เว็บบอร์ดสนทนาภาษาปืน

 :) เพราะคนต่างชาติ มองคนไทยทำงานแบบนี้...

(http://img.fakrub.com/image_org.php?id=A84A_4C4AAB2A)


(http://img.fakrub.com/image_org.php?id=40B3_4C4AAB2A)


(http://img.fakrub.com/image_org.php?id=85AD_4C4AAB2A)


(http://img.fakrub.com/image_org.php?id=0172_4C4AAB2A)


(http://img.fakrub.com/image_org.php?id=F2D5_4C4AAB2A)


(http://img.fakrub.com/image_org.php?id=1BC4_4C4AAB2A)


(http://img.fakrub.com/image_org.php?id=A3A3_4C4AAB2A)


(http://img.fakrub.com/image_org.php?id=8F1C_4C4AAB2A)


(http://img.fakrub.com/image_org.php?id=BC35_4C4AAB2A)


(http://img.fakrub.com/image_org.php?id=B78D_4C4AAB2A)


(http://img.fakrub.com/image_org.php?id=E67F_4C4AAB2A)

 ;D ;D ;D ;D ;D ::014::

ตรงเยอะเลยค่ะ.... ::005::

ปากไม่ตรงกับใจอีกอย่างหนึ่ง...เพิ่งเจอเลย...

ตอนประชุมหัวหน้าบอกว่ามีอะไรให้พูดกับพี่ตรง ๆ ...ไม่ชอบให้นินทาลับหลัง 

พอเราพูดตรง ๆ ...พี่แกโกรธซะงั้น....แบบว่าคงตรงไป พี่รับไม่ด้ายยยยย...... ::007::
(http://img191.imageshack.us/img191/57/10872344.jpg) (http://img191.imageshack.us/i/10872344.jpg/)

                      โฮ้    .........    แม่นหลาย  ชอบเก่งนอกห้องประชุม          (http://img191.imageshack.us/img191/57/10872344.jpg)

ขอบคุณครับพี่วัฒน์

อิ อิ เวลาต้องไปที่ใหม่ๆ ผมมักเสาะหาสิ่งจำเป็นต่างๆ คือ

๑. ที่จอดรถที่สะดวก ออกได้เร็วโดยไม่ต้องรอใคร ถ้าได้ในร่มด้วยละวิเศษที่สุด
๒. ห้องน้ำที่น่าใช้
๓. ที่กินข้าวกลางวันอยู่ใกล้ ไม่ร้อน

::007:: ::007:: ::007::

ตอนอยู่ในห้องไม่ค่อยจะพูดกันหรอกค่ะ...เงียบเป็นเป่าสาก  นายว่าอะไรก็ครับ ๆ ค่ะ ๆ ...กลัวพูดแล้วงานเข้า

พอออกนอกห้องล่ะเจี๊ยวเลย...ทำไมไม่โง้น ทำไมไม่งี้  เคยแย๊บเพื่อนเรื่องนี้ไปหนหนึ่ง...พี่แกเลยไม่พูดด้วยไปสามวัน.... ::005::

อืมม....งานใหม่มากกก ๆ ๆ ๆ ๆ ..... ::005::

     ไอ้ พวกฝรั่งก็เป็นครับ ผมเองทำงานกับพวกนี้มา มันก็เหมือนๆกันกันคนไทยเรานั่นล่ะ  ขี้ฟ้อง ประจบประแจง แทงข้างหลัง คนเหมือนกันครับ

        แต่ เอ ทำไมประเทศพวกเขามันถึงเจริญก้าวหน้ากว่าเราก็ไม่รู้แฮะ งง งง งง  ??? ::004:: ::014::

 

            มีอย่างนึงที่จะแนะนำน้องๆ ที่ต้องร่วมงานกับพวกต่างชาติ(หรือ คนไทยเราด้วยกันก็เถอะ) คือผมมักจะเห็นว่าเวลา ที่พวกเราโดนเจ้านายไม่ว่าจะต่างชาติหรือชาติเดียวกัน ตำหนิพวกเรามักจะยิ้มแบบแหยๆหรือยิ้มแก้เขินก็เถอะ  ขอความกรุณาว่าอย่าทำนะครับ เพราะเวลาที่โดนตำหนิ คนที่เขากำลังว่าเราอยู่นั้น ถ้าเรายิ้มเขาจะนึกว่าเราไม่สนใจหรือเกรงกรัวในสิ่งที่เขา กำลังตำหนิเราอยู่ครับ  เมื่อเดือนที่แล้วผมก็เพิ่งจะไล่ลูกน้องออกไปคนนึงทั้งที่มาทำงานได้เดือนเดียว ก็เพราะเรียกมาด่าเรื่องการทำงาน มันยิ้มใส่ แถมยังด่าไม่เสร็จ ก็เดินหนีผมไปอีก ก็เลยสงเคราะห์ให้ไปหางานใหม่ที่อื่นเถอะ ::014::

ผมก็เป็น  ยอมรับตรง ๆ

แต่ก็ต้องพยามแก้ไข  ครับ

เรื่องปกติครับพี่โม่...

ผมโดนประจำ...

หลังๆเวลาประชุมลูกพี่ผมจะสั่งไว้เลย...

ไม่จำเป็นอย่าพูดอะไร ให้บอกแกๆจะพูดให้เอง... ::005::

ฮี่ ฮี่ ก็พูดถึงงานประจำของผมนั่นละครับพี่โม่ จบมาไม่เคยเปลี่ยนงานเลย ที่ทำงานก็อยู่ตึกเดิม อิ อิ

จากประสบประการณ์ที่ทำงานมาเคยร่วมงานกับแขกอาหรับ-ฝรั่ง-ญี่ปุ่นและจีน  คนไทยเป็นแบบนี้จริงๆ  โดยเฉพาะเรื่องทำงานเป็นทีมไม่ได้ผลดี  นี่คงเจอกันแทบทุกที่เลย....

มีญาติรุ่นน้องนิสัยเกเร+เอาแต่ใจคนหนึง  เวลาบอกสอนเรื่องส่วนตัวมันมักจะพูดว่า  ไม่หนักหัวใคร...  แล้วกรรมของเขาก็มาถึง  ขี่รถมอร์เตอร์ไซด์แหกโค้ง  ไม่ตายแต่ขาหักแขนหัก  ตอนนี้นั่งอยู่บนรถเข็น  ต้องทำให้พ่อแม่ลำบาก(ทั้งๆที่ลำบากอยู่แล้ว)ผมไปเจอหวังจะบอกสอน  เป็นไงรู้รึยังว่ามันหนักหัวใคร...มันก็สวนกลับ  ก็ไม่หนักหัวใครนี่....
เด็กทุกวันนี้ปากเก่งอวดดีไร้ความคิด  มีให้เห็นอยู่ทั่วไปในสังคมไทย 

ทางแก้ไขคือเราต้องเริ่มจากสังคมใกล้ตัวของเราก่อน  เช่นการเสียสละ  การช่วยเหลือต่อสังคม  แต่อย่าติดสังคม 
เป็นการแบ่งความรู้ที่ดี  ขอบคุณมากครับคุณวัฒน

ในทุกสังคมการทำงานเป็นอย่างที่พี่วัฒน์นำมาบอกครับ ไม่เว้นแม้แต่สังคมทหาร(เรือ) ที่สำคัญคือ"ทำดีได้ แต่อย่าเด่น จะเป็นภัย" มักจะดังก้องในหัวอยู่เสมอ ทำให้งานไม่พัฒนา ขาดความคิดริเริ่มในสิ่งใหม่ๆ  :(

คนไทยเราเวลาทำงาน หากให้ทำตามกฎระเบียบของหน่วยงาน มักจะไม่ค่อยทำตาม แล้วชอบมาอ้างว่ายุ่งยากเสียเวลา พอให้เซ็นต์ชื่อก็มักจะกลัวว่าต้องรับผิดชอบ

 เวลาให้พูดในที่ประชุม ให้เสนอความคิดเห็น นั่งกันเงียบ ใครเสนอขึ้นมาก็จะโดนมองเหมือนเป็นตัวประหลาด ว่าทำให้เสียเวลาบ้าง แต่เวลาทำงานเจอปัญหาก็แก้ไข

ไม่ถูก ชอบคิดเอาเองไม่ค่อยถามหรือติดต่อกับเพื่อนร่วมงาน

บ่นเยอะจัง สงสัยแก่แล้วครับ

จริงเป็นส่วนมาก....อย่างที่ต่างชาติมอง..

แม้จะถูกมองเป็นข้อด้อยในบางเรื่อง....อย่างเช่น ความเกรงใจ นิสัยที่ไม่พูดอะไรตรงๆออกมา....

พวกนี้เป็นวัฒนธรรมของคนเอเซีย....ที่อ่อนน้อม ถ่อมตน ไม่หักหาญนําใจอีกฝ่าย....

จีนหรือญี่ปุ่นก็เป็นครับ...การปฏิเสธตรงๆเวลาไม่เห็นด้วยมักจะไม่ทําเด็ดขาด.....

ซึ่งก็เป็นเสน่ห์ของวัฒนธรรมตะวันออกอย่างหนึ่งครับ....


ส่วนที่ต่อหน้าพูดอย่าง...หรือ..ไม่พูดอะไร.....พอลับหลังพูดอีกอย่างเนี่ย...เป็นสันดานขี้ขลาดตาขาวมากกว่านิสัยประจําชาตินะครับ...พบได้ทั่วไปทั่วโลก....

วัฒนธรรมต่างกัน เอามาเทียบกันไม่ได้หรอกครับ เหมือนๆกับที่อาจจะมีคนไทยหลายๆคนเห็นฝรั่งเป็นเทวดา(ไม่ได้หมายถึงกระทู้นี้ครับ)

ผมทำงานกับเจ้านายฝรั่งมาก่อน เห็นมาเยอะครับ ก็แค่คนอุจาระเหม็นเหมือนๆกัน คนไทยถือเรื่องสมภารไม่กินไก่วัดแต่ฝรั่งทำส่วนเรื่อง

งานชอบโวยวายใส่ซะก่อนทั้งคนไทยทั้งมาเลย์ไม่ค่อยกล้ายุ่งด้วยทั้งที่เห็นๆอยู่ว่าไม่เหมาะ เรื่องเปอร์เซนต์ใต้โต๊ะบนโต๊ะเยอะไปหมด


ถ้าฝรั่งดีจริงคงไม่ต้องมีคุกสำหรับประเทศเขาหรอกครับ เรื่องงานเท่าที่ดูๆเก่งเพราะเป็นคนตั้งกฏให้คนอื่นตาม ถ้าสู้ไม่ได้ก็แก้กฏซะ

แค่อีกมุมมองนึงครับ ยังไม่ได้พูดเรื่องดีๆของฝรั่ง เพราะกระทู้นี้ฝรั่งมองไทยในเรื่องไม่ดี  ::005::

.... เป็นเพราะอย่างนี้แหละเราจึงยังต้องมีการอบรม เพื่อที่จะได้ปรับเปลี่ยนพฤติกรรมการอยู่ร่วมกัน การทำงานร่วมกันให้มีความสุข แม้ว่าจะไม่เห็นผลชัดนักแต่ก็ยังดีกว่าไม่ได้เริ่มเลย ครับผม .....  

ผมทำงานกับคนชาติตะวันตกมายาวนาน เห็นว่าคนทำงานสากลมันไม่ต่างกัน
ฝรั่งไม่ได้วิเศษ แนวคิดมันไปในรูปแบบเดียวกัน และแนวทางทุนนิยมบางเรื่องก็น่าสมเพช

เป็นเรื่องของคน.......
แบบที่คุณเปิ้ล คุณหมอ ยกมา ลูกพี่ฝรั่งหลายคนก็เป็น  ::006::

" เงียบเป็นเป่าสาก "  ครับ ชัดเจนดีมาก  ไม่ต้องขยายความเพิ่มเติม    :~) :~)

....................ห้ามค้านนายค้านเมื่อใหร่เป็นเรืองครับ..............................มันเป็นมานานแล้วครับและจะเป็นแบบนี้ตลอดไปๆ................................................. ::014::

ส่วนหนึ่งที่ คนไทยไม่สามารถทำงานเป็นทีมได้  น่าจะเริ่มจาก หัวหน้าหรือผู้นำไม่สามารถทำให้ผู้ตามทำงานให้ด้วยความเต็มใจ เต็มฝีมือได้ทุกคน ลูกน้องถูกแบ่งเป็นลูกรัก ลูกชัง โดยปริยาย และแน่นอนว่าลูกชังมากกว่าลูกรัก  เกิดการแบ่งพรรคเล่นพวก อิจฉาริษยา เกิดการคิดเออเอาเอง  ไม่สามัคคี  ลูกน้องบางส่วนไม่มีพวกก็เข้าเกียร์ว่าง  เกิดเป็นวงจรร้ายๆทำให้ประสิทธิภาพหน่วยงานลดลง

เรื่องความรู้การทำงานผมคิดว่า มันไม่เกินสิ่งที่เรียนมาเท่าไหร่ ในส่วนที่เป็นงานน้อยนักที่จะพบโจทย์ปัญหาที่ไม่มีทางแก้  แต่เรามักไม่มีใจที่จะนำเอามาใช้อย่างเต็มความสามารถ เนื่องด้วยขาดเป้าหรือแรงผลักและแรงดัน เช่น ลูกน้องมีความรู้สึกว่า  ทำไปก็เท่านั้น ทำแล้วได้กับคนอื่น ทำแล้วไม่เห็นมีอะไร แต่ถ้าปรับเปลี่ยนว่าทำแล้วได้... ความเฉื่อยชาจะลดน้อยลงทันที

เรื่องโกหกเล็กๆน้อยๆ  หรือไอเดียบรรเจิดเมื่อเพิ่งเลิกการประชุม หรือตอนเช้าเป็นลูกน้องตกเย็นเป็นผู้บริหาร(วงเหล้า)  หรือเรื่องข้างบน  อันนี้จะเกิดกับพวกแก่พรรษาเท่านั้น    ::005:: และสิ่งที่สร้างพฤติกรรมพวกนี้ให้เขาต้องเข้า protect mode ตลอดเวลาที่พูดคุยกับผู้ใหญ่ ก็เพราะที่ผ่านมา  หัวหน้ามักกลัวว่าจะมีอะไรผิด หรือบกพร่องตลอดเวลา  ทำให้อารมณ์จะสลับ protect mode กับ judgment mode ตลอดเวลา  ลูกน้องต้องรับคำพิพากษาแย่ๆจากหัวหน้าเสมอไม่ว่าจะเต็มใจหรือไม่ (ยิ่งพูดจะกลายเป็นยิ่งเถียง)   ::013::  จนเป็นสเตอริโอไทป์ของหัวหน้าฝังหัวไปโดยปริยาย  ต่อให้เปลี่ยนหัวหน้าใหม่ก็ยากที่จะแก้ไข 

ทุกคนมีไอเดียทั้งนั้น  แต่เขาจะแสดงให้ดูเมื่อเขาไม่ต้องรับผิดชอบในไอเดียนั้น  เช่น นอกห้องประชุม ในวงเหล้า พูดคุยกันเองในกลุ่ม ไม่เป็นทางการ  :)

เรื่องพวกนี้ โคลงโลกนิติ , นิทานเวตาล , ชาดก ต่างๆ สอนใว้หมดครับ
เพิ่งคนหนังสือเก่ามาอ่าน เลยนึกขึ้นได้  มานึกได้เมื่อสายไป  :~) :~)

เท่าที่เคยทำงานติดต่อฝรั่งมาบ้างบางชาตินะครับ

ที่จริงผมว่าแล้วแต่กลุ่ม ไทยกลุ่มไหน? และฝรั่งกลุ่มไหน?

นอกจากนี้ก็แล้วแต่ฝรั่งด้วย หมายความว่าฝรั่งชาติไหน?

ฝรั่งต่างชาติกัน ทำงานต่างกันมากๆ ต่างกันยิ่งกว่าไทยบางกลุ่ม กับฝรั่งบางกลุ่มบางชาติ

แต่ถ้าจะสรุปรวมบางด้าน ผมว่า

การเล่นพวกพ้อง สนับสนุนกลุ่มเพื่อน ใช้ความเป็นส่วนตัวเหนือหลักการ

ไทยมากกว่า แองโกล-อเมริกัน และยุโรปเหนือ

เทียบกับยุโรปใต้ไม่แน่ใจ

เทียบกับญี่ปุ่น แล้วแต่เรื่อง มีทั้งมากกว่า และน้อยกว่า