เว็บบอร์ดสนทนาภาษาปืน

รบกวนท่านผู้มีความรู้ช่วยตอบทีนะครับ    เผื่อว่าสมาชิก    Air gun club   รวมผมด้วย   
จะได้ศึกษาเป็นแนวทาง  ใว้แนะนำบุตรหลาน   และเยาวชน  ที่สนใจกีฬาประเภทนี้ครับ

ผมไม่ทราบขั้นตอนที่แน่ชัดนะครับ แต่ที่แน่ๆต้องมีปืน และมีลูกกระสุน และใบสมัครแข่งขันรายการต่าง และผลการแข่งขันอันดับ1-3 ไม่น่าเกิน หลังจากนั้นน่าจะมีแมวมองมาดูตัวและค่อยว่ากันไปอีกที คงงั้นมั้งครับ

คุณ motและเพื่อนสมาชิกฯ ครับ
     ใน..ความคิดส่วนตัวผมคิดว่า.. น่าฝึกหัดตั้งแต่ระดับตำบลและหมู่บ้านโน่นโดยใช้ปืนลมแบบธรรมดาๆ..ยิงนก/หนูไปเลย..ถ้าไม่เบื่อไปเสียก่อน  แต่ถ้ายังมันอยู่หรือสังสัยในฝีมือ..ล่ะก็
  ตอนนี้มาดูในระดับอำเภอบ้าง ครับ..เรียกได้ว่า"ตัวเราฝีมือไม่เบา"..อย่างนี้ต้องปืนอัดลมแบบสปริ่งชั้นดีหน่อย จะได้ยิงได้ไกลขึ้นและแม่นขึ้น...จับหาเป้ากระดาษได้ง่าย
  ต่อมาก็ในระดับจังหวัดกันบ้าง?.. เรียกได้ว่า "เอ่..ตัวเราฝีมือเนียนขึ้นและแม่นขึ้นแน่เลย"..อย่างนี้ต้องยกระดับเป็นปืนอัดลมแบบ PCP(Pre Change Pnuematic)ชั้นดี...ในช่วงนี้สำคัญ ต้องมีคุณครู..คอยแนะนำและฝึกฝนให้มากขึ้นแล้วเป็นการพัฒนาฝีมือของตัวเราอย่างต่อเนื่องแน่นอน ครับ  จึงจำเป็นต้องเข้าชมรมฯ(อย่างของเรา)หรือสมาคมฯในระดับประจำจังหวัด เพือช่วยส่งเสริมและสนับสนุนตัวเราให้เข้าไปแข่งขันในจังหวัด หากตัวเราฝีมือดีจริงก็มีโอกาสร่วมแข่งขันระดับประเทศที่รัฐบาลได้กำหนดให้หมุนเวียนไปทั่วประเทศไทย(กีฬาแห่งชาติ)
  สุดท้ายถ้าสามารถผ่านการคัดตัวจาก..ระดับประเทศไทยได้ทางสมาคมการแข่งขันยิงปืนแห่งประเทศไทยจะประกาศให้เป็นตัวแทนทีมชาติต่อไป  
      ดูแล้วน่าเหนื่อยใจ..แต่เพชรนั้นมีค่า จึงหายากมากเช่นกัน..ครับ
                                                                                                 ขอบคุณ

ต้องดูก่อนนะครับว่าการที่เขาจะมาเล่นปืนอัดลมระดับแข่งขัน หลักๆเลยคือเขาต้องมีใจรักจริงมีความมุ่งมั่น การที่จะปั้นเด็กเยาวชนให้กลายเป็นทีมชาติได้ไม่ยากครับเขาปั้นกันตั้งแต่อายุประมาณ 14 ปี ก็เริ่มจับปืนกระบอกหลักแสนแล้วครับ สังเกตุดูง่ายๆจากที่สนามกีฬาหัวหมากถ้าได้ไปบ่อยจะเห็นว่ามีเด็กตัวเล็กๆเข้ามาซ้อมอยู่เป็นประจำ ถ้าจะปั้นให้เป็นทีมชาติจริงต้องเริ่มตั้งแต่เขาสามารถถือปืนยิงได้ เพราะเด็กกำลังสายตาดีสมาธิดีแข็งแรง แต่ที่สำคัญคือเขาต้องมีใจรักจริงนะครับ

ขอบคุณครับ ::014:: ::014:: ::014::

เริ่มฝึกได้ตั้งแต่เด็กมีวินัย เชื่อฟังผู้ฝึกสอนครับ  หกขวบ แปดขวบ เริ่มได้แล้ว แต่ยังไม่ให้ยกปืนเพราะร่างกายยังไม่พร้อมครับ
ใช้วิธีพาดยิงไปก่อนเพื่อหัดจัดศูนย์และเหนี่ยวไก  ปืนสั้นวางกับโต๊ะมีหมอนรอง 
ปืนยาวอาจใช้ท่านอนยิงได้ แต่อย่าใช้ปืนหนักเกินไปและสายสลิงรัดแขนแน่น   เริ่มยกปืนเมื่ออายุอย่างน้อย 12 ปีครับ
หัดใหม่ๆ เน้นสนุกไว้ก่อนเพื่อรักษาระดับความสนใจ  เด็กจะได้ไม่เบื่อครับ
สำหรับจังหวัดที่มีสนามแบบสากล  ลองเข้าไปใช้สนามและสอบถามเรื่องกีฬาแห่งชาติ  การคัดตัว โอกาสแข่งต่างๆ ครับ

วินัยสำคัญที่สุดในการฝึกทุกๆสิ่ง เพราะถ้าขาดวินัยก็หมายถึงการขาดบางสิ่งบางอย่างที่จะทำให้การฝึกของเราสมบูรณ์

ขยันซ้อม มีระเบียบ และได้รับการสนับสนุนอย่างเต็มที่ครับ

แต่ที่สำคัญคือคนนำทางครับ จะไปได้ไกลแค่ไหนอยู่ที่ผู้สอนแหละครับ
โค้ชต้องมีความรู้พอสมควรที่จะถ่ายทอดให้นักกีฬาไปให้ถึงทีมชาติครับ

ที่พูดอย่างนี้เพราะน้องสาวผมเคยทำได้แล้วครับ เริ่มซ้อมเพียงหนึ่งปีเธอสามารถติดทีมชาติได้ตั้งแต่อายุสิบหกครับ


ปล.โฆษณานิดนึง ไหนกำลังจะเริ่มเล่นยังไงก็ถ้าสนใจอุปกรณ์อะไรติดต่อมาได้นะครับ
http://www.gunsandgames.com/smf/index.php?topic=88972.0 (http://www.gunsandgames.com/smf/index.php?topic=88972.0)

***ถ้าอย่างนั้นแสดงว่ายังมีอีก 2-3 ปัจจัย(หรืออาจจะมากกว่า) คือ
1.ปัจจัยภายในได้แก่อายุ,ความขยันและมีวินัย
2. ปัจจัยภายนอกได้แก่เวลา,อาวุธปืนและอุปกรณ์ต่างๆ
สำคัญที่สุด.. ปัจจัยเงินตราและคุณพ่อ-คุณแม่ต้องส่งเสริมก่อนใครๆ..ครับ
                                                                      ขอบคุณ

 ::014::ขอบพระคุณทุกๆท่านเลยนะครับที่ให้คำตอบ ::014::

จากที่เคยคุยกับคุณพ่อของ "น้องมันแกว" ซึ่งผมทึ่งในตัวน้องมันแกวตั้งแต่ที่ออกรายการยอดมนุษย์น้อยตอนที่น้องมันแกวอายุ ๙ ขวบ ตอนนี้น้องมันแกวอายุ ๑๒ ขวบแล้ว ทำให้ทราบว่า

๑. กีฬายิงปืนต้องเกิดจากความอยาก ความสนใจของตัวเด็กเอง ซึ่งในกรณีน้องมันแกวก็เป็นเช่นนี้ เพราะเป็นคนเลือกเอง ส่วนคุณพ่อไม่เคยรู้เรื่องอะไรเลยเกี่ยวกับยิงปืน
๒. ได้รับการอบรมหรือสอนจากผู้ที่มีความรู้ทางด้านนี้โดยตรง ในกรณีของน้องมันแกวก็ผ่านการอบรมที่จัดโดย สยท. ตอนอายุ ๙ ขวบ
๓. มีผู้นำทางที่ดี ซึ้งในกรณีของน้องมันแกว ถือว่าโชคดีมาก เพราะได้เห็นตัวอย่างรุ่นพี่ทีมชาติหลายคน ทำให้เกิดความอยากเป็นทีมชาติ จากที่เคยเล่นเพียงเพราะอยากเล่นสนุก ๆ อีกทั้งยังได้รุ่นพี่ทีมชาติให้คำแนะนำ และยังมีผู้สอนอีกหลายคนช่วยกันสอน
๔. มีวินัยในการซ้อม คือ ซ้อมเป็นซ้อม เล่นเป็นเล่น แข่งเป็นแข่ง เรียนเป็นเรียน แต่ต้องไม่เครียด
๕. มีโอกาสแข่งต้องแข่ง
๖. จะฝึก จะแข่ง อย่างไรก็ตาม ต้องไม่ทำให้ร่างกายบาดเจ็ก คือใข้แรง ใช้กำลัง ให้เหมาะกับวัย ในกรณีของน้องมันแกว ตอน ๙ ขวบ ใช้เวลา ๓ วินาที ตั้งแต่ยกปืน เดินไก จนวางปืน  โดยยกปืนจากล่างขึ้นบน  พอศูนย์หน้าทับวงดำ ก็เหนี่ยวไกเลย (ยิงจี้) พอ ๑๐ ขวบ เล็งนั่งแท่น พอ ๑๑ ขวบ เล็งนั่งแท่นลอย เวลาก็ใช้มากขึ้น  พอ ๑๒ ขวบ ยกปืนจากบนลงล่าง ส่วนตาที่ใช้มองศูนย์ ตอน ๙ ขวบ ใช้ที่ปิดตาข้างซ้ายไว้ เล็งด้วยตาขวาจนถึง ๑๐ ขวบครึ่ง แล้วเปลี่ยนมาใช้ทั้งสองตาในการมองศูนย์
๗. Dry Fire, Fitness, Positive Thinking สำคัญกว่ายี่ห้อและราคาของปืน
๘.ขึ้นทะเบียนเป็นนักกีฬาจังหวัด เพื่อให้ได้สิทธิ์ในการลงแข่งขันกีฬานักเรียนนักศึกษาแห่งประเทศไทย  การแข่งขันเยาวชนแห่งขาติ และการแข่งขันกีฬาแห่งชาติ ในกรณีของน้องมันแกวนั้น ได้ไปแข่งกีฬานักเรียนนักศึกษาแห่งประเทศไทยมา ๓ ปีซ้อนแล้ว กีฬาเยาวขนแห่ง ๒ ปีซ้อน (ส่วนปีนี้ก็ผ่านการคัดตัวระดับจังหวัดแล้ว ตอนนี้ก็รอคัดตัวระดับภาค ถ้าผ่าน ก็จะได้ไปแข่งกีฬาเยาวแห่งชาติสมัยที่ ๓ ในปีหน้า) ส่วนกีฬาแห่งชาติก็จะไปร่วมแข่งเป็นครั้งแรกในปีนี้ ที่ชลบุรี (ชลบุรีเกมส์ กลางเดือนธันวาคม) โดยลงแข่งทีมเดียวกับธัญญ่า และลูกสาวของคุณโอาส เรืองปัญญาวุฒิ
๙. ทำความเข้าใจกับโรงเรียน เพื่อไม่เกิดผลกระทบทั้งด้านการเรียนและกีฬา

ล่าสุดเท่าที่ตรวจสอบจากเวปไซต์ของ ISSF พบว่าน้องมันแกวเป็นนักกีฬายิงอายุน้อยที่สุดในโลกที่เข้าร่วมการแข่นขัน Word Championship ครั้งที่ ๕๐ (๔ ปี มีครั้ง) และยังได้อับดับที่ ๙๐ ร่วม ในการจัดอับดับนักกีฬายิงปืนสั้นอัดลมของทีวปเอเชีย ที่จัดอันดับโดย ASC ซึ่งเป็นเรื่องที่ดีที่ทางสมาคมกีฬายิงปืน มีเยาวชนหันมาเล่นกีฬาประเภทนี้มากขึ้น (ทั้งปืนสั้น ปืนยาว ทั้งหญิงและชาติ) เพราะกีฬาประเภทนี้ หัวใจสำคัญก็ยังอยู่ที่ผู้ปกครองว่ามีแรงสนับสนุนเบื้องต้นได้มากน้อยแค่ไหน พอติดทีมชาติแล้ว ก็เป็นเรื่องของทางสมาคมที่จะต้องให้การสนับสนุนตามระเบียบของ กกท.

หัวใจของการติดทีมชาติ เท่าที่ได้คุยกับผู้ปกครองนักกีฬายิงปืน ร่วมถึงคุณพ่อของน้องมันแกว ก็สรุปได้ว่าอยู่ที่เด็กจะเอาหรือไม่เอา ถ้าเอา จะจริงจังแค่ไหน เพราะโดยพื้นฐานแล้วผู้ปกครอง ผู้สอน ทำได้เพียงให้การสนับสนุน ส่วนสมาคมก็นำไปต่อยอด แต่ถ้าเด็กไม่เอา ไม่จริงจัง ก็ไปได้ไม่ถึงไหน คุณพ่อของน้องมันได้สรุปให้ฟังเกี่ยวกับการยิงปืนของน้องมันแกวว่า ปีแรกตื่นเต้นสนุกกันทั้งบ้าน ปีที่สองบ้านแตก (เพราะซ้อมสูง แต่แข่งคะแนนต่ำกว่าซ้อมมาก ๆ การคาดหวังสูง เมื่อไม่ได้ก็บ้านแตก) ปีสามปรับตัว ปรับใจ ย้อนกลับไปดูปีหนึ่ง (ที่มาเล่นเพียงเพื่อสนุก ไม่คิดลงแข่นเพื่อจะชนะหรือเป็นทีมชาติ) ปีสี่มีความสุขเพราะเข้าใจแล้วว่าเล่นกีฬาอย่างไรให้เป็นสุข การเรียนก็ไม่เสีย สังคมก็ได้ แต่ส่วนใหญ่จากที่ฟังจากคุณพ่อของน้องมันแกว พบว่า ไปกันไม่รอดก็ตอนปีที่ ๒ เพราะธรรมชาติของเด็กส่วนใหญ่จะยิงปืนได้ดีมาก โดยคะแนนซ้อมสูงพอติดทีมชาติได้สบายๆ แต่คะแนนแข่งกลับต่ำมาก ๆ เป็นผลทำให้ทั้งนักฬาและผู้ปกครองท้อ หรือทะเลาะกันเอง จนเลิกยิงปืนไปเลย แต่ถ้าผ่านด้านนี้ได้ ก็จะกลายเป็นว่ารู้มาก แต่ยิงคะแนนก็ไม่ดีขึ้นทั้งซ้อมและแข่ง ก็จะเกิดอาการท้ออีก ถ้าผ่านด้านนี้ได้ โอกาสที่จะพัฒนาไปสู่ทีมชาติก็มีความเป็นไปได้แล้ว

ตั้งข้อสังเกตอีกข้อครับ สำหรับนักกีฬาที่เริ่มฝึกใหม่ๆ
นักกีฬาหญิง ฝึกยิงปืนยาวได้ผลดีกว่าเร็วกว่านักกีฬาชาย  แต่ฝึกปืนสั้นยากกว่า
เพราะปืนยาวใช้กระดูกค้ำ ไม่ต้องใช้กล้ามเนื้อ  ผู้ชายมักชอบโชว์ความแข็งแรง  ทำให้ปืนสั่นโดยไม่จำเป็น
แต่ปืนสั้น  ต้องใช้กล้ามเนื้อในการยกปืน  ผู้หญิงจึงเสียเปรียบมากหน่อย

สวิสฯ เคยจัดแข่งปืนอัดลมทั้งสั้นทั้งยาว  โดยไม่แยกชาย-หญิง
ประเภทอัดลมยาว  ผู้หญิงได้ที่ 1-2 ผู้ชายคนเก่งสุดมาที่สาม  และสิบอันดับแรกเป็นผู้หญิงหกคน
แต่ปืนสั้นอัดลม  ห้าอันดับแรกเป็นผู้ชาย  และในสิบอันดับแรก มีผู้หญิงติดเข้ามาเพียงสองคนครับ

ขอบคุณครับ..ได้ความรู้เพิ่มอีกแล้ว... ::014::  :D :D