำว่า"สองมาตรฐาน"ที่บ้านนอก โดยตำรวจส่วนน้อยที่เลว ข้าราชการส่วนน้อยที่เลว, แล้วตำรวจส่วนน้อยที่เลวใน กทม. มันก็ไม่ทำหน้าที่ปล่อยให้โดนเผา ทั้งที่พวกตัวเองส่วนน้อยที่เลว เป็นต้นเหตุรังแกชาวบ้านจากต่างจังหวัดนั่นแหละครับ...

คุณ kuuga4u บ่นในเว็บบอร์ดแล้วไปทำหน้าที่อย่างไรบ้างเล่าครับ... หน้าที่ ที่ว่าคือ 1) เตรียมเอกสารให้ครบ 2) ยื่นเรื่องให้ได้ 3) ตามทวงให้ได้คำตอบ 4) หากโดนปฎิเสธก็อุทธรณ์ 5) อุทธรณ์ไม่ได้ก็ฟ้องศาลฯ...

หากโดนโยกโย้แล้วใจฝ่อ... ต้องพิจารณาตนเองว่าได้ทำหน้าที่หรือไม่ครับ...

ผมไม่คิดเช่นนั้นหรอกครับ  เอาง่ายๆ หละของซื้อปืนอธิบดีอนุญาตกรมการปกครองมีหนังสือตอบรับกลับมาแล้ว แต่ไปขอใบ ป.3 กลับไม่ได้ ทั้งๆ ที่มีเอกสารหลักฐานครบถ้วน ไม่เคยมีความผิดทางอาญาใดๆ แบบนี้ผู้ที่มีอำนาจในการออกใบ ป.3 เข้าข่ายขัดคำสั่งผู้บังคับบัญชาหรือป่าว ตกลงนายทะเบียนกับอธิบดีใครใหญ่กว่ากัน อืมถ้าเป็นกรณีบุคคลที่ขอ ป.3 มีคดีติดตัวแล้วไม่ได้ใบ ป.3 อันนี้ไม่เป็นไรแน่นอน   กลุ่มคนที่มีเงิน หาปืนที่นายทะเบียนบอกว่าร้ายแรงได้หลายๆกระบอกเอาไว้อวดไว้โชว์ ไว้ใช้   เพราะกำลังภายในอะไรก็แล้วแต่มันเหมาะสมหรือ กับคนอีกกลุ่มนึงที่มีหน้าที่การงานมีใช้คำว่า "ข้าราชการ"  ทำตามระเบียบแต่ไม่ได้รับการพิจารณาเหมือนกลุ่มคนมีเงิน 

แล้วโดนปฎิเสธหรือเปล่าครับ...

 รอฟังอยู่ครับ  แต่คงอีกยาวแน่ๆ อาการของกระทู้นี้........เฮ้อ  :o

ประการแรก คุณ kuuga4u ควรจะ Post ใหม่ ไม่ใช่แก้ไข Post เดิม ซึ่งจะทำให้ท่านอื่นเข้ามาอ่านแล้วต่อเรื่องไม่ติดนะครับ...

ลบความเห็นตนเอง... เพราะ จขกท. แค่อยากบอกคนอื่นให้รับทราบครับ...

...

ผมว่าท่าน จขกท. อย่าพาลไปเที่ยบกะสุจริตชนคนอาชีพอื่นเลยครับ 
เพราะคำว่าสองมาตรฐานนี้แหละ มันบาดแทงใจดำ คนสีตาสา ชาวสวนชาวนา คนประกอบอาชีพอิสระ  ไม่มีสิทธิซื้อสินค้าสวัสดิการ ทั้งๆที่เสียภาษีเป็นเจ้าของประเทศเหมือนกัน  ถ้าจะซื้อปืนก็ต้องซื้อแพงกว่าสองสามเท่าของราคาสวัสดิการข้าราชการ  คุณค่าชีวิตของคนทุกคนมันเท่าเทียมกันครับ 

อย่างเกษตรกรที่ แสร้งชื่นชมว่า เป็นกระดูกสันหลังของชาติ ทำไมไม่ได้รับสิทธิ์ซื้อปืนราคาถูกแบบนี้บ้าง

แล้วโดยทั่วไปเท่าที่เห็นเวลาพิจารณาใบอนุญาต กลุ่มข้าราชการกลับได้รับการพิจารณารวดเร็วกว่ากลุ่มอาชีพอื่น

หลายคนมีเงินแต่นายทะเบียบก็พยายามจำกัดการออกใบอนุญาตซื้อไม่ได้หรือซื้อได้ยาก บ่นๆกันให้ฟังเสมอ ว่าข้าราชการมักขอได้ง่ายกว่า

ส่วนอีกกลุ่มที่มีเงินมากแต่ยอมเสียเงินใต้โต๊ะ ทุกคนก็บ่นแบบอายๆครับ ว่าถูกรีดไถหนักข้อขึ้นทุกวัน ทำไมเขาไม่ได้รัยสิทธิ์เหมือนข้าราชการบ้างน๊า คุยไปคุยมาก็พบคำตอบว่าไม่มีใครอย่าเสียเงินตรงนี้หรอกครับ แต่เพราะเขาถูกสอนให้กลัวเขาถึงยอม

จขกท. มีปัญหากับระบบงานทะเบียน ก็ว่าเฉพาะปัญหาไปดีกว่าครับ อย่ามาพาลใส่กลุ่มคนอื่น
เพราะเรื่องราคาปืนที่ต่างกัน การพิจารณาที่ต่างกัน มันก็แสลงใจชาวบ้านตาสีตาสาอยู่แล้ว




 

แต่บางทีก็น่าเห็นใจนายทะเบียน กับคำสั่งบันทึกภายในของเบื่องบน จะไม่ปฎิบัติตามก็กะไรอยู่ แต่น่าจะยกเลิกคำสั่งหลังหมดวาระ

ผมขอมองต่างมุมนะครับ...

ดูเหมือนว่า จขกท.จะพูดถึง การขอซื้อปืน กับ เรื่องของปืนสวัสดิการ โยงเข้าด้วยกัน

กรณีว่าขอซื้อปืน .45 กับ .357 จะสวัสดิการ หรือไม่ใช่สวัสดิการ มีค่าเท่ากัน การที่นายทะเบียนฯ จะอนุญาต หรือไม่ ก็มีค่าไม่ต่างกัน ในการใช้ดุลยพินิจ ... ผมลองมาแล้ว และเคยให้เหตุผลเกี่ยวกับเรื่องซื้อปืนสวัสดิการ ตอนไปขอ ป.3 นายทะเบียนฯ ท่านไม่ใส่ใจหรอกครับว่า คุณจะซื้อจากที่ไหน ... ถ้าเป็น 2 ขนาดนี้ จะใช้ดุลยพินิจมากหน่อย เหมือนกับชาวบ้านตาสีตาสา ที่มาขอ ป.3 ใน 2 ขนาดนี้เหมือนกัน...

ทีนี้มาดูว่า... เราเป็นข้าราชการ ได้จองปืนขนาด .45 หรือ .357 ไว้กับ โครงการจัดหาอาวุธปืนฯ ทางโครงการก็เอาชื่อเราไปขอนำเข้า อวป. อย่างที่ทราบ ๆ กัน....  จนกระทั่งปืนได้ถูกนำเข้ามาแล้ว  ปรากฎว่า เราไปขอใบ ป.3 ที่อำเภอ แต่กลับถูกปฏิเสธ หรือถูกอะไรก็แล้วแต่ ที่ทำให้เราไม่ได้ใบ ป.3 จนเราถอดใจ ไม่เอาขนาดนี้ก็ได้ หรือยกเลิก ไม่ซื้อก็ได้ ...เอาเงินไปทำอย่างอื่นดีกว่า แล้วเราก็มาบอกว่า อย่างนี้ไม่ถูกต้องเป็นธรรม ไม่ได้รับความยุติธรรม มีการสวมสิทธิ์ เอาชื่อเราไปหากิน เอาปืนเราไปขายให้คนอื่น...

ทำไม....

เราไม่มาดูว่าจะแก้ปัญหา แต่แรก ...ยังไง
 
1. เราจองปืนขนาดนี้ทำไม อยากได้ใช่ไม๊ ...ใช่  แต่ถ้าเราไม่จองปืนขนาดนี้ จะเกิดปัญหาหรือไม่ ?
2. เมื่อปืนที่จองเข้ามาแล้ว เขาให้เราไปขอ ป.3 แล้วกลับถูกปฏิเสธ จะต่อสู้อย่างไร เพื่อให้ได้ ป.3 พร้อมหรือไม่ที่จะต่อสู้ ?
3. เรื่อง ป.4 จะระบุว่า เพื่อการกีฬา หรือป้องกันทรัพย์สิน มันไม่ใช่ปัญหาในการครองครองปืนเลย มันเป็นเพียงทางออก... ที่ทุกฝ่ายพอใจ

ขอแสดงความเห็นเท่านี้นะครับ :D

เห็นด้วยกับท่านวายุครับ...

ท่าน จขกท.น่าจะน้อยใจ...

แล้วพาเข้าใจประเด็นผิดไปครับ...

การจัดปืนสวัสดิการข้าราชการมีหน่วยงานหลายๆหน่วยจัดทำขึ้น...

ไม่ว่าจะเป็น สวัสดิการกระทรวงกลาโหม สำนักงานปลัดกระทรวงมหาดไทย สวัสดิการกองทัพบก สน.อส. สน.สก. ...

ส่วนการออกใบอนุญาตนั้นเป็นหน้าที่ของนายทะเบียนแต่ละพื้นที่...

ความเห็นของนายทะเบียนกับผู้อนุมัติโครงการไม่จำเป็นที่จะต้องเหมือนกันครับ... :D


อนึ่ง...หากท่าน จขกท.มีหลักฐานที่กล่าวหาว่าร้านปืน " นำปืนที่สั่งเข้ามาไปขายหน้าร้านรวมทั้งตัดสด+ค่าน้ำร้อนน้ำชา  ซึ่งจะได้ราคาสูงขึ้นกว่าราคาปืนสวัสดิการอีกเท่าตัว " จริง...

ควรนำไปร้องทุกข์กล่าวโทษกับผู้จัดทำโครงการครับ...  ;)

บวกให้กับหลายๆท่านที่ตอบได้โดนใจครับ......จากคนที่ไม่มีสิทธิ์ซื้อปืนสวัสดิการ.....ขอป3ก็ช้ากว่า....และขนาด.45/.357ก็ต้องยอมถอยหนึ่งก้าวเพื่อการกีฬาครับ....

แถมขนาด9บางกระบอกยังเพื่อการกีฬาอีก......เพราะนายทะเบียนท่านเรียกไปพบ....ขอให้แก้ไข.....ด้วยเหตุผล....มีขนาดนี้อยู่หลายกระบอกแล้ว...ขอเถอะนะๆๆ :D

พี่นายสมชายขร๊าาาา   ยายไม่กล้าพิมพ์และเขียนเหมือนพี่นายสมชาย  (ฮา) อ่ะคร๊าาาา 
กลัวโดนเฆี่ยนหลังลาย เหมือนอีเย็น ทาสในเรือนเบี้ยอ่ะคร๊าาา
แต่พอได้โอกาสก็กระโดดเกาะแหมะเลยอ่ะคร๊าาา  จริงเหมือนกับที่พี่นายสมชาย(ฮา) เม้นต์มาอ่ะคร๊าาาาาาาาา

เอ่ออ....Rep ข้างบนยายมาวน๊ะคร๊าาา  น่าจะเป็นอันนี้อ่ะคร๊าาาาาา  ซะจายมากอ่ะคร๊าาา  พี่นายสมชาย(ฮา) ขร๊าาาา
ท่านนายกว่าต้องปรองดอง  ปรองดองอุ่ะคร๊าาาาาาา   ไม่เกี่ยวกับห้องอื่นน๊ะคร๊าาาาา  อยากเห็นการไม่แค้นฝังหุ่นกันอ่ะคร๊าาาา  ฮา

เอ่อ... คุณบ๊าบครับ...

ท่านนายกฯ บอกว่าปรองดองน่ะ แปลว่าทุกฝ่ายต้องเข้าสู่กระบวนการยุติธรรมน่ะครับ... อันนี้เป็นกลางอย่างยิ่ง ทุกฝ่ายไม่เว้นแม้แต่ตัวนายกฯ+รองเทพฯ ก็ต้องเข้าสู่กระบวนการด้วย, สีเหลือง+สีแดง+สีกากี+สีเขียว ทุกฝ่ายต้องเข้าสู่กระบวนการฯหมด...

คุณบาบาร่าเนี่ย ชื่อย๊าว ยาวววว... ฝรั่งมันชอบเรียกสั้นๆ(ตัวอย่างเช่นเจมส์ เอ คาร์เตอร์ - กลายเป็นจิมมี่ คาร์เตอร์), ดังนั้นบาบาร่าเนี่ย ฝรั่งมันคงเรียกว่าบาบี้ แต่ทีนี้มันคงน่ารักคิกขุเกินน่ะครับ... แฮ่ๆ...

ชื่อบาบาร่ายาวววว เรียกสั้นๆว่า บ๊าบ จะดีกว่าอ่ะ เวลาทำอะไรไม่เข้าท่า จะได้มีหนุ่มหล่อล่ำๆ มาตีก้นดัง ป้าบ ป้าบ ป้าบ... ป้าบ... จ๊ากซ์...

 ::008:: ::008:: ::008::
 ::002:: ::002:: ::002::

 ::005:: ::005:: ::005:: ....  ::007::

น่าเห็นใจพี่เจ้าของกระทู้นะครับ :)

ควรพิจารณาแยกแยะให้ชัดเจนครับ ระหว่าง

๑. แนวทางปฏิบัติที่มักเกิดขึ้น (ไม่ว่าถูกหรือผิด)

๒. กฎหมาย ระเบียบข้อบังคับตามจริง

เมื่อแยกแยะได้แล้วจะเห็นว่า "ทางเลือก" และ "การตัดสินใจ" ตกอยู่กับตัวเราเท่านั้น ว่า

๑. สมยอม

๒. พยายามปฏิบัติตามกฎฯ

และถ้าได้ "ตัดสินใจเลือกทาง" เองแล้ว น่าจะหมดอารมณ์บ่นไปเองครับ